Ένα νέο είδος παιδιού-υβριδίου

Ένα νέο είδος παιδιού-υβριδίου
Πανελλήνιες εξετάσεις.. Μια ατμόσφαιρα που συνδυάζει το καθαρτήριο του Δάντη με τις πιο σφοδρές ενδοοικογενειακές συγκρούσεις.. –«Μην βγαίνεις έξω.. διάβασε.. θα σε φάνε οι άλλοι.. Τι θα γίνεις στη ζωή σου; Ένα «τίποτα» θα γίνεις αν δεν περάσεις.. Ένα «τίποτα» να το θυμάσαι»! Η ασίγαστη αγωνία του γονιού να κατακτήσει το παιδί του μια διακριτή και υψηλή κοινωνική θέση και δια μέσου του παιδιού ίσως να γίνει και ο ίδιος αυτό που δεν κατάφερε στη ζωή του.. Όλα για το παιδί.. Για τον απόγονο που κουβαλά και τη δική μας ζωή, τις επιτυχίες ή αποτυχίες μας, τις επιθυμίες ή απωθημένα μας.. Φροντιστήρια, ολόκληροι μισθοί στην παραπαιδεία, κεφάλαια που επενδύονται σε ένα μέλλον όλο και πιο σκοτεινό, όλο και πιο άδηλο..
αγράμματοι με διδακτορικό έτοιμοι για την αγορά εργασίαςΝα θωρακιστεί ο απόγονος με master και doctora και με όλο και πιο εξειδικευμένα πτυχία και γνώσεις, για να μπει αύριο στον πιο βάρβαρο ανταγωνισμό ανθρώπου με άνθρωπο.. Ας έχει αποθηκεύσει στον «σκληρό δίσκο» του έναν τεράστιο όγκο μαθηματικών και οικονομικών τύπων και ας στερείται παντελώς κάθε κλασικής και ανθρωπιστικής παιδείας που θα μπορούσε να τον κάνει καλύτερο άνθρωπο.. Ας βγει αύριο στην αγορά εφοδιασμένος με τύπους για να φάει τους άλλους και να μην τον φάνε εκείνοι κι ας μην μπορεί να συντάξει ούτε μία πρόταση και ας μην μπορεί να πει ούτε μία καλημέρα στον γείτονα.. Αρκεί να έχει διακριθεί και να έχει «πετύχει» στην αγορά και ας αποτελεί ένα είδος νεο-αγράμματου με μεταπτυχιακό και διδακτορικό..
Και το παιδί σκύβει να διαβάσει κατατρομαγμένο και σκέφτεται το μέλλον του όπως ακριβώς καθορίζεται σήμερα από τους «άλλους», δηλαδή τις «αγορές», το ΔΝΤ και τα εγχώρια ανδρείκελα τους.. Και να φανταστεί κανείς ότι οι νεο-αγράμματοι με διδακτορικά είναι το μικρότερο κακό. Η μεγάλη φτώχια, η απελπισία και ταπείνωση, η κοινωνική αδικία που βυθίζουν τον τόπο αυτοί που έχουν αναλάβει να τον «σώσουν», δημιουργούν ένα νέο είδος παιδιού-υβριδίου που μεγαλώνει σιγά-σιγά δίπλα μας και μέσα στο σπίτι μας.. Δεν είναι ευτυχισμένο, δεν είναι δυστυχισμένο.. Είναι απλώς έξω από τη φύση του. Στα 16 σκέφτεται το ασφαλιστικό και στα 21 τρομάζει στην ιδέα τη μειωμένης σύνταξης. Στα 25 που θα βγει στην αγορά έχει ήδη «ζήσει» και αν δεν «ζει» δεν θα το καταλάβει..
ΠΗΓΗ sofistis.wordpress.com
http://perdika-thesprotias.blogspot.com/2010/06/blog-post_29.html