Συνολικές προβολές σελίδας

Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

Μια ιστορική απόφαση με αφορμ'η τη δίκη της Πρίτζου...



Μια ιστορική απόφαση με αφορμή τη δίκη της Πρίντζου...
(Από τον Δικηγορικό Σύλλογο Ιωαννίνων το 1948)
*  Συμπληρώνονται φέτος 66 ολόκληρα χρόνια από τον Ιούλιο – Αύγουστο 1948, που την πόλη μας συγκλόνισε η πολύκροτη δίκη της Πρίντζου και οι εκτελέσεις των συμπολιτών μας που την ακολούθησαν.
Συμπληρώνονται επίσης 31 χρόνια -1983- από την ιστορική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ιωαννίνων, το οποίο, ύστερα από εισήγηση του Δημάρχου Σπύρου Κατσαδήμα, αποφάσισε να αποκαταστήσει  τη  μνήμη  των  αδικοχαμένων  συμπολιτών  μας και να στήσει στον τόπο της εκτέλεσής τους, στο Σταυράκι, μνημείο συμβολικό με το οποίο έθετε τέλος στον εμφύλιο πόλεμο στην πόλη μας.
   Έζησα ως δημοτικός σύμβουλος τις συγκινητικές εκείνες στιγμές στο Δημοτικό Συμβούλιο. Εκείνο ακριβώς το βράδυ τέθηκαν και οι βάσεις για μια ολοκληρωμένη έρευνα της πολύκροτης αυτής υπόθεσης, που κατέληξε, ύστερα από πέντε χρόνια στην ολοκλήρωση της συγγραφής και της έκδοσης του βιβλίου «Η Δίκη της Πρίντζου και οι εκτελεσμένοι των Ιωαννίνων».
    Εκείνο που υπήρξε το πιο εντυπωσιακό στοιχείο, κατά τη διεξαγωγή της έρευνας, ήταν, κατά τη γνώμη μου, η ιστορική απόφαση την οποία έλαβε ο Δικηγορικός Σύλλογος Ιωαννίνων, λίγες μόλις ώρες μετά την καταδικαστική απόφαση του Στρατοδικείου Ιωαννίνων. Η απόφαση του Στρατοδικείου συγκλόνισε κυριολεκτικά την πόλη. Η κατάσταση όμως ήταν τέτοια που δεν επέτρεπε οποιαδήποτε αντίδραση. Δήμος, Μητρόπολη, τύπος, τηρούν σιγή ιχθύος. Μόνη εξαίρεση ο Δικηγορικός Σύλλογος Ιωαννίνων. Η στάση του υπήρξε θαρραλέα, ανθρώπινη, έντιμη. Με τη στάση του αυτή έσωσε την τιμή και την υπόληψη της πόλης, έδειξε υψηλό αίσθημα ευθύνης που πηγάζει απ’ την ίδια την ιδέα της Δικαιοσύνης. Παραμέρισε κάθε μορφής σκοπιμότητες, έκλεισε τα αυτιά του στις "σειρήνες της εθνικοφροσύνης", αψήφησε τις ποικίλες απειλές και αντιδράσεις, και μέσα στο χάος των σκοπιμοτήτων και των παθών, καταξίωσε στην κοινή συνείδηση το υψηλό του λειτούργημα, εξασφαλίζοντας, έτσι, την πολιτική και ηθική δικαίωση γι’ αυτή την ενέργεια.
    Στις 23 Ιουλίου 1948, τα μεσάνυχτα, εκδόθηκε η απόφαση του Στρατοδικείου. Λίγες ώρες αργότερα, (και αυτό είναι που έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί δείχνει καθαρά τα ανθρωπιστικά κίνητρα αυτής της ενέργειας), στις 24 Ιουλίου 1948 το Διοικητικό Συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου Ιωαννίνων καλείται σε έκτακτη συνεδρίαση, με αποκλειστικό θέμα συζήτησης την απόφαση του Στρατοδικείου:
Παρόντες: ο Βασίλειος Σόμπολας, πρόεδρος, Βασίλειος Γιαννάκος, Κωνσταντίνος Στεφόπουλος, Στέφανος Μπότσιος, Αθανάσιος Κίτσος και Αρ. Πατσέλης, μέλη. Την ίδια μέρα το Διοικητικό Συμβούλιο εξέδωκε την απόφαση – ψήφισμα που έστειλε σ’ όλους τους αρμόδιους. Το ψήφισμα αυτό του Δικηγορικού Συλλόγου υπήρξε πράγματι ιστορικό. Το παραθέτουμε για να μπορέσει ο αναγνώστης να εκτιμήσει τη σημασία του:
Το ψήφισμα
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου Ιωαννίνων
"λαβόν γνώσιν της εκδοθείσης υπ’ αριθμ. 253 της 23 Ιουλίου 1948 αποφάσεως του εκτάκτου Στρατοδικείου Ιωαννίνων, δι’ ης κατεδικάσθησαν εις την εσχάτην των ποινών τεσσαράκοντα οκτώ (48) πολίται Ιωαννίνων και λαβόν υπ’ όψιν την δημιουργηθείσαν παρά τη κοινωνία των Ιωαννίνων και εις όλον τον επιστημονικόν κόσμον της πόλεως εντύπωσιν φρονεί ότι η απόφασις αύτη λόγω του υπερβολικού αριθμού των καταδικασθέντων τυγχάνει υπεράγαν αυστηρά και δίκαιον εστί ν’ ανασταλή η εκτέλεσις ταύτης εκ μέρους των αρμοδίων δια τους εξής λόγους.
1) Διότι η εκτέλεσις ανηλίκων νέων, Γυμνασιοπαίδων, κορασίδων και παλαιών πολεμιστών, αναπήρων κλπ. οίτινες περιέχονται εις την ως άνω απόφασιν προς εκτέλεσιν μεταξύ και άλλων ενηλίκων τοιούτων, αντίκειται εις την σταθερώς κρατήσασαν ανέκαθεν εν τη Ελληνική Δικαιοσύνη παράδοσιν και εις το κοινόν αίσθημα της πόλεως Ιωαννίνων ήτις το πρώτον αντιμετωπίζει τοιαύτης εκτάσεως ζήτημα.
2) Διότι η εκτέλεσις τοιούτων κατηγορουμένων και τοιούτου αριθμού θέλει ρίψει εις πένθος, λύπην και οδύνην μέγα τμήμα των κατοίκων της πόλεως Ιωαννίνων δεδομένου ότι πρόκειται περί ανεπανορθώτου ποινής μη δυναμένης να θεραπευθή μελλοντικώς εάν καταδειχθή ότι ενεφυλλοχώρησε τυχόν δικαστική πλάνη.
3) Διότι η αναστολή της εκτελέσεως μέχρι της προσηκούσης ερεύνης της υποθέσεως παρά του Συμβουλίου Χαρίτων ουδεμίαν ζημίαν Κοινωνικήν ή Εθνικήν επιφέρει, γνωστού όντος ότι οι κάτοικοι της πόλεως Ιωαννίνων τυγχάνουν γενικώς φιλόνομοι και φιλήσυχοι πολίται και δεν ρέπουσιν εις διενέργειαν πράξεων αίτινες ως αποτέλεσμα δύνανται να έχωσι την διατάραξιν της τάξεως, ευταξίας και κοινής ησυχίας.
4) Διότι η εκδοθείσα απόφασις ως προείρηται είναι τα μάλα αυστηρά, μη λαβούσα υπ’ όψιν ότι επρόκειτο περί οργανώσεως οικονομικού μόνον περιεχομένου και ότι οι καταδικασθέντες κατά το απόλυτον σχεδόν σύνολον αυτών εξεδήλωσαν επανειλημμένως και ζωηρώς την μεταμέλειάν των, ουδεμία δε εκδήλωσις πράξεως βίας είχε λάβει χώραν.
Δια ταύτα
Εκτιμόν το Συμβούλιον, ότι η αναστολή της εκτελέσεως της αποφάσεως ταύτης προσωρινώς και μέχρις αποφάσεως του Αρμοδίου Συμβουλίου Χαρίτων, θέλει επαναφέρει την διαταραχθείσαν ηρεμίαν και ησυχίαν της πόλεως.
Αποφαίνεται ομοφώνως
1) Να εκφρασθή η ευχή και θερμή παράκλησις του Δικηγορικού Συλλόγου προς τους αξιοτίμους Κυρίους Κους Στρατηγόν Θρασύβουλον Τσακαλώτον Διοικητήν Α Σώματος Στρατού και 2) προς τον Στρατηγόν Διοικητήν της VIII Μεραρχίας κον Ανδρέαν Μπαλοδήμον όπως διατάξωσι την αναστολήν της εκτελέσεως της υπ’ αριθμ. 253 του 1948 του εκτάκτου Στρατοδικείου Ιωαννίνων προσωρινώς και μέχρις ου αποφανθή αρμοδίως το κατά Νόμον Συμβούλιον Χαρίτων με την βεβαιότητα, ότι ούτως εξυπηρετείται το περί δικαίου αίσθημα.
2) Να παρακληθώσιν οι εξοχώτατοι κ. κ. Θεμιστοκλής Σοφούλης Πρόεδρος Κυβερνήσεως 2) Κ/νος Τσαλδάρης Αντιπρόεδρος Κυβερνήσεως 3) Γεώργιος Στράτος Υπουργός των Στρατιωτικών και 4) Γεώργιος Μελάς Υπουργός της Δικαιοσύνης και ενεργήσωσι τα καθ’ εαυτούς περί μη εκτελέσεως προσωρινώς της υπ’ αριθμ. 253/1948 αποφάσεως του εκτάκτου Στρατοδικείου Ιωαννίνων.
Αντίγραφον επίσης του παρόντος να διαβιβασθή μερίμνη του κ. Προέδρου προς τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ιωαννίνων κ. Σπυρίδωνα και τον Δήμαρχον Ιωαννίνων παρακαλουμένους και τούτους δια τας προσηκούσας κατά την κρίσιν των ενεργείας.
Εφ’ ω συνετάγη το παρόν όπερ υπογράφεται νομίμως".
***
   Έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό το ψήφισμα. Δείχνει ανδρισμό και Ηπειρωτικό μεγαλείο. Αρετές που εκδηλώθηκαν μέσα σ’ ένα κλίμα φόβου, τρόμου, πιέσεων και απειλών ορισμένων ατόμων της εποχής εκείνης που ξεσηκώθηκαν εναντίον τους, τους συκοφαντούσαν και τους απειλούσαν. Αρετές που εκδηλώθηκαν από ανθρώπους με αντίθετα πολιτικά φρονήματα και ιδεολογία απ’ τους καταδικασμένους. Πάνω απ’ την ιδεολογία, τη σκοπιμότητα και την εμπάθεια του Εμφύλιου αυτοί έβαλαν την ανθρωπιά, τη δικαιοσύνη και το καθήκον. Αυτοί οι άνθρωποι είναι άξιοι τιμής και επαίνου. Έγραψαν, με την ενέργειά τους αυτή ιστορία, καταξίωσαν στη συνείδηση των συμπολιτών τους τον εαυτό τους, και άφησαν μια διαρκή παρακαταθήκη για το Δικηγορικό Σύλλογο Ιωαννίνων. Και τούτο γιατί η πολύκροτη εκείνη δίκη, γνωστή στην ιστορία της πόλης, ως "Δίκη της Πρίντζου", δε στοίχισε μονάχα τη ζωή δεκαέξι επιφανών συμπολιτών μας, αγωνιστών και ηρώων της Εθνικής μας Αντίστασης. Δεν αποτελεί μονάχα μια μελανή κηλίδα στις σελίδες της ιστορίας "της μικρής μας πόλης". Δίνει παράλληλα το στίγμα της ταραγμένης εκείνης εποχής του Εμφύλιου. Αποτελεί το κορύφωμα της αυθαιρεσίας της "δικαστικής" και εκτελεστικής εξουσίας του τόπου, τα δίσεχτα κείνα χρόνια του Εμφύλιου σπαραγμού. Αυτός ο Εμφύλιος υπονόμευσε τα θεμέλια της εθνικής ομοψυχίας, με την οποία οι πατέρες μας δημιούργησαν το αθάνατο έπος της Αλβανίας, του 40 και της Εθνικής Αντίστασης.
   Το μήνυμα της δίκης αυτής πρέπει να μείνει για πάντα ζωντανό μέσα στη μνήμη μας. Είναι αυτό το μήνυμα ταυτόσημο με τον καημό και τη λαχτάρα αγνών μορφών της πατρίδας μας, που αγωνίστηκαν για Λευτεριά και Δικαιοσύνη, για μια Πατρίδα της αρετής και της ευπρέπειας.
   Είναι το μήνυμα που έρχεται απ’ τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη:
"Η Αρετή, ο πατριωτισμός κι η φρονιμάδα, γράφει, κάνουν την πατρίδα να υπάρξει και να ευτυχήσει. Η ιδιοτέλεια κι η κακία χάνουν την πατρίδα· και τη χάνουν και ζημιώνονται κυρίως αυτοί που μένουν ζωντανοί".
Είναι, τέλος, το μήνυμα που έρχεται απ’ τα τελευταία λόγια της άναρχης και τρεμάμενης μορφής της Ευτυχίας Πρίντζου:
"Εύχομαι να είμαι το τελευταίο θύμα αυτής της ανθρωποσφαγής· η αγάπη και η ειρήνη να βασιλέψει στην Πατρίδα μας".
    Και μαζί μ’ αυτό το μήνυμα πρέπει επίσης ζωντανό να παραμείνει στις ψυχές των εκπροσώπων των υπερασπιστών της Θέμιδας το μήνυμα που στέλνει η ιστορική απόφαση του Δικηγορικού Συλλόγου, του έτους 1948, ώστε, μακριά από κάθε μορφή σκοπιμότητας, να παραμένουν πιστοί στην ιδέα της Δικαιοσύνης και να είναι πρωτοπόροι σε κάθε αγώνα που έχει ως στόχο την προστασία των βασικών θεσμών της Δημοκρατίας μας, θέτοντας υπεράνω όλων την προάσπιση της συνταγματικής τάξης και της νομιμότητας στην πόλη μας.


Με διαδηλωτές που αντιδρούσαν η ορκωμοσία ναζιστών στα Γιάννενα


Με διαδηλωτές που αντιδρούσαν στην ορκωμοσία Ναζιστών χρυσαυγιτών συνομίλησε ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων
Υπό τον κλοιό ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων πραγματοποιήθηκε στις 10 το πρωί η ορκωμοσία της νέας Περιφερειακής Αρχής Ηπείρου στα Ιωάννινα, προκειμένου να αποτραπούν επεισόδια με αντιεξουσιαστές και μέλη άλλων αντιρατσιστικών οργανώσεων που αντιδρούν στην συμμετοχή δυο μελών της Ναζιστικής χρυσής αυγής στο νέο σχήμα. Από το πρωί ομάδες αντιεξουσιαστών και μελών του ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΚΕΕΡΦΑ, συγκεντρώθηκαν έξω από το μέγαρο της Περιφέρειας φωνάζοντας αντιφασιστικά συνθήματα, ενώ διμοιρίες των ΜΑΤ είχαν αποκλείσει το κτήριο.
Εντύπωση προκλήθηκε σε όλους όσοι βρίσκονταν έξω από το κτήριο της Περιφέρειας ,όταν είδαν τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Μάξιμο, να κατευθύνεται προς τους διαδηλωτές ακούγοντας το σύνθημα "Δεν μπορεί ο παπάς να ορκίζει τους ναζί".
Συνομίλησε μαζί τους και εισέπραξε την οργή τους καθώς όπως χαρακτηριστικά ακούγεται και στο βίντεο "ολόκληρα χωριά καταστράφηκαν και οικογένειες ξεκληρίστηκαν απο τους ναζί"
Ο κ. Μάξιμος κατά τον χαιρετισμό του στην τελετή της ορκωμοσίας σχολίασε την κατάσταση λέγοντας ότι πρέπει να ακούμε τις αγωνίες του λαού ακόμη και εάν είναι λάθος ή εκφράζονται με λάθος τρόπο γιατί έτσι μαθαίνουμε και από τα λάθη.
Μάλιστα πρόσθεσε χαρακτηριστικά: «να φροντίσουμε να εξαλείψουμε ακραία φαινόμενα, τα οποία γεννιούνται ακριβώς , επειδή δεν κάνουμε εμείς καλά την δουλειά μας και με πρώτους τους δεσποτάδες και τους παπάδες. Αν κάναμε εμείς καλά την δουλειά μας, θα ήταν ο κόσμος καλύτερος.
Τέλος επισήμανε ότι, με την εκκλησιαστική αγάπη, το εκκλησιαστικό πνεύμα και την συνεργασία, είναι σίγουρο πως θα υπάρχει μέλλον, γιατί έτσι, «θα βγούμε από τον βούρκο στον οποίον πήγαμε κυρίως, γιατί δεν προσέξαμε εμείς. Οι άλλοι που μας εκμεταλλεύονταν και μας εκμεταλλεύονται, κάνουν την δουλειά τους, εμείς δεν κάνουμε», πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης.
Μικρή ένταση, σημειώθηκε έξω από το μέγαρο της Περιφέρειας μετά την ορκωμοσία, όταν πλησίασε τους συγκεντρωμένους ο πρώην υποψήφιος με την ΕΛΙΑ Γιώργος Ζάψας ζήτησε εξηγήσεις γιατί φώναξαν συνθήματα εναντίον του. Πριν από λίγο οι διαδηλωτές αποχώρησαν από τον χώρο της Περιφέρειας Ηπείρου.





Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

Κάλεσμα αντιφασιστικής αλληλεγγύης για το λαό της Ουκρανίας από το ΝΑΡ


Κάλεσμα αντιφασιστικής αλληλεγγύης στο λαό της Ουκρανίας
Ανοικτή σύσκεψη Δευτέρα 1/9/14, 7μμ, ΕΚΙ  

Tην Δευτέρα, με το καλημέρα του Φθινοπώρου, το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική απελευθέρωση Ιωαννίνων ανοίγει την συζήτηση για την αντιφασιστική αλληλεγγύη των κομμουνιστών και αριστερών στο αντιφασιστικό κίνημα της Ανατολικής Ουκρανίας. Δευτέρα 1/9/14 στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων στις 7μμ.
Πολύ σοβαρές είναι οι εξελίξεις σε πολεμικό, διπλωματικό, οικονομικό και πολιτικό επίπεδο στην Ουκρανία τις τελευταίες μέρες. Η συνέχιση των βομβαρδισμών των φασιστικών Ουκρανικών δυνάμεων της κυβέρνησης του Κιέβου  με την άμεση στήριξη ΗΠΑ-Ε.Ε εναντίων πόλεων και αμάχων στη νοτιοανατολική Ουκρανία, στις περιοχές των ρωσόφωνων, σε συνδυασμό με την επιθετικότητα των φασιστών και των ναζιστικών δυνάμεων («δεξιός τομέας») στο Κίεβο που απειλούν να ηγηθούν μιας πολεμικής εκστρατείας και πιέζουν το πολιτικό σκηνικό της Ουκρανίας σε ακόμα αντιδραστικότερη κατεύθυνση, αλλά και οι εκατέρωθεν οικονομικές κυρώσεις της Ε.Ε. και της Ρωσίας, οι οποίες έχουν ευρύτατο αντίκτυπο σε μια σειρά χώρες, είναι μόνο η μία κορυφή του παγόβουνου.


Τα διπλωματικά και στρατιωτικά επεισόδια είναι καθρέφτης των έντονων πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων, στον πόλεμο της ενέργειας, των σφαιρών επιρροής, της διείσδυσης κεφαλαίων, της γεωπολιτικής στρατηγικής αντιπαράθεσης στην ευρύτερη περιοχή.  Δηλαδή σοβαρότατες συνολικές εξελίξεις που σηματοδοτούν την ένταση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που οξύνονται και παίρνουν ευρύτερες διαστάσεις, όπως δείχνει και η αυξανόμενη πολεμική δραστηριότητα ΝΑΤΟ – ΗΠΑ – ΕΕ. Όχι τυχαία βρίσκονται σε εξέλιξη σοβαρές πολεμικές συρράξεις όπως στη Γάζα-Παλαιστίνη, τη Συρία και το Ιράκ, τη Λιβύη, σε Αφρικανικές χώρες, κ.α.
Σημαντικό ζήτημα αποτελεί για τις δυνάμεις του κινήματος και ο ρόλος της ελληνικής συγκυβέρνησης και της ολιγαρχίας, δηλαδή η στρατηγική σύμπλευση με ΗΠΑ, ΕΕ, Ισραήλ, η πλήρης συνεργασία και στήριξη στις επιθετικές ιμπεριαλιστικές κινήσεις των δυνάμεων του κεφαλαίου σε όλα τα επίπεδα. 

Είναι ανάγκη να παρθούν άμεσες πρωτοβουλίες για τα ζητήματα αυτά. Να ξεδιπλωθεί η διεθνιστική πάλη, η αλληλεγγύη και το αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό και αντιφασιστικό κίνημα, στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο, την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.  Να σπάσει η σιωπή και η ελεγχόμενη «ενημέρωση»-προπαγάνδα των αστικών δυνάμεων και των ελεγχόμενων κυρίαρχων ΜΜΕ για τα γεγονότα στην Ουκρανία.

Η «Αντιφασιστική Καμπάνιας για την Ουκρανία» που έχει συγκροτηθεί στην Ελλάδα από συλλογικότητες και δυνάμεις, συμβάλλει στην οργάνωση πρωτοβουλιών και κινητοποιήσεων με άμεσο αίτημα να σταματήσουν οι πολεμικές επιθέσεις κατά του λαού του Λουχάνσκ και των άλλων περιοχών της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας, να αναπτυχθεί το κίνημα αλληλεγγύης στο λαό της νοτιοανατολικής Ουκρανίας, να καταδικαστούν μαζικά οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι σχεδιασμοί ΗΠΑ-Ε.Ε.-ΝΑΤΟ.

Είναι πολιτική αναγκαιότητα να συγκροτηθεί και στα Γιάννενα μια επιτροπή αντιφασιστικής αλληλεγγύης των  εξεγερμένων λαϊκών δημοκρατιών της «Νοβορωσίας». Να δημιουργεί μια τοπική επιτροπή της «Αντιφασιστικής Καμπάνιας για την Ουκρανία».  

Για αυτό το λόγο το ΝΑΡ για την ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ  Ιωαννίνων καλεί τις αριστερές, αντικαπιταλιστικές και αντιιμπεριαλιστικές  δυνάμεις, τους δημοκράτες πολίτες σε σύσκεψη την Δευτέρα 1/9/14 και ώρα 7 μμ στο ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ.  
        

        ΝΑΡ για την ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ



Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

Η δήμευση εργατικού εισοδήματος και λαϊκής περιουσίας και η αναγκαία απάντηση


Η δήμευση εργατικού εισοδήματος και λαϊκής περιουσίας και η αναγκαία απάντηση

Παναγιώτης Μαυροειδής
Ας ξεκινήσουμε με τρείς επιμέρους εικόνες.
Η πρώτη αφορά τα συγκεντρωτικά στοιχεία (Δεκέμβρης 2013) από τις δηλώσεις εργοδοτών στο ΙΚΑπου δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα. Από αυτά  προκύπτει μια νέα μεγάλη μείωση μισθών για τους εργαζόμενους (10% μέσα στο 2013 σε σύγκριση με το 2012).
Λογικό είναι να ξεκινήσουμε από αυτό το θέμα, καθώς το πρώτο πράγμα που μετράει κανείς είναι ‘’τι μπαίνει στην τσέπη’’. Να λοιπόν τι συντελείται διαχρονικά με την εφαρμογή των ‘’μνημονιακών  πολιτικών’’: Μια τεράστια μεταφορά εισοδήματος, μια μεγάλη αφαίμαξη της εργατικής τάξης,  που σύμφωνα με μετριοπαθείς υπολογισμούς για το σύνολο της μνημονιακής περιόδου, συνίσταται σε μια μείωση περίπου 40% του συνολικού εργατικού εισοδήματος, με μια   ταυτόχρονη ανατροπή στη σχέση εργατικών μισθών και επιχειρηματικών κερδών. Πρόκειται για μια  ποιοτική μεταβολή, η συζήτηση για την οποία  είναι υποτιμημένη, με ευθύνη και της αριστεράς,  καθώς κυριαρχεί το στοιχείο της συνολικής μείωσης της πίτας με τη μεγάλη πτώση του ΑΕΠ.
 Η αφαίρεση του εργατικού εισοδήματος είναι πολυποίκιλη: Μειώσεις εργατικών μισθών σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, μείωση εργαζομένων σε κάθε οικογένεια με την εφιαλτική διόγκωση της ανεργίας και φυσικά ελαχιστοποίηση του έμμεσου  ‘’κοινωνικού μισθού’’, με τη διάλυση των υποδομών και καλύψεων σε υγεία, περίθαλψη, παιδεία και άλλους κοινωνικούς τομείς.
Στην έκθεση του ΙΚΑ υπάρχει ένα στοιχείο ιδιαίτερης σημασίας για χώρες με την κοινωνική δομή σαν την ελληνική: Ο μέσος μισθός των εργαζομένων σε επιχειρήσεις κάτω των 10 ατόμων, αποτελεί το 60% περίπου του μέσου γενικού μισθού. Δηλαδή είναι περίπου 420 ευρώ καθαρά!
Αν τα παραπάνω αρκούσαν για να περιγράψουν την πραγματικότητα, τότε, πράγματι, θα είχαν δίκιο οι λεγόμενες αντι-νεοφιλελεύθερες  δυνάμεις, που βλέπουν τα πράγματα κάπως έτσι: Μια Ελλάδα και μια ΕΕ, όπου επιβάλλονται οι πολιτικές μιας ‘’εξοντωτικής λιτότητας’’, οι οποίες, υποτίθεται, αποτελούν ένα ‘’λάθος σχεδιασμό’’ με όρους οικονομικής ανάπτυξης, με κύρια ευθύνη στις δυνάμεις που υποτάσσονται δουλικά στη Μέρκελ.  Δεν πρόκειται όμως  μόνο για αυτό…
Ας δούμε όμως την δεύτερη εικόνα. Αυτό που  αναμφίβολα κυριαρχεί  αυτές τις μέρες είναι  η συζήτηση  σε εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες , για το ειδοποιητήριο  πληρωμής του νέου μόνιμου φόρου επί κάθε ακινήτου, που ονομάστηκε Ενιαίος Φόρος Ακινήτων Ιδιοκτησίας (ΕΝΦΙΑ).  Όποιος έχει ένα χωράφι ή οικόπεδο ή σπίτι, πληρώνει ΜΟΝΙΜΑ ένα χαράτσι για κάθε τί αυτοτελώς. Ανεξάρτητα από τη συνολική αξία της  ιδιοκτησίας και άσχετα αν έχει φορολογηθεί για αυτήν κατά την απόκτηση (αγορά) ή την κληρονόμηση/δωρεά από γονείς ή συγγενείς.  Στην πραγματικότητα για κάθε απόκτημα ο κάτοχός του υποχρεούται να καταβάλει ένα ΜΟΝΙΜΟ  ενοίκιο κατοχής του στο κράτος. Αν δε, το ενοικιάζει ήδη σε κάποιον, ένα μέρος του ενοικίου το παίρνει απευθείας το κράτος. Μικρή λεπτομέρεια: Έστω κάποιος  έχει σπίτι από δάνειο και έχει εξοφλήσει το 40% αυτού. Θεωρητικά λοιπόν είναι κατά 40% ιδιοκτήτης του και κατά τα λοιπά το ακίνητο ανήκει στην Τράπεζα. Ποιος θα πληρώσει; Μα φυσικά 100% ο δανειολήπτης και κατά 40% ιδιοκτήτης, ενώ η τράπεζα δε θα χρεωθεί τίποτα!
Το πάζλ συμπληρώνεται με την  τρίτη εικόνα.  Αφορά τη θέσπιση και τις προϋποθέσεις για το λεγόμενο Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα. Αυτό καθορίζεται στα 400 ευρώ τον μήνα (4.800 ευρώ το χρόνο) για οικογένεια με δύο ανήλικα τέκνα και προσαυξάνεται για περισσότερα μέλη
Υπάρχουν όμως  τέσσερις βασικές  προϋποθέσεις για την καταβολή:
Πρώτο,  να μην έχει η οικογένεια του παραδείγματος εισοδήματα πάνω από αυτό το ύψος.
Δεύτερο, το συνολικό ύψος των καταθέσεων στα πιστωτικά ιδρύματα και η τρέχουσα αξία μετοχών και ομολόγων να μην υπερβαίνουν  το διπλάσιο του παραπάνω εισοδήματος (9.600 ευρώ).
Τρίτο, η  συνολική φορολογητέα αξία της ακίνητης περιουσίας να μην υπερβαίνει τις 90.000 ευρώ κατ’ άτομο. Με άλλα λόγια όσοι έχουν σπίτι είναι σε απόλυτο κίνδυνο, καθώς οι αντικειμενικές έχουν οριστεί αυθαίρετα ψηλά.
Τέταρτο, η κινητή περιουσία (αυτοκίνητα, δίκυκλα) να μην υπερβαίνει σε αντικειμενική δαπάνη –στο σύνολό της- το ποσό των 6.000 ευρώ.
 Ας δούμε πως αλληλοσυνδέονται μεταξύ τους οι τρείς αυτές εικόνες.
Έρχεται η  εκάστοτε κυβέρνηση του εκάστοτε συνδυασμού  αστικών κομμάτων και γυρολόγων βουλευτών,  μέσω του κράτους και των νόμων της, εκπληρώνοντας ταυτόχρονα  υποχρεώσεις και απαιτήσεις προς την τρόικα και την ΕΕ,  και σε ελεύθερη μετάφραση, σου λέει τα εξής:
‘’Σου παίρνω  (σταδιακά) τα μισά από αυτά που έπαιρνες ως εισόδημα στο παρελθόν.
Σου αυξάνω δραματικά αυτά που μου έδινες προηγούμενα, με άνοδο της φορολογίας σε επίπεδο δήμευσης ακόμη και για ότι έχεις ως τώρα φορολογηθεί’’.
Δεν τελειώσαμε….
Εσύ λοιπόν, μάλλον φτωχαίνεις απελπιστικά. Δυσαρεστείσαι, γκρινιάζεις, αποστρέφεις την πλάτη σου, αγαναχτείς.
Έρχεται  λοιπόν η φιλεύσπλαχνη κυβέρνηση αρωγός σου ως εξής: ‘’Θα σου δώσω ένα κομμάτι ψωμί για να μην πεθάνεις, καθιστώντας σε σιτιζόμενο, εξαρτώμενο τρόφιμο στρατοπέδου και δακτυλοδεικτούμενο ως άχρηστο που μόνο σπαταλά,  αλλά με μια προϋπόθεση: Να παραιτηθείς από κάθε ενδεχόμενο διαφυγής από τη φτώχεια και την εξάρτησή σου! Για να πάρεις το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, δεν πρέπει να έχεις ούτε σπίτι, ούτε μια δεκάρα στην άκρη. Μη χολοσκάς, το σπίτι έτσι και αλλιώς θα σου αφαιρεθεί με την μετατροπή του ΕΝΦΙΑ (που δε μπορείς να καταβάλεις) σε βεβαιωμένη οφειλή παίρνοντας η κατάσχεση  το δρόμο της’’. Κανονική υποχρεωτική απαλλοτρίωση!
Εδώ λοιπόν αρχίζουμε να βλέπουμε τα ‘’παράξενα’’.
Μέχρι τώρα, η  έννοια της απαλλοτρίωσης της μεγάλης περιουσίας και του πλούτου που έχουν αποκτηθεί μέσω  της οικονομικής εκμετάλλευσης, ανήκε  λίγο ως πολύ στην αριστερά και όχι μόνο στην κομμουνιστική.  Σήμερα, το 0,7% του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή οι ζάμπλουτοι,  κατέχουν το 41% του πλούτου.  Δεν πρόκυψε αυτό έτσι ξαφνικά:  Το μαστίγιο, το δόρυ, το δουλεμπόριο, η ιμπεριαλιστική αρπαγή, ο πόλεμος, η καθημερινή οικονομική και θεσμική βία της καπιταλιστικής κοινωνίας, είναι πραγματικότητες παρούσες, συχνά και ενοχλητικές, σε κάθε επίδειξη αυτού του πλούτου.  Η επιστροφή του κλεμμένου αυτού πλούτου μέσω της σχετικά δίκαιης διανομής του στην ανθρωπότητα που τον γέννησε, είναι μια δραματικά αναγκαία, αν και όχι ικανή, προϋπόθεση για την εξάλειψη της φτώχειας, τη δουλειά για όλους και την αξιοπρεπή ζωή. Μια προσέγγιση σχεδόν χριστιανική θα έλεγε κάποιος (‘’ο έχων δύο χιτώνες, να δίνει τον ένα’’), αν ταυτόχρονα δε σκαλιστούν οι σκληρές κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις της υλοποίησής της. 
Κάθε υπερασπιστής του συστήματος που σέβεται τον εαυτό του, θεωρεί ιερή υποχρέωσή του να επιτεθεί στην άποψη για απαλλοτρίωση και ανακατανομή του πλούτου. Πέρα από τις ηθικολογίες του τύπου ‘’η ατομική ιδιοκτησία είναι ιερή όσο και η ελευθερία του ατόμου’’,  υπάρχουν οι ισχυρότερες , δήθεν πραγματιστικές, προσεγγίσεις, δίκην ατσάλινων οικονομικών νόμων, που μπορούν να συνοψιστούν στο απλό επιχείρημα: ‘’Η φουσκοθαλασσιά ανυψώνει τους πάντες, υπερωκεάνια, κότερα, μα και βαρκούλες’’. Με άλλα λόγια, η καπιταλιστική ανάπτυξη έχει μια ανοδική μορφή, που παρά το γεγονός ότι είναι άνιση, ανυψώνει τους πάντες. Προϋπόθεση μάλιστα για τη διαρκή άνοδό της είναι ακριβώς το να είναι άνιση, στηριζόμενη στο επιχειρηματικό δαιμόνιο-  και γιατί όχι στη δίψα μιας μειοψηφίας για το χρήμα –διαφορετικά δεν υπάρχει ούτε κίνητρο, ούτε κινητήριος μοχλός. Κοντολογίς, η χαώδης κοινωνική ανισότητα, δεν είναι εχθρός της ανθρωπότητας, ούτε και αναγκαίο κακό. Αντίθετα, είναι ο σωτήρας της.
Το παραπάνω δόγμα, το διαψεύδει απόλυτα η κοινωνική πραγματικότητα στον σύγχρονο κόσμο. Η διατήρηση των υπερωκεάνιων πάνω στο βυθό, προϋποθέτει τη μετατροπή όσων μικρών σκαφών δεν βουλιάζουν στη φουρτούναμε μιας,  σε δικό τους έρμα για τη διασφάλιση της επίπλευσης. Οι πλούσιοι γίνονται διαρκώς πλουσιότεροι, στο βαθμό που, αν και όχι αναλογικά, οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι, για να θυμηθούμε τα  παλιά σλόγκαν. Αλλά και πλέον αλυσοδεμένοι θα προσθέταμε. 
Να όμως που η αστική τάξη, την  ίδια στιγμή που απαιτεί και δυστυχώς κατά βάση καταφέρνει να αποσπά από την αριστερά και το εργατικό κίνημα δηλώσεις μετριοπάθειας, σωφροσύνης και απεμπόλησης της κοινωνικοποίησης του πλούτου, προωθεί μια βάναυση αρπαγή του εργατικού εισοδήματος και μια (αντίστροφη) απαλλοτρίωση των ιχνών περιουσιακών στοιχείων των εργαζομένων, που αποτελούν μορφή διασφάλισης και αποταμίευσης!
Υπάρχει και άλλο ‘’παράδοξο’’.
Οι υποστηρικτές της λεγόμενης ‘’ελεύθερης οικονομίας’’, δηλώνουν απέχθεια για τις δημόσιες ρυθμίσεις σχεδιασμού κάθε είδους. Υποτίθεται πως όλα τα πράγματα τα λύνει αυθόρμητα η ‘’αγορά’’ με τις μαγικές της ιδιότητες.  Και όμως η κυβέρνηση και η τρόικα, προωθούν τα πάντα με ένα εφιαλτικό αντιδραστικό υπερσυγκεντρωτικό σχεδιασμό. Έτσι:
·         Όρισαν αυθαίρετα τις αντικειμενικές αξίες για να εισπράξουν τους φόρους, σε πλήρη απόσταση από τις εμπορικές αξίες.
·         Κατέστρεψαν, με νόμο,  τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τις συμβάσεις εργασίας για να καταφέρουν τη μείωση των μισθών
·         Μείωσαν, με νόμο,  τις αποζημιώσεις για να διευκολυνθούν οι απολύσεις.
·         Όρισαν, με νόμο, τα ποσοστά αξιοσύνης, μετριότητας και αχρηστίας στην Ελλάδα, ξεφτιλίζοντας και αυτό το δικό τους σύστημα ‘’αξιολόγησης’’.
·         Θα αυξήσουν, με νόμο,  το ΦΠΑ και γενικά τους έμμεσους φόρους, ληστεύοντας τα λαϊκά στρώματα.
Ας μη συνεχίσουμε άλλο.
Αυτοί που προωθούν τις ιδιωτικοποιήσεις των πάντων στο όνομα του ‘’αντι-κρατισμού’’, επιστράτευσαν και επιστρατεύουν ανοικτά, ακριβώς τη βία και τον καταναγκασμό τόσο του κράτους, όσο και των υπερ-κρατικών καπιταλιστικών θεσμών τύπου τύπου ΕΕ (πάει και η ...εθνική τους οερηφλανεια!), για να επιβάλλουν τη ληστεία εισοδήματος, την αρπαγή της λαϊκής περιουσίας, τον εργασιακό μεσαίωνα  και τη μόνιμη φτωχοποίηση.
Η αστική τάξη παρουσιάζεται γυμνή μπροστά μας με μια πολιτική ξεκάθαρα ταξική, σε βάρος του κόσμου της εργασίας, επιχειρώντας μια απίστευτη αντιδραστική τομή. Δεν είμαστε αντιμέτωποι  απλά με μια ‘’λιτότητα’’ και  έλλειψη ‘’κοινωνικής ευαισθησίας’’. Είναι πραγματικά τραγικό να γίνεται κουβέντα για τη λιτότητα, χωρίς παράλληλα αναφορά στη νέα πραγματικότητα των βάρβαρων εργασιακών σχέσεων.  
Στην Ελλάδα και σε όλο το σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο, είναι σε εξέλιξη μια κοινωνική και πολιτική αντεπαναστατική τομή ιστορικού βάθους. Αυτός ο δρόμος, για την καπιταλιστική λογική- αλλά όχι για την κοινωνία και την ανθρωπότητα!- είναι πράγματι μονόδρομος και δεν μπαίνει υπό συζήτηση μέσω των διαφορετικών τύπων αστικής διακυβέρνησης και διαχείρισης. 
Η αστική τάξη και ο σύγχρονος ιμπεριαλισμός, πετούν τα φτιασιδώματα, τους μανδύες, ξεπερνούν τις υποκρισίες. Βρισκόμαστε σε μια εποχή, όπου έχει θρυμματιστεί η εικόνα ενός καπιταλισμού διαρκώς αναπτυσσόμενου. Αντίθετα, τα κρισιακά του στοιχεία, καθίστανται όλο και μονιμότερα. Η οικονομική στασιμότητα στα αναπτυγμένα καπιταλιστικά κέντρα, βαδίζει χέρι χέρι αφενός με την ανάπτυξη της τάσης για πόλεμο (η κλαγγή των όπλων δυναμώνει)  και αφετέρου με τη  μετατροπή των εργαζόμενων τάξεων και ευρύτερων τμημάτων του πληθυσμού σε ‘’εσωτερικό εχθρό’’, με την ανάπτυξη καθεστώτος  μόνιμης ‘’έκτακτης ανάγκης’’, σχεδόν παντού.
Το ερώτημα είναι αν μπροστά σε αυτή τη γύμνια της αστικής πολιτικής, η εργατική τάξη θα μπορέσει να αντιτάξει ένα πολιτικό πρόγραμμα  πάλης και κοινωνικής ανατροπής, απελευθερώνοντας το σύνολο της κοινωνίας.  Οι σύγχρονες εργατικές διεκδικήσεις μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν τον πυρήνα και το δόρυ της ευρύτερης κοινωνικής χειραφετητικής δράσης.
Για τα αστικά και μικροαστικά  κόμματα του συρμού,  προτεραιότητα είναι, υποτίθεται,  η ‘’ ανασυγκρότηση της οικονομίας’’ και η ‘’χώρα’’ γενικά. Αν ‘’σωθούν’’,   ίσως σωθούν και οι εργαζόμενοι, πάντα φυσικά στο ρόλο των υποζυγίων.  Στην ουσία, ενδιαφέρονται για τα κέρδη τους και τη σταθερότητα της ανισότητας και του συστήματος εξουσίας τους. Το δικό τους στενό ιδιοτελές ταξικό συμφέρον, το παρουσιάζουν σαν ‘’εθνικό συμφέρον’’ και ανάγκη όλης της κοινωνίας.
Για την εργατική κομμουνιστική αριστερά που έχει ανάγκη η εποχή μας, η προτεραιότητα είναι αντίστροφη: Να ζήσουν οι εργαζόμενοι, με δουλειά, ελευθερία, ισότητα, αλληλεγγύη, χωρίς δεσποτισμό και εκμετάλλευση.
Αν ανατραπεί η αντεπαναστατική τομή που επιχειρεί ο σύγχρονος καπιταλισμός, από ένα αναγεννημένο, ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα, με νέους θεσμούς άμυνας, αγώνα και αυτοδιεύθυνσης, αν σωθούν οι εργαζόμενοι από την εργατική γενοκτονία, θα σωθεί και η πολιτισμένη  κοινωνία σε κάθε χώρα και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Αυτή η αριστερά ωστόσο, είναι το ζητούμενο και όχι παρούσα.
Προς το παρόν, το σύνηθες για τις κυρίαρχες τάσεις της  διαχειριστικής  αριστεράς, είναι  να καλύπτουν  απλά τα μάτια τους από ντροπαλοσύνη  μπροστά στη γύμνια της αστικής επίθεσης και να υπόσχονται ‘’νομιμότητα’’. Αν δεν επιτίθενται στην αντικαπιταλιστική αριστερά κατηγορώντας τη για ''σεχταρισμό'', επιζητώντας την υποταγή της…  
Η σελίδα όμως μπορεί και πρέπει να αλλάξει.
Απαιτείται ένας διαφορετικός πολιτικός προγραμματικός λόγος που να αναδεικνύει τις δυνατότητες ενός άλλου κοινωνικού δρόμου,  ενάντια και έξω από τις μνημονιακές διαταγές της τρόικας και της αστικής τάξης και  την καπιταλιστική  λογική του κέρδους και της εμπορευματοποίησης. Πολιτικές πρωτοβουλίες δράσης που να συγκρούονται με την απαισιοδοξία και τη λογική των μειωμένων προσδοκιών.
Στο μακιαβελλικό σχέδιο ''οι μισοί εργαζόμενοι άνεργοι και οι άλλοι μισοί εργασιακοί δούλοι με γλίσχρες αποδοχές'', απαντάμε με εθνικοποίηση όλων των επιχειρήσεων που κλείνουν, επαναφορά στο δημόσιο αυτών  που ξεπουλήθηκαν σε ιδιώτες, μετατροπή των κρίσιμων τομέων σε αποκλειστικά δημόσιους με κοινωνικό εργατικό έλεγχο, επιστράτευση του συνόλου της παραγωγικής δομής. Για  να δουλέψει όλος ο κόσμος, με αποφασιστικά αυξημένους μισθούς (και συντάξεις) πάνω από τα επίπεδα του 2009,  με ταυτόχρονη ριζική μείωση των ωρών εργασίας  στις 20-25 τη βδομάδα και της ηλικίας εξόδου στην σύνταξη. 
Στον παραλογισμό των δεκάδων χιλιάδων καινούργιων κενών διαμερισμάτων  με την ταυτόχρονη τάση αύξησης  των αστέγων και των ξεσπιτωμένων, η απάντηση δε μπορεί παρά να είναι η άρνηση της δήμευσης των σπιτιών και το καθολικό δικαίωμα όλων σε μια αξιοπρεπή στέγη (κατοικία, σχολική στέγη, πολιτιστική δραστηριότητα κλπ) με ένταξη όλης της υπάρχουσας υποδομής σε ένα ενιαίο κοινωνικό σχεδιασμό.
Στην προσβολή της κρατικής και χρυσαυγίτικης φασιστικής  ελεημοσύνης και κακομοιριάς, απαντάμε με κοινωνική επιστράτευση των νοσοκομείων, αλλά και τμημάτων του διατροφικού βιομηχανικού  τομέα, σε συνδυασμό με ένα άμεσο πρόγραμμα επιδότησης όλων των ανέργων με αυξημένο επίδομα ανεργίας, σε συνδυαμό με δωρεάν πρόσβαση σε όλα τα κοινωνικά αγαθά (μετακίνηση, υγεία, παιδεία, ενέργεια κλπ) και ενέργειες προώθησης σεπρωτοβουλίες δημόσιων κοινωνικών έργων σε όλους τους τομείς.
Στο τρομοκρατικό αμόκ της κυβέρνησης απαντάμε με την κατάργηση ολόκληρου του αντεργατικού και αντιδημοκρατικού νομοθετικού  οπλοστασίου, αλλά και  με την απαίτηση τιμωρίας των βιαστών του λαού.
Η πρόταξη των εργατικών και λαϊκών αναγκών στο πλαίσιο μιας ριζοσπαστικής κινηματικής πρακτικής και πολιτικής διεκδίκησης, είναι ο μοναδικός δρόμος για την συσπείρωση και σχετική ταύτιση με τη στρατηγική της αριστεράς, όχι ενός ακαθόριστου εκλογικού σώματος-χυλού, αλλά κρίσιμων κοινωνικών δυνάμεων, ειδικά στην εργατική τάξη, τους ανέργους, τη νεολαία, τους φτωχομεσαίους αγρότες. Μόνο έτσι μπορεί να αξιοποιηθεί νικηφόρα ο κλονισμός του αστικού στρατοπέδου, να ηττηθούν τα τρομοκρατικά διλήμματα των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και να  κόβεται το ψάρεμα στα θολά νερά  από τη  φασιστική δημαγωγία. 
Ένα γενικευμένο κίνημα κοινωνικής και πολιτικής ανυπακοής, οργανωμένων συλλογικών συγκρουσιακών εργατικών πρακτικών σε κάθε χώρο, ανάπτυξης νέων λαϊκών θεσμών αγώνα, αλληλεγγύης και ανατροπής, μπορεί να μεταφέρει το φόβο στο στρατόπεδο του αντιπάλου και την αυτοπεποίθηση στα λαϊκά στρώματα.
Μια μαχόμενη συγκεντρωμένη εργατική δύναμη άμεσης δράσης, ένα λαϊκό ''100'', είναι απαραίτητο όσο ποτέ, με τη συσπείρωση σε ένα ανεξάρτητο κέντρο αγώνα των πιο πρωτοπόρων μαχητικών τάσεων του εργατικού κινήματος, με στήριξη από τις μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς.
Σε μια αναμέτρηση κρίσιμη όπως αυτή της εποχής μας, απαιτείται ένα αποφασιστικό μέτωπο μαχόμενων αντικαπιταλιστικών, αντισυστημικών δυνάμεων με συνοχή, αγωνιστική αποφασιστικότητα.και σταθερό πολιτικό προσανατολισμό ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση και την ιμπεριαλιστική ληστεία. Με άμεση πολιτική στόχευση την ανατροπή του μαύρου μετώπου τρόικας, ελληνικού κεφαλαίου και κυβερνήσεων και το σπάσιμο όλων των ορίων που έχουν επιχειρήσει να θέσουν οι φράχτες της ευρωζώνης και της ΕΕ, καθώς  και οι αλυσίδες του ιμπεριαλιστικού χρέους.
Στόχος δε μπορεί να είναι η περιστασιακή και κοντόθωρη εκλογική εκμετάλλευση της  δυσαρέσκειας μέσω της καλλιέργειας επικίνδυνων αυταπατών για λαίκή ανακούφιση μέσα στο συστημικό πλαίσιο, ούτε   μόνο η αντίσταση και ένα κινηματικό αντάρτικο. Όλα τα ρυάκια και από όλα τα επίπεδα, από τους εργατικούς αγώνες, έως τις πολιτικές καμπάνιες και την προβολή ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος άμεσης και ριζικής απάντησης, πρέπει να κατατείνουν ώστε να τίθεται στο έδαφος της ταξικής πάλης, το ίδιο το ερώτημα της συνολικής  ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής και της αστικής εξουσίας. Διότι, τίποτα από τα παραπάνω δεν πρόκειται να τα υλοποιήσει  μια αντιλαϊκή εξουσία, ούτε μια φαντασιακή ''μισιακή'' συν-διαχείριση διαρκείας.
Η καπιταλιστική Ευρώπη παραδέρνει στην κρίση και την αβεβαιότητα της ευρωζώνης. Η περιοχή μας φλέγεται από τους πολέμους, Η αθωότητα τελειώνει. Καλούμαστε να αποφασίσουμε να βαδίσουμε ''μέσα σε δρόμους που καίνε'' ή να περιμένουμε να φτάσει η φωτιά...