Συνολικές προβολές σελίδας

Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

Ευρωεκλογές 2014


Η σωστή σύγκριση είναι με τις ευρωεκλογές του 2009
ΠΑΣΟΚ 36,65% (τώρα Ελιά και Ποτάμι 14,63%)
ΝΔ 32,29% (τώρα 22,74%)
ΚΚΕ 8,35% (τώρα 6,09%)
ΣΥΡΙΖΑ 4,70% (τώρα 26,55%)

ΛΑΟΣ   7,15%  (τώρα Χ.Α. 9,39% + ΛΑΟΣ 2,7% = 12,1%)
ANEΛ  3,45%
ΑΝΤΑΡΣΥΑ 0,43%  (τώρα 0,72%)  

Κυριακή 25 Μαΐου 2014

Τρία κόμματα. μία επιλογή!


Τρία κόμματα, μία επιλογή!


Τρία κόμματα, δύο κατευθύνσεις, ερίζουν για τη μελλοντική συμμετοχή τους σε κάποια νέα πιθανή πολιτική συμμαχία, σε περίπτωση που οι αντιμνημονιακές δυνάμεις κυριαρχήσουν στο πολιτικό σκηνικό την επόμενη περίοδο: Οι ΑΝΕΛ, από την αρχή της δημιουργίας τους, τοποθετήθηκαν ενάντια στις μνημονιακές δυνάμεις και εμφανίζονταν ως ένας πιθανός πολιτικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ, σε περίπτωση ανατροπής. Από πέρυσι τον Ιούνιο, όταν αποχώρησε από την τρικομματική κυβέρνηση, εμφανίζεται ως αντιμνημονιακή και η ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη, της Ρεπούση, του Παπαδόπουλου κ.ά. Τέλος, πρόσφατα αναδείχτηκε σε ρόλο μπαλαντέρ το «Ποτάμι». Αυτές οι δυνάμεις, η πρώτη πατριωτική, έστω και αν είναι συχνά αρκετά χαώδης, και οι άλλες στον ιδεολογικό, πολιτικό και «αισθητικό» πυρήνα του εθνομηδενιστικού στρατοπέδου, σηματοδοτούν δύο διαμετρικά αντίθετες δυνατότητες και πιθανότητες συμμαχιών για την ηγεμονική δύναμη του αντιμνημονιακού στρατοπέδου, τον ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και οι συστημικές δυνάμεις ενισχύουν με όλα τα μέσα τη ΔΗΜΑΡ – και, εσχάτως, το Ποτάμι. Η ΔΗΜΑΡ, ένα κόμμα που επιβιώνει παρά την προφανή έλλειψη λαϊκής βάσης, όσο περισσότερο συρρικνώνεται, τόσο περισσότερο ενισχύεται. Απολαμβάνει υπέρμετρη προβολή, ενώ πρόσφατα μετακινήθηκαν προς αυτό εκατοντάδες στελέχη του ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο της «γεωργακικής» πτέρυγας –Κοππά, Καστανίδης κ.λπ.– αλλά και άλλων ομάδων, όπως οΣτέφανος Μανίκας κ.ά! Μάλιστα, το σύστημα φρόντισε να περιορίσει τις τάσεις φυγής –Ψαριανός, Λυκούδης, Παπαδόπουλος και άλλοι, που ήταν έτοιμοι να αποχωρήσουν– έτσι ώστε να συντηρηθεί ως πιθανός κυβερνητικός σύμμαχος του ΣΥΡΙΖΑ σε εθνομηδενιστική, συστημική κατεύθυνση. Ακόμα περισσότερο, ο Κουβέλης προσπαθεί να διεκδικήσει μια πιθανή θέση υποψηφίου για την Προεδρία της Δημοκρατίας, ως σημείο σύγκλισης όλων των εθνομηδενιστικών δυνάμεων – παράλληλα και δίπλα στον εκλεκτό άλλων ομάδων του συστήματος και του ΣΥΡΙΖΑ, τον Νίκο Κωνσταντόπουλο. Επειδή όμως η κυβερνητική «κεντροαριστερά» συρρικνώνεται ταχύτατα, οι συστημικές δυνάμεις έκαναν ό,τι μπορούσαν για να επιτύχουν την κατασκευή ενός «φρέσκου» σχήματος που θα προσέφερε νέο αίμα σε ένα φθαρμένο συγκρότημα. Και έκαναν πολλές απόπειρες για κάτι τέτοιο. Ας θυμηθούμε το σχήμα «Φλωρίδη-Απόστολου Δοξιάδη», με σπόνσορες τον Σημίτη, τον Ράμφο, την Καθημερινή και άλλα συγκροτήματα, πριν δύο ή τρία χρόνια. Αλλά ήταν πολύ νωρίς ακόμα, και πολύ φθαρμένα τα υλικά. Ακολούθησε, πρόσφατα, η αγωνιώδης προσπάθεια των «58», με τους ίδιους σπόνσορες και την τεράστια μηντιακή προβολή, από ΝΕΑ, ΒΗΜΑ, Έθνος, MEGA, κ.λπ., η οποία όμως επίσης απέτυχε, τόσο λόγω φθοράς υλικών, όσο και της αντίθεσης του Κουβέλη, που είχε ήδη είχε βάλει ρότα για τον ΣΥΡΙΖΑ και την… προεδρία. Έτσι έγινε η τελευταία απόπειρα, με το ΠΟΤΑΜΙ, από τους ίδιους ακριβώς σπόνσορες –ο Ράμφος βγήκε και ανοικτά να το στηρίξει στο Mega–, αποκλείοντας εντελώς τους απαξιωμένους πολιτικούς και ποντάροντας στο «κεντρο-αριστερό» λάιφ στάιλ, το οποίο είναι πολύ ισχυρότερο από τις απόψεις και τους πολιτικούς ενός ευτελισμένου και ολοκληρωτικά φθαρμένου πολιτικού χώρου. Και επειδή είναι γνωστό πως, όταν καταρρέει ένα ιδεολογικό σύστημα, οι συμπεριφορές και ο τρόπος ζωής που το εκφράζουν καταρρέουν τελευταίες, γι’ αυτό ο «φιλόσοφος» Ράμφος και ο «πολιτικός» Σημίτης αναγκάστηκαν να κρυφτούν πίσω από τον «απολίτικο» στυλίστα του εθνομηδενισμού, Σταύρο. Και φαίνεται πως το εγχείρημα αποδίδει, εν μέρει, τουλάχιστον, ψαλιδίζοντας τις αντιμνημονιακές δυνάμεις και ανασταίνοντας την «κεντροαριστερά ευαισθησία», με ένα σχήμα «που δεν παίρνει θέση», και άρα μπορεί να είναι μπαλαντέρ προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, είτε προς τους κυβερνητικούς είτε τους αντικυβερνητικούς! Παράλληλα, οι ίδιες δυνάμεις κάνουν ό,τι μπορούν για να διαλυθούν οι ΑΝΕΛ και να μην υπάρχει πατριωτικός αντιμνημονιακός χώρος, που θα μπορούσε να ελέγξει σε κυβερνητικό επίπεδο και στη Βουλή, έστω εν μέρει, τον εθνομηδενισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα τέτοιο κόμμα, σε συμμαχία με όποιες πατριωτικές δυνάμεις υπάρχουν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα μεγάλο πρόβλημα για όσους απεργάζονται μια συστημική ενσωμάτωσητου ΣΥΡΙΖΑ – κατ’ εξοχήν μέσω της ευρωλαγνείας ενός μεγάλου τμήματός του και των θέσεων του για τα εθνικά θέματα, το μεταναστευτικό κ.λπ. Και παρότι η ηγεσία των ΑΝΕΛ δεν κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα συνεκτικό πολιτικό σχήμα και δίνει πολύ συχνά μια αίσθηση αλαλούμ, δεν παύει να αποτελεί έναν πόλο πατριωτικό και αυθεντικά αντιμνημονιακό! Είναι προφανές, λοιπόν, πως για τις αντισυστημικές αντιμνημονιακές δυνάμεις είναι αποφασιστικής σημασίας η οριστική εξαφάνιση του ιδεολογικού πόλου του εθνομηδενισμού, της ΔΗΜΑΡ, και ο άμεσος περιορισμός της επιρροής του κόμματος του λάιφ στάιλ του εθνομηδενισμού, δηλαδή του «Ποταμιού». Παράλληλα, είναι εξαιρετικά σημαντική η επιβίωση/μετασχηματισμός των ΑΝΕΛ. Διότι οι ΑΝΕΛ, με τη συρρίκνωση που έχουν υποστεί –τη διατήρηση της επιρροής της «Χρυσής Αυγής», τη συντήρηση μιας κάποιας δύναμης από τον Καρατζαφέρη και τον Πολύδωρα–, δεν έχουν πλέον μέλλον ως κόμμα της «λαϊκής δεξιάς», αλλά θα πρέπει να μετασχηματιστούν πραγματικά σε «Ανεξάρτητους Έλληνες», αν θέλουν να επιβιώσουν. Γι’ αυτό και στο Ευρωψηφοδέλτιό τους περιέλαβαν τον Ρωμανιά, τη Γεωργαντά, τον Σγουρίδη, τον Μαριά, τον Ζουράρι και άλλους προερχόμενους και από την Αριστερά και από το ΠΑΣΟΚ, με μόνη κοινή συνισταμένη την αντιμνημονιακήκαι πατριωτική κατεύθυνση. Και όσο το κόμμα αυτό θα βαδίζει προς αυτή την κατεύθυνση –η μόνη εφικτή αν θέλει να διασωθεί–, τόσο θα απομακρύνονται διάφοροι παραδοσιακοί δεξιοί πολιτικάντηδες, που θα τείνουν να επιστρέψουν στη Νέα Δημοκρατία, όπως έκανε ήδη ο Μαρκόπουλος και ετοιμαζεται να κανει ο Χαικαλης. Βέβαια, η τύχη του σχήματος αυτού δεν έχει ακόμα τελεσίδικα σφραγιστεί, ωστόσο είναι το μόνο ταυτόχρονα αντιμνημονιακό και πατριωτικό πολιτικό σχήμα που διαθέτουμε αυτή τη στιγμή μέσα στη Βουλή. Και δεν πρέπει να αφήσουμε τον Πρετεντέρη και τον Παπαχρήστο –τωνΝέων και του Mega– να το διαλύσουν, όπως τόσο πολύ προσπαθούν, σε αγαστή σύμπνοια με τον «Ιό» της «Εφημερίδας των Συντακτών» και την εθνομηδενιστική ηγεσία της Αυγής. Αν πρόκειται να δώσει αύριο τη θέση του σε κάτι καινούργιο, αυτό θα γίνει μέσα από την εξέλιξη του κινήματος μας και όχι τα διάφορα μνημονιακά και εθνομηδενιστικά χαλκεία. Όπως λοιπόν ήδη τονίζαμε: «Στις ευρωεκλογές, ας στηρίξουμε υποψηφίους και σχήματα που, παρά τις αδυναμίες τους, μπορούν να συμβάλουν θετικά. Μπορούμε να ψηφίσουμε τους Ανεξάρτητους Έλληνες και τον Ζουράρι, μήπως και φέρει κάποιον ελληνικό αέρα στην αραχνιασμένη Ευρωβουλή».


Ένα δημοκρατικό κοινωνικό κίνημα εθνικής απελευθέρωσης η μόνη απάντηση στην Χρυσή Αυγή



Ένα δημοκρατικό, κοινωνικό κίνημα εθνικής απελευθέρωσης, η μόνη απάντηση στην Χρυσή Αυγή


Οι αξιόλογες επιδόσεις της Χρυσής Αυγής στους μεγάλους Δήμους της χώρας καταδεικνύουν την τρανταχτή αποτυχία του πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίσει το φαινόμενο με τον τρόπο που προσπάθησε να το κάνει μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Κατ’ αρχάς η κυβέρνηση φαίνεται πως αποτυγχάνει να ελέγξει το φαινόμενο με τον κύκλο των διώξεων που ακολούθησαν την δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Κι αυτό για δύο λόγους. Αφενός, γιατί βάσει της θεωρίας των δύο άκρων πατούσε σε δύο βάρκες και συνδιαλεγόταν με την Χ.Α. προσπαθώντας να την «εξευγενίσει» όπως αποκαλύφθηκε με την υπόθεση Μπαλτάκου. Αφετέρου, γιατί η ίδια είναι φύσει και θέσει ανίκανη να αντιμετωπίσει το φαινόμενο στις πολιτικές του διαστάσεις. Η Χ.Α. εξυμνεί καθεστώτα και πολιτικούς χώρους που διέπραξαν εγκλήματα εναντίον της πατρίδας και της δημοκρατίας (τους συνεργάτες των Γερμανών, τους δικτάτορες και προδότες της Κύπρου) ενώ την ίδια στιγμή χρησιμοποιεί την κοινοβουλευτική της βιτρίνα ως προκάλυμμα για την διεύρυνση εγκληματικών δραστηριοτήτων (εγκαθίδρυση παρακρατικών δικτύων, πολιτικές δολοφονίες, μαφιόζικες δραστηριότητες). Η δράση της θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί ποινικά μόνο από μια κυβέρνηση που έχει ξεκάθαρη αντίληψη για το τι συνιστά πολιτικό έγκλημα και πως μπορεί να το αντιμετωπίσει. Πράγμα αδύνατο, γιατί αυτή η κυβέρνηση Σαμαρα συνεργαζεται και βοηθαει τους ναζιστες, όπως οι ιδιοι οι ναζιστες αποκαλυψαν όταν καρφωσαν τον Μπαλτακο, και για αυτό είναι απονομιμοποιημένη στις συνειδήσεις του ελληνικού λαού και δεν μπορεί να πείσει ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας για τις διώξεις εναντίον της Χ.Α. Δεύτερον, η αριστερά αποδεικνύεται εξίσου ανίκανη να ανακόψει τη Χρυσή Αυγή. Κι αυτό διότι επιμένει να διατηρεί αποστάσεις από τα μόνα ιστορικά υπαρκτά και δυνάμει πλειοψηφικά αντιφασιστικά αντανακλαστικά που υφίστανται εντός της ελληνικής κοινωνίας. Αυτά που πηγάζουν από την Εθνική Αντίσταση και αναδεικνύουν έναν πατριωτικό-δημοκρατικό αντιφασισμό. Αντί γι’ αυτό, φαίνεται να μην εγκαταλείπει τον εθνομηδενισμό που αποτελεί τον πραγματικό σπόνσορα και τροφοδότη του φαινομένου – με συνέπεια να αποξενώνεται περαιτέρω από τα λαϊκά στρώματα και να τα εγκαταλείπει βορά στα χέρια της νεοναζιστικής προπαγάνδας. Και δεν αρκεί ο Τσίπρας ή ο Κουτσούμπας να θυμούνται την «πατρίδα» και να διανθίζουν τις συγκεντρώσεις τους με ελληνικές σημαίες, μόνο προεκλογικά, ή ο Σακελλαρίδης να μην προβάλει τις πραγματικές θέσεις του για το μεταναστευτικό ή το παρεμπόριο, προσδοκώντας κάποιες «μαύρες» αντιμνημονιακές ψήφους. Για να αντιμετωπίσουν τη Χρυσή Αυγή θα έπρεπε να έχουν μια διαρκή και αυθεντική πατριωτική «ατζέντα». Αν λάβουμε υπόψη τις αδήριτες ιστορικές πραγματικότητες της κοινωνίας μας, το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή η Χ.Α. ενισχύεται πλειοδοτώντας στον πατριωτισμό και την υποτιθέμενη «λαϊκή δικαιοσύνη» αποτελεί ένα απίστευτο σκάνδαλο. Το ελληνικό ναζιστικό φαινόμενο, και ο ευρύτερος χώρο της άκρας δεξιάς, έχει συγκεκριμένη πορεία και δραστηριότητα μέσα στην ελληνική κοινωνία. Πορεία που αναδεικνύει σε πιο αδύναμο σημείο του, ακριβώς εκείνα τα οποία προσπαθεί να εκμεταλλευτεί. Στην Ελλάδα, από τους Επίστρατους του 1915, μέχρι τον Ιω. Μεταξά (και την άρνησή του να συμβάλει στην μικρασιατική εκστρατεία ή την σκανδαλώδη γερμανοφιλία του) και από εκεί στα Τάγματα Ασφαλείας, τα παρακρατικά μετεμφυλιακά δίκτυα, την δικτατορία και την Κύπρο, αυτός ο χώρος, με την ακραία εμφυλιακή του λογική, έχει λειτουργήσει καταστροφικά ακριβώς σε ό,τι αφορά στα εθνικά μας θέματα. Και ήταν ανέκαθεν εξαρτώμενος και ξενοκίνητος. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίον η άκρα δεξιά εξοβελίστηκε από τον δημόσιο πολιτικό λόγο της μεταπολίτευσης. Κοντολογίς, η άκρα δεξιά ιστορικά υπονόμευσε την εθνική μας ακεραιότητα –παρέδωσε τη μισή Κύπρο στους Τούρκους, ή παρέδωσε με τις δραστηριότητές του το μεγαλύτερο κομμάτι της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης στα χέρια του τουρκικού προξενείου. Για να μην μιλήσουμε για τις απροκάλυπτες δηλώσεις του δικτάτορα Παπαδόπουλου, που μιλούσε υπέρ μιας… ελληνοτουρκικής ομοσπονδίας το 1972. Στον αντίποδα, όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που έχουν αναπτυχθεί στη χώρα μας, είχαν δημοκρατικό και λαϊκό πρόσημο. Ακριβώς διότι σε αυτόν τον τόπο το πολιτικό ζήτημα, το εθνικό και το κοινωνικό ζήτημα διαπλέκονταν στενά. Πέρα από τις πολιτικές ευθύνες, το γεγονός ότι αυτή η πραγματικότητα μπορεί και διαστρέφεται, ιδιαίτερα στα μυαλά των νεώτερων γενεών καταδεικνύει την ευρύτερη κοινωνική παθογένεια στην οποία έχει βυθιστεί σήμερα η χώρα. Και εδώ λειτούργησε η πανουργία της ιστορίας. Ο εθνομηδενισμός των Πανεπιστημίων και των ΜΜΕ, εργάστηκε συστηματικά την τελευταία 25ετία για να κατασκευάσει έναν νέο τύπο ανθρώπου, δίχως ιστορική μνήμη και συνείδηση, δίχως ταυτότητα –έναν ιδιώτη καταναλωτή. Ωστόσο, στις συνθήκες της ραγδαίας κρίσης, η υπονόμευση των ιστορικών-αντιστασιακών αντανακλαστικών της ελληνικής κοινωνίας, δημιούργησε έναν «Φρανκενστάιν» αμάθειας και ασυνειδησίας που αναδεικνύεται ως ιδανικότερο θύμα των μηχανισμών προπαγάνδας και παραπλάνησης του νεοναζιστικού μορφώματος. Γι’ αυτό μπορεί μια οργάνωση μαφιόζων και παρακρατικών, που υπόσχεται να «ακονίζει τις ξιφολόγχες στα πεζοδρόμια» να παρουσιάζεται ως «τιμωρός» και εκφραστής των λαϊκών συμφερόντων. Η επίθεση του εθνομηδενισμού στην α-λήθεια (δηλαδή στην άρνηση της λήθης), σε συνδυασμό με μια δεκαπενταετία αποκτήνωσης δια της τηλοψίας και της κατανάλωσης έχει δημιουργήσει ένα εκρηκτικό συνειδησιακό μείγμα που επιτρέπει σε τμήματα της κοινωνίας να θεωρούν ως «σωτήρια» μια οργάνωση που υπόσχεται να βυθίσει τη χώρα στο εμφυλιακό χάος. Οι ναζί της Χρυσής Αυγής δεν είναι «αντιμνημονιακοί». Η ψήφος σε αυτούς αποτελεί σήμερα κίνηση που ενισχύει την μεταβολή της χώρας μας σε Αποικία χρέους: Γιατί στηρίζει μια λογική διχαστική, που θα διαιρέσει τον ελληνικό λαό σε τεχνητή βάση, και θα δημιουργήσει κλίμα «πολέμου μεταξύ των φτωχών» –ιδανικές για την τακτική του διαίρει και βασίλευε που επιστρατεύεται για τον έλεγχο της χώρας μας. Επιπρόσθετα, φέρνει πιο κοντά τον κίνδυνο να έχουμε ένα νέο 1974, στη Θράκη αυτή τη φορά, ενώ αποτελεί το ιδανικότερο άλλοθι ώστε να συγκαλύπτεται η νέο-οθωμανική επεκτατική πολιτική που ασκούν συστηματικά η πρεσβεία και τα τουρκικά προξενεία της χώρας πίσω από την επίκληση των ατομικών δικαιωμάτων. Για να μη μιλήσουμε για την ευρύτερη παραπλάνηση που επιτυγχάνει με την εφεύρεση αποπροσανατολιστικών «εσωτερικών εχθρών» –ενώ τα δρεπανηφόρα άρματα της Τρόικας και του νέου μπερλουσκονισμού επελαύνουν εντός της κοινωνίας. Ο λεγόμενος αντιμνημονιακός χώρος έχει τεράστιες ευθύνες για αυτές τις εξελίξεις. Όχι μόνο διότι δεν κατόρθωσε μέχρι στιγμής να μετασχηματίσει την λαϊκή αγανάκτηση σ’ ένα πλειοψηφικό πολιτικό ρεύμα αντίστασης εντός της ελληνικής κοινωνίας, ενεργοποιώντας τα δημοκρατικά-πατριωτικά της αντανακλαστικά. Αλλά γιατί πολλά κομμάτια του ενεπλάκησαν μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα σε μια ατέρμονη συνωμοσιολογία που παρείχε άλλοθι στους ναζί εγκληματίες, ώστε να συγκαλύψουν τον μηχανισμό τέλεσης πολιτικών εγκλημάτων που έστησαν πίσω από την επίκληση του δικαιώματος στην έκφραση και γενικόλογες καταγγελίες για ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής. Η ενίσχυση της Χρυσής Αυγής αποτελεί μείζον ανασταλτικό παράγοντα αποτροπής συγκρότησης ενός κοινωνικού μετώπου εθνικής απελευθέρωσης με δημοκρατικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά. Της μόνης πλειοψηφικής προοπτικής που υφίσταται στην χώρα μας, για όποιον επιθυμεί να την βγάλει από την κρίση δίχως να την ενταφιάσει σε συνθήκες μόνιμης υποτέλειας και μαζικής εξαθλίωσης. Με λίγα λόγια, η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής δεν είναι ζήτημα ενός αφηρημένου «αντιφασισμού», όπως ισχυρίζονται χώροι και πολιτικές δυνάμεις που δεν γνωρίζουν σε ποια χώρα ακριβώς ζουν. Είναι ζήτημα επιβίωσης της κοινωνίας μας. Και μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο αν αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που το ενισχύουν στην ρίζα τους. Η απελπισία, η αμάθεια, και η παρακμή είναι εκείνα τα στοιχεία που οπλίζουν τα χέρια του ελληνικού ναζισμού. Η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής αποτελεί παράμετρο του ευρύτερου εθνικού-κοινωνικού ζητήματος που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας. Ούτε ο Βενιζέλος ή ο… Μπουτάρης και Καμινης μπορούν να το αντιμετωπίσουν –παρά τις υποτιθέμενες «πρωτοβουλίες» που φαίνονται να αναλαμβάνουν– γιατί αποτελούν μέρος του προβλήματος. Την ίδια στιγμή στον ΣΥΡΙΖΑ προβάρουν κοστούμια εξουσίας αδιαφορώντας για το γεγονός πως η αδυναμία τους να διαμορφώσουν ένα πλειοψηφικό ρεύμα εθνικής απελευθέρωσης με δημοκρατικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά θα αποβεί μοιραίο για το πείραμα της διακυβέρνησης που επιχειρούν, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο την Χρυσή Αυγή. Τα αντιστασιακά αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας έχουν συγκεκριμένο πολιτικό περιεχόμενο, πατριωτικό, δημοκρατικό, κοινωνικά ριζοσπαστικό. Ή θα τα ενεργοποιήσουμε για να αντιμετωπίσουμε την «αποικία χρέους» και τα συμπτώματά της ή όλη αυτή η συσσωρευμένη οργή θα εκτονωθεί αυτοκαταστροφικά μέσω ενός αλληλοσπαραγμού.


Τρίτη 20 Μαΐου 2014

Αυτοδιοικητικές εκλογές 18/5/2014



ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ  18/5/2014
ΠΕΡΙΦΕΡΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ
Καχριμάνης Α. ---ΝΔ----110746-----50,83%
Γεροβασίλη Ο.----ΣΥΡΙΖΑ----53543----24,57%
Ζάψας Γ.----ΔΗΜΑΡ----21037-----9,65%
Τσουμάνη Ο.----ΚΚΕ-----17549-----8,05%
Αναγνώστου Κ.----Χρυσή Αυγή-----8591----3,94%
Ζήκος Ν.----ΑΝΤΑΡΣΥΑ----6400----2,93%





ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΕΣ
Πιτούλης Θωμάς-----ΝΔ-----16837-----55,04%
Πάντος Παναγιώτης-----ΣΥΡΙΖΑ-------7223-----23,61%
Δημητρίου Θωμάς-----ΔΗΜΑΡ-------2617-----8,56%
Παπαθεοδώρου Γιάννης-----ΚΚΕ------1877------6,14%
Ρεπάνης Γιώργος-----ΧΑ------1144------3,74%

Κοντογιάννη Μαριλένα------ΑΝΤΑΡΣΥΑ-------891------2,91%





Δήμος Ηγουμενίτσας
Λώλος Ι.----ΝΔ----5884----38,11%
Παππάς Θ.----ΠΑΣΟΚ----3523-----22,82%
Νταής Α.----ΣΥΡΙΖΑ-----3471----22,48%
Γούλα Δ. ----ΠΑΣΟΚ-----1798-----11,54%
Δήμας Θ.-----ΚΚΕ------512-----3,31%
Λαμπότης Σ.----ΑΝΤΑΡΣΥΑ-----249----1,61%


Δήμος Σουλίου
Μπραϊμη-Μπότση Σ.-----ΠΑΣΟΚ-----4587-----51,05%
Σακαρέλης Δ.------ΣΥΡΙΖΑ-----3932-----43,76%
Μαρέτας Α.-----ΚΚΕ-----466-----5,18%



Δήμος Φιλιατών
Παππάς Σ.----ΝΔ-----3835----50,97%
Παππάς Μ.-----ΠΑΣΟΚ-----3493----46,43%
Ρέγκας Λ.-----ΚΚΕ----195-----2,59%

Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

Έντονος προβληματισμός για τον εκτοπισμό των ελληνικών από τα τοπωνύμια της Β. Ηπείρου


Με την συμφωνία Ευ. Βενιζέλου- Ντ. Μπουσάτι…
«Εκτοπίζονται» τα ελληνικά από τα τοπωνύμια της Β. Ηπείρου!
Θα αναγράφονται μόνο στη γλώσσα κάθε χώρας!
Έντονος προβληματισμός στην Ελληνική Μειονότητα
Έντονο προβληματισμό προκάλεσε η ανακοίνωση του Έλληνα Αντιπροέδρου και Υπουργού Εξωτερικών Ευάγγελου Βενιζέλου για τη συμφωνία με την Αλβανία, στο ζήτημα των τοπωνυμίων, που επισημοποιήθηκε σε συνάντηση με τον ομόλογο του Ντίτμιρ Μπουσάτι.
Η Ελληνική πλευρά, φαίνεται για μια ακόμη φορά ότι ήταν υποχωρητική στις διμερείς συζητήσεις που έγιναν για την επίλυση της «εμπλοκής» που υπήρχε με καθαρά υπαιτιότητα των Αλβανικών Αρχών, που ξεκίνησε επί ημερών Σαλί Μπερίσα και συνεχίστηκε επί της σημερινής Κυβέρνησης του Έντι Ράμα.
Η εκτίμηση αυτή ενισχύεται από τη διαπίστωση ότι η Ελλάδα με την συμφωνία που επιτεύχθηκε δεν διασφάλισε την κατοχυρωμένη με διεθνείς συμβάσεις, υποχρέωση της Αλβανίας για δίγλωσση αναγραφή των τοπωνυμίων (στα Αλβανικά και στα Ελληνικά) που βρίσκονται στη ζώνη της αναγνωρισμένης Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας.
Ωφελημένοι οι Αλβανοί Σύμφωνα με στελέχη της Ελληνικής Μειονότητας, αλλά και τρίτων παρατηρητών, με τη συμφωνία που επιτεύχθηκε εκείνοι που βγαίνουν ωφελημένοι είναι οι Αλβανοί, καθώς πέτυχαν να αναγράφονται τα τοπωνύμια της άλλης χώρας, όπως είναι στη γλώσσα της κάθε μίας. Αυτό λύνει μεν το πρόβλημα για τους Αλβανούς που θέλουν να ταξιδέψουν στην Ελλάδα και θα αναγράφουν στα διαβατήρια και τα πιστοποιητικά τους τις σωστές ελληνικές ονομασίες και όχι όπως τις αναφέρουν οι Αλβανοί που επιδίωκαν μέσω του τρόπου αυτού να ενισχύουν τις αλυτρωτικές τους βλέψεις.
Το ίδιο όμως είναι υποχρεωμένη να εφαρμόζει και η Ελλάδα, που ούτως ή άλλως, ήταν τυπική με τους διεθνείς κανονισμούς.
Κι αν με για τα Τίρανα, το Φίερι, τη Λούσνια κλπ. δεν τίθεται ζήτημα, δεν συμβαίνει και το ίδιο με πόλεις της Μειονότητας, που πλέον δεν θα αναγράφονται στα Ελληνικά επίσημα έγγραφα με τις Ελληνικές ονομασίες τους, όπως είναι κατοχυρωμένες στις διεθνείς συμφωνίες, ήτοι, Άγιοι Σαράντα, Κορυτσά, Αυλώνα, Δερβιτσάνη κ.λπ. Πρόκειται μάλιστα για τις συμφωνίες εκείνες βάσει των οποίων τα χωριά και οι πόλεις της Ελληνικής Μειονότητας πρέπει να γράφονται και στις δύο γλώσσες. Κάτι τέτοιο είχε ξεκινήσει, αλλά τελικά μετά τους βανδαλισμούς εξτρεμιστικών στοιχείων στις περισσότερες δίγλωσσες πινακίδες σβήστηκαν οι ελληνικές τους ονομασίες.
Το ζήτημα βέβαια έχει και ευρύτερες πολιτικές διαστάσεις καθώς εκφράζονται φόβοι ότι δεν αποκλείεται την τακτική της Αλβανίας να ακολουθήσουν και άλλες γειτονικές χώρες, όπως π.χ. η Τουρκία απαιτώντας από την Ελλάδα να μη χρησιμοποιεί Ελληνικούς όρους και ονόματα, όπως Κωνσταντινούπολη ή Σμύρνη.
Εξήγηση για την «υποχωρητικότητα» της Ελληνικής πλευράς δεν μπορεί να δοθεί, αν και στο «παρασκήνιο» γίνεται λόγος για διαχρονική ανεπάρκεια που διαπιστώνεται στο Υπουργείο Εξωτερικών.
Προκαλεί όμως αίσθηση, η διαπίστωση ότι η Ελλάδα δεν αξιοποίησε προς όφελος των συμφερόντων της, ούτε την πίεση που υφίσταται τώρα η Αλβανία (για αυτό κατά τα φαινόμενα προσήλθε σε διάλογο..) για την εξάλειψη όλων των εμποδίων που πρέπει να υπερκεράσει – μεταξύ των οποίων και αυτό των τοπωνυμίων- ώστε να αποκτήσει το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη στην Ε.Ε. χώρας, όπως δήλωσε και ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος.

Τετάρτη 7 Μαΐου 2014

Kανάλια μόνο για ορισμένους στα Γιάννενα


Σε ένα απο τα τρία κανάλια της πόλης των Ιωαννίνων ακύρωσαν την παρουσία του εκπροσώπου της ΑΡΠΗ την τελευταία στιγμή σε συζήτηση για την κτηνοτροφία, ενώ η συζήτηση έγινε, με εκπροσώπους απο την παράταξη Γεροβασιλη και Καχριμανη...!!!Πρώτου βγει μια επίσημη καταγγελία το κανάλι χρωστάει μια σοβαρή εξήγηση



Τρίτη 6 Μαΐου 2014

Περιοδεία Πάνου Καμμένου στην Ήπειρο


ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΝΟΥ ΚΑΜΜΕΝΟΥ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ
Ο πρόεδρος των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Πάνος Καμμένος τη Δευτέρα 5 Μαΐου και την Τρίτη 6 Μαΐου 2014 θα επισκεφθεί τους νομούς Άρτης, Πρεβέζης, Θεσπρωτίας και Ιωαννίνων.



Κυριακή 4 Μαΐου 2014

Ουκρανία

Μαριούπολη: Οι αντιφασιστες πυρπόλησαν τράπεζα Nαζιστη ολιγάρχη
Οι αντιφασιστες διαδηλωτές στη Μαριούπολη της ανατολικής Ουκρανίας, οργισμένοι από τις στρατιωτικές δυνάμεις που έχει στείλει η ναζιστικη κλικα από το Κίεβο για να ανακαταλάβουν το Δημαρχείο της πόλης, πυρπόλησαν την τράπεζα του Ναζιστη ολιγάρχη Kolomoysky. Πληροφορίες αναφέρουν ότι κι άλλα κτίρια έχουν παραδοθεί στις φλόγες, όπως το Δημαρχείο, αλλά δεν επιβεβαιώνονται.
---------------------------------------------------------------------------
Τα οδοφράγματα των αντιφασιστων στη Μαριούπολη
Η είδηση ότι ναζιστικά στρατεύματα σκοπεύουν να ανακαταλάβουν το Δημαρχείο της Μαριούπολης από τους φιλορώσους ουκρανους αυτονομιστές, και στον απόηχο του ολοκαυτώματος στην Οδησσό, είχαν ως αποτέλεσμα αρκετές εκατοντάδες ρωσόφιλοι αντιφασιστες ουκρανοι να τρέξουν και να ταμπουρωθούν, τόσο στο Δημαρχείο όσο και τα οδοφράγματα της κεντρικής πλατείας, αναμένοντας τους Ναζιστες. Νωρίτερα, σε πολλά οδοφράγματα υψωμένα από λάστιχα αυτοκινήτων οι αντιφασιστες έβαλαν φωτιά ενώ στην πόλη ακούγονταν πυροβολισμοί. Ομάδα αντιφασιστων πυρπόλησε επίσης ιδιωτική τράπεζα Ουκρανού ολιγάρχη. Οι αντιφασιστες σε θέσεις μάχης. Από τα μεγάφωνα ακούγονται αρκετά πατριωτικά λόγια, όπως ότι αυτοί βρίσκονται εκεί να αγωνιστούν για τις ζωές τους και όχι όπως οι ναζί του Κίεβου για χρήματα…
-------------------------------------------------------------------------------
Οχυρωμένοι στο Δημαρχείο της Μαριούπολης τραγουδάνε τον σοβιετικό ύμνο
Η επίθεση των ναζιστικών στρατιωτικων δυνάμεων και των ναζιστικών συμμοριών που τους συντροφεύουν στη Μαριούπολη, μια πόλη που έχει και πολλές δεκάδες χιλιάδες Έλληνες κατοίκους, έγινε γνωστή στις 22.30 περίπου το βράδυ του Σαββάτου. Αυτή τη στιγμή, απ΄ όσα πληροφορούμαστε, τα ναζιστικά άρματα μάχης, λέγεται ότι είναι έντεκα στον αριθμό, μισθοφόροι, ναζί και άντρες των ναζιστικών δυνάμεων ασφαλείας κινούνται προς το δημαρχείο της πόλης που έχει καταληφθεί από αντιφασιστες Ουκρανους. Περίπου 300 άοπλοι Ουκρανοι πολίτες έχουν στήσει οδοφράγματα με λάστιχα αυτοκινήτων και τους έχουν βάλει φωτιά, ώστε να εμποδίσουν τις στρατιωτικές δυνάμεις της ναζιστικης κλικας του Κιέβου να κινηθούν. Οι οχυρωμένοι στο Δημαρχείο αντιφασιστες είναι οπλισμένοι και μάλιστα υπάρχουν κάποιες φήμες ότι μεταξύ τους είναι και πολιτοφύλακες του Ντονέτσκ, πλήρως εξοπλισμένοι και μασκοφόροι. Μάρτυρες γράφουν ότι οι αντιφασιστες στο Δημαρχείο έχουν βάλει στα ηχεία και παίζει ο ύμνος της Σοβιετικής Ένωσης.
---------------------------------------------------------------------------

Πέμπτη 1 Μαΐου 2014

Ένα απλό σημείωμα


Καλημέρα σήμερα μάλλον απο εχθές έχω μια συγκίνηση (κόλπο του σκηνοθέτη)γιά να μαζέψω κόσμο? Η συγκίνηση είναι γιατι εκτελέστηκαν κάποια παλληκάρια αγωνιστές, (μια διαπίστωση δέν σας κάνει εντύπωση που ήταν απλοί αγώνιστές ενώ θα μπορούσαν ,άνετα να ήταν οι ηγεσίες τους? Ηταν κουμουνιστές παληκάρια ,ΗΡΩΕΣ που πέθαναν για τήν Ελλαδα κ τήν λευτερία . Οσοι απέμειναν είχαν ένα παράπονο ,το οποίο το έχω κ σε βίντεο κ σε μαρτυρίες αγωνιστών .
Παιδάκι μου τί είναι αυτά τά πράγματα ,γιατί δεν υπάρχει ενότητα στόν χώρο της αριστεράς ? Υπάρχει η πατρίδα, η ελευθερία, η εργατιά ο λαός ,κ μετα το κόμμα Τι ιδεολογικά κ τρίχες έχουν να χωρίσουνε ,εμείς Αετόπουλα μπήκαμε στόν αγώνα ΄δέν ξέραμε από θεωρίες. Δίκά τους λόγια εφόσον τιμόυμε σήμερα τόν θάνατο τους ,τιμάμε κ αυτά πού μάς λένε οι εν ζωή .έτσι δεν έιναι? Όλα αυτά άλλοι μού τα είπανε με οργή κ άλλοι μέ κλάμα στά μάτια Και τότε με μια φωνή οι μελλοθάνατοι απαντούν: - Ζήτω η Ελλάδα. Ζήτω η λευτεριά!