Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 31 Ιουλίου 2016

Κρυμμένες παραλίες στην Θεσπρωτική ακτογραμμή


Κρυμμένες παραλίες στην Θεσπρωτική ακτογραμμή


 Στην ανάσα του Ιονίου και στην αγκαλιά της Θεσπρωτικής γης, κρυμμένες  στην Πάργα, τα Σύβοτα και η Πέρδικα, στην Ηγουμενίτσα και στη Σαγιάδα, μικρές γραφικές ακτές, δίνουν ανάσες δροσιάς στον επισκέπτη που θα τις ανακαλύψει. Το ανάγλυφο της ακτογραμμής, το πράσινο της φύσης που ακουμπά στην θάλασσα, η ηρεμία αλλά και η αγριάδα του τοπίου, τα καταγάλανα νερά, οι παραλίες που είναι αμμουδερές, με βότσαλο, ή βραχώδεις ικανοποιούν όλες τις απαιτήσεις.
Το Σαρακίνικο, είναι ένας μικρός κόλπος που απέχει 19 χιλιόμετρα από την κοσμοπολίτικη Πάργα. Η λευκή ψιλή άμμος και ο ελαιώνας που φτάνει έως την ακτή, συνθέτουν μία ήρεμη και απολαυστική πρόταση, ένα καταφύγιο διακοπών μακριά από την πολυκοσμία. Ο τόπος σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση πήρε το όνομά του από του Σαρακινούς πειρατές, οι οποίοι έφτασαν εκεί, μετά από μία μεγάλη καλοκαιρινή θαλασσοταραχή που τσάκισε στα βράχια το ξύλινο σκαρί τους.
Λίγο βορειότερα από το Σαρακίνικο στην Πέρδικα, μέσα από το πράσινο, ξεφυτρώνει η παραλία της Αγίας Παρασκευής, που σπάνια έχει κύμα, με βότσαλο και χαλίκι. Η ακτή, πήρε το όνομά της από το νησάκι που βρίσκεται απέναντι με το ξωκλήσι της Αγίας Παρακευής. Η παραλία είναι οργανωμένη, ενώ κολυμπώντας μπορεί να φτάσει κάποιος στο κατάφυτο νησάκι. Πριν την Αγία Παρασκευή, απλώνεται μια μικρότερη παραλία, το Καμίνι, όπου λειτουργούν ταβέρνες με θαλασσινά και φρέσκο ψάρι, καθώς και ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Στην ίδια περιοχή, η πρόταση για "απόκοσμες" διακοπές σε σκηνή, είναι ο Σταυρολίμενας, όπου για να φτάσει κάποιος στη μικρή γραφική παραλία, χρειάζεται να περπατήσει σε δρομάκι, καθώς δεν υπάρχει πρόσβαση για αυτοκίνητα στην ακτή. Δύο μικροί κόλποι και τα αργιλώδη πετρώματα που περιβάλλουν την ακτή έδωσαν το όνομα στην παραλία Κόκκινος Βράχος, που βρίσκεται κοντά στη γραφική Πλαταριά, ακολουθώντας την παλιά εθνική οδό για την Ηγουμενίτσα. Η πρόσβαση είναι εύκολη με αυτοκίνητο, ενώ εκεί λειτουργεί αναψυκτήριο και εστιατόριο.
Τις μικρές άγνωστες παραλίες της Θεσπρωτίας, έχουν ανακαλύψει οι τουρίστες που κάνουν διακοπές στο Ιόνιο, με ιστιοπλοϊκά ή άλλα σκάφη. Αργά το απόγευμα, κάθε μέρα, δεκάδες σκάφη ρίχνουν άγκυρα εκεί, καθώς αποτελούν ένα ασφαλές αγκυροβόλιο.


Σάββατο 23 Ιουλίου 2016

Αυτό που μας δειχνει η τρομοκρατικη ενεργεια στο Μοναχο....



Αυτό που μας δειχνει η τρομοκρατικη ενεργεια στο Μοναχο, και πριν στη Νικαια, και σε άλλες πολης της Γαλλιας πιο πριν, είναι την δραση διαφορων αλλοδαπων ψυχασθενων, που πλεον η δυτικη προπαγανδα των αποικιοκρατων τους ονομαζει «μοναχικους λυκους». Είναι διαφοροι ψυχασθενεις ομοφυλοφυλοι ναρκομανεις, που καμια σχεση δεν εχουν με τους ισλαμοφασιστες, αλλα που επιρρεαζονται από την προπαγανδα των δημοσιοκαφρων των αποικιοκρατων, ότι δηθεν οι ισλαμοφασιστες που αυτοι εχουν ιδρυσει, είναι φοβεροι, τρομεροι, και ανικητοι. Και ετσι οι αλλοδαποι ψυχασθενεις, νομιζοντας ότι ετσι θα γινουν και οι ιδιοι πανισχυροι, παιρνουν αμπαριζα και βγαινουν και σκοτωνουν αθωο κοσμο. Και βγαινουν οι αλλοι ψυχασθενεις, οι ισλαμοφασιστες του ΙSIS (Daesh), που εχουν ιδρυσει οι δυτικοι αποικιοκρατες, και αν αφηναν οι δυτικοι αποικιοκρατες τη Ρωσια, αυτή θα τους ειχε εξαλυψει σε ένα μηνα, βγαινουν λοιπον οι ψυχασθενεις ισλαμοφασιστες του ISIS, και λενε, εμεις το καναμε, χωρις να εχουν καμια σχεση. Το μονο συμπερασμα που βγαινει από την τρομοκρατια και την προπαγανδα των δυτικων αποικιοκρατων, είναι ότι πλεον αισθανονται πανισχυροι, θελουν να καταλυσουν την Δημοκρατια και να επιβαλλουν δικτατορικα καθεστωτα στις προηγμενες χωρες της Ευρωπης, να απαγορεψουν το δικαιωμα του συνδικαλισμου της απεργιας της διαδηλωσης και της συγκεντρωσης, ενώ οι αληταραδες δυτικοι αποικιοκρατες θελουν να ξαναιδρυσουν τις αποικιες τους, όπως πριν δυο αιωνες.. Και ερχεται στην επικαιροτητα ξανα η ρηση του Καρολου Μαρξ. «Εάν η ανθρωποτητα κανει πισω από τον Σοσιαλισμο, αυτό που την περιμενει δεν είναι ο Καπιταλισμος αλλα η Βαρβαροτητα! Σοσιαλισμος η Βαρβαροτητα λοιπον».



Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016

Καλλιεργούν τώρα χασισοφυτείες αλβανοί σε ακριτικά χωριά του Νομού Ιωαννίνων.




Αλβανικό θράσος!  

 Καλλιεργούν τώρα χασισοφυτείες αλβανοί σε ακριτικά χωριά του Νομού Ιωαννίνων. 

Νεους … Λαζαράτες θέλουν οι Αλβανοι το Πωγώνι! 

Συνολικά 4.235 δενδρύλλια κάνναβης εντόπισαν οι αστυνομικοί τελευταία, από τα οποία 685 χθες στο Δελβινάκι. 
Οι δυο Αλβανοί καλλιεργητές διατηρούσαν συγχρονο εξοπλισμό, αυτοσχέδιο  κατάλυμα, και δυο παρατηρητήρια…

Σκηνθέτησε το πραξικόπημα ο Ερντογαν όπως οι ΗΠΑ την 11η Σεπτεμβρίου 2001



Εκπρόσωπος Ερντογάν στον Τύπο: «Παράλογο να τον κατηγορείτε ότι σκηνοθέτησε το πραξικόπημα». «Είναι σαν να λέγεται ότι η 11η Σεπτεμβρίου (2001) ενορχηστρώθηκε από τις ΗΠΑ»

Τετάρτη, 20 Ιουλίου 2016, 02:17

«Είναι εντελώς παράλογο» να υποστηρίζεται ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σκηνοθέτησε την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος για να ενισχύσει την εξουσία του, δήλωσε σήμερα ο εκπρόσωπός του μιλώντας στον Τύπο, αντιδρώντας στη συνεχιζόμενη σεναριολογία. «Εάν αυτό δεν ήταν πραξικόπημα, τότε τι είναι ένα πραξικόπημα;» διερωτήθηκε ο Ιμπραχίμ Καλίν, για τον οποίο ο ισχυρισμός περί σκηνοθετημένου πραξικοπήματος «είναι σαν να λέγεται ότι η 11η Σεπτεμβρίου (2001) ενορχηστρώθηκε από τις ΗΠΑ, ή οι επιθέσεις στο Παρίσι (τον Ιανουάριο και το Νοέμβριο του 2015) και στη Νίκαια (την 14η Ιουλίου) από τη γαλλική κυβέρνηση». «Ορισμένοι στρατηγοί και διοικητές που συνελήφθησαν γνώριζαν ότι θα παραμερίζονταν στις προσεχείς κρίσεις. Γνώριζαν ότι βρίσκονταν στον κατάλογο», των αξιωματικών που είτε δεν θα προβιβάζονταν είτε θα απομακρύνονταν, είπε ο Καλίν και έκρινε ότι «κατά έναν τρόπο έβλεπαν (το πραξικόπημα) ως την τελευταία πιθανότητα που είχαν να το εμποδίσουν αυτό». Ερωτηθείς για το αίτημα έκδοσης του Φετουλάχ Γκιουλέν, του αυτοεξόριστου στις ΗΠΑ ιεροκήρυκα που η ισλαμοσυντηρητική τουρκική κυβέρνηση κατηγορεί ότι βρισκόταν πίσω από την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος, ο Καλίν είπε ότι «θα θέλαμε να δούμε τις ΗΠΑ να αναλαμβάνουν δράση για τον φάκελο αυτό, θα θέλαμε να δούμε συνεργασία από μέρους των ΗΠΑ στο ζήτημα αυτό».

Τελικα προσπαθωντας να δικαιολογηθουν,θα αποκαλυψουν πολλες αληθειες τα τσουτσεκια του σουλτανου ερτογαν


Ποιος τελικά οργάνωσε το πραξικόπημα στην Τουρκία;



Dimitris Kazakis

19 Ιουλίου στις 2:02 μ.μ.

Ποιος τελικά οργάνωσε το πραξικόπημα στην Τουρκία;

Καθώς περνούν τα εικοσιτετράωρα όλο και περισσότερο ξεκαθαρίζει ότι το αληθινό πραξικόπημα δεν ήταν των ασύντακτων και ασυντόνιστων μονάδων που βγήκαν στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης και της Άγκυρας, αλλά του ίδιου του Ερντογκάν και του βαθέως κράτους που ο ίδιος έχει συγκροτήσει τόσα χρόνια. Άλλωστε το βαθύ κράτος στην Τουρκία ζει και βασιλεύει δεκαετίες με τη μορφή των γκρίζων λύκων και ποικίλων παραστρατιωτικών και άλλων οργανώσεων με οργανική διασύνδεση με την ΜΙΤ και γενικά τις μυστικές υπηρεσίες. Που είναι τα πεδία μάχης νομοταγών και πραξικοπηματιών που στοίχησαν – σύμφωνα με τις επίσημες πληροφορίες – εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες; Ούτε μία φωτογραφία δεν υπάρχει, η οποία να παρουσιάζει έστω τις ζημιές που δείχνουν την σκληρότητα των μαχών. Που είναι τα ελικόπτερα και τα αεροπλάνα που υποτίθεται ότι καταρρίφθηκαν; Πουθενά.

Οι κηδείες των «μαρτύρων» σκηνοθετημένες μέχρις αηδίας. Ειδικά εκείνη όπου παρευρέθη ο ίδιος ο Ερντογκάν με κροκοδείλιο δάκρυ κορόμηλο για τον στενό του κομματικό συνεργάτη, ο οποίος υποτίθεται ότι έπεσε «υπέρ πίστεως και πατρίδος». Την ίδια ώρα οι συλλήψεις ανέρχονται σε χιλιάδες. Ορισμένες πληροφορίες μιλούν για δεκάδες χιλιάδες που αφορούν όχι μόνο σε στρατιωτικούς και κρατικούς αξιωματούχους, αλλά και σε συνδικαλιστές, μέλη αριστερών οργανώσεων, ακτιβιστές κάθε λογής κοκ. Η έκταση που έχουν πάρει οι συλλήψεις, αλλά και το γεγονός ότι πολλοί από τους συλληφθέντες εξαφανίζονται χωρίς ίχνη, χωρίς να γνωρίζουν οι δικοί τους τι έχουν απογίνει, δείχνει επιχείρηση ευρύτατης εκκαθάρισης στο κράτος, τις ένοπλες δυνάμεις και την κοινωνία. Μια επιχείρηση που θα ήταν φυσιολογικό επακόλουθο ενός αληθινού πραξικοπήματος. Από τη μεριά του ο Ερντογκάν έχει ξεσαλώσει. Η εξουσία του τείνει να γίνει απόλυτη. Δεν γνωρίζει πλέον κανένα περιορισμό από κοινοβούλιο, συνταγματική, ή έννομη τάξη οποιασδήποτε μορφής. Η Τουρκία βυθίζεται σε καθεστώς επίσημης απολυταρχίας, ή ακόμη και ανοιχτής δικτατορίας.

Από την πρώτη στιγμή είχαμε τονίσει ότι το λεγόμενο πραξικόπημα στην Τουρκία, θυμίζει στον τρόπο εκτέλεσης και εξέλιξης το ανάλογο πραξικόπημα του Αυγούστου 1991 στη Μόσχα, που έδωσε την ευκαιρία στον Γιέλτσιν να πάρει την απόλυτη εξουσία και να διαλύσει την ΕΣΣΔ. Μετά από χρόνια μάθαμε ότι οι αρχηγοί των πραξικοπηματιών ήταν σε συνενόηση με τον Γιέλτσιν. Γι' αυτό και κανείς απ' αυτούς δεν καταδικάστηκε από το καθεστώς του Γιέλτσιν. Ο "λαός" που κινητοποίησε ο Γιέλτσιν ήταν ένας όχλος στρατολογημένος κυρίως από τον υπόκοσμο της Μόσχας. Κάτι ανάλογο με το στρατό περιθωριακών και λούμπεν που είχε οργανώσει ο Λουδοβίκος Βοναπάρτης και του έδωσαν την αυτοκρατορική εξουσία με εκλογές το 1852.

Ας δούμε τα πράγματα όπως είναι:

1.Το πραξικόπημα εξαρχής ήταν οπερέτα από άποψη σχεδιασμού και εκτέλεσης. Οι χουντικοί οι δικοί μας θα γελάνε μ' αυτούς που το σχεδίασαν. Από τις πληροφορίες που μεταδίδει κυρίως ο ξένος τύπος φαίνεται ότι πρόκειται για πραξικόπημα που κινήθηκε από ανώτερους αξιωματικούς κι όχι από ανώτερα επιτελεία. Οι στρατηγοί είτε έπαιξαν εξαρχής σε συνεννόηση με τον Ερντογκάν, είτε έπαιξαν διπλό ρόλο και στην εξέλιξη του πραξικοπήματος άλλαξαν πλευρά. Με ελάχιστες εξαιρέσεις. Οι ΗΠΑ σίγουρα γνώριζαν, αλλά δεν φαίνεται να είχαν ενεργή ανάμιξη, καθώς ήθελαν να δουν που θα «καθίσει η μπίλια».

2. Ο Ερντογκάν ήταν έτοιμος γι' αυτό που συνέβη. Νομίζω ότι ετοιμαζόταν εδώ και χρόνια. Ήθελε να γίνει και ίσως - αυτό θα το αποδείξει η ιστορία - να έγινε, ότι έγινε εν γνώσει του. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά ο βεβιασμένος τρόπος εξέλιξης των επιχειρήσεων από μεριάς των πραξικοπηματιών. Δεν εξηγείται η τρομακτική έλλειψη συντονισμού και αντικειμενικού στόχου. Δεν εξηγείται η ευκολία με την οποία ο Ερντογκάν εξέπεμπε μηνύματα, όταν υποτίθεται το πρώτο που κάνεις σ' ένα πραξικόπημα ή μια επανάσταση με στρατιωτικά μέσα είναι να ελέγξεις απόλυτα τους ενεργειακούς και τηλεπικοινωνιακούς κόμβους. Και φυσικά φροντίζεις να "αποκεφαλίσεις" τον κρατικό μηχανισμό. Πριν καταλάβεις τηλεοράσεις ή δρόμους. Τίποτε απ' όλα αυτά δεν έγινε. Η εικόνα που έδωσαν οι πραξικοπηματίες ήταν ότι δεν είχαν ηγεσία, ούτε συντονισμό, ούτε ήξεραν τι ήθελαν να κάνουν. Δεν υπήρχε σχέδιο. ‘Η αυτό ήταν εξαρχής το σχέδιο: να δοθεί η εικόνα ότι κάποιοι στρατιωτικοί κάνουν πραξικόπημα, για να συγκαλυφθεί ότι το αληθινό πραξικόπημα το επιχειρεί ο ίδιος ο Ερντογκάν.

3.Ο τουρκικός λαός ήταν απών. Όπως και οι ένοπλες δυνάμεις, των οποίων ο κύριος όγκος δεν αναμείχθηκε στις εξελίξεις. Οι συγκεντρωμένοι σε διάφορα σημεία ανέρχονταν σε μερικές χιλιάδες. Όπως στην πλατεία Ταξίμ. Όποιος έχει δει ή έχει ζήσει παλλαϊκή κινητοποίηση του Τουρκικού λαού στην Ταξίμ, ξέρει πολύ καλά ότι αυτοί που συγκεντρώθηκαν δεν ήταν παρά μεγάλες παρέες. Ο τύπος μιλά για οργανωμένους συνδέσμους οπαδών του κόμματος του Ερντογκάν. Και μην ξεχνάμε ότι αυτοί οι οργανωμένοι σύνδεσμοι έχουν στη μισθοδοσία τους δεκάδες χιλιάδες, που όποτε θέλει ο Αρχηγός κινητοποιούνται για οιονδήποτε λόγο. Στην ομιλία του Ερντογκάν μπροστά στο "λαό" του την επομένη, εύκολα κάποιος διακρίνει το σύμβολο των γκρίζων λύκων να το σχηματίζουν με τα δάκτυλά τους αρκετοί.

4. Η Τουρκία και ο τουρκικός λαός τώρα νιώθει τι σημαίνει πραξικόπημα. Ο Ερντογκάν ουσιαστικά κατέλυσε κάθε έννοια συνταγματικής τάξης με αφορμή το πραξικόπημα. Όποια συνταγματική τάξη κι αν είχε απομείνει στην Τουρκία. Μιλά για θανατική ποινή με αναδρομική ισχύ. Μιλά για συνταγματική αναθεώρηση ώστε να πάρει αυτός την απόλυτη εξουσία. Κατέλυσε ουσιαστικά το δικαστικό σύστημα της χώρας μέσα σε μια νύχτα παύοντας πάνω από 2.700 δικαστές. Οι συλλήψεις δίνουν και παίρνουν. Όποιος διαφωνεί με τον Ερντογκάν χαρακτηρίζεται τρομοκράτης, πραξικοπηματίας και «εχθρός της πατρίδας». Ο όχλος που κινητοποιήθηκε απαιτεί ιδιωνυμική αντιμετώπιση κάθε διαφωνούντα. Οι εκατοντάδες νεκροί και τραυματίες από τους «πραξικοπηματίες» δεν προέρχονται από τις δήθεν σκληρές μάχες που δόθηκαν ανάμεσα σε φίλιες και εχθρικές προς τον Ερντογκάν δυνάμεις, αλλά από σφαγές τις περισσότερες φορές μέσα στα στρατόπεδα όπου εφόρμησαν οι πραιτοριανοί του καθεστώτος. Οι μαρτυρίες που δειλά-δειλά έρχονται στην επιφάνεια μιλούν για σφαγή άνευ προηγουμένου εναντίον όποιου είχε από παλιότερα προγραφεί ως εχθρός του καθεστώτος Ερντογκάν.

Τα στοιχεία που έχουμε μας οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι το καθεστώς Ερντογκάν είτε οργάνωσε, είτε ήταν έτοιμο να αξιοποιήσει το πραξικόπημα- οπερέτα της περασμένης Παρασκευής με σκοπό να επιβάλλει τη δική του νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών. Όπως συνέβη όταν ο Χίτλερ στις 30 Ιουνίου 1934 προχώρησε σε μαζικές εκκαθαρίσεις εναντίον της δικής του πρώτα και κύρια παραστρατιωτικής οργάνωσης SA με αρχηγό τον Ρομ. Μέσα σε τρεις ημέρες οι εκκαθαρίσεις ανέβασαν σε πάνω από 1.000 τους νεκρούς. Ο επίσημος λόγος της σφαγής; Ο Ρομ και η οργάνωσή του προχώρησαν σε πραξικόπημα. Επίσημα οι απολογητές των ναζί αποκαλούν έως σήμερα το επεισόδιο αυτό ως Rohm-Putsch, δηλαδή πραξικόπημα του Ρομ.

Στις 5 Ιουλίου 1934 η ναζιστική εφημερίδα Volkischer Beobachter ανέφερε ότι σε συνεδρίαση της κυβέρνησης του Ράιχ πριν δύο ημέρες ο «Υπουργός Άμυνας Στρατηγός Μπλόμπεργκ ευχαρίστησε τον Φύρερ στο όνομα της κυβέρνησης και του στρατού για την αποφασιστική και θαραλλέα του δράση, με την οποία διέσωσε τον Γερμανικό λαό από τον εμφύλιο πόλεμο...» Κατόπιν αυτού η κυβέρνηση του Ράιχ επικύρωσε νόμο με μέτρα για την υπεράσπιση του κράτους, όπου διευκρινιζόταν: «Τα μέτρα που πάρθηκαν στις 30 Ιουνίου, στις 1 και 2 Ιουλίου για την καταστολή πράξεων εσχάτης προδοσίας κρίνονται νόμιμα, καθώς ήταν αναγκαία για την υπεράσπιση του κράτους.» Η ομοιότητα με τον τρόπο που νομιμοποιεί ο Ερντογκάν τις πράξεις του σήμερα, δεν είναι καθόλου συμπτωματική. Και φυσικά ο Ερντογκάν επικεφαλής ενός καθεστώτος απολυταρχίας ή δικτατορίας – με κοινοβουλευτικό ή μη μανδύα αδιάφορο - στην Τουρκία γίνεται όχι μόνο πολύ πιο επικίνδυνος για την ίδια την χώρα του και τον λαό της, αλλά και πολύ πιο απρόβλεπτος και αποσταθεροποιητικός παράγοντας για την ευρύτερη περιοχή.

Κι όποιος νομίζει ότι μπορεί να τα έχει καλά μ' ένα τέτοιο καθεστώς, παραδίδοντας π.χ. – παραβιάζοντας κάθε έννοια δικαίου – τους στρατιωτικούς που ζήτησαν άσυλο στην Αλεξανδρούπολη επειδή κινδυνεύει η ζωή τους, τότε δεν είναι απλά γιουσουφάκι, αλλά συνένοχος στα πρωτοφανή εγκλήματα κατά του τουρκικού λαού. Κάτι βέβαια που δεν μας ξενίζει όταν πρόκειται για τους σημερινούς κυβερνώντες στην Ελλάδα, οι οποίοι έτρεξαν να ταυτιστούν με τον Ερντογκάν και να τον αναδείξουν ούτε λίγο, ούτε πολύ ως υπερασπιστή της (ανύπαρκτης) δημοκρατίας στην Τουρκία! Βλέπετε, ο Σόρος και οι όμοιοί του έχουν επενδύσει πολλά στον Ερντογκάν εξαρχής. Πώς θα μπορούσαν οι πράκτορές του στη δεξιά και την αριστερά να του πάνε κόντρα; Να γιατί όλοι τους έχουν οργιάσει προκειμένου να παραδοθούν αυτοί που ζήτησαν πολιτικό άσυλο πίσω στον αναδυόμενο σουλτάνο. "Δώστε τους πίσω και αφήστε ελεύθερους τους δουλεμπόρους να φέρνουν περισσότερους πρόσφυγες και μετανάστες για να συνεχιστεί η μεγάλη μπίζνα!" Αυτό απαιτούν.



Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016

"Η παρουσίαση του Ερντογάν ως δημοκράτη πιο επικίνδυνη από το ίδιο το πραξικόπημα"




"Η παρουσίαση του Ερντογάν ως δημοκράτη πιο επικίνδυνη από το ίδιο το πραξικόπημα"

Ανακοίνωση του PKK και της Ένωσης Κοινοτήτων του Κουρδιστάν για την απόπειρα πραξικοπήματος

Ανακοίνωση εξέδωσε και το PKK για τα όσα διαδραματίζονται στην Τουρκία με την απόπειρα πραξικοπήματος και όσα επακολούθησαν. Η ανακοίνωση φέρει την υπογραφή του Koma Civakên Kurdistan – KCK (Ένωση Κοινοτήτων του Κουρδιστάν που ίδρυσε το PKK και στην οποία συνυπάρχουν όλα τα πολιτικά και στρατιωτικά σκέλη του κινήματος σε Τουρκία, Ιράν, Ιράκ και Συρία) και τονίζει εξαρχής :

«Υπήρξε μια απόπειρα πραξικοπήματος από πρόσωπα των οποίων η ταυτότητα και ο σκοπός δεν έχουν ακόμη ξεκαθαριστεί. Είναι άξιο προσοχής ότι αυτή η προσπάθεια έρχεται σε μια στιγμή που ο Ταγίπ Ερντογάν ήταν έτοιμος να προσχωρήσει σε νέες τοποθετήσεις / κρίσεις στην ηγεσία του στρατού. Το γεγονός ότι αυτή η απόπειρα πραξικοπήματος γίνεται σε μία χρονική στιγμή που διεξάγονται συζητήσεις σχετικά με την εξωτερική πολιτική της φασιστικής κυβέρνησης του ΑΚΡ, είναι μια άλλη σημαντική διάσταση αυτού του πραξικοπήματος.»

Και συνεχίζει:

Η απόπειρα πραξικοπήματος είναι απόδειξη του ελλείμματος δημοκρατίας

Ανεξαρτήτως των εσωτερικών και εξωτερικών πολιτικών παραγόντων και στοχεύσεων αλλά και των αιτιών που οδήγησαν σε αυτή τη μάχη για την εξουσία, αυτή δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση ζήτημα υπεράσπισης ή μη της δημοκρατίας. Αντίθετα αυτή η διαδικασία αποτελεί απόδειξη του ελλείμματος δημοκρατίας στην Τουρκία. Τέτοιες αντιπαραθέσεις για την εξουσία και απόπειρες διεκδίκησής της ,όποτε αυτό είναι δυνατό, συναντούμε σε χώρες χωρίς δημοκρατία όπου μία αυταρχική εξουσία κάνει πραξικοπηματικές προσπάθειες να ανατρέψει μία άλλη αυταρχική εξουσία, όποτε οι συνθήκες είναι κατάλληλες. Αυτό συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Τουρκία.

Πραξικόπημα έλαβε χώρα στις εκλογές της 7ης Ιούνη ένα χρόνο πριν

Ένα χρόνο πριν, ο Ταγίπ Ερντογάν και η Αυλή του Παλατιού έθεσαν σε εφαρμογή πραξικόπημα στο πλαίσιο των εκλογών της 7ης Ιούνη παίρνοντας μαζί τους το ΜΗΡ (Γκρίζοι Λύκοι), όλους τους φασίστες, τις εθνικιστικές δυνάμεις που είχαν εμπλακεί στο σκάνδαλο Εργκένεκον και ένα κομμάτι του στρατού. Αυτό υπήρξε ένα πραξικόπημα του παλατιού ενάντια στη δημοκρατική θέληση του λαού. Ο φασισμός του AKP συμμάχησε με όλες τις φασιστικές δυνάμεις και ένα κομμάτι του στρατού (που συμπεριελάμβανε τον Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων) έτσι ώστε να καταστείλει το κουρδικό κίνημα ελευθερίας και συνολικά τις δημοκρατικές δυνάμεις. Ο φασισμός του AKP οδήγησε τον στρατό σε κούρδικες πόλεις και χωριά καίγοντάς τα ολοσχερώς και σφάζοντας χιλιάδες κατοίκους. Ακόμη κατήργησε νόμους έτσι ώστε να αποτρέψει την εκδίκαση στρατιωτικών για τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει.

Απόπειρα πραξικοπήματος μίας στρατιωτικής φατρίας απέναντι σε μία άλλη

Υπάρχει ήδη μία στρατιωτική κηδεμονία που έχει γίνει αποδεκτή πριν συμβεί το πραξικόπημα της Παρασκευής. Κάτι το οποίο καθιστά την συγκεκριμένη περίπτωση μία απόπειρα πραξικοπήματος μίας στρατιωτικής φατρίας απέναντι στην ήδη υπάρχουσα και κυρίαρχη στρατιωτική φατρία. Αυτός είναι και ο λόγος που δυνάμεις που μέχρι πρότινος τάσσονταν υπέρ της διενέργειας πραξικοπήματος αποδέχτηκαν την υπάρχουσα στρατιωτική κηδεμονία και τάχθηκαν στο πλευρό του Ταγίπ Ερντογάν. Το γεγονός ότι το MHP (Γκρίζοι Λύκοι) και άλλοι σωβινιστικοί εθνικιστικοί κύκλοι πήραν ενεργά το μέρος της Αυλής του Παλατιού και των φασιστών συμμάχων της, αποκαλύπτει με ξεκάθαρο τρόπο ότι αυτός δεν είναι ένας αγώνας ανάμεσα σε αυτούς που υποστηρίζουν τη δημοκρατία και αυτούς που αντιτίθενται σε αυτή.

Το να παρουσιάζεται ο Ερντογάν ως δημοκράτης μετά την απόπειρα πραξικοπήματος είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη προσέγγιση

Το να παρουσιάζονται ο Ταγίπ Ερντογάν και η φασιστική δικτατορία του AKP ως δημοκρατικές δυνάμεις μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, αποτελεί έναν κίνδυνο ακόμη μεγαλύτερο από το πραξικόπημα αυτό καθεαυτό. Το να παρουσιάζεται η μάχη για την εξουσία ανάμεσα στις αυταρχικές δεσποτικές και αντιδημοκρατικές δυνάμεις σαν μία μάχη ανάμεσα σε υποστηρικτές και εχθρούς της δημοκρατίας, μπορεί μόνο να υπηρετήσει την νομιμοποίηση της υπάρχουσας φασιστικής και δεσποτικής κυβέρνησης.

Οι δημοκρατικές δυνάμεις δεν συμπαρατάσσονται με κανένα από τα δύο στρατόπεδα

Η Τουρκία δεν έχει κάποια λαϊκή δύναμη στην εξουσία ούτε υφίσταται μια διαμάχη δημοκρατικών δυνάμεων ενάντια σε πραξικοπηματίες. Η συγκεκριμένη διαμάχη είναι για το ποιος θα ηγηθεί του σύγχρονου πολιτικού συστήματος της Τουρκίας που είναι εχθρός της δημοκρατίας και του κούρδικου λαού. Επομένως οι δημοκρατικές δυνάμεις δεν συμπαρατάσσονται με κανένα από τα στρατόπεδα εντός αυτών των συγκρούσεων.

Εάν υπάρχει πραξικόπημα ενάντια στην Δημοκρατία αυτό λαμβάνει χώρα από το φασιστικό AKΡ

Εάν υφίσταται πραξικόπημα ενάντια στη Δημοκρατία αυτό είναι το πραξικόπημα της κυβέρνησης του φασιστικού AKP. Ο έλεγχος του δικαστικού συστήματος από την πολιτική εξουσία, η προώθηση φασιστικών νόμων από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η ακύρωση της κοινοβουλευτικής ασυλίας , οι συλλήψεις δημάρχων και η παύση τους, οι φυλακίσεις χιλιάδων πολιτικών του HDP και του BDP αποτελούν κάτι παραπάνω από ένα πραγματικό ενεργό πραξικόπημα. Ο κουρδικός λαός τελεί υπό συνεχείς και πρωτοφανείς γενοκτονικές, φασιστικές και αποικιοκρατικές επιθέσεις εντός του Κουρδιστάν.

Η κυβέρνηση του AKP σέρνει την Τουρκία σε αυτού του είδους τις συγκρούσεις

Η κυβέρνηση του AKP είναι που έχει φέρει την Τουρκία σε αυτή την κατάσταση, η οποία έχει μετασχηματιστεί σε μία κυβέρνηση πολέμου ενάντια στις δημοκρατικές δυνάμεις και τον κουρδικό λαό. Με τον αυταρχικό και αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της έχει σύρει την Τουρκία στο χάος και τις συγκρούσεις. Με τον πόλεμο που διεξάγει ενάντια στις δημοκρατικές δυνάμεις και τον κουρδικό λαό έχει διατηρήσει την Τουρκία σε κατάσταση εμφυλίου πολέμου. Η πρόσφατη απόπειρα πραξικοπήματος δείχνει ότι η Τουρκία έχει ανάγκη να ξεφορτωθεί τη φασιστική κυβέρνηση του AKP και να αποκτήσει μια δημοκρατική κυβέρνηση. Οι τελευταίες εξελίξεις καθιστούν επιτακτικό για την Τουρκία τον εκδημοκρατισμό και την ανατροπή αυτής της μοναρχικής φασιστικής κυβέρνησης. Σε αυτό το πλαίσιο οι δυνάμεις της δημοκρατίας πρέπει να αντισταθούν ενάντια στην προσπάθεια νομιμοποίησης των πολιτικών του φασιστικού AKP και να συγκροτήσουν μια συμμαχία που μπορεί να εκδημοκρατίσει την Τουρκία. Αυτή η απόπειρα πραξικοπήματος καθιστά αναγκαίο για εμάς, όχι να καθυστερήσουμε τον αγώνα ενάντια στο φασιστικό AKP, αλλά αντίθετα να τον αναβαθμίσουμε ώστε το χάος και οι συγκρούσεις στην Τουρκία να τελειώσουν και μία νέα και δημοκρατική Τουρκία να προκύψει.

Εκτελεστικό Συμβούλιο της Συμπροεδρίας της Ένωσης Κουρδικών Κοινοτήτων (KCK),

16 Ιούλη 2016




Οθωμανικές Εστίες – Οι μελανοχίτωνες του καθεστώτος Ερντογάν



Τουρκία: Ισλαμοφασισμός εν όψει

Οθωμανικές Εστίες – Οι μελανοχίτωνες του καθεστώτος Ερντογάν

Τα τελευταία χρόνια, μια σειρά συνταρακτικών γεγονότων και εξελίξεων –εξέγερση στο πάρκο Γκεζί, εμπλοκή της Τουρκίας στον συριακό εμφύλιο πόλεμο μέσω της υποστήριξης του Ισλαμικού Χαλιφάτου και άλλων αντίστοιχων οργανώσεων, κλιμάκωση του κουρδικού κινήματος στη Βόρεια Συρία και τη Νοτιοανατολική Συρία–έχουν προκαλέσει τη μετακίνηση του καθεστώτος Ερντογάν, από μια φιλελεύθερη εκδοχή ήπιου ισλάμ, σε μια σκληρή εκδοχή ισλαμικού ολοκληρωτισμού.

Τα δείγματα γραφής του νέου καθεστώτος είναι πολλά: Ο ολοκληρωτικός πόλεμος των δυνάμεων ασφαλείας στο Βόρειο Κουρδιστάν (Νοτιοανατολική Τουρκία), ο οποίος εσχάτως συνδυάζεται με κινήσεις προκειμένου να διωχθούν οι βουλευτές του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών της Τουρκίας (HDP)• οι αλλεπάλληλες διώξεις εναντίον ακαδημαϊκών και πανεπιστημιακών• οι εισβολές της αστυνομίας στα γραφεία αντιπολιτευόμενων εφημερίδων και περιοδικών, καθώς και ο ασφυκτικός έλεγχος και η παρακολούθηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι παρά ελάχιστα κρούσματα αυτού του πρωτοφανούς κύματος φασιστικοποίησης που έχει κατακλύσει τη γειτονική χώρα. Το πιο ανησυχητικό, όμως, δείγμα της ισλαμοφασιστικής στροφής είναι ότι το ίδιο το καθεστώς προχώρησε, μετά την εξέγερση της πλατείας Ταξίμ, στη συγκρότηση ταγμάτων εφόδου, που αναλαμβάνουν ανοιχτή δράση στους δρόμους εναντίον κάθε αντικαθεστωτικής φωνής — ιδίως εναντίον της νέας κοινωνικής συμμαχίας Κούρδων, ριζοσπαστικών μερίδων του αλεβιδισμού και οργανώσεων της άκρας αριστεράς, που προέκυψαν από αυτήν την ίδια την εξέγερση.

Η κυριότερη από αυτές τις οργανώσεις είναι οι Οθωμανικές Εστίες (Osmanlι Ocaklarι). Ιδρύθηκαν το 2009, στα πρότυπα των ταγμάτων εφόδου που είχαν οργανώσει κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1970 οι Γκρίζοι Λύκοι εναντίον της τουρκικής άκρας αριστεράς και πλέον αριθμούν 2.000.000 μέλη σε όλη την Τουρκία. Οι Οθωμανικές Εστίες δεν κρύβουν την τυφλή τους προσήλωση στον Ερντογάν και το κόμμα του. Σε ανύποπτο χρόνο, τον Απρίλιο του 2015, ο επικεφαλής της οργάνωσης, Καντίρ Κανπολάτ, θα δηλώσει: «Είμαστε στρατιώτες του Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν. Θέλω να ευχαριστήσω τον Ταγίπ Ερντογάν. Του οφείλουμε τις Οθωμανικές Εστίες. Δεν θα υπήρχαμε αν δεν υπήρχε αυτός». H προϊστορία του Κανπολάτ είναι ιδιαίτερα σημαντική για να κατανοήσουμε τις καταβολές της οργάνωσης: Υπήρξε επικεφαλής των Εστιών Αλπερέν, των ταγμάτων εφόδου του μικρού ισλαμικού εταίρου της τουρκικής ακροδεξιάς, του Κόμματος Μεγάλης Ενότητας (ΒΒP). Το BBP είχε διασπαστεί από το Κόμμα της Εθνικιστικής Δράσης (MHP) στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και πήρε μαζί του το μεγαλύτερο μέρος των Γκρίζων Λύκων. Τον Αύγουστο του 2014, όταν ο πρόεδρος του BBP υποστήριξε τον κοινό υποψήφιο που στήριξαν οι κεμαλιστές και το MHP εναντίον του Ερντογάν, ο Κανπολάτ προκάλεσε τη διάσπασή του, πήρε ένα μεγάλο μέρος των Εστιών Αλπερέν και προσχώρησε στις Οθωμανικές Εστίες, εξέλιξη που πυροδότησε τη μαζικοποίηση της οργάνωσης.

Σε αυτήν συμμετέχουν πολλοί νεολαίοι του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, ενώ τα μέλη του παρίστανται σε κάθε δημόσια συγκέντρωση του κόμματος, φροντίζοντας να παρουσιάζονται με διακριτές στολές προκειμένου να δηλώνουν την ταυτότητά τους. Βεβαίως, η διαπλοκή των ισλαμικών ταγμάτων εφόδου και του καθεστώτος δεν σταματάει στις ξεκάθαρες πολιτικές σχέσεις που υπάρχουν μεταξύ της οργάνωσης και του κυβερνώντος κόμματος. Τον τελευταίο καιρό, πληθαίνουν τα δημοσιεύματα στον τουρκικό Τύπο που θέλουν επιφανείς εκπροσώπους του να διατηρούν ευθείες σχέσεις με τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες. Από την άλλη, βέβαια, και το κυβερνών κόμμα ανταποδίδει τις αβρότητες των Οθωμανικών Εστιών: Υψηλόβαθμα στελέχη του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, παρουσιάζονται με κάθε ευκαιρία στις δημόσιες εκδηλώσεις της οργάνωσης. Συνήθεις προσκεκλημένοι στα εγκαίνια ίδρυσης κατά τόπους οργανώσεων των Εστιών, σε όλη την επικράτεια της Τουρκίας, είναι μεταξύ άλλων και ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Εφκάν Αλά, ο Μεχντί Εκέρ, πρώην υπουργός Γεωργίας και ο πρώην αντιπρόεδρος του AKP, Σαμπάν Ντισλί. Επίσημος σκοπός των Εστιών είναι η διατήρηση και προώθηση της οθωμανικής κουλτούρας. Ο πραγματικός, είναι να την επιβάλουν με τη βία στους δρόμους. Αλλεπάλληλες είναι η μαρτυρίες για επιθέσεις ταγμάτων εφόδου της οργάνωσης σε γραφεία του HDP, αλλά και του κεμαλικού CHP(!), σε αντιπολιτευτικές διαδηλώσεις, ακόμα και σε γραφεία εφημερίδων, με γνωστότερο περιστατικό την έφοδο στις εγκαταστάσεις της Χουριέτ, στην Κωνσταντινούπολη, στις 6 και 8 Σεπτεμβρίου του 2015. Βεβαίως, η οργάνωση δεν κρύβει τη συμπάθειά της στο Ισλαμικό Χαλιφάτο: Τον Ιούλιο του 2015, σάλο προκάλεσαν τα σχόλια του επικεφαλής του τμήματος νεολαίας της οργάνωσης στην Κωνσταντινούπολη, Φουρκάν Γκιοκ, που εκθείασε τη δραστηριότητα του Ισλαμικού Χαλιφάτου, για την αιματηρή επίθεση που εξαπέλυσε στο συλλαλητήριο κουρδικών οργανώσεων, στο Σουρούτς του Βόρειου Κουρδιστάν.

Πολλοί αναλυτές συγκρίνουν τη δράση των Εστιών με εκείνην που είχαν αναπτύξει παλαιότερα οι Γκρίζοι Λύκοι, σε συνεργασία με την κεμαλική δικτατορία και το κατεστημένο που τη διαδέχθηκε. Στην πραγματικότητα, οι Εστίες αποτελούν το ισλαμικό τους αντίστοιχο –εξάλλου ένας από τους λόγους που το AKP πριμοδότησε την ίδρυση και την άνοδο της οργάνωσης είναι και για να απορροφήσει τα νεότερα, μαχητικά και πιο ακραία στελέχη του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης στους κόλπους του. Ούτως ή άλλως, τα τάγματα εφόδου του τελευταίου, οι Ιδεαλιστικές Εστίες, δρουν συχνά στο πλευρό των Οθωμανικών Εστιών, στο πλαίσιο των οργανωμένων πογκρόμ που εξαπολύονται εναντίον Κούρδων και άλλων αντικαθεστωτικών δυνάμεων. Και ήδη, η επιρροή που ασκεί το ΑΚP στο MHP είναι κάτι παραπάνω από ισχυρή. Εξάλλου, ο τωρινός αναπληρωτής πρωθυπουργός της Τουρκίας, Γιλντιρίμ Τουγκρούλ Τουρκές, είναι γιος του διαβόητου ιδρυτή των Γκρίζων Λύκων, Αρπασλάν Τουρκές, και προσχώρησε το AKP μόλις τον Αύγουστο του 2015, όταν δέχθηκε πρόσκληση του Αχμέτ Νταβούτογλου να συμμετάσχει στην υπηρεσιακή κυβέρνηση από την πλευρά του MHP. Εκείνος αποδέχθηκε, διαγράφηκε από το κόμμα του και έκτοτε προσχώρησε στο κυβερνών κόμμα, διατηρώντας τη θέση του και στην κυβέρνηση πλειοψηφίας που προέκυψε από τις εκλογές του Νοεμβρίου. Η παρουσία του γιου του Αρπασλάν Τουρκές σε τέτοιο υψηλό κυβερνητικό πόστο έχει προφανή σημειολογία, και συμβολίζει όσο τίποτε άλλο τη μεταστροφή του AKP, από τον ισλαμοκεμαλισμό στον ισλαμοφασισμό. Η δε δράση των Οθωμανικών Εστιών στους δρόμους, στα πρότυπα των ναζιστικών SA και των Μελανοχιτώνων του Μουσολίνι, την επιβεβαιώνει.

Πολλοί εκπρόσωποι του δυτικού κατεστημένου στέκονται ενεοί μπροστά στις οβιδιακές μεταμορφώσεις εκείνου που άλλοτε εκθείαζαν ως πρότυπο του ήπιου και δημοκρατικού ισλάμ. Ο Ερντογάν, βέβαια, είχε φροντίσει να διακηρύξει από πολύ νωρίς τις προθέσεις του, με αυτόν τον τόσο χαρακτηριστικό για την τουρκική πολιτική πλάγιο λόγο. Σε ανύποπτο χρόνο, και πολύ παλιά, είχε δηλώσει: «H δημοκρατία είναι για μένα σαν ένα δρομολόγιο λεωφορείου• όταν φτάσω στον προορισμό μου, θα κατέβω»…



Παρασκευή 15 Ιουλίου 2016

Ψέματα για το ΕΠΑΜ (ως συνήθως) από τους δημοσιογράφους

ΕΠΑΜ – ΕΝΙΑΙΟ ΠΑΛΛΑΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

Δελτίο Τύπου

Η πληροφορία που διοχετεύθηκε στα ΜΜΕ ότι στο Ειρηνοδικείο της Αθήνας στις 13-07-2016 “κάποιοι ιδεοληπτικοί “ μέλη του Ε.ΠΑ.Μ. παρεμπόδισαν τον πλειστηριασμό του ξενοδοχείου Athens Ledra και την ικανοποίηση των απαιτήσεων των εργαζομένων από μη καταβολή δεδουλευμένων , είναι αναληθέστατη, κακοήθης και συκοφαντικά δυσφημιστική για τον πολιτικό μας χώρο και σκοπό έχει την αμαύρωση και γελοιοποίηση του κινήματος κατά των πλειστηριασμών.

Η αλήθεια είναι ότι από την προηγούμενη μέρα οι εκπρόσωποι – συνδικαλιστές των εργαζομένων του ξενοδοχείου γνώριζαν ότι δεν είχε κατατεθεί οποιαδήποτε προσφορά από ενδιαφερόμενο υπερθεματιστή στο ποσό των 48 εκατ. Ευρώ που είχε ορισθεί και ότι την Τετάρτη 13/07/2016 αναμενόταν η μετά βεβαιότητας ματαίωση του πλειστηριασμού.

Τα μέλη του Ε.ΠΑ.Μ που ήταν παρόντα στο Ειρηνοδικείο της Αθήνας μαζί με άλλους πολίτες και μέλη κινημάτων, διαδήλωναν με σκοπό την ματαίωση πλειστηριασμών που αφορούσαν κατοικίες και ακίνητη περιουσία αδυνάμων συμπολιτών μας.

Κατόπιν των παραπάνω απαιτούμε από τα Μ.Μ.Ε να γίνει διευκρίνιση πως ο εν λόγω πλειστηριασμός του Αthens Ledra ματαιώθηκε λόγω μη προσέλευσης ενδιαφερομένων και όχι λόγω των κινητοποιήσεων του Ε.ΠΑ.Μ., διαφορετικά , δηλώνουμε πως επιφυλασσόμαστε να ασκήσουμε κάθε δικαίωμά μας έναντι όσων μας συκοφαντούν δυσφημιστικά.

To Γραφείο Τύπου του ΕΠΑΜ

15-7-2016


Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016

Oλοι οι αλητες δημοσιοκαφροι, μιλανε για τον «μακελαρη» του Νταλλας του Τεξας


«Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται κατάφωρα, να διαστρεβλώνει, να διαβάλλει, να κολακεύει τον θεό του χρήματος και να πουλάει τη χώρα του και τους συνανθρώπους του για το καθημερινό του ψωμί… Είμαστε υποτελείς και εργαλεία των πλουσίων ανθρώπων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε μαριονέτες, εκείνοι τραβάνε τα κορδόνια κι εμείς χορεύουμε. Τα ταλέντα μας, οι δυνατότητες και οι ζωές μας είναι όλα ιδιοκτησία άλλων ανθρώπων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες».

John Swinton (1829-1901)

Oλοι οι αλητες δημοσιοκαφροι, μιλανε για τον «μακελαρη» του Νταλλας του Τεξας, και λεγοντας «μακελαρη» εννοουν τον ηρωα που αγανακτησε από τις δολοφονιες των μπατσογουρουνων των ΗΠΑ, πηρε ένα οπλο και σκοτωσε 5-6 τετοια καθαρματα!!! Δυστυχως δεν προλαβε παραπανω!!!! Ολοι οι γειτονες του μιλανε για ένα ησυχο παιδι, που βοηθουσε ολους οσους γνωριζε!!! Για ολους τους λαους του κοσμου, αυτος είναι ηρωας!!!! «Μακελαρηδες» είναι οι αλητες γουρουνια δημοσιοκαφροι, και τα αδερφια τους οι μπατσοι!!!!




Τρίτη 12 Ιουλίου 2016

Το ΕΠΑΜ δεσμεύεται και θέτει ως εγγύηση για την υλοποίηση των δεσμεύσεων τα περιουσιακά στοιχεία των μελών του.



Δημητρης Καζακης 19/7/2016

Το ΕΠΑΜ δεσμεύεται και θέτει ως εγγύηση για την υλοποίηση των δεσμεύσεων τα περιουσιακά στοιχεία των μελών του.

"Όλοι ίδιοι είναι," συνηθίζουν να λένε πολλοί μετά την φαινομενικά τρομακτική μετάλλαξη των αντιμνημονιακών σε σούπερ μνημονιακούς. Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι, ή δεν τους χωρά στο νου, είναι το γεγονός ότι εξαρχής ο Τσίπρας, ο Καμμένος και η παρέα τους - πολύ πριν βρεθούν στην κυβέρνηση - είχαν ως αποστολή να εξαπατήσουν και να δολοφονήσουν την ελπίδα σε πολύ πλατιά στρώματα του λαού. Να τσακίσουν το ηθικό και την αίσθηση δικαίου στους πολίτες, ώστε να αποδεχθούν τα πολύ χειρότερα. Να αποδεχθούν την κατάλυση και εκποίηση της Ελλάδας, της ίδιας της ζωής τους, υπό καθεστώς κατοχής. Κι αυτό έγινε. Πώς γνωρίζουμε όμως ότι οι Τσίπρας, Καμμένος και Σία ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία από πολύ νωρίς; Πρώτα και κύρια από το γεγονός ότι κανένας απ' αυτούς δεν δεσμευόταν για το τι θα κάνει. Κανείς τους δεν τολμούσε να βάλει το κεφάλι του στον ντορβά και να δεσμευτεί συγκεκριμένα προς τους πολίτες. Αρκούνταν σε συνθήματα και προεκλογικές υποσχέσεις. Μα, θα μου πείτε, υπάρχει κόμμα ή πολιτικός σχηματισμός που να τολμά να δεσμευτεί απέναντι στους πολίτες με τέτοιον τρόπο ώστε να τους δώσει τη δυνατότητα να τον εγκαλέσουν ακόμη και ποινικά σε περίπτωση αθέτησης δεσμεύσεων; Είναι αλήθεια ότι ποτέ στην πολιτική ιστορία της χώρας δεν υπήρξε κόμμα ή πολιτικός σχηματισμός που να δεσμεύτηκε με τέτοιον τρόπο ώστε να αποδέχεται προκαταβολικά ποινική ευθύνη σε περίπτωση αθέτησης των δεσμεύσεων ή υποσχέσεών του. Γι' αυτό και κυριαρχεί ένα συγκεκριμένο είδος ψηφοφόρων, ανεξαρτήτως χρώματος και πολιτικής ιδεολογίας: ο κοψοχέρης.

Το ΕΠΑΜ για να δείξει ότι δεν είναι καθόλου φυσιολογικό για έναν πολιτικό σχηματισμό να δεσμεύεται και έπειτα να εξαπατά τους ψηφοφόρους του, προχώρησε σε κάτι πρωτοφανές για τα πολιτικά χρονικά της χώρας. Το πρόσφατο Συνέδριό του (1-3 Ιουλίου) ψήφισε τη Νομική Δέσμευση του ΕΠΑΜ απέναντι στον ελληνικό λαό. (http://www.epamhellas.gr) Τι είναι αυτό; Είναι ένα νομικό κείμενο με βάση το οποίο το ΕΠΑΜ δεσμεύεται απέναντι στον ελληνικό λαό να υλοποιήσει 14 άμεσα μέτρα: • Να θεσπίσει ως ημέρα ανεξαρτησίας της Ελλάδας την 28η Ιανουαρίου. • Να διαγράψει το δημόσιο χρέος ως παράνομο και καταχρηστικό. • Να ασκήσει ποινική δίωξη εναντίον όσων σφετερίστηκαν εξουσία. • Να δημιουργήσει μια δημοκρατική κυβέρνηση με δεσμευτικά δημοψηφίσματα. • Να καταργήσει το σύνολο των μνημονιακών νόμων και ρυθμίσεων. • Να καταργήσει το σύνολο των καταχρηστικών και δημευτικών φόρων. • Να διαγράψει το σύνολο των ιδιωτικών χρεών προς τράπεζες, ταμεία, εφορία. • Να θέσει υπό εκκαθάριση εν λειτουργία τις συστημικές τράπεζες. • Να διασφαλίσει τις πραγματικές καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών. • Να επαναφέρει όσες ιδιοκτησίες πλειστηριάστηκαν από τράπεζες, ταμεία και εφορία στους Νόμιμους Ιδιοκτήτες τους. • Να επαναφέρει μισθούς και συντάξεις στην προ του πρώτου μνημονίου εποχή. • Να θεμελιώσει ένα αληθινά δημόσιο δωρεάν σύστημα υγείας και παιδείας. • Να επανεθνικοποιήσει το σύνολο της δημόσιας και δημοτικής περιουσίας. • Να δρομολογήσει την ψήφιση ενός νέου δημοκρατικού Συντάγματος.

Το πώς θα γίνουν όλα αυτά, αναλύεται στο πρόγραμμα του ΕΠΑΜ. Όμως το σημαντικό είναι άλλο. Τι θα γίνει αν το ΕΠΑΜ εγκαταλείψει, ή αθετήσει αυτές τις δεσμεύσεις του; Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η πρωτοτυπία της Νομικής Δέσμευσης. Με αυτήν το ΕΠΑΜ αναλαμβάνει προκαταβολικά την ποινική ευθύνη έναντι των ψηφοφόρων του και του ελληνικού λαού, σε περίπτωση αθέτησης των δεσμεύσεών του. Δείτε τι δηλώνει υπεύθυνα: • Ότι τυχόν αδυναμία υλοποίησης των ως άνω δεσμεύσεων υπό ομαλές συνθήκες (μη εμπόλεμης κατάστασης ή φυσικής καταστροφής), εντός τριμήνου από την ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών, θα έχει ως συνέπεια την ΑΜΕΣΗ και καθολική ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ των μελών του ΕΝΙΑΙΟΥ ΠΑΛΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ που κατέχουν θέσεις κυβερνητικής και κοινοβουλευτικής ευθύνης. • Ότι τυχόν αθέτηση αυτών των δεσμεύσεων από το Ε.ΠΑ.Μ. συνεπάγεται αυτοδικαίως ομολογία του εγκλήματος της εξαπάτησης των ψηφοφόρων εκ μέρους της ηγεσίας του Ε.ΠΑ.Μ. και όσων εκλέχτηκαν με το ψηφοδέλτιό του και αποδέχονται ανεπιφύλακτα την κίνηση της διαδικασίας ποινικής δίωξης εναντίον τους. • Ότι τυχόν συνδρομή του Ε.ΠΑ.Μ. με οιονδήποτε τρόπο, στη συνέχιση της ίδιας μνημονιακής πολιτικής υπό καθεστώς κατοχής της πατρίδας συνεπάγεται ότι η ηγεσία και όσοι εκλέχτηκαν με το ψηφοδέλτιό του διαπράττουν σφετερισμό λαϊκής εντολής και έγκλημα εσχάτης προδοσίας και αποδέχονται ανεπιφύλακτα να διωχθούν ποινικά για τα αδικήματα αυτά.

Με άλλα λόγια, το ΕΠΑΜ με τη Νομική Δέσμευση εξοπλίζει τον ψηφοφόρο με μια προκαταβολική ομολογία ενοχής για την περίπτωση αθέτησης των δεσμεύσεών του. Μια ομολογία ενοχής που μπορεί να επιτρέψει σε οιονδήποτε πολίτη να στραφεί ποινικά εναντίον του ΕΠΑΜ, αν τυχόν εγκαταλείψει ή αθετήσει τις δεσμεύσεις του. Με άλλα λόγια το ΕΠΑΜ είναι τόσο σίγουρο ότι μπορεί να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις του, ώστε κάνει αυτό που δεν τολμά να κάνει κανένα άλλο πολιτικό σχήμα. Ομολογεί προκαταβολικά ποινική ευθύνη, αν αθετήσει τις υποσχέσεις του. Και δεν σταματά εκεί. Θέτει και ποινική ρήτρα για την περίπτωση που το ΕΠΑΜ αθετήσει αυτό το συμβόλαιο με τον ελληνικό λαό. Να τι δηλώνει: "Σ' αυτήν την περίπτωση η ηγεσία του Ε.ΠΑ.Μ. και οι εκλεγμένοι με το ψηφοδέλτιό του αποδέχονται τη δήμευση του συνόλου των περιουσιακών τους στοιχείων υπέρ του ελληνικού λαού, ως ποινική ρήτρα για την αθέτηση ή καταπάτηση των δεσμεύσεών τους." Με άλλα λόγια, το ΕΠΑΜ δηλώνει υπεύθυνα και εν γνώσει των συνεπειών του νόμου ότι σε περίπτωση αθέτησης των υποσχέσεών του θέτει ως ποινική ρήτρα τη δήμευση του συνόλου των περιουσιακών στοιχείων των στελεχών του υπέρ του ελληνικού λαού. Ποιός άλλος τολμά να δεσμευτεί μ' αυτόν τον τρόπο; Ποιός άλλος τολμά να ομολογήσει ποινική ενοχή προκαταβολικά και να αποδεχθεί δήμευση των περιουσιών των στελεχών του, αν τυχόν και δεν υλοποιήσει τις δεσμεύσεις του; Κανείς. Να λοιπόν η απόδειξη ότι δεν είναι όλοι ίδιοι.

Δημητρης Καζακης 10/7/2016



Τετάρτη 6 Ιουλίου 2016

Λάμπρος Τζαβέλας: «Αν ο γιος μου δεν θέλει να πεθάνει για την πατρίδα, τότε δεν είναι άξιος να ζει»...



Λάμπρος Τζαβέλας: «Αν ο γιος μου δεν θέλει να πεθάνει για την πατρίδα, τότε δεν είναι άξιος να ζει»...

Το 1792 ο Αλή πασάς συνέλαβε ένα σχέδιο για την οριστική υποταγή του Σουλίου. Προσποιήθηκε ότι θα εκστράτευε εναντίον των πασάδων του Δελβίνου και του Αργυροκάστρου. Για την εκστρατεία αυτή, ζήτησε από τους αρχηγούς των δύο μεγαλύτερων σουλιώτικων γενών, Γεώργιο Μπότσαρη και Λάμπρο Τζαβέλα, τη συνδρομή τους. Οι Σουλιώτες ηγέτες, είτε γιατί δεν υποπτεύθηκαν τους σκοπούς τους Αλή, είτε γιατί τη δεδομένη στιγμή δεν ήθελαν να αντιπαρατεθούν μαζί του, έστειλαν 70 μαχητές, με επικεφαλής τον Τζαβέλα. Ο ραδιούργος πασάς τους υποδέχθηκε με τιμές και διοργάνωσε αθλητικούς αγώνες προς τιμήν τους. Οι Σουλιώτες άφησαν τα όπλα τους για να συμμετάσχουν και αιχμαλωτίστηκαν από τους Τουρκαλβανούς....

Ο Αλή, πέρα από τον Λάμπρο Τζαβέλα, είχε συλλάβει λίγο καιρό νωρίτερα, με την ίδια μέθοδο, τον γιο του, Φώτο. Οι δύο αυτοί αιχμάλωτοι ήταν απαραίτητοι για το σχέδιό του. Πρότεινε στον Λάμπρο να μεταβεί στο Σούλι και να πείσει τους συμπατριώτες του να συνθηκολογήσουν. Ανταμοιβή γι’ αυτή του την πράξη, θα ήταν χρήματα, αξιώματα, τιμές, η απελευθέρωση των πολεμιστών του και κυρίως του γιου του. Ο Σουλιώτης αρχηγός συμφώνησε. Όταν όμως έφτασε στο Σούλι, πρότεινε την μέχρις εσχάτων αντίσταση. Έστειλε, μάλιστα και μια επιστολή στον Αλή, μνημείο ηρωισμού και φιλοπατρίας: «Αλή πασά, χαίρομαι όπου εγέλασα ένα δόλιο. Είμ’ εδώ, να διαφεντεύσω την Πατρίδα μου εναντίον εις ένα κλέπτην. Ο υιός μου θέλει αποθάνει, εγώ όμως απελπίστως θέλω τον εκδικήσω πριν ν’ αποθάνω. Κάποιοι Τούρκοι, καθώς εσύ, θέλουν ειπή ότι είμαι άσπλαχνος πατέρας, με το να θυσιάσω τον υιόν μου δια τον δικόν μου λυτρωμόν. Αποκρίνομαι, ότι εάν εσύ πάρης το Βουνόν (σ.σ. το Σούλι), θέλεις σκοτώσει τον υιόν μου με το επίλοιπον της φαμελίας μου και τους συμπατριώτας μου, τότε δεν θα ημπορέσω να εκδικήσω τον θάνατόν του, αμμή αν νικήσωμεν, θέλει έχω και άλλα παιδία, η γυναίκα μου είναι νέα, εάν ο υιός μου, νέος καθώς είναι, δεν μένη ευχαριστημένος ν’ αποθάνη δια την πατρίδα του, αυτός δεν είναι άξιος να ζήση και να γνωρίζεται ως υιός μου. Προχώρησε λοιπόν άπιστε, είμαι ανυπόμονος να εκδικηθώ. Εγώ ο ωμοσμένος εχθρός σου, Καπετάν Λάμπρος Τζαβέλας». Η επιστολή εξόργισε τον Αλή. Η πρώτη του σκέψη ήταν να σκοτώσει τον Φώτο. Συγκρατήθηκε όμως από τους αξιωματούχους του, πιθανόν με τη σκέψη ότι ίσως χρησίμευε στο μέλλον. Η μόνη λύση ήταν πλέον η επίθεση. Όμως, το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού για τους Τουρκαλβανούς είχε χαθεί. Οι Σουλιώτες ήταν απόλυτα έτοιμοι για την αναμέτρηση. Η επίθεση του Αλή εξαπολύθηκε στις 20 Ιουλίου 1792 και παρά τη σφοδρότητά της, δεν άργησε να καταλήξει σε πανωλεθρία....

Το άλλοτε περήφανο «λιοντάρι της Ηπείρου» αναγκάστηκε να συρθεί σε διαπραγματεύσεις για συνθήκη ειρήνης. Σ’ αυτή, οι Σουλιώτες επέβαλαν, μεταξύ άλλων, την απελευθέρωση όλων των συμπατριωτών τους ομήρων. Ο Φώτος Τζαβέλας ήταν πλέον ελεύθερος για να συνεχίσει την ηρωική παράδοση της γενιάς του. Στο σημείο αυτό, ο Χριστόδουλος Ξηρός, που χρησιμοποίησε τη φράση στο γνωστό βίντεο, έκανε λάθος, καθώς στο μανιφέστο της 14ης Ιανουαρίου αναφέρει ότι η πράξη του Λάμπρου Τζαβέλα στοίχισε τη ζωή του γιου του....



Τρίτη 5 Ιουλίου 2016

Αγνοούνται οι τοπικές κοινωνίες στη διαχείριση του Προσφυγικού!

250 πρόσφυγες «μετακόμισαν» νύχτα στο Δήμο Ζίτσας

Αγνοούνται οι τοπικές κοινωνίες στη διαχείριση του Προσφυγικού!

- Προσλαμβάνουν προσωπικό, χωρίς το κριτήριο της εντοπιότητας, ενώ τα συσσίτια στα Κέντρα ακόμη έρχονται από την Κόρινθο…

Συνεχώς δυσάρεστες εκπλήξεις επιφυλάσσει η Κυβέρνηση στη διαχείριση του προσφυγικού ανά την Ελλάδα, αγνοώντας συχνά και επιδεικτικά, τις τοπικές κοινωνίες. 
Κι εκεί που λέει κανείς ότι σιγά σιγά ίσως κάτι αλλάξει στην περιοχή μας, όταν ετοιμαστεί ο χώρος της πρ. Παιδόπολης «Αγία Ελένη» και λάβει τέλος η ντροπή του καταυλισμού Κατσικά, οι αιφνιδιαστικές κινήσεις, χωρίς καμία ενημέρωση των τοπικών αρχών, πυροδοτούν εκ νέου τις ήδη διαταραγμένες σχέσεις της κεντρικής εξουσίας με τις τοπικές αρχές. Και αυτό όταν οι ίδιες είναι διατεθειμένες να βοηθήσουν και να «βάλουν πλάτη» στην μεγάλη ανθρωπιστική πρόκληση που αντιμετωπίζει η χώρα, περιμένοντας όμως να γίνει πράξη η ειλικρινής συνεργασία και συνεννόηση, που υποτίθεται ότι συμφωνήθηκε με τον αρμόδιο υπουργό Δημ. Βίτσα.
Αυθαίρετες αποφάσεις…
Χωρίς να γνωρίζει κανείς ποιος πήρε την απόφαση, αιφνιδιαστικά το βράδυ της Παρασκευής μεταφέρθηκαν στην Φανερωμένη της Τ.Κ. Βουνοπλαγιάς, στο κτίριο όπου στεγάζονταν στο παρελθόν η 5η ΕΜΑΚ, περίπου 250 πρόσφυγες από τον καταυλισμό του Κατσικά. Χωρίς καμία ενημέρωση, μέσα στη νύχτα - συνήθης πρακτική εξάλλου της σημερινής Κυβέρνησης -  αποφασίστηκε η μετεγκατάσταση προσφύγων σε χώρο άλλο από αυτόν που είχε συμφωνηθεί, σε κοντινή απόσταση από την πρ. Παιδόπολη «Αγία Ελένη» και το κυριότερο, χωρίς να ενημερωθεί ούτε και τυπικά έστω ο Δήμος Ζίτσας!
Η κίνηση αυτή, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε την άμεση κινητοποίηση της Δημοτικής Αρχής Ζίτσας, η οποία για το σοβαρό αυτό θέμα που προέκυψε συνεδρίασε εκτάκτως χθες το απόγευμα. 
Και επιστολή διαμαρτυρίας 
Ο Δήμαρχος Μιχάλης Πλιάκος το πρωί του Σαββάτου με τους επικεφαλής των άλλων παρατάξεων Βασίλη Γαρδίκο, Χρυσόστομο Βούζα και Μανώλη Ματσάγκα, συζήτησαν τα νέα δεδομένα και αποφάσισαν την αποστολή ανοιχτής επιστολής διαμαρτυρίας προς τον Υπουργό αρμόδιο για θέματα μετανάστευσης Ιωάννη Μουζάλα. 
Στην επιστολή η οποία κοινοποιείται στους βουλευτές Ιωαννίνων και τους αρχηγούς των κομμάτων που εκπροσωπούνται στη Βουλή αναφέρονται τα ακόλουθα:
«Κύριε Υπουργέ,
Για άλλη μία φορά τα «κέντρα» λήψης αποφάσεων έκαναν το θαύμα τους εν τω μέσω της νυκτός. Κάποιοι που έχουν αναλάβει το ρόλο του τοπάρχη μετέφεραν μέσα στη νύχτα (Παρασκευή 1 Ιουλίου) πρόσφυγες με μικρά παιδιά, από το Κέντρο φιλοξενίας στον Κατσικά που πρόσφατα φτιάχτηκαν βασικές υποδομές (αποχετευτικό δίκτυο, ντουζιέρες, τουαλέτες), σε ένα χώρο με ανύπαρκτες υποδομές παντελώς ακατάλληλο και ανέτοιμο για τη φιλοξενία τους. Την ώρα που η επίσημη πολιτεία είχε αποφασίσει τη δημιουργία οργανωμένου Κέντρου φιλοξενίας στις εγκαταστάσεις της πρώην Παιδόπολης «Αγία Ελένη» και σε απόσταση 2 περίπου χιλιομέτρων από την έδρα του Δήμου Ζίτσας την Ελεούσα, ξαφνικά ενάντια σε κάθε λογική δημιούργησε ένα άλλο σε απόσταση μόλις 500 μέτρων. Ζητούμε από την επίσημη πολιτεία την προστασία της και την καθιστούμε υπεύθυνη για οτιδήποτε συμβεί τονίζοντας για άλλη μία φορά, ότι με αυτές τις πρακτικές δυναμιτίζεται το κλίμα εμπιστοσύνης και συνεργασίας που θα έπρεπε να καλλιεργείται προς όφελος όλων. Αναμένουμε άμεσα τις ενέργειές σας για να προσδιορίσουμε και εμείς σε έκτακτη συνεδρίαση  του Δημοτικού Συμβουλίου τα επόμενα βήματά μας».
Στασιμότητα 
Τα νέα… κατορθώματα αυτών που διαχειρίζονται το προσφυγικό, προκαλούν ερωτήματα και ανησυχία στην τοπική κοινωνία, η οποία βλέπει να την αγνοούν επιδεικτικά! Και αυτό όταν από την πρώτη στιγμή και παρά τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει,  εμφανίστηκε αλληλέγγυα στους πρόσφυγες που έφτασαν στην περιοχή, σπεύδοντας να βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορεί. Αν και ο χώρος στον Κατσικά ήταν ο πλέον ακατάλληλος για να φιλοξενήσει 1.000 άτομα, εντούτοις η κρισιμότητα της κατάστασης και το γεγονός ότι η Κυβέρνηση πιάστηκε απροετοίμαστη – αν και διατυμπάνιζε εξαρχής ότι η χώρα είναι έτοιμη να φιλοξενήσει έως 70.000 πρόσφυγες (!) -  δεν άφησε περιθώρια για μια άλλη απόφαση. Βέβαια, με την προοπτική ότι και κάποιες βασικές υποδομές θα γίνονταν, αλλά κυρίως ότι σύντομα θα άδειαζε ο καταυλισμός. 
Μπήκε ο Ιούλιος και αντί να ετοιμάζεται πυρετωδώς ο χώρος της πρ. Παιδόπολης «Αγία Ελένη», αψυχολόγητα και κυρίως χωρίς ενημέρωση, ένας νέος χώρος μπήκε… σφήνα (στην Φανερωμένη), χωρίς - σύμφωνα με τις τοπικές αρχές - να υπάρχουν οι υποδομές. 
Την ίδια ώρα τα προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν στον καταυλισμό του Κατσικά, αφού οι υπάρχουσες υποδομές δεν επαρκούν για τους περίπου 1.000 πρόσφυγες (750 τώρα με την ξαφνική μετεγκατάσταση). Δηλαδή, μετέφεραν τα προβλήματα και σε άλλο χώρο. Η προχειρότητα συνεχίζεται σε όλο της το μεγαλείο! Και οι Δήμοι, μέσα στους οποίους συμβαίνουν όλα αυτά, απλοί θεατές!

Και δεν φθάνει που αγνοούν εντελώς την τοπική κοινωνία στις αποφάσεις για δημιουργία χώρων φιλοξενίας προσφύγων, δεν την προτιμούν ούτε για στελέχωση των Κέντρων με προσωπικό, παρά τις αρχικές υποσχέσεις του υπουργού Βίτσα. Ήδη, χθες έληξε η προθεσμία για υποβολή αιτήσεων που αφορούν 180 θέσεις στα Κέντρα της Ηπείρου.
Μάλιστα, πρόσφατα ο Δήμαρχος Πωγωνίου Κώστας Καψάλης, στην περιοχή του οποίου λειτουργεί Κέντρο Φιλοξενίας (Δολιανά),  έστειλε στους αρμόδιους εγγράφως έντονη διαμαρτυρία για το θέμα της εντοπιότητας, ενώ επιβεβαίωσε ότι και εκεί η σίτιση γίνεται από εταιρία της Κορίνθου!
Το ίδιο βέβαια ισχύει και στον Κατσικά, αφού ούτε στον καταυλισμό προτιμώνται οι τοπικές επιχειρήσεις και οι πρόσφυγες σιτίζονται από την εταιρία της Κορίνθου, οι ιδιοκτήτες της οποίας, όπως λέγεται, είναι φίλα προσκείμενοι στην Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. 
Τελικά, θα δούμε και θα κρίνουμε, όταν σταθεροποιηθεί η κατάσταση με το προσφυγικό. Εκτός και εάν ο νέος… Κατσικάρχης, ο πρ. δήμαρχος Ιωαννίνων Φιλ. Φίλιος που προΐσταται του καταυλισμού Κατσικά μπορεί να ενημερώσει τώρα τους πολίτες, τουλάχιστον για τις προμήθειες και τις προσλήψεις…


Στην Αλβανία τα κλοπιμαία




Σε πεδίο δράσης των κάθε λογής παρανόμων έχει μετατραπεί η Ήπειρος, με το φάσμα των εγκληματικών πράξεων να διευρύνεται συνεχώς, γεγονός που εντείνει τον προβληματισμό και την ανησυχία των κατοίκων της. 
Κι όλα αυτά παρά τις κατά καιρούς και επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες -με στόμφο  μάλιστα από τη σημερινή Κυβέρνηση- για αύξηση των μέτρων αστυνόμευσης.

Στην Αλβανία τα κλοπιμαία

Αίσθηση ωστόσο έχει προκαλέσει και η σύλληψη τεσσάρων Αλβανών τελωνειακών που εμπλέκονταν σε διακίνηση κλεμμένων οικιακών συσκευών και αγροτικών μηχανημάτων προς την Αλβανία. Η σύλληψη έγινε στο Καλπάκι, και όπως είχε ανακοινώσει η Ελληνική Αστυνομία, επρόκειτο για εγκληματική οργάνωση, η οποία αφού έκλεβε τα μετέφερε με φορτηγά στην Αλβανία. Η σύλληψη των τεσσάρων έγινε όταν συνοριακοί εντόπισαν να κινούνται ύποπτα στην Εθνική οδό Ιωαννίνων – Κόνιτσας και ένα Ι.Χ. αυτοκίνητο. Οι επιβαίνοντες όταν αντιλήφθηκαν την αστυνομική παρουσία ανέπτυξαν ταχύτητα για να διαφύγουν. Τελικά ακινητοποιήθηκε το Ι.Χ. αυτοκίνητο με τους τέσσερις τελωνειακούς, ενώ οι οδηγοί των φορτηγών εγκατέλειψαν τα αυτοκίνητα και εξαφανίστηκαν. Σύμφωνα με την Αστυνομία, οι τέσσερις συλληφθέντες λειτουργούσαν ως προπομποί των φορτηγών. 
Χθες ωστόσο υπήρξε διαφορετική εξέλιξη, καθώς μετά την απολογία τους σε ανακριτή και εισαγγελέα, οι τέσσερις Αλβανοί τελωνειακοί αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς κανέναν περιοριστικό όρο. 
Οι τέσσερις, σύμφωνα με πληροφορίες, υποστήριξαν ότι βρέθηκαν στην Ελλάδα για υπηρεσιακούς λόγους και εντελώς συμπτωματικά  βρέθηκαν ανάμεσα στις δύο νταλίκες όταν έγινε η αστυνομική καταδίωξη!
Πέραν της ανωτέρω εξέλιξης, ο εντοπισμός των δύο φορτηγών με τα κλοπιμαία που διοχετεύονται προς την Αλβανία, επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις των Ελληνικών αστυνομικών αρχών για την τύχη των περισσότερων κλοπιμαίων εργαλείων, οχημάτων κλπ. και βέβαια προκαλεί ερωτηματικά για τους διαύλους που υπάρχουν εντός Ελλάδος και εντός Αλβανίας, που επιτρέπει στα κυκλώματα να εξαγάγουν ανεμπόδιστα κλεμμένα είδη. 

Ήρθαν, έκλεψαν, έφυγαν…

Χθες είχαμε επίσης την εξιχνίαση διαρρήξεων που έγιναν πριν λίγες εβδομάδες σε Καστρί και Μαυρούδι Θεσπρωτίας. Από τέσσερα σπίτια άγνωστοι είχαν κλέψει χρήματα και χρυσαφικά. Όπως προέκυψε από την αστυνομική έρευνα, δράστες είναι τέσσερις Αλβανοί, οι οποίοι στη συνέχεια επέστρεψαν στην Αλβανία. Τρεις από αυτούς, είναι κρατούμενοι από την Αστυνομία των Αγίων Σαράντα, για άλλες παράνομες πράξεις που διέπραξαν στην πατρίδα τους.





Κυριακή 3 Ιουλίου 2016

Προσφώνηση του Δημήτρη Καζάκη στο 5ο Συνέδριο του ΕΠΑΜ




Προσφώνηση του Δημήτρη Καζάκη στο 5ο Συνέδριο του ΕΠΑΜ

Μοσχάτο, 1/3/2016.

Αγαπητές φίλες, φίλοι, συναγωνίστριες και συναγωνιστές. Αγαπητοί προσκεκλημένοι.

Οι πολιτικοί δεν μπορούν να ακούνε τους λαούς τους. Πρέπει και οφείλουν να ακούνε τις παγκόσμιες ελίτ, οι οποίες έχουν ως κοινό σημείο αναφοράς τη βιωσιμότητα όχι των λαών, των εθνών και των χωρών, αλλά των τραπεζών και των χρηματαγορών. Ειδικά μετά το δημοψήφισμα του βρετανικού λαού υπέρ του Brexit δεν είναι λίγοι εκείνοι που το θέτουν πλέον ανοιχτά. "Είναι ώρα για την ελίτ να ξεσηκωθεί ενάντια στις αδαείς μάζες. Το Brexit έχει απογυμνώσει το πολιτικό σχίσμα της εποχής μας. Δεν είναι η αριστερά εναντίον της δεξιάς. Είναι ανάμεσα στους λογικούς εναντίον των παράλογα οργισμένων." Έτσι έγραφε στις 26 Ιουνίου ένας από τους εκδότες του περιοδικού Foreign Policy, το οποίο είναι γνωστό για την επιρροή του στα υψηλά κλιμάκια διαμόρφωσης παγκόσμιας πολιτικής. Κι αυτό είναι αλήθεια. Το Brexit έφερε ορμητικά στην επιφάνεια το κυρίαρχο πολιτικό σχίσμα της εποχής μας. Ανάμεσα στο δικαίωμα των λαών στην εθνική τους αυτοδιάθεση και τη δημοκρατία όπου όλες οι εξουσίες εκπορεύονται από το λαό και ασκούνται υπέρ αυτού, από τη μια και από την άλλη στις παγκόσμιες ελίτ και τα υπερεθνικά μορφώματα της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Κι αυτό το σχίσμα δεν εκφράζεται πλέον μόνο ή απλά ανάμεσα σε χώρες δουλοκτήτες και χώρες δούλους, όπως συνέβαινε επί αποικιοκρατίας, αλλά διατρέχει, συνταράσσει και διαπερνά όλες τις χώρες. Μικρές και μεγάλες. Ανεπτυγμένες και λιγότερο ανεπτυγμένες. Ιμπεριαλιστικές και μη. Αυτή είναι η κυρίαρχη αντίθεση της εποχής μας. Αυτή είναι η κυρίαρχη αντίθεση που διαπερνά πρωτίστως και το υπερεθνικό μόρφωμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ζούμε μια πρωτοφανή ιστορική οπισθοδρόμηση στα δόγματα του Imperium Universalis του μεσαίωνα, δηλαδή της παγκόσμιας αυτοκρατορίας. Αντί για ένα σύστημα διακυβέρνησης που να εξαρτάται από τη θέληση των πολλών, του έθνους και του λαού, δημιουργήθηκε κυρίως με την ΕΕ ένα σύστημα διακυβέρνησης από μια πεφωτισμένη ελίτ πολιτικών και γραφειοκρατών. Οι ΠΟΛΛΟΙ (εσείς και εγώ) είναι απλά πάρα πολύ αδιάφοροι, πάρα πολύ συναισθηματικοί, πολύ απαίδευτοι για να τους επιτραπεί με ασφάλεια η δυνατότητα να επιλέγουν τις κυβερνήσεις τους και τις πολιτικές που θα εφαρμόζονται στον τόπο τους. Η δημοκρατία όπου ο λαός αποφασίζει τι θα γίνει στον τόπο του, είναι σύστημα ανασφαλές για τις αγορές και την εξουσία κι επομένως θα πρέπει να αντικατασταθεί με ένα σύστημα υπερεθνικών εξουσιών. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα που διαπνέει ολόκληρο το οικοδόμημα της ΕΕ. Να γιατί οι αξιωματούχοι της Ένωσης δεν λογοδοτούν σε κανέναν, ενώ είναι προστατευμένοι με αυξημένες ασυλίες έναντι οιουδήποτε συστήματος δικαιοσύνης.

Οι σύγχρονες λογικές που θέλουν να αφομοιώσουν λαούς και χώρες σε ένα Imperium Universalis, που σήμερα ονομάζεται παγκόσμια διακυβέρνηση, ή ευρωπαϊκή ενοποίηση, στηρίζονται σε μια πρόστυχη, ανιστόρητη και χυδαία επίθεση εναντίον πρώτα και κύρια του έθνους και της εθνικής κυριαρχίας. Αυτό που επιχειρούν είναι να ταυτιστεί το έθνος με τον εθνικισμό, τον κατακερματισμό, τους πολέμους, τις ανωμαλίες, την αστάθεια, κοκ. Ακριβώς με την ίδια λογική που η Ιερή Συμμαχία έβλεπε τους εθνικούς αγώνες των λαών σαν απειλή εναντίον της Pax Europeana, που υποτίθεται ότι μπορούσαν να εγγυηθούν μόνο οι μεγάλες δυναστείες και η απολυταρχία τους στην Ευρώπη. Θέλουν να ξεχνούν ότι το σύγχρονο έθνος είναι το λίκνο κάθε δημοκρατικού δικαιώματος και ελευθερίας των λαών. Είναι το προνομιακό πεδίο κάθε κοινωνικής κατάκτησης και πολιτικού δικαιώματος των πολλών, των αδυνάμων, των εργαζομένων. Χωρίς αυτό δεν μπορεί να υπάρξει ούτε καν ιδέα δημοκρατίας και ελευθερίας για την κοινωνία. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τις καταστροφές του εθνικισμού και του βρώμικου, ανισόρροπου αισθήματος, που θέλει το έθνος ανάδελφο και προϊόν κάποιας ανώτερης θεϊκής αποστολής. Όμως οι κριτικοί του εθνικισμού, που είναι επίσης και αρνητές των εθνών, ξεχνούν πολύ εύκολα τα επιτεύγματα αυτού του τύπου πολιτικής οργάνωσης. Το έθνος έχει ως αρχή και ως επιδίωξή του τη συμμετοχή όλου του κυβερνώμενου λαού στο κράτος. Στην άσκηση της κυριαρχίας σε μια επικράτεια, που δεν πρέπει να περιορίζεται απλά στους κατέχοντες τη δύναμη και την εξουσία. Με σκοπό τη συμμετοχή στο κράτος διεκδικούν όλες οι μειονότητες να αναγνωριστεί η γλώσσα τους και να γίνουν ισότιμοι πολίτες. Με σκοπό την αποφασιστική συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας διεκδικούν οι εργαζόμενες τάξεις, με πρώτες τις εργατικές, τα δικαιώματά τους και αγωνίζονται για τις κατακτήσεις τους στο εργασιακό, τον κοινωνικό και το πολιτικό επίπεδο. Χωρίς το έθνος κανένας αγώνας για την ισονομία, την ισοπολιτεία και την ισότητα σ' όλα τα επίπεδα δεν θα είχε κανένα, μα κανένα νόημα. Όποιος θαυμάζει την εποχή που κάθε μια από τις κοινωνικές λειτουργίες εκπληρώνονταν από προσωπικότητες χωρίς συγκεκριμένη εθνικότητα (όπως για παράδειγμα στην εποχή των μεγάλων αυτοκρατοριών), ξεχνά ότι αυτή η πολυπολιτισμικότητα ήταν το αποτέλεσμα στρατιωτικών κατακτήσεων και ότι απέκλειε από την πολιτική το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Το να αρνηθεί κανείς το σύγχρονο έθνος σημαίνει ότι απορρίπτει την μεταφορά στην πολιτική της αιώνιας διεκδίκησης της ισότητας και της λύτρωσης των κατατρεγμένων.

Όπως οι παλιοί γραφειοκράτες της απολυταρχίας την εποχή της Ιερής Συμμαχίας, έτσι και οι σημερινοί απάτριδες γραφειοκράτες της παγκόσμιας διακυβέρνησης, παραπονούνται γιατί οι λαοί τους αντιμετωπίζουν με τόση αχαριστία. Ξεχνούν "ότι τίποτα, ούτε καν τα καλά πράγματα που χορηγούνται ή επιβάλλονται, δεν μπορούν να αντισταθμίσουν την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας," όπως έγραφε ο Καρλ Μαρξ στη Νέα Εφημερίδα του Ρήνου τον Αύγουστο του 1848 καταμεσής της άνοιξης των λαών της Ευρώπης. Όπως ονομάστηκαν οι σαρωτικές εξεγέρσεις των λαών της Ευρώπης εναντίον των πολιτικών και νομισματικών ολοκληρώσεων, που προωθούσε η απολυταρχία της εποχής. "Δεν μπορεί να υπάρξει καμία πραγματική μεταρρύθμιση όσο η κυριαρχία δεν ανήκει εξ ολοκλήρου στο έθνος και δεν μπορεί να υπάρξει εθνική κυριαρχία εφ 'όσον οι αρχές του συντάγματος του 1793 δεν γίνουν πραγματικότητα," διαλαλούσε ο Φρίντριχ Ένγκελς απηχώντας το αίτημα όλων των λαών της εποχής του.

Αν ένας λαός δεν μάθει να μάχεται για τα στοιχειώδη, δηλαδή για την εθνική κυριαρχία, για την ανεξαρτησία, για την εθνική του αυτοδιάθεση, για τη δική του πατρίδα που οφείλει να διαφεντεύει ο ίδιος, δεν θα μπορέσει ποτέ του να διεκδικήσει ούτε καν το δικαίωμα στη ζωή.

Όσοι σήμερα ταυτίζουν το έθνος, την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία με τον εθνικισμό, πάσχουν από μια βαριά και ανίατη ασθένεια: τον ολοκληρωτισμό της κρατούσας τάξης. Διότι μόνο ο ολοκληρωτισμός στην ιστορία ταύτισε το έθνος με τον εθνικισμό κι έτσι γέννησε τον φασισμό και το ναζισμό. Και ειλικρινά χρειάστηκε δεκαετίες υποβάθμισης του διανοητικού επιπέδου των λαών και πρωτίστως της διανόησης. Χρειάστηκε δεκαετίες υποβάθμισης των σπουδών σ' όλα τα επίπεδα. Χρειάστηκαν εκατοντάδες δις να δαπανηθούν σε πτυχία, διδακτορικά και προγράμματα μαζικής εκπαίδευσης, για να οδηγηθούμε να πιστεύουμε ως νεωτερισμό την ίδια αποστροφή προς το έθνος που ένιωθαν οι παλιοί χρεοκοπημένοι εκπρόσωποι του οικουμενισμού της απολυταρχίας. Πριν οι μεγάλες εθνικές απελευθερωτικές επαναστάσεις των λαών τον 19ο αιώνα τους οδηγήσουν στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Εκεί απ' όπου ξέθαψαν τις θεωρίες τους οι σύγχρονοι αρνητές των εθνών. Και όντως πρέπει να είναι κανείς ιδιαίτερα αμόρφωτος, τραγικά χαμηλού επιπέδου και προκλητικά διεστραμμένος για να ταυτίζει το έθνος με τον εθνικισμό, μόνο και μόνο επειδή έτσι το θέλει η κρατούσα τάξη. Σε μια εποχή όπου τα μεγαλύτερα αρπακτικά που γνώρισε ποτέ η ανθρώπινη ιστορία, απαιτούν ανοιχτά σύνορα και υποβιβασμό των κρατών σε απλά εργαλεία άσκησης της κυριαρχίας των αγορών, το έθνος, η εθνική αυτοδιάθεση, η λαϊκή κυριαρχία συνιστά το Νο 1 εχθρό τους. Κι επομένως το επίπεδο όλων μας οφείλει να επιστρέψει στην εποχή του μεσαίωνα. Τότε όπου κυριαρχούσε ο οικουμενισμός της μοναρχίας, ο οποίος θεμελιωνόταν στον οικουμενισμό της θρησκείας ως μέσο πνευματικής καταστολής των καταπιεσμένων. Σήμερα στη θέση των παλιών μοναρχών και μοναρχιών έχουμε τους βαρόνους του χρήματος, που αγοράζουν και πουλάνε ολόκληρες χώρες και περιοχές του πλανήτη. Ενώ στη θέση της θρησκείας έχουμε τη θεολογία της αγοράς, η οποία δεν έχει ούτε καν την ελεήμονα διάθεση της παλιάς θεολογίας του μεσαίωνα.

Χρειάστηκε μια ανίερη ταξική συμμαχία δεξιάς και αριστεράς για να ξεχάσουμε αυτό που συνιστούσε την άλφα-βήτα για κάθε φιλελεύθερο μορφωμένο διανοούμενο της εποχής που οι λαοί διέθεταν ακόμη εθνική συνείδηση και στη βάση της πάλευαν για τη δημοκρατία και την κυριαρχία στον τόπο τους, την πατρίδα τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το παρακάτω απόσπασμα του νεαρού τότε καθηγητή της κοινωνιολογίας και μετέπειτα γνωστού πολιτικού της κεντροδεξιάς στην Ελλάδα του 20ου αιώνα, Παναγιώτη Κανελλόπουλου, ο οποίος έγραφε στα 1932: "Αφ΄ης στιγμής ήρξατο αποκρυσταλλούμενη η εθνική συνείδησις, ήρξατο και η συν τω χρόνω επικρατήσασα αστική τάξις, ήτις εν τω μεταξύ διέλυσε πάντα δεσμόν προς την κατ' αρχάς ομού μετ' αυτής αγωνισθείσαν τάξιν των μη κατεχόντων, εκμεταλλευομένη προς το ίδιον πολιτικόν ή οικονομικόν αυτής συμφέρον την ιδέαν του έθνους, την εθνική συνείδησιν. Ο εθνικισμός, του οποίου φορεύς είναι η αστική τάξις, εμφανίζεται ως προϊόν ακριβώς της χειρονομίας ταύτης, δι' ής απηρνήθη ο αστός την κοινήν μεθ' ολοκλήρου του λαού "πολιτικήν" καταγωγήν του και εστράφη προς την αποκλειστικήν επιδίωξιν των συμφερόντων του. Η περίπτωσις αύτη - περίπτωσις επικυρουμένη υπό της πολιτικής ιστορίας του παρελθόντος αιώνος και των τριών δεκαετηρίδων του εικοστού αιώνος - δεικνύει καθαρότατα, ότι εθνικισμός και εθνική ιδέα δεν έχουν την αυτήν καταγωγήν. Ο εθνικισμός χρησιμοποιεί την εθνικήν συνείδησιν, ήτις εκπροσωπεί ομογένειαν ψυχικού και πνευματικού όλου, ως μέσον προς παραβίασιν ακριβώς της ακεραιτότητος του όλου τούτου, δηλαδή προς επιδίωξιν συμφερόντων, τα οποία όχι μόνον δεν σέβονται την ομοιογένειαν του έθνους, αλλά βασίζονται επί της ετερογενείας της τάξεως, ήτις αποτελεί ακριβώς τον φορέα του εθνικισμού. Οι πλείστοι των πολέμων, οίτινες ενεφανίσθησαν κατά τους νεωτέρους χρόνους ως εκδηλώσεις εθνικισμού απέβλεψαν εις την εξυπηρέτησιν των συμφερόντων του κεφαλαίου και εξηνάγκασαν την εθνικήν συνείδησιν, όπως προβάλη εαυτήν εις σφαίρας ενεργείας, αίτινες έκειντο εκτός εαυτής. Οπωσδήποτε και αν εξεδηλώθη εν τη ιστορία της ανθρωπότητος ο εθνικισμός, ουδέποτε εξεπορεύθη ούτος εκ της εθνικής συνειδήσεως και ιδέας φυσικώς και οργανικώς. Η σφαίρα ενεργείας του ευρίσκεται πάντοτε εκτός της σφαίρας ενεργείας της εθνικής συνειδήσεως. Ως εκ του τούτου δέον θεμελιωδώς να διακρίνωμεν τον εθνικισμόν από του εθνισμού. Εν ω ο εθνισμός είναι η ιδεολογική εκδήλωσις της πίστεως αυτής ταύτης της εθνικής συνειδήσεως επί την εσωτερικήν και μυστικήν αυτής ουσίαν, ο εθνικισμός είναι η εκμετάλλευσις της πίστεως ταύτης εκ μέρους τάξεως διασπώσης την οργανικήν ομοιογένειαν του έθνους και θετούσης ταύτην εις την εξυπηρέτησιν πολιτικών και οικονομικών υπολισμών."

Το ΕΠΑΜ δεν δημιουργήθηκε ως ένα συνηθισμένο πολιτικό σχήμα. Όσοι από εμάς πρωτοστατήσαμε στη δημιουργία του ΕΠΑΜ είχαμε πλήρη συνείδηση ότι αυτό που έχει ανάγκη ο λαός μας είναι να ανακτήσει πρώτα και κύρια την εθνική του συνείδηση. Να αντιληφθεί ότι αυτό που διακυβεύεται δεν είναι απλά και μόνο η ταξική του υποβάθμιση, αλλά η ιστορική του εξαφάνιση και εξόντωση. Να αντιληφθεί ότι αυτό που προέχει είναι η υπεράσπιση της πατρίδας του από το καθεστώς κατοχής, που επέβαλλε πρώτα και κύρια το υπερεθνικό μόρφωμα της ΕΕ. Το ΕΠΑΜ είναι το μόνο πολιτικό σχήμα που γεννήθηκε ως "τέκνο της Ανάγκης κι ώριμο τέκνο της Οργής," την εποχή που ξεκινούσε η μεγαλύτερη δοκιμασία του ελληνικού λαού τουλάχιστον στη νεώτερη ιστορία του. Δεν γεννήθηκε από παρθενογένεση, αλλά δεν υπήρξε προϊόν του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος. Ούτε της δεξιάς, ούτε της αριστεράς. Αντίθετα υπήρξε διαλεκτική άρνηση του συνόλου του πολιτικού συστήματος.

Το ΕΠΑΜ γεννήθηκε χωρίς προπατορικό αμάρτημα και χωρίς κανενός είδους πολιτική ή ιδεολογική "προίκα". Ξεκίνησε να οργανώνεται από μηδενικής βάσης χωρίς πλάτες, χωρίς μέσα, με μόνο όπλο την πίστη στο δίκιο και την αφοσίωση των αγωνιστών του στην ελευθερία της πατρίδας. Σήμερα, το ΕΠΑΜ στέκει ακόμη ορθό, εκεί όπου όλοι οι άλλοι διαλύονται ή αποσυντίθενται. Με πανελλαδική οργάνωση που συνεχίζει να αυξάνει και να επεκτείνεται. Γύρω του βλέπουμε παντού τα ερείπια και τα θραύσματα του πάλαι ποτέ αντιμνημονιακού χώρου και της αριστεράς. Το ΕΠΑΜ επιβίωσε, αναπτύχθηκε και εξακολουθεί να αναπτύσσεται εκεί όπου κανένα άλλο μόρφωμα, σχήμα, κίνημα - εντός κι εκτός εισαγωγικών - δεν μπόρεσε. Ποτέ ξανά δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Κι ενώ το πολιτικό σύστημα της δεξιάς και της αριστεράς κυριολεκτικά καταρρέει, το ΕΠΑΜ συνεχίζει ακάθεκτο να οργανώνεται παντού στην Ελλάδα. Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη και χωριό.

Το ΕΠΑΜ γεννήθηκε με την φιλοδοξία να παίξει καταλυτικό ρόλο στην κινητοποίηση του λαού. Μόνο που για να γίνει κάτι τέτοιο - σε μια εποχή όπου ο λαός έχει χάσει ουσιαστικά την κοινωνική του συνοχή και την εθνική του συνείδηση - πρέπει να ακολουθήσει τον μαρτυρικό δρόμο της Φιλικής Εταιρείας. Να απλώσει ένα ευρύτατο και πυκνό δίκτυο οργανώσεων, αφοσιωμένων μελών και φίλων, ικανό να δώσει στην πλειοψηφία του λαού την χαμένη της τιμή και υπόληψη, να της εμπνεύσει εμπιστοσύνη, φιλότιμο και αξιοπρέπεια. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει ο λαός μας να λυτρωθεί από τους δαίμονες που έχουν αλυσοδέσει την καρδιά και το μυαλό του. Τους δαίμονες των ιδεοληψιών και των ιδεολογιών της δεξιάς και της αριστεράς, που τον έχουν αλυσοδέσει από την εποχή του εμφυλίου και τον έχουν κάνει μαλθακό στο μυαλό και κοινωνικά νωθρό. Ανίκανο να αντιληφθεί το στοιχειώδες. Την ανάγκη να υπερασπιστεί τον εαυτό του και την πατρίδα του. Αυτή είναι και παραμένει η μεγαλύτερη πρόκληση του ΕΠΑΜ. Να αναγεννήσει στη μνήμη και τη συνείδηση της πλειοψηφίας του λαού τις δικές της παραδόσεις ακατάπαυστων αγώνων για την ελευθερία και τη δημοκρατία στον τόπο του. Να αποκαθάρει τα ριζίτικα της εθνικής συνείδησης του λαού μας από τις βρωμιές και τα περιττώματα του εθνικισμού, αλλά και της εσαεί ξενόδουλης και βαμμένης στο αίμα του λαού εθνικοφροσύνης των προδοτών και των δοσίλογων από την εποχή της βαυαροκρατίας. Να της θυμίσει ότι από τα χρόνια της εθνεγερσίας του 21 έως τις μέρες της ναζιστικής κατοχής «αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι πάντα είν' ο ίδιος ο λαός». Κι αυτή η παράδοση δεν ανήκει για να την μολύνει σε κανένα κόμμα, σε καμιά κομματική νομενκλατούρα, σε καμιά ιδεολογία. Είναι ατόφια και ανήκει αποκλειστικά στον ίδιο το λαό. Είναι από τις καλύτερες παραδόσεις του, γιατί ξεπέρασε τις διχόνοιες των κομματικών παρατάξεων και ενώθηκε για τον κοινό εθνικοαπελευθερωτικό σκοπό.

Το ΕΠΑΜ λοιπόν δεν δημιουργήθηκε για να ενώσει τις όποιες αντιμνημονιακές δυνάμεις. Ούτε για να λειτουργήσει ως καταλύτης ενότητας της αριστεράς στην όποια παραλλαγή της. Το ΕΠΑΜ ιδρύθηκε ως Μέτωπο το 2011, γιατί εκτιμούσαμε τότε ότι στη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα του λαού σε εθνικοαπελευθερωτική βάση μέσα από μια Μετωπική σύμπτυξη των όποιων δυνάμεων του αντιμνημονίου, ή της όποιας αριστεράς. Επομένως το πρώτο και θεμελιώδες καθήκον που έθετε το ΕΠΑΜ στον εαυτό του ήταν να λειτουργήσει καταλυτικά μέσα στον ίδιο τον λαό για να κατακτηθεί η ενότητά του. Πρωτίστως μέσα από την συγκρότηση μιας οριζόντιας, μετωπικής, αλλά ταυτόχρονα και ενιαίας οργάνωσης, ανοιχτή σε κάθε αγωνιστή ανεξάρτητα ιδεολογίας, ή άλλης πεποίθησης. Ο βασικός τρόπος για να γίνει κάτι τέτοιο ήταν και παραμένει μέσα από την πολιτική και οργανωτική ανάπτυξη του ΕΠΑΜ απευθείας μέσα στον λαό. Εξαρχής θεωρούσαμε ότι δεν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες να διαθέτουν τέτοιους δεσμούς με την κοινωνία ώστε να συνδράμουν στην κινητοποίησή της μέσα από την σύμπτυξη ενός Μετώπου, που θα το συγκροτούσαν διαφορετικοί πολιτικοί σχηματισμοί, οργανωμένες τάσεις και ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα. Έπρεπε να ξεκινήσουμε από ένα ποιό πρωτογενές και στοιχειώδες επίπεδο. Έπρεπε το Μέτωπο να συγκροτηθεί ως τέτοιο απευθείας μέσα στον λαό. Και να συγκροτηθεί ως οριζόντια και ενιαία οργάνωση για τη μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα. Από πού προέκυπτε μια τέτοια εκτίμηση; Από την κοινωνικοπολιτική ανάλυση που κάναμε εκείνη την εποχή. Βλέπαμε καθαρά ότι η αποτυχία του πολιτικού συστήματος και ειδικότερα της επονομαζόμενης αριστεράς όλως των αποχρώσεων, είναι η τρομακτική απόσπασή της από την κοινωνία. Και μάλιστα σε μια εποχή όπου ο λαός έχανε εν πολλοίς τους πανεθνικούς δεσμούς του μαζί με τις οργανωμένες κοινωνικές και ταξικές του αναφορές, οι οποίες κατά τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες συνιστούσαν το υπόβαθρο των παλλαϊκών κοινωνικών και εθνικών αγώνων του.

Έτσι ο λαός μετατρεπόταν συστηματικά από το σύστημα εξουσίας εδώ και δεκαετίες σε "ψηφολαό", σε ένα άθροισμα κοινωνικοεπαγγελματικών στρωμάτων, όπου κυριαρχούσε και κυριαρχεί η εξατομίκευση και η εξάρτηση σε πρωτόγνωρο βαθμό από ένα απόλυτα διεφθαρμένο, απολυταρχικό και αντεθνικό κράτος. Υπήρχαν πολιτικές δυνάμεις που σ' αυτές τις συνθήκες θα μπορούσαν να εκφράσουν έστω και στοιχειωδώς την ενότητα του λαού πάνω σε εθνικοαπελευθερωτική βάση; Ούτε κατά διάνοια. Αντίθετα. Τα κόμματα στο σύνολό τους είχαν μεταβληθεί σε κρατικοδίαιτα μορφώματα, όπου η ιδεολογία τους είχε μόνο μία βασική χρησιμότητα, να προσελκύει ψήφους και εκλογική πελατεία. Γι' αυτό και το μόνο που τα νοιάζει ήταν και είναι η διείσδυση στους μηχανισμούς εξάρτησης της κοινωνίας για κομματικά οφέλη, αλλά και οι τυφλές ιδεολογικές αναμετρήσεις που δικαιολογούσαν στους πιστούς την ανάγκη ύπαρξή τους.

Έπρεπε λοιπόν να εφεύρουμε τον τροχό. Έπρεπε δηλαδή να δημιουργήσουμε από μηδενικής βάσης μια καλά οργανωμένη πολιτική δύναμη μέσα στον ίδιο τον λαό, η οποία θα είχε τη δυνατότητα να υπερβαίνει στην πράξη και με την πολιτική της τους παραδοσιακούς κομματικούς και ιδεολογικούς διαχωρισμούς, ώστε να αναδειχθεί το κεντρικό πατριωτικό καθήκον. Η ανατροπή από τον ίδιο τον λαό του καθεστώτος κατοχής. Αυτό ακριβώς συνιστούσε και συνιστά τον Μετωπικό χαρακτήρα του ΕΠΑΜ. Ταυτόχρονα θα έπρεπε η οργάνωση αυτή να λειτουργεί οριζόντια για να είναι όσο πιο ανοιχτή μπορεί μέσα στην κοινωνία. Αλλά και ενιαία για να είναι αποτελεσματική στις πολιτικές μάχες που καλείται να δώσει. Αποτελεσματική τόσο για το ίδιο το ΕΠΑΜ, όσο και για το λαό. Τόσο ενιαία όσο το πιο καλά συγκροτημένο κόμμα. Μέτωπο λοιπόν τόσο ανοιχτό μέσα στον ίδιο τον λαό, όσο κανένα άλλο Μέτωπο ως σύμπραξη κομμάτων και δυνάμεων. Με τόσο ενιαία και πολιτικά αποτελεσματική οργάνωση, όσο κανένα άλλο κόμμα πριν και μετά το ΕΠΑΜ. Αυτός ήταν ευθύς εξαρχής ο διαλεκτικά διττός χαρακτήρας του ΕΠΑΜ, που στάθηκε αδύνατον να τον αντιληφθούν ακόμη κι όσοι εντάχθηκαν στις γραμμές μας υπακούοντας στις δικές τους ατζέντες και ιδεοληψίες.

Γιατί όμως ενιαία οργάνωση; Διότι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ανεξάρτητα από τις μορφές και τα πεδία της πολιτικής αναμέτρησης, βασικός κινητήριος μοχλός ανατροπής του καθεστώτος κατοχής δεν μπορεί να είναι άλλη από την μαζική πάλη του λαού. "Τώρα κατανοούμε," έγραφε ο Δημήτρης Γληνός το 1942, "πώς ένας λαός δεν μπορεί να αγωνιστεί για τη λευτεριά του αναθέτοντας το έργο αυτό σε λίγα άτομα, ή σε μερικές ομάδες, ή σε μερικά μπουλούκια, ή σε λίγους τρομοκράτες, ή σε λίγους επαγγελματίες των αγώνων. Μαζική πάλη σημαίνει πάλη ολόκληρου του λαού. Και επειδή ο απελευθερωτικός αγώνας δεν μπορεί να φτάσει ποτέ σε αποτελέσματα αν γίνεται από ασύνταχτα πλήθη ή από μπουλούκια, μαζική πάλη σημαίνει οργανωμένη πάλη, πάλη του λαού οργανωμένου και κινητοποιημένου ολόκληρου προς ένα σκοπό." Δεν μπορεί λοιπόν ένας πολιτικός σχηματισμός, που επενδύει στη μαζική πάλη του λαού να μην συγκροτείται σε ενιαία οργάνωση. Ιδίως όταν έχει Μετωπικό χαρακτήρα και εκ των πραγμάτων οι ιδεολογικές και κοσμοθεωρητικές διαφορές στις γραμμές του είναι υπαρκτές και βαθύτατες. Τι σημαίνει ενιαία οργάνωση; Σημαίνει ότι η οργάνωση δεν είναι ένα άθροισμα από καπετανάτα, ή τοπαρχίες, όπου ο καθένας μπορεί να σηκώνει το δικό του μπαϊράκι. Αυτή είναι μια βαθιά φεουδαρχική αντίληψη οργάνωσης, όπου η κάθε οργάνωση, ο κάθε πυρήνας καταντά να είναι φέουδο μιας μικρής κλίκας.

Στο ΕΠΑΜ οι πυρήνες των μελών του είναι μεν κυρίαρχοι, αλλά όχι αυτεξούσιοι όπως τα τιμάρια, ή τα φέουδα στην εποχή του Μεσαίωνα. Οι πυρήνες ασκούν κυριαρχία στο ΕΠΑΜ ως οργανικό μέρος όλου Μετώπου. Διαμορφώνουν όλοι από κοινού την πολιτική του Μετώπου και πειθαρχούν στις συλλογικές αποφάσεις και τις καταστατικές διαδικασίες, οι οποίες είναι οι μόνες που επιτρέπουν να υπάρχει δημοκρατία στις γραμμές του ΕΠΑΜ. Εκεί όπου ο καθένας κάνει του κεφαλιού του όχι μόνο δεν υπάρχει ίχνος δημοκρατίας, αλλά εκεί αναφύεται ο ολοκληρωτισμός ως πρακτική και ιδεολογία. Το πρώτο αναγκαίο βήμα προς τον φασισμό. Το μέλος του ΕΠΑΜ εντάσσεται στο Μέτωπο, όχι στο συγκεκριμένο πυρήνα απ' όπου καλείται να λειτουργήσει συλλογικά. Την αφοσίωσή του την οφείλει στο Μέτωπο κι όχι στον πυρήνα του. Εκτός κι αν ο πυρήνας λογίζεται ως καπετανάτο. Με τη σειρά τους και οι πυρήνες ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί ανήκουν στο Μέτωπο, δηλαδή στο ΕΠΑΜ κι όχι στα μέλη που τον απαρτίζουν. Το ζήτημα αυτό ήταν ένα από τα κορυφαία πεδία αναμέτρησης με την ομάδα που παραιτήθηκε τελευταία. Στην απόφαση του 4ου Συνεδρίου αναφέρεται ρητά: "Οι πυρήνες του Μετώπου, δεν ανήκουν σε κανέναν άλλον εκτός από το ίδιο το Μέτωπο. Δεν είναι «εργολαβία» των μελών που τον συστήνουν. Επομένως δεν μπορεί κανένας να σταματήσει τη δράση τους. Ούτε καν η συνέλευση των μελών του. Όποιος επιδιώκει την ακινητοποίηση ή την διάλυση του πυρήνα του, τίθεται αυτομάτως εκτός Μετώπου." Κι όντως ήταν αυτοί οι 4-5 "πυρήνες" που παραιτήθηκαν, οι οποίοι αφεαυτού τους είχαν στην πράξη τεθεί εκτός Μετώπου ήδη πριν το 4ο Συνέδριο. Δεν ήταν καν πυρήνες. Ήταν εργολαβία συγκεκριμένης κλίκας.

Το 4ο Συνέδριο επίσης απαιτούσε: "Για να ανταπεξέλθει το ΕΠΑΜ στον αγώνα και για να αντέξει υπό τις νέες ακόμη πιο δύσκολες συνθήκες, χρειάζεται να γίνει ακόμη πιο συνεκτική και ενιαία οργάνωση. Θα πρέπει οι οργανώσεις και τα όργανά τους να λειτουργούν σαν ενιαίος οργανισμός μάχης τόσο στα καθημερινά πολιτικά μέτωπα, όσο και μέσα στην κοινωνία με όρους κινήματος. Για να γίνει αυτό τα μέλη του Μετώπου θα πρέπει να μάθουν στην πράξη τι σημαίνει συνειδητή πειθαρχία. Πειθαρχία του συνειδητού αγωνιστή, που δεν στρατεύτηκε για μια βόλτα μέχρι τις εκλογές και το κοινοβούλιο. Ούτε στρατεύθηκε σε μια ακόμη σέχτα που κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Πρόκειται για την πειθαρχία που κρίνει και αξιολογεί τη δράση όλων ανεξαιρέτως των μελών και των οργανώσεων του Μετώπου με βάση το αποτέλεσμα, τη διεύρυνση της επιρροής του στον απλό κόσμο, αλλά και την κινητοποίηση μαζών στα προτάγματά του." Τα καταφέραμε; Σε μεγάλο βαθμό. Όχι όμως όσο θα θέλαμε΄ή επιδιώκαμε. Το ΕΠΑΜ έμαθε επιτέλους να δρα με βάση οργανωτικό και πολιτικό σχέδιο, όπου υπάρχουν στόχοι, ποσοτικοί και ποιοτικοί. Έμαθε να μετρά τη δράση του με βάση τα αποτελέσματά της. Έμαθε να αξιολογεί τη συνεισφορά κάθε πυρήνα και συναγωνιστή με βάση την υλοποίηση των στόχων που έχουμε θέσει συλλογικά για τον εαυτό μας. Έμαθε να αναπτύσσεται οργανωτικά σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χωριό, σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας. Έμαθε τι σημαίνει στην πράξη αγωνιστής, αφοσιωμένος στην απελευθέρωση της πατρίδας.

Και ο αγωνιστής, όπως πολλές φορές έχει αποδείξει η ιστορία των εθνικών και κοινωνικών αγώνων, έχει σαν γενικό ορισμό εκείνον που έδωσε ο Νικόλαος Δραγούμης ήδη από τα πρώτα χρόνια της επανάστασης του 1821: "Αγωνιστής ελέγετο ο προθύμως, απροφασίστως και αφιλοκερδώς υπηρετών υπέρ του αγώνος, ο αγογγύστως υποβάλλων εαυτόν εις πάσαν κακουχίαν, ο πεινών, ο γυμνητεύων, ο εις όρη και σπήλαια περπλανώμενος, ο φειδόμενος των δημοσίων, ο μη αποβλέπων εις τίτλους, βαθμούς, παράσημα ή άλλας τιμάς, ο δυνάμενος να ζήση εν ευπαθεία εκτός της Ελλάδος, και όμως προτιμών να δεινοπαθή εν αυτή, ενί λόγω ο τιθέμενος υπεράνω του ιδίου συμφέροντος το κοινόν και αποθνήσκων υπέρ πατρίδος". Με μεγάλη χαρά και ιδιαίτερη συγκίνηση οφείλω να πω - πώς σήμερα στην έναρξη του 5ου Συνεδρίου μας αισθάνομαι ότι βρίσκομαι ανάμεσα σε αληθινούς συναγωνιστές, σε συντρόφους με την κυριολεξία της λέξης - κι όχι όπως αυτή ξεφτιλίστηκε από την αριστερά - οι οποίοι μπορούν να αντεπεξέλθουν σε κάθε δυσκολία, σε κάθε αντιξοότητα ώστε με υπερηφάνεια να επαναλαμβάνουν τους στίχους του ηρωικού Θούριου: Κάλλιο για την Πατρίδα, κανένας να χαθή, Ή να κρεμάση φούντα, για ξένον στο σπαθί.

Όλα αυτά που είπαμε σημαίνουν ότι είμαστε ενάντια στις συμμαχίες και τις συνεργασίες; Κάθε άλλο. Οι συμμαχίες και οι συνεργασίες είναι ένας αποφασιστικός δρόμος για να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο και να αναδειχθεί η κυρίαρχη αντίθεση, το κυρίαρχο σχίσμα σήμερα. Κι αυτό δεν είναι ανάμεσα στις αντιμνημονιακές και μνημονιακές δυνάμεις, ούτε ανάμεσα στην όποια δεξιά και στην όποια αριστερά. Η κυρίαρχη αντίθεση είναι ανάμεσα στις δυνάμεις που αναδεικνύουν ως πρώτιστο καθήκον το εθνικοαπελευθερωτικό, πατριωτικό, δημοκρατικό σκοπό στις σημερινές συνθήκες και σ' εκείνες που έχουν αποδεχθεί το καθεστώς ιμπεριαλιστικής κατοχής της πατρίδας και παγκόσμιας διακυβέρνησης. Είτε μιλούν εξ ονόματος του καπιταλισμού, είτε του αντικαπιταλισμού. Για μας οι πολιτικές συνεργασίες και συμμαχίες έχουν νόημα μόνο στον βαθμό, που τόσο στο επίπεδο του κινήματος, όσο και στο επίπεδο της γενικής πολιτικής προωθούν τη συνείδηση και την πρακτική της ενότητας του λαού μπροστά στο κεντρικό πατριωτικό καθήκον. Και η ενότητα του λαού αναλύεται, πρώτο, στην ενότητα του σκοπού, που δεν μπορεί παρά να είναι η ανατροπή του καθεστώτος κατοχής και η εγκαθίδρυση μιας αληθινά δημοκρατικής, ανεξάρτητης και κυρίαρχης για τον λαό πολιτείας. Δεύτερο, στην ενότητα της οργάνωσης, που δεν μπορεί παρά να συνθέτει στην υπηρεσία του κοινού σκοπού κάθε κινηματική και πολιτική δράση μέσα στην κοινωνία. Και τρίτο, στην ενότητα της πολιτικής ηγεσίας, που σημαίνει ότι μπορεί να συσπειρωθεί η μεγάλη πλειοψηφία του λαού γύρω από τον κοινό σκοπό, υπερβαίνοντας διαχωρισμούς ιδεολογίας.

Ας βάλουμε επιτέλους καλά μέσα στο νου και στην καρδιά μας τα σοφά λόγια του δάσκαλου της εθνικής αντίστασης, Δημήτρη Γληνού: "Δεν υπάρχει στιγμή ιερώτερη από τη σημερινή για να βάλουμε κάτω όλοι τις προσωπικές μας φιλοδοξίες, τις προσωπικές μας φιλοτιμίες, τα παρελθόντα μας, τα πάθη μας, τα μίση μας, τα συμφέροντά μας, τις σοφίες μας και τις γνώσεις μας, και να τα υποτάξουμε όλα μα όλα στον ένα και μόνο ιερό σκοπό τη σωτηρία του λαού μας και την απολύτρωσή του από την σκλαβιά. Όποιος, κρατώντας οποιουσδήποτε προσωπικούς υπολογισμούς, συμφέροντα, μίση, αντιπάθειες, συμπάθειες και φιλοδοξίες και "ιδεολογίες", καταπολεμάει ή υπονομεύει μ' οποιοδήποτε τρόπο την ενότητα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, την ενότητα στους σκοπούς, στην οργάνωση και στην καθοδήγησή του, αυτός οπουδήποτε και να βρίσκεται, οπωσδήποτε και να λέγεται, είναι συνεργάτης των ξένων καταχτητών, θεληματικά ή άθελα, προδότης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα."

Το ΕΠΑΜ αποτελεί τη μοναδική κιβωτό αυτής της αλήθειας σήμερα. Όμως οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι στον αγώνα μας δεν αντιμετωπίσαμε πιο ύπουλο προδότη από εκείνον που βάζει τα προσωπικά του πάνω από τον κοινό αγώνα και στο όνομα της δικής του "καθαρής αλήθειας", ιδεολογίας, ή ιδιοπάθειας, δεν διστάζει να υπονομεύσει και να διαλύσει τα πάντα. Τους βλέπετε γύρω μας. Τα ερείπια και απομεινάρια δήθεν αγωνιστών που στην πράξη με την διαλυτική τους νοοτροπία και πράξη, συνιστούν ίσως τη χειρότερη Πέμπτη Φάλαγγα του εχθρού. Και οφείλουμε επίσης να ομολογήσουμε ότι αυτός ο πιο ύπουλος προδότης βρίσκεται πολύ συχνά μέσα μας. Είναι ο κακό μας εαυτός. Είναι ο μωροφιλόδοξος Κουτρούλης που κουβαλάμε όλοι μέσα μας. Αυτός που ξέρει να μετρά τα πάντα με το ατομικό του νιτερέσο, που ξέρει μόνο από καβγάδες και ίντριγκες, που δεν νιώθει τι σημαίνει συλλογική προσπάθεια και αφοσίωση στον κοινό σκοπό, που ξέρει μόνο από κουτσομπολιό και κακίες, που ξέρει να κατασκευάζει ιδεολογίες και ιδεολογήματα για να προστατευτεί από την σκληρή πραγματικότητα, που ξέρει να κρύβει τη δειλία, την άγνοια και την ανεπάρκειά του με τη διαβολή των άλλων, που ξέρει να δηλητηριάζεται και να δηλητηριάζει τα πάντα γύρω του με το μίσος και την τυφλή οργή προς όλους και όλα. Άλλωστε, για τα πρωτεία ξεψυχά κάθε Ρωμιός λεβέντης, μόνον αυτός πρωθυπουργός, μόνον αυτός αφέντης, όπως εύστοχα σατίριζε ο Γεώργιος Σουρής. Το 5ο Συνέδριό μας οφείλει να αποτελέσει τομή. Να ανεβάσει τον πήχη των απαιτήσεων στο επίπεδο των αναγκών, όχι του ΕΠΑΜ, αλλά του ίδιου του λαού και των απειλών που τον στοιχειώνουν. Οφείλει να χαράξει το οργανωτικό και πολιτικό σχέδιο που θα επιτρέψει στο ΕΠΑΜ να αναδειχθεί σε βασικό καταλύτη των εξελίξεων υπέρ του λαού και της πατρίδας μέσα στον επόμενο χρόνο, δηλαδή με ορίζοντα το 6ο ετήσιο συνέδριό του. Οι καιροί ου μενετοί! Ευχαριστώ.