Συνολικές προβολές σελίδας

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

Η 28η Δεκέμβρη του 1944 στη δημόσια μνήμη των Ιωαννίνων



Η 28η Δεκέμβρη του 1944 στη δημόσια μνήμη των Ιωαννίνων

Η επέτειος της επίσημης εισόδου του ΕΛΑΣ στα Γιάννενα, στις 28 του Δεκέμβρη του 1944, είναι σε γενικές γραμμές ξεχασμένη και απωθημένη από τη δημόσια μνήμη της πόλης. Όχι μόνο λόγω της πανελλήνιας ιστορικής λοβοτομής μετά από την επικράτηση της Δεξιάς στον εμφύλιο αλλά και, επιπλέον ίσως, επειδή και για την ηττημένη Αριστερά  των μεταγενέστερων δεκαετιών αυτό καθεαυτό το γεγονός δεν προσφερόταν ως διαπιστευτήριο «εθνικής» αντίστασης, καθώς ο εκδιωχθείς εχθρός δεν ήταν οι Γερμανοί αλλά ο ΕΔΕΣ. Κι’ όμως το εαμικό διάλειμμα των Ιωαννίνων, παρότι βραχύβιο, αφού ύστερα από 40 μέρες υπογράφτηκε η συνθήκη της Βάρκιζας, συνοδεύτηκε από μια μεγάλη έκρηξη λαϊκού ενθουσιασμού και αισιοδοξίας, για την οποία μάλιστα έχουμε την τύχη να διαθέτουμε μια πληρέστατη φωτογραφική τεκμηρίωση.
Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα από την αρχή : Με τη συμφωνία της Πλάκας, στις 29 Φλεβάρη 1944, καθορίστηκαν τα όρια της δικαιοδοσίας των αντιστασιακών οργανώσεων και η Ήπειρος παραχωρήθηκε στον ΕΔΕΣ, που με την αποχώρηση των Γερμανών μπήκε στα Γιάννενα. Μετά από τα Δεκεμβριανά και τη σταδιακή κλιμάκωση των συγκρούσεων και υπό τον ασφυκτικό έλεγχο από τις βρετανικές δυνάμεις και κυρίως την αεροπορία κάθε μαζικής μετακίνησης στρατιωτικών δυνάμεων στην Αθήνα, ο κύριος όγκος του ΕΛΑΣ στη Βόρεια Ελλάδα αρχίζει να επιδίδεται σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις (διάλυση των τμημάτων του Τσαούς Αντών, αφοπλισμός μικρών βρετανικών αποσπασμάτων και κυρίως επιχειρήσεις στην Ήπειρο). Η επίθεση κατά των δυνάμεων του Ζέρβα σχεδιάζεται από το στρατηγείο στο Μέτσοβο, εκδηλώνεται στις 21 Δεκέμβρη και μέσα σε δύο μέρες έχει πετύχει τους αντικειμενικούς της στόχους «Δεν περιμέναμε τόσο γρήγορη διάλυση του ΕΔΕΣ, υπολογίζαμε τουλάχιστον 10 μέρες για την υπόθεση αυτή», εξομολογείται ο Στρατιωτικός Αρχηγός του ΕΛΑΣ Στέφανος Σαράφης στο βιβλίο του «Ο ΕΛΑΣ» (εκδ. 1946, ανατύπωση 1999 εκδ. «Επικαιρότητα»), που θα αποτελέσει και στη συνέχεια τη βασική πηγή μας για το κλίμα και τα γεγονότα των Ιωαννίνων. Τα υπολείμματα του ΕΔΕΣ διεκπεραιώνονται από τους Βρετανούς στην Κέρκυρα, αφού έχουν πρώτα φροντίσει να πάρουν 1.000 πολίτες ομήρους, 600 μόνο από τα Γιάννενα, κι’ ανάμεσά τους όσα στελέχη του ΕΑΜ μπόρεσαν να εντοπίσουν, τα οποία βεβαίως τράβηξαν όχι και λίγα.
Τα ίδια τα Γιάννενα καταλαμβάνονται στις 23 Δεκέμβρη και ένα από τα πρώτα τμήματα, που μπαίνουν στην πόλη, είναι ο λόχος των κοριτσιών της ΙΧ Μεραρχίας ύστερα από τη μάχη στο Μπισδούνι. Η ηγεσία όμως της επιχείρησης με επικεφαλής τον Γενικό Καπετάνιο του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη και τον Σαράφη ξεκινάει από το Μέτσοβο για την πόλη στις 28 του μηνός. Από δω και κάτω η εξιστόρηση των γεγονότων γίνεται από την πένα του στρατηγού Σαράφη : « Χιόνιζε πάντα κ’ έκανε κρύο. Δεν είχαμε ειδοποιήσει κανένα. Στις 4 το απόγεμα μπήκαμε στην πόλη και όλα τα μαγαζιά ήταν κλειστά λόγω της εορτής. Πήγαμε στην πλατεία και ζητήσαμε το μέραρχο στα γραφεία του. Ο κόσμος αντιλήφθηκε την άφιξή μας και σε λίγα λεπτά η πλατεία γέμισε. Μιλήσαμε κ’ εγώ και ο Άρης. Μου έκανε εντύπωση ότι οι εκδηλώσεις του κόσμου ήταν περισσότερο ζωηρές από τις εκδηλώσεις στις εαμικές περιοχές. Μας εξήγησαν ότι αυτοί τώρα κατάλαβαν λευτεριά. Με τα τμήματα του Ζέρβα υπέφεραν, δεν είχαν καμιά ελευθερία, υπήρχε στρατιωτικός νόμος, απαγορεύονταν οι συγκεντρώσεις καθώς και η κυκλοφορία πέραν από ορισμένη ώρα. Ήταν η ίδια κατάσταση που ήταν πρωτήτερα με τους γερμανούς. Ενώ τώρα ήταν απόλυτα ελεύθεροι να κυκλοφορούν όλη νύχτα, να συγκεντρώνονται, να γιορτάζουν και ήταν ενθουσιασμένοι …
.. Τις μέρες των Χριστουγέννων δεν έμεινε κανένας αντάρτης στο στρατώνα. Οι γιαννιώτες, παρ’ όλη τη δυστυχία τους και τη στενοχώρια τους για τους ομήρους, πήραν τους αντάρτες στα σπίτια τους και τους φιλοξένησαν. Αν δεν εύρισκαν αντάρτες να φιλοξενήσουν, γιατί η μεγαλύτερη δύναμη κινούνταν προς καταδίωξη του Ζέρβα, στενοχωρούνταν … Με τον Άρη επιθεωρήσαμε τα δύο νοσοκομεία που είχαν εγκατασταθεί στην πόλη και νοσηλεύονταν οι τραυματίες μας και μερικοί του Ζέρβα. Μείναμε ευχαριστημένοι από τη δουλειά του προσωπικού. Ευχαριστημένοι επίσης ήταν και οι τραυματίες. Οι κάτοικοι της πόλης βοηθούσαν με κάθε μέσο σε ιματισμό και τρόφιμα. Τα κομοδίνα των τραυματιών ήταν γεμάτα φρούτα και γλυκίσματα».
Ας προσθέσω και ένα μικρό απόσπασμα από την επίσκεψη, στις 30 του Δεκέμβρη, των δύο επικεφαλής στην Πρέβεζα, όπου προ τριμήνου ο ΕΔΕΣ είχε προχωρήσει σε εκτελέσεις Εαμιτών : «Όλος ο κόσμος, τόσο εκεί όσο και στις πόλεις και τα χωριά, ζητούσε εκδίκηση και να συλληφθούν όλοι οι εδεσίτες για ν’ ανταλλαγούν με τους ομήρους. Δηλώσαμε κατηγορηματικά πως δε θα κάνουμε τέτοιο πράγμα και διατάξαμε να αφεθούν ελεύθεροι όσοι είχαν συλληφθεί και δε βαρύνονταν με εγκληματικές πράξεις. Εμείς σαν αντιπρόσωποι λαϊκού κινήματος δε μπορούσαμε ν’ αντιγράψουμε τους άλλους αλλά έπρεπε να διαφωτίσουμε το λαό και να πείσουμε και τους αντίθετους για το δίκαιο αγώνα μας».
 Από τον παππού μου, αν και συμμετείχε στην εαμική Εθνική Αλληλεγγύη, δεν θυμάμαι καμιά αφήγηση για την περίοδο εκείνη ούτε και έτυχε να ακούσω το παραμικρό στις πολλές ομιλίες για την ιστορία της πόλης. Τα Γιάννενα όμως είχαν την τύχη να διαθέτουν ένα φωτογράφο της αξίας του Κώστα Μπαλάφα. Η σύντομη εαμική άνθιση, όπως και άλλες σημαντικές στιγμές της ιστορίας της πόλης, αποτυπώθηκε από τον φακό του «φωτογράφου της Αντίστασης» και περιλαμβάνεται στο λεύκωμά του «Το αντάρτικο στην Ήπειρο» (εκδ. του ιδίου, Γιάννενα 1991). Ο Μπαλάφας συμπεριλαμβάνει 44 φωτογραφίες από τις μέρες εκείνες, φωτογραφίες ανταρτών και ανταρτισσών, απλών πολιτών, συγκεντρωμένου πλήθους και ομιλητών όπως ο Μιχάλης Τσιάντης, ο Δήμαρχος Πέτρος Αποστολίδης και άλλοι, κυριολεκτικά αιχμαλωτίζει την Ιστορία «εν τω γίγνεσθαι» και καταφέρνει να αποδώσει μια ατμόσφαιρα συλλογικού ενθουσιασμού και ελπίδας.
Είναι επίσης πολύ ενδιαφέρον ότι η αρχιτεκτονική όψη, που διασώζουν οι φωτογραφίες του Μπαλάφα, διατηρείται σε αρκετές περιπτώσεις η ίδια και σήμερα. Ιδιαίτερα η κλασική φωτογραφία με τον Άρη και το Σαράφη έφιππους στην κεντρική πλατεία της πόλης μοιάζει σα να τραβήχτηκε μόλις χτες ή, όπως παρατήρησε κάποιος φίλος, «μου φαίνεται ότι θα πάμε για καφέ στο Διεθνές και θα βρούμε μπροστά μας τον Άρη με το Σαράφη». Το ίδιο και το ξενοδοχείο Ακροπόλ, το Βρετάνια, το σημερινό Δημαρχείο και η Μητρόπολη.
Είναι καιρός αυτή η καταπληκτική φωτογραφική τεκμηρίωση να συνδυαστεί με μια πλήρη ιστορική αποτίμηση της περιόδου και η ξεχασμένη επέτειος να βρει τη θέση της στη δημόσια ιστορία και μνήμη των Ιωαννίνων. Και πιστεύω ότι η ανάδυση των ξεχασμένων και αποσιωποιημένων σελίδων δεν είναι έργο μόνο των ιστορικών μα και των πολιτών, όχι κατ’ ανάγκη μόνο των αριστερών, η συλλογική ενεργοποίηση και συμβολή των οποίων μπορεί να οδηγήσει σε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για την κοινωνική ιστορία της πόλης.



Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Aντιπαλο δεος απεναντι στις ΗΠΑ υπαρχει! Λεγετα…Βλαντιμιρ Πουτιν!


Aντιπαλο δεος απεναντι στις ΗΠΑ υπαρχει! Λεγετα…Βλαντιμιρ Πουτιν!

Οι ΗΠΑ μετα το 1990 θεωρησαν ότι είναι οι απολυτοι νικητες. Βρηκανε μια διαλυμενη Σοβιετικη Ενωση, που τον προδοτη ανθρωπο τους Γκοσμπατσοφ διαδεχτηκε το υποχειριο τους ο μεθυστακας Γιελτσιν, και εκαναν σχεδια επι χαρτου, πως θα δαλυσουνε πλεον την Ρωσια, την οποια θεωρουσαν ότι ειχε ξεπεσει από υπερδυναμη, όχι σε δυναμη, αλλα σε αποικια τους! Κουνια που τους κουναγε! Ηταν ζητημα χρονου η Ρωσια να σταθει ξανα στα ποδια της, και να γινει ξανα η Ρωσικη αρκουδα! Και ο χρονος ηρθε όταν ανεβηκε στην εξουσια ο ΒλαντιμιρΠουτιν!

Η ΗΠΑ μεθυσμενες από την απολυτη κυριαρχια τους σε ολοκληρο τον κοσμο, και τους συνεχεις πολεμους που εκαναν για να εδραιωσουν την κυριαρχια τους, στο Αφγανισταν, στη Γιουγκοσλαβια, στο Ιρακ, στη Λιβυη, στη Σομαλια, δεν προσεξαν την Ρωσικη δυναμη που ξανανδρωθηκε.

Ο Πουτιν τους ξεκαθαρισε ότι η Ρωσια δεν είναι Σοβιετικη Ενωση, ουτε προκειται να γινει, αλλα η καπιταλιστικη Ρωσια είναι μεγαλη δυναμη και απαιτει σεβασμο. Στην αρχη προσπαθησε να τους το πει με λογια, αλλα οι αμερικανοι ειχαν παραφρονησει και νομιζαν ότι η παγκοσμια καπιταλιστικη ζουγκλα είναι δικια τους, συμπεριφερονταν σαν αγρια θηρια και εβγαζαν τα δοντια τους στη Ρωσια μαζι με τα ευρωπαικα τσιρακια τους.

Τοτε ο Πουτιν αποφασισε να τους δειξει ότι η Ρωσια είναι μια γιγαντια αρκουδα με τα πυρηνικα της Σοβιετικης Ενωσης, που μπορει να τους διαλυσει από τη μια στιγμη στην άλλη. Συμμαχισε με την άλλη υπερδυναμη την Κινα, και τις αναδυομενες καπιταλιστικες αγορες της Ινδιας Βραζιλιας και Νοτιας Αφρικης, και αρχισε να τος δειχνει, ότι μεχρι εδώ ηταν τα ψωμια τους, αν δεν συμβιβαστουν. Με την διαφορα, ότι ο Πουτιν, επειδη τον συνεφερε, μιλαγε και μιλαει, για έναν καπιταλισμο που θα εδραιωνεται μεσω της οικονομιας, και όχι μεσω των πολεμων και της νεοαποικιοκρατιας, που εφαρμοζαν οι αμερικανοι και τα δυτικοευρωπαικα τσιρακια τους.

Αρχισε να το δειχνει ο Πουτιν στους δυτικους αποικιοκρατες. Στην αρχη με την Γεωργια, όταν εβαλαν οι αμερικανοι τον γελοιο κλοουν τους Σαακασβιλι, να απειλει την Ρωσια. Η Ρωσικη αρκουδα εισεβαλε στη Γεωργια, και μεσα σε μια εβδομαδα κοντεψε να μπει στην πρωτευουσα της Τυφλιδα. Οι δυτικοι αποικιοκρατες εβγαλαν τον σκασμο! Ολος ο κοσμος καταλαβε ότι η Ρωσια ειχε ξαναεπιστρεψει. Παρολα αυτά ο Πουτιν σεβαστηκε τος κανονες των αποικιοκρατων και δεν μπηκε στη Τυφλιδα. Αλλα κρατησε τις περιοχες που ειχε απελευθερωσει, και αλλαξε τον κλοουν Σαακασβιλι.

Δευτερη επιδειξη δυναμης ηταν στην Ουκρανια! Απελευθερωσε την Κριμαια, και βοηθησε τους αντιφασιστες ανταρτες σε δυο επαρχιες. Όπως ειπε ο ιδιος, εάν ηθελε, μεσα σε μια εβδομαδα, θα μπορουσε να καταλαβει την Ουκρανια από ακρη σε ακρη, και να σκοτωσει όλα τα ναζιστικα τσουτσεκια των δυτικων αποικιοκρατων που ειχαν καταλαβει με πραξικοπημα την κυβερνηση μεσω πολυχρωμης «επαναστασης» της CIA και των δυτικων αποικιοκρατων.

Τριτη και φαρμακερη είναι στη Συρια. Εχει κανει ξεκαθαρο στους δυτικους αποικιοκρατες και στους ισλαμοφασιστες τους ότι δεν προκειται να αφησει την Συρια στα νυχια τους. Τους το ειπε ξεκαθαρα. Θα αποφασισει ο ιδιος ο Συριακος λαος, και όχι οι ισλαμοφασιστες των δυτικων αποικιοκρατων. Τους ισλαμοφασιστες τους εχει διαλυσει. Οι αποικιοκρατες κανουν ότι δεν καταλαβαινουν ακομα. Κακο του κεφαλιου τους.

Η Τουρκια ξυνεται στη γκλιτσα του τσοπανη. Λιγα ειναι τα ψαμια της. Ο Πουτιν την εχει ξεγραψει.




Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Γιατί το «Ισλαμικό κράτος» ή ISIS αποκαλείται τώρα Ντάις ή Ντάες – Daesh


Γιατί το «Ισλαμικό κράτος» ή ISIS αποκαλείται τώρα Ντάις ή Ντάες – Daesh

Η τρομοκρατική ομάδα που μέχρι τώρα αποκαλούνταν «Ισλαμικό Κράτος» (όπως επίσης IS ή ISIS ή ISIL) στα διεθνή μέσα ενημέρωσης άρχισε από τις αρχές Δεκεμβρίου να αποκαλείται Ντάις – για παράδειγμα στα ρωσικάДАИШ (Ντάισς) ή στα αγγλικά Daesh. Αυτή η συντομογραφία προέρχεται από τα αραβικά «αλ Ντάουλα αλ Ισλαμίγια φιτ Ιράκ για ας Σαμ» δηλαδή: Ισλαμικό κράτος του Ιράκ και του Σάμ (παχύ σ) που είναι η αραβική ονομασία της περιοχής Λεβάντε (Συρία-Λίβανος και Παλαιστίνη), στα αραβικά αποκαλείται 'νταάς'. Έτσι το Ντάις ή Ντάες ή Νταάς, είναι ο ίδιο με αυτό του «Ισλαμικό κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε –ISIL, αλλά στην αραβική του εκδοχή. Επιπλέον, η ονομασία Ντάες έχει μόνο ένα γράμμα διαφορετικό από την αραβική λέξη που είναι προσβλητική για τα μέλη της ομάδας. Έχει την έννοια της «καταπάτησης» και του «κακοποιού». Οι τρομοκράτες δεν επιθυμούν την ονομασία αυτή, την θεωρούν ως προσβολή της κατάστασής τους.




Η Υεμένη δεν αντιστέκεται απλά στους ιμπεριαλιστές και τους λακέδες τους, αλλά τους παίρνει φαλάγγι!


Η Υεμένη δεν αντιστέκεται απλά στους ιμπεριαλιστές και τους λακέδες τους, αλλά τους παίρνει φαλάγγι! Σε κρίση ο παιδόφιλος μονάρχης της Σ. Αραβίας...

Υεμένης Στρατος, με Χούτις ξεκινήσαν μαζική επίθεση μέσα στη Σαουδική Αραβία - σημαντική πόλη ετοιμη για να πέσει

Άσχημα νέο έχει γίνει ένα κοινό θέμα στη Σαουδική Αραβία από αργά, ειδικά όταν το θέμα του Πολέμου της Υεμένης συζητείται μεταξύ των στρατιωτικών αξιωματούχων. Την Κυριακή το πρωί στην περιοχή Jizan της Σαουδική Αραβίας, η Δημοκρατική Φρουρά του Στρατού της Υεμένης - σε συντονισμό με τις λαϊκές επιτροπές και τους Χούτις - επέβαλε τον πλήρη έλεγχο πάνω από την παλιά πόλη της Al-Khubah μετά που η Σαουδική ηγεσία με τις συμμαχικές της δυνάμεις υποχώρησαν το Βορρά προκειμένου να αποφύγουν τους Υεμένης μαχητές της αντίστασης να χτυπησουν τις θέσεις τους. Εκτός από τη καταληψη της παλιάς πόλης στο Al-Khubah, της Υεμένης Ρεπουμπλικανικής Φρουράς του Υεμενικού Στρατού μαζι με τους Χούτις κατέλαβαν την Σαουδική στρατιωτική βάση στο εσωτερικό της προαναφερθείσας πόλης στη Σαουδική Αραβία! Αυτή η είδηση άφησε τη Σαουδική στρατιωτική διοίκηση σε κατάσταση σοκ, ειδικά μετά που αρκετοι στρατιώτες παραδόθηκαν στους μαχητές της αντίστασης της Υεμένης. Νωρίτερα την ίδια ημέρα, η Ρεπουμπλικανική Φρουρά του Στρατού της Υεμένης και οι Χούτις επέβαλαν πλήρη έλεγχο πάνω στα μικρά χωριά της Shabakat και Mustahdath στο Al-Harith Κυβερνείο της περιοχής Jizan της Σαουδικής Αραβίας. Οι Χούτις και η Δημοκρατική Φρουρά έχουν ξεκινήσει μια μαζική επίθεση στην περιοχή Jizan της Σαουδικής Αραβίας μετά που η Σαουδική ηγεσία και οι συμμαχικές της δυνάμεις υπαναχώρησαν στην συμφωνία κατάπαυσης του πυρός και ξεκίνησαν αρκετά απρόκλητες αεροπορικές επιδρομές στις αμυντικές θέσεις του στρατού της Υεμένης στη νότια Υεμένη.




Το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης τιμάει τον σύντροφο Samir Kuntar...


Το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης τιμάει τον σύντροφο Samir Kuntar...

Το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης τιμάει τον σύντροφο Samir Kuntar κι όλους όσους έπεσαν στην Αντίσταση εναντίον του σιωνισμού και του ιμπεριαλισμού. Ο Δρούζος μαχητής Samir Kuntar, στέλεχος του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, πολεμούσε ως κομαντάντε μονάδας Αντίστασης στο μέτωπο του Γκολάν. Μια αληθινή "εικονογραφία" της Αραβικής Α:ντίστασης στον σιωνισμό... 30 χρόνια σκληρής φυλάκισης κι απομόνωσης στις φυλακές των σιωνιστών, δεν τον λύγισαν! Απελευθερώθηκε από τις δυνάμεις της Αντίστασης, όταν τα σιωνιστικά κτήνη του ναζιστικού Ισραήλ ηττήθηκαν το 2006 και... αποχώρησαν από το τμήμα του Λιβάνου που είχαν υπό κατοχή. Δολοφονήθηκε άνανδρα... Οι σιωνιστές θα πληρώσουν ακριβά το θάνατο του Μάρτυρα Samir Kuntar!

Ετυμολογία ονόματος Δρουζοι Το όνομα των Δρούσων απαντάται για πρώτη φορά στο σύγγραμμα Μασαώθ (= οδοιπορικό), περί τον 12ο αιώνα, που συνέγραψε ο Εβραίος ραβίνος περιηγητής Βενιαμίν από την Τουδέλα. Σ΄ αυτό το σύγγραμμα το όνομα του λαού αυτού φέρεται ως επίθετο που παράγεται από το αραβικό ντάραζα (= αναγνώστες της Βίβλου), ή εκ του ντάριζα (= οι κατέχοντες την αλήθεια), ή τέλος εκ του ντουρς (= ο μυημένος). Σημειώνεται ότι τελικά όλες αυτές οι ετυμολογίες σχετίζονται αρκετά με τη θρησκεία των Δρούζων και τις δοξασίες τους τις οποίες και τηρούν με άκρα μυστικότητα.

Θρησκεία των Δρούζων Η θρησκεία των Δρούζων είναι μονοθεϊστική. Αποτελεί ένα κράμα Ιουδαϊσμού, Χριστιανισμού, Ισλάμ και αρχαίας ελληνικής φυσιολατρείας. Γλώσσα της θρησκείας τους είναι η αραβική. Τον δε Θεό τον αποκαλούν «Άκμπαρ» (= Μεγάλος) και τους εαυτούς τους, αποκαλούν Μουσαχιντίν (= μονοθεϊστές). Θεωρούν ότι ο Άκμπαρ έχει ενσαρκωθεί 70 φορές, δηλαδή ανά μία φορά σε κάθε περίοδο ζωής του κόσμου, η τελευταία των οποίων ήταν τον 14ο αιώνα στην ακμή του Φατιμίδη Χαλίφη της Αιγύπτου Χακίμ-μπι-'Αμρι-Ιλλόχ. (= ο Θεία κελεύσει Άρχων). Πιστεύουν στον Ιησού Χριστό θεωρώντας την εμφάνισή του στη Γη μία από τις 70 προγενέστερες θεϊκές ενσαρκώσεις.

Περιοχές με σημαντικό αριθμό Δρούζων Συρία: 865.000 Λίβανος: 280.000 με 350.000 Ισραήλ: 130.000 (συμπεριλαμβανομένων των Δρούζων των υψωμάτων του Γκολάν) Ιορδανία: 20.000.

Ένα από τα χαρακτηριστικά των Δρούζων είναι η πίστη τους στη χώρα που βρίσκονται. Στο Ισραήλ το 95% πηγαίνει εθελοντικά στο Στρατό φτάνοντας στις υψηλότερες βαθμίδες. Το ίδιο συμβαίνει στο δικαστικό σώμα, στο διπλωματικό και όπου αλλού εργάζονται. Οι Τζιχαντιστές του IS πλησιάζουν πολύ κοντά στη περιοχή Jabal Druze απειλώντας τη περιοχή των Δρούζων καθώς και τους ίδιους. Αποτέλεσμα, σύμφωνα με τον Δρούζο Ισραηλινό υφυπουργό Περιφερειακής Συνεργασίας, Ayub Kara, η κατάσταση των Δρούζων της Συρίας να χειροτερεύει και είναι κάτι το οποίο η Ισραηλινή κοινότητα των Δρούζων δεν μπορεί να δεχτεί. Έτσι οι Δρούζοι της Συρίας δημιούργησαν μία πολιτοφυλακή που εκπαιδεύεται από βετεράνους Δρούζους αξιωματικούς προκειμένου να αντισταθούν στην IS. Σύμφωνα όμως, με το Ayub Kara, το πρόβλημα είναι ότι η πολιτοφυλακή δεν έχει ικανό και ποιοτικό στρατιωτικό υλικό ενώ δηλώνει πως: «δέχεται όπλα από οποιονδήποτε θέλει να δώσει». Σύμφωνα με τον μεγαλύτερο θρησκευτικό ηγέτη των Δρούζων του Ισραήλ, τον Σεΐχη Muwafak Tarif εάν απειληθούν οι Δρούζοι της Συρίας οι Ισραηλινού Δρούζοι θα περάσουν τα σύνορα και θα πολεμήσουν στο πλευρό τους. Μάλιστα δήλωσε πως δεν επιθυμούν να στείλουν οι Ισραηλινοί στρατό «μπορούμε μόνοι μας» και σε αυτό δεν χωρεί καμία αμφιβολία αφού όλοι έχουν υπηρετήσει και πολλοί είναι αξιωματικοί, μάλιστα οι περισσότεροι σε ειδικές μονάδες.




Ισπανία: Το εκλογικό αποτέλεσμα εδειξε το τελος του δικομματισμου



Ισπανία: Το εκλογικό αποτέλεσμα εδειξε το τελος του δικομματισμου

Δευτέρα, 21 Δεκεμβρίου 2015, 00:42

Το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ) του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι εξασφαλίζει το 28,72% και 123 έδρες στο ισπανικό κοινοβούλιο, με καταμετρημένο το 100% των ψήφων, ενώ το σοσιαλδημοκρατικο Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE) έρχεται δεύτερο με 22,01% και 90 έδρες. Ακολουθούν το σοσιαλδημοκρατικο αριστερο Podemos (Μπορουμε) με 20,66% και 69 έδρες και οι νεοφιλελε Ciudadanos (Πολιτες) με 13,93% και 40 έδρες. Η Ενωμενη Αριστερα-Λαικη Ενοτητα με 3,67% και 2 εδρες λογω του εκλογικου συστηματος, η Ρεπουμπλικανικη Αριστερα της Καταλωνιας με 2,39% και 9 εδρες, το κυβερνητικο δεξιο κομμα της Καταλωνιας Δημοκρατια και Ελευθερια (πρωην κομμα Συγκλισης και Ενοτητας) με 2,25% και 8 εδρες, το Βασκικο Εθνικιστικο Κομμα με 1,20% και 6 εδρες, το αριστερο βασκικο κομμα Bildo (πρωην Amuiuo) με 0,87% και 2 εδρες, και ο σοσιαλδημοκρατικος Συνασπισμος Καναριων Νησων με 0,33% και 1 εδρα.

Το εκλογικό αποτέλεσμα καθιστά αδύνατα τα σενάρια, που προεκλογικά διατυπώνονταν για εύκολες και προφανείς συμμαχίες μεταξύ συγγενών ιδεολογικά χώρων (ΡΡ +Ciudadanos ή PSOE+Podemos) σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας του πρώτου. Σύμφωνα με τους νέους συσχετισμούς, απαιτείται είτε συνεργασία τριών κομμάτων για να σχηματισθεί κυβέρνηση, ειτε μια συνεργασια δυο μεγαλων κομματων και καποιων από τα μικρα τοπικιστικα τα οποια είναι εθνικιστικα και σοσιαλδημοκρατικα, είτε μία «Μεγάλη Συμμαχία» PP και PSOE, κάτι που κύκλοι από τα δύο κόμματα τουλάχιστον σε πρώτη φάση αποκλείουν. Εν τω μεταξύ, ομάδα αριστερών κομμάτων, ανάμεσά τους το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Podemos, η Ενωμένη Αριστερά και δύο τοπικοί σχηματισμοί, συγκεντρώνουν περισσότερες από 180 έδρες, πάνω από το όριο των 176 που απαιτούνται για την εξασφάλιση της απόλυτης πλειοψηφίας. Η Καταλονία μαζί με τη Βαλένθια είναι οι μόνες περιοχές, στις οποίες επικράτησαν οι Podemos με τους συνεργαζόμενους συνδυασμούς τους. Στον εκλογικό χάρτη της υπόλοιπης χώρας επικρατεί το ΡΡ, εκτός από τον Νότο όπου το PSOE διατηρεί, ιδίως στην Ανδαλουσία, το πολιτικό φέουδό του.

Τελος του δικομματισμου και στην Ισπανια. Μεγαλη νικη των Podemos (Μπορουμε), που ηρθε τριτο κομμα, παρα τις αποτυχημενες προπαγανδιστικες «δημοσκοπησεις» των δημοκοπων-γκαλοπατζηδων που τους ηθελαν τεταρτους και καταιδρωμενους.



Στον ύπνο τους το ρεκόρ συμμετοχής: Ψήφισαν οι μισοί σε σχέση με το 2009



Στον ύπνο τους το ρεκόρ συμμετοχής: Ψήφισαν οι μισοί σε σχέση με το 2009

Δημοσιεύτηκε: Κυριακή, 20 Δεκέμβριος, 2015 - 23:07

Οι κάλπες έχουν κλείσει και όπως φαίνεται από τα πρώτα αποτελέσματα ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης βγαίνει πρώτος με καθαρή διαφορά ενώ για την δεύτερη θέση κοντράρονται οι Τζιτζικώστας - Μητσοτάκης. Από το μεσημέρι στα κοινωνικά δίκτυα και σε κάποια κανάλια γίνεται λόγος για "τεράστια" συμμετοχή ή "ρεκόρ" συμμετοχής. Θα ήθελα να θυμίσω πως η συμμετοχή με το ζόρι ι ξεπερνούν τους μισούς από τους 780.000 που είχαν ψηφίσει στην αντίστοιχη διαδικασία του 2009 όπως είχε ανακοινώσει ο τότε πρόεδρος της ΚΕΦΕ, Δημήτρης Σιούφας Σε αυτή την εκλογική διαδικασία ψήφισανη περίπου 400.000. Το 2009 οι ψηφίσαντες ανήλθαν στους 782.136, με τον Αντώνη Σαμαρά να συγκεντρώνει 386.400 ψήφους, τη Ντόρα Μπακογιάννη 306.625 και τον Παναγιώτη Ψωμιάδη 78.870 ψήφους.


Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

Για 10η ημέρα απεργούν υπάλληλοι σε ιχθυοκαλλιέργειες


Για 10η ημέρα απεργούν υπάλληλοι σε ιχθυοκαλλιέργειες

Ανακοίνωση του Εργατικού Κέντρου

Η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Ν. Θεσπρωτίας χαιρετίζει τους εργαζόμενους στις ‘’Ελληνικές Ιχθυοκαλλιέργειες” και “ΟΡΛΙΑΣ’’ στην λωρίδα Σαγιάδας που εδώ και 10 μέρες απεργούν, με αίτημα την καταβολή των δεδουλευμένων τους, που φτάνουν έως και 15 μήνες. 

Τα μέλη της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Ν. Θεσπρωτίας στέκονται αλληλέγγυοι στο πλευρό των εργαζομένων καταγγέλλοντας και καταδικάζοντας την αυθαιρεσία και αναλγησία της εργοδοσίας που αρνείται να τους καταβάλει τα δεδουλευμένα. 

Η απλήρωτη εργασία, και η καθυστέρηση της καταβολής των δεδουλευμένων, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, πχ καθαρίστριες στα σχολειά, έχει γίνει πλέον καθεστώς, και σε ορισμένες περιπτώσεις τους στερούν, ακόμα κι’ αυτό το πενιχρό επίδομα των Χριστουγέννων, παρανομώντας σε βάρος τους. 

Οι επιχειρήσεις, αλλά και η κυβέρνηση, αξιοποιώντας την κρίση και το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο που υπάρχει, πατώντας πάνω στις ανάγκες των εργαζομένων, τους αναγκάζει να εργάζονται σε συνθήκες σύγχρονης δουλείας. 

Κάτω ακριβώς από τέτοιες συνθήκες δουλεύουν οι συνάδελφοι μας στις Ελληνικές Ιχθυοκαλλιέργειες, -και όχι μόνο- και αναγκάστηκαν να κατέβουν σε απεργία διεκδικώντας το αυτονόητο, την αμοιβή τους που παράνομα δεν τους καταβάλει ο εργοδότης. 

Καλούμε τους εργαζόμενους πατώντας και στην δική τους εμπειρία, να βγάλουν τα συμπεράσματα τους από την εφαρμοζόμενη πολιτική που καταργεί της Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, καταργεί την κοινωνική ασφάλιση δίνει το δικαίωμα στην εργοδοσία να επιβάλει μειώσεις στους μισθούς (π.χ. ΣΕΛΟΝΤΑ, ΝΗΡΕΑΣ, κλπ) και με εργασιακές σχέσεις λάστιχο. 

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους στις ιχθυοκαλλιέργειες αλλά και γενικότερα, να συσπειρωθούν στα σωματεία τους, να οργανώσουν την πάλη τους ενιαία, συλλογικά, πειθαρχημένα και αποφασισμένοι να συγκρούσουν με την εργοδοσία και την κυβερνήσεις τους. 

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους μέσα από τα συνδικάτα τους να εκφράσουν την αλληλεγγύη και την συμπαράσταση τους προς τους απεργούς συνάδελφους. 

Γιατί μόνο συλλογικός αγώνας μέχρι τέλους μπορεί να δώσει προοπτική να δρομολογήσει και να φέρει αποτελέσματα στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη. 

Δούλοι του 21ου αιώνα δεν θα γίνουμε.


Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

Επιδρομή λύκων… Κατασπάραξαν ολόκληρο κοπάδι!


 

Επιδρομή λύκων… Κατασπάραξαν ολόκληρο κοπάδι!

Όλο και πιο συχνές γίνονται οι επιδρομές λύκων στα χωριά της Ηπείρου. Μάλιστα καταγράφονται περιπτώσεις όπου αγέλες άγριων ζώων, φτάνουν σε απόσταση αναπνοής από τα σπίτια.
Από μία τέτοια επιδρομή, νέα κτηνοτρόφος, στην περιοχή του Μαργαριτίου Θεσπρωτίας έχασε όλα τα ζώα που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο στάβλο.
Πιο συγκεκριμένα τις μεσημεριανές ώρες της Κυριακής εισέβαλαν στον στάβλο προφανώς κοπάδι λύκων ή μάνα με πολλά μεγάλα λυκόπουλα, και κατασπάραξαν 37 κατσίκια, 6 γίδες και 4 αρνιά που βρίσκονταν εκείνη την στιγμή μέσα στον στάβλο.

Έξι γίδες, 37 κατσίκια και τέσσερα αρνιά θανατώθηκαν από την επιδρομή αγέλης λύκων. 
Η κ. Μυρτώ Λύκα, πρόεδρος του Συλλόγου Κτηνοτρόφων Θεσπρωτίας, δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που αντίκρισε...
Εικόνα φρίκης.. Καταστροφή για την ίδια.
Η άτυχη κτηνοτρόφος, συντετριμμένη έσπευσε την επομένη για να δηλώσει την ζημιά στο παράρτημα του ΕΛΓΑ στα Ιωάννινα για να μπορέσει τουλάχιστον κάποια στιγμή να αποζημιωθεί.
Ευτυχώς εκεί βρήκε συμπαράσταση και κατανόηση.
Την αμέσως επόμενη μέρα κλιμάκιο του ΕΛΓΑ βρέθηκε στον τόπο της καταστροφής όπου έγινε εκτίμηση της ζημιάς και συνετάχθησαν τα σχετικά έγγραφα επιβεβαιώνοντας μετά από εξέταση ότι τα ζώα θανατώθηκαν από λύκους.
Το φαινόμενο επίθεσης από λύκους τις τελευταίες μέρες βρίσκεται σε μεγάλη έξαρση παρ’ ότι η περίοδος του κυνηγίου ιδίως των αγριόχοιρων βρίσκεται στο φόρτε της.


Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015

Σημειώσεις για τη Βενεζουέλα



Σημειώσεις για τη Βενεζουέλα
Δεκ 10, 2015

Στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές στη Βενεζουέλα,  η κυβέρνηση Μαδούρο και γενικά το στρατόπεδο των Τσαβιστών, ηττήθηκε με μεγάλη διαφορά από την αστική, φιλοαμερικάνικη (και διαχρονικά πραξικοπηματική) αντιπολίτευση.
Η σημαντικότατη αυτή πολιτική αυτή μεταβολή, μαζί και η ήττα της κεντροαριστεράς στην Αργεντινή από το στρατόπεδο των νεοφιλελεύθερων, σηματοδοτεί την είσοδο σε μια νέα πολιτική περίοδο που ορίζεται από την κρίση των ποικίλων «εναλλακτικών δρόμων» και πειραματισμών σε σειρά χωρών της νότιας Αμερικής.
Οι εξελίξεις αυτές μας αφορούν και απαιτούν μελέτη, μακριά από λογικές που υποτιμούν τη σημασία τους ή διεκδικούν μετά θάνατο δικαιώσεις.
Μπολιβοριανή επανάσταση;
Όχι το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά η ακριβής πολιτική εξέταση του  χαρακτήρα και της έκτασης των κοινωνικο-οικονομικών και πολιτικών θεσμικών  μετασχηματισμών στη Βενεζουέλα, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι αναφορές  σε ‘’επανάσταση’’ και πολύ περισσότερο για «σοσιαλιστική μετάβαση» στη χώρα, ήταν και είναι περισσότερο εκδήλωση στόχευσης παρά πραγματικότητα. Η βασική δομή της οικονομίας και της κρατικής διάρθρωσης, αντιστοιχεί σε αυτήν μιας καπιταλιστικής χώρας με εδραία την ατομική ιδιοκτησία και ειδικά την κυριαρχία των πολυεθνικών επιχειρήσεων. Φυσικά με μεγάλες ιδιορρυθμίες.  Η πραγματική εξουσία ήταν και είναι στα χέρια της αστικής τάξης και ειδικά εκείνων των δυναμικών τμημάτων της που είναι οργανικά διασυνδεδεμένες με τις ΗΠΑ και γενικά την «καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση».
Τούτο όμως δε σημαίνει ότι αυτή η κυριαρχία, δεν είχε δεχθεί σοβαρά πλήγματα(εθνικοποιήσεις  επιχειρήσεων, μορφές εργατικού ελέγχου, αλλαγές στο Σύνταγμα) και κυρίως σημαντική πολιτική απειλή, μέσα από τις διαδικασίες που σηματοδότησε ο Τσαβισμός και ειδικότερα η αντιφατική αλλά αυξανόμενη πολιτική δράση των εργαζόμενων και λαϊκών στρωμάτων στη Βενεζουέλα.
Ας γίνουμε ακόμη πιο συγκεκριμένοι: Η Μπολιβοριανή διαδικασία και η δυναμική της ταξικής πάλης με εθνική και διεθνή διάσταση που ξεδιπλώθηκε,  έφερε στο προσκήνιο το ερώτημααλλά και τη δυνατότητα ενός πρωτότυπου δρόμου για την επανάσταση και το σοσιαλισμό. Η συνεισφορά της δεν κρίνεται μόνο από το αποτέλεσμα (που άλλωστε δεν είναι ακόμη αμετάκλητο αρνητικό).
Άλλη μια αποτυχία του  κοινοβουλευτικού δρόμου;
Είναι αλήθεια πως το παράδειγμα της Βενεζουέλας από πολλά ρεύματα υμνήθηκε ως ένας ακόμη μαγικός εύκολος κοινοβουλευτικός δρόμος προς το σοσιαλισμό. Ασφαλώς εδώ υπήρχε και υπάρχει σαφής πολιτική σκοπιμότητα από αστικές και ρεφορμιστικές δυνάμεις που ήθελαν να δικαιολογήσουν τη δική τους συστημική πολιτική, αναζητώντας αναλογίες με το πείραμα του Τσάβες. Η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι χαρακτηριστική, αλλά όχι μοναδική. Συμμετρικό ανάλογο αυτής της λογικής είναι η υποτίμηση «από τα αριστερά» των δυναμικών και των δυνατοτήτων που αναδείχτηκαν στη χώρα αυτή.
Ωστόσο, απέχει  μίλια από την πραγματικότητα η εικόνα μιας ανέφελης κοινοβουλευτικής πορείας. Από το 1999 που αναδύθηκε ο Τσάβες έως σήμερα, αναπτύχθηκε μια ταραχώδης κοινωνική και πολιτική διαδικασία, οξύτατων ταξικών και πολιτικών αναμετρήσεων, που τα είχε όλα: Ένοπλο στρατιωτικό πραξικόπημα οργανωμένο από την ντόπια αστική ελίτ και τους Αμερικάνους, οικονομικό σαμποτάζ και εκτεταμένο λοκ αουτ σε επιχειρήσεις κλειδιά, ένοπλα σαμποτάζ και επιθέσεις από την αντιπολίτευση με δεκάδες νεκρούς, τεράστιες εργατικές και λαϊκές διαδηλώσεις, αλλά και συγκρότηση (όχι πετυχημένη τελικά) ακόμη και ένοπλων λαϊκών επιτροπών για την υπεράσπιση της κυβέρνησης και κυρίως των καταχτήσεων.
Αν κάτι έχει ιδιαίτερη σημασία στο πείραμά της Βενεζουέλας βρίσκεται ακριβώς στηνπαρουσία αλλά- δυστυχώς αυτό είναι το κύριο- και τα όρια των εξωκοινοβουλευτικών δράσεων και της οργάνωσης της εργατική τάξης, που μόνο αυτά μπορούσαν να χαράξουν βαθιά τη γραμμή αντιπαράθεσης και να κρίνουν την έκβαση της συνολικής μάχης αξιοποιώντας και την κυβέρνηση.
«Σοσιαλισμός» της αναδιανομής και της κατανάλωσης
Όπως πάντα, απαιτείται «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης». Η Μπολιβοριανή διαδικασία αναπτύχθηκε ως απάντηση στην   φτωχοποίηση που οδηγούσε ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός, η απέραντη χλιδή και διαφθορά της ντόπιας αστικής τάξης και των κομμάτων της και στην ταπείνωση  του λαού από την δουλική γονυκλισία στις ΗΠΑ.
Σε γενικές γραμμές, η απάντηση του Τσαβισμού, ήταν η παρέμβαση στο πεδίο της αναδιανομής προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων και ειδικότερα όσων ήταν πεταγμένοι έξω από την βασική οικονομική δομή της χώρας.
Την δυνατότητα αυτή την προσέφεραν τα έσοδα από την άντληση και την πώληση του πετρελαίου, τα οποία στη συνέχεια, μέσω της κυβερνητικής μηχανής,  επιδοτούσανγενναία προγράμματα ενάντια στη φτώχεια, τους τομείς της παιδείας, της υγείας και της διατροφής.
Η πολιτική αυτή οδήγησε σε σημαντική βελτίωση της θέσης των λαϊκών στρωμάτων. Το βασικό πρόβλημα με αυτή τη βελτίωση δεν είναι η έκτασή της, αλλά το γεγονός ότι δεν   έχει δομικά χαρακτηριστικά.
Πραγματικά, την ίδια στιγμή, οι κύριοι τομείς της οικονομίας, είναι στον ιδιοκτησιακό, οικονομικό και πολιτικό έλεγχο της αστικής τάξης στη χώρα, με παράλληλη δυνατότητα υψηλού βαθμού ενσωμάτωσης της ενταγμένης στη βασική παραγωγική διαδικασία εργατικής τάξης, με τη βοήθεια βεβαίως και των υποταγμένων επίσημων συνδικάτων.
Αυτός ο ιδιόμορφος δυϊσμός στη διάταξη των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, αναπτύσσεται πάνω σε ένα έδαφος ναρκοθετημένο. Πολύ περισσότερο που αυτή η στρατηγική είναι υποθηκευμένη εντός του ευρύτερου πεδίου συνεχούς διακύμανσης και ελέγχου της αγοράς πετρελαίου από τις ΗΠΑ και τις δυνάμεις της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγοράς. Με αυτή την έννοια, μεγαλύτερη σημασία από τη διαφορά  ηγετικών προσόντων μεταξύ Τσάβες και Μαδούρο, έχει η υψηλή τιμή πετρελαίου παλιότερα και η καταβαράθρωσή της σήμερα που οδήγησε τη Βενεζουέλα σε μεγάλη οικονομική κρίση, με βαριές επιπτώσεις στα λαϊκά στρώματα. Είναι χαρακτηριστική η αναφορά στον «πόλεμο του πετρελαίου» στο διάγγελμα του ίδιου του Μαδούρο, μετά το αποτέλεσμα των εκλογών.
Να σημειώσουμε εδώ το νήμα που συνδέει τις οικονομικές με τις πολιτικές ριζοσσπαιτικές αλλαγές  (ή την απουσία τους): Χωρίς ένα ισχυρότατο κοινωνικοποιημένο τομέα της οικονομίας σε εθνική κλίμακα και ταυτόχρονα αποκεντρωμένο, που να αποτελεί τη βασική παραγωγική μηχανή στήριξης των λαϊκών στρωμάτων, στερείται ουσιώδους πεδίου και υλικότητας μια ουσιαστική λογική συμμετοχής, ελέγχου, αυτοοργάνωσης και τελικά επαναστατικής εξουσίας τους.
Το τοπίο του Μπολιβοριανού δρόμου και οι ιδιαιτερότητές του
Υπέρ της ρεαλιστικότητας του Μπολιβοριανού δρόμου, εκτός του πετρελαίου,συνηγόρησαν και άλλοι παράγοντες, αλληλένδετοι μεταξύ τους,  εξίσου σημαντικοί.
Πριν από όλα, η κοινωνική δομή της χώρας που διαχρονικά άφηνε εκτός οποιουδήποτε «κοινωνικού συμβολαίου» εκατομμύρια ξυπόλητων και φτωχών. Ο κόσμος αυτός, περίπου 30% του πληθυσμού,  ήταν σε όλες τις μάχες (και τις εκλογές) με το μπλοκ των Τσαβικών. Οι πολιτικές μετατοπίσεις ήταν από εκεί και πέρα.
Εκτός όμως από αυτά τα στρώματα, η γραμμή «εθνικής αντιϊμπεριαλιστικής άμυνας και αξιοπρέπειας» απέναντι στις ΗΠΑ, που εγκαινίασε και υλοποίησε με πλειάδα πρωτοβουλιών ο Τσάβες, εκτός από ρητορική που «μιλούσε» στις μάζες, πατούσε και στην φιλοδοξία μικροαστικών, μεσοαστικών ή/και αστικών στρωμάτων να επιζήσουν έναντι του αφανισμού τους από την αρπακτικότητα των πολυεθνικών και της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Το ίδιο αφορούσε και αφορά και σημαντικά τμήματα της κρατικής γραφειοκρατίας και του στρατού. Η ιδιαίτερα επισφαλής αυτή «συμμαχία» ή ανοχή, είναι η πρώτη που δοκιμάστηκε αρνητικά με την οικονομική κρίση και την αδυναμία της κυβέρνησης Μαδούρο να απαντήσει.
Το αστικό πολιτικό σύστημα στη Βενεζουέλα, πριν ακόμη και από την ανάδυση Τσάβες, πνιγμένο στη διαφθορά και την απέραντη ανυποληψία των αστικών κομμάτων, χαρακτηρίζεται από την έλλειψη σημαντικής συνεκτικότητας και ιδιαίτερα από την απουσία αποτελεσματικών μορφών πολιτικής ενσωμάτωσης και πειθούς. Η αλαζονεία ότι «καθαρίζουμε με τη στήριξη των ΗΠΑ, των παραστρατιωτικών και τον έλεγχο των τηλεοπτικών μέσων», άφησε περιθώρια για ρωγμές και τομές από μεριάς των λαϊκών πολιτικών δυνάμεων.
Ιδιομορφία όμως στη Βενεζουέλα (και αλλού στη Λατινική Αμερική), αποτελούσε πάντα και οστρατός και η παράδοση παρουσίας και παρέμβασης κυρίως αντιιμπεριαλιστών πατριωτών αλλά και αριστερών κομμουνιστικών στοιχείων. Από εκεί βγήκε και ο Τσάβες. Χάρις και σε αυτές τις δυνάμεις, αποκρούστηκε το πραξικόπημα του 2002 εναντίον του.
Θα ήταν ωστόσο λάθος να μην προσθέταμε σε όλες αυτές τις ιδιαιτερότητες, αυτή που συνιστά η παράδοση «θράσους» και η τόλμη πειραματισμών που χαρακτηρίζει ποικίλα ρεύματα στη Λατινική Αμερική. Ας μη ξεχνάμε ότι και ο δρόμος του Τσε και του Κάστρο, ήταν έκφραση αυτών των πειραματισμών, παρά της «ορθοδοξίας». Με αυτή την έννοια οφείλουμε και μεγαλύτερο σεβασμό σε αυτές τις προσπάθειες στη Βενεζουέλα.
 Τα όρια και οι προοπτικές
Στη σημερινή φάση, στη Βενεζουέλα καταγράφηκαν ακριβώς τα πολιτικά  όρια και τελικά το ανέφικτο  της κοινωνικής αλλαγής μέσω κυρίως του πεδίου της αναδιανομής και με βασικό εργαλείο την κυβερνητική εξουσία, χωρίς δομική μεταβολή στο πεδίο της ιδιοκτησίας και του κράτους. Αυτό είναι αναμφισβήτητο, παρά το γεγονός ότι στη χώρα αυτή δοκιμάζεται η πιοριζοσπαστική εκδοχή αυτής της προσέγγισης.
Τηρουμένων των αναλογιών και με πολύ μεγάλες διαφορές, παρατηρείται μια ευρύτερηπολιτική διαδικασία κόπωσης και τελικά ήττας αντίστοιχων (πολύ πιο συντηρητικών) πολιτικών στρατηγικών σε Αργεντινή, Βραζιλία, Ελλάδα και αλλού.
Ανάμεσα όμως σε ένα «τελικό συμπέρασμα» και σε μια διαδρομή τεράστιων κοινωνικών και πολιτικών μετατοπίσεων και εμπειριών, υπάρχει ένα μεγάλο πεδίο συζήτησης. Διότι τελικά,  δεν υπάρχει «θετική και αρνητική πείρα», παρά τις νίκες και ήττες. Όταν η διαδρομή του εργατικού και λαϊκού κινήματος συζητιέται ανοιχτά και προωθητικά, η εμπειρία είναι μόνο θετική. Ειδικά όταν η συζήτηση γίνεται μεταξύ μαχόμενων ανθρώπων, κινημάτων και ρευμάτων,  που δίνουν πραγματικές μάχες. Και στη Βενεζουέλα πρόκειται για αυτή την περίπτωση, η οποία, ας μη ξεχνιόμαστε, είναι ακόμη ανοιχτή, καθώς ακόμη και η πολιτική μεταβολή, λόγω του Προεδρικού (και όχι πρωθυπουργικού) συστήματος, δεν είναι εύκολο να μετασχηματιστεί σύμφωνα με τα σχέδια  των νεοφιλελεύθερων.
ΥΓ: Το Τσαβικό στρατόπεδο έχει κερδίσει περί τις 15 εκλογικές αναμετρήσεις. Όλες χαρακτηρίστηκαν από τις ΗΠΑ, ως αποτέλεσμα νοθείας, βίας και χουντικής τρομοκρατίας. Τώρα, που έβγαλαν τους δικούς τους, εν χορώ όλοι μίλησαν για «άψογη» διαδικασία…
Π.Μ.



Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2015

Κωνσταντοπούλου στο CNBC: «Μύθος ότι οι Έλληνες ζούσαν πέρα από τις δυνατότητές τους»


Κωνσταντοπούλου στο CNBC: «Μύθος ότι οι Έλληνες ζούσαν πέρα από τις δυνατότητές τους»

Τον ισχυρισμό ότι οι Έλληνες ζούσαν πέρα από τις δυνατότητές τους, απέρριψε η Ζωή Κωνσταντοπούλου σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ειδησεογραφικό δίκτυο CNBC, στο πλαίσιο της επίσκεψής της στο Λονδίνο, όπου μίλησε για το δημόσιο χρέος και τα ανθρώπινα δικαιώματα σε επίσημη εκδήλωση του Πανεπιστημίου LSE. «Αυτός ο μύθος, ότι οι Έλληνες ζούσαν πέρα από τις δυνατότητές τους, έχει διαψευσθεί μέσα από τη δουλειά που κάναμε στο Κοινοβούλιο. Συστήσαμε μια Επιτροπή για να διερευνήσει πώς ακριβώς δημιουργήθηκε το χρέος, την Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, η οποία εξέδωσε μια Έκθεση τον περασμένο Ιούνιο, που αποδεικνύει ότι οι δημόσιες δαπάνες στην Ελλάδα, ήταν σε όλα τα επίπεδα χαμηλότερες από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, με εξαίρεση τις εξοπλιστικές δαπάνες», υπογράμμισε η τέως Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Προσέθεσε πως υπάρχουν δεκάδες υποθέσεις διαφθοράς στις οποίες εμπλέκονται πολλές διεθνείς και αλλοδαπές εταιρείες, όπως η Siemens, η HDW και η Thyssen Krupp, επισημαίνοντας πως η διαφθορά δεν περιλαμβάνει μόνο Έλληνες αξιωματούχους, αλλά και Ευρωπαίους και διεθνείς. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου τόνισε πως «έχει αποδειχθεί ότι το λεγόμενο "σχέδιο διάσωσης" που καταρτίσθηκε και τέθηκε σε εφαρμογή από το ΔΝΤ, την ΕΚΤ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την ελληνική κυβέρνηση είχε σκοπό να διασώσει τις γαλλικές και γερμανικές ιδιωτικές τράπεζες». Είπε, ακόμη, ότι η ελληνική κοινωνία βιώνει τα τελευταία πέντε χρόνια μία πραγματική ανθρωπιστική κρίση παρά τις επαναλαμβανόμενες προβλέψεις περί επιστροφής στην ανάπτυξη. «Δεν μπορεί κανείς να αναμένει ανάπτυξη στα συντρίμμια μίας κατεστραμμένης κοινωνίας. Αυτό που συζητιέται τώρα είναι η δωδέκατη περικοπή στις συντάξεις, μιλάμε πλέον για συντάξεις των 300 ευρώ. Αυτό που συζητιέται τώρα είναι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας», ανέφερε χαρακτηριστικά. Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το μέλλον της Ελλάδας, η Ζωή Κωνσταντοπούλου υπογράμμισε ότι η μόνη επιλογή για το μέλλον της Ελλάδας είναι ένα μέλλον δημοκρατίας, αξιοπρέπειας και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Σήμερα, η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται, η αξιοπρέπεια στη χώρα καταρρακώνεται. Υπάρχει ευθύνη εκ μέρους των δανειστών, υπάρχει επίσης μία θεμελιώδης υποχρέωση των λαών, αλλά και των ευρωπαϊκών κοινωνιών για την αποκατάσταση της δημοκρατίας, της αξιοπρέπειας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», κατέληξε.