Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017

Πόρισμα-κόλαφος για τον Ράμα από τον Συνήγορο του Πολίτη της Αλβανίας



Πόρισμα-κόλαφος για τον Ράμα από τον Συνήγορο του Πολίτη της Αλβανίας

Με ένα πόρισμα σωστό κόλαφο για την κυβέρνηση του Εντι Ράμα, ο ίδιος ο Συνήγορος του Πολίτη της Αλβανίας έρχεται να δικαιώσει τους Ελληνες της Χειμάρρας στον αγώνα για την υπεράσπιση των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων τους ενάντια στις αρπακτικές διαθέσεις των Τιράνων και των 'ημετέρων'.

Το καλούμενο σχέδιο ανάπλασης της Χειμάρρας (στο πλαίσιο του οποίου το καθεστώς Ράμα έχει εδώ και πολλούς μήνες στήσει ένα πραγματικό όργιο υφαρπαγής ελληνικών περιουσιών στη Βόρεια Ηπειρο) είναι πολλαπλά προβληματικό, καθώς βρίθει αυθαιρεσιών, 'ατελειών και νομικών παραβάσεων', ενώ κάποιες από τις εγκυκλίους εφαρμογής του είναι άκυρες.

Κι όλα αυτά, σύμφωνα όχι μόνο με τους ίδιους τους θιγόμενους ομογενείς, αλλά και με τις ανεξάρτητες Αρχές της Αλβανίας. Τουλάχιστον αυτό προκύπτει μέσα από τις συστάσεις του Αλβανού Συνηγόρου του Πολίτη, ο οποίος εμφανίζεται, συγκεκριμένα, να ζητά: Τον αυστηρό σεβασμό της νομικής διαδικασίας, η οποία έχει παραβιαστεί ως προς την έγκριση του σχεδίου ανάπλασης της Χειμάρρας. Την αναστολή κάθε περαιτέρω ενέργειας στην εφαρμογή του εν λόγω σχεδίου ανάπλασης.

Και τη διενέργεια δημόσιας διαβούλευσης με τη μεγαλύτερη δυνατή διαφάνεια και συμμετοχή, προκειμένου οι όποιες αποφάσεις περάσουν στο στάδιο της υλοποίησης να έχουν την προηγούμενη έγκριση των ιδίων των κατοίκων της Χειμάρρας. Μένει να φανεί, βέβαια, εάν και πώς θα ανταποκριθεί στις παραπάνω συστάσεις η κυβέρνηση του Εντι Ράμα. Το γεγονός ότι η Αλβανία οδεύει σε εκλογές τον ερχόμενο Ιούνιο οπωσδήποτε δεν βοηθά, καθώς δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για πολιτικά παιχνίδια ρουσφετολογικού-ψηφοθηρικού τύπου.

Από την άλλη, ωστόσο, και μόνο το ότι μια ανεξάρτητη αλβανική Αρχή, όπως είναι ο Συνήγορος του Πολίτη, έρχεται και επί της ουσίας δικαιώνει την ελληνική εθνική μειονότητα, έχει αξία σε επίπεδο όχι μόνο συμβολικό αλλά και πρακτικό, καθώς παγώνει (ενδεχομένως προσωρινά) τα σχέδια των αχυρανθρώπων του Ράμα, δίνοντας παράλληλα στους ομογενείς περισσότερο χρόνο και μεγαλύτερα περιθώρια κινήσεων.



Οι δασικοί χάρτες θα «εξαφανίσουν» τις περιουσίες χιλιάδων Ηπειρωτών!



Μπορεί να πληρώνουν ΕΝΦΙΑ και να δηλώνουν αγροκτήματα στο Ε9, όμως…

Οι δασικοί χάρτες θα «εξαφανίσουν» τις περιουσίες χιλιάδων Ηπειρωτών!

- Να σταματήσει άμεσα η ανάρτησή τους ζητάει απ’ τα αρμόδια Υπουργεία ο Αλέκος Καχριμάνης

- Παλιές γεωργικές και κτηνοτροφικές εκτάσεις θα χαρακτηριστούν δασικές και θα περιέλθουν στο Δημόσιο

Από τη μία οι πολίτες καλούνται και καταβάλλουν κάθε χρόνο ΕΝΦΙΑ για αγροκτήματα που ο καθένας διαθέτει στο χωριό του ως οικογενειακή κληρονομιά, ώστε να παραμείνουν στην κυριότητά τους. 
Από την άλλη, η συντριπτική πλειοψηφία απ’ τα παλιά αυτά κτήματα που εδώ και δεκαετίες έπαψαν να καλλιεργούνται, κινδυνεύει να περάσει οριστικά στην ιδιοκτησία του Δημοσίου, αφού στο μεταξύ έχουν μετατραπεί σε δάση!
Aυτό θα συμβεί εφόσον αναρτηθούν οι δασικοί χάρτες που αποτυπώνουν τη σημερινή εικόνα της υπαίθρου και ειδικά για την Ήπειρο πρακτικά θα αφήσει χωρίς κτήματα χιλιάδες ιδιοκτήτες, «σβήνοντας» κάθε μελλοντική προοπτική ανάπτυξης του πρωτογενούς τομέα παραγωγής.
Για να αποτραπεί αυτό το ενδεχόμενο, ο Περιφερειάρχης Ηπείρου Αλέκος Καχριμάνης ζητάει την άμεση διακοπή της ανάρτησης των νέων δασικών χαρτών προτείνοντας να καταρτισθούν αυτοί με βάση αεροφωτογραφίες του παρελθόντος που αποτυπώνουν την πραγματική ιδιοκτησιακή εικόνα.
Τα κτήματα… δάση!
Ό,τι είναι δάσος σήμερα ενδέχεται να περάσει στο ελληνικό Δημόσιο, άσχετα αν πρόκειται για έκταση που στο παρελθόν υπήρξε καλλιεργούμενο κτήμα ή βοσκότοπος, για τo οποίo οι σημερινοί ιδιοκτήτες καταβάλλουν κανονικά τον φόρο που τους αναλογεί και τo δηλώνουν στο E9. Ειδικά όσον αφορά στην Ήπειρο, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών έχουν χωράφια κι εκτάσεις πατρικής προέλευσης στα χωριά τους, τα οποία δηλώνουν ως ιδιοκτησία τους έστω κι αν έχουν χρόνια να τα καλλιεργήσουν. Βέβαια, υπάρχει κι ένα ποσοστό ιδιοκτητών που έχουν εγκαταλείψει οριστικά τα οικογενειακά κτήματα, για να μην επιβαρύνονται οικονομικά.
Και στις δύο περιπτώσεις οι περισσότερες ιδιοκτησίες έχουν μετατραπεί πια σε δάση και, εφόσον συνεχιστεί κανονικά η ανάρτηση των νέων δασικών χαρτών, θα χαρακτηριστούν ως δασικές εκτάσεις. Αυτό σημαίνει πως και να θελήσει κανείς να γίνει αγρότης ή κτηνοτρόφος αξιοποιώντας την περιουσία του, δε θα μπορέσει, αφού αυτή τελικά ενδέχεται να περιέλθει στην κυριότητα του Δημοσίου!
Ο Περιφερειάρχης Ηπείρου
Διαβλέποντας αυτό τον κίνδυνο, ο Αλέκος Καχριμάνης με έγγραφό του προς τους Υπουργούς Περιβάλλοντος και Αγροτικής Ανάπτυξης, αλλά και προς το Πολιτικό Γραφείο του Πρωθυπουργού ζητά την άμεση διακοπή της ανάρτησης των δασικών χαρτών. 
Ο Περιφερειάρχης επισημαίνει τα προβλήματα που θα προκύψουν από τον χαρακτηρισμό ιδιωτικών εκτάσεων ως δασών ή δασικών οι οποίες κατά τεκμήριο θα περιέλθουν στη συνέχεια στο Δημόσιο. Υπογραμμίζει δε, ότι σταθερή θέση της Αυτοδιοίκησης και των πολιτών είναι η κατάρτιση το συντομότερο δυνατόν δασικών χαρτών, με βάση όμως τις αεροφωτογραφίες του 1945 ή αν δεν υπάρχουν αυτές, του 1960 και αφού προηγουμένως αντιμετωπιστούν εκκρεμότητες που υπάρχουν σε ιδιοκτησιακά ζητήματα, ειδικά στις περιοχές που ανήκουν στις λεγόμενες «Νέες Χώρες». Η πρόταση Καχριμάνη έχει λογική βάση, αφού, όπως καταλαβαίνει κανείς, την εποχή εκείνη (1945 – 1960) τα κτήματα στην ύπαιθρο καλλιεργούνταν στο σύνολό τους, οπότε εύκολα διακρίνονται τα όρια ιδιωτικών ιδιοκτησιών και δασών!
Τεράστια αναστάτωση
Ο Περιφερειάρχης Ηπείρου στο έγγραφό του προς τα συναρμόδια Υπουργεία επισημαίνει πως με τους υπό ανάρτηση δασικούς χάρτες προκαλείται τεράστια αναστάτωση στους κατοίκους της υπαίθρου, θα υπάρξουν σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στην βιοποικιλότητα  και υπονομεύεται κάθε προοπτική ανάπτυξης του πρωτογενούς τομέα, υπογραμμίζοντας χαρακτηριστικά ότι «αν προχωρήσουν οι διαδικασίες ανάρτησης ως έχουν, σε λίγο θα επέλθει η πλήρης καταστροφή του πρωτογενούς τομέα».
Σημαντικό έργο, αλλά…
Στο ζήτημα αυτό αναφέρθηκε και χθες σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο Αλέκος Καχριμάνης, ο οποίος αρχικά χαρακτήρισε ως σημαντικότατο έργο την κατάρτιση των δασικών χαρτών, όμως έσπευσε να διευκρινίσει πως «πρέπει σε όλα αυτά να υπάρχουν εχέγγυα και ορθή αποτύπωση». 
Όπως είπε, «δεν έχει το δικαίωμα κανένας να αναρτήσει αυτούς τους χάρτες, και με τους υπάρχοντες νόμους 998/79 και 4280/14 να ονομάσουμε τα πάντα δασικές εκτάσεις και δάση, κατά τεκμήριο να ανήκουν στο Δημόσιο και να περιμένουμε να ξαναρχίσουμε την ανάπτυξη από τον πρωτογενή τομέα». Ο Περιφερειάρχης αναφέρθηκε σε προβλήματα που διαπιστώνονται σε περιφερειακές ενότητες στις οποίες έγιναν αναρτήσεις δασικών χαρτών λέγοντας ότι «η εύκολη λύση είναι να κάνει ο κόσμος ενστάσεις. Πληρώνει τον ΕΝΦΙΑ για εκτάσεις που μπορεί να  χαρακτηριστούν δασικές χωρίς ακόμη να έχουν γίνει οι διαχειριστικοί χάρτες για τα βοσκοτόπια που να ξεκαθαρίζουν και οι ιδιώτες και οι Δήμοι τι θέλουν ακριβώς και πώς είναι τα πράγματα. Αν μείνουν ως έχουν οι δασικοί χάρτες δεν θα γίνει τίποτε σοβαρό και θα είναι μια ακόμη ενέργεια στον αέρα».
Τα παραδείγματα
Συνεχίζοντας, ο Αλ. Καχριμάνης ανέφερε ως παραδείγματα τα προβλήματα που υπάρχουν με τον χαρακτηρισμό ως δασικών, εκτάσεων του Αγροκτήματος Κουκλιών στο οποίο έγινε αναδασμός και της Αμπελουργικής Ζώνης Ζίτσας, που άλλοτε καλλιεργούνταν και σήμερα δεν επιτρέπεται η εκ νέου καλλιέργεια των αμπελώνων της. «Δεν μπορεί σήμερα να διαλύσουμε τον κοινωνικό ιστό του πρωτογενούς τομέα. Έχει άλλα τεράστια προβλήματα να λύσει αυτός ο κλάδος και στην εποχή της κρίσης δε θα βάλουμε ταφόπλακα σε ό,τι μπορεί να κινηθεί στην Ελλάδα», προειδοποίησε.




Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2017

Ένας Φιλιατιώτης στη Μικρασία, μια ιστορία σαν παραμύθι



Ένας Φιλιατιώτης στη Μικρασία, μια ιστορία σαν παραμύθι

Στις 19 Μαϊου του 1919 ο Ελληνικός Στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Μαζί με τους χιλιάδες στρατιώτες και ένα Φιλιατόπουλο, ο Βαγγέλης Γεωργίου Λιανός. Έχει πάει εθελοντής, μετά από παραινέσεις του πατέρα του,  που ήθελε το ένα του παιδί να το αφιερώσει στην πατρίδα. Είχε πάει εθελοντής από τα 18 στο στρατό, και η μοίρα τον έριξε στη Μικρασία.

Στη Μικρά Ασία ζούσαν τότε 2.845.000 Έλληνες. Στη Θράκη και στην περιοχή της Κωνσταντινούπολης 731.000. Στην περιοχή της Τραπεζούντας 350.000 και στα Άδανα 70.000.  Οι Έλληνες της Μικρασίας αποτελούσαν το 20% του πληθυσμού της τότε Οθωμανικής αυτοκρατορίας, και κυριαρχούσαν οικονομικά είχαν δε καταφέρει να διατηρήσουν την ελληνική πολιτιστική τους κληρονομιά παρ  ότι αποτελούσαν μειονότητα σε εχθρικό περιβάλλον. Είχαν 2.177 σχολεία, με 177.505 μαθητές  4.596 δασκάλους καθώς και 2.232 εκκλησίες.
Σε εκείνη την εκστρατεία συμμετείχαν πολλοί συμπατριώτες αρκετοί από τους οποίους δεν γύρισαν ποτέ, αφήνοντας εκεί τα κόκκαλα τους. Στην αρχή υπερασπιζόμενοι ελληνικούς πληθυσμούς , όπως της περιοχής γκιαούρ ισμίρ, που σημαίνει άπιστη Σμύρνη όπως την αποκαλούσαν οι ίδιοι οι Τούρκοι, και αργότερα πηγαίνοντας να καταλάβουν την Άγκυρα διασχίζοντας μια ολόκληρη περιοχή που κατοικούσαν μόνο Τούρκοι.
Ο Βαγγέλης Λιανός ήταν από τους τυχερούς γιατί μετά από μια μυθιστορηματική περιπέτεια  που κράτησε πεντέμισι χρόνια, επέζησε, σαν από θαύμα, επέστρεψε στο Φιλιάτι, έζησε, και δημιούργησε. Η ιστορία αυτή μοιάζει με παραμύθι, αλλά είναι πέρα για πέρα  αληθινή.
«Πήγα, αφηγούταν ο ίδιος, από τους πρώτους στη Μικρασία. Πολεμούσαμε γενναία, και φτάσαμε μέχρι το Σαγγάριο, παρ ότι όλοι αναρωτιόμαστε για ποιους πολεμάμε εδώ πέρα.
 Τρεις φορές είχα τραυματιστεί και άλλες τόσες είχα παρασημοφορηθεί. Το καλοκαίρι του 22 τα πράγματα άλλαξαν, οι σύμμαχοι μας  πούλησαν. Οι Τούρκοι συγκρότησαν στρατό τον οποίο εκπαίδευαν Γερμανοί, άρχισαν αντεπιθέσεις κι εμείς αρχίσαμε να οπισθοχωρούμε. Ομαλά στην αρχή, κακήν κακώς αργότερα. Κρατήσαμε γερά τη Σμύρνη, αλλά δεν αντέξαμε. Τον Σεπτέμβρη του 1922 οι τούρκοι μπαίνουν στην πόλη και γίνεται χαμός και οδυρμός. Πολλούς από εμάς τους στρατιώτες μας συλλάβανε και όσους δεν μας σκοτώσανε μας εντάξανε στα τάγματα εργασίας. Δουλειά σκληρή, πείνα, δίψα, ξύλο, ξεφτιλισμός. Πολλοί δεν άντεξαν, τους έφαγε το σκοτάδι. Εγώ έζησα από θαύμα!
Μας πήγανε πορεία με τα τάγματα εργασίας στα Άδανα, και κάθε μέρα μας έβαζαν να μετριόμαστε, και τον δέκατο τον σκότωναν στο ξύλο, με γκασμάδες και ρόπαλα.   
Όταν φτάσαμε, μας έριξαν σε κάτι μπουντρούμια άθλια, χωρίς τίποτε από τα αναγκαία, με λίγο νερό και ελάχιστο φαί. Μόλις έφεγγε η μέρα, μας χώριζαν σε ομάδες και μας πήγαιναν σε αγγαρείες, χωρίς φαί και νερό, μέχρι να δύσει ο ήλιος. Άλλοι στα χωράφια, άλλοι στα ζώα, άλλοι σε άλλες δουλειές, πάντα με τη συνοδεία οπλισμένων  και άγριων τούρκων, που μας μαστίγωναν συνέχεια. Εγώ επειδή ήμουνα μαραγκός με έστελναν μαζί με άλλους  να επισκευάζουμε σπίτια, τα φτιάχναμε  για να μένουν αξιωματικοί. Μια φορά όταν δούλευα, ένας τούρκος νευρίασε, με έβρισε, και μου έριξε μια με το κοντάκι του όπλου του στο κεφάλι. Με πήραν τα αίματα, νόμισε ότι ήμουν νεκρός και με άφησε. Από τότε έμεινα κουφός.
Έτσι πέρναγαν οι μέρες και οι νύχτες, ως που μια μέρα με το που χάραξε  ήρθε στο μπουντρούμι ένας τούρκος λοχίας και πήρε εννιά από εμάς. Μας πήγε σε ένα κτήριο που ήταν το επιτελείο ενός Ταγματάρχη και μας είπε να περιμένουμε.  Την ώρα που περιμέναμε στην αυλή κουβεντιάζαμε μεταξύ μας και γνωριστήκαμε. Από τους εννιά, ο ένας ήταν από την Πλεισίβιτσα (σημερινό Πλαίσιο), ένας άλλος από την Κέρκυρα, και οι άλλοι από άλλα μέρη της Ελλάδας.  Όση ώρα ήμασταν εκεί και περιμέναμε μιλάγαμε στα αρβανίτικα  για να μην καταλαβαίνουν οι τούρκοι που έφερναν γύρω.
Μια γυναίκα που έμαθα αργότερα ότι ήταν υπηρέτρια του Ταγματάρχη άκουσε που μιλάγαμε αρβανίτικα, και πάει και του λέει.
-Κάποιοι εκεί έξω μιλάνε τη γλώσσα σου.
Στέλνει αυτός το λοχία και μας ανεβάζει όλους επάνω, στο γραφείο του.  Μας μίλησε Ελληνικά, και μας ρώτησε «ποιος μίλαγε αρβανίτικα εκεί έξω;» Του είπαμε εμείς, και ρώτησε εμένα, «και που ξέρεις εσύ τα αρβανίτικα;». Εγώ είμαι από ένα τόπο που τα μιλάνε αφέντη, του απάντησα. «Και από ποιόν τόπο είσαι εσύ ορέ» . Από την Ήπειρο αφέντη, του είπα, από την Τσαμουριά   (έτσι έλεγαν τη Θεσπρωτία τότε). Μόλις του είπα Τσαμουριά, χλόμιασε,  και με ρώτησε, «και από ποιο χωριό είσαι εσύ ορέ;» .  Από το Φιλιάτι του λέω αφέντη. Τότε μαλάκωσε και γλυκάθηκε  το πρόσωπο του. Και πως σε λένε εσένα από το Φιλιάτι, μου λέει. Βαγγέλη Λιανό του λέω. Τότε έρχεται κοντά, κολλάει το πρόσωπο του στο δικό μου, και μου λέει, «εμένα με γνωρίζεις». Όχι αφέντη του λέω, που να σε ξέρω. «Και που το ‘χες το σπίτι στο Φιλιάτι ορέ Βαγγέλη,  μου λέει.  Κάτω από του Στέρα αφέντη, λίγο παραπέρα από την Αραδιά, του λέω. «Τι λες ορέ Βαγγέλη, ήμασταν γείτονες και δεν με γνώρισες». Όχι αφέντη του λέω, δε σε γνώρισα. Άκου Βαγγέλη  μου λέει, εμείς φύγαμε από εκεί μόλις πήραν τον τόπο οι Έλληνες, και ήρθαμε στην Πόλη,  αλλά έχω σόι εκεί, τον Δερβίση  τον ξέρεις, τον έχω πρώτο ξάδερφο.  Τον ξέρω, πως  δεν τον ξέρω του λέω, και καλά μάλιστα.
 Ο Ταγματάρχης είχε συγκινηθεί, κάλεσε τον λοχία και του είπε, πάρτους αυτούς τους εννιά να πάνε χαμάμ, να τους δώσεις ρούχα και φαί και ένα κονάκι να μένουν εδώ κοντά, από δω και πέρα θα δουλεύουν για μένα. Φύγαμε από εκεί με χαρά μεγάλη, μας έσωσες αδερφέ μου έλεγε η παρέα.
Από τότε άλλαξε η ζωή η δικιά μου και της παρέας. Φύγαμε από το μπουντρούμι, πηγαίναμε και δουλεύαμε όπου μας έστελνε ο Ταγματάρχης, αλλά ανθρώπινα. Εμένα με έπαιρνε ο Ταγματάρχης και στο σπίτι του και κουβεντιάζαμε με τις ώρες. Με αγάπησε σαν συμπατριώτη και μου φέρθηκε σαν αδερφός. Ήθελε να με παντρέψει με μια δικιά του, αλλά εγώ το μυαλό  μου  το είχα στους δικούς μου στο Φιλιάτι.
Πέρναγε ο καιρός, περάσανε πεντέμισι χρόνια, με βοήθαγε ο συμπατριώτης αξιωματικός, πέρναγα πολύ καλύτερα από πρώτα, αλλά ο πόνος της πατρίδας και των δικών μου,  μου τρώγε τα  σωθικά. Είχα αποκτήσει μεγάλη φιλία και εμπιστοσύνη με τον αξιωματικό, και του λεγα πως πονάω για τον τόπο μου και θέλω να φύγω, και τον έβλεπα που στεναχωριόταν και αυτός μαζί με εμένα, καλός άνθρωπος, τι να πω.
Μια μέρα μου λέει, Βαγγέλη το πήρα απόφαση, θα κανονίσω να φύγεις, να πας στον τόπο μας. Μου φυγε το μυαλό από τη θέση του,  τον πήρα αγκαλιά και τον έσφιγγα, του φίλαγα τα χέρια. Χάρηκε με τη χαρά μου, και μου είπε να προσέχω, να μην το πω σε κανέναν, γιατί δεν θα είναι εύκολο. Του είπα και για τους άλλους, και μου είπε και γι αυτούς κάτι θα κάνω.  Θέλω μου είπε όταν πας στο Φιλιάτι να βρεις τους δικούς μου, να τους τα πεις, και να τους φιλήσεις.
Μετά από λίγες μέρες ήρθε ένα βράδυ ο λοχίας μας πήρε και με προφυλάξεις μας πήγε στο λιμάνι σε ένα Ιταλικό εμπορικό καράβι. Ο Ιταλός καπετάνιος δεν δεχόταν να μας πάρει, γιατί αν φυγάδευες αιχμαλώτους σε σκότωναν οι Τούρκοι.  Ο λοχίας ειδοποίησε τον Ταγματάρχη, και ήρθε ο ίδιος εκεί , μίλησε στον καπετάνιο, του δώσε και ένα πουγκί ασημένια μετζίτια, και τελικά  δέχτηκε να μας πάρει. Αγκαλιαστήκαμε  και φιληθήκαμε για τελευταία φορά με τον Ταγματάρχη. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ.
Το καράβι μας έβγαλε στη Νάπολι, και μετά μέσω Ερυθρού Σταυρού γυρίσαμε στην Αθήνα, και μετά στο Φιλιατι.
Όταν με είδαν στο Φιλιάτι, ζουρλάθηκαν. Με είχαν για σκοτωμένο, μου είχαν κάνει και τα τρίχρονα. Εμένα μου ήρθε η καρδιά στον τόπο της. Ήμουνα στους δικούς μου, στις αγκαλιές τους. Με έβαζαν και τους έλεγα τις ιστορίες για τη  Μικρασία  και δεν μπορούσαν να τα πιστέψουν.
Μου είπαν να πάω να κάνω τα χαρτιά για σύνταξη, που είχα κουφαθεί από τα βασανιστήρια, και να μου δώσουν τα παράσημα που είχα χάσει.
Πήγα σε ένα στρατιωτικό νοσοκομείο στην Αθήνα. Δεν είχα κουφαθεί τελείως,  τεράστιους θορύβους τους άκουγα.  Στο στρατιωτικό νοσοκομείο που νοσηλευόμουνα, ενώ προχώραγα στο διάδρομο, πήγαν οι γιατροί στην άλλη άκρη του διαδρόμου και πέταξαν 10 τενεκέδες άδειους. Από τον θόρυβο γύρισα. Μου είπαν ότι τους κοροϊδεύω, και δεν μου έδωσαν σύνταξη. Νευρίασα και εγώ, σηκώθηκα και έφυγα, και δεν ζήτησα ούτε τα παράσημα.
Ο Βαγγέλης Λιανός ήταν πάντα με το κόμμα του Πλαστήρα, αλλά παρέμενε και πιστός στον Βασιλιά. Είχε και τους δυο σε τεράστιες φωτογραφίες κρεμασμένες στο μαγαζί του το μαραγκούδικο στο Φιλιάτι.




Όπως μας στάλθηκε με e-mail από συγγενή του, προστίθενται και κάποιες άλλες πληροφορίες.

Το ενα απο τα παρασημα το ειχε παρει γιατι ειχε παρει πισω απο τους Τουρκους την Σημαια της διμοιριας του που ειχε χαθει σε προηγουμενη μαχη..
 Ξεκινησε σαν εθελοντης στο εκστρατευτικο σωμα που πηγε στην Κριμαια το 1919 ,και μετα την αναγκαστικη υποχωρηση μετατεθηκε στο μετωπο της Μικρας Ασιας...Στην εκκλησια της Αγιας Τριαδας στο Φιλιάτι υπαρχει εικονα της κοιμησεως απο εκκλησια της Μικρας Ασιας με το αιμα του στις ραφες της, ταμα που ειχε κανει εαν σωζοταν απο τον πολεμο!
Και στο δεύτερο παγκόσμιο παραλίγο να εκτελεστεί



Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017

Πουληθηκε ο ΟΣΕ! Αποκρατικοποιειται το κρατος, για να το αγορασουν αλλα κρατη….


Όταν πουλάς το σπίτι σου ,που το έκτισαν άλλοι , θα πεθάνεις άστεγος και τα παιδιά σου άστεγα θα ζουν .!!!!! Όταν πουλάς την περιουσία της πατρίδας σου , που αποκτήθηκε με αίμα και αγώνες , θα αφήσεις χωρίς Πατρίδα όλους του Έλληνες ,αυτούς που αγωνίστηκαν για την περιουσία του κράτους – λαού !!!!!!!

Πουληθηκε ο ΟΣΕ! Αποκρατικοποιειται το κρατος, για να το αγορασουν αλλα κρατη….

To γεγονός είναι απίστευτο και όμως αληθινό και αγγίζει τα όρια της κωμωδίας. Αποκρατικοποιείται το ελληνικό κράτος για να το αγοράσουν τελικά άλλα κράτη. Δηλαδή, ενώ τα άλλα κράτη μπορούν να έχουν επικερδείς κρατικές επιχειρήσεις και μάλιστα να κάνουν και επενδύσεις σε διαφορετικά κράτη, εντούτοις όλες οι δραστηριότητες του ελληνικού κράτους θα πρέπει, εξ ορισμού, να είναι παθητικές και ξεπουληματικές. Όταν σήμερα όλα τα εθνικά κράτη προσπαθούν να ανασκουμπωθούν, για να αντιμετωπίσουν την επίθεση της παγκοσμιοποίησης, η Ελλάδα διαλύεται και ξεπουλιέται από την ηγετική ελίτ της.

Και εμείς οι πολίτες τι κάνουμε; Αγωνιζόμαστε σε ένα αγώνα, εκ προοιμίου μάταιο, να κρατήσουμε τις ήδη υποτιμημένες περιουσίες που φτιάξαμε με κόπους και στερήσεις, γεμίζοντας με φόρους και τέλη τις τσέπες των δανειστών και της εγχώριας ολιγαρχίας. Όμως δεν αντιλαμβανόμαστε ότι τελικός στόχος είναι ακριβώς αυτές οι περιουσίες μας και η απόλυτη φτωχοποίησή μας. Μόνη λύση πλέον για τη σωτηρία μας είναι η δημιουργία ενός κοινωνικού μετώπου όπως προτεινει το ΕΠΑΜ για την πολιτική ανατροπή αυτής της παρασιτικής ελίτ και ταυτόχρονα τη δημοκρατική αλλαγή του πολιτεύματος, με μεταφορά της εξουσίας στο λαό. Αυτό δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση, γιατί το «θηρίο» θα αντιδράσει. Όμως η επιλογή αυτή είναι μονόδρομος, δεν υπάρχει άλλος δρόμος και στο τέλος αναγκαστικά θα τον ακολουθήσουμε. Τουλάχιστον να το κάνουμε πριν να είναι πολύ αργά.




Σαν σήμερα έπαψε να χτυπά η καρδιά του Λένιν…


Σαν σήμερα έπαψε να χτυπά η καρδιά του Λένιν…

«Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε…»

«Εμείς αρχίσαμε αυτό το έργο. Πότε ακριβώς, σε πόσο χρονικό διάστημα, οι προλετάριοι ποιανού έθνους θα αποτελειώσουν το έργο αυτό, δεν είναι το ουσιαστικό ζήτημα. Το ουσιαστικό είναι ότι ο πάγος έσπασε, ότι ο δρόμος άνοιξε, ότι ο δρόμος χαράχτηκε».

Β. Ι. Λένιν (22 Απρίλη 1870 – 21 Γενάρη 1924)

Ο Λένιν μας δίδαξε πως η επαναστατική διαδικασία απαιτεί την ευρύτερη δυνατή συμμαχία κυριαρχούμενων και εκμεταλλευόμενων κοινωνικών δυνάμεων, υπό την ηγεμονία της εργατικής τάξης. Μας είπε πως στην εποχή του ιμπεριαλισμού ο διεθνισμός συνίσταται και στον αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και στον αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία, που υπονομεύει την ιμπεριαλιστική πολιτική. Μας έμαθε πως ο αγώνας για τη δημοκρατία και τις καθημερινές διεκδικήσεις των εκμεταλλευόμενων αποτελεί αναγκαίο καθήκον των επαναστατών, για τη δημιουργία όρων που επιτρέπουν τον αγώνα για τον σοσιαλισμό. Μας δίδαξε ότι η επαναστατική ανατροπή δεν είναι αποτέλεσμα απλής βούλησης των επαναστατών, αλλά προκύπτει εκεί και τότε που υπάρχει μια συγκυρία όξυνσης των κοινωνικών και πολιτικών αντιθέσεων, που παίρνει χαρακτηριστικά επαναστατικής κατάστασης. Τότε είναι αναγκαία η παρέμβαση του επαναστατικού υποκειμένου (του κόμματος) για τη μετατροπή αυτής της επαναστατικής κατάστασης σε επαναστατική κρίση, με το να τεθεί το ζήτημα της εξουσίας.



Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2017

70 χρόνια αδιάκοπης λειτουργίας συμπλήρωσε το νοσοκομείο Φιλιατών (1947-2017)!




70 ολόκληρα χρόνια αδιάκοπης λειτουργίας συμπλήρωσε το νοσοκομείο Φιλιατών (1947-2017). 

Και αυτό είναι επίτευγμα, αν αναλογιστεί κανείς ότι η Θεσπρωτία είναι ένας πολύ μικρός νομός και το νοσηλευτικό ίδρυμα όχι μόνο δημιουργήθηκε με πολλούς αγώνες σε μια εποχή που ο τόπος ήταν σχεδόν άγνωστος και απομονωμένος, αλλά και αναπτύχθηκε με πολλούς κόπους. 
Η ιστορία του ξεκινά από το 1929, οπότε με αφορμή τα πολλά θανατηφόρα κρούσματα, που υπήρχαν την εποχή εκείνη λόγω έλλειψης ιατρικής περίθαλψης, ο ιατρός-γερουσιαστής Πέτρος Μπέμπης συνέλαβε την ιδέα ίδρυσης νοσοκομειακής μονάδας στις Φιλιάτες. 
Γιατί στους Φιλιάτες και όχι στην Ηγουμενίτσα; 
Την εποχή εκείνη οι Φιλιάτες ήταν το κέντρο της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του νομού Θεσπρωτίας. Το Φιλιάτι είχε τότε 7.500 κατοίκους, και η Ηγουμενίτσα 500 κατοίκους και το Γκραικοχώρι δίπλα στην Ηγουμενίτσα 1.500 . Το Φιλιάτι τότε, όπως και στην αρχαιότητα, ήταν η μεγαλύτερη  πόλη του Νομού Θεσπρωτίας. Η Ηγουμενίτσα δεν υπήρχε κατά την αρχαιότητα. Είναι το παλιό Ρεσιδιέ, τα τελωνεία που έφτιαξαν οι Τούρκοι όταν έσφαξαν τον Αλή Πασά, ο οποίος είχε για λιμάνι του για να επικοινωνεί με την Ευρώπη, την Σαγιάδα.
Τα πρώτα έσοδα της δεκαπενταμελούς πανεπαρχιακής Επιτροπής Συλλογής Εράνων, που συστάθηκε, προήλθαν από τις εισφορές των κατοίκων της περιοχής Θυάμιδος και ανήλθαν στις 300.000 δρχ. ενώ η τότε ελληνική κυβέρνηση, μετά από εισήγηση του ιατρού Μπέμπη, ενίσχυσε το σκοπό αυτό με 500.000 δρχ. 
 Επιπρόσθετα, ο ιατρός Μπέμπης μετά από ταξίδια που έκανε στις ΗΠΑ, Καναδά και Αίγυπτο συγκέντρωσε από την ελληνική ομογένεια 10.000 δολάρια. 
Στις 21-3-1932 ψηφίζεται το πρώτο διάταγμα ίδρυσης νοσοκομείου στους Φιλιάτες, το οποίο φέρει την επωνυμία "Γενικό Νοσοκομείο Φιλιατών" και το ίδιο έτος γίνονται τα εγκαίνια της έναρξης των εργασιών κατασκευής του. 
Οι κτιριακές εγκαταστάσεις του νοσοκομείου αποπερατώνονται το 1939, αλλά κατά τη διάρκεια της Κατοχής λεηλατούνται και καταστρέφονται. 
Το 1946 μετά από νέες προσπάθειες και δαπάνες, επιτυγχάνεται η ανακατασκευή του νοσοκομείου. 
Στις 16/12/1946 εγκρίνεται η σύσταση οργανισμού του νοσοκομείου, ενώ ένα χρόνο μετά, στις 23/3/47 γίνονται τα εγκαίνια του νοσοκομείου και στις 1/4/1947 ξεκινά τη λειτουργία του με 30 συνολικά κλίνες, όπου νοσηλεύθηκαν 150 ασθενείς περίπου. 
Τέλος, στις 25/9/1949 πραγματοποιούνται τα εγκαίνια της ολοκλήρωσης του Νοσοκομείου με την προσθήκη και δευτέρου ορόφου, οπότε και αυξάνεται η δυναμικότητά του από 30 σε 60 σε κλίνες. 
Το 1961 αυξάνεται η δύναμη των κλινικών του και συστήνονται η ΩΡΛ κλινική και η Οφθαλμολογική κλινική, ενώ παράλληλα αυξάνονται και οι κλίνες από 60 σε 70, καθώς και ο αριθμός του προσωπικού του. 
Η Ηγουμενίτσα μέχρι το 1980 είχε 4.000 κατοίκους και το Φιλιάτι 6.000.
Στη συνέχεια, το 1985 έγινε η τροποποίηση της επωνυμίας του και από Γενικό Νοσοκομείο Φιλιατών μετονομάσθηκε σε Π.Γ.Ν.-Κ.Υ. Φιλιατών, ενώ την ίδια χρονιά λειτούργησαν και τα δύο Κ.Υ. Ηγουμενίτσας και Παραμυθιάς στα πλαίσια του Ε.Σ.Υ. Στις 2-4-87 αυξάνεται η δυναμικότητα σε κλίνες και γίνονται 100, ενώ η επωνυμία του διαμορφώνεται σε ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ – ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΦΙΛΙΑΤΩΝ. 
Το 1991 ιδρύεται στο Γ.Ν.Ν. - Κ.Υ. Φιλιατών, Μέση Τεχνική Επαγγελματική Νοσηλευτική Σχολή διετούς φοίτησης, η οποία τελεί υπό την εποπτεία και τον έλεγχο του υπ. Υγείας. 
Από το 1994 έως σήμερα το νοσοκομείο Φιλιατών επεκτάθηκε κτιριακά. 


Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017

Συνέλαβαν το 6χρονο παιδί της Πόλα Ρούπα!!!!!



...Βρε σεις !!! Αν δεν με απατά η μνήμη μου, η Πόλα Ρούπα δεν είναι αυτή που είχε παραγγείλει το C4i που ξοφλήσαμε αλλά ποτέ δεν παραδόθηκε. Και που το όνομά της βρέθηκε στις λίστες Μπόργιανς και Λαγκάρντ που διερεύνησε η κυβέρνηση μας. Και που ήταν μπλεγμένη και στις μίζες της Ζίμενς και προφανώς θα είναι και στις μίζες των φαρμακευτικών. Και που παραποίησε τα στοιχεά της ΕΛΣΤΑΤ για να μας χώσουν στα Μνημόνια . Ε, καλά της κάνανε !! Προφανώς είχε αρπάξει τις μίζες και τις ξεκοκάλιζε στα σουβλατζίδικα του Μπραχαμιού. Επιτέλους δικαιοσύνη !!!!

Σχολιο.- επίσης ευθύνεται για τους θανάτους χιλιάδων ασθενών ανασφάλιστων, για τις αυτοκτονίες 20χιλιάδων ανθρώπων και για το θάνατο απο μαγκάλια αρκετών ακόμα !




Την πιάσανε τη Ρούπα. Ο Μαρινάκης, ο Σταθάκης, οι εγγεγραμμένοι στη λίστα Λαγκάρντ και άλλοι σοβαροί κύριοι, μπορούν να συνεχίσουν απερίσπαστοι την όποια δραστηριότητά τους προς όφελος ετούτου του τόπου. Α! Είδα κι έναν κουλουρά το πρωί που υποψιάζομαι πως δεν έχει άδεια. Δεν θα πάει η ΕΛ.ΑΣ. να του δείξει τι θα πει νομιμότητα;



Υπάρχει κάτι πιο ιερό για μιά μάννα, απο το παιδί της;;;; Πολα Ρουπα. «Βρισκόμαστε σε πόλεμο, είναι γεγονός. Αλλά το να πολεμάνε το παιδί μου με το να αρνούνται να μου το φέρουν να το δω, να αρνούνται να το δώσουν άμεσα σε συγγενείς πρώτου βαθμού, να απειλούν ότι θα πάει σε ίδρυμα, είναι η πιο ποταπή πράξη σε αυτόν τον πόλεμο».



Πόσο πιο χαμηλά στην ηθική εξαχρείωση; Πόσο πιο βαθιά στην πολιτισμική βαρβαρότητα; Με τη βρώμικη και δυσώδη "Δικαιοσύνη" να στερεί την ελευθερία σε ένα εξάχρονο παιδί. Με τον υπουργό Δικαιοσύνης και την κυβέρνηση να σωπαίνουν επιδεικτικά, συγκαλύπτοντας τη βαρβαρότητα. Με μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ και δημοσιογράφο του κομματικού ραδιοσταθμού, Ντινα Μπατζια, να εκθειάζει το βρυκολάκιασμα επί κυβέρνησης Τσίπρα της μοναρχοφασιστικής πρακτικής των Παιδουπόλεων της Φρειδερίκης. Την απάντηση τη δίνουν οι πολίτες που θα βρεθούν στη συγκέντρωση την Παρασκευη 6 Ιανουαριου έξω από τη ΓΑΔΑ στις 11 π.μ. Η βαρβαρότητα δεν θα περάσει!



ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟΥ: ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Ακόμα και στα χρόνια του εμφυλίου και αργότερα, στο μετεμφυλιακό αυταρχικό κράτος που με ευκολία έστηνε στρατοδικεία και καταδίκαζε σε θάνατο τους αντιπάλους του, υπήρχε σεβασμός στη μητρότητα και στα ανήλικα παιδιά των αγωνιστών που σερνόντουσαν στις φυλακές και τα εκτελεστικά αποσπάσματα. Ποια λογική και ποια ηθική οδήγησαν, στο σημερινό εξευτελισμό του σύγχρονου Ελληνικού κράτους; Ζηλέψαμε τον Ερντογάν; Πήραμε τη θέση του Κρέοντα;

Από την σημερινή αχαρακτήριστη συμπεριφορά των κρατικών λειτουργών εκείνων που φέρονται με αυτό τον τρόπο και αυτές τις αποφάσεις σε ένα εξάχρονο παιδί, το παιδί της Πόλας Ρούπα, ευθέως πλήττεται η αξιοπιστία και η ηθική υπόσταση των μηχανισμών εκείνων που ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν τη νομιμότητα το κράτος, την κοινωνία, όλους μας. Οι πρακτικές αυτές δεν συνάδουν με τις παραδόσεις μας, την Συνταγματική νομιμότητα, την Ηθική, την Ανθρώπινη Κοινωνία όλη. Να παραδοθεί άμεσα το εξάχρονο παιδί στη γιαγιά του και τη θεία του. Ήδη η πολύωρη κράτησή του αποτελεί ντροπή για όλους μας.

Μανώλης Γλέζος




Ακόμα και οι μετεμφυλιακές κυβερνήσεις δέχτηκαν να παραδώσουν το παιδί του Νίκου Μπελογιάννη και της Έλλης Παππά στην αδερφή της μητέρας του Διδώ Σωτηρίου. Θα ανοίξετε ξανά και τις παιδουπόλεις της Φρειδερίκης, να αναμορφώσετε εθνικώς τα "τέκνα συμμοριτών";


Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2017

Οι Ναζί Στην C.I.A



Οι Ναζί Στην C.I.A



2/1/2017

Η χειραγώγηση της μεταπολεμικής πολιτικής σκηνής από την ακροδεξιά και τους φασίστες έλκει την καταγωγή της στην περίοδο πριν από το τέλος του Β¨ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν το Αμερικανικό OSS (Office of Strategic Service) που ήταν προκάτοχος της CIA, λειτουργώντας υπό την καθοδήγηση του Allen Dulles (μετέπειτα διευθυντή της CIA) και του James Angleton (μετέπειτα διευθυντή του τμήματος αντικατασκοπείας της CIA), εργαζόταν για να εξουδετερώσει τη μεταπολεμική πολιτική επιρροή των κομμουνιστών που έλεγχαν τις αντιστασιακές οργανώσεις σε βασικές χώρες όπως Γαλλία, Ιταλία, και Ελλάδα. Για πολλούς φασίστες η Ιταλία και το Βατικανό αποτελούσε τον πιο δημοφιλή προορισμό τους όπου αν έφταναν μπορούσαν με άνεση και την βοήθεια των ταξιδιωτικών εγγράφων, που αφειδώς τους χορηγούσε ο Ερυθρός Σταυρός να κρύψουν τα ίχνη τους και να εξαφανιστούν σε χώρες της Λατινικής Αμερικής – χώρες στις οποίες η καθολική Εκκλησία έχει μεγάλη εξουσία- μα και στην Βρετανία, τον Καναδά, την Αυστραλία και βέβαια τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Βατικανό προσφέροντας αυτήν την ειδική μεταχείριση φιλοδοξούσε, με την βοήθεια των φασιστών, να εξουδετερώσει τους «άθεους κομμουνιστές», ο Ερυθρός Σταυρός βοηθούσε όποιον φορούσε φαιά στολή αρκεί να ήταν αντικομουνιστής, και ο Allen Dulles όποιον πίστευε- έτρεφε ιδιαίτερη αδυναμία στους αξιωματικούς των SS – πως θα τον βοηθούσε να αντιμετωπίσει το νέο αντίπαλο, τους Σοβιετικούς! Δεκάδες χιλιάδες φασίστες Γερμανοί, Αυστριακοί, Ρουμάνοι, Λιθουανοί, Ουκρανοί, Ιταλοί χρησιμοποίησαν την οδό διαφυγής και απόδρασης από την Ευρώπη η οποία έμεινε γνωστή ως «RatLine» (Η φυγή των αρουραίων). Ο άνθρωπος κλειδί του Βατικανού για τη δημιουργία των «Ratlines» ήταν ο φασίστας Κροάτης και ρωμαιοκαθολικός ιερέας Krunoslav Draganovic με την βοήθεια του θαμαστή του Αδόλφου Χίτλερ, επίσκοπο στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, πρύτανη στο «Pontificio Istituto Teutonico Santa Maria dell’Anima» του Βατικανού ως το 1952 και συγγραφέα του βιβλίου του «Τα Θεμέλια του εθνικοσοσιαλισμού», Alois Hudal !

Όμως αυτός που συνέβαλε καθοριστικά και εποικοδομητικά στην προφύλαξη της οδού διαφυγής των φασιστών, στο ξέπλυμα τους και στην στρατολόγηση τους υπέρ του «αντικομουνιστικού αγώνα» ήταν ο Allen Dulles. Την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ο Dulles εργάζονταν στις μυστικές αμερικανικές υπηρεσίες: OSS, με έδρα την Βέρνη της Ελβετίας. Η επίσημη δουλειά του ήταν να έρχεται σε επαφές με τους Γερμανούς αντι-ναζιστές αξιωματικούς ώστε να συλλέγει πληροφορίες που θα βοηθούσαν τους συμμάχους. Η δεξιοτεχνία στην κατασκοπία του Dulles αναδείχθηκε στο περιθώριο της μεγάλης ανθρωποσφαγής σε μια χώρα που αποπνέει ήρεμη ασφάλεια και που ήδη στήριζε την ευημερία ή την ύβρην της –διαλέγετε και αγοράζετε- στις λεπτές τραπεζικές τεχνικές της, έστω και αν αυτές απαιτούν την λίβρα της σάρκας και τα λί(υ)τρα του αίματος που δικαιούνται! Άλλωστε ο Dulles διατηρούσε τις καλύτερες σχέσεις με τους ιδιοκτήτες των ελβετικών τραπεζών, με τους διεθνείς επιχειρηματίες που αγόραζαν πρώτες ύλες για τον Χίτλερ και χρησιμοποιούσαν γι αυτές τις συναλλαγές τους τις Ελβετικές τράπεζες, μα και με τους νομικούς συμβούλους διαφόρων ελβετικών επιχειρήσεων που συναλλάσσονταν στα παζάρια του κόσμου ως αχυράνθρωποι των Γερμανών φασιστών! Στο σημείο αυτό όμως ας σκιαγραφήσουμε το πορτρέτο ένας άνδρα των SS που διαχειρίστηκε χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, διάφορες διαδικασίες εξόντωσης των «περιττών ανθρώπων» κυρίως στην Πολωνία και Ιταλία στην προσπάθεια του να υπηρετήσει σωστά τον Φίρερ του. Ήταν ο τιμημένος με το μετάλλιο «German Cross in Gold», Στρατηγός των SS, Karl Wolff. Ο φασίστας δολοφόνος χιλιάδων ανθρώπων Karl Wolff, που ανάμεσα σε άλλα ήταν ο σύνδεσμος του Heinrich Himmler με τον Χίτλερ, ήταν ο πρώτος φασίστας που άνοιξε την πόρτα διαφυγής των συναδέλφων του στα SS, πολύ πριν το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου! Ας φανταστούμε την σκηνή:

Τριγύρω παραμυθένιο βουκολικό τοπίο με πολλές αγελάδες και στην μέση ένα όμορφο σαλέ. Μέσα στο σαλέ, μπροστά στο τζάκι παρέα με ένα μπουκάλι ουίσκι, δυο άντρες συνομιλούν μακριά από το επίκεντρο των φριχτών καταστάσεων και των απερίγραπτων ωμοτήτων και της φρίκης που έχει ζώσει την Ευρώπη. Σίγουρα δεν προσεύχονται υπέρ της σωτηρίας της ανθρωπότητας αλλά αυτά που ύφαιναν προκαθόρισαν σε μεγάλο βαθμό το μέλλον του μεταπολεμικού κόσμου αλλά και την μορφή της μεγαλύτερης κρατικής μυστικής υπηρεσίας: της CIA. Ο Allen Dulles και το φιλαράκι του, ο αγαπημένος του Στρατηγός των SS Karl Wolff, ή καλλίτερα ο «μετριοπαθής Βόλφι» όπως άρεσε στον εντυπωσιασμένο Dulles να τον αποκαλεί, είχαν συναντηθεί για πρώτη φορά στις αρχές του 1945 σε ένα διαμέρισμα στην Ζυρίχη, όταν ακόμα η έναρξη της μάχης του Βερολίνου ήταν δυο μήνες μακριά, στο πλαίσιο των μυστικών διαπραγματεύσεων μεταξύ ΗΠΑ και φασιστών που έφεραν την κωδική ονομασία «Operation Sunrise». Ο μελλοντικός διευθυντής της CIA από τότε πίστευε πως μπορεί να εκμεταλλευτεί τους αξιωματικούς των SS προς όφελος των μεταπολεμικών συμφερόντων των ΗΠΑ και του «διαρκούς πολέμου» που ήθελε να εξαπολύσει εναντίον των κομμουνιστών! Η οριστική συμφωνία μεταξύ του Dulles και του Στρατηγού των Waffen-SS έγινε στο σαλέ που προαναφέρθηκε τον Μάρτιο του 1945, όπου πια ο «μετριοπαθής Βόλφι» είχε πείσει τα SS που δρούσαν στην Ιταλία να παραδοθούν για να αποκτήσουν πρώτα ασυλία από τις κατηγορίες για εγκλήματα που σίγουρα θα έπεφταν στο κεφάλι τους και μετά, προφυλαμένοι, αφενός να χρησιμοποιηθούν στον σχηματισμό της μεταπολεμικής Γερμανίας αφετέρου να στελεχώσουν αντικομουνιστικές υπηρεσίες και την υπηρεσία «ψυχολογικού πολέμου» ως κατάσκοποι στο πλευρό της Αμερικής! Γιατί;

Η ροή της ιστορίας θα συνεχιζόταν και μετά το πόλεμο, τα προβλήματα θα ήταν τα ίδια άρα ο πόλεμος δεν θα τελειώσει! Η απειλή της κοινωνικής εργατικής επανάστασης που παρουσιάστηκε για το καπιταλιστικό σύστημα πριν το πόλεμο θα παρέμενε και μετά και μάλιστα σε μια Ευρώπη χωρισμένη σε κομμουνιστική και καπιταλιστική! Άρα οι Αμερικανοί είχαν ήδη στο μυαλό τους τρόπους αντιμετώπισης του νέου αντιπάλου. Και οι τρόποι περιλάμβαναν απαραιτήτως τους Ναζί, που είχαν στήσει ένα μεγάλο δίκτυο κατασκόπων στη Σοβιετική Ένωση μα και σε πολλές κατακτημένες χώρες με σκοπό το κυνήγι των κομμουνιστών.

Εφόσον ξεπλένονταν με απορρυπαντικά μπλε και πράσινων κόκκων, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως συγκοινωνούντα δοχεία με τις αμερικανικές υπηρεσίες για την ανάσχεση και την υπονόμευση της ισχύος της Σοβιετικής Ένωσης! Αυτή η συμφωνία με τον χασάπη Στρατηγό των SS Karl Wolff όπως και μια άλλη στο τέλος του πολέμου που αφορά την απορρόφηση από το OSS της εγκληματικής κατασκοπευτικής οργάνωσης, γνωστή με την ονομασία «Gehlen Organization» του φασίστα Συνταγματάρχη Reinhard Gehlen, ο οποίος είχε στήσει ένα μεγάλο δίκτυο κατασκόπων στη Σοβιετική Ένωση στην Ουκρανία στον Καύκασο και στην Βαλτική, αποτελούν την κορωνίδα της καριέρας του Allen Dulles. Παρένθεση: Επιτρέψατε μου να παραθέσω τον τρόπο που εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του ο φασίστας Karl Wolff στον ευεργέτη του: «Αν μετά τον θάνατο μου επιχειρήσουν να αμαυρώσουν την μνήμη μου ζητώ από τον κύριο Ντάλες να αποκαταστήσει το όνομα μου δημοσιοποιώντας τις αληθινές και ανθρωπιστικές προθέσεις μου». Κλείνει η παρένθεση. Ωστόσο αυτό το πήγαινε-έλα φασιστών και Αμερικανών στην Ελβετία δεν πέρασε απαρατήρητο από τους Σοβιετικούς: ο Στάλιν σε επιστολή που έστειλε στον Ρούσβελτ τόνισε πως οι συνομιλίες αυτές όπως και η παράδοση των Waffen-SS στην Ιταλία θα επέτρεπαν και θα διευκόλυναν την Γερμανική μηχανή να αντεπιτεθεί με μεγαλύτερη σφοδρότητα στα Σοβιετικά στρατεύματα. Είναι φανερό το γεγονός πως οι σοβιετικοί δεν είχαν αντιληφθεί την συμπαιγνία που εξυφαίνονταν στις μυστικές διαπραγματεύσεις! Πάντως ο Ρούσβελτ υποκριτικά απάντησε στον Στάλιν: «τέτοια δυσπιστία τέτοια έλλειψη εμπιστοσύνης κινδυνεύει να υπονομεύσει την φιλία των δυο χωρών (…)»

Όμως η υποδομή για τη διεκπεραίωση της φυγάδευσης των ναζί και των φασιστών εκ μέρους των ΗΠΑ είναι έτοιμη από καιρό. Ενεργό ρόλο στην υποδομή διαφυγής εκτός της «θεϊκής πρόνοιας» του Βατικανό και τον Ερυθρό Σταύρο είχε και η «Gehlen Organization», που με αμερικανική χρηματοδότηση προσέφερε άσυλο και ασφαλή καταφύγια σε εγκληματίες φασίστες και φρόντιζε να τους προωθεί στο «κανάλι των ποντικιών» ή να τους διαγράφει το παρελθόν και να τους στρατολογεί ως πράκτορες. Η χρηματοδότηση αυτή από την αμερικανική κυβέρνηση στην οργάνωση Γκέλεν ήταν μέρος του άκρως απόρρητου προγράμματος με την κωδική ονομασία «Operation Rusty». Το πρόγραμμα αυτό ελεγχόταν από τον γιο του προέδρου Ρούσβελτ, Elliott Roosevelt τον αρχηγό του Αμερικανικού Επιτελείου Στρατού George Marshall , και τον διοικητή της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας Henry Arnold. Σκοπός του προγράμματος ήταν οι περίπου τέσσερις χιλιάδες πράκτορες του δικτύου Γκέλεν να απλώσουν τα δίχτυα τους σε περιοχές της Ευρώπης της Μέσης Ανατολής και της βόρειας Αφρικής και να κατασκοπεύουν για λογαριασμό των Αμερικάνων που διψούσαν για πληροφορίες σχετικά με τους κομμουνιστές. Χαρακτηριστική περίπτωση κατασκόπου είναι αυτή του Χασάπη της Λυών, κατά κόσμον Nikolaus Klaus Barbie. Ο Barbie στρατολογήθηκε απ’ τη στρατιωτική μυστική υπηρεσία του Dulles, του παραχωρήθηκε ένα πολυτελές διαμέρισμα και ένας αξιοπρεπής μισθός γιατί αξιολόγησαν ότι ως κατάσκοπος εναντίων των Σοβιετικών ήταν πολύ σημαντικός. Έτσι όταν οι Γαλλικές αρχές τον ανακάλυψαν και ζήτησαν από τον Dulles την σύλληψη του και την έκδοση του στην Γαλλία, Αμερικανοί πράκτορες τον φυγάδεψαν μέσω του γνωστού μας καναλιού στη Βολιβία με το όνομα Klaus Altmann. Εκεί, με την βοήθεια της αμερικανοκίνητης κυβέρνησης, έγινε συνταγματάρχης του στρατού της Βολιβίας και αργότερα συμμετείχε στην δολοφονία του Che Guevara.

Στην οργάνωση Gehlen θα βρει καταφύγιο και ο επιφανής φασίστας και ο αγαπημένος του Χίτλερ, αντισυνταγματάρχης των Waffen-SS, Otto Skorzeny. Ο φασίστας Skorzeny εκτός από κατάσκοπος των Αμερικανών επιφορτισμένος με το καθήκον να προμηθεύει με πλαστά διαβατήρια εξέχουσες φασιστικές προσωπικότητες που ενδιέφεραν τους νέους προστάτες του, στάλθηκε από την CIA να εργαστεί ως στρατιωτικός σύμβουλος του προέδρου της Αιγύπτου Mohammed Naguib, αργότερα ως σύμβουλος του φασίστα Προέδρου της Αργεντινής Juan Perón και στο τέλος κατέληξε συνεργάτης της μυστικής στρατιωτικής υπηρεσίας του εβραϊκού κράτους, την Mossad όπου κατέδιδε πρώην ομοϊδεάτες του με αντάλλαγμα την ζωή του. Ο Otto Skorzeny ήταν ο δημιουργός της παραστρατιωτικής οργάνωσης «Paladin Group» που εκτός του ότι αποτέλεσε έναν αντικομουνιστικό στρατιωτικό βραχίονα στην Ισπανία του Φράνκο και στην δυτική Ευρώπη, προμήθευε με μισθοφόρους το ρατσιστικό κράτος της Νοτίου Αφρικής εργάστηκε για την Χούντα στη Ελλάδα, μετείχε στα λατινοαμερικανικά «τάγματα θανάτου». Όταν πέθανε ο φασίστας Φράνκο το 1975 η ομάδα αυτή μετακόμισε στην Χιλή και στην Αργεντινή και αποτέλεσε έναν βραχίονα της αντικομουνιστικής επιχείρησης της CIA στην λατινική Αμερική που έφερε την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Κόνδωρ». Οι Ηνωμένες Πολιτείες πλήρωναν κάθε χρόνο με 500.000 δολάρια τον Γκέλεν και αυτός τους προσέφερε σχεδόν θεατρικά σενάρια, δυσάρεστες φλυαρίες και τρομοκρατικές υποθέσεις παρά υπαρκτές πληροφορίες για τους κομμουνιστές. Όταν συστάθηκε η CIA, το 1947, και μέχρι τα μέσα του 1953, οι υπηρεσίες «ψυχολογικού πολέμου» και τα απόρρητα προγράμματα απορροφούσαν σχεδόν το 75% του συνολικού προϋπολογισμού της.

Ένα άκρως απόρρητο πρόγραμμα «ψυχολογικού πολέμου» της CIA ήταν το «Hot War cadre», που σκοπό είχε να χρησιμοποιεί φασίστες πρόσφυγες των ανατολικών Ευρωπαϊκών κρατών, πρώην συνεργάτες των ναζί δηλαδή, να τους εκπαιδεύει και να τους ξαναστέλνει στις παλιές τους χώρες ώστε να συλλέγουν πληροφορίες να σπείρουν διχόνοια ή να υποκινούν ταραχές που θα βοηθούσαν την αντικομουνιστική προπαγάνδα. Επιπροσθέτως οι ΗΠΑ για να διασφαλίσουν την αποτροπή ενδεχόμενης συμμετοχής της Αριστεράς στις κυβερνήσεις των χωρών της Δυτικής Ευρώπης οργάνωσαν ένα παράνομο δίκτυο «αποσταθεροποιητικής δραστηριότητας» με την κωδική ονομασία «Stay Behind». Το εν λόγω δίκτυο, με τη συμμετοχή παραστρατιωτικών οργανώσεων και παρακρατικών κυκλωμάτων, απλώθηκε σε διάφορες χώρες με διαφορετικές ονομασίες. Στην Ιταλία το συναντάμε με την κωδική ονομασία «Gladio», στην Ελλάδα «Κόκκινη Προβιά», στη Βρετανία «Operation Stay Behind», στη Γερμανία «Schwert», στην Ελβετία «Gruppo di Informazione e Sicurezza», στο Βέλγιο «Sdra-8». Την πιο εντυπωσιακή εξέλιξη όμως την παρουσίασε η οργάνωση «Gladio» στην Ιταλία, όπου οι υπηρεσίες των ΗΠΑ σε συνεργασία με την ιταλική SIFAR, έθεσαν το 1952 σε εφαρμογή τη «στρατηγική της έντασης». Μέρος αυτού του σχεδίου ήταν η δημιουργία τρομοκρατικών οργανώσεων με φασιστικά, ή «ακροαριστερά» χαρακτηριστικά, με στόχο τη δημιουργία κλίματος αστάθειας που έφθασε μέχρι και σε απόπειρα πραξικοπήματος για την επιβολή στρατιωτικοφασιστικού καθεστώτος στις 17 Δεκέμβρη του 1970. Η αποκάλυψη του δικτύου «Gladio» οδήγησε και στη διαλεύκανση πολλών υποθέσεων τρομοκρατικών βομβιστικών επιθέσεων στην Ιταλία, με θύματα εκατοντάδες ανυποψίαστους ανθρώπους, στο διάστημα 1950- 1974.

Ωστόσο είναι χαρακτηριστικό ότι οι χώρες που θα εισέρχονταν στο ΝΑΤΟ ήταν υποχρεωμένες να υπογράφουν σχετικό μυστικό πρωτόκολλο, με το οποίο αναλάμβαναν την υποχρέωση να δημιουργήσουν τον δικό τους παραστρατιωτικό μηχανισμό στο πλαίσιο της συγκεκριμένης επιχείρησης! Η CIA και το τεράστιο δίκτυο φασιστών με διαγραμμένο το εγκληματικό του παρελθόν βάδιζε πλέον σε ένα δρόμο δίχως επιστροφή. Ήταν μια δέσμευση τόσο απόλυτη που κατάντησε μάστιγα μεταπολεμικά για την Αριστερά κυρίως σε Γαλλία, Ιταλία και Ελλάδα. Χαράς ευαγγέλια όμως για την Γερμανία που ανοικοδομήθηκε, ανασυγκροτήθηκε, επανεξοπλίσθηκε και είδε το χρέος της, και το φασιστικό της παρελθόν να διαγράφονται πριν καν κλείσουν δέκα χρόνια από την ήττα της, σε έναν πόλεμο που η ίδια προκάλεσε! Μα και οι ΗΠΑ έχουν κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένες. Εκπόνησαν ένα, εννοείται, άκρως απόρρητο πρόγραμμα που το ονόμασαν «Operation Paperclip», μέσω του οποίου πραγματοποιήθηκε η μεταφορά, χρησιμοποιώντας το γνωστό μας δίκτυο, φασιστών επιστημόνων κάθε ειδικότητας που τους χρησιμοποίησαν κυρίως στην παραγωγή εξελιγμένων οπλικών συστημάτων, αεροσκαφών και πυραύλων, στην έρευνά σχετικά με την ανάπτυξη βιολογικών και χημικών όπλων (τα οποία αργότερα χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο του Βιετνάμ όπως το «Agent Orange») μα και στην ερευνητική ιατρική και στην γενετική! Με αυτόν τον τρόπο άνθρωποι που ευθύνονταν για μαζικούς σκοτωμούς μαζικά ιατρικά και βιοϊατρικά πειράματα σε κρατούμενους των στρατοπέδων συγκέντρωσης, έβρισκαν άσυλο στη χώρα της Δημοκρατίας… Θεωρούμε ότι όλοι έχουμε πλήρη επίγνωση του ηθικού πλαισίου των παραπάνω, και ότι καταλαβαίνουμε πως ο κόσμος των μυστικών υπηρεσιών επί της ουσίας δεν είναι πιο αμαρτωλός ή ανήθικος σε σχέση με τους υπόλοιπους μηχανισμούς εξουσίας!

Όμως ίσως να μην μπορούσε να συλλάβουμε το μέγεθός του προγράμματος «Paperclip». Γιατί δεν ήταν μόνο ο γνωστός Wernher von Braun ο φασίστας επιστήμονας εκ των δημιουργών του πυραύλους V-2, μα ούτε λίγο ούτε πολύ οι φασίστες επιστήμονες που μεταφέρθηκαν στις ΗΠΑ ξεπερνούν τους 1.600 !! Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο Arthur Louis Hugo Rudolph, μηχανικός πυραύλων ο οποίος έπαιξε πιο καθοριστικό ρόλο από τον von Braun στην ανάπτυξη του πυραύλου V-2 και κατάφερε να είναι ο πρωτοπόρος του διαστημικού προγράμματος των Ηνωμένων Πολιτειών μα και ο δημιουργός του πυραύλου «Pershing». Ο Rudolph ως Διευθυντής της γραμμής παραγωγής των πυραύλων V-2 ήταν αυτός που ζήτησε από τα SS να τον προμηθεύσουν με κρατούμενους, εργάτες-δούλους δηλαδή, οι οποίοι λιμοκτονούσαν, βασανίζονταν και εργάζονταν μέχρι θανάτου. Το σκοτεινό του παρελθόν «αποκαλύφθηκε» τελικά μόλις το 1984, οπότε και για να μην διωχτεί συμφώνησε να αφήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και να παραιτηθεί από την αμερικανική υπηκοότητα. Βρήκε καταφύγιο και άσυλο στη Δυτική Γερμανία. Ενώ ο φασίστας στρατηγός Walter Robert Dornberger ο οποίος διατηρούσε στενούς δεσμούς με την εταιρεία «General Electric» ήταν ο προϊστάμενος όλων των επιστημόνων που εργάζονταν στην ανάπτυξη των πυραύλων στην περιοχή Πενεμούντε. Για την κατασκευή αυτού του θαύματος της τεχνολογίας μετέφερε δεκάδες χιλιάδες αιχμαλώτους κυρίως Ρώσους, Πολωνούς, Τσιγγάνους και Εβραίους τους στοίβαξε σε τεράστιες υγρές σήραγγες και τους υποχρέωσε να δουλεύουν ως τελικής πτώσεως. Η εμπειρία του στην διοίκηση ενός τέτοιου στρατοπέδου όπως του Πενεμούντε εξασφάλισε στον Dornberger ένα εισιτήριο για το «Αμερικανικό όνειρο» και την εταιρεία «Bell Aircraft Corporation» με την χορηγία του αμερικανού αντισημίτη Στρατηγού George Smith Patton ο οποίος θαύμαζε τις ικανότητες του φασίστα Στρατηγού.

Καθόλου περίεργο, διότι ο Patton στο ημερολόγιο του επισημαίνει με περιφρόνηση για τους εκτοπισμένους όπως αποκαλεί τους αιχμαλώτους στα φασιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης :«(…) πιστεύουν πως ένα εκτοπισμένο άτομο είναι ένα ανθρώπινο ον. Δεν είναι όμως, κι αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο για τους Εβραίους που είναι κατώτεροι κι από τα ζώα»! Αλήθεια πόσες βιογραφίες έχουν γραφεί για τον σκληροτράχηλο, ατρόμητο με υψηλή αίσθηση του καθήκοντος αμερικανό ηρώα που έδωσε την μάχη υπέρ της ελευθερίας της Ευρώπη από τον ναζιστικό ζυγό, (εννοείται χωρίς ενοχλητικές λεπτομέρειες), και πόσες, ας πούμε, για τον Γκεόργκι Ζούκοφ; Σε τερατώδεις ωμότητες είχαν προβεί και οι γιατροί του Τρίτου Ράιχ. Σχεδόν οι μισοί επαγγελματίες γιατροί προσχώρησαν στους κόλπους των φασιστών, ελπίζοντας σε κοινωνική ανέλιξη. Έβαλαν δηλαδή τις προσωπικές φιλοδοξίες τους στην υπηρεσία των δολοφονικών επιδιώξεων του φασιστικού κράτους και εφάρμοσαν κατά γράμμα την ρήση του Ρούντολφ Ες: «Ο Εθνοσοσιαλισμός δεν είναι τίποτα άλλο παρά Εφαρμοσμένη Βιολογία» Αυτό που τράβηξε την προσοχή των αμερικανικών αρχών σε αυτούς τους γιατρούς ήταν ότι έκαναν τις «επιστημονικές» τους έρευνες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης -χρησιμοποιώντας ως «πειραματόζωά» αναλώσιμους Τσιγγάνους, Εβραίους ή κομμουνιστές, ακόμα και παιδιά,- με γνώμονα πάντα τη στρατιωτική τους εφαρμογή. Πραγματοποιήθηκαν από γιατρούς πειράματα για να διαπιστωθεί ο ακριβής χρόνος που μπορούσε να επιζήσει ένας αεροπόρος, που θα πετούσε πάνω από τον παγωμένο Βόρειο Ατλαντικό το μήνα Φεβρουάριο. Χρησιμοποιούσαν τεράστιες δεξαμενές παγωμένου νερού, που ήταν εφοδιασμένες με χρονόμετρα, για να καταγράψουν το χρόνο που απαιτούνταν μέχρι να πεθάνουν μέσα τους οι κρατούμενοι. Πολλές φορές, μάλιστα, οι γιατροί άνοιγαν το κρανίο ή το θώρακα των θυμάτων, όσο ήταν ακόμη ζωντανοί, με σκοπό να παρατηρήσουν αν η έλλειψη οξυγόνου προκαλεί το σχηματισμό φυσαλίδων.

«Σε άλλα πειράματα «αεροπορικής ιατρικής» οι τρόφιμοι του στρατοπέδου συνθλίβονταν μέχρι θανάτου μέσα σε θαλάμους υψηλής πίεσης (σαν να έπεσε ξαφνικά κάποιος από ύψος 13.000 μέτρων), προκειμένου να μάθουν οι γιατροί πόσο ψηλά θα μπορούσαν να πετάξουν με ασφάλεια οι Γερμανοί πιλότοι. Σε κάποιους έδιναν υποχρεωτικά να πιούν θαλασσινό νερό, για να δουν αν οι Γερμανοί πιλότοι που καταρρίπτονταν στη θάλασσα μπορούσαν να επιζήσουν πίνωντας θαλασσινό νερό. Κάποιοι άλλοι πυροβολούνταν σκόπιμα και κατόπιν χορηγούνταν ενέσιμα σ’ αυτούς μια ειδική θρομβωτική ουσία, για να δοκιμαστεί κατά πόσο μπορούσαν οι πληγές τους να κλείσουν. (Ναζί στην υπηρεσία των ΗΠΑ Γιώργος Στάμκος) Και η παρέλαση των πειραμάτων της φρίκης δεν έχει τέλος: Πραγματοποιούσαν γεννητικά πειράματα σε παιδιά με απίστευτη αγριότητα, κυρίως σε διδύμους, που στόχο είχαν τη μελέτη των γενετικών γνωρισμάτων, στην εξαγωγή συμπερασμάτων για τις φυλετικές διαφορές, την ευγονική, και τη γενετική ταυτότητα του ανθρώπου. Οι γιατροί των στρατοπέδων προχωρούσαν σε διαδοχικές μεταμοσχεύσεις, ακρωτηριασμούς, αφαιρούσαν κομμάτια, έκαναν πειράματα σε καθένα από τα όργανά των κρατουμένων και επινόησαν μεθόδους μαζικής στείρωσης εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, ώστε να μην μπορούν να τεκνοποιήσουν και να επιμολύνουν, όπως πίστευαν οι φασιστείς, την «αρία φυλή». Αλήθεια τι είδους άνθρωπος έπρεπε να είναι κανείς ώστε να δολοφονεί με αυτή τη κτηνώδη διαδικασία στο όνομα της επιστήμης χιλιάδες παιδιά; Ή μήπως από ένα σημείο και πέρα το κόστος σε ανθρώπινες ζωές δεν παίζει κανένα ρόλο διότι αυτό που έχει σημασία είναι να παράγουμε αποτέλεσμα; Ιδίως στον τομέα της επιστήμης και μάλιστα κατά την διάρκεια του πολέμου;

Ένας από αυτούς τους σαδιστές γιατρούς των SS που πολύ αγάπησαν οι αμερικανικές υπηρεσίες, ανάμεσα σε άλλους, όπως οι: Hans Antmann, Kurt Blome , Erich Traub , Walter Schreiber, Richard Lindenberg ήταν και ο Hubertus Strughold. Ο Strughold ήταν ο υπεύθυνος της «αεροπορικής ιατρικής» και διενεργούσε τα πειράματα του υπό την αιγίδα του Hermann Göring! Τα απορρυπαντικά της CIA ξέπλυναν τον φασίστα γιατρό των SS και καθαρό από φρικαλεότητες και ιατρικές θηριωδίες τον εγκατέστησαν σε μια αεροπορική στρατιωτική βάση στο Σαν Αντόνιο. Το φασιστικό κελεπούρι που άκουγε στο όνομα Hubertus Strughold ήταν ο επικεφαλής του Κέντρου Αεροπορικής Ιατρικής της «National Aeronautics and Space Administration» της γνωστής μας NASA! Μάλιστα οι Αμερικανοί, ευγνώμονες στον φασίστα γιατρό των SS, καθιέρωσαν το βραβείο «Hubertus Strughold» που δίδεται από την «Αεροδιαστημική Ιατρική Ένωση» σε επιστήμονες που συνέβαλαν στην έρευνα στον τομέα του διαστήματος που σχετίζεται με την ιατρική. Η αμερικανικές υπηρεσίες έκαναν τα πάντα ώστε να τον παρουσιάσουν σαν έναν άνθρωπο που υποστήριζε την πρόοδο της επιστήμης και μάλιστα, υπέρ της ανθρωπότητας! Το βιογραφικό του στην NASA αναφέρει: «Ο Hubertus Strughold M.D, επέζησε από την καταστροφή της πατρίδας του στον πόλεμο, μετοίκησε σε νέα γή, έφτιαξε καινούργια καριέρα σε ένα πεδίο των ανθρώπινων δραστηριοτήτων φρέσκο σαν το αύριο κι έγινε διεθνώς γνωστός ως η ζωντανή αυθεντία της διαστημικής ιατρικής»! Ο αμετανόητος φασίστας γιατρός των SS κάτω από την προστασία της CIA έφτασε στο σημείο να γράψει βιβλίο με τίτλο «Η Γερμανική Αεροπορική Ιατρική στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο» όπου εξηγούσε πως έκανε μελέτες και έφτασε σε συμπεράσματα αφαιρώντας όμως κάθε αναφορά στα βάρβαρα πειράματα του. Αυτό που μετρούσε ήταν το αποτέλεσμα των ανακαλύψεων του και όχι πως έφτασε εκεί!

Έχοντας επίγνωση των ορίων ενός σημειώματος που γράφεται προς ανάγνωση στον ιστό, ας έχουμε κατά νου πως οι απουσίες από αυτό πρωτοκλασάτων φασιστών είναι πιο ενδεικτικές από τις παρουσίες! Χρησιμοποιήσαμε μονάχα μερικά παραδείγματα και σύντομες ιστορίες για να μπορέσουμε να υποστηρίξουμε πως το τέλος το Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου υπήρξε η απαρχή μιας πολύ σκοτεινής περιόδου που ωθούσε αναπότρεπτα την ιστορία σε ένα πεδίο που έμοιαζε στην κινούμενη άμμο. Στα μάτια τουλάχιστον ενός οξυδερκούς παρατηρητή, ο μεταπολεμικός κόσμος χαρακτηρίζεται από κρίσιμα διακυβεύματα τόσο από υλικής όσο και από γεωπολιτικής πλευράς!

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, όπου οι μαύροι ή οι ινδιάνοι, τους «πιθηκάνθρωπους» ή «υπάνθρωπους» όπως τους αποκαλούσαν, όχι μόνο στερούνταν κάθε πολιτικού δικαιώματος αλλά υπόκειντο σε ένα λεπτομερέστατο καθεστώς φυλετικού διαχωρισμού και σε αυστηρές νομοθετικές απαγορεύσεις, ανέλαβαν την ηθική «ευθύνη» να εγκαθιδρύσουν την «δημοκρατία»! Ουσιαστικά η κυβέρνηση των ΗΠΑ αποφάσισε τι ήταν η δημοκρατία και πόση από δαύτη αναλογούσε στους λαούς που μόλις είχαν βγει, κουρέλια, από έναν παγκόσμιο πόλεμο. Το μοτίβο της δημοκρατικής σταυροφορίας» των ΗΠΑ δηλαδή έκρυβε την βαρβαρότητα της γεωπολιτικής κοσμοθεώρησης της. Επειδή θέλανε να κυριαρχήσουν στον νέο μεταπολεμικό κόσμο συνεργάστηκαν με τα διάφορα φασιστοειδή κατάλοιπα, με τους πρωτεργάτες δηλαδή της μαζικής εξόντωσης των «ιθαγενών» της ανατολικής Ευρώπης, των Εβραίων, των Τσιγγανών, των ανάπηρων, των ομοφυλόφιλων, των κομμουνιστών! Δεν θα μάθουμε ίσως ποτέ την έκταση της ερεβώδους μηχανογραφίας αλλά ας δικαιολογήσουμε την ανίερη συμμαχία του «ελεύθερου κόσμου» και των παράφρονων φασιστών δολοφόνων! Διότι είχαν την ίδια ιδεολογική προγραμματική αφετηρία: το μισός απέναντι στον κομμουνισμό! Για αυτό και συναρθρώθηκαν σε ένα κορμό!