Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Aνατολική και Νότια Ουκρανία, όπως Κριμαία... Ιστορικά ρωσικές περιοχές!


Ανατολική και Νότια Ουκρανία, όπως Κριμαία... Ιστορικά ρωσικές περιοχές:
Kharkοv. Ιδρύθηκε το 1630. Εκεί εγκαταστάθηκαν οι Μικροί Ρώσοι του Δνείπερου προσπαθώντας να ξεφύγουν από τους Πολωνούς. Ρωσικός Τσάρος Αλεξέι Μιχάιλοβιτς, έχτισε ένα φρούριο και ίδρυσε το 1656 επαρχία Χάρκοβo.
Πόλη Σούμι (Sumi) ιδρύθηκε από τον τσάρο Αλεξέι Μιχάιλοβιτς το 1655 . Ο Τσαρος επέτρεψε στους πρόσφυγες Μικρους Ρώσους, κυνηγημένους από τους Πολωνούς, να εγκατασταθούν εκεί.
Η Πολτάβα ήταν στο XVII αιώνα το κέντρο της φιλο - ρωσικής Ρουθήνιας.. Για αυτό ο προδότης Vygovskyy (κάτι σαν το σημερινό Yatseniuk & Klitschko ) επιτέθηκαν στην πόλη και πούλησε τους κατοίκους της ως σκλάβους στους Τατάρους της Κριμαίας .
Δνεπροπετρόβσκ ιδρύθηκε από την Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας, η επονομαζόμενη «Μεγάλη», το 1776 και ονομαζόταν Ekaterinoslav .
Λουγάνσκ. (Luhansk) Το 1795 η Αικατερίνη Β’ ίδρυσε ένα σιδηρουργείο στις όχθες του ποταμού Λουγκάν. Οι τεχνητές από τις κεντρικές και βορειοδυτικές επαρχίες της Ρωσίας ήρθαν γα να εργάζονται σε αυτό το εργοστάσιο
Η Χερσών ιδρύθηκε από την Αικατερίνη Β΄ το 1778 για την κατασκευή του ρωσικού στόλου. Διεύθυνε τα έργα ο Πρίγκιπας Ποτέμκιν .
Ντόνετσκ ιδρύθηκε από τον Αλέξανδρο ΙΙ το 1869 κατά τη διάρκεια της κατασκευής ενός μεταλλουργικού εργοστασίου στο ‘Ιυοζοβκα .
Πόλη Νικολάιεφ ιδρύθηκε από την Αικατερίνη Β ' το 1789 Υπό την διεύθυνση του Ποτέμκιν κατασκευάστηκε εκεί το πλοίο " Άγιος Νικόλαος ".
Η Οδησσός ιδρύθηκε από την Αικατερίνη Β ' το 1794 στην περιοχή του κάστρου που κατασκευάστηκε λίγο πριν ο Αλεξάντερ Σουβόροφ. Στη θέση της σημερινής Οδησσού υπήρξε αρχαία Ελληνική αποικία, υπήρχε μία αρκετά οργανωμένη ελληνική παροικία στις αρχές του 19ου αιώνα. Η Οδησσός είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία του ελληνισμού, αφού εκεί συστάθηκε η Φιλική Εταιρεία.
Chernihov - μία από τις αρχαιότερες πόλεις της Ρωσίας , υπήρχε στις αρχές του 10 αιώνα . Το 1503 έγινε μέρος της Ρωσίας . Το 1611 οι Πολωνοί την το κατέστρεψαν. Όμως, το 1654 επέστρεψε στην Ρωσία
Η Μαριούπολη ιδρύθηκε το 1778 από την Αικατερίνη . Εγκαταστάθηκαν εκεί οι Έλληνες - μετανάστες από την Κριμαία .
Πόλη Κριβόι Ρογκ ιδρύθηκε από την Αικατερίνη Β ' το 1775 .
Πόλη Ζαπορόζιε (Zaporizhya) ιδρύθηκε από την Αικατερίνη Β ' το 1770 και ονομαζόταν Αλέξανδροφσκ.
Κιροβογράντ ιδρύθηκε το 1754 από την Αυτοκράτειρα της Ρωσίας Ελισάβετ. Με όνομα Ελισαβετγραντ.
Η Συμφερόπολη Η πόλη ονομάστηκε Συμφερόπολη το 1784 μετά την προσάρτηση του Κριμαϊκού Χανάτου στη Ρωσική αυτοκρατορία από την Αικατερίνη Β' της Ρωσίας. Το όνομα προήλθε από την ελληνική λέξη Συμφερόπολις δηλαδή πόλη της χρησιμότητας. Το 1802 η Συμφερόπολη έγινε το διαχειριστικό κέντρο του Κυβερνείου της Ταυρίδας. Κατά τον Κριμαϊκό Πόλεμο του 1854-1856, οι εφεδρείες του ρωσικού αυτοκρατορικού στρατού στρατοπέδευαν στην πόλη που διέθετε και στρατιωτικό νοσοκομείο. Μετά τον πόλεμο περισσότεροι από 30.000 Ρώσικοι στρατιώτες θάφτηκαν στα περίχωρα της πόλης.
Η Σεβαστούπολη. Κατά την αρχαιότητα κοντά στην πόλη βρισκόταν η αρχαία ελληνική πόλη Χερσόνησος. Το 1778 ο Αλεξάντερ Σουβόροφ κατασκεύασε αναχώματα στην περιοχή για την τοποθέτηση στρατιωτών σε αυτά. Η πόλη ιδρύθηκε το 1783 ως ναυτική βάση και πήρε το όνομα Ακτιάρ (λευκοί γκρεμοί). Το 1784 ο Γκριγκόρι Ποτέμκιν έλαβε διαταγή να κατασκευάσει ένα οχυρό στην περιοχή και το ονόμασε Σεβαστούπολη.


Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

ΠΟΣΕ ΚΕΠ Συμμετέχουμε στην απεργία στις 19 και 20 Μαρτίου


 

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΕΠ
( ΠΟΣΕ ΚΕΠ )

Συμμετέχουμε στην 24ωρη απεργία στις 12 Μαρτίου 2014
και στην 48ωρη απεργία στις 19 και 20 Μαρτίου

Την Τετάρτη, 12 Μαρτίου 2014, συζητείται το Νομοσχέδιο «Διοικητικές Απλουστεύσεις – Καταργήσεις, Συγχωνεύσεις Νομικών Προσώπων και Υπηρεσιών του Δημόσιου Τομέα – Τροποποίηση διατάξεων Π.Δ. 318/1992 (Α 161) και λοιπές ρυθμίσεις», στην ολομέλεια της Βουλής. Το εν λόγω νομοσχέδιο προβλέπει την κατάργηση Νομικών Προσώπων του Δημοσίου, την άμεση απόλυση ή τη διαθεσιμότητα κι άλλων δημοσίων υπαλλήλων, ενώ ταυτόχρονα προωθεί την καθιέρωση ενός μόνιμου μηχανισμού δημιουργίας δεξαμενών νέων διαθεσιμοτήτων μέσω της εφαρμογής νέου συστήματος «αξιολόγησης» και της καθιέρωσης υποχρεωτικής ποσόστωσης. 
Την Τετάρτη, 19 Μαρτίου και Πέμπτη, 20 Μαρτίου 2014, απολύονται δημόσιοι υπάλληλοι συνάδελφοι ΙΔΑΧ μαζί με τους σχολικούς φύλακες, τους εκπαιδευτικούς, τις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών και άλλους εργαζόμενους που είναι σε διαθεσιμότητα και θα αποτελέσουν τη μεγάλη δεξαμενή των 15.000 απολύσεων για το 2014.
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ για να ανατρέψουμε, να βάλουμε εμπόδια στα σχέδια τους για τις χιλιάδες απολύσεις. Καμία απόλυση, καμιά διαθεσιμότητα. Σταθερή μόνιμη δουλειά για όλους. Καμιά ιδιωτικοποίηση, καμιά εκχώρηση δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών και οργανισμών στους άρπαγες των επιχειρηματικών ομίλων .
Λέει ψέματα η κυβέρνηση όταν λέει ότι από το πρωτογενές πλεόνασμα θα ενισχύσει τους χαμηλοσυνταξιούχους και τις συντάξεις. Ίσα - ίσα το αντίθετο θα κάνει.
Είτε τα πουν μνημόνια, είτε αναδιαρθρώσεις, είτε αλλιώς, έρχονται νέα μέτρα! Ετοιμάζουν νέες μειώσεις στους μισθούς, νέα χαράτσια και φοροληστεία, νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που θα τσακίζει κι άλλο τις συντάξεις, την ασφάλιση, τις παροχές υγείας, θα καταργεί ουσιαστικά το ΕΦΑΠΑΞ και άλλα. 
Αυτή η επίθεση της κυβέρνησης έχει επιπτώσεις σε όλους μας.

Συμμετέχουμε στα συλλαλητήρια που γίνονται σε όλη την Ελλάδα.

Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

Τι κρίνεται στην Ουκρανία και η Αριστερά


ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (16 Μαρτίου 2014)
Τι κρίνεται στην Ουκρανία και η Αριστερά


ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Όπως ανέφερα σε προηγούμενα άρθρα, η βασική αιτία για την σημερινή, κρίσιμη για όλους μας, σύγκρουση της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε) με την Ρωσία ήταν το καίριο θέμα εάν η Ουκρανία θα ενταχθεί στην ΕΕ, όπως αγωνίζεται με κάθε μέσο να επιτύχει η Υ/Ε μέσα από το «πραξικόπημα από κάτω», ή αντίστροφα, στην Ευρασιατική Ένωση (Ευρασ. Έν.), όπως επιδιώκει η Ρωσία. Και αυτό,  γιατί τυχόν  προσχώρηση της Ουκρανίας στην ΕΕ θα σήμαινε την ουσιαστική καταστροφή του σχεδίου για την Ευρασ. Έν., δηλαδή μια οικονομική ένωση που δυνητικά θα περιλάμβανε χώρες του τ. σοβιετικού μπλοκ, αλλά και χώρες με κοινούς δεσμούς με αυτό  (ιστορικούς, πολιτικούς, πολιτιστικούς κ.λπ.), όπως η Ελλάδα.
Φυσικά, η προπαγάνδα της Υ/Ε, που υποστηρίζει και τμήμα της «αριστεράς», δεν μιλά για πραξικόπημα αλλά για ...επανάσταση (ΣΥΡΙΖΑ), ενώ άλλοι μιλούν για πραξικοπηματικού τύπου κυβερνητική αλλαγή μετά από μια "πολιτική σύγκρουση με εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες" (ΑΝΤΑΡΣΥΑ―συνιστώσες της οποίας έφθασαν στην αθλιότητα να χαρακτηρίζουν όργανα του Πούτιν όποιον μιλά για πραξικόπημα!) Και, φυσικά, δεν λείπουν και οι «αναρχικοί» που παίρνουν παρόμοιες θέσεις, όπως η «αναρχοσυνδικαλιστική Διεθνής Ένωση Εργατών», η οποία (ακολουθώντας πιστά την Υ/Ε και το…ΝΑΤΟ) δηλώνει ότι «ο ρωσικός καπιταλισμός παραφυλάει για να χρησιμοποιήσει την αναδιανομή της εξουσίας στην Ουκρανία για να προωθήσει τα δικά του επεκτατικά σχέδια».
Αλλά και η θέση του ΚΚΕ (που δεν συγκρίνεται βέβαια με τις παραπάνω αθλιότητες) δεν παύει να είναι αποπροσανατολιστική, όταν χαρακτηρίζει την σύγκρουση ως «ενδοαστική αντίθεση ανάμεσα στους καπιταλιστές της Ουκρανίας (στην οποία) παρενέβησαν ΕΕ και ΗΠΑ σε ανταγωνισμό με τη Ρωσία... για να μοιράσουν τις αγορές» ―καταλήγοντας σε μια απαράδεκτη στάση «ίσων αποστάσεων». Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι η  Ρωσία δεν είναι μια καπιταλιστική χώρα και ότι η υπό τον Πούτιν ηγεσία της δεν είναι μια αστική ελίτ. Όμως, αυτό που έχει θεμελιακή σημασία είναι ότι ο στόχος της ελίτ αυτής είναι η δημιουργία, μέσω της Ευρασ. Έν., ενός εναλλακτικού πόλου, γεγονός που θα τορπίλιζε τον στόχο της Υ/Ε για παγκόσμια διακυβέρνηση, για την οποία από χρόνια μιλούν οι ένθερμοι υποστηρικτές της, όπως ο Βρετανοσιωνιστής θεωρητικός της ΝΔΤ Gideon Rachman. Και η στάση αυτή της Ρωσικής ελίτ δεν εκπροσωπεί μόνο το τμήμα της που είναι ήδη ενσωματωμένο στην ΝΔΤ και επιδιώκει σχέση ισοτιμίας με την Υ/Ε (αντί για την σημερινή σχέση εξάρτησης στην οποία την τοποθέτησε η Υ/Ε μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ). Εκπροσωπεί επίσης ένα πελώριο άτυπο λαϊκό Μέτωπο ενάντια στην παγκοσμιοποίηση στο οποίο μετέχουν από κομμουνιστές, μέχρι εθνικιστές και ορθόδοξοι. Κάποιοι βέβαια από αυτούς αντιτάσσονται κυρίως στην πολιτιστική ομογενοποίηση που φέρνει η παγκοσμιοποίηση των υπερεθνικών επιχειρήσεων, αλλά και πολλοί άλλοι αντιτάσσονται στην ίδια την οικονομική παγκοσμιοποίηση διότι αντιλαμβάνονται  ότι, με ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές, η καταστροφή της παραγωγικής δομής της χώρας στην διάρκεια της «καταστρόικα», που την μετέτρεψε σε εξαγωγέα πρώτων υλών και ενέργειας, δεν αντιστρέφεται.
Με άλλα λόγια, το κίνημα αυτό στη Ρωσία, όπως και αντίστοιχα κινήματα στην Ουκρανία, αλλά και την Βενεζουέλα, την Συρία, το Ιράν κ.λπ., βλέπουν ότι μόνο η αυτοδύναμη οικονομική ανάπτυξη, έξω από την ΝΔΤ, μπορεί να αποτρέψει την οικονομική καταστροφή των λαϊκών στρωμάτων που είναι τα θύματα της παγκοσμιοποίησης παντού. Και η Ευρασ. Έν. θα μπορούσε να παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαδικασία αυτή διότι δεν είναι απλά μια «άλλη ΕΕ», όπως απληροφόρητες (ή εκ του πονηρού) «εξηγήσεις» υποστηρίζουν. Αντίθετα με την ΕΕ που θεμελιώνεται στην σταδιακή εξαφάνιση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας των μελών, που είναι άνισα αναπτυγμένες χώρες με τεράστιες διαφορές στην ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα, η Ευρασ. Έν. ρητά προϋποθέτει την εθνική και οικονομική κυριαρχία κρατών-μελών που δεν θα χαρακτηρίζονται (για ιστορικούς λόγους) από παρόμοιες τεράστιες διαφορές στην ανταγωνιστικότητα.
Αυτό άλλωστε το έχουν ήδη δείξει τα μέλη της σημερινής Τελωνειακής Ένωσης που σχεδιάζεται να μετεξελιχθεί, το 2015, στην Ευρασ. Έν. Η Ρωσία έχει επιβάλει σειρά κοινωνικών ελέγχων για την προστασία της οικονομίας της από την παγκοσμιοποιημένη αγορά, ακόμη και σε κατάφωρη παραβίαση των σχετικών κανονισμών του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (βασικού οργάνου της Νέας Διεθνούς Τάξης (ΝΔΤ) στον οποίο πρόσφατα προσχώρησε ―όπως απαιτούσε τμήμα της οικονομικής της ελίτ. Αντίθετα, η σταδιακή εξαφάνιση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας των μελών της ΕΕ επιβάλλεται από τις υπερεθνικές επιχειρήσεις που την κυβερνούν, οι οποίες αποκλείουν κάθε σημαντικό κοινωνικό έλεγχο των αγορών. Πράγμα που, σε μια ένωση χωρών με πελώριες διαφορές στα επίπεδα ανταγωνιστικότητας και παραγωγικότητας, καταλήγει σε ένα αυτόματο μηχανισμό μεταφοράς οικονομικού πλεονάσματος από τον Νότο στον Βορρά, μέσα από τα τεράστια ελλείμματα στα Ισοζύγια Πληρωμών και τους Προϋπολογισμούς των ασθενέστερων οικονομικά χωρών, όπως η Ελλάδα. Η θεμελιακή, επομένως, διαφορά μεταξύ ΕΕ και Ευρασ. Έν. είναι ότι ενώ η πρώτη εσκεμμένα υπονομεύει με κάθε τρόπο την εθνική και οικονομική κυριαρχία, με τελικό στόχο την άτυπη παγκόσμια διακυβέρνηση, η Ευρασ. Έν. θα έκανε δυνατή την οικονομική ένωση πραγματικά κυρίαρχων κρατών. Γι' αυτό και η Χίλαρυ Κλίντον (πιθανότατα επόμενη Πρόεδρος) κήρυξε από καιρό τον πόλεμο εναντίον της!
Τέλος, είναι φανερό ότι η Ευρασ. Έν. είναι ο μόνος τρόπος που ανοίγει τον δρόμο για συστημική αλλαγή-κάτι που αποκλείεται χωρίς την εθνική και οικονομική κυριαρχία που αποτελεί την αναγκαία προϋπόθεση για να τεθεί καν παρόμοιο θέμα. Γι’ αυτό και τα κομμουνιστικά κόμματα Ρωσίας και Ουκρανίας, που έχουν καταλάβει την σημασία της παγκοσμιοποίησης, αγωνίζονται σθεναρά υπέρ της Ευρασ. Ένωσης.
Αυτή είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία των λαών να ανατρέψουν τα σχέδια της Υ/Ε για παγκόσμια κυριαρχία, και αν η αντισυστημική Αριστερά εμμείνει στην βολική για το σύστημα θέση των ίσων αποστάσεων θα έχει ιστορική ευθύνη, όχι μόνο για την τελική αυτό-καταστροφή της αλλά, το κυριότερο, για τον πρωτόγνωρο Μεσαίωνα με «δημοκρατικό» μανδύα που ανατέλλει...


για τακτικές ενημερώσεις επισκέπτεστε το πόρταλ μας!!!   www.pd-antipagkosmiopoiisi.gr/    

 http://litlpost.blogspot.com/     


Είναι η Ουκρανία κάτι περισσότερο από μια "αλλαγή καθεστώτος";


 

Είναι η Ουκρανία κάτι περισσότερο από μια «αλλαγή καθεστώτος»;

του Ray McGovern (*) (*) Ο Ray McGovern δουλεύει στο «Πείτε τη Λέξη» (Tell the Word), το εκδοτικό σκέλος της οικουμενικής Εκκλησίας του Σωτήρος στο εσωτερικό της πόλης Ουάσιγκτον. Τα πτυχία του είναι στα ρωσικά και ήταν αναλυτής της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής την πρώτη δεκαετία της 27χρονης καριέρας του στη CIA. Είναι τώρα στην Διευθύνουσα Ομάδα Βετεράνων Επαγγελματιών Νοημοσύνης για τη Λογική (VIPS) . Αυτό το άρθρο αρχικά εμφανίστηκε στο consortiumnews.com και αναδημοσιεύθηκε με την άδεια του συγγραφέα

Είναι η «αλλαγή καθεστώτος» στην Ουκρανία η γέφυρα για κάτι περισσότερο για τους νεοσυντηρητικούς «μετατροπείς καθεστώτων» της Επίσημης Ουάσιγκτον και των ημιμαθών συμμάχων τους πουν έχουν την «ευθύνη να προστατεύουν» {«responsibility-to-protect» (R2P)} στην κυβέρνηση Ομπάμα; Την έχουν ξεπεράσει επικίνδυνα υποδαυλίζοντας το πραξικόπημα που ανέτρεψε τον νόμιμα εκλεγμένο πρόεδρο της Ουκρανίας Βίκτορα Γιανουκόβιτς;Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είπε ένα ξεκάθαρο «ναι» στα ερωτήματα αυτά - με πράξεις και όχι με λόγια. Το μήνυμά του είναι σαφές: «Κάντε πίσω από τα πλησιέστερα σύνορά μας!».Η Μόσχα ανακοίνωσε το Σάββατο ότι το κοινοβούλιο της Ρωσίας ενέκρινε το αίτημα του Πούτιν και του έδωσε την άδεια να χρησιμοποιήσει τις ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας «στο έδαφος της Ουκρανίας, εν αναμονή της εξομάλυνσης της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης στη χώρα αυτή».Ο ίδιος ο Πούτιν χαρακτήρισε την κίνηση αυτή ως αναγκαία για την προστασία των Ρώσων και το στρατιωτικό προσωπικό που σταθμεύει στην Κριμαία στη νότια Ουκρανία, όπου βρίσκεται ο ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας και άλλες βασικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Αλλά δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι το ρωσικό κοινοβούλιο έχει περιορίσει τη χρήση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στην Κριμαία.Εκτός κι αν ο Ομπάμα στερείται παντελώς από συμβούλους που γνωρίζουν κάτι για τη Ρωσία, θα έπρεπε να είναι «γνωστό – γνωστό» (συγχωρήστε μου το σολοικισμό) ότι οι Ρώσοι θα αντιδράσουν με αυτόν τον τρόπο σε ένα πραξικόπημα απομάκρυνσης του Γιανουκόβιτς. Θα έπρεπε να είναι πασιφανές ότι η Ρωσία θα χρησιμοποιήσει στρατιωτική δύναμη, αν την κρίνει απαραίτητη, για να αντιμετωπίσει τις απόπειρες οικονομικής αποπλάνησης και ανατρεπτικής υποκίνησης που θα σύρουν την Ουκρανία στην τροχιά της Δύσης και τελικά του ΝΑΤΟ.Αυτό ήταν το πιο προβλέψιμο στην περίπτωση της Ουκρανίας, καθώς ο Πούτιν -αν και μισητό πρόσωπο (noire bête) στη συντεχνία των Δυτικών μέσων ενημέρωσης – κρατά πολύ δυνατά χαρτιά στρατηγικής, γεωγραφικά, στρατιωτικά, οικονομικά και πολιτικά.

Σε αντίθεση με την «Άνοιξη της Πράγας» το 1968

Το πλεονέκτημα της Μόσχας δεν ήταν τόσο σαφές κατά τη διάρκεια της βραχύβιας «Άνοιξης της Πράγας» το 1968, τότε που μια σπασμωδική απερίσκεπτη ευφορία επικρατούσε στην Ουάσιγκτον και τις πρωτεύουσες της Δυτικής Ευρώπης. Οι cognoscenti (ΣτΜ: εξειδικευμένοι) ήταν, σε μεγάλο βαθμό, αυτάρεσκα πεπεισμένοι ότι ο μεταρρυθμιστής Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ θα μπορούσε να αποσπάσει την Τσεχοσλοβακία από την αγκαλιά της ΕΣΣΔ χωρίς η ρωσική αρκούδα να μπορέσει να αντιδράσει.Την εποχή που ήμουν αναλυτής της CIA που περιλάμβανε τη σοβιετική πολιτική προς την Ανατολική Ευρώπη, με εξέπληττε να βλέπω αναλυτές της Ανατολικής Ευρώπης γεμάτους ενθουσιασμό ο οποίος τυπικά κατέληγε στη φράση «και οι Σοβιετικοί δεν μπορούν να κάνουν ούτε ένα καταραμένο πράγμα γι 'αυτό!».Εκείνο το καλοκαίρι μια νέα απόσπαση με βρήκε να συμβουλεύω τον Διευθυντή του Radio Free Europe τον Ραλφ Γουόλτερ που, σχεδόν μόνος μεταξύ των συναδέλφων του που είχαν παρόμοια ευφορία, συμμερίστηκε την άποψη μου ότι τα ρωσικά τανκς θα εισέλθουν αναπόφευκτα στην πλατεία Βένσεσλάους της Πράγας, όπως έκαναν στα τέλη εκείνου του Αυγούστου.Το παρελθόν δεν είναι πάντα πρόλογος . Όμως, μου είναι εύκολο να φανταστώ τη χαρτογραφική υπηρεσία του ρωσικού στρατού να ετοιμάζει δραστήρια χάρτες με τις καλύτερες διαδρομές για τα τανκς προς την πλατεία Ανεξαρτησίας στο Κίεβο, και ότι πριν να περάσουν πάρα πολλούς μήνες, οι διοικητές των ρωσικών τανκς μπορεί να λάβουν την εντολή να εισβάλουν, αν αυτές οι υποδαυλισμένες εκρήξεις βίαιων διαφωνιών στο δυτικό τμήμα της Ουκρανίας συνεχιστούν για καιρό.Τούτου λεχθέντος, ο Πούτιν έχει πολλά άλλα χαρτιά να παίξει και το χρόνο για να τα παίξει. Αυτά περιλαμβάνουν το να καθίσει πίσω και να μην κάνει τίποτα, κόβοντας τις επιδοτήσεις της Ρωσίας στην Ουκρανία, γεγονός που καθιστά ακόμη πιο δύσκολο για τους διαδόχους του Γιανουκόβιτς να αντιμετωπίσουν τις σκληρές πραγματικότητες. Και η Μόσχα έχει τρόπους για να υπενθυμίσει στην υπόλοιπη Ευρώπη την εξάρτησή της από το ρωσικό πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.Μια άλλη παρέμβαση

Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ της Πράγας του 1968 και του Κιέβου του 2014. Η επανάσταση «Άνοιξη της Πράγας» υπό την ηγεσία του Ντούμπτσεκ απολάμβανε τόσο ευρείας αυθόρμητης λαϊκής υποστήριξης που ήταν δύσκολο για τους Ρώσους ηγέτες Λεονίντ Μπρέζνιεφ και Aλεξέι Κοσίγκιν να υποστηρίζουν πειστικά ότι ήταν υποκινούμενη από τη Δύση.Δεν είναι έτσι 45 και πλέον χρόνια αργότερα. Στις αρχές Φεβρουαρίου, καθώς βίαιες διαδηλώσεις μαινόταν στην ουκρανική πρωτεύουσα του Κιέβου και ο Λευκός Οίκος υποκρινόταν ουδετερότητά, αξιωματούχοι του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, σύμφωνα με τα λόγια του Στήβεν Κοέν ομότιμου καθηγητή ρώσικων μελετών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, «σχεδίαζε πραξικόπημα κατά του εκλεγμένου προέδρου της Ουκρανίας».Το γνωρίζουμε αυτό χάρη στη νεοσυντηρητική πριμαντόνα Βικτόρια Νούλαντ, τώρα βοηθό υφυπουργό Εξωτερικών για ευρωπαϊκές υποθέσεις, η οποία έδειξε πρόθεση να δώσει νέα διάσταση στον ρόλο των διπλωματών που «σπρώχνουν κουλουράκια»[1]. Θυμηθείτε τη φωτογραφία που δείχνει τη Νούλαντ σε μια αλληγορική υπερβατική μεταφορά να βάζει βαθιά το χέρι σε μια μεγάλη πλαστική σακούλα για να δώσει σε κάθε αντικυβερνητικό διαδηλωτή στην πλατεία ένα κουλουράκι πριν από το πραξικόπημα..Πιο σημαντικό είναι να θυμηθείτε την ερασιτεχνική, βάρβαρη χρήση της ανοικτής τηλεφωνικής επικοινωνίας καθώς σχεδίαζε την αλλαγή καθεστώτος στην Ουκρανία με τον νεοσυντηρητικό συνάδελφό της, τον Πρεσβευτή των ΗΠΑ Τζέφρι Πιατ. Η χοντροκομμένη αμερικανική παρέμβαση στις ουκρανικές υποθέσεις μπορεί να φανεί (στην πραγματικότητα, σωστότερα, να ακουστεί) σε μια συνομιλία που υποκλάπηκε και αναρτήθηκε στο YouTube στις αρχές Φεβρουαρίου (ΣτΜ: Δείτε τη συνομιλία με ελληνικούς υπότιτλους από τον ΕΑ στο τέλος του άρθρου).

Ώπα! Είναι ο Γιατς!

Η Νούλαντ καταγράφηκε καθώς έλεγε: . «Ο Γιατς είναι ο άνθρωπος μας. Έχει οικονομική εμπειρία, κυβερνητική εμπειρία. Είναι ο άνθρωπος μας, ξέρεις... Ο Γιατς θα χρειαστεί όλη τη βοήθεια που μπορεί να πάρει για να αποφευχθεί η κατάρρευση του πρώην σοβιετικού κράτους. Τον έχουμε προειδοποιήσει ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη για αντιλαϊκό κόψιμο των επιδοτήσεων και των κοινωνικών πληρωμών πριν να μπορέσει η Ουκρανία να βελτιωθεί». Και μαντέψτε. Η προσωρινή κυβέρνηση που σχηματίστηκε μετά το πραξικόπημα που σχεδίασε ο άνθρωπος της Νούλαντ ο Γιατς, ο Αρσένι Γιατσενιούκ είναι ο πρωθυπουργός! Τι τύχη! Ο Γιατς είναι 39 και έχει υπηρετήσει ως επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας, υπουργός Εξωτερικών και υπουργός οικονομικών. Και, όπως σχεδιάστηκε, ο αναπληρωματικός πρωθυπουργός έχει ήδη μιλήσει για την επιτακτική ανάγκη για «υπεύθυνη κυβέρνηση» κάποιου πρόθυμου να πράξει «πολιτική αυτοκτονία», όπως ο ίδιος το έθεσε, με τη λήψη αντιλαϊκών μέτρων κοινωνικού χαρακτήρα.Η παρέμβαση των ΗΠΑ ήταν τόσο προφανής που στη διάρκεια μιας βιαστικά προγραμματισμένης συνέντευξης Τύπου του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα για την Ουκρανία, το όνομα του Γιατς φάνηκε να κολλάει στο λαιμό του Ομπάμα. Προς το τέλος του γραπτών δηλώσεων του, τις οποίες διάβασε κατά λέξη, ο Πρόεδρος είπε: «Ο Αντιπρόεδρος Μπάιντεν μόλις μίλησε με τον Πρωθυπουργό [ παύση ] - τον πρωθυπουργό της Ουκρανίας για να τον διαβεβαιώσει ότι σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, οι Ηνωμένες Πολιτείες στηρίζουν τις προσπάθειες της κυβέρνησής του και υποστηρίζουν την κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και δημοκρατικό μέλλον της Ουκρανίας».

Συνήθως, ο Ομπάμα δεν σκοντάφτει έτσι - ειδικά όταν διαβάζει ένα κείμενο, και είναι συνήθως αρκετά καλός στην προφορά ξένων ονομάτων. Ίσως να φοβήθηκε μήπως κάποιος από τη στενογραφική υπηρεσία του Λευκού Οίκου θα μπορούσε να φωνάξει: «Εννοείς τον άνθρωπό μας, τον Γιατς;». Ο Ομπάμα αναχώρησε αμέσως μετά την ανάγνωση των προετοιμασμένων δηλώσεών του, μην αφήνοντας καμία ευκαιρία για μια τέτοια πρόκληση.Τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης ήταν γεμάτα με το μεγάλο ερώτημα: Θα χρησιμοποιήσουν οι Ρώσοι στρατιωτική δύναμη; Η απάντηση ήρθε γρήγορα, αν και ο Πρόεδρος Ομπάμα επέλεξε την παθητική στάση για την αντιμετώπιση του ζητήματος, την Παρασκευή.Ρίχνοντας ένα μαντήλι Υπήρχε μια σουρεαλιστική ποιότητα στις δηλώσεις του προέδρου Ομπάμα, αρκετές ώρες μετά, όταν τα ρωσικά (ή φιλορωσικά) στρατεύματα πήραν τον έλεγχο των βασικών αεροδρομίων και άλλων βασικών εγκαταστάσεων στην Κριμαία, η οποία αποτελεί μέρος της Ουκρανίας, και το έδαφος που βρίσκεται μια μεγάλη ρωσική ναυτική βάση και άλλα σημαντικές ρωσικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις.Ο Ομπάμα αναφέρθηκε μόνο σε «εκθέσεις των στρατιωτικών κινήσεων από τη Ρωσική Ομοσπονδία στο εσωτερικό της Ουκρανίας» και σε χαμηλούς τόνους προειδοποίησε ότι «κάθε παραβίαση της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας θα είναι εξαιρετικά αποσταθεροποιητική». Αυτή η παθητική στάση που επέλεξε ο Ομπάμα - αν ήταν ενδεικτική, ήταν ξεκάθαρα ενδεικτική - δεν πρέπει να μην έγινε αντιληπτή στους Ρώσους. Ήταν ο Ομπάμα, ο οποίος με τον κατά κανόνα νομικίστικο τρόπο του, προσπαθεί να τετραγωνίσει τον κύκλο, δίνοντας ένα δωράκι στους νεοσυντηρητικούς υποστηρικτές της κυβέρνησής του και τους αυλικούς της R2P, με μια άτολμη έκφραση υποστήριξης για τη νέα – εγκεκριμένη από τη Νούλαντ - κυβέρνηση (επικαλούμενος τις διαβεβαιώσεις του Μπάιντεν στην παλιά «ΠώςΤονΛένε/ΓιατςΤονΛένε»[2] γλώσσα) .

Ενώ ο Ομπάμα κολλήσει στην παθητική στάση, ο πρωθυπουργός Γιατσενιούκ απηύθηνε έκκληση στη Ρωσία να ανακαλέσει τις δυνάμεις της και «να πάψει να προκαλεί πολιτική και στρατιωτική αντίσταση στην Ουκρανία».Τα σχόλια του Ομπάμα φαινόταν σχεδόν σχεδιασμένα για να ακουστεί συγκαταβατικός - πατερναλιστικός, ακόμη και στους Ρώσους . Μόλις από τη δεύτερη παράγραφο των γραπτών δηλώσεών του Προέδρου υπάρχει μια γραμμή γεμάτη με λέξεις που ενδέχεται να θεωρηθούν ως μία ανέξοδη προσβολή από τη Μόσχα, μετά από πραξικόπημα.«Έχουμε κάνει σαφές ότι [Ρώσοι αξιωματούχοι] μπορεί να είναι μέρος μιας προσπάθειας της διεθνούς κοινότητας να στηρίξει τη σταθερότητα μιας ενωμένης Ουκρανίας να προχωρά μπροστά, η οποία δεν είναι μόνο προς το συμφέρον του λαού της Ουκρανίας και της διεθνούς κοινότητας, αλλά και προς το συμφέρον της Ρωσίας».Μέχρι τώρα, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έχει ξεκαθαρίσει στον Υπουργό Εξωτερικών Τζον Κέρι, τη Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας Σούζαν Ράις και σε άλλα μέλη της κυβέρνησης Ομπάμα πού βρίσκονται τα συμφέροντά του Κρεμλίνου, και είμαι βέβαιος ότι είναι ιδιαίτερα ευγνώμων. Ο Πούτιν είναι πιθανό να διαβάσει με μεγαλύτερη σημασία αυτά τα λόγια του Ομπάμα:«Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα σταθούν δίπλα στη διεθνή κοινότητα δηλώνοντας ότι θα υπάρξει κόστος για οποιαδήποτε στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία ... και θα συνεχίσουμε το στενό συντονισμό με τους ευρωπαίους συμμάχους μας» Ρωγμές στην Ατλαντική Συμμαχία

Είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν ρωγμές στη διεθνή κοινότητα και στην δυτική συμμαχία σχετικά με το εάν οι περαιτέρω προκλήσεις στην Ουκρανία είναι ορθές. Πολλές χώρες έχουν πολλά να χάσουν εάν η Μόσχα κάνει χρήση της σημαντικής οικονομικής επιρροής της για τις προμήθειες φυσικού αερίου, για παράδειγμα.Και , όσο φιλόδοξη διπλωμάτης κι αν είναι, η Βικτόρια Νούλαντ προφανώς δεν θαυμάζει τον εαυτό για την έκφραση της σχετικά με την ΕΕ και τη «Fuck the EC» έκφραση.Εκτός από τους πιο δουλοπρεπείς συμμάχους των ΗΠΑ μπορεί να αναπτύσσεται μια διαβούλευση των Ευρωπαίων που θα ήθελαν να επιστρέψουν τη φιλοφρόνηση στη Νούλαντ. Στο κάτω-κάτω, μπορεί οποιοσδήποτε άλλος εκτός από την πιο ακραία νεοσυντηρητική ιδεολόγο να πιστεύει ότι η ηθική αυτουργία σε έναν εμφύλιο πόλεμο στα σύνορα της εξοπλισμένης με πυρηνικά όπλα Ρωσίας είναι καλή ιδέα; Ή ότι είναι λογικό να απορρίπτουν την περίπτωση ενός άλλου οικονομικού καλαθιού, όπως είναι σίγουρα η Ουκρανία, στο κατώφλι της ΕΕ, ενώ ακόμα αγωνίζεται για να βάλει τα οικονομικά του οίκου της σε τάξη;Η Ευρώπη έχει άλλους λόγους να αισθάνεται ενοχλημένη για την υπερέκταση της δύναμης και της αλαζονείας των ΗΠΑ. Οι κατασκοπευτικές αποκαλύψεις της NSA - που συνεχίζονται, όπως ακριβώς και οι υποκλοπές - φαίνεται να έχουν προκαλέσει μόνιμη βλάβη στις διατλαντικές σχέσεις.

Σε κάθε περίπτωση, ο Ομπάμα πιθανώς ξέρει από τώρα ότι δεν ικανοποίησε κανέναν την Παρασκευή με την ανάγνωση αυτής της χαλαρής δήλωσης σχετικά με την Ουκρανία. Και, γενικότερα, όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσει ότι - χωρίς να κάνει χαζά και δαπανηρά πράγματα – δεν μπορεί να εξευμενίσει ούτε τους νεοσυντηρητικούς ούτε τους τύπους του R2P (όσο αφελώς καλοπροαίρετοι και αν μπορεί να είναι οι τελευταίοι), τόσο το καλύτερο για όλους .Εν ολίγοις, οι Νούλαντς αυτού του κόσμου δαγκώνουν αρκετά περισσότερα από όσα μπορούν να μασήσουν - Πρέπει να τεθούν υπό έλεγχο προτού προκαλέσουν ακόμη πιο επικίνδυνη βλάβη. Ζητήματα ευρύτερα από την Ουκρανία βρίσκονται σε κίνδυνο. Είτε μας αρέσει είτε όχι, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να επωφεληθούν από μια σχέση συνεργασίας με τη Ρωσία του Πούτιν -το είδος της σχέσης που ανάγκασε τον Πούτιν να δει το περασμένο καλοκαίρι την αξία που είχε η κίνηση του Ομπάμα να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά στη Συρία, για παράδειγμα, και να βοηθήσουν να διευθετηθούν ακανθώδη ζητήματα με το Ιράν.

(*) Ο Ray McGovern δουλεύει στο «Πείτε τη Λέξη» (Tell the Word), το εκδοτικό σκέλος της οικουμενικής Εκκλησίας του Σωτήρος στο εσωτερικό της πόλης Ουάσιγκτον. Τα πτυχία του είναι στα ρωσικά και ήταν αναλυτής της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής την πρώτη δεκαετία της 27χρονης καριέρας του στη CIA. Είναι τώρα στην Διευθύνουσα Ομάδα Βετεράνων Επαγγελματιών Νοημοσύνης για τη Λογική (VIPS) . Αυτό το άρθρο αρχικά εμφανίστηκε στο consortiumnews.com και αναδημοσιεύθηκε με την άδεια του συγγραφέα

ergatikosagwnas.gr/

http://litlepost.blogspot.com/

 

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

H ΠΣΕ καταγγέλλει την ιδιωτικοποίηση των υδροηλεκτρικών φραγμάτων Ηπείρου


Η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος καταγγέλλει την ιδιωτικοποίηση των υδροηλεκτρικών φραγμάτων της Ηπείρου
ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΚΛΕΙΣΘΕΝΟΥΣ 15 105 52 ΑΘΗΝΑ
ΤΗΛ.:210-3243822 – Fax: 2103243281 www.panepirotiki.com - email: info@panepirotiki.com
Αθήνα 14-3-2014
ΨΗΦΙΣΜΑ
Ανάστατος βρίσκεται ο λαός της Ηπείρου, αλλά και της Ηπειρωτικής Αποδημίας, με όλους τους συντεταγμένους φορείς του, εξ αιτίας της επικείμενης ιδιωτικοποίησης του Υδροηλεκτρικού φράγματος Πουρναρίου Ι και ΙΙ του Άραχθου Άρτας που επιχειρεί η Κυβέρνηση.
Η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος, ως εκπροσωπούσα εκατοντάδες χιλιάδες Ηπειρώτες της Αποδημίας, διατρανώνει την πλήρη αντίθεσή της, σε μια τέτοια εξέλιξη γιατί είναι σίγουρη ότι θα αποβεί εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος, αλλά και του Ελληνικού λαού γενικότερα.
Η απελευθέρωση των αγορών ενέργειας που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση και υλοποιεί η Ελληνική Κυβέρνηση, η οποία έχει ως προκάλυμμα την θεωρία ότι ο ανταγωνισμός θα εξασφαλίσει μείωση των τιμών στον καταναλωτή, όπου εφαρμόστηκε, είχε τα αντίθετα αποτελέσματα, από τα θεωρητικά επιδιωκόμενα. Η αύξηση του τιμολογίου της ΔΕΗ κατά 27% τα τελευταία τρία χρόνια δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες και κοροϊδίες.
Το ηλεκτρικό ρεύμα πρέπει να παραμείνει βασικό δημόσιο κοινωνικό αγαθό και να αποχαρακτηριστεί από «εμπόρευμα» που έγινε τα τελευταία χρόνια, όπου η επί 10ετίες λογική της κοινής ωφέλειας αντικαταστάθηκε με την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου.
Καλούμε την Κυβέρνηση να αποσύρει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο από τη Βουλή και να μη προχωρεί σε εκχωρήσεις του δημόσιου πλούτου της ιδιαίτερης πατρίδας μας, που θα έχουν δυσμενείς επιπτώσεις στην Ήπειρο και τους Ηπειρώτες.
Το Γραφείο Τύπου της ΠΣΕ

Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014

Αναστολή εκπαιδευτικής λειτουργίας του ΤΕΙ Ηπείρου


Αναστολή εκπαιδευτικής λειτουργίας του ΤΕΙ Ηπείρου
Σήμερα 10 Μαρτίου, η Συνέλευση του ΤΕΙ Ηπείρου, αποφάσισε ομόφωνα την αναστολή της εκπαιδευτικής λειτουργίας του Ιδρύματος για τις 12 & 13 Μαρτίου, αναλογιζόμενη το γεγονός ότι βρισκόμαστε στην έναρξη του εαρινού εξαμήνου του ακαδημαϊκού έτους 2013-2014 και η μεγάλη έλλειψη έκτακτου εκπαιδευτικού προσωπικού, καθιστά πρακτικά αδύνατη τη λειτουργία των τμημάτων του ΤΕΙ Ηπείρου με την απαιτούμενη ποιότητα που αρμόζει σε ένα Τριτοβάθμιο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα.
Η απόφαση περί αναστολής της εκπαιδευτικής λειτουργίας του Ιδρύματός μας τελεί υπό την αίρεση της υπογραφής της σχετικής Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου (Π.Υ.Σ.) για την έγκριση της πρόσληψης Εκτάκτου Εκπαιδευτικού Προσωπικού.

Διαμαρτυρία του Εργατικού Κέντρου Θεσπρωτίας επέφερε επανασύνδεση ρεύματος σε άνεργο οικοδόμο


Η διαμαρτυρία του Eργατικού Kέντρου Θεσπρωτίας επέφερε την επανασύνδεση του ρεύματος σε άνεργο οικοδόμο
Το Eργατικό Kέντρο Θεσπρωτίας, το Συνδικάτο Οικοδόμων, μέλη του ΠΑΜΕ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πραγματοποίησαν το πρωί της Δευτέρας, παράσταση διαμαρτυρίας στα κεντρικά γραφεία της ΔΕΗ στην Ηγουμενίτσα, αποκλείοντας τα ταμεία, διαμαρτυρόμενη για την διακοπή ρεύματος σε άνεργο οικοδόμο από την Παραμυθιά, πατέρα 2 ανήλικων παιδιών.
Το αποτέλεσμα της διαμαρτυρίας ήταν να γίνει η επανασύνδεση του ρεύματος, έστω και προσωρινά.
Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου μίλησε για μια μικρή νίκη και πως εάν χρειαστεί θα είναι καθημερινά στη ΔΕΗ, αφού το ηλεκτρικό ρεύμα είναι απαραίτητο κοινωνικό αγαθό.

Το ιστορικό υπόβαθρο της Κρίσης στην Ουκρανία


 

Το ιστορικό υπόβαθρο της Κρίσης στην Ουκρανία

Στη δεκαετία του ’90, στην Οδησσό, όταν παντού έβλεπες ουκρανικές σημαίες και άκουγες για το ουκρανικό παρελθόν της πόλης, μια ηλικιωμένα κυρία, ελληνίδα της Οδησσού, μου έλεγε: “Από που έως που αυτή η πόλη είναι ουκρανική; Εδώ ζούσαν και ζουν Ρώσοι, Εβραίοι και Έλληνες”. Η Οδησσός ήταν μια αυτοκρατορική πόλη που ιδρύθηκε από την Αικατερίνη το 1794, δυο χρόνια μετά την εκδίωξη των Τούρκων και την ήττα των Τατάρων. Αυτοκρατορικές πόλεις ήταν επίσης η Σεβαστούπολη και η Συμφερούπολη, τα μεγάλα κέντρα της Κριμαίας, ιδρυμένες εκείνη την εποχή και με πρόσκληση εποικισμού προς ελληνικούς πληθυσμούς. Πώς λοιπόν η Οδησσός και η Κριμαία, βρέθηκαν στην Ουκρανία;

Η διάλυση της ΕΣΣΔ μετά το 91 δεν ακολούθησε εθνικές διαφοροποιήσεις, αλλά τα διοικητικά σύνορα εντός της παλιάς ΕΣΣΔ, στα οποία οι εθνότητες ήταν αναμεμειγμένες σκόπιμα ώστε να μην δημιουργήσουν εστίες εξουσίας. Από εθνολογική άποψη η παλιά ΕΣΣΔ ήταν ένα σύνθετο και πολύπλοκο διοικητικό σύστημα ισορροπιών και αλληλοεξουδετερώσεων. Γι αυτό είναι παρακινδυνευμένο να απολυτοποιούνται τα εθνικά τα σύνορα που προέκυψαν το 1991.Η Ουκρανία είναι μια τέτοια βαθειά διαιρεμένη χώρα ανάμεσα στην ανατολή (όπου ζουν κυρίως Ρώσοι Ουκρανοι και ορθόδοξοι) και στη δύση (κυρίως γαλικιανοί, ρουθηνοί καθολικοι και ουνίτες). Υπάρχει επίσης εθνολογική διαφοροποίηση ανάμεσα στις πόλεις και στα χωριά. Η βαθειά διαιρετική γραμμή που εμφανιζόταν σε όλες τις εκλογές ανάμεσα σε ανατολική και δυτική Ουκρανία, εκφράζει ιστορικές διαφοροποιήσεις ως προς την ιστορία των περιοχών αυτών. Οι δυτικές περιοχές έγιναν θέατρα πολέμων και κυριαρχιών ανάμεσα στους Πολωνούς, Λιθουανούς, Αυστριακούς από την μια μερια, και Ρώσους από την άλλη, και τα σύνορα δεν ακολουθούν εθνολογικά κριτήρια ούτε προς τα δυτικά, ούτε προς τα ανατολικά.

Εκφράζει όμως και το μεγάλο τραύμα του Ουκρανικού λιμού στη δεκαετία του 1930 στην οποία η ανατολική Ουκρανία σπάρθηκε με τα κόκκαλα εκατομμυρίων αγροτών (oι υπολογισμοί, δύσκολοι και πολιτικά εμπρόθετοι, κυμαίνονται από 2.8 έως 7.5 εκατομμύρια). Ο λιμός αυτό αποτέλεσμα του αποκλεισμου του νεαρου Σοβιετικου κρατους. Οι δυτικοι Γαλικιανοι όμως, οντας καθολικοι, και μετα από τοσους αιωνες κατω από την καταπιεση των Πολωνων, ειχαν διαφοροποιηθει ψυχολογικα πλεον σαν εθνος από τους Ουκρανους. Σε αυτό φταιει και ο Λενιν, που στα 1918 υπεγραψε την συμφωνια του Μπρεστ Λιφκοβ, οπου παραχωρουσε την Δυτικη Ουκρανια στην Πολωνια και Αυστροουγγαρια, για να τερματιστει ο πολεμος με την Γερμανια, να τερματιστει για την Σοβιετικη Ενωση ο Α Παγκοσμιος Πολεμος, και να γλιτωσει το νεαρο Σοβιετικο κρατος. Αυτή η προδοσια ουσιαστικα όμως εμεινε χαραγμενη πλεον στα μυαλα των Γαλικιανων Δυτικοουκρανων. Ανεπτυξαν αισθηματα ξεχωριστου εθνους, τα οποια υποδαυλιζονταν και από το γεγονος ότι ηταν καθολικοι. Ο Σταλιν βεβαια το 1940 ξανακατελαβε τα εδαφη, με την συμφωνια Μολοτωφ – Ριμπεντροπ. Αλλα πλεον οι Γαλικιανοι ειχαν γινει φασιστες, κυριαρχο ρευμα τοτε στην Ευρωπη. Αυτά όλα ξεδιπλώθηκαν με την εκτεταμένη και μαζική συμμαχία των ουκρανών φασιστών με τους Ναζί, στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τόσο απέναντι στους Ρώσους και την Σοβιετικη Ενωση όσο κυρίως με την ενεργό συμμετοχή στην εξόντωση των Εβραίων. Στην Ουκρανία ζούσαν μεγάλες εβραϊκές κοινότητες. Σύμβολο αυτών των σφαγών είναι το Μπάμπι γιαρ, όπου σε μια μόνη μέρα εκτελέστηκαν 30.000 εβραίοι, αναγκασμένοι να ξαπλώνουν διαδοχικά πάνω στα προηγούμενα πτώματα γυμνοί, για να διευκολυνθεί η ταφή τόσων πτωμάτων. Οι Γαλικιανοι Δυτικοουκρανοί θεωρούσαν τους Εβραίους συνεργάτες των μπολσεβίκων και συνένοχους για τα δεινά τους, όπως ηταν η θεωρεια των υπανθρωπων ναζιστων και φασιστων. Η επέλαση του κόκκινου στρατού το 1944-45, σήμαινε τιμωρία και αντίποινα για τους συμμάχους και συνεργάτες των Ναζί, την μαζική έκταση των οποίων ελάχιστα γνωρίζουμε. Καταλαβαίνει κανείς το σύνθετο της κατάστασης, τα αισθήματα αντεκδίκησης και τους ανοιχτούς λογαριασμούς των γουρουνιων υπανθρωπων φασιστων και ναζιστων, από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, και από το μεσοπόλεμο. Μπορούμε να αντιληφθούμε επίσης και το ιστορικό υπόστρωμα των ναζιστών στη χώρα αυτή.

Όταν η Ουκρανία ανεξαρτητοποιήθηκε το 1991, μέσα σε μια νύχτα ο μισός πληθυσμός της αναγκάστηκε να μάθει ταχύτατα ουκρανικά, τα βιβλία ιστορίας ξαναγράφηκαν και χιλιάδες ιστορικών που έως τότε δίδασκαν την σοβιετική ιστορία τώρα θα έπρεπε να επινοήσουν την ουκρανική ιστορία. Συγγραφείς, ήρωες, μνημεία, τοπονύμια και χρονολογίες, άλλαξαν εθνολογικό πρόσημο. Όσους γνωρίζαμε ως Ρώσους έγιναν τώρα Ουκρανοί. Και εδώ θα πρέπει όμως να υπομνήσουμε ότι το εθνικό όνομα Ρώσος είναι διφυές. Δείχνει και τους εθνολογικά Ρώσους, αλλά και τους κατοίκους της ρωσικής αυτοκρατορίας. Οι πολιτικοί αναλυτές τονίζουν κυρίως τους γεωπολιτικούς ή ενεργειακούς λόγους της κρίσης. Ωστόσο η κρίση αυτή γίνεται με τη μαζική συμμετοχή ανθρώπων, έχει τα χαρακτηριστικά εμφύλιας διαμάχης. Οι άνθρωποι δεν είναι πιόνια, αλλά διαμορφώνονται μέσα από τις αντιλήψεις που έχουν για την ιστορία, μέσα από τα συναισθήματα που τους δημιουργεί η εμπλοκή με το παρελθόν τους. Οι δηλώσεις και οι αποφάσεις των πολιτικών δεν μπορούν να προσφέρουν συνδιαλλαγή, μεσολάβηση, συμφιλίωση των ανθρώπων με το παρελθόν τους. Δεν είναι άλλωστε αυτός ο στόχος τους.

Θα υπάρξει ένας δεύτερος Κριμαϊκός πόλεμος; Έχουμε ξεχάσει τον πρώτο κριμαϊκό πόλεμο που έγινε το 1853-56, ανάμεσα στη Ρωσία αφενός και στην Γαλλία και Αγγλία αφετέρου που προσέτρεξαν σε βοήθεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, βαζοντας πλεον πανω στο γεωπολιτικο τραπεζι, το Ανατολικο ζητημα. Το Ανατολικο ζητημα, ηταν απλως η βεβαιωση ότι η Οθωμανικη αυτοκρατορια ηταν πλεον νεκρη, ο σουλτανος ηταν απλως ενας κλοουν που εκτελουσε ότι του ελεγαν οι Αγγλοι και Γαλλοι για να σωθει, και ότι η υπαρξη της Οθωμανικης αυτοκρατοριας πλεον οφειλοταν στην στηριξη που της παρειχαν Αγγλια και Γαλλια, για να εμποδισουν τον Τσαρο να κατεβει στη Μεσογειο, καταλαμβανοντας ολην την Οθωμανικη αυτοκρατορια. Το Ανατολικο ζητημα, ατυπα βεβαιως, ειχε γινει γνωστο από το 1828, όταν ο στραταρχης του τσαρικου στρατου Ντιμπιτς, πηρε φαλαγγι τον στρατο των Οθωμανων από την Ρουμανια, και κατανικωντας τον εφτασε μεχρι εξω από την Κωνσταντινουπολη, στα στενα της Τσαταλτζας, και περιμενε την εντολη του Τσαρου για να εισβαλλει στην Κωνσταντινουπολη. Και επενεβησαν οι Αγγλοι και οι Γαλλοι, να κανουν συμφωνια με τον Τσαρο, για να μην εκδιωξει τον Σουλτανο, γιατι δεν ηθελαν να κατεβει ο Τσαρος στην Μεσογειο. Είναι μυθος αυτό που διδασκεται στα ελληνικα σχολεια, ότι δηθεν η ελληνικη ανεξαρτησια κατοχυρωθηκε με την Ναυμαχια του Ναυαρινου, γιατι αμεσως μετα ο Σουλτανος μαζευε στρατευματα για να εισβαλλει στο νεοτατο Ελληνικο κρατος. Επρεπε να χτυπησει ο Ντιμπιτς, για να αναγκαστει ο Σουλτανος να συμφωνησει στις συμφωνιες μετα τον πολεμο για την παραχωρηση ανεξαρτησιας στο νέο Ελληνικο κρατος. Ενας Ντιμπιτς, που ο Ενγκελς, ο «μαυρος στρατηγος» όπως τον αποκαλουσαν οι συντροφοι του, ο οποιος λατρευε το νέο ελληνικο κρατος, του εγραφε ελεγειες. Εν αντιθεσι με τον Μαρξ, ο οποιος λατρευε την αρχαια Ελλαδα όπως ειχε μαθει από την γερμανικη αγωγη του, ο οποιος ηταν εναντιος στην ελληνικη επανασταση του 1821, γιατι δεν την εκαναν εργατες, και πιστευε ότι η Οθωμανικη αυτοκρατορια επρεπε να αναπτυχθει, να αναπτυξει εργατες και κεφαλαιουχους, και οι εργατες να εξεγερθουν. Και ως γνωστων οι Ελληνες επαναστατες του 1821 ηταν αγροτες, όχι εργατες. Και η Οθωμανικη αυτοκρατορια ειχε πασαδες όχι κεφαλαιουχους. Και για τον ιδιο λογο ο Μαρξ μισουσε και την Ρωσικη αυτοκρατορια. Γιατι ηταν καθυστεριμενη τεχνολογικα, ειχε βογιαρους και πριγκιπες ευγενεις και αγροτες, αλλα όχι εργατες και βιομηχανους. Ο Κριμαικος πόλεμος ήταν ο τελευταίος πόλεμος στην Ευρώπη που απεδειξε ότι η Ρωσικη αυτοκρατορια, μπορει να ηταν γιγαντας απεναντι στην Οθωμανικη, αλλα τεχνολογικα ηταν στον μεσαιωνα σε σχεση με τους Αγγλους και τους Γαλλους, οι οποιοι νικησαν τους Ρωσους στην Κριμαια κατά κρατος, με πολύ λιγο στρατο, βασιζομενη κυριως στις τεχνολογικες τους δυναμεις. Ο Ρωσικος στολος αποτελουνταν μονον από ιστιοφορα, ενώ ο αγγλογαλλικος από ατμοκινητα πλοια. Ο ρωσικος στρατος ηταν οπλισμενος με καρυοφιλια, ενώ οι αγγλογαλλοι με τουφεκια. Ωστόσο ο αγγλογαλλικος ιμπεριαλισμος ανεκοψε τον ανερχόμενο ρωσικό ιμπεριαλισμό προς νότον. Στον πόλεμο αυτό που διεξήχθη στην Κριμαία, η Ρωσία ηττήθηκε. Ωστόσο ο πόλεμος αυτός προκάλεσε τεκτονικές αλλαγές στην ευρύτερη περιοχή. Ακολούθηαν καθοριστικές πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις τόσο στη Ρωσία όσο και στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Στην πρώτη ως αποτέλεσμα της ήττας, αρχισε να αναβαθμιζεται τεχνολογικα, στη δεύτερη επιβεβλημένες από τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής, των Ρωσων συμπεριλαμβανομενων. Η Πύλη αναγκάστηκε να αναγνωρίσει τα δικαιώματα των χριστιανών, αλλά άλλαξαν και οι κανονισμοί του Πατριαρχείου με τη συμμετοχή λαϊκών στη διοίκηση του μιλλέτ. Στον πόλεμο αυτό συμμετείχε δειλά-δειλά και η Ελλάδα, δημιουργώντας ταραχές στα ηπειροθεσσαλικά της τοτε σύνορα (η Ελλαδα τοτε ηταν απλως η Πελοποννησος η Στερεα και οι Κυκλαδες) με την Οθωμανική αυτοκρατορία. Οι Αγγλογάλοι απέκλεισαν το λιμάνι του Πειραιά, αποβίβασαν στρατιωτικά αγήματα και τοποθέτησαν φιλική και δυτικοστρεφή κυβέρνηση στην Αθήνα. Άρχισε η αρχή του τέλους του Οθωνα, διαλύθηκε η φιλορωσική επιρροή στην πολιτική ζωή, και ξέσπασε χολέρα στην πρωτεύουσα.

Ας ευχηθούμε ότι θα αποφευχθεί ένας δεύτερος κριμαϊκός πόλεμος. Δεν θα είναι όπως μικρότερης σημασίας οι μεταβολές στην ευρύτερη περιοχή. Θα πρέπει να τις παρακολουθήσουμε, γιατί, δεδομένης της δομής των ιστορικο-γεω-πολιτικών σχέσεων, η Ελλάδα δεν θα μείνει ανεπηρέαστη.

Για την διάσωση της Κυανής Ακτής της Πρέβεζας


Για την διάσωση της Κυανής Ακτής της Πρέβεζας
Η ανάπλαση της Κυανής Ακτής, ένα έργο περίπου 4 εκ ευρώ θα τσιμεντοποιήσει ένα μεγάλο μέρος της ακτής και του πρασίνου, αδιαφορώντας για την καταστροφή του άλσους των ευκαλύπτων και δημιουργώντας άλλο ένα φαραωνικό έργο στην Πρέβεζα. Η ανάπλαση της Κυανής Ακτής είναι ένα ακόμα έργο που ξεκινά χωρίς καμία δημόσια διαβούλευση για τον σχεδιασμό του και για τις ανάγκες που θα εξυπηρετήσει.
Όμως το κυρίαρχο στην ανάπλαση της Κυανής Ακτής δεν είναι μόνο η περιβαλλοντική και αισθητική καταστροφή που θα επιφέρει. Το έργο της ανάπλασης της Κυανής Ακτής δεν πρέπει να το δούμε μόνο ως «άλλο ένα έργο» που καταστρατηγεί τις διαδικασίες συμμετοχικού σχεδιασμού και αντί να προστατεύσει το φυσικό τοπίο, το υποβαθμίζει. Για να δούμε την πραγματική εικόνα, θα πρέπει να συνδέσουμε το έργο της ανάπλασης της Κυανής με το έργο του αλιευτικού καταφυγίου στον Παντοκράτορα, το έργο της ανάπλασης του Παντοκράτορα, και την σύνδεση των παραπάνω με το νέο λιμάνι της πόλης. Όλα τα παραπάνω, πέρα από την όμορη σύνδεσή τους που συνθέτει το παραλιακό μέτωπο της πόλης, έχουν ένα κοινό παρονομαστή: ότι έχουν σχεδιαστεί όχι για τις ανάγκες των πολιτών της Πρέβεζας, αλλά για τις ανάγκες κάποιων άλλων.
Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε την εικόνα του παραλιακού μετώπου της πόλης σε μερικά χρόνια, όταν θα έχουν τελειώσει όλα τα σχεδιασμένα έργα από το αλιευτικό καταφύγιο και την Κυανή Ακτή μέχρι το νέο λιμάνι: Το αλιευτικό καταφύγιο, μόνο αλιευτικό δεν θα είναι, καθώς με λίγες αλλαγές μπορεί να μετατραπεί σε μια ιδιωτική μαρίνα για γιοτ, όπως προβλέπεται να γίνει και ένα μεγάλο μέρος του νέου λιμανιού της πόλης. Από την άλλη, η Κυανή Ακτή με τα τσιμεντένια μονοπάτια των 2.200 μέτρων και τα 32 αποδυτήρια δημιουργεί τις υποδομές για την προσέλκυση χιλιάδων τουριστών. Όπως έχουμε δει να γίνεται σε αρκετές άλλες περιπτώσεις στην Ελλάδα, έτσι και στην περίπτωση της Κυανής Ακτής οι οργανωμένες υποδομές προσέλκυσης μαζικού τουρισμού, ενεργοποιούν ιδιωτικές επενδύσεις, οι οποίες με την σειρά τους μπορούν στο όνομα της ανάπτυξης να αλλάξουν σε μια νύχτα τον πολεοδομικό κανονισμό και να χτίσουν πολυτελή ξενοδοχεία πέριξ της Κυανής Ακτής με αντάλλαγμα την αποκλειστική χρήση της ακτής για τους λουόμενους τουρίστες.
Στα παραπάνω μεγάλο ρόλο παίζουν οι επενδύσεις μέσω του ΕΣΠΑ, αφού ένα από τα κυριότερα κριτήρια των ενισχύσεων μέσω ΕΣΠΑ είναι η ανταποδοτικότητα των έργων. Για να υπάρχει ανταποδοτικότητα σε ένα έργο πρέπει να υπάρχει και ιδιώτης να το εκμεταλλεύεται! Ποιές λοιπόν ανάγκες έρχονται να καλύψουν οι φαραωνικές αναπλάσεις στην πόλη της Πρέβεζας και γιατί μέσα σε ένα διάστημα 4-5 χρόνων αλλάζει δραστικά όλο το παραλιακό μέτωπο της πόλης; Οι αναπλάσεις πολύ λίγο εξυπηρετούν τα συμφέροντα και τις ανάγκες των Πρεβεζάνων πολιτών και των μελλοντικών γενεών.
Οι αναπλάσεις του παραλιακού μετώπου της πόλης έχουν σχεδιαστεί από τα πάνω, με γνώμονα την προσέλκυση ιδιωτών και θα έχουν ως αποτέλεσμα το ξεπούλημα του δημόσιου χώρου της πόλης και δη του καλύτερου κομματιού της.
Οι αναπλάσεις εξυπηρετούν τα ιδιωτικά κεφάλαια μεγάλων εταιριών και την καπιταλιστική ανάπτυξη σε μια χώρα που ξεπουλά τους φυσικούς πόρους και ιδιωτικοποιεί λιμάνια και αεροδρόμια.
Έτσι δεν θα πρέπει να βλέπουμε μεμονωμένα τις εξελίξεις στην Κυανή Ακτή. Θα πρέπει να τις βλέπουμε σε άμεση σύνδεση με τις άλλες αναπλάσεις στην Πρέβεζα, αλλά και με τις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης του δημόσιου χώρου σε άλλες περιοχές στην Ελλάδα (όπως στον Αστέρα της Βουλιαγμένης, που αποτελεί για την Αθήνα ότι η Κυανή Ακτή για την Πρέβεζα!) Θα πρέπει να το συνδέσουμε με την επέλαση του κεφαλαίου στην Ελλάδα και την συμπόρευσή του με τα ευρωπαϊκά κονδύλια και την ΕΕ!
Ποιά θα πρέπει να είναι η απάντησή μας;
Οι Πρεβεζάνοι πολίτες πρέπει να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στην ντόπια άρχουσα τάξη που έχει κεντρικό ρόλο στον σχεδιασμό τέτοιων αναπλάσεων. Οι προηγούμενες δημοτικές αρχές όχι μόνο δεν όρθωσαν ανάστημα, αλλά έσκυψαν το κεφάλι στις προσταγές του κεφαλαίου και της ΕΕ.
Οι αναπλάσεις θα πρέπει να γίνονται με γνώμονα τις ανάγκες των πολιτών της Πρέβεζας και πρέπει να εξυπηρετούν τις ανάγκες για λειτουργικούς και αισθητικούς δημόσιους χώρους για την άθληση και τον ελεύθερο χρόνο, για την ανάπτυξη της πολιτιστικής έκφρασης και δημιουργίας και για την αρμονική συνύπαρξη των πολιτών.

Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Τι κρίνεται στην Ουκρανία


 

 

ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (9Μαρτίου 2014)

Τι κρίνεται στην Ουκρανία;

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Είναι τέτοιο το μέγεθος της παραπληροφόρησης, αν όχι μαύρης προπαγάνδας, από τα μίντια της «διεθνούς κοινότητας» (διάβαζε της Υπερεθνικής ελίτ ―βασικά της «Ομάδας των 7»― που διαχειρίζεται τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης) ώστε, με δεδομένο τον άθλιο ρόλο της «Αριστεράς» των ίσων αποστάσεων, είναι εξαιρετικά δύσκολο για τον μέσο πολίτη στη Δύση να καταλάβει καν τι κρίνεται στην Ουκρανία. Θα προσπαθήσω, αρχίζοντας σήμερα, να απαντήσω στα κρίσιμα ερωτήματα που θέτει η Ουκρανία, τα οποία ουσιαστικά αφορούν τα λαϊκά στρώματα παντού, εφόσον εκεί κρίνεται εάν θα υποδουλωθούμε, χωρίς εθνική και οικονομική κυριαρχία, στην παγκόσμια διακυβέρνηση που μεθοδικά στήνει η Υ/Ε (Υπερεθνική Ελίτ) τα τελευταία 20 περίπου χρόνια. Είτε με τον οικονομικό εξανδραποδισμό και την μετατροπή σε προτεκτοράτα της χωρών όπως η Ελλάδα, είτε με τον φυσικό εξανδραποδισμό των αντιστεκόμενων λαών (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη, Συρία).

Το πρώτο ερώτημα που τίθεται αφορά στο τι ακριβώς έγινε στην Ουκρανία, διότι είναι πολλοί που εξαιτίας της μαζικής προπαγάνδας της Υ/Ε και των λακέδων της, δεν έχουν αντιληφθεί ότι ένα μεθοδικά οργανωμένο πραξικόπημα συντελέστηκε ενάντια στην νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας, με την βοήθεια τόσο της ντόπιας οικονομικής ελίτ (που αποτελείται από μερικούς δισεκατομμυριούχους ολιγάρχες), όσο και της Υ/Ε. Έτσι, μόλις η κυβέρνηση άσκησε το δικαίωμά της να μην υπογράψει συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ, η ελίτ αυτή κινητοποίησε την «νεολαία του facebook», τις ΜΚΟ που χρηματοδοτεί κ.λπ. που πρωτοστάτησαν σε διαδηλώσεις από εθνικιστές της δυτικής Ουκρανίας, αλλά και αγανακτισμένους εργαζόμενους κατά της ντόπιας πολιτικής και οικονομικής ελίτ. Όμως, οι ειρηνικές στην αρχή διαδηλώσεις γρήγορα έγιναν βίαιες, (με τους «διαδηλωτές» βασικά να δέρνουν τα ΜΑΤ που είχαν εντολή να παραμένουν παθητικά!), και στη συνέχεια ένοπλες, με επί κεφαλής πραγματικούς νεοναζιστές και τάγματα εφόδου. Την στιγμή μάλιστα που το καθεστώς είχε ουσιαστικά παραδοθεί στις απαιτήσεις τους, «μυστηριώδεις» ελεύθεροι σκοπευτές που δεν είχαν καμιά σχέση με την κυβέρνηση όπως τώρα αναμφισβήτητα αποδείχνεται, άρχισαν να πυροβολούν στο ψαχνό, διαδηλωτές και αστυνομικούς, ξεκινώντας μια σφαγή που οδήγησε στην άμεση ανατροπή του καθεστώτος. Πράγμα που ήταν ακριβής αντιγραφή της διαδικασίας με την οποία η ίδια ελίτ ξεκίνησε την σχεδιασμένη ένοπλη εξέγερση κατά του Μπααθικού καθεστώτος στην Συρία.Αν παραμερίσουμε τις «εξηγήσεις» για τους λόγους του πραξικοπήματος που καταφεύγουν σε κοινότοπες ή αναχρονιστικές ανοητολογίες για γεωπολιτικούς λόγους και «ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις» αντίστοιχα, ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι πίσω από το πραξικόπημα; Το σημείο εκκίνησης που αγνοούν οι παραπάνω απόψεις είναι το θεμελιακό γεγονός της εποχής μας: η ΝΔΤ που ανέτειλε με την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και την κατάρρευση του «υπαρκτού». Η παγκοσμιοποίηση αυτή που ήταν συνέπεια της μαζικής εξάπλωσης των υπερεθνικών επιχειρήσεων (καμιά σχέση με τα καρτέλ του ...Λένιν κ.λπ.) τα τελευταία 30 περίπου χρόνια, οι οποίες σήμερα ελέγχουν την παγκόσμια παραγωγή και διανομή εμπορευμάτων, είχε μια βασική συνέπεια: τη σταδιακή εξαφάνιση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας που ήταν ασύμβατες με το άνοιγμα και την απελευθέρωση των αγορών. Και αυτό, διότι οι κοινωνικοί έλεγχοι πάνω στις αγορές για την προστασία της κοινωνίας από αυτές αναγκαστικά υποβαθμίζονται ή εξαφανίζονται όσο προχωρά η παγκοσμιοποίηση που συνεπάγεται ομογενοποίηση του οικονομικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο λειτουργούν οι επιχειρήσεις αυτές, κυρίως όσον αφορά στο κόστος παραγωγής. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι κάθε χώρα ή λαός που επιθυμεί να διατηρήσει την εθνική και οικονομική κυριαρχία του μπαίνει στο στόχαστρο της Υ/Ε.

Αυτό ακριβώς συνέβη με την Ρωσία σε σχέση με την Ουκρανία. Όπως είναι γνωστό, η Ρωσική ελίτ υπό τον Πούτιν έχει ξεκινήσει από καιρό μια εκστρατεία για την ενίσχυση της εθνικής κυριαρχίας της (πρόγραμμα εξοπλισμών) αλλά και της οικονομικής. Έτσι, σε αντίθεση με τους κανονισμούς του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, στον οποίο πρόσφατα εντάχθηκε, έχει καθιερώσει διαφόρους κοινωνικούς ελέγχους στις αγορές κεφαλαίου και εμπορευμάτων. Ακόμη, η παραγωγική δομή της διαφέρει σημαντικά από αυτήν των άλλων χωρών της Υ/Ε, στις οποίες η Ρωσική ελίτ θέλει να ανήκει σαν ισότιμο μέλος. Το 70% των εξαγωγών της συνίστανται σε ενέργεια και πρώτες ύλες, και μόνο 15% σε βιομηχανικά προϊόντα, έναντι 77% των εξαγωγών βιομηχανικών προϊόντων από την Ευρωζώνη. Αυτό, βέβαια, οφείλεται στην καταστροφή της οικονομικής αυτοδυναμίας που επέφερε η «καταστρόικα» μετά την κατάρρευση του σοβιετικού συστήματος. Η Ρωσία, επομένως, δεν είναι ακόμη πλήρως ενσωματωμένη στην ΝΔΤ, σε αντίθεση για παράδειγμα με την Κίνα η οποία, στο οικονομικό επίπεδο, ουσιαστικά αποτελεί προτεκτοράτο των υπερεθνικών επιχειρήσεων στις οποίες οφείλει βασικά την «ανάπτυξη» της, με αντάλλαγμα την πάμφθηνη εκπαιδευμένη εργασία που τους προσφέρει. Η βασική επιλογή επομένως, σήμερα, για την Ρωσική ελίτ είναι είτε να ενσωματωθεί πλήρως στη ΝΔΤ (όπως απαιτεί τμήμα της οικονομικής ελίτ της), είτε να ξεκινήσει ένα ριζικό πρόγραμμα οικονομικής αυτοδυναμίας που είναι όμως ασύμβατο με την ΝΔΤ, (όπως απαιτεί ένα ευρύ άτυπο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης που ενώνει από κουμουνιστές μέχρι εθνικιστές και ορθόδοξους). Ο Πούτιν προσπάθησε μέχρι τώρα να συμβιβάσει αυτούς τους ασύμβατους στόχους, συχνά με αντιφάσεις (π.χ. Λιβύη), αλλά συνήθως με συνέπεια στην υποστήριξη των αντιστεκόμενων λαών στη ΝΔΤ. Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας ήταν το πρόγραμμα για την Ευρασιατική Ένωση το οποίο αποτελεί, όπως θα δούμε στη συνέχεια, την απώτερη αιτία της σύγκρουσης Υ/Ε και Ρωσίας με αφορμή την Ουκρανία. Υ.Γ. Δεν αξίζει να ασχοληθώ με «αριστερό» λασπολόγο, που σε σχόλιο κάτω από το προηγούμενο άρθρο έγραψε ότι «για μια ακόμη φορά, όπως κάνει συνεχώς τους τελευταίους μήνες… υπερασπίζεται, πέρα από κάθε αμφιβολία, τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή». Και αυτό, επειδή αναφέρθηκα στην προτεινόμενη ―παγκόσμια― πρωτοτυπία, ένα κόμμα να είναι νόμιμο με όλους τους βουλευτές του στη φυλακή! Μόνο κάποιος που δεν έχει ιδέα από την αρθρογραφία μου ή διατελεί «εν υπηρεσία» θα μπορούσε να ξεστομίσει παρόμοια συκοφαντία...

inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2014/2014_03_09.html www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/για τακτικές ενημερώσεις επισκέπτεστε το πόρταλ μας!!! www.pd-antipagkosmiopoiisi.gr/ www.periektikidimokratia.org

Απειλή πολέμου και φασισμού από τους δυτικούς αποικιοκράτες που βρίσκονται στην Ουκρανία


 

Κλιμακώνεται επικίνδυνα η διεθνής κρίση - Απειλή πολέμου και φασισμού - Για τη διανομή των ζωνών επιρροής συνθλίβεται ο λαός της Ουκρανίας

Του Αντώνη Παπαδόπουλου

Κλιμακώνεται επικίνδυνα η διεθνής κρίση που ξέσπασε στην Ουκρανία ύστερα από την πραξικοπηματική ανατροπή του Ουκρανού Προέδρου Γιανουκόβιτς και της κυβέρνησής του, που οργάνωσαν και καθοδήγησαν οι Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές και εκτέλεσαν οι ντόπιοι λακέδες τους, με πρωταγωνιστές τις φασιστικές συμμορίες του “Δεξιού Τομέα” στο Κίεβο, εγκαθιδρύοντας ένα καθεστώς ανδρεικέλων της Δύσης, έτοιμο να προσδέσει και να υποτάξει οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά την Ουκρανία στο άρμα των ΗΠΑ – ΕΕ – ΝΑΤΟ, εκτοπίζοντας την επιρροή, τις θέσεις και τα ερείσματα της Ρωσίας στην Ουκρανία. Η απάντηση της Ρωσίας ήταν άμεση στις επιθετικές – επεμβατικές κινήσεις των αμερικανονατοϊκών ιμπεριαλιστών. Έθεσε κάτω από τον άμεσο πολιτικο-στρατιωτικό έλεγχο την κρίσιμη περιοχή της Κριμαίας, και οργανώνει διαμέσου της τοπικής κυβέρνησης δημοψήφισμα στις 16 Μάρτη με σκοπό την επανένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία, διαγράφοντας μια προοπτική απότομης όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Οι αμερικανοευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, αιφνιδιασμένοι από την κίνηση της Μόσχας, ωρύονται για την εδαφική κυριαρχία της Ουκρανίας, αυτοί που εξαπέλυσαν αλλεπάλληλους κατακτητικούς πολέμους, διαμελίζοντας ανεξάρτητα και κυρίαρχα κράτη, και προχωρούν τώρα σε οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, κλιμακώνοντας τον ανταγωνισμό για την αναδιανομή των ζωνών επιρροής, διαμορφώνοντας συνθήκες πολιτικής αστάθειας και πολεμικών συγκρούσεων στην Ουκρανία και την ευρύτερη περιοχή. Οι εθνικιστικές και στρατιωτικές αντιπαραθέσεις που συντελούνται στο πλαίσιο του ανταγωνισμού ανάμεσα στις ΗΠΑ – ΕΕ – Ρωσία για το ξαναμοίρασμα και την επανάκτηση των ζωνών επιρροής στα εδάφη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, έχουν αντιδραστικά χαρακτηριστικά και μετατρέπουν τους λαούς σε καύσιμη ύλη για την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων τους.

Κάτω από την άμεση, απροσχημάτιστη, κρυφή και φανερή υποστήριξη, οργάνωση και καθοδήγηση των Αμερικάνων και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, οι Ουκρανοί λακέδες τους, με αιχμή του δόρατος τις ένοπλες φασιστικές, αντικομμουνιστικές συμμορίες του “Σβόμποντα” και του “Δεξιού Τομέα”, πέτυχαν ύστερα από τρεις μήνες αντιδραστικών κινητοποιήσεων στην “Πλατεία” του Κιέβου, να ανατρέψουν πραξικοπηματικά το φιλορώσο Πρόεδρο Γιανουκόβιτς, όταν τον εγκατέλειψαν οι ντόπιοι οικονομικοί ολιγάρχες που τον στήριζαν, και να επιβάλουν τη δική τους αντιδραστική εξουσία, ένα καθεστώς ανδρεικέλων, υποχείριο των ΗΠΑ – ΕΕ, που η πρώτη του κυβερνητική ενέργεια ήταν να καλέσει τους Δυτικούς πάτρωνές του και το ΝΑΤΟ να επέμβουν στρατιωτικά και να εγγυηθούν την “κυριαρχία της Ουκρανίας”, την κυριαρχία δηλαδή της αντιδραστικής εξουσίας τους πάνω στον ουκρανικό λαό. Οι επόμενες κυβερνητικές ενέργειες που σχεδιάζει ο εγκάθετος πρωθυπουργός Γιατσενιούκ, ξεσκολισμένος λακές των Αμερικανών, που κάνει το γύρο του κόσμου ο ναζιστικός χαιρετισμός του, είναι η προσφυγή της Ουκρανίας στα νύχια του ΔΝΤ και ακόμη να τεθούν εκτός νόμου οι κομμουνιστικές δυνάμεις και να ξεκινήσει η καταδίωξή τους, να γκρεμιστούν τα αγάλματα του Λένιν και κάθε μνημείο που θυμίζει τη σοβιετική περίοδο και να καταργηθούν οι νόμοι που ενοχοποιούν τη φασιστική προπαγάνδα και τις φασιστικές θηριωδίες που διαπράχθηκαν σε βάρος του ουκρανικού λαού στην πρόσφατη ιστορία του. Οι πολιτικές εξελίξεις που ξέσπασαν και συνεχίζουν να εκτυλίσσονται και να κλιμακώνονται με ραγδαίο τρόπο στην Ουκρανία, σηματοδοτούν προς το παρόν τις επιθετικές επιδιώξεις των Δυτικών για την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική πρόσδεση – υποταγή της Ουκρανίας σε ΗΠΑ – ΕΕ – ΝΑΤΟ, καταφέροντας προσωρινά τουλάχιστον πλήγμα στα συμφέροντα της Ρωσίας και των φιλορωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία με την εγκαθίδρυση ενός εσωτερικού αντιδραστικού, αντικομμουνιστικού καθεστώτος που το συγκροτούν πολιτικά τα κόμματα – λακέδες της Δύσης, είτε “κοινοβουλευτικά” όπως αυτά της Τιμοσένκο είτε ακραιφνώς φασιστικά – πολιτικοί απόγονοι αυτών που πολέμησαν στο πλευρό των Γερμανοχιτλερικών κατακτητών και ακόμη παρά-πίσω των Λευκοφρουρών. Επεμβαίνοντας με τον πιο ωμό τρόπο οι Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές στις εσωτερικές εξελίξεις στην Ουκρανία και επιδιώκοντας αυτή ακριβώς η προκλητική επέμβαση να γίνεται γνωστή στους πάντες, προφανώς για να στείλουν μήνυμα πως αυτοί είναι κυρίαρχοι στη χώρα, έφθασαν στο σημείο οι υπουργοί Εξωτερικών των ιμπεριαλιστικών χωρών της ΕΕ και των ΗΠΑ το προηγούμενο διάστημα να παίρνουν αυτοπροσώπως μέρος στις “λαϊκές κινητοποιήσεις” στο Κίεβο και ακόμη να αποκαλύπτονται μέσα από τις συνομιλίες τους, χωρίς κανένα δισταγμό διάψευσης (Νούλαντ), τι σόι μαριονέτες είναι οι ηγέτες της αντιπολίτευσης, οι σημερινοί κυβερνήτες της Ουκρανίας και πως κινούν τα νήματα και τους κατευθύνουν τα αφεντικά τους

Και στο τέλος, αναβιώνοντας τις εποχές της νεοαποικιοκρατίας και των κανονιοφόρων, οι υπουργοί Εξωτερικών των ιμπεριαλιστικών κρατών της ΕΕ και των ΗΠΑ κατέφθασαν στο Κίεβο εν χορώ και αποφάσισαν επί τόπου την πραξικοπηματική ανατροπή του Γιανουκόβιτς και την παράδοση της εξουσίας στους λακέδες τους. Τώρα σαν συνέπεια της αχαλίνωτης επιθετικότητας των αμερικανονατοϊκών ιμπεριαλιστών να θέσουν κάτω από τον πλήρη πολιτικό έλεγχο και την κυριαρχία τους την Ουκρανία και να εκτοπίσουν τη Ρωσία από μια κρίσιμη για τα ιμπεριαλιστικά της συμφέροντα περιοχή, έχει ξεσπάσει μια πολιτικοστρατιωτική κρίση με διεθνείς διαστάσεις, οξύνοντας επικίνδυνα τους ανταγωνισμούς για την αναδιανομή των ζωνών επιρροής και δημιουργώντας μεγάλους κινδύνους για το μέλλον της Ουκρανίας που απειλείται με διαμελισμό. Η Ρωσία δεν φαίνεται διατεθειμένη να χάσει άπραγη μια μεγάλη ζώνη οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής επιρροής και να αποδεχθεί τις επιθετικές ενέργειες και τα τετελεσμένα των δυτικών αντιπάλων της, που αποσκοπούν να την εκτοπίσουν από την Ουκρανία, να την πλευροκοπήσουν από τα δυτικά και αν μπορέσουν να την εκδιώξουν από τη Μαύρη Θάλασσα και την Κριμαία, όπου διαθέτει ο ρωσικός στρατός μία από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές ναυτικές βάσεις του στη Σεβαστούπολη.Έτσι απαντώντας άμεσα η Ρωσία του Πούτιν στις επιθετικές – επεμβατικές κινήσεις ΗΠΑ – ΕΕ, αρνείται να αναγνωρίσει το νέο φιλοδυτικό καθεστώς του Κιέβου που άρπαξε την πολιτική εξουσία, πήρε υπό την προστασία της και αναγνωρίζει ως νόμιμο εκπρόσωπο της Ουκρανίας τον ανατραπέντα πρόεδρο Γιανουκόβιτς, ενώ ταυτόχρονα – γεγονός που αποτελεί και την πιο καίρια ενέργεια – έθεσε την Κριμαία, όπου οι Ρώσοι αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού της, κάτω από την πολιτικοστρατιωτική κυριαρχία της και οργανώνει δημοψήφισμα για την απομάκρυνσή της από την Ουκρανία και την ένταξή της στη Ρωσία, που σε αυτήν ανήκε μέχρι το 1954, όταν ο Χρουστσώφ την απέσπασε και την ενσωμάτωσε στην τότε Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας.

Δεν είναι καθόλου βέβαιο πως η αναρρίχηση των φιλοδυτικών δυνάμεων στην κυβερνητική εξουσία θα διασφαλίσει τον πολιτικό έλεγχο και την κυριαρχία των ΗΠΑ – ΕΕ πάνω στην Ουκρανία. Η πολιτική αστάθεια και αβεβαιότητα θα συνεχίσει να είναι το κύριο χαρακτηριστικό στην Ουκρανία και στην ευρύτερη περιοχή του Καυκάσου, αυτό ακριβώς που επικρατεί τα τελευταία είκοσι χρόνια. Εξάλλου δεν είναι η πρώτη φορά που επικρατούν με παρόμοιο – πραξικοπηματικό – τρόπο στην Ουκρανία οι φιλοδυτικές δυνάμεις. Πριν από δέκα χρόνια, το 2004, είχε ανατραπεί ξανά ο Γιανουκόβιτς από την πρωθυπουργία τότε με “βελούδινο” πραξικόπημα, παρόμοιων κινητοποιήσεων της περιβόητης “πορτοκαλί επανάστασης” και αναρριχήθηκε στην εξουσία ο λακές της Δύσης Γιουστένκο που τον αντικατέστησε λίγα χρόνια αργότερα, αφού χρεωκόπησε, η Τιμοσένκο, η οποία έπεσε κι αυτή κάτω από το βάρος μεγάλων οικονομικών σκανδάλων και βρέθηκε στη φυλακή. Μπροστά στη σαπίλα και τη διαφθορά, την πείνα και τη φτώχεια αυτών των κυβερνήσεων, στις εκλογές του 2010 ανέβηκαν στην εξουσία ξανά οι φιλορωσικές δυνάμεις με Πρόεδρο τον Γιανουκόβιτς, όπου τώρα, δέκα χρόνια αργότερα από την πρώτη ανατροπή του, επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία και ο ουκρανικός λαός συνεχίζει να συνθλίβεται στις μυλόπετρες των ενδοϊμπεριαλιστικών και ενδοαστικών αντιθέσεων, που ξεσπούν με τη μεγαλύτερη σφοδρότητα στη χώρα του. Μια χώρα μεγαλύτερη σε έκταση από ό,τι η Γαλλία ή η Γερμανία, που καλύπτει μεγάλο μέρος των δυτικών συνόρων της Ρωσίας με πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα, που διαμέσου της περνά το μεγαλύτερο δίκτυο αγωγών μεταφοράς τεράστιων ποσοτήτων αερίου και πετρελαίων από τη Ρωσία στη Δυτική Ευρώπη, καθιστώντας έτσι την Ουκρανία μια κρίσιμη από κάθε άποψη περιοχή για τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που τη μετατρέπει σε ένα πεδίο άγριου ανταγωνισμού για τον έλεγχο και την κυριαρχία της από ΗΠΑ -ΕΕ – Ρωσία.Τώρα και μια εικοσαετία οι ΗΠΑ και από κοντά η ΕΕ προώθησαν τον πολιτικοστρατιωτικό έλεγχο και την οικονομική κυριαρχία τους στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης με την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, οργάνωσαν και καθοδήγησαν ιδιότυπα πολιτικά πραξικοπήματα, τις επονομαζόμενες “πολύχρωμες επαναστάσεις” σε μια σειρά χώρες (Ουκρανία – Γεωργία κ.λ.π.), που δημιουργήθηκαν ύστερα από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Όλες αυτές οι επιθετικές – επεμβατικές επιχειρήσεις στην Α. Ευρώπη, τα Βαλκάνια και τον Καύκασο, όπως επίσης η προώθηση των σχεδίων για την εγκατάσταση της “αντιπυραυλικής ασπίδας” στην Πολωνία και Τσεχία, ο σχετικά πρόσφατος διαμελισμός της Σερβίας με την ανακήρυξη του κοσοβάρικου προτεκτοράτου, η σχεδιαζόμενη ένταξη της Ουκρανίας και Γεωργίας στο ΝΑΤΟ και η υποκίνηση πριν μια πενταετία της Γεωργίας για εξαπόλυση στρατιωτικής επίθεσης σε βάρος της Ν. Οσετίας, καθώς και οι σημερινές επιθετικές κινήσεις στην Ουκρανία εντάσσονται στους γενικότερους σχεδιασμούς του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και των συμμάχων του που αποσκοπούν να πετσοκόψουν τη Ρωσία στον Καύκασο και να αρπάξουν τα πετρέλαιά του, να ελέγξουν όλα τα δυτικά και νότια σύνορά της, δημιουργώντας συνθήκες περικύκλωσης και ασφυκτικού εναγκαλισμού της Ρωσίας. Η επιθετική πολιτική του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, ενώ για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα προχωρούσε “ορμητικά” τώρα και μερικά χρόνια αρχίζει να προσκρούει σε σοβαρά εμπόδια σαν αποτέλεσμα των ανακατατάξεων που συντελούνται στη διεθνή πολιτική σκηνή και της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.

Οι αποφάσεις του 5ου Συνεδρίου του Μ-Λ ΚΚΕ (Μάρτης 2013) υπογραμμίζουν: “Εξασφαλίζοντας, με το αυταρχικό καθεστώς Πούτιν, πολιτική σταθερότητα και υψηλούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης – αν και εξακολουθεί να βρίσκεται σε υποδεέστερη οικονομική θέση απέναντι στις άλλες παγκόσμιες δυνάμεις – και διαθέτοντας ένα τεράστιο στρατιωτικό - πυρηνικό οπλοστάσιο, που τον καθιστά παγκόσμια στρατιωτική δύναμη, ο ρώσικος ιμπεριαλισμός επανέρχεται με νέους όρους στο τραπέζι των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, επανακτά σταδιακά το ζωτικό του χώρο και αποκαθιστά τα συμφέροντά του, προκαλώντας ανακατατάξεις στη διεθνή πολιτική σκηνή και στην αναδιανομή των ζωνών επιρροής”. Το νέο στοιχείο και δεδομένο που έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια τόσο με την επίθεση που εξαπόλυσε πριν πέντε χρόνια η Γεωργία με τη μαριονέτα των ΗΠΑ Σαακασβίλι για την κατάληψη της Ν. Οσετίας και Αμπχαζίας, όσο και με τη σημερινή πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας στην Ουκρανία, είναι η έμπρακτη στρατιωτική απάντηση της Ρωσίας για την απόκρουση των επιθετικών κινήσεων των ΗΠΑ και των λακέδων του, καθώς και για τη διεκδίκηση των ζωτικών συμφερόντων και την επανάκτηση της κυριαρχίας του ανασυγκροτούμενου ρώσικου ιμπεριαλισμού πάνω στα γεωπολιτικά εδάφη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης που απέσπασε την τελευταία εικοσαετία η Δύση. Τώρα η κρίση οξύνεται με την απάντηση της Ρωσίας να θέσει υπό τον έλεγχό της την Κριμαία και την απειλή για το διαμελισμό και τον έλεγχο της Ανατολικής Ουκρανίας, διαγράφοντας μια προοπτική όξυνσης των αντιθέσεων, πολιτικής αστάθειας και συγκρούσεων στην Ουκρανία και την ευρύτερη περιοχή. Η ΕΕ που στην προεδρία της συνέπεσε να βρίσκεται η χώρα μας, και πρώτα απ' όλους η Γερμανία, αξιοποιεί όσο μπορεί την ευκαιρία που της δόθηκε για να προωθήσει τις πολιτικο- οικονομικές θέσεις και την παρουσία της στην Ουκρανία μέσα από την προώθηση των δικών της ανδρείκελων στην κυβέρνηση. Η γερμανική πολιτική που ηγεμονεύει στην ΕΕ συνίσταται στην άσκηση πιέσεων και εκβιασμών για την απόσπαση των μεγαλύτερων παραχωρήσεων της Ρωσίας προς τη Δύση στην Ουκρανία, στα πλαίσια “διευθέτησης της κρίσης” και μέχρι του σημείου που δεν θα μπαίνουν σε δοκιμασία οι οικονομικές, ενεργειακές και πολιτικές σχέσεις της ΕΕ με τη Ρωσία, δεν θα σπάνε οι “γέφυρες συνεννόησης” μαζί της, όπως φαίνεται να επιζητούν οι ΗΠΑ, και θα εξασφαλίζει στην ΕΕ να διεκδικήσει αγορές, μερίδιο, πολιτική παρουσία και επιρροή στην Ουκρανία. Στην κατεύθυνση που χαράζει η γερμανική πολιτική στην ΕΕ κινείται η κυβέρνηση Σαμαρά, προσπαθώντας να εξισορροπήσει τις αμερικανονατοϊκές συμφωνίες για τους αγωγούς και τις τιμές του ρωσικού φυσικού αερίου.

Η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα αντιστρέφοντας όλα όσα μέχρι τώρα υποστήριζε για το δικαίωμα δήθεν “αυτοδιάθεσης των εθνών” και αμφισβήτησης της ίδιας της έννοιας της εδαφικής κυριαρχίας μιας χώρας, που πάνω τους στήριξαν οι ΗΠΑ την εξαπόλυση τόσων κατακτητικών πολέμων, την υποδούλωση και το διαμελισμό ανεξάρτητων και κυρίαρχων χωρών, την πρόσφατη αναγνώριση της ανεξαρτησίας του κοσοβάρικου προτεκτοράτου, τώρα που τα συμφέροντά τους άλλα υπαγορεύουν, καταδικάζουν την “αυτοδιάθεση”της Κριμαίας, προστάζουν να παραμείνει σεβαστή η εδαφική κυριαρχία της Ουκρανίας, κλείνοντας τα μάτια οι “δημοκράτες” της Δύσης στην πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας με πρωταγωνιστές τους Ουκρανούς φασίστες.Οι εθνικιστικές και στρατιωτικές αντιπαραθέσεις που συντελούνται στο πλαίσιο του ανταγωνισμού ανάμεσα στις ΗΠΑ – ΕΕ – Ρωσία για το ξαναμοίρασμα και την επανάκτηση των ζωνών επιρροής στα εδάφη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, έχουν αντιδραστικά χαρακτηριστικά και μετατρέπουν τους λαούς σε καύσιμη ύλη για την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων τους.Τα πραγματικά συμφέροντα τω εθνών και των λαών των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών, σήμερα της Ουκρανίας, βρίσκονται έξω από τις μυλόπετρες του αμερικανορώσικου ανταγωνισμού και δεν πρέπει μπροστά στην πολεμοχαρή επιθετικότητα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού να καλλιεργηθεί καμιά αυταπάτη για την πραγματικά αντιδραστική φύση και χαρακτήρα της σημερινής ιμπεριαλιστικής Ρωσίας των Πούτιν – Μεντβέντεφ και των αστικών φιλορωσικών δυνάμεων της Ουκρανίας. Τα πραγματικά συμφέροντα αυτών των λαών, η απολύτρωσή τους από τα δεσμά των ντόπιων κυρίαρχων αστικών δυνάμεων, της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της εθνικής και κοινωνικής καταπίεσης, προϋποθέτει την κοινή πάλη τους ενάντια στους κοινούς εχθρούς τους, ΗΠΑ- ΕΕ, Ρωσία και τους ντόπιους λακέδες τους. Είναι ολέθριο να σπρώχνονται τα έθνη και οι λαοί αυτής της περιοχής, όπως τώρα της Ουκρανίας να δεθούν και να συρθούν, διαμέσου των διεσπασμένων τμημάτων της αστικής τάξης, είτε στο άρμα των ΗΠΑ – ΕΕ είτε της Ρωσίας. Από την άποψη αυτή η θέση μιας σειράς δυνάμεων που εμφανίζονται με κομμουνιστικούς τίτλους στη Ρωσία και την Ουκρανία και σέρνονται πίσω από την πολιτική του Πούτιν και του Γιανουκόβιτς, στηρίζοντας τα συμφέροντα του ρώσικου ιμπεριαλισμού και των δυνάμεών του στην Ουκρανία, επί της ουσίας δεν διαφέρει σε τίποτα από την πολιτική των ψευτοκομμουνιστικών και “αριστερών” κομμάτων της Δ. Ευρώπης, που γίνονται απολογητές και χειροκροτητές της ιμπεριαλιστικής και φιλοπόλεμης πολιτικής των ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, 8-21/3/2014, www.m-lkke.gr


 

 

Ποιά η σχέση του ναζιστικού κόμματος με το βαθύ κράτος;


Η υποψηφιότητες της Χρυσής Αυγής στην Περιφέρεια Ηπείρου,αποκαλύπτουν τη διείσδυση της ναζιστικής εγκληματικής συμμορίας στο εσωτερικό της ΕΥΠ και της ΕΛΑΣ
Ποια η σχέση του ναζιστικού κόμματος με το βαθύ κράτος;
Μια σειρά στοιχεία που αποκαλύπταν τη στενή σχέση Χρυσής Αυγής με την ΕΥΠ και την ΕΛΑΣ, δημοσιοποίησαν πριν λίγο καιρό, τρεις δικηγόροι οι οποίοι έχουν αναλάβει υποθέσεις δολοφονικών επιθέσεων από τους νεοναζί και καλούν τις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές να διερευνήσουν τα καταγγελλόμενα.Ο Τάκης Ζώτος και ο Θανάσης Καμπαγιάννης, δικηγόροι της υπόθεση δολοφονίας του Σαχζάτ Λουκμάν και η Ευγενία Κουνιάκη δικηγόρος, της υπόθεσης Σκορδέλλη-Λουκιανού-Μαρκουλάκη, δημοσιεύσαν 7 σημεία, συγκεντρώνοντας μια σειρά στοιχεία.Θεωρούμε ότι τα στοιχεία αυτά,καθώς και η ανακοίνωση υποψηφίων με την Χρυσή Αυγή,αρκετών απόστρατων αξιωματικών της ΕΛΑΣ,του Στρατού και της ΕΥΠ, δίνουν μια πρώτη εικόνα της μακροχρόνιας διείσδυσης και δράσης πυρήνων της ναζιστικής εγκληματικής συμμορίας στο εσωτερικό της ΕΥΠ και της Αστυνομίας.
Στην Ήπειρο
Ο σημερινός υποψήφιος Περιφερειάρχης Ηπείρου της Χρυσής Αυγής, Κώστας Αναγνώστου, πριν αποστρατευτεί από τον Στρατό, με την ιδιότητα του Αξιωματικού, υπηρέτησε (επί κυβέρνησης Ν.Δ.) με απόσπαση σε νευραλγικό πόστο στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών!!! Όμως στην Ελληνική Αστυνομία υπηρετούσε και ο απόστρατος σήμερα, Σπύρος Μπαρτζώκας, ο οποίος θα είναι ο υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης της Χ.Α. στην Περιφερειακή Ενότητα Πρέβεζας.Θεωρούμε,πως η έρευνα για τη δράση της Χρυσής Αυγής,πρέπει να επεκταθεί και σε αυτό το πεδίο, καθώς,σύμφωνα με πληροφορίες, μεγάλο μέρος του πορίσματος Βουρλιώτη βασίστηκε σε πληροφορίες που άντλησε από την Γ' Διεύθυνση της ΕΥΠ.Αν αυτό είναι σωστό, τότε έχουμε βάσιμους λόγους να πιστεύουμε ότι οι πληροφορίες που είχε στη διάθεσή του από την ΕΥΠ ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου ήταν εξαρχής εξαιρετικά περιορισμένες, καθώς μεγάλο μέρος τους αποκρύφτηκε και ίσως καταστράφηκε από τους συνεργάτες και πληροφοριοδότες της ναζιστικής συμμορίας στο εσωτερικό των κρατικών υπηρεσιών...Για τον λόγο αυτό,ίσως να αποπέμφθηκε τον περασμένο Σεπτέμβρη από την ΕΥΠ ο αξιωματικός της διεύθυνσης αντικατασκοπείας Δήμος Κούζηλος, ,που ήταν υπεύθυνος για την διερεύνηση της δράσης της «Χρυσής Αυγής» με την υποβοήθηση και του συστήματος παρακολούθησης τηλεφώνων!!!

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2014

"Ανατροπή στην πόλη και το χωριό".Προγραμματική διακήρυξη για το Δήμο Ηγουμενίτσας


''Ανατροπή στην πόλη και το χωριό''
Προγραμματική διακήρυξη για το Δήμο Ηγουμενίτσας
Ο τόπος μας ζει, όπως και όλη η χώρα, στη δίνη της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης. Κρίση που καθημερινά βιώνει η κοινωνία μας με πρωτοφανή ανεργία, απολύσεις, τις εργασιακές σχέσεις να καταπατώνται, τα χαράτσια, την φοροεπιδρομή, την οικονομική ασφυξία μισθωτών, συνταξιούχων, μικρών καταστηματαρχών, αγροτών.
Η συγκυβέρνηση ΝΔ –ΠΑΣΟΚ, σε απόλυτη εναρμόνιση με την τρόικα διαχειρίζεται την επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στη κοινωνία.
Τα βασικά κοινωνικά δικαιώματα στην υγεία, την παιδεία, την κοινωνική ασφάλιση και πρόνοια τα παραδίδουν στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Καταργούν δημοκρατικές ελευθερίες, εργατικές και κοινωνικές κατακτήσεις αιώνων. Είναι υπεύθυνοι για το τέρας του ναζισμού που σήκωσε κεφάλι.
Το μοντέλο ανάπτυξης της κοινωνίας του καπιταλισμού, την κυριαρχία των αγορών και του χρηματιστηριακού τραπεζικού κεφαλαίου και των πολυεθνικών, που σαν παράσιτα λυμαίνονται τον πλούτο σε ολόκληρο τον πλανήτη, τις επιλογές του σκληρού πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ζούμε στη χώρα μας. Επιλογές που δίνουν στην οικονομική κρίση διάσταση γενικευμένης δομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την ανατροπή αυτής της πολιτικής και των εκφραστών της καθώς και κάθε επίδοξου διαχειριστή της, δρόμος ανατροπής για να απαλλαγεί η χώρα απ’ τα δεσμά Ε.Ε-Δ.Ν.Τ και τον θανάσιμο εναγκαλισμό της Τρόικα.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την ανατροπή είναι η ανάπτυξη και η ενότητα των μαχόμενων κομματιών του κινήματος, για να καταχτηθεί η δυναμική που θα τα ενώσει και θα μετατρέψει την οργή και την αγανάκτηση σε πολιτικό ρεύμα ανατροπής με ευθύβολη πολιτική στόχευση τους εκμεταλλευτές αλλά και διαχειριστές του καπιταλιστικού συστήματος, για την ανάπτυξη ενός κινήματος που δε θα λιβανίζει τις ελπίδες για σωτηρία του λαού μετατρέποντάς τες σε εκλογικές αυταπάτες ή μίζερες λογικές ήττας και κομματικής εσωστρέφειας. Την ανάπτυξη ενός κινήματος με σαφή αντιδιαχειριστική, αντικαπιταλιστική, αντιϊμπεριαλιστική κατεύθυνση.
Είναι μονόδρομος η έξοδος από την «ευρωπαϊκή ένωση» γιατί με τις πολιτικές της επιταγές έχει φέρει τον λαό της χώρας μας σε κατάσταση φτώχειας και εξαθλίωσης. Είναι πλέον όρος επιβίωσης του λαού μας η μονομερής διαγραφή του χρέους προς τραπεζίτες και τοκογλύφους, γιατί είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη χρηματοδότηση και την οικονομική υπόσταση του Δήμου.
Είναι πλέον όρος επιβίωσης του λαού μας η εθνικοποίηση των τραπεζών και επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας.
Είναι πλέον όρος απαράβατος ο εργατικός έλεγχος, γιατί είναι ο μοναδικός τρόπος να σταματήσει τη λήψη των αποφάσεων από τους «άρχοντες» του τόπου δίχως να λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες της κοινωνίας, αλλά με μόνο στόχο τη διατήρηση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου και μιας δεξαμενής παρατρεχάμενων για να διαιωνίζεται ο ρόλος και η θέση τους ως υπάλληλοι της ολιγαρχίας του τόπου.
Για τις τοπικές κοινωνίες η αυτοδιοίκηση οφείλει, κατά την δική μας γνώμη, να είναι ο πιο κοντινός παραστάτης των πληττόμενων κοινωνικών στρωμάτων και των δημοτών απ’ αυτή την πολιτική ,παραστάτης για να μπορέσει να σταθεί όρθια η κοινωνία.
Ο θεσμός της αυτοδιοίκησης δεν μπορεί να είναι απλά διαχειριστής της μιζέριας. Δεν μπορεί να είναι ο τοπικός εφαρμοστής των μνημονιακών πολιτικών και των αντιλαϊκών μέτρων. Δεν μπορεί να είναι ο μάνατζερ των ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου στο αδηφάγο ιδιωτικό κεφάλαιο που επιδιώκει να ξεπεράσει την κρίση του εμπορευματοποιώντας κάθε δημόσιο αγαθό.
Η αντιμετώπιση της κρίσης με παρεμβάσεις προς όφελος της κοινωνίας και των λαϊκών στρωμάτων, η αντιμετώπιση των μικρών και μεγάλων προβλημάτων στην καθημερινότητα των δημοτών, αλλά και η προοπτική ανάπτυξης για τις τοπικές κοινωνίες, και για το δήμο μας, αναδεικνύει την ανάγκη δημοκρατικής αποκέντρωσης με αυτοδιοίκηση, με θεσμούς αμεσοδημοκρατικούς, με ενεργή λαϊκή συμμετοχή των πολιτών στην πόλη της Ηγουμενίτσας αλλά και στα χωριά .
Επιβάλλεται η αλλαγή του θεσμικού, οικονομικού αλλά και χωροταξικού πλαισίου του «Καλλικράτη» που αποτελεί τον βραχίονα των μνημονιακών πολιτικών στο χώρο της αυτοδιοίκησης. Επί της ουσίας η κατάργησή του και η δημιουργία στη θέση του μιας άλλης λογικής στεριωμένης στις ανάγκες του τόπου μας.
Επιβάλλεται η συστράτευση και ο αγώνας για τη μετατροπή του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης, από εντολοδόχο των κυβερνητικών επιλογών, σε ζωντανό πολιτικό κύτταρο της κοινωνίας.
Η προσπάθεια αυτή, κατά την αντίληψης μας, βασίζεται στις παρακάτω βασικές αρχές –πλαίσιο, πάνω στις οποίες μπορεί και πρέπει να στηριχτεί η δημιουργία ενός μετώπου ανατροπής και στο δήμο της Ηγουμενίτσας, που θα διεκδικήσει και θα εφαρμόσει συλλογική δημοτική φιλολαϊκή πολιτική, όπου οι ίδιοι οι πολίτες με τη συμμετοχή τους θα αναδεικνύουν τα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας και θα παλεύουν από κοινού για την επίλυσή τους.
Η απάντηση απ’ τη μεριά μας για μια «άλλη τοπική αυτοδιοίκηση», μια αυτοδιοίκηση που να στηρίζεται σε:
1) Αποκέντρωση. Ο Δήμος να λειτουργεί με αυτοτέλεια και αποκέντρωση. Όχι ως εκφραστής της κεντρικής εξουσίας ,αλλά με αιρετούς και ανακλητούς εκπροσώπους της τοπικής κοινωνίας, η οποία θα παρεμβαίνει και θα ελέγχει τη λειτουργία του, τόσο μέσα από θεσμοθετημένες συμμετοχικές δομές όσο και μέσα από αυτόνομες κοινωνικές οργανώσεις.
2) Συλλογικότητα. Οι αποφάσεις να λαμβάνονται και η πολιτική να ασκείται από τα συλλογικά όργανα και όχι από μονοπρόσωπα εκτελεστικά όργανα. Τα δημαρχοκεντρικά χαρακτηριστικά του σημερινού συστήματος πρέπει να ανατραπούν. Το άνοιγμα και ο εμπλουτισμός του δημοτικού συμβουλίου είναι αναγκαία προϋπόθεση πραγματικά δημοκρατικής λειτουργίας.
3) Συμμετοχή. Οι συμμετοχικοί θεσμοί πρέπει να είναι από τα θεμελιώδη και κυρίαρχα συστατικά στη λειτουργία και στη λήψη των αποφάσεων Οι θεσμοί αυτοί δεν μπορεί να είναι άλλοι από τις λαϊκές συνελεύσεις, τη συμμετοχική διαμόρφωση του προϋπολογισμού και τα τοπικά δημοψηφίσματα.
4) Αυτονομία. Η κατανομή πόρων και αρμοδιοτήτων μεταξύ κεντρικού κράτους και αυτοδιοίκησης πρέπει να είναι σαφής, σταθερή και ισότιμα συνδιαμορφωμένη. Η κρατική χρηματοδότηση να προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας και να μην εξαρτάται από μονομερείς και αυθαίρετες αποφάσεις του κράτους και με βάση τις δημοσιονομικές δυνατότητες που ορίζει το ιδιωτικό συμφέρον των μεγαλοκεφαλαιούχων και οι μηχανισμοί καπιταλιστικής ολοκλήρωσης , όπως η ΕΕ και το ΔΝΤ.
5) Χωροταξικός προσδιορισμός. Βασική συνθήκη της αποκέντρωσης είναι ο χωροταξικός προσδιορισμός των ορίων του δήμου (καθώς και η ενίσχυση τον τοπικών κοινοτήτων). Προσδιορισμός που οφείλει να υπηρετεί την εσωτερική συνοχή και να προκύπτει μέσα από διαβούλευση με την κοινωνία. Επιβάλλεται η ανατροπή του σημερινού «Καλλικράτη» που λειτουργεί ως ταφόπλακα σε ό,τι δημοκρατικό είχε απομείνει στην τοπική αυτοδιοίκηση.
6) Αντιπροσωπευτικότητα. Το ισχύον αντιδημοκρατικό εκλογικό σύστημα, που αλλοιώνει την αναλογική αντιπροσώπευση, πρέπει να αντικατασταθεί από την απλή ανόθευτη αναλογική.
7) Υπεράσπιση. Υπεράσπιση των κοινωνικών και εργασιακών κατακτήσεων, των συνταξιοδοτικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Αγώνας για ανατροπές σε όφελος του λαού ενάντια στη διαθεσιμότητα, τις μειώσεις μισθών και τις απολύσεις. Αγώνας για την υπεράσπιση και διεύρυνση των θέσεων εργασίας. Κατάργηση των ελαστικών μορφών στις εργασιακές σχέσεις ,αποφασιστική διεκδίκηση μαζί με τον κόσμο της δουλειάς, τους άνεργους και τους νέους στο δικαίωμα εργασίας για όλους με αμοιβές που εξασφαλίζουν αξιοπρεπή ζωή. Μπλοκάρισμα και κατάργηση των ιδιωτικοποιήσεων σε υπηρεσίες και δομές του δήμου , αγώνας για ποιοτικές δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες για όλο το λαό με εργατικό έλεγχο.
8) Κοινωνική παρέμβαση. Δημιουργία κοινωνικών δομών στο Δήμο ώστε να καλύπτουν τις σύγχρονες και αυξημένες ανάγκες για όλους όσοι έχουν πληγεί από την οικονομική και ανθρωπιστή κρίση, χωρίς προαπαιτούμενα και αποκλεισμούς. Κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα, καμιά κατάσχεση για χρέη πολιτών στις τράπεζες, κανένας άνθρωπος λαθραίος, κανένας άνθρωπος χωρίς πρόσβαση στην υγεία, την τροφή, την περίθαλψη , την παιδεία. Παρέμβαση για την κοινωνική και παραγωγική ανασυγκρότηση με βάση τις ανάγκες και αξιοποιώντας τις δυνατότητες του τόπου, μέσα από συνεταιριστικές οργανώσεις των παραγωγών, δίκτυα διακίνησης προϊόντων χωρίς μεσάζοντες.
10) Αλληλεγγύη. Επιτακτική ανάγκη η δημιουργία δομών αλληλεγγύης σε όλα τα επίπεδα: στην σίτιση, τη στέγη, την παιδεία και υγεία προς όλους όσοι έχουν ανάγκη, ντόπιους και μετανάστες. Αλληλεγγύη αποδεσμευμένη από τη λογική της ελεημοσύνης, αλλά δομημένη στις αρχές της συλλογικότητας και της αγωνιστικής διεκδίκησης ανακατανομής του πλούτου.
11) Πολιτισμός. Ο δήμος οφείλει να συγκεντρώνει, να αξιοποιεί, να προάγει και να προβάλλει το δυναμικό των πολιτών που εκφράζεται μέσα από τον πολιτισμό. Να συντηρεί και να αναβαθμίζει δομές που προωθούν την πολιτιστική έκφραση σε κατεύθυνση από το λαό για το λαό και σε αντιπαράθεση με τα κυκλώματα εμπορευματοποίησης.
Το παραπάνω πλαίσιο δεν κλείνει, αντίθετα, προσπαθεί να ανοίξει τη συζήτηση για μια δημοκρατική αυτοδιοίκηση. Η ίδια η τοπική κοινωνία είναι αυτή που θα το διευρύνει και θα διαμορφώσει τους όρους για την ανατροπή σε κάθε τι που μαυρίζει τη ζωή μας σε σύγκρουση με τα τοπικά και γενικά μεγάλα συμφέροντα που κερδοσκοπούν λεηλατώντας το δημόσιο πλούτο. Προτεραιότητά μας πρέπει να είναι η κινηματική παρέμβαση, η λαϊκή συμμετοχή (κόντρα στη λογική της αντιπροσώπευσης), η ενεργοποίηση και κινητοποίηση των πολιτών, σε μια προσπάθεια να πάρουμε τις τύχες μας στα δικά μας χέρια και να οργανώσουμε την κοινωνική ζωή του τόπου μας σε νέες βάσεις.
Στόχος μας η συμπόρευση σε κοινή βάση με πολιτικά έντιμους και συνεπείς αγωνιστές, απέναντι στον κοινό ταξικό εχθρό. Η πρότασή μας δεν μπορεί να απευθύνεται σε αναξιόπιστα πρόσωπα, φθαρμένους πολιτικούς, κομματικά δεκανίκια, μνημονιακές πολιτικές και ευρωλάγνες αυταπάτες.
Δεν αγωνιζόμαστε για τον εξωραϊσμό και τη διαχείριση της βάρβαρης πολιτικής αλλά για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ της.
Είμαστε ζωντανή δύναμη μέσα στη τοπική κοινωνία, στα τοπικά κινήματα και μέτωπα, στις αντιστάσεις που έχουν λάβει χώρα όλο το προηγούμενο διάστημα για τα εργασιακά δικαιώματα, το περιβάλλον, την αλληλεγγύη, την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας. Είμαστε ζωντανή δύναμη ανατροπής για ένα Δήμο, μοχλό στην ανάπτυξη του τόπου προς όφελος της κοινωνίας, κόντρα και απέναντι στα σχέδια της κεντρικής εξουσίας του κεφαλαίου και των ντόπιων μεγάλων συμφερόντων.
Είμαστε ζωντανή δύναμη στα κινήματα για την ανάπτυξη της πάλης μέχρι την ανατροπή του απάνθρωπου εκμεταλλευτικού συστήματος και το πέρασμα στην άλλη κοινωνία, την αληθινή, τη ελεύθερη από τα δεσμά που της έχουν επιβάλει.
Καλούμε τον λαό της πόλης μας να διαμορφώσουμε μαζί ένα κίνημα ελευθερίας, ένα μεγάλο κίνημα δημοκρατίας και ανατροπής.
Κούρτη Ιουλία Εκπαιδευτικός Κυρίτσης Φίλιππος Αρχαιολόγος Χεκίμογλου Άκης Οικοδόμος Παππάς Πέτρος Δικηγόρος Σπύρου Νίκος Συνταξιούχος Κοντογιάννη Μαριλένα Εκπαιδευτικός Παππάς Βασίλης Άνεργος Ευθυμίου Χρήστος Δημ Υπάλληλος Κωσταράς Άγγελος Φοιτητής Ευθυμίου Δήμητρα Άνεργη Φιλόλογος Λιαμπότης Σωτήρης Οικοδόμος Πάνου Άγγελος Άνεργος – bloger Λέϊσος Λυκούργος Εργαζόμενος Παππάς Ηλίας Τελωνιακός Παυλίδης Σταύρος Ηλεκτρολόγος Πέτσης Σπύρος Φοιτητής Τζέρπος Νίκος Εκπαιδευτικός Γαστεράτος Στέφανος Εργάτης Χεκίμογλου Γιάννης Αγρότης Ιχθυοκαλλιεργητής