Συνολικές προβολές σελίδας

Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

e-mail που λάβαμε

30/8/2011



http://www.avrioepirus.gr/
Αποχώρηση από το Περιφερειακό Συμβούλιο
Η παράταξη «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο» αποχώρησε από τη σημερινή συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Ηπείρου. Εκτιμήσαμε ότι η παρουσία του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ως εκπροσώπου της κυβέρνησης εκ των πραγμάτων μετατόπισε το κέντρο βάρους της συνεδρίασης από το, ούτως ή άλλως αμφιλεγόμενο και επικοινωνιακού χαρακτήρα «καλάθι αγροτικών προϊόντων», στο φλέγον ζήτημα της κυβερνητικής πολιτικής ιδιωτικοποίησης της «Δωδώνης». Γι’ αυτό εξάλλου και η παρουσία του Γ.Γ. προκάλεσε τις αντιδράσεις κτηνοτρόφων της περιοχής και περιφερειακών παρατάξεων αλλά και μεγάλες δυσχέρειες στη διεξαγωγή της συζήτησης. Με τα δεδομένα αυτά ο Περιφερειακός Σύμβουλος της παράταξης Γιάννης Παπαδημητρίου υπέβαλε διαδικαστική πρόταση διακοπής της συνεδρίασης, η οποία και απορρίφθηκε από την πλειοψηφία του Περιφερειακού Συμβουλίου. Κατόπιν αυτού αποχώρησε από τη συνεδρίαση, τονίζοντας την υποστήριξη του «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο» στον αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και υπέρ του συνεταιριστικού χαρακτήρα και του κοινωνικού ρόλου της Δωδώνης.
29-8-2011







31/8/2011







Στην συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, της Δευτέρας, με θέμα « το καλάθι των αγροτικών προϊόντων» η προκλητική παρουσία του εκπροσώπου της κυβέρνησης πυροδότησε δικαιολογημένα την οργή των παρευρισκομένων δυνάμεων της ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΦΟΡΕΩΝ ενάντια στο ξεπούλημα της ΔΩΔΩΝΗΣ ( Αγροτικοί Σύλλογοι , Εργατικά Κέντρα, Εργατικά Σωματεία, ΠΑΜΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ,…)και άλλων δυνάμεων. Για το λόγο αυτό η « ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ» πρότεινε την αποχώρηση του κυβερνητικού εκπροσώπου για την ομαλή διεξαγωγή της συζήτησης. Η πρόταση δεν έγινε δεκτή
και οι εκπρόσωποι της «Λαϊκής Συσπείρωσης»- Kωτσαντής Κώστας και Ζιώβας Βασίλης κατέθεσαν την εισήγησή τους και αποχώρησαν με τις Ταξικές Δυνάμεις .
Περιφέρεια Ηπείρου
Εδώ οι αγρότες χάνονται, “καλάθια” διαφημίζουν!!!
Αλήθεια υπάρχει έστω και ένας μικρομεσαίος αγρότης, κτηνοτρόφος, πτηνοτρόφος και όσοι από τους άλλους κλάδους αναφέρει η εισήγηση, που ελπίζει ότι τα πολυδιαφημιζόμενα …καλάθια θα τον σώσουν από τον αφανισμό που τον έχουν οδηγήσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ ;
Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι στις σημερινές, συγκεκριμένες πολιτικο-οικονομικές συνθήκες , όπου ΤΑ ΠΑΝΤΑ ξεπουλιούνται και όλα τα μέτρα παίρνονται για την εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου ότι τα … «καλάθια» θα αποτελέσουν εξαίρεση και φιλολαϊκή νησίδα, μέσα στην καθολική αντιλαϊκή λαίλαπα;
Αλήθεια τρέφει κάποιος σήμερα αυταπάτες ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, που έχει οδηγήσει σε Μεσαιωνικές συνθήκες πείνας, εξαθλίωσης , ανεργίας, εκατομμύρια εργαζομένων και έχει σπρώξει στον αφανισμό τους μικρομεσαίους αγρότες, κτηνοτρόφους κλπ., θα χρηματοδοτήσει τα… «καλάθια» για να …αναστηθούν τα θύματά της; Αλήθεια ας απαντήσει κάποιος στον αγρότη, τον κτηνοτρόφο, πτηνοτρόφο τον ψαρά…το πορτοκάλι, το ακτινίδιο, το γάλα το τυρί , το κοτόπουλο το ψάρι, τα προϊόντα της Ηπείρου δεν έχουν ταυτότητα και ποιότητα και δεν πάνε καλά ή φταίει η αντιαγροτική πολιτική που χρόνια τώρα εφαρμόζουν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.
Εύλογα λοιπόν πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα: Ποιους εξυπηρετούν και για ποιους σχεδιάστηκαν ;
Είναι ξεκάθαρο ότι τα «καλάθια», σε συνδυασμό με άλλα μέτρα που ήδη έχουν παρθεί ή προγραμματίζονται να παρθούν στοχεύουν στην κυριαρχία της μεγάλης ιδιοκτησίας και της λειτουργίας της με τους καπιταλιστικούς όρους αγοράς, που θα εξυπηρετεί την ανταγωνιστικότητα και επιχειρηματικότητα. Δηλαδή, τον στρατηγικό στόχο της ΕΥΡΩΠΗΣ 2020, την οικονομική μεγέθυνση σε κάθε τομέα της οικονομίας και στον αγροτικό. Στην προοπτική αυτή δεν χωρούν οι μικρομεσαίοι αγρότες, η καταστροφή τους είναι βέβαιη και θα γίνει άμεσα, γρήγορα, βίαια.
Ο καθένας μας πρέπει να αναρωτηθεί: Γιατί η Ελλάδα αν και έχει τη δυνατότητα να παράγει τα περισσότερα φυτικά και ζωοκομικά προϊόντα, υψηλής ποιότητας για τις διατροφικές και άλλες ανάγκες του λαού μας, ωστόσο ξοδεύονται περίπου 5-6 δις Ευρώ ,κάθε χρόνο, για εισαγωγές; Απλά Γιατί αυτό εξυπηρετεί την κερδοφορία των ευρωμονοπωλίων και ντόπιων εμποροβιομηχανικών ομίλων, που στηρίζονται από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Την κερδοφορία τους εξασφαλίζει η πολιτική της ΕΕ τόσο με την ενιαία εσωτερική αγορά και ειδικές συμφωνίες με τρίτες χώρες, όσο και με κανονισμούς και οδηγίες της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), που βάζουν περιορισμούς μέσα από ποσοστώσεις και απαγορεύσεις στην ντόπια παραγωγή (βαμβάκι, βιομηχανική ντομάτα, γάλα και άλλα). Ακόμη και για την κάλυψη των εγχώριων αναγκών του λαού μας, όπως χαρακτηριστικά γίνεται με τη ζάχαρη, που κάναμε στο παρελθόν και εξαγωγές. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συμφώνησαν στην ΕΕ να περιοριστεί η παραγωγή μας στο 50% των εγχώριων αναγκών, με αποτέλεσμα να κλείσουν δύο από τα πέντε σύγχρονα εργοστάσια της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ), στην Ξάνθη και τη Λάρισα και ένα τρίτο να υπολειτουργεί στις Σέρρες, επιβάλλοντας έτσι τις εισαγωγές.
Αλήθεια! Το ίδιο δεν συμβαίνει και στην Ελληνική Αγελαδοτροφία Γάλακτος, όπου η κατάσταση που επικρατεί είναι δραματική; Συγκεκριμένα: Οι κυβερνήσεις της χώρας μας συμφώνησαν στην ΕΕ να παράγουμε μόνο το 50% των αναγκών μας, ωστόσο οι χαμηλές τιμές και εκβιασμοί του καρτέλ γάλακτος, η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση που προωθείτε, έχει οδηγήσει στη μείωση κατά 63,5% του αριθμού των Ελλήνων αγελαδοτρόφων παρα–γωγών αγελαδινού γάλακτος τη δεκαετία 2000-2010 (από τους 12.042 αγελαδοτρόφους παραγωγής Γάλακτος το 2000-01, έπεσε στους 4.523 το 2009-10), σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που έδωσε ο ΕΛΟΓΑΚ στη δημοσιότητα. Ταυτόχρονα η παραγωγή αγελαδινού γάλακτος μειώθηκε και επανήλθε στα επίπεδα προ μιας δεκαετίας (το 2000-01 ήταν 700.000 τόνοι και το 2009-10 έφτασε σε 695.816 τόνους Αγελαδινού Γάλακτος), δηλ. κάτω και από την ποσόστωση που δίνει η ΕΕ των 810.000 τόνων!!!
Αυτός είναι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, καταστροφή ακόμη και παραγωγικών δυνάμεων σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων και αναγκών, προκειμένου να εξασφαλίζονται κέρδη στο κεφάλαιο.
Αυτή είναι η πολιτική της ΕΕ του κεφαλαίου, της Κοινής Αγροτικής πολιτικής (ΚΑΠ) που έχει επιφέρει τις πιο τραγικές συνέπειες στη μικρομεσαία αγροτιά, που σήμερα βιώνει την καταστροφή της.
Οι μικρομεσαίοι αγρότες γεωργοί και κτηνοτρόφοι, είναι καταχρεωμένοι, δεν μπορούν να πουλήσουν την παραγωγή τους και την ίδια στιγμή γίνονται εισαγωγές ομοειδών προϊόντων. Στα περισσότερα αγροτικά προϊόντα σαπίζει η παραγωγή στην αποθήκη ή στο χωράφι όπως συμβαίνει με τα πορτοκάλια και το λάδι, ή αναγκάζονται να πωλούν στους εμποροβιομήχανους σε εξευτελιστικές τιμές, κάτω από το κόστος παραγωγής, όπως γίνεται με τα αρνιά, το γάλα, το λάδι, κ.ά.
Το κόστος παραγωγής έχει ανέβει υπέρμετρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι εφέτος μετά από χρόνια, που «ανέβηκε» λίγο η τιμή στο βαμβάκι και τα δημητριακά, οι επιχειρηματίες αγροτικών εφοδίων αύξησαν αυθαίρετα τις τιμές στα λιπάσματα, φυτοφάρμακα κ.ά, χωρίς να υπάρχει καμιά κρατική προστασία των αγροτών από τη ληστρική αυτή επιδρομή. Το παρατηρητήριο των τιμών στα αγροτικά εφόδια που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, είναι απλά και μόνο για να βλέπει την ανηφόρα στις τιμές, χωρίς να παρεμβαίνει για τη μείωσή τους, αφού στην ελεύθερη αγορά που πρεσβεύει κυριαρχούν οι νόμοι του κέρδους και των μονοπωλίων. Ουσιαστικά αποτελεί ένα όργανο αναποτελεσματικό, διακοσμητικό, που εμπαίζει προκλητικά τους αγρότες. Αφού και η κυβέρνηση έχει συμβάλει στην αύξηση του κόστους παραγωγής με τις μεγάλες αυξήσεις του ειδικού φόρου στα καύσιμα, καθώς και του ΦΠΑ στα εφόδια. Η εξίσωση στον ειδικό φόρο κατανάλωσης (ΕΦΚ) και στους αγρότες που προωθεί η κυβέρνηση και η πλήρης απελευθέρωση στο αγροτικό ρεύμα που ζητά η Κομισιόν θα έχουν νέες σημαντικές αυξήσεις στο κόστος παραγωγής.
Ακόμη υπάρχουν περιπτώσεις όπου αγρότες αν και πούλησαν σε χαμηλές τιμές την παραγωγή τους, δεν έχουν πληρωθεί περισσότερο από ένα χρόνο, όπως συμβαίνει στους ροδακινοπαραγωγούς Λάρισας και Πέλλας, στους καλλιεργητές βιομηχανικής ντομάτας κ.ά.
Τα βάσανα της αγροτιάς δεν έχουν τέλος, αφού αρκετοί ούτε και για τις καταστροφές της παραγωγής τους δεν έχουν αποζημιωθεί από τον ΕΛΓΑ.. Ακόμη με το νέο νόμο θα πληρώνουν οι αγρότες ασφάλιστρα ένα μεγάλο «χαράτσι», αφαιμάζοντας το πενιχρό αγροτικό εισόδημα τους, χωρίς ταυτόχρονα να παρέχεται εγγύηση πλήρους ασφαλιστικής κάλυψης σε περίπτωση ζημιάς. Καταργείται ουσιαστικά η κρατική στήριξη που υπήρχε στον ΕΛΓΑ, λειτουργεί με κριτήρια επιχείρησης που εισπράττει υποχρεωτικά και εάν τα έσοδά, δεν επαρκούν για την καταβολή των αποζημιώσεων, θα προβαίνει σε αναλογική μείωση των αποζημιώσεων. τρόπος παραγωγής, καταστροφή ακόμη και παραγωγικών δυνάμεων σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων και αναγκών, π Τραγική είναι επίσης η κατάσταση στον τομέα της κτηνοτροφίας. Χιλιάδες καταχρεωμένοι μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι είναι στην κυριολεξία στον αέρα. σφαλίζονται Οι τιμές στις ζωοτροφές, έχουν αυξηθεί τουλάχιστον κατά 50%, αφού η εμπορία τους μονοπωλείται από μια "χούφτα" εμπόρων, που μάλιστα εμφανίζουν τεχνητή έλλειψη για να αυξήσουν ακόμα πιο πολύ τις τιμές και να κερδοσκοπήσουν σε βάρος των κτηνοτρόφων. Δεδομένου ότι οι ζωοτροφές συμμετέχουν στη διαμόρφωση του κόστους παραγωγής κατά 60%-70%, το πρόβλημα είναι οξυμένο και οι μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι οδηγούνται σε χρεοκοπία.
Ταυτόχρονα ανακοινώθηκε από τον Υπουργό Οικονομικών ότι η Αγροτική Τράπεζα οδεύει στην πώληση σε ιδιώτες των κρατικοσυνεταιριστικών επιχειρήσεων Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ), τη γαλακτοβιομηχανία Δωδώνη, τη Συνεταιριστική Καπνοβιομηχανία Ελλάδας (ΣΕΚΑΠ. ΑΕ), την Ελληνική Βιομηχανία Ζωοτροφών (ΕΛΒΙΖ) κ.ά. Αυτό θα έχει δραματικές επιπτώσεις στους μικρούς και μεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους, που έστω και με αυτή τη μορφή αποτελούσαν κάποιο στήριγμα για τη διάθεση της παραγωγής τους σε ανεχτές τιμές. Αλλά και η ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ θάχει τραγικές συνέπειες στους αγρότες. Αφού η πλειοψηφία έχει υποθηκευμένο το βιός τους στην ΑΤΕ, συνδέεται άμεσα με το μέλλον της αγροτοκτηνοτροφικής εγχώριας παραγωγής, αλλά και της αύξησης της ανεργίας και ερήμωσης ολόκληρων περιοχών.
Όμως και οι συντάξεις του ΟΓΑ είναι άθλιες, επιδόματα φτώχειας. Το ποσό των 340 ευρώ/μήνα μειώνεται σύμφωνα με το Νόμο 2458/1997, και κόβει από το 2002 σταδιακά κάθε χρόνο 4%, μέχρι να μηδενιστεί η βασική προνοιακή σύνταξη και να μείνει αποκλειστικά η ανταποδοτική. Πρόσφατα, το Φλεβάρη του 2011, η κυβέρνηση αύξησε κατά 3% τις εισφορές της ανταποδοτικής ενώ οι συντάξεις είναι καθηλωμένες, ουσιαστικά μειούμενες από τον πληθωρισμό και την ακρίβεια και βέβαια το αγροτικό εισόδημα συρρικνωμένο. Ενώ πολύ μεγάλη ήταν και η αύξηση για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στον ΟΓΑ. Η κυβέρνηση στραγγίζει τη φτώχεια με κάθε τρόπο.
Αυτά είναι μερικά από τα αποτελέσματα της πολιτικής της ΚΑΠ και των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Οι προοπτικές φαίνονται ακόμη πιο μαύρες για τους μικρομεσαίους αγρότες με την ΚΑΠ 2014-2020. Αφού ο στόχος είναι η πλήρης κυριαρχία της μεγάλης ιδιοκτησίας και της λειτουργίας της με τους καπιταλιστικούς όρους αγοράς, που θα εξυπηρετεί την ανταγωνιστικότητα και επιχειρηματικότητα. Δηλαδή, τον στρατηγικό στόχο της ΕΥΡΩΠΗΣ 2020, την οικονομική μεγέθυνση σε κάθε τομέα της οικονομίας και στον αγροτικό. Στην προοπτική αυτή δεν χωρούν οι μικρομεσαίοι αγρότες, η καταστροφή τους είναι βέβαιη και θα γίνει άμεσα, γρήγορα, βίαια.φάλαιο.
Η « ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ» πιστεύει ότι αφού η ίδια η πραγματικότητα επιβεβαιώνει τον παρασιτισμό του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, είναι αναγκαίο, απαραίτητο και ρεαλιστικό να αγωνιστούμε για την ανατροπή του. Για άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες του λαού και όχι των μονοπωλίων και επιχειρηματικών ομίλων και της κερδοφορίας τους. Αυτό σημαίνει σύγκρουση και ρήξη για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που εκφράζεται και στο μνημόνιο διαρκείας, που επιβάλει σε μικρομεσαίους αγρότες, εργατοϋπαλλήλους, μικροεπαγγελματίες, συνταξιούχους, νεολαία να πληρώσουν τα βάρη της κρίσης που δημιούργησαν τα μονοπώλια και οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Η « ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ» θεωρεί ότι η ανάπτυξη της λαϊκής συμμαχίας, ο κοινός αγώνας των μικρομεσαίων αγροτών με τους εργατοϋπαλλήλους, μικροεπαγγελματίες, τα ριζοσπαστικά μέτωπα και οργανώσεις της νεολαίας και των γυναικών, για την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού μετώπου για την λαϊκή εξουσία, είναι η μόνη λύση και διέξοδος.
Ο δρόμος αυτός προετοιμάζεται με τους σημερινούς και αυριανούς αγώνες, με τη διεκδίκηση μέτρων άμεσης ανακούφισης, που εμπνέουν μαχητική αισιοδοξία και δίνουν προοπτική. Γι αυτό στηρίζουμε τους αγώνες και τα αιτήματα άμεσης ανακούφισης, αλλά και προοπτικής, για ανατροπή του μνημονίου και κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών
Κωτσαντής Κώστας Ζιώβας Βασίλης








Εκδήλωση Ηπειρωτικής Παραδοσιακής Μουσικής και Χορού, από τον Σύλλογο Ηπειρωτών Λαυρεωτικής,, το Σάββατο 3 του Σεπτέμβρη
Ο Σύλλογος μας σας καλεί στις 3 Σεπτέμβρη στις 20.30 το βράδυ στο χώρο ΑΚΕΛ στο Λαύριο στην εκδήλωση παραδοσιακής μουσικής
Σύλλογος Ηπειρωτών Δήμου Λαυρεωτικής "Ο Πύρρος"








Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε - Κριτική για βιβλίο - από Ελευθερία Πανοπούλου
«Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε»
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ (Ελευθεροτυπία, 16/7/2011)
«Το βιβλίο τιμά, εκτός από το μεγαλείο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, τη δημοσιογραφία την ίδια».
«Η βαθύτερη αιτία των καπιταλιστικών κρίσεων βρίσκεται στη βασική και ανίατη αντίθεση του καπιταλιστικού συστήματος: στην αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής, από τη μια μεριά, και στον ατομικό τρόπο ιδιοποίησης των αποτελεσμάτων της, από την άλλη».
Συγγραφέας των ως άνω, ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος. Περιέχονται στο πρώτο κεφάλαιο του άρτι εκδοθέντος βιβλίου του με τίτλο «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε» και υπότιτλο «Οι υπαίτιοι της Κρίσης και το "χρέος" της ανατροπής τους - Μια ευγενική απάντηση στους πραιτωριανούς των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ» (εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη).
Ο Νίκος Μπογιόπουλος συμμετέχει χρόνια στο δημόσιο διάλογο· με παρρησία και τόλμη παραθέτει τις απόψεις του και υπερασπίζεται με επιχειρήματα τη σοσιαλιστική του ιδεολογία είτε ως συντάκτης του «Ριζοσπάστη» είτε ως ενεργό μέλος του ΚΚΕ. Η εμπειρία του αυτή τον βοηθά να δει πίσω από τα φαινόμενα και να φέρει στο φως τα ψεύδη, αλλά και τη σήψη του καπιταλιστικού συστήματος. Ενα άλλο όπλο που διαθέτει στον «πόλεμο» της ιδεολογικής αντιπαράθεσης είναι η ευρεία μαρξική του παιδεία, η «αποκάθαρση» που επιχειρεί στο μαρξικό λόγο από τη διαστροφή που έχουν επιφέρει αστοί, αλλά και «αριστεροί» αναλυτές του.
Ο συγγραφέας είναι ξεκάθαρος. Η διεθνής οικονομική κρίση δεν είναι προϊόν της κακής διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος, όπως ανοήτως (σκοπίμως, όμως) ισχυρίζονται οι θιασώτες του· ούτε οφείλεται στα ανεπαρκή μέτρα διαφάνειας και ελέγχου στη διακίνηση των κεφαλαίων· ούτε, επίσης, στους αστρονομικούς μισθούς των golden boys και στελεχών των τραπεζών· ούτε στα φαινόμενα σκανδάλων και διασπάθισης του δημόσιου χρήματος· ούτε, τέλος, σ' εκείνους που βρήκαν ένοχο της κρίσης τον «καζινοκαπιταλισμό».
Η κρίση οφείλεται στη διακοπή του κύκλου αναπαραγωγής του κεφαλαίου, όταν δηλαδή τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια αδυνατούν να διαγράψουν τον κύκλο της διευρυμένης παραγωγής. «Η κρίση υπερπαραγωγής είναι το αναπόφευκτο φαινόμενο του καπιταλιστικού κύκλου παραγωγής και η δυσαναλογία μεταξύ παραγωγής - κατανάλωσης (υπό οποιαδήποτε διαχείριση, κεϊνσιανή ή φιλελεύθερη, περιοριστική ή επεκτατική κ.λπ.) το αναγκαστικό παρακολούθημά της. Και τούτο διότι ποτέ η κατανάλωση δεν μπορεί να υπερκεράσει την παραγωγή...».
Με περισσή άνεση ο Ν. Μπογιόπουλος διαλύει τους μύθους των υπερασπιστών του καπιταλιστικού συστήματος, περί επικράτειας τάχα της αγοράς, ανάγκης να ιδιωτικοποιηθεί η δημόσια περιουσία και όλα όσα επιτάσσει το Μνημόνιο.
Ξεσκεπάζει το ρεσιτάλ ανηθικότητας («όλοι μαζί τα φάγαμε», «κοπρίτες»...) αναλύοντας διεξοδικά τα έργα και τις ημέρες των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών, την απληστία, ασυδοσία, αυθαιρεσία του πολιτικού προσωπικού. Με ατράνταχτα στοιχεία αποδεικνύει ποιος, πού, πότε, πώς άρπαξε τον πλούτο της χώρας, βυθίζοντας στην ανέχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση μεσαία, λαϊκά και μειονοτικά στρώματα.
Διπλά εξαιρετικό, με πολυεπίπεδη ανάγνωση. Από τη μια είναι ένα θαυμάσιο αρχειακό corpus και από την άλλη μια διεισδυτική ανάλυση των νόμων της αγοράς που οδηγούν στο καπιταλιστικό αδιέξοδο και τη συνεπακόλουθη φρίκη του συστήματος.
Και, βεβαίως, έχει τη δική του οικονομική πρόταση, τον πανεθνικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας της χώρας, που «κλειδί» της είναι «η αλλαγή των ξεπερασμένων ιστορικά κοινωνικών σχέσεων ιδιοκτησίας, που καθορίζουν το οικονομικό και πολιτικό σύστημα· προϋπόθεση είναι η απαλλοτρίωση της ατομικής ιδιοκτησίας και η μετατροπή της σε κοινωνική».
Ο μόνος δρόμος, υποστηρίζει, είναι ο σοσιαλισμός. Αλλως θα επικρατεί η (καπιταλιστική) βαρβαρότητα. Το βιβλίο τιμά, εκτός από το μεγαλείο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, τη δημοσιογραφία την ίδια.







Μαχητικά – Αγωνιστικά, στο πλευρό των παιδιών μας
Η ΜΟΡΦΩΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΣΕΡΒΑ ΝΑ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ
Η υπουργός Παιδείας, η υπουργός της Λέσχης Μπίντελμπερκ συγκινήθηκε (!) και…δάκρυσε (!), στη Βουλή, μετά την ευρεία συναίνεση που είχε ο νόμος πλαίσιο, που κατέθεσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στήριξαν η Ν.Δ , το ΛΑΟΣ και η …ΝΤΟΡΑ!!! Τόλμησε μάλιστα να μιλήσει και για… « ιστορικές στιγμές», η Ανιστόρητη!!!
Αλήθεια σε πια χώρα ζει; Δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι χρόνια τώρα υπάρχει πλήρης συμπόρευση ΟΛΩΝ των δυνάμεων που προσκυνάνε τις «αγορές», που υπηρετούν δουλικά το μεγάλο κεφάλαιο;
Αλήθεια δεν άκουσε τίποτε για την πρόταση του «Γιωργάκη» προς τον « Αντωνάκη» να … “παίξουν” μαζί, ισότιμα, ως γνήσια συνεταιράκια στην κυβέρνηση, προτείνοντας μάλιστα για πρωθυπουργό τον πρόεδρο της Ν.Δ, δηλαδή της πάλαι ποτέ «επάρατης δεξιάς»;
Αλήθεια δεν κατάλαβε ότι την πλειοψηφία των άρθρων του μεσοπρόθεσμου , δηλαδή τις βασικές κατευθύνσεις τις ψήφισαν συναινετικά;
Αλήθεια λέτε κοτζάμ υπουργός και δεκαετίες στον πυρήνα χάραξης της αντιλαϊκής πολιτικής να μη θυμάται τίιιιποτε για την ΚΑΘΟΛΙΚΗ –πλην ΚΚΕ- ψήφιση του Μάαστριχτ;
Ασφαλώς και τα γνωρίζει .Ασφαλώς και γνωρίζει ότι φοιτητές, σπουδαστές, καθηγητές, γονείς, η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι αντίθετη με το νέο νόμο έκτρωμα. Ασφαλώς και γνωρίζει ότι ήδη ετοιμάζεται ΓΕΝΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ, ότι δεν πρόκειται να εφαρμοστεί στην πράξη. Τρέφει την αυταπάτη, ότι η κοινοβουλευτική συναίνεση θα βάλει εμπόδια στην παλλαϊκή αντίθεση. Το περιεχόμενο όμως του νόμου είναι τόσο αντιδραστικό που από μόνο του έχει ανοίξει τους ασκούς της λαϊκής αγανάκτησης. Μια αγανάκτηση που πρέπει ΤΩΡΑ να αποκτήσει οργανωμένη μαχητική κινητοποίηση για ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Μιας πολιτικής που έφτασε στο εκατομμύριο τους ανέργους, στα πρόθυρα της πείνας τους εργαζόμενους, στην εξαθλίωση τους συνταξιούχους-«τα περήφανα γηρατειά»-στον αφανισμό τους μικρομεσαίους αγρότες, κτηνοτρόφους, πτηνοτρόφους, επαγγελματίες – βιοτέχνες. Που δεν άφησε τίποτα όρθιο από τις εργασιακές σχέσεις, που χάρισε στο κεφάλαιο την ΥΓΕΙΑ-ΠΡΟΝΟΙΑ που ξεπούλησε και προγραμματίζει να ΞΕΠΟΥΛΗΣΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Έφτασε λοιπόν η ώρα, ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ.
Πρέπει όλοι να σταθούμε μαχητικά, αγωνιστικά , στο πλευρό των παιδιών μας. Να αρχίσει γενικευμένη-οργανωμένη και ταξικά προσανατολισμένη ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ.
Να μην επιτρέψουμε να περάσει η επιχειρούμενη κατάργηση ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ο Δημόσιος χαρακτήρας της παιδείας, να μην προχωρήσει η επιχειρούμενη παραπέρα οικονομική επιβάρυνση της λαϊκής οικογένειας, προκειμένου να σπουδάσει τα παιδιά της.
Καμία κοινωνική συναίνεση ! Κανένας εφησυχασμός !
Ο συγκεκριμένος νόμος, αυτή η επίθεση στοχεύει τα παιδιά μας. Στοχεύει τα παιδιά της κάθε λαϊκής οικογένειας, που ενώ σήμερα αναγκάζονται να παρατείνουν τις σπουδές τους, αύριο – με το ολοκληρωμένο πέρασμα των ΑΕΙ στις επιχειρήσεις – θα αναγκάζονται να τις εγκαταλείπουν πρόωρα ή να αγοράζουν πακέτα φτηνών γνώσεων.
Πρέπει να τους σταματήσουμε! ΤΩΡΑ
Πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους μας ότι οι προωθούμενες κυβερνητικές αλλαγές στα Πανεπιστήμια , στην Παιδεία γενικότερα ΜΑΣ ΑΦΟΡΟΥΝ ΟΛΟΥΣ. Είναι στενά δεμένες με όλα υπόλοιπα βάρβαρα μέτρα στο εργασιακό, στο ασφαλιστικό, στην Υγεία, την Πρόνοια και την ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΛΗΣΤΕΙΑ των λαϊκών εισοδημάτων. Υπηρετούν την ιδεολογική χειραγώγηση της νέας γενιάς και του λαού.
Εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο το μεγάλο κεφάλαιο. Γι’ αυτό ΔΕΝ πρέπει να πείσει κανέναν η προπαγάνδα κυβέρνησης - αστικού τύπου ότι πρόκειται για μέτρα που διορθώνουν την κατάσταση!
Γι’ αυτό ΔΕΝ συναινούμε!
Γι’ αυτό δίνουμε ΟΛΟΙ ραντεβού στο δρόμο του αγώνα μαζί με τα παιδιά μας.
Ζιώβας Βασίλης Περιφερειακός Σύμβουλος της «Λαϊκής Συσπείρωσης»
Μέλος Δ.Σ του Συλλόγου Εργαζομένων Δήμου Αρταίων





2/9/2011







http://www.avrioepirus.gr/
Αντιδημοκρατική η συγκρότηση της Ένωσης Περιφερειών
Η παράταξη «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο» καταγγέλλει το απαράδεκτο και αντιδημοκρατικό πλαίσιο, με το οποίο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να συγκροτήσει την «Ένωση Περιφερειών Ελλάδας (ΕΝ.Π.Ε.)». Με το Προεδρικό Διάταγμα 74/2011, που θεσμοθέτησε, αποκλείει όλες τις δυνάμεις πέραν των δύο μεγάλων παρατάξεων του δικομματισμού όχι μόνο από το Διοικητικό Συμβούλιο αλλά και από τη Γενική Συνέλευση της ΕΝΠΕ. Πρόκειται για πλήρη αλλοίωση της λαϊκής βούλησης, η οποία ξεκίνησε από το εκλογικό σύστημα του Καλλικράτη και ολοκληρώνεται σήμερα με την εκλογή του συλλογικού οργάνου των Περιφερειών.
Βασικός στόχος είναι ασφαλώς η «ενοχλητική» παρουσία των παρατάξεων της Αριστεράς και της ριζοσπαστικής Οικολογίας. Για να πετύχει τον εξοβελισμό τους, το Π.Δ. περιέχει οφθαλμοφανείς αντιδημοκρατικές διατάξεις, όπως η υιοθέτηση διαφορετικών εκλογικών μέτρων κατά Περιφέρεια αλλά και η αυτοδίκαιη συμμετοχή των διορισμένων Αντιπεριφερειαρχών στη Γενική Συνέλευση, που αλλοιώνει τον συσχετισμό των δυνάμεων.
Το «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο» υποστηρίζει τη συγκρότηση της Γενικής Συνέλευσης από όσους και όσες περιφερειακούς συμβούλους έχουν εκλεγεί και δηλώνει ότι θα συνεχίσει να αγωνίζεται ενάντια στις μεθοδεύσεις του συγκεκριμένου Π.Δ., όπως και σε όλες τις αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης και της Τρόικας στο χώρο της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης.
1-9-2011






6/9/2011





H Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος ,διοργανώνει σειρά εκδηλώσεων στην Ήπειρο, τιμώντας την συμπλήρωση των 400 χρόνων από την Επανάσταση του Διονυσίου του Φιλοσόφου.
ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΚΛΕΙΣΘΕΝΟΥΣ 15 105 52 ΑΘΗΝΑ
ΤΗΛ.:210-3243822 – Fax: 2103243281
www.panepirotiki.com - email: info@panepirotiki.com
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
ΓΙΑ ΤΑ 400 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ
Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου, 8 μ.μ., Ίτς Καλέ
Αθήνα 5-9-2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 400 χρόνια από την επανάσταση του Διονυσίου του Φιλοσόφου. Ήταν 10 Σεπτεμβρίου του 1611 όταν χίλιοι, περίπου, εξεγερμένοι αγρότες και βοσκοί με επικεφαλής τον εμπνευσμένο ιεράρχη Διονύσιο τον αποκαλούμενο Φιλόσοφο, κυρίως από την περιοχή της Παραμυθιάς, οπλισμένοι με γεωργικά εργαλεία, κατέλαβαν για μια νύχτα τα Ιωάννινα, πυρπολώντας το διοικητήριο του Οσμάν Πασά στην Καλούτσανη, στην πρώτη εξέγερση τέτοιας έκτασης και έντασης στον ελλαδικό χώρο την εποχή της Τουρκοκρατίας.
Το κίνημα της εξέγερσης είχε έντονα εθνικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά. Αφορμές του στάθηκαν οι νέοι, εξαντλητικοί φόροι που μόλις είχαν επιβληθεί. Αφετηρία του η περιοχή της Μονής του Αγίου Δημητρίου Διχουνίου – το ορμητήριο του Διονυσίου.
Ο Διονύσιος, με καταγωγή από την Παραμυθιά, είχε μονάσει για πρώτη φορά σε αυτό το Μοναστήρι, κατόπιν σπούδασε φιλοσοφία στην Ιταλία, υπηρέτησε ως Μέγας Αρχιδιάκονος στο Πατριαρχείο, Πρωτοσύγγελος στο Γαλατά και Έξαρχος του Πατριάρχη στις εκκλησίες Θεσσαλίας, Ηπείρου και Πελοποννήσου. Το 1591 εκλέγεται Μητροπολίτης Λάρισας και λίγο αργότερα μεταφέρει την έδρα του στα Τρίκαλα όπου προετοιμάζει το επαναστατικό κίνημα. Το 1601 κηρύσσεται έκπτωτος από το Πατριαρχείο, μετά την αποτυχία του πρώτου κινήματος που επιχείρησε στην περιοχή της Θεσσαλίας, μαζί με τον θυσιασθέντα τότε και κατοπινά Νεομάρτυρα της Εκκλησίας μας Σεραφείμ.
Πρώτοι σταθμοί της εξέγερσης του 1611 στάθηκαν οι επιθέσεις ενάντια στους Τούρκους στη Τουρκογρανίζη (Γρανίτσα) και τη Ζαραβούσα (Άγιος Νικόλαος). Στις 11 Σεπτεμβρίου 1611 η επανάσταση του Διονυσίου, προδομένη και από τους Προεστούς των Ιωαννίνων, καταπνίγεται στο αίμα, ο ίδιος συλλαμβάνεται με προδοσία και γδέρνεται ζωντανός σε σπηλιά του Κάστρου, δίπλα στις όχθες της Παμβώτιδας. Δύο μέρες μετά καίγονται ζωντανοί δύο άλλοι πρωτεργάτες του κινήματος, ο Ντελή Γιώργος και ο Λάμπρος και τα κεφάλια τους, μαζί με άλλα 83 κεφάλια επαναστατών και το δέρμα του Διονυσίου στέλνονται ως τρόπαια στην Κωνσταντινούπολη.
Η κατάπνιξη του κινήματος επιφέρει μεγάλες και βίαιες αλλαγές στον ευρύτερο Ηπειρωτικό χώρο. Καταργούνται προνόμια που είχαν παραχωρηθεί από τα 1430 στους κατοίκους των Ιωαννίνων, εκδιώχνονται σε δύο φάσεις (1613, 1618) όλοι οι Χριστιανοί από το Κάστρο των Ιωαννίνων και, κυρίως, εξαπλώνεται η τρομοκρατία σε βάρος των Χριστιανών και ο μαζικός, βίαιος εξισλαμισμός των πληθυσμών της Ηπείρου. Ο Διονύσιος παραδίδεται από τους εχθρούς του στη χλεύη της Ιστορίας ως Σκυλόσοφος. Στο μεταξύ, όμως, ο σπόρος που πότισε με το ίδιο του το αίμα, δίπλα στο αίμα των εξεγερμένων χωρικών, ρίζωσε βαθιά στις καρδιές των υπόδουλων Ηπειρωτών για να καρπίσει αργότερα στην Ήπειρο αλλά και σε όλη την Ελλάδα.
Η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος τιμά την επέτειο των 400 χρόνων από το επαναστατικό κίνημα του Διονυσίου του Φιλοσόφου, αντλώντας πολύτιμα διδάγματα και προβάλλοντας την ξεχωριστή αξία και την προσφορά της στην ιστορική διαδρομή του τόπου και του λαού μας. Η Π.Σ.Ε. ανέλαβε την πρωτοβουλία για τη διοργάνωση τριήμερου κύκλου εκδηλώσεων ακριβώς τις ημέρες που συμπληρώνονται 400 χρόνια, στους τόπους που περιγράφουν την ηρωική διαδρομή του επαναστατικού κινήματος του 1611.
Έτσι προσκάλεσε σε συνδιοργάνωση, θέτοντας υπό την αιγίδα της τις εκδηλώσεις των φορέων Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Ιερά Μονή Διχουνίου και τη Θεσπρωτία ενώ διοργανώνει την καταληκτική και κορυφαία εκδήλωση του τριημέρου στα Γιάννενα.
Η Π.Σ.Ε. διοργανώνει την κεντρική εκδήλωση για τα 400 χρόνια από το επαναστατικό κίνημα του Διονυσίου του Φιλοσόφου τη Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου και ώρα 8 μ.μ. στο Κάστρο Ιωαννίνων, στο Ιτς Καλέ. Η εκδήλωση μνήμης και πολιτισμού, αναδεικνύοντας τα επίκαιρα εθνικά και κοινωνικά μηνύματα της επετείου, έχει χαρακτήρα πολυθεάματος, συνταιριάζοντας ιστορικό και ποιητικό αναλόγιο με μουσική, χορό και προβολές οπτικοακουστικού υλικού.
Το μουσικό πρόγραμμα είναι αφιερωμένο στα ηπειρώτικα τραγούδια της Ιστορίας με την κομπανία του πρωτομάστορα της παράδοσής μας Γρηγόρη Καψάλη και τον Γιάννη Παπακώστα στο τραγούδι. Στην εκδήλωση συμμετέχουν, επίσης, οι κυράδες της Άνω Δερόπολης και τα πολυφωνικά σύνολα “Ήνορο” και “Χαονία». Η εκδήλωση παρουσιάζεται από διακεκριμένους Ηπειρώτες ηθοποιούς σε σενάριο και σκηνοθεσία του Εφόρου Πολιτισμού της Π.Σ.Ε Αλέξανδρου Λαμπρίδη.
Η εκδήλωση διοργανώνεται από την Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος με τη στήριξη και τη συνεργασία της Περιφέρειας Ηπείρου, των Δήμου Ιωαννίνων, Ζίτσας και Σουλίου, του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Ιωαννιτών.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί με την ευγενική χορηγία του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και των Κρατικών Λαχείων, τους οποίους και ευχαριστούμε δημόσια, που με τη στήριξή τους αναδεικνύεται ένα κορυφαίο γεγονός της ιστορίας μας και το επίκαιρο και πολύτιμο αξιακά περιεχόμενο της επετείου του.






Η Ένωση Ηπειρωτών Ιλίου διοργανώνει το 9ο Ηπειρωτικό Σεργιάνι στο πάρκο ''Αντώνης Τρίτσης'', το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011 ώρα 8.30 είσοδος ελεύθερη. Με παραδοσιακή ηπειρώτικη κομπανία

Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Συγκέντρωση-Διαδήλωση στην ΔΕΘ 2011 Θεσσαλονίκη


ΔΕΘ 2011 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ
Σαββάτο 10/9, 630 μ.μ

Δείτε αυτό το αποκαλυπτικό βίντεο για την Λιβύη την Καντάφι και την εισβολή του ΝΑΤΟ!


Δειτε αυτο το αποκαλυπτικό βιντεο με τους ψευτικους λογαριασμούς youtube,
τις διαδηλωσεις υπερ του Καντάφι οχι μονο στη Λιβύη που το cnn τις εβαζε ακομα και σε γρηγορη κινηση σβήνοντας τις φωνές, αλλά και σε ενα σωρό χώρες οπως στις χώρες πο...υ ξεκίνησαν πραγματικές εξεγέρσεις οπως η Τυνησία, αλλά και σε Ευρωπαικές χώρες.
Ολα αυτά θάφτηκαν, μαζί με τον κατακρεουργημενο Λιβυο λαό.
Αφιερωμένο στα σκουλήκια της εκφυλισμένης “αριστεράς” , που ούτε καν “ρεφορμιστική” δεν μπορεί να ονομαστεί πλέον. Και του νατοικου "ελευθεριακου αντιεξουσιαστικου" χωρου!
https://www.youtube.com/watch?v=W3LPyZhvGNg&feature=player_embedded
http://litlepost.blogspot.com/

Μνήμη εκτελεσθέντων στο Σταυράκι


Μνήμη εκτελεσθέντων στο Σταυράκι
Τη μνήμη των εκτελεσθέντων Γιαννιωτών και στελεχών του ΚΚΕ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας το 1948, τίμησε ο Δήμος Ιωαννιτών με την καθιερωμένη πλέον εκδήλωση στο μνημείο στο Σταυράκι, τόπο εκτέλεσης 16 από τους 48 συνολικά που καταδικάστηκαν σε θάνατο από τα έκτακτα στρατοδικεία που στήθηκαν στα Γιάννενα.
Ανάμεσά τους η φιλόλογος Ευτυχία Πρίντζου, γραμματέας της νομαρχιακής επιτροπής Ιωαννίνων του ΚΚΕ τότε, η οποία έδωσε και το όνομά της στην υπόθεση καθώς, εκτός από το γεγονός ότι άνηκε σε επιφανή αστική οικογένεια της πόλης, χαρακτήρισε με τη στάση της τις δίκες στο κτίριο της Ζωσιμαίας Ακαδημίας, οι οποίες καταγγέλθηκαν ως στημένες και με σκοπό να κυριαρχήσει κλίμα φόβου στην πόλη.
Η κατηγορία ήταν αυτό που έλεγε το περιβόητο Γ΄ Ψήφισμα, δηλαδή προσπάθεια ανατροπής του καθεστώτος. Το κατηγορητήριο βασίστηκε στις προκηρύξεις που ρίχτηκαν από την παράνομη οργάνωση της ΕΠΟΝ στις 23 Μάρτη 1948. Κατά τη δίκη καμία από τις κατηγορίες δεν αποδείχτηκε, παρ' όλα αυτά καταδικάστηκαν σε θάνατο και οι 48. Οι 16 εκτελέστηκαν στο Σταυράκι σε τρεις ομάδες, στις 27 Ιουλίου, στις 9 και 10 Αυγούστου του 1948, ύστερα από φρικτά βασανιστήρια.
Το πρωί τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση παρουσία του βουλευτή Ιωαννίνων του ΠΑΣΟΚ, του Δημάρχου Ιωαννίνων Φίλιππα Φίλιου, των πρώην Δημάρχων Νίκου Γκόντα και Αναστάσιου Παπασταύρου, του Αντιπεριφερειάρχη Παντελή Κολόκα, του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Τριαντάφυλλου Αλμπάνη, στελεχών της δημοτικής αρχής και της αντιπολίτευσης, εκπροσώπων κομμάτων, φορέων καθώς και συγγενών των θυμάτων.
Στην ανάγκη διατήρησης της ιστορικής μνήμης αναφέρθηκε στην ομιλία του ο Δήμαρχος Ιωαννίνων Φίλιππας Φίλιος, ο οποίος επισήμανε επίσης τη σημασία συγκέντρωσης όλου του υλικού που υπάρχει για τη «δίκη Πρίντζου», τις εκτελέσεις και το κλίμα της εποχής.
Ακολούθησε προσκλητήριο νεκρών και κατάθεση στεφάνων.
http://thesprotia-news.blogspot.com/2011/08/blog-post_4834.html

Η λίμνη των στεναγμών


«Η ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΣΤΕΝΑΓΜΩΝ»!
Στη μικρή πόλη Βερόνα της Ιταλίας πάντα υπάρχει τουριστική κίνηση! Οι επισκέπτες φτάνουν ίσαμε κει, για να δουν από κοντά το μπαλκόνι του αρχοντικού της Ιουλιέτας, που τα βράδυα έπαιρνε φωτιά από τα ερωτόλογα, που αντάλλασσε με το Ρωμαίο της… Οι δύο ερωτευμένοι πλάστηκαν με μαεστρία από την πένα του Σαίξπηρ κι αποτελούν εσαεί το σήμα κατατεθέν της
Βερόνας. Όμως, όμως τι χαρτοσιά να πιάσουν οι φανταστικοί ήρωες μπροστά στους αληθινούς;
Γιατί εμείς στον τόπο μας έχουμε υπαρκτά πρόσωπα που σημάδεψαν με τον έρωτά τους την πόλη!..
Αναφέρομαι φυσικά στην πολυτραγουδισμένη κυρά-Φροσύνη και τον αγαπημένο της Μουχτάρ, τον γιο του Αλή-Πασά. Αφορμή για τούτες τις σκέψεις στάθηκε μια τηλεοπτική σειρά, που επαναπροβάλλεται όλο το καλοκαίρι από το Alter.
Εν μέσω καύσωνα κι ατέλειωτων Τουρκικών σίριαλ… η Λίμνη των Στεναγμών (στο ALTER, κάθε μέρα στις 11 το βράδυ), είναι μια μικρή όαση. Το σενάριο καλοδουλεμένο από την Κάκια Ιγερινού, βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γεωργίου Ρούσσου. Όσο για το καστ της σειράς έιναι πράγματι εξαιρετικό:
Ο Τάσος Χαλκιάς κάνει τον καλύτερο ρόλο της καριέρας του… είναι ο Αλής ο Τεπενλής… φοβερός, υπεροπτικός, άπληστος, αιμοδιψής, πανούργος, οξύθυμος μα και διπλωμάτης.
Ο Μπάμπης Χατζηδάκης, στο ρόλο του γιου του Αλή, είναι ο Μουχτάρ, γοητευτικός μα και σκληρός πολεμιστής, με στρατηγικές ικανότητες κι αμέτρητες φιλοδοξίες, που όμως ανατρέπονται, από το φλογερό του έρωτα, για μια χριστιανή, τη Φροσύνη… Στην αγκαλιά της Φροσύνης, ο άγριος Μουχτάρ γίνεται ήμερο σχολιαρόπαιδο.
Η Άννα Τσουκαλά υποδύεται τη Φροσύνη. Πανέμορφη αρχοντοπούλα, Γιαννιώτισσα, που δεν απαρνιέται την πίστη της ούτε για μια στιγμή κι επιλέγει συνειδητά το μαρτυρικό της θάνατο.
Την παράσταση όμως στην τηλεοπτική σειρά την κλέβει η ηθοποιός Ντίνα Μιχαηλίδου, η αφοσιωμένη Βάγια της Φροσύνης, ο άνθρωπος που μεταφέρει το ύφος και την καθημερινότητα της πόλης, στις αρχές του 1800, με τόσο αυθορμητισμό και γλαφυρότητα, που ο θεατής νομίζει πως ζει κι ο ίδιος μέσα στο κάστρο.
Το μεγάλο μειονέκτημα της σειράς είναι η έλλειψη γυρισμάτων στους φυσικούς χώρους. Προφανώς το «μπάτζετ» δεν επέτρεψε εξωτερικά γυρίσματα. Γιατί αν υπήρχε αυτή η πολυτέλεια, θα υπήρχε και όφελος για τα Γιάννενα.
Βλέπεις τα όμορφα τοπία, όταν συνδυάζονται και με όμορφες ιστορίες… γίνονται πολύ δελεαστικά, για τους επισκέπτες.
Στα χρόνια της κυρά-Φροσύνης δεν υπήρχε τηλεόραση, υπήρχαν όμως άνθρωποι με πολύ δυνατές προσωπικότητες, που δάμασαν το χρόνο και τη λησμονιά. Η κυρά-Βασιλική, η Μόσχω Τζαβέλα, ο Κατσαντώνης, ο Τεπενλής, ο Θανάσης Βάγιας, ο Βεληγκέκας, ο Μουχτάρ, η Φροσύνη Βασιλείου… άφησαν την πατημασιά τους στον τόπο και την ιστορία, καθένας με τον τρόπο του. Κι είναι παράξενο πως όλα τούτα εξελίχτηκαν γύρω από τη λίμνη μας και μετουσιώθηκαν σε θρύλους και παραμύθια.
Για τούτους τους λόγους η λίμνη των Γιαννίνων δεν μοιάζε με καμιά άλλη.
«Κρατάει κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα» όπως θάλεγε και η Σωτηρία Μπέλλου.
Αγκαλιάζει την πόλη με στοργή. Μια πόλη που πέρασε πολλά. Και που σε δύσκολες εποχές η λίμνη την έθρεψε… Γιομάτη ήταν κάποτε από κυπρίνια, δρομίτσες, γλίνια, χέλια, τσίμες… Τα Καΐκια δεν πρόκαναν να ξεφορτώνουν. Και μετά οι βενζίνες ατέλειωτο σύρε-έλα από το νησάκι στους Ποταμούς (δηλαδή τον κάμπο της Καστρίτσας). Οι νησιώτες τους έδιναν τα ψάρια τους κι οι καμπίσιοι αντάλλασαν τα ζαρζαβατικά και τις κονίτσες.
Η λίμνη διαμορφώνει και το μικροκλίμα της περιοχής. Κλίμα μουχλερό και υγρό που διαπερνά τα κόκαλα μέχρι το μεδούλι.
Κι ήταν η αιτία που οι άνθρωποι παλιότερα βασανίζονταν από την ελονοσία… πέθαιναν ή κατάπιναν αμέτρητα «ντιμπρίνια» μπας και γιατρευτούν!
Όποτε ο χειμώνας ήταν βαρύς η λίμνη πάγωνε απ’ άκρο σ’ άκρο. Άνθρωποι, σου λέει, ξένοι πούρχονταν από το χάνι του Πόρου και το μοναστήρι του Ντουραχάν πασά, τη διέσχιζαν καβάλα στ’ άλογά τους, νομίζοντας πως πατάνε τη στεργιά!
Η λίμνη συμπορεύεται με τις εποχές. Κι είναι πάντα διαφορετική. Χωρίς αυτήν τα Γιάννενα θάταν μια άχαρη πόλη, στεγνή. Χωρίς τον ίσκιο της, τους θρύλους και τους ήρωές της. Τα Γιάννενα δεν θα γοήτευαν ούτε θα μολογιόνταν. Γιατί πώς να το κάνουμε, δεν πιστεύω πως υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος σ’ όλη τη χώρα, που δεν θέλει νάρθει έστω μια φορά, να τα δει και να τα θαυμάσει!
http://www.proinoslogos.gr/component/content/article/35/6869

Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Αύριο η γιορτή σαρδέλας στην Πρέβεζα


Αύριο η γιορτή σαρδέλας στην Πρέβεζα
Το μεγάλο λαϊκό πανηγύρι «Η γιορτή της Σαρδέλας», θεσμός για την πόλη και το Δήμο , που προσελκύει πλήθος κόσμου από την ευρύτερη περιοχή και όχι μόνο θα πραγματοποιηθεί από το Δήμο Πρέβεζας, το Σάββατο 27 Αυγούστου στο λιμάνι της πόλης.
Η μουσική ο χορός και το κρασί μαζί με την σαρδέλα θα έχουν το πρώτο λόγο τη βραδιά αυτή , ενώ τοπικά καλλιτεχνικά σχήματα θα οδηγήσουν τους παρευρισκομένους σε ένα χορευτικό ξεφάντωμα, μέχρι πρωίας.
Σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο Πολιτισμού κ. Κόσμα Κορωναίο η γιορτή επιστρέφει στο λιμάνι, στο χώρο που ξεκίνησε πριν από τριάντα περίπου χρόνια. Ο ίδιος τόνισε ότι φέτος η γιορτή γίνεται τέλος Αυγούστου και είναι μια προσπάθεια της δημοτικής αρχής για επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου.
Ο κ. Κορωναίος αναφέρθηκε στη δύσκολη οικονομικά συγκυρία που διανύουμε και υπογράμμισε ότι έγινε προσπάθεια να μειωθούν τα έξοδα, χωρίς όμως να γίνεται υποβάθμιση της ποιότητας και της καλαισθησίας της γιορτής.
Παράλληλα, ο κ. Κορωναίος ανέφερε ότι έχει κατατεθεί ήδη στο Δήμο μια αξιόλογη πρόταση για να γίνει και άλλη μια γιορτή για τη σαρδέλα το Σεπτέμβριο στο Κάστρο του Αγίου Ανδρέα, πρόταση που θα εξεταστεί σε σχέση πάντα με τις οικονομικές δυνατότητες του δήμου.
http://thesprotia-news.blogspot.com/2011/08/blog-post_2062.html

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Σήμερα προβολή στην Πάργα του ντοκιμαντέρ "Χρεοκρατία"


ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ «ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ»
ΠΕΜΠΤΗ 25 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, ΩΡΑ 21.30
ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΓΑΣ (ΚΑΜΙΝΙ)
Η ΧΡΕΟΚΡΑΤΊΑ – DEBTOCRACY των Άρη Χατζηστεφάνου και Κατερίνας Κιτίδη, είναι ένα ντοκιμαντέρ με παραγωγό το θεατή.
Το DEBTOCRACY αναζητά τα αίτια της κρίσης χρέους και προτείνει λύσεις που αποκρύπτονται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.
Ο Άρης Χατζηστεφάνου και η Κατερίνα Κιτίδη μιλούν με οικονομολόγους, δημοσιογράφους και προσωπικότητες από όλο τον κόσμο περιγράφοντας τα βήματα που οδήγησαν την Ελλάδα στην παγίδα του χρέους- τη χρεοκρατία.
Το DEBTOCRACY παρακολουθεί την πορεία χωρών όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου αλλά και την αντίστοιχη προσπάθεια που ξεκίνησε στην Ελλάδα.
ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ - ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΑΡΓΑΣ
http://vorioionio.blogspot.com/2011/08/blog-post_8948.html

Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Mε τα όπλα Αμερικάνων και Γάλλων προσπαθούν να ανατρέψουν τον Καντάφι!


Με τα όπλα αμερικάνων και Γάλλων προσπαθούν να ανατρέψουν τον Καντάφι!

Το βράδυ της Κυριακής η πράσινη πλατεία της Τρίπολης καταλήφθηκε από τους οπλισμένους με τανκς και πολυβόλα αντικαθεστωτικούς! Κατέχουν πλέον το 20% της πόλης.
Επίλεκτες μονάδες που είχουν αναλάβει την προστασία του Καντάφι έχουν παραδοθεί, όπως μεταδίδουν τα ξένα πρακτορεία.
Ο εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου αναφέρει σύμφωνα με το CNN θα διεξαχθούν σήμερα, Δευτέρα συνομιλίες σχετικά με τη μεταβίβαση του Σαΐφ Καντάφι στη Χάγη. Ο οποίος Σαϊφ Καντάφι όχι μόνο δεν συνελήφθει, αλλά υπερασπίζεται το ξενοδοχείο των δυτικών ψευτοδημοσιογράφων από τις επιθέσεις των καθαρμάτων τσιρακιών των ΝΑΤΟικών.
Ο Καντάφι, ενάντια στις πληροφορίες των ξένων δυτικών σταυροφορικών ΜΜΕ, ΔΕΝ δεν βρίσκεται στα χέρια των αντικαθεστωτικών και των αμερικάνων, ουσιαστικά για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους!
Οι ... αντικαθεστωτικοί του Σαρκοζί και του Ομπάμα βομβάρδισαν χθες την Τρίπολη με εκατόμβη νεκρών.
Με την ....βοηθεια βεβαια των βομβαρδιστικων αεροπλανων του ΝΑΤΟ!!!! Γιατι οι ιδιοι ειναι αρουραιοι και λαγοι!!! Περιμενουν πρωτα να βομβαρδισουν τα αεροπλανα του ΝΑΤΟ, να τους σκοτωσουν ολους, και μετα βγαινουν απο τα λαγουμια τους η ξαναεπιστρεφουν απο την πυλαλα υποχωρησης που ριχνουνε, και το παιζουν ηρωες με πυροβολισμους στον αερα η με δολοφονιες αμαχων μεταναστων που βρισκονταν και δουλευαν στην Λιβυη!


http://litlepost.blogspot.com/2011/08/22-2011.html

Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

e-mail που λάβαμε

(συνέχεια από τα προηγούμενα)


20/8/2011

Περιήγηση στο Δημοτικό τραγούδι Τόμος Β
Ανακοίνωση
Ετοιμάσαμε ένα άλλο ταξίδι, σε πολλούς τόπους και σε διαφορετικούς κόσμους, με τη συλλογή και παρουσίαση των 25 τραγουδιών του Β΄ τόμου της ‘‘Περιήγησης στο Δημοτικό τραγούδι’’, που περιλαμβάνονται στο δεύτερο τόμο.
Άλλα 25 δημοτικά τραγούδια, εκ των οποίων εννέα ιστορικά, εφτά παραλογές, δύο κλέφτικα, ένα του γάμου, ένα ερωτικό, τρία μοιρολόγια και ένα του Χάρου, αποτελούν τα περιεχόμενα του Β΄ τόμου.
Από αυτά, τα έντεκα τραγούδια, ερμηνεύονται και στο ψηφιακό δίσκο της έκδοσης από την εξαίρετη κομπανία του Κώστα Βέρδη καθώς και από μερακλήδες τραγουδιστές: το Γιάννη Παπακώστα, το Νίκο Δάσκαλο, το Βαγγέλη Κώτσου, το Κώστα Παϊλα και τον έχοντα την επιμέλεια όλου του δίσκου, Κώστα Μήτση.

Σωκράτης Βασιλείου

Το βιβλίο διατίθεται από τις εκδόσεις ‘‘΄΄Απειρος Χώρα’’ και το συγγραφέα.
Τιμή :20 Ευρώ. Αποστέλλεται και με αντικαταβολή.
Για την επικοινωνία σας:
Σωκράτης Βασιλείου : 6932.708820 & Ε-mail : vassokrat@yahoo.gr
Εκδόσεις ‘‘Άπειρος Χώρα’’.Tηλ+Fax : 210.5154920.
E-mails ipiros@otenet.gr & vassgeo@yahoo.gr

Ευχαριστίες από τον Πολιτιστικό - Μορφωτικό Σύλλογο Σίδερης


ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ - ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΣΙΔΕΡΗΣ
Ο Σύλλογός μας αισθάνεται υποχρεωμένος να ευχαριστήσει τους φίλους που μας έκαναν την τιμή να έρθουν στο ημερήσιο πανηγύρι μας στον Καλαμά στις 7 Αυγούστου και να ζητήσει συγνώμη από όσους δεν μπορέσαμε να τους εξυπηρετήσουμε λόγω έλλειψης καθισμάτων.
Στην επόμενη διοργάνωση υποσχόμαστε να είμαστε πληρέστεροι με την ίδια συνέπεια που μας χαρακτηρίζει και να διασκεδάσουμε όλοι όπως πάντα απλά, ανεπιτήδευτα και να παίρνουμε δυνάμεις και κουράγιο για όλα όσα πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Ευχαριστούμε πολύ όσους μας συμπαραστάθηκαν από τις εργασίες προετοιμασίας και διεξαγωγής μέχρι και την αποκατάσταση του χώρου στο τέλος και κυρίως συγχαίρουμε τα μέλη για την πολιτισμένη συνεργασία μας.
Οι μουσικοί μας, με τον πολλά υποσχόμενο Τρύφωνα Αναστασίου στο κλαρίνο συνέβαλαν καθοριστικά στο όλο κλίμα και τους ευχαριστούμε Ευχόμαστε σε όλους υγεία και καλή αντάμωση .
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
EΙΡΗΝΗ ΣΠ.ΠΑΝΤΟΥ
http://892fm.blogspot.com/2011/08/blog-post_7551.html

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

Μανδραβελισμός. Το ανώτατο στάδιο της πασοκικής υποκρισίας



ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΙΣΜΟΣ: το ανώτατο στάδιο της πασοκικής υποκρισίας
Το παρακάτω αποκαλυπτικό κείμενο έχει δημοσιευτεί σε δεκάδες blogs τις τελευταίες μέρες. Ο λαλιστατος Πάσχος Μανδραβέλης δεν αντιδρά. Κρείττον το σιγάν. Περιμένει να ξεχαστεί…
ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΙΣΜΟΣ: το ανώτατο στάδιο της πασοκικής υποκρισίας
Για το Φαινομενο «Μανδραβελισμός» έχουμε ως τώρα εικόνα αποσπασματική και μάλλον εσφαλμένη. Ο πολυς κόσμος έχει την εντύπωση οτι πρόκειται για αγκιτάτορα του φιλελευθερισμού που προηγούμενα περασε από τη νεολαια της ανανεωτικής αριστεράς.
Τρομερό λάθος: ο Πασχος Μανδραβελης ήταν τυχοδιωκτικό ΒΑΘΥ ΠΑΣΟΚ (και όχι στην ΕΚΟΝ-Ρ. Φεραίος όπως τον συμφέρει να διαδίδει για «ξέπλυμα»). Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ΄80 μάλιστα έβγαζε μια Ανδρεοπαπανδρεϊκή (δλδ. λαϊκιστική) φυλλάδα στην Κοζάνη, την οποία προφανώς ενίσχυε όπως και όλες τις άλλες το Κίνημα της «Αλλαγής» τότε που είχαν κάνει όλοι γιούργια στο Δημόσιο Ταμείο, μαζί με κάποιον άλλον αγριοπασόκο, μετά χώρισαν και κάποια στιγμή μάλιστα βρέθηκαν και στα δικαστήρια για τη μοιρασιά. Τότε ο φιλόδοξος Μανδραβέλης εγκατέλειψε την επαρχιώτικη εφημερίδα («Γνώμη» νομίζω τη λέγανε, αλλά καθώς έχουν περάσει χρόνια δεν παίρνω όρκο… στην Κοζάνη πάντως όλοι θα θυμούνται αν τη λέγαν Γνώμη?, Γραμμή? κάτι τέτοιο…) και κατέβηκε στην Αθήνα, έπιασε δουλειά στον «Ελεύθερο Τύπο» (που ήταν η κυρίαρχη στο χώρο της τότε κυβερνητικής Δεξιάς), ξεπλύθηκε από τον αυριανιστικό παπανδρεϊσμό, τον βοήθησε στο ξέπλυμα και το ότι πούλαγε δήθεν «φιλελευθερισμό» στην τότε Δεξιά στην οποία ανήκαν Ανδριανόπουλος, Μάνος κλπ, και αργότερα, όταν εκλεχτηκε ο Σημίτης, κόλλησε στους λεγόμενους «εκσυγχρονιστές». Πάντοτε υπηρετούσε, και με το αζημίωτο, τον Επιλεκτικό Φιλελευθερισμό, την Επιλεκτική Δημοκρατία, όπως πολύ εύστοχα γράψατε.
Όταν ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έγινε Διευθυντής του ΠΑΣΟΚ (2003-04) --στη συνέχεια εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ--, η σύζυγος του Πάσχου Μανδραβέλη, Σοφία, υπάλληλος του ΙΚΑ Κοζάνης, αποσπάστηκε στο Κόμμα (ΠΑΣΟΚ) και διατέθηκε στο γραφείο του Παπακωνσταντίνου ως έμπιστή του. Από τότε που έγινε υπουργός είναι ιδιαιτέρα του στα δύο υπουργεία στα οποία τοποθετήθηκε. Τότε ανέβηκαν οι μετοχές του Μανδραβέλη στο Κίνημα, καθώς τους είναι πολύτιμη η πείρα του στα ΜΜΕ, αλλά και η θέση του στο συγκρότημα του Αλαφούζου (Καθημερινή, ΣΚΑΙ). Αν «τρέξει» κανείς την αρθρογραφία του κάθετα, θα δει ότι ήταν ο συνεπέστερος προπαγανδιστής και κόλακας του ΓΑΠ.
Πόση λοιπόν αντικειμενικότητα μπορεί να έχουν τα άρθρα ενός συζύγου κομματόσκυλου (ο οποίος είναι και μυστικοσύμβουλος του Παπακωνσταντίνου); Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πόσο ανέβηκαν οι μετοχές του Μανδραβέλη στο ΠΑΣΟΚ, ο οποίος πια έγινε άτυπος σύμβουλος επικοινωνίας του πολιτικού προϊσταμένου της συζύγου του. (Το ότι είναι ένας από τους λογογράφους του ΓΑΠ δεν είναι εύκολο να επιβεβαιωθεί, παρά τις έντονες φήμες: ενώ υπάρχουν αποασπάσματα ομιλιών που φαίνονται ότι είναι αυτούσια άρθρα του Π.Μ. δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί δημοσίως ότι είναι γραμμένα από τον ίδιο, γιατί θα σου απαντησει ότι «πιθανότατα ο λογογράφος είναι επηρεασμενος από μένα»…).
Όσον αφορά τις φιλικές σχέσεις του με τη ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη ή με τη Δράση του Μάνου κλπ ή διάφορες άλλες ομάδες, όλες έχουν στόχο τον επηρεασμό και τη ρυμούλκηση αυτών των πολιτικών μορφωμάτων ή τμημάτων τους στο ΠΑΣΟΚ. Και αυτό είναι μια ακόμη αποστολή υπερ του ΓΑΠ.
Τώρα, πολλοί θα σαγηνευτούν από τη «μάχη» για την υπεράσπιση της ελευθερίας του λόγου στο Διαδίκτυο που θα δώσει ο Μανδραβέλης ως μέλος (από πού κι ως πού; ) της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής του Υπ. Δικαιοσύνης… Και θα θαυμάσουν τόσοι και τόσοι αφελείς, και θα διαφημίζουν οι μπλόγκερς τους… «αγώνες» του για την ελευθερία. Δοξάστε τον! Εδώ δεν πρόκειται απλώς για τζάμπα μάγκα, πρόκειται για μάγκα που κάνει πολυτελώς αμειβόμενη καριέρα με τζάμπα μέσα -- για αυτόκλητο εκπρόσωπο όλων των μπλόγκερς, και δη Αναγνωρισμένον υπό του Κράτους! Που θέλει όλη τη φήμη στο όνομά του, αλλά θέλει και την πολύτιμη ανωνυμία για όσα δεν μπορεί να «πουλήσει» επωνύμως: ο Μανδραβέλης, ως χωρικός, είναι Αχόρταγος… Δεν χορταίνει δημοσιότητα, όταν δεν γράφει κάτι άλλο, όταν δεν ψαρεύει ιδέες στο Ιντερνετ για τις… πρωτότυπες αρθρογραφικές συνθεσεις του, όταν δεν «συντονίζει» γλείφοντας κλπ, τότε χτυπά στο Google τʼόνομά του να δει πόσες αναφορές γίνανε στον ίδιο σήμερα, στα προϊόντα της «σοφής κεφαλής του».
Τέλος, σχετικά με την παρέα της τυχοδιωκτικής δημοσιογραφικής «διανόησης», πρόκειται περί μιας Κλειστής Συλλογικότητας Γλειφτών, που θα πάθουν αφυδάτωση από το πολύ (αλληλο)γλείψιμο. Αρκεί να διαβάσει κανείς ολόκληρο το εμετικό κείμενο ενός κολλητού του που τον συγκαταλέγει στα σημαντικοτερα --λέει-- πρόσωπα του 2010: «Εφηβική διάθεση και πρόωρα άσπρα μαλλιά. Συμβολικό; Ο Πάσχος Μανδραβέλης είναι ένας ορμητικός έφηβος με κεφαλή σοφού».

http://litlepost.blogspot.com/2011/08/18-2011_18.html



απο e.h.
Με εχουνε μπλοκαρει, και δεν μπορω να δημοσιευσω στο δικο μου blog, το litlepost.blogspot!!!! Tα εχω παρει με τους αληταραδες του blogspot!!!!! Αλλα το ποιο κουφο ειναι οτι πηγα να βαλω σχολιο στο overdisinformation.wordpress, και με εχουν μπλοκαρει και εκει!!!! Τα νευρα μου!!! Μεχρι στιγμης, (απο το πρωι). Μαλλον επειδη φαινεται το ονομα μου!!!
"Ως δια "μαγειας", μετα την καταγγελια μου, (Πεμπτη απογευμα), το "προβλημα" λυθηκε!!!! Μολις τωρα!!!!

Καταρρέει ο ναός του Ιωάννη του Προδρόμου στο μοναστήρι της Βέλλιανης

Καταρρέει ο ναός του Ιωάννη του Πρόδρομου στο μοναστήρι της Βέλλιανης
Χτισμένο στους πρόποδες του «ΚΟΡΥΛΑ» και κρυμμένο ανάμεσα σε αιωνόβια δέντρα «ξεκουράζεται» αναπολώντας το περίφημο παρελθόν του το ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΒΕΛΛΙΑΝΗΣ. Απόλυτη ησυχία βασιλεύει στο περιβάλλοντα χώρο δίχως μοναχούς, ζωϊκό κεφάλαιο ή λοιπή κινητή και ακίνητη περιουσία.
Σβήνει στο πέρασμα των χρόνων απροστάτευτο και μόνο μια επιγραφή για το έτος κτίσης του το 1630 μ.Χ. μαρτυράει τη μακραίωνη ιστορία του.
Καταφύγιο κατατρεγμένων και πονεμένων ψυχών, πρωταγωνίστησε στο επαναστατικό κίνημα του ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ του ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ και προσέτρεξε αναξιοπαθούντες με τη μεγάλη περιουσία που διέθετε.
Σήμερα «χάσκει» μέσα στο πέρασμα του χρόνου και αργοπεθαίνει. Δε βρίσκει συμπαράσταση. Ο ιερός ναός του Ιωάννη του Πρόδρομου ετοιμόρροπος περιμένει την κατάρρευση του μεσαίου τρούλου. Στην φωτογραφία βλέπετε το εσωτερικό του ναού (τρούλος), ο οποίος είναι έτοιμος να πέσει.
Αρκετά άντεξε. Βοήθεια από τους αρμόδιους δεν είδε. Κανείς δε συγκινείται. Τώρα πλέον είναι επικίνδυνη και η λειτουργία του ιερέα. Φέτος δε γιόρτασε στις 24 Ιουνίου.
Μια ιστορία, ένα παρελθόν χάνεται. Αξίζει άραγε μιας τέτοιας αδιαφορίας; Ποιός θα σηκώσει το βάρος, την ευθύνη για τούτο το ιστορικό μνημείο που κουβαλάει μέσα του μια ολόκληρη ιστορία;
Φέτος τον Σεπτέμβριο η Ήπειρος τιμά την μνήμη του ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ του ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ, με πλειάδα εκδηλώσεων και με αφορμή τα 400 χρόνια από το μαρτυρικό θάνατο του. Τι τραγική αντίθεση!
http://892fm.blogspot.com/2011/08/blog-post_7521.html

Χιλιάδες ανασφάλιστοι εργαζόμενοι στην Ήπειρο


Xιλιάδες ανασφάλιστοι εργαζόμενοι στην Ήπειρο!
Πεντακόσιοι και πλέον έχουν καταγραφεί μόνο στο μικρό νομό Θεσπρωτίας!
Οι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι στην Ήπειρο είναι χιλιάδες.
Σε τουριστικές επιχειρήσεις, καφετέριες σε συνεργεία αυτοκινήτων κ.λπ.
Αξίζει να σημειωθεί τούτο: Μόνο στο νομό Θεσπρωτίας, που είναι από τους πιο μικρούς στην Ελλάδα, οι ανασφάλιστοι ξεπερνούν τούς 500.
H εκμετάλλευση δεν έχει όρια και δυστυχώς γίνεται σε βάρος νέων ανθρώπων, που διαπιστώνουν ότι η ζωή δεν είναι τόσο ρόδινη.
Πάντως ακούγεται πως κάποιοι καλύπτουν τους επιχειρημαίες, που δεν δηλώνουν τους εργαζόμενους.
Παρά τις βαρύγδουπες δηλώσεις των αρμοδίων για πλήρη εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας, τα κρούσματα της μαύρης εργασίας πολλαπλασιάζονται.
Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις κάτω από την δαμόκλειο σπάθη της ανεργίας, οι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι υποχρεώνονται ψευδώς να υποστηρίζουν ότι είναι επισκέπτες στην επιχείρηση.
http://892fm.blogspot.com/2011/08/x.html


Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

Πρόσληψη ορισμένου χρόνου 300 ατόμων στην ΔΩΔΩΝΗ Α.Ε.


Πρόσληψη 300 ατόμων στην ΔΩΔΩΝΗ Α.Ε.
Την προκήρυξη για την πρόσληψη προσωπικού στην εταιρεία Αγροτική Βιομηχανία Γάλακτος Ηπείρου ΔΩΔΩΝΗ Α.Ε.
Συγκεκριμένα, στην Αγροτική Βιομηχανία Γάλακτος Ηπείρου ΔΩΔΩΝΗ Α.Ε. θα προσληφθούν... τριακόσια (300) άτομα με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, για την κάλυψη εποχικών ή παροδικών αναγκών στις πόλεις Ιωάννινα (Κεντρικό Κατάστημα, Σταθμός Κατσίκα, Σταθμός Παρακαλάμου), Πρέβεζα (Σταθμός Ν.Σαμψούντας, Σταθμός Κερασώνας), Άρτα (Σταθμός Φιλοθέης), Θεσπρωτία (Σταθμός Παραμυθιάς).
Οι ειδικότητες που ζητούνται είναι:
ΤΕ εν ελλείψει ΔΕ Βοηθός δειγματολήπτη γάλακτος, ΔΕ Βοηθός Παραλήπτη γάλακτος, ΔΕ Βοηθός Παστεριωτή γάλακτος και τυρογάλακτος, ΔΕ Βοηθός Τεχνίτη γιαούρτης, ΔΕ Βοηθός Τεχνίτη Βουτύρου, ΔΕ Βοηθός Τυροκόμου, ΔΕ Βοηθός Αλατιστή τυριών, ΔΕ Βοηθός Τεχνίτη μυζήθρας, ΔΕ Βοηθός Εμφιαλωτή γάλακτος, ΔΕ Χειριστές Αυτομάτου συστήματος τυροκόμισης φέτας (PLC coagulator), ΔΕ Χειριστές κλειστικών μηχ/των φέτας, ΔΕ Χειριστές μηχ/των περιποίησης δοχείων, ΔΕ Χειριστές μηχ/των πήξης Σκληρών τυριών, ΔΕ Χειριστές μηχανών κοπής & ζύγισης τυριών, ΔΕ Χειριστές αυτομάτων συστημάτων συσκευασίας & υποσυσκευασίας τυροκομικών και γαλακτοκομικών προϊόντων, ΠΕ Επιστήμονες Εργαστηρίου Βιομηχανίας Γάλακτος, ΤΕ Τεχνολόγος Τροφίμων Εργαστηρίου Βιομηχανίας Γάλακτος Ελεγκτής FCM, ΠΕ Γεωπόνοι Παραγωγής Βιομηχανίας Γάλακτος, ΠΕ Κτηνίατροι, ΔΕ Χειριστής ανυψωτικού μηχανήματος, ΔΕ Οδηγοί (κάτοχοι διπλώματος Γ’ +Ε΄κατηγορίας), ΔΕ Οδηγοί (κάτοχοιδιπλώματος Γ’ κατηγορίας), ΔΕ Εργατοτεχντίτες/τριες τυροκόμισης, ΤΕ Μηχανικός επιβλέπων τη λειτουργία και χειρισμό ατμολεβήτων σε βιομηχανικές μονάδες (Αρχιθερμαστής), ΠΕ Χημικός Μηχανικός Επίβλεψης λειτουργίας γραμμών παραγωγής γάλακτος, ΔΕ Συντηρητής χειριστής γραμμής παστερίωσης και τυποποίησης γάλακτος (ΡΗΕ, Seperators, Bactofugers), TE Συντηρητής χειριστής Ηλεκτρικών πινάκων Μ.Τ. και μηχανών συσκευασίας τροφίμων σε αντίστοιχες βιομηχανικές μονάδες, ΤΕ Συντηρητής χειριστής εμφιαλωτικών μηχανών και μηχανών τυροκόμισης, ΔΕ Συντηρητής χειριστής αυτόματων συστημάτων χημικού καθαρισμού (CIP) βιομηχανικών μονάδων γάλακτος, ΤΕ Συντηρητής χειριστής αυτόματων ρομποτικών μηχανών, οργάνων ελέγχου (π.χ. PID, SCADA, PLC) και διακρίβωσης οργάνων μέτρησης σε βιομηχανία τροφίμων, ΠΕ Συντηρητής χειριστής μονάδας Βιολογικού καθαρισμού τυροκομικών βιομηχανικών μονάδων, ΔΕ Συντηρητής χειριστής ψυκτικών Βιομηχανικών εγκαταστάσεων Αμμωνίας και συντήρησης αναβάθμισης αυτόψυκτων δεξαμενών, ΔΕ Βοηθός παραλήπτη γάλακτος , ΔΕ Εργατοτεχνίτης/τρια παραλαβής γάλακτος, ΔΕ Βοηθός παραλήπτη γάλακτος, ΔΕ Εργατοτεχνίτης/τρια παραλαβής γάλακτος, ΤΕ Ηλεκτρολόγος Μηχανικός Βιομηχανικών Εγκαταστάσεων, ΔΕ Ηλεκτρολόγος Μηχανικός Βιομηχανικών Εγκαταστάσεων.
Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να συμπληρώσουν την αίτηση με κωδικό ΕΝΤΥΠΟ ΑΣΕΠ ΣΟΧ.1 και να την υποβάλουν, είτε αυτοπροσώπως, είτε με άλλο εξουσιοδοτημένο από αυτούς πρόσωπο, εφόσον η εξουσιοδότηση φέρει την υπογραφή τους θεωρημένη από δημόσια αρχή, είτε ταχυδρομικά με συστημένη επιστολή, στα γραφεία της υπηρεσίας στην ακόλουθη διεύθυνση: ΔΩΔΩΝΗ Α.Ε., ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΓΑΛΑΚΤΟΣ ΗΠΕΙΡΟΥ, Ταγμ. Κωστάκη 1, Τ.Κ. 451 10, Ελεούσα Ιωάννινα, απευθύνοντάς την στην Υπηρεσία Προσωπικού, υπόψιν κου Δημητρίου Αγγέλη (τηλ. επικοινωνίας: 2651089716, 89773).
http://892fm.blogspot.com/2011/08/300.html

Καλλιέργεια του Ιπποφαούς στον Νομό Πρέβεζας


ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΙΠΠΟΦΑΟΥΣ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΠΡΕΒΕΖΑΣ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΗΚΕ Η ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΙΠΠΟΦΑΟΥΣ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΠΡΕΒΕΖΑΣ.
ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΜΕ ΟΣΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΙΠΠΟΦΑΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΡΕΒΕΖΑΣ ΝΑ
ΕΚΔΗΛΩΣΟΥΝ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΟΥΣ, ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΜΑΣ.
ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ
Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΦΟΡΑ ΝΕΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ, ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ ,ΒΙΟΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΕΣ
ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΡΕΒΕΖΑΣ.
ΟΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΙ ΘΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΙΠΠΟΦΑΟΥΣ.
ΟΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΕΣ ,ΘΑ ΤΥΧΟΥΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΑΠΟ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΓΕΩΠΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ.
ΘΑ ΔΟΘΕΙ ΚΑΘΕ ΔΥΝΑΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ ΤΩΝ ΦΥΤΩΝ .ΤΑ ΦΥΤΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ, ΘΑ ΣΥΝΟΔΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΟΧΥΡΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ.
ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΕΤΑΙ Η ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ , ΟΧΙ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ ΣΕ ΕΜΠΟΡΟΥΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ , ΑΛΛΑ ΜΕΣΩ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΝΕΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ
ΤΗΛ 6974111252 H www. egeoponoi.gr
Για την Ε.Ν.Α. ΠΡΕΒΕΖΑΣ
Ο Πρόεδρος
ΛΕΩΝΙΔΑΣ Ι ΡΑΒΑΝΟΣ
6974111252
ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΙΠΠΟΦΑΕΣ.
Ευεργετικές οι ιδιότητες
Το ιπποφαές συμπεριλαμ-βάνεται στην κατηγορία των «υπερτροφών» (super foods), μαζί με τη σπιρουλίνα, την αλόη, τη γύρη, το τζίνσενγκ κ.ά., ενώ Ρώσοι και Κινέζοι επιστήμονες το τοποθετούν στην πρώτη δεκάδα των πιο ισχυρών θεραπευτικών φυτών στον κόσμο.
Οπως αναφέρουν, περιέχει πολλαπλάσιες ποσότητες βιταμίνης C από τη φράουλα, το ακτινίδιο, το πορτοκάλι, την τομάτα και το καρότο. Εχει υψηλότερη περιεκτικότητα σε βιταμίνη Ε από εκείνη του σιταριού, του καλαμποκιού και της σόγιας, μέταλλα και ιχνοστοιχεία, καθώς και όλες τις βιταμίνες του συμπλέγματος Β, ενώ προσφέρει στον οργανισμό ακόρεστα λιπαρά οξέα, όπως ω3, ω6, ω7 και ω9.
Χρησιμοποιείται από τη φαρμακοβιομηχανία ως συμπλήρωμα διατροφής ή ως συστατικό φαρμακευτικών και καλλυντικών σκευασμάτων.
Μπορεί να καταναλωθεί ως νωπός καρπός με υπόξινη γεύση, ή σε μορφή χυμού και μαρμελάδας. Από τον σπόρο του παρασκευάζονται έλαια, ενώ από αποξηραμένα νεαρά φύλλα του φυτού φτιάχνεται ρόφημα τσαγιού.
Εξαιρετικά ανθεκτικό και στις πιο ακραίες καιρικές συνθήκες
Ελάχιστες οι απαιτήσεις για τη φροντίδα του
Το ιπποφαές είναι ένας πολυετής, φυλλοβόλος και ακανθωτός θάμνος, το ύψος του οποίου ξεπερνά τα 3 μέτρα. Είναι εξαιρετικά ανθεκτικό, ακόμα και στις πιο ακραίες καιρικές συνθήκες ξηρασίας και παγετού, ενώ μπορεί να φυτευτεί και σε άγονα εδάφη, με ελάχιστες απαιτήσεις καλλιεργητικής φροντίδας. Οι καρποί του, που ωριμάζουν στο τέλος καλοκαιριού με αρχές φθινοπώρου, μοιάζουν με ρώγες σταφυλιού, σε κίτρινο ή πορτοκαλί χρώμα, και οι ευεργετικές τους δυνατότητες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα.
Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, εξασφάλιζαν ενέργεια και αντοχή στα στρατεύματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ το φύλλωμα του θάμνου έδινε δύναμη, ταχύτητα και λαμπερό τρίχωμα στο ιππικό του Μακεδόνα στρατηλάτη. Λέγεται, μάλιστα, πως πήρε το όνομά του από τις λέξεις ίππος (άλογο) και φάος (φως, λάμψη), γι? αυτόν ακριβώς τον λόγο.
Εκτεταμένη καλλιέργειά του γίνεται σήμερα σε πολλές ασιατικές χώρες, και κυρίως στην Κίνα και την Ασία, καθώς και σε ευρωπαϊκές χώρες, ενώ έχει μια ευρεία γκάμα χρήσεων στη φαρμακευτική, στην παραγωγή καλλυντικών, τη ζαχαροπλαστική και την ποτοποιία.
http://vorioionio.blogspot.com/2011/08/blog-post_18.html

Τρίτη 16 Αυγούστου 2011

Η σφαγή του Κομμένου της Άρτας



Στο μικρό χωριό Κομμένο του νομού Άρτας διαπράχτηκε από τα γερμανικά στρατεύματα... κατοχής ένα απερίγραπτο έγκλημα πολέμου εναντίον αμάχων και ανυπεράσπιστων ανθρώπων. Τη Δευτέρα 16 Αυγούστου 1943 120 στρατιώτες του 12ου λόχου του 98ου συντάγματος πεζικού της 1ης ορεινής μεραρχίας ορεινών καταδρομών του γερμανικού στρατού έκαναν στάχτη ολόκληρο το χωριό και δολοφόνησαν εν ψυχρώ 317 κατοίκους, μεταξύ των οποίων 72 παιδιά ηλικίας 4 μηνών έως 10 χρονών. Περιληπτικά η ιστορία της σφαγής και της φρίκης έχει ως εξής:

Η «επίσκεψη Ζάλμινγκερ»

Χωμένο στην άκρη του Αμβρακικού και κρυμμένο στις εκβολές του ποταμού Αράχθου, πνιγμένο στα νερά, τα έλη και την πυκνή βλάστηση τότε, το Κομμένο δεν ανέπτυξε κάποια αξιόλογη αντιστασιακή δράση, αλλά συμμετείχε απλά στον αγώνα εξασφαλίζοντας τρόφιμα για τα ένοπλα τμήματα των ανταρτών, που η έδρα τους βρισκόταν στις ορεινές περιοχές. «Οι κάτοικοι το Κομμένου», αναφέρει στην αγόρευσή του ο Στέφανος Παππάς κατά τη δίκη της Νυρεμβέργης, «ήταν φιλήσυχοι αγρότες, εκτός ελαχίστων μεταξύ των οποίων και εγώ, που είχαμε καταταγεί αντάρτες στο βουνό διακείμενοι φιλικά στην οργάνωση των εθνικών ομάδων Ζέρβα. Όλοι οι άλλοι κάτοικοι ήταν αμέτοχοι σε οργανώσεις και εργάζονταν καλλιεργώντας και σκάβοντας τη γη». (Στέφανου Παππά «Η σφαγή του Κομμένου, Αθήνα 1976, σελ.132)
Τον Αύγουστο, ωστόσο, του 1943 σημειώνεται μια περίεργη κινητικότητα, καθώς ένα τμήμα του Ε.Λ.Α.Σ. έρχεται στο Κομμένο και ζητά απ’ τις αρχές να μεριμνήσουν για την τροφοδοσία του με μεγάλες ποσότητες αγαθών. Λίγες μέρες νωρίτερα προηγήθηκε η τροφοδοσία των ανταρτών του Ε.Δ.Ε.Σ., οι οποίοι αποζημίωναν τους κατοίκους με τα ανάλογα χρηματικά ποσά.
Οι αρχές αρνήθηκαν να ικανοποιήσουν το αίτημά του Ε.Λ.Α.Σ., υποστηρίζοντας ότι οι κάτοικοι δε διαθέτουν τόσο μεγάλες ποσότητες αγαθών, καθώς παράλληλα τροφοδοτούσαν και τις δυνάμεις του Ε.Δ.Ε.Σ.. Μπροστά στην επιμονή των ανταρτών του Ε.Λ.Α.Σ., οι υπεύθυνοι του Ε.Δ.Ε.Σ. ζήτησαν υποστήριξη και ενίσχυση από τις δικές τους δυνάμεις, οι οποίες δεν καθυστέρησαν να εμφανιστούν στο χωριό και να απαιτούν από τους άλλους να αποχωρήσουν χωρίς τα τρόφιμα που είχαν παραγγείλει. Οι συζητήσεις και οι διενέξεις δεν έφερναν αποτέλεσμα, ενώ οι μέρες περνούσαν και τα πράγματα γίνονταν επικίνδυνα για το Κομμένο.
Στις 12 Αυγούστου, ημέρα Πέμπτη, λίγο πριν το μεσημέρι, ένα γερμανικό αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε ο ίδιος ο διοικητής του 98ου Συντάγματος της 1ης Ορεινής Μεραρχίας Ορεινών Καταδρομών Γιόζεφ Ζάλμινγκερ, έφτασε στο Κομμένο, προφανώς για να ερευνήσει αν πράγματι στο χωριό δρούσαν ομάδες ανταρτών, όπως υποδείκνυαν οι πληροφορίες που οι γερμανικές υπηρεσίες είχαν συλλέξει. Η «επίσκεψη» Ζάλμινγκερ στο Κομμένο αποτελούσε μέρος των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του 98ου Συντάγματος στην περιοχή της Ηπείρου, με σκοπό την εξόντωση των ανταρτών και το κάψιμο των χωριών εκείνων για τα οποία υπήρχαν υπόνοιες ότι τους τροφοδοτούν και τους ενισχύουν με οποιονδήποτε τρόπο. Το Κομμένο θα ήταν η συνέχεια της εκδικητικής μανίας και των αντιποίνων που είχαν ήδη αρχίσει να εφαρμόζουν οι Γερμανοί σε βάρος αμάχων και είχαν ήδη μετατρέψει σε ερείπια δεκάδες χωριά της Ηπείρου.
Ακριβώς τη μέρα και την ώρα εκείνη στην πλατεία του χωριού οι αντάρτες του Ε.Δ.Ε.Σ. και του Ε.Λ.Α.Σ. είχαν στήσει τα όπλα τους και κάθονταν κάτω απ’ τα δέντρα. Όταν ο Γερμανός Διοικητής βρέθηκε μπροστά στην εικόνα αυτή, διέταξε τον οδηγό του και έκανε αμέσως στροφή αφήνοντας πίσω τους το χωριό, με την απόλυτη πλέον βεβαιότητα πως οι πληροφορίες του ήταν βάσιμες και δε χωρούσαν την παραμικρή αμφιβολία. Μερικές γυναίκες, μάλιστα, έσπευσαν από φόβο να μαζέψουν και να κρύψουν τα όπλα, αλλά φαίνεται πως η κίνησή τους αυτή έγινε αντιληπτή από τους Γερμανούς.
Από τη στιγμή εκείνη που φεύγουν οι Γερμανοί, αρχίζει για τους κατοίκους του Κομμένου ο τρομερός εφιάλτης. Έντρομοι οι κάτοικοι κουβάλησαν τ’ αγαθά τους και τα ’κρυψαν στα χωράφια τους, στα οποία διανυκτέρευαν και οι ίδιοι, ενώ μια επιτροπή, με επικεφαλής τον πρόεδρο της Κοινότητας Λάμπρο Ζορμπά, μετέβη την επόμενη κιόλας μέρα στην Άρτα και ζήτησε από τις Ιταλικές αρχές και τις συνεργαζόμενες με τους κατακτητές ελληνικές αρχές της πόλης Άρτας να πληροφορηθεί σχετικά με την τύχη του χωριού. Οι αρχές, μάλλον με κάποια αδιαφορία, ίσως διαβεβαίωσαν την επιτροπή πως το χωριό δεν είχε να φοβηθεί τίποτε, γιατί οι αντάρτες δεν ήταν κάτοικοι του Κομμένου. Δεν αποκλείεται, ωστόσο, και η ίδια η επιτροπή να μην είδε με τη δέουσα σοβαρότητα το γεγονός και να μην έδωσε την πρέπουσα σημασία στην τακτική των αντιποίνων που εφάρμοζαν οι Γερμανοί.
Έτσι στις 15 Αυγούστου, ημέρα που κοιμήθηκε η Παναγία Θεοτόκος, γιόρταζαν όπως είχαν συνήθεια το πανηγύρι τους. Και ο Θόδωρος Μάλλιος τέλεσε το γάμο της κόρης του Αλεξάνδρας με το Θεοχάρη Καρίνο από το χωριό Παχυκάλαμος.

Η εξόντωση

Τα χαράματα, ωστόσο, της 16ης Αυγούστου 120 άντρες του 12ου λόχου του 98ου Γερμανικού Συντάγματος, το οποίο έδρευε στην περιοχή της Φιλιππιάδας, μια μικρή κωμόπολη 10 περίπου χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Άρτας, επιβιβάζονται πάνοπλοι στα φορτηγά και σταθμεύουν έξω από το Κομμένο. Αποστολή του 12ου λόχου ήταν η εξόντωση των ανταρτών που δρούσαν στην περιοχή και η εξαφάνιση του χωριού που τους υποστήριζε και τους προμήθευε με τρόφιμα και άλλα απαραίτητα για την αντίστασή τους εναντίον των Γερμανών.
Ήδη όμως από την Πέμπτη 12 Αυγούστου ο Διοικητής του 98ου Συντάγματος συνταγματάρχης Γιόζεφ Ζάλμινγκερ σημείωνε στην αναφορά του σχετικά με την επίσκεψή του στο Κομμένο: «Προσωπική αναγνωριστική επιχείρηση διαπίστωσε ότι το Κομμένο (12 χλμ. νότια-νοτιοανατολικά της Άρτας) βρίσκεται στα χέρια συμμοριτών, 25 – 30 άντρες με στολές ερήμου. Προς το παρόν δεν έχουν σχεδιαστεί αντίποινα» (Χ. Φ. Μάγερ, 59) και το Σάββατο 14 Αυγούστου έλαβε διαταγή «να προετοιμάσει αιφνιδιαστική επιχείρηση κατά της διαπιστωμένης συμμορίας στο Κομμένο». (Χ. Φ. Μάγερ, σελ. 60)
Την Κυριακή 15 Αυγούστου συγκέντρωσε τη μονάδα του, για να της ανακοινώσει πως Γερμανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν στο Κομμένο και όφειλαν, γι’ αυτό, να δράσουν αμέσως με σκληρά αντίποινα εναντίον των ανταρτών και ξεκλήρισμα του χωριού που είχαν το λημέρι τους. Οι στρατιώτες δε δέχτηκαν με ιδιαίτερη προθυμία τη διαταγή να συμμετάσχουν εθελοντικά στην επιχείρηση. «Τουλάχιστον δώδεκα – δεκαπέντε άντρες είχαν προσφερθεί εθελοντικά για την επιχείρηση». (Mark Mazower, 226) Έτσι η διαταγή άλλαξε και η επιχείρηση ανατέθηκε στο 12ο λόχο του 98ου Συντάγματος. Διοικητής του 12ου λόχου ήταν ο υπολοχαγός Ρέζερ, πρώην στέλεχος της νεολαίας του Χίτλερ, φανατικός ναζί και αποκαλούμενος Νέρων από κάποιους στρατιώτες. Οι στρατιώτες που έλαβαν μέρος στην επιχείρηση ήταν στο σύνολό τους κληρωτοί.
Οι άντρες του 12ου λόχου του 98ου Συντάγματος Πεζικού συγκεντρώθηκαν στις 5.00 το πρωί πάνοπλοι με οβιδοβόλα, πολυβόλα, οπλοπολυβόλα, χειροβομβίδες και καραμπίνες, και επιβιβάστηκαν στα στρατιωτικά αυτοκίνητα, για να διανύσουν μια διαδρομή μιάμισης περίπου ώρας από την κοιλάδα του ποταμού Λούρου ως το Κομμένο
Αφού πρώτα πήραν το πρωινό τους και τη ρητή διαταγή «κανείς δεν πρέπει να επιζήσει, όλοι στο χωριό πρέπει να εκτελεστούν» (Χ. Φ. Μάγερ, σελ. 67), περικύκλωσαν το χωριό από τρεις πλευρές, αφήνοντας αφύλαχτη τη δυτική πλευρά όπου κυλούσε ο Άραχθος ποταμός, ο οποίος, κατά τη γνώμη του Ρέζερ, αποτελούσε φυσικό εμπόδιο διαφυγής. Όλα οργανώθηκαν με κανονικό σχέδιο μάχης, καθώς για τους Γερμανούς το χωριό ήταν κέντρο ανταρτών, οι οποίοι την ώρα εκείνη βρίσκονταν στον ύπνο μαζί με τους άλλους κατοίκους. Γι’ αυτό και δεν πείραξαν κανέναν και τίποτε πριν δοθεί το σύνθημα της μάχης.
«Είδαμε τους Γερμανούς, μια μικρή ομάδα, την ώρα που βγαίναμε απ’ το χωριό», αφηγείται η Ιφιγένεια Παππά – Κοντογιάννη, κορίτσι 18 χρονών τότε. «Είχαμε ακούσει τα αυτοκίνητα που έρχονταν, αλλά δεν ξέραμε ούτε τι κουβαλούσαν ούτε τι έρχονταν να κάνουν. Μας σήκωσε ο πατέρας μου και μας έδιωξε απ’ το σπίτι, φοβόταν ο άνθρωπος μη μας κάνουν κακό. Φύγετε, να περάσετε το ποτάμι και να πάτε να κρυφτείτε στα χωράφια, μας είπε. Σηκωθήκαμε. Μόλις είχε σκάσει ο ήλιος. Στο χωριό ακούγονταν αμάξια, θόρυβος, φασαρία. Φτάσαμε στα τελευταία σπίτια. Σχεδόν πέσαμε απάνω τους. Δε μας πείραξαν. Κρατούσαν όπλα στα χέρια τους και κουβέντιαζαν μεταξύ τους. Νιώσαμε το κορμί μας να τρέμει. Εκείνοι, κάτι όμορφα παιδιά, μας κοίταξαν και κάτι ψιθύρισαν μεταξύ τους χαμογελώντας. Ήταν παιδιά. Δεν προλάβαμε να απομακρυνθούμε στα εκατό μέτρα κι άρχισε το μακελειό».
Θα πρέπει να ήταν 6.30 το πρωί όταν δόθηκε το σύνθημα της «επίθεσης εναντίον των ανταρτών» με δυο φωτοβολίδες που ρίχτηκαν στον αέρα. Οι μονάδες εφόδου άρχισαν να βάλλουν με όπλα, με πολυβόλα, χειροβομβίδες και όλμους. Στόχος τους η εξαφάνιση από γης ολόκληρου του χωριού, χωρίς κανένα έλεος. Έκαιγαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους και σκότωναν με μιαν απερίγραπτη αγριότητα άντρες, γέροντες, γυναίκες και παιδιά. Ακόμη και μωρά. Οι στρατιώτες, κρατώντας μια χειροβομβίδα στα χέρια τους, έσπρωχναν βίαια τις πόρτες των σπιτιών και, ρίχνοντάς την μέσα, τα έκαναν κάρβουνο.
Ολόκληρες οικογένειες κάηκαν ζωντανές μέσα στα σπίτια τους, πριν ακόμη ξυπνήσουν και καταλάβουν τι γίνεται γύρω τους. Άλλοι έτρεχαν στους δρόμους για να σωθούν και έπεφταν από τις σφαίρες που θέριζαν το χωριό. Ανθρώπινα σώματα έγιναν κομμάτια ή διαλύθηκαν εντελώς και δε βρέθηκαν ποτέ. Η διαταγή του υπολοχαγού Ρέζερ και των ανωτέρων του ήταν σαφής: να μη μείνει τίποτε ζωντανό, να μη μείνει τίποτε όρθιο σ’ ένα χωριό που αποτελούσε φωλιά των ανταρτών.
Έξι ώρες κράτησε η σφαγή. Οι δρόμοι, οι αυλές, τα καμένα σπίτια, τα χαντάκια, οι κήποι, η πλατεία, ολόκληρο το χωριό γέμισε πτώματα, που μερικά έμεναν άθαφτα για αρκετές μέρες, αφού δεν απέμεινε κανείς ζωντανός απ’ τους συγγενείς για να θάψει τους νεκρούς του. Το Κομμένο σβήνει και χάνεται τυλιγμένο στις φλόγες και βουβό κάτω απ’ τους καπνούς και τις στάχτες που άφησαν πίσω τους φεύγοντας οι άντρες του 12ου λόχου.
Στο σπίτι του Θόδωρου Μάλλιου γινόταν ο γάμος τη κόρης του Αλεξάνδρας με το Θεοχάρη Καρίνο από τον Παχυκάλαμο, χωριό κοντά στο Κομμένο. Χάθηκαν όλοι. Τους έκαψαν και τους σκότωσαν. Τριάντα με σαράντα άτομα. Από τα 12 μέλη της οικογένειας του οικοδεσπότη Θόδωρου Μάλλιου σώθηκαν εκείνο το πρωινό μόνο δύο, ο Αλέξανδρος και η Μαρία, δεκατριών και δέκα χρόνων, που είχαν φύγει μόλις πριν λίγα λεπτά για να φροντίσουν στο χωράφι τα ζώα. Οι ναζί δε σεβάστηκαν και δε λογάριασαν τίποτε και κανέναν. Σκότωσαν και τη νύφη την Αλεξάνδρα και το γαμπρό το Θεοχάρη.
Όσοι πρόλαβαν και πετάχτηκαν έξω απ’ τα σπίτια τους, έτρεχαν να σωθούν στα χωράφια ή να κρυφτούν χωμένοι στα βαθιά χαντάκια. Μόνη σωτηρία απέμεινε για πολλούς το ποτάμι. Πλήθος κόσμου έτρεχε κατά εκεί. Άλλοι ρίχνονταν στα νερά του για να περάσουν απέναντι και να σωθούν. Άλλοι κρέμονταν απ’ τις βάρκες και τρέμοντας πάλευαν να γλιτώσουν απ’ τον εφιάλτη. Κι εκεί πνίγηκαν σχεδόν όλοι όσοι μπήκαν στη βάρκα του Σπύρου Βλαχοπάνου, δεκαεφτά άτομα. Κι ο θρήνος κι οι κραυγές του πνιγμού έσμιγαν με τη βουή της φωτιάς και των όπλων που αφάνιζαν το Κομμένο.
Σώθηκαν περνώντας στην άλλη όχθη του Αράχθου ή κρυμμένοι στους θάμνους, στα καλαμπόκια και στα λαγκάδια τριακόσιοι πενήντα (350) περίπου. Κι έκαναν μερικοί μέρες πολλές να γυρίσουν στα σπίτια τους και τους νεκρούς να μετρήσουν. Γιατί φώλιασε στην ψυχή τους ο φόβος μήπως ξανάρθουν οι Γερμανοί, για να ολοκληρώσουν το έργο τους. Όταν πια δε γινόταν αλλιώς, βρήκαν τη δύναμη και το πήραν απόφαση. Πρόχειρα και στον τόπο ακριβώς της σφαγής άνοιξαν λάκκους κι έριξαν τους νεκρούς μέσα, για να μην τους φάνε τα σκυλιά και τα όρνια και να μην πέσουν αρρώστιες αγιάτρευτες στο χωριό. Τρία χρόνια έζησαν με τους τάφους των αγαπημένων προσώπων τους στις αυλές τους. Ύστερα μάζεψαν ό,τι είχε απομείνει από αυτούς και το μετέφεραν στο κοιμητήριο του χωριού. Εκείνοι που σώθηκαν έπρεπε ν’ αντέξουν και ν’ αφήσουν γι’ αργότερα τα δάκρυα και τον πόνο.

Η μάχη τελειώνει

Όταν το μεσημέρι χτύπησε η καμπάνα για να δώσει το μήνυμα στους Γερμανούς στρατιώτες ότι η μάχη τελείωσε, ελάχιστοι από αυτούς μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που έγινε. Αλλά ακριβώς το ίδιο είχε συμβεί και με τους κατοίκους του Κομμένου που κατόρθωσαν να σωθούν και να επιζήσουν. Το τοπίο έμοιαζε απερίγραπτο και απίστευτο. Κάποιοι από αυτούς που άκουσαν το θόρυβο των αυτοκινήτων, σηκώθηκαν και κατευθύνθηκαν προς την πλατεία για να δουν ποιοι ήταν αυτοί που ήρθαν και τι ήθελαν. Άλλοι, αντί να φύγουν για να σωθούν, βγήκαν στους δρόμους για να δουν τι συμβαίνει, ακόμη κι όταν άρχισε η «μάχη» και το χωριό μεταβαλλόταν σε κόλαση. Κι άλλοι, ίσως οι περισσότεροι, είχαν την πλάνη στο νου τους, ίσως γιατί έτσι μπορεί να διαδόθηκε την προηγούμενη μέρα, πως οι Γερμανοί θα κάψουν τα σπίτια που θα βρουν άδεια και δε θα πειράξουν τα σπίτια που θα βρουν μέσα ανθρώπους.
«Ήμουν στο γάμο του Μάλλιου, μέχρι το πρωί», αφηγείται ο Χρήστος Χαραλάμπους, 24 χρονών τότε. «Γυρίζω στο σπίτι μου, έπαιρνε να χαράξει. Είχε ξυπνήσει ο πατέρας μου. Ακούμε θόρυβο από αυτοκίνητα. Έρχονται Ιταλοί, είπε ο πατέρας μου. Ξύπνα και τον αδερφό σου το Σπύρο και φύγετε, με συμβούλεψε. Έρχονται να μαζέψουν την ηλικία σας. Εμάς δε θα μας πειράξουν. Ξύπνησα το Σπύρο, ένα θηρίο παλικάρι μέχρι εκεί πάνω. Μόλις βγήκαμε έξω απ’ το χωριό, ακούμε εδώ πέρα να γίνεται χαλασμός. Τρέχαμε σαν παλαβοί. Χιλιάδες σφαίρες σφύριζαν στ’ αφτιά μας κι έπεφταν δίπλα στα πόδια μας. Μέχρι το μεσημέρι το ’καναν το χωριό κάρβουνο. Γυρίσαμε σπίτι μας την άλλη μέρα. Τι να ιδούμε! Μια αυλή γεμάτη πτώματα. Η δική μας οικογένεια και ολόκληρη η οικογένεια του προέδρου Λαμπράκη Ζορμπά. Τι να κάνουμε; Ανοίγουμε ένα λάκκο και τους τραβάγαμε με μια τριχιά και τους ρίχναμε μέσα. Δεκαπέντε – είκοσι νοματαίοι».
Ο Νάσος Βλαχοπάνος έμεινε στο σπίτι για να παρακαλέσει τους Γερμανούς να μην το κάψουν, γιατί είχε μέσα φυλαγμένα τα προικιά της κόρης του Γιαννούλας, την οποία θα πάντρευε ύστερα από λίγες μέρες. Δεκατρείς σφαίρες τρύπησαν το κορμί του και η φωτιά έκαψε και το σπίτι και τα προικιά. Ο Βασίλης Σκουραβέλης έμεινε με ολόκληρη την οικογένειά του μέσα στο σπίτι, για να μην το βρουν άδειο οι Γερμανοί και το κάψουν. Μαζί με το σπίτι έκαψαν και ολόκληρη την οικογένεια του Βασίλη Σκουραβέλη, εννιά άτομα.
Είναι αλήθεια πως οι Γερμανοί στρατιώτες πίστευαν πως λάβαιναν μέρος σε μια μάχη με τους αντάρτες. Καθώς όμως περνούσε η ώρα και δε συναντούσαν πουθενά αντίσταση, όπλα, πυρομαχικά και αντάρτες, κάποιοι από αυτούς άρχισαν να αμφιβάλλουν για τη σκοπιμότητα της επιχείρησης και να περιορίζουν την πολεμική τους δράση, αποφεύγοντας να σκοτώνουν άμαχους και αθώα γυναικόπαιδα, με κίνδυνο μάλιστα να τιμωρηθούν με στρατοδικείο για άρνηση εκτέλεσης διαταγών. Για έξι ώρες οι Γερμανοί πολεμούσαν με φαντάσματα ανταρτών και σκότωναν ανελέητα ανυπεράσπιστους αμάχους.
Όταν δόθηκε το σύνθημα της αναχώρησης του 12ου λόχου απ’ το Κομμένο, ο νεαρός διοικητής του, υπολοχαγός Ρέζερ, θα πρέπει να αισθανόταν πολύ ευχαριστημένος γιατί η επιχείρηση στέφτηκε από απόλυτη επιτυχία, καθώς δεν υπήρξε ούτε μία απώλεια από τις δυνάμεις του, ενώ οι «εχθροί» κατατροπώθηκαν και άφησαν στο πεδίο της «μάχης» εκατοντάδες θύματα και το χωριό τυλιγμένο στις φλόγες. Αρκετοί, ωστόσο, από τους στρατιώτες του θα πρέπει να έφευγαν βαθιά μελαγχολικοί και συλλογισμένοι, γιατί τους εξαπάτησαν και τους υποχρέωσαν να σκοτώνουν αθώους. Ο στρατιώτης Άλμπερτ Ζένγκερ θυμάται πως μετά την επιχείρηση κάθισαν κάτω από τις πορτοκαλιές για να προφυλαχτούν από την αφόρητη ζέστη του Αυγούστου. «Μετά από τη φασαρία των όπλων κυριαρχούσε απόλυτη ησυχία. Οι περισσότεροι στρατιώτες ήταν στενοχωρημένοι και σχεδόν κανείς δεν ήταν σύμφωνος με την επιχείρηση. Ως αυτό το γεγονός δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι ανάμεσά μας υπήρχαν και σαδιστές που συμπεριφέρθηκαν σαν άγρια ζώα. Είδα μα τα μάτια μου στρατιώτες οι οποίοι γελούσαν κι έκαναν αστεία εις βάρος των πτωμάτων. Οι περισσότεροι όμως βρίσκονταν σε μια κατάσταση σοκ και ήταν βαθιά θλιμμένοι. Όλοι είχαν ήδη τύψεις συνείδησης με μερικές μόνο εξαιρέσεις. Στο τέλος καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι εκτελούσαμε απλώς διαταγές ανωτέρων. Η οποιαδήποτε ανυπακοή απέναντι σε επίσημες διαταγές τιμωρούνταν σκληρά». (Χ. Φ. Μάγερ, σελ. 81)
Οι Γερμανοί στρατιώτες εγκατέλειπαν το Κομμένο μέσα σε μια κόλαση φωτιάς και σε έναν τρομερό εφιάλτη, που κάποιοι από αυτούς μπορεί να τον κουβαλούσαν μαζί τους και να τον έφερναν με πολύ τρόμο στο νου τους, όταν ο πόλεμος τέλειωσε και η ζωή ξαναμπήκε στον κανονικό της δρόμο. Για πολλά χρόνια. Νικητές; Σε τι είδους μάχη; Ηττημένοι; Ίσως.
«Ο ανθυπολοχαγός ή αρχηγός της ομάδας μου έδωσε τη διαταγή να πυροβολήσω τους Έλληνες. Αρνήθηκα. Ανάμεσα στους Έλληνες βρίσκονταν γυναίκες και παιδιά και νομίζω μια από τις γυναίκες κρατούσε ένα μωρό στην αγκαλιά. Ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι ετοιμαζόμουν να διαπράξω ένα έγκλημα. Αυτή η μέρα ανήκει στις χειρότερες αναμνήσεις που έχω από όλο τον πόλεμο. Ο ανθυπολοχαγός ή ομαδάρχης είχε στηθεί πίσω μου και απειλούσε να με πυροβολήσει με το οπλοπολυβόλο του σε περίπτωση που θ’ αρνιόμουν να εκτελέσω τη διαταγή του. Αυτή την απειλή την πήρα πολύ σοβαρά. Όλοι μας είχαμε αναγκαστεί να λάβουμε μέρος στην επιχείρηση. Ίσως να με απείλησε και με στρατοδικείο. Αμέσως άρχισα να πυροβολώ προς τη μεριά των Ελλήνων, οι οποίοι προσπάθησαν να κρυφτούν πίσω από τα κασόνια», θυμάται αρκετά χρόνια μετά ο στρατιώτης Άλμπερτ Τσάντερ. (Χ. Φ. Μάγερ, σελ. 76).
Το ταξίδι της επιστροφής τους στη βάση της μονάδας τους θα ήταν ασφαλώς πιο δύσκολο από τον πρωινό τους περίπατο τόσο μέχρι να φτάσουν στο Κομμένο όσο και κατά τη διάρκεια της περιπλάνησής τους στους άδειους από εχθρούς δρόμους του. Και ήταν πολύ φυσικό για κληρωτούς αξιωματικούς και στρατιώτες, που μέσα σε λίγες ώρες μετέτρεψαν σε κόλαση ένα παραδεισένιο χωριό που δεν τους έφταιξε σε τίποτε και δεν πρόβαλε καμιά αντίσταση στην επιχείρησή τους. «Οι αντιδράσεις των κληρωτών ήταν κι αυτές ταραγμένες. Στα φορτηγά που πήγαιναν πίσω στη Φιλιππιάδα, συζητούσαν γι’ αυτό που είχαν κάνει. Πολλοί απ’ αυτούς έδειχναν μελαγχολικοί και συγκλονισμένοι. Ο Καρλ Ντ. θυμόταν ότι “στον 12ο λόχο η ενέργεια αυτή συζητήθηκε πολύ. Σύντομα όλοι οι στρατιώτες έμαθαν γι’ αυτή. Λίγοι την έβρισκαν σωστή. Εγώ ήμουν τόσο επηρεασμένος απ’ αυτές τις ωμότητες που για εβδομάδες είχα χάσει την ψυχική μου ισορροπία”. Την ώρα των τουφεκισμών αναφέρεται πως ένας υπαξιωματικός πέταξε το πηλήκιο στα πόδια του Ρέζερ και φώναξε: “Herr Oberleutnant, απλώς να θυμάστε ότι αυτή είναι η τελευταία φορά που συμμετέχω σε κάτι τέτοιο. Αυτό είναι μια Schweinerei (αθλιότητα) που δεν έχει τίποτα να κάνει με τον πόλεμο”» (Mark Mazower, σελ. 226, και Χ. Φ. Μάγερ, σελ. 82)

Οι Γερμανοί φεύγουν

Η ειρωνεία της Ιστορίας είναι πως οι γερμανικές υπηρεσίες, στα επίσημα έγγραφά τους, έκαναν λόγο για ληστές και αντάρτες στο Κομμένο και προετοίμασαν τους στρατιώτες για μια μεγάλη αναμέτρηση με τις δυνάμεις των αντιστασιακών οργανώσεων. Και το τραγικό πως εδώ μέσα δε βρήκαν την παραμικρή αντίσταση, δεν ακούστηκε ούτε ένας πυροβολισμός εναντίον τους, παρά μόνο ακούγονταν τα βογκητά, οι λυγμοί και οι θρήνοι των έντρομων άμαχων κατοίκων του χωριού από τους δικούς τους μονάχα πυροβολισμούς και το δικό τους θανατικό. Μέσα σ’ ένα πρωί το Κομμένο μέτρησε 317 θύματα μιας θηριωδίας και μιας βαρβαρότητας που δεν την αντέχει ακόμη και να την ακούει κανείς. Εξοντώθηκαν 20 οικογένειες, εκτελέστηκαν 95 νήπια και παιδιά ηλικίας έως 15 ετών, θανατώθηκαν 126 γυναίκες.
Αυτό όμως δεν εμπόδισε στο ελάχιστο τους γραφειοκράτες της γερμανικής πολεμικής μηχανής να αναφέρουν την ίδια ημέρα του ολοκαυτώματος με υπερβολική δόση ανανδρίας και ανεντιμότητας, διαστρεβλώνοντας βάναυσα την αλήθεια, πως στο Κομμένο έγινε μάχη με τους αντάρτες: «Σήμερα το πρωί, κατά την περικύκλωση του Κομμένου που έγινε από τρεις πλευρές, ο 12ος Λόχος δέχτηκε πολύ πυκνά πυρά απ’ όλα τα σπίτια. Τότε ο Λόχος άνοιξε πυρ με όλα του τα όπλα, επέδραμε στον οικισμό και τον πυρπόλησε. Φαίνεται πως κατά τη διάρκεια αυτής της μάχης μερικοί από τους ληστές κατάφεραν να ξεφύγουν προς τα νοτιοανατολικά. Υπολογίζεται ότι σ’ αυτή τη μάχη σκοτώθηκαν 150 άμαχοι. Τα σπίτια δέχτηκαν έφοδο με χειροβομβίδες, με αποτέλεσμα τα περισσότερα να πάρουν φωτιά. Όλα τα βοοειδή και το μαλλί έγιναν λάφυρα. Θα ακολουθήσει χωριστή αναφορά λαφύρων. Κατά την πυρπόληση των σπιτιών μεγάλες ποσότητες πυρομαχικών εξερράγησαν και κρυμμένα όπλα είναι επίσης πιθανόν να κάηκαν μαζί τους». (Mark Mazower, σελ. 223 και Χ. Φ. Μάγερ, σελ. 83)
Μπορεί στη συνείδηση πολλών Γερμανών στρατιωτών να έμεινε χαραγμένη η εικόνα του πλιάτσικου, «με την πρόφαση ότι πρόκειται για αντίποινα ύστερα από την επίθεση κατά κάποιου στρατηγού», οι Γερμανικές, ωστόσο, αρχές δε δυσκολεύτηκαν στα επίσημα έγγραφά τους να κάνουν λόγο για ληστές, συμμορίτες, αποβράσματα και να χρησιμοποιήσουν ανακρίβειες που μπορούσαν να εμφανίσουν τα εγκλήματά τους εναντίον ανυπεράσπιστων και αμάχων ως πραγματική μάχη με τον εχθρό που τους επιτέθηκε.
Έτσι την επόμενη ημέρα νέα αναφορά σημειώνει, μετατρέποντας τους 150 άμαχους σε 150 νεκρούς από την πλευρά του εχθρού: «Αποτέλεσμα εκκαθαριστικής επιχείρησης στο Κομμένο: 150 νεκροί από την πλευρά του εχθρού, μερικά βοοειδή, όπλα ιταλικής προέλευσης. Η φωτιά στο χωριό ανατίναξε μεγάλες ποσότητες πυρομαχικών. Το αποτέλεσμα της επιχείρησης επιβεβαίωσε την υποψία και την αναφορά της μεραρχίας ότι η ανατολική πλευρά του κόλπου της Άρτας αποτελεί κέντρο συμμοριτών με ισχυρές ενεργούς ληστοσυμμορίες». (Χ. Φ. Μάγερ, σελ. 93, και Mark Mazower, σελ. 224) Ενώ ο τότε υπολοχαγός και μετέπειτα Γενικός Γραμματέας του Ο.Η.Ε. Κουρτ Βαλντχάιμ, ο οποίος υπηρετούσε στο γραφείο συντονισμού του γερμανικού γενικού επιτελείου στην Αθήνα, σημείωνε στις 17 Αυγούστου στο Ημερολόγιο Πολέμου της μονάδας του: «17 Αυγούστου: Αυξανόμενη αεροπορική δραστηριότητα του εχθρού με επιδρομές εναντίον της δυτικής ελληνικής ακτής και των Ιόνιων νησιών. Στην περιφέρεια της 1ης Ορεινής Μεραρχίας, η κωμόπολη του Κομμένου (βόρεια του κόλπου της Άρτας) καταλαμβάνεται ύστερα από έντονη εχθρική αντίσταση. Απώλειες του εχθρού». (Mark Mazower, σελ. 224 και Χ. Φ. Μάγερ, σελ. 96)
Τόσο απλά, λοιπόν, και τόσο σαθρά. Ένα χωριό παραδομένο στις φλόγες των ναζί και 317 άμαχοι και ανυπεράσπιστοι νεκροί, εκτελεσμένοι στα σπίτια τους, στις αυλές και τους δρόμους, δεν ήταν παρά οι εχθροί που πρόβαλαν έντονη αντίσταση στους πάνοπλους Γερμανούς του 12ου Λόχου! Η Γερμανία διέτρεχε κίνδυνο από τα γυναικόπαιδα, τα μωρά και τους άοπλους του Κομμένου!
Μεσημέρι 1.30΄, σημειώνει ο γυμνασιάρχης Στέφανος Παππάς, οι Γερμανοί φεύγουν. Αφήνουν πίσω τους ένα ολοκαύτωμα, ένα απέραντο νεκροταφείο. Και παίρνουν μαζί τους τα λάφυρα του πολέμου: κοπάδια ζώων μεγάλων και μικρών που συγκέντρωσαν στην πλατεία του χωριού, κουβέρτες, σεντόνια, φορέματα, κουστούμια, παπούτσια, γραμμόφωνα, χρήματα, χρυσαφικά. (Στέφανου Παππά, σελ. 29) Η επίσημη έκθεση, ωστόσο, της Βέρμαχτ αναφέρει: «16 κεφάλια βοοειδή, 1 γεμάτο φορτηγό σακιά με μαλλί, 5 ιταλικές καραμπίνες, 1 ιταλικό αυτόματο πιστόλι». (Mark Mazower, σελ. 224)

Ο τραγικός επίλογος

Οι σκηνές φρίκης που εκτυλίχτηκαν το πρωινό της ματωμένης εκείνης Δευτέρας στο Κομμένο και χαράχτηκαν ανεξίτηλα στη συνείδηση εκείνων που κρύφτηκαν και είδαν με τα μάτια τους όλη την έκταση της βαρβαρότητας και της κτηνωδίας, συνθέτουν ένα πένθιμο εμβατήριο, που ηχεί τυραννικά μέσα μας και μας ελέγχει και μας ανακρίνει και ζητά εξηγήσεις με απόγνωση, μα παίρνει απαντήσεις θολές και μισές, που χάνονται μέσα στον άνεμο.
Το Κομμένο το εκτέλεσαν εν ψυχρώ οι ναζί και το παρέδωσαν στις φλόγες χωρίς έλεος. Η τραγική σελίδα του Κομμένου μένει ζωντανή και καίει άσβηστη φλόγα στη μνήμη των 80 περίπου κατοίκων του που έζησαν τη φρίκη και βρίσκονται ακόμη εν ζωή. Το Κομμένο είναι μια διαρκής καταγγελία της βίας και της βαρβαρότητας. Είναι ένας ασίγαστος πόνος και μια διαμαρτυρία εναντίον κάθε μορφής ρατσισμού. Απ’ τα χείλη και την ψυχή των λίγων πλέον επιζώντων βγαίνει αβίαστα ένα σύνθημα: «όχι άλλη βία κι όχι άλλη αγριότητα στον πλανήτη».
Γιατί το Κομμένο αποθήκευσε κι έκλεισε μέσα στη μικρή του ιστορία όλη την έκταση της βαρβαρότητας και της κτηνωδίας που σπέρνουν αλόγιστα η καθαρότητα της φυλής και η αίσθηση της υπεροχής απέναντι στον άοπλο και τον ανίσχυρο να προστατεύσει τον εαυτό του. Γιατί τούτη η ματωμένη σελίδα του, τα δάκρυα κι η ορφάνια, η φυγή κι η απόγνωση των δικών του παιδιών είναι το πρώτο του μάθημα που μας ανεβάζει ψηλά και μας πάει στην ευπρέπεια της αλληλεγγύης, του ανθρωπισμού και της απέραντης αγάπης.
Αν κατορθώσουμε κάποτε να διαβούμε τα στενά σύνορά μας και τολμήσουμε να περάσουμε στην απέναντι όχθη, έτσι που τον πόνο του ανθρώπου να τον κάνουμε πόνο δικό μας, τότε είναι βέβαιο πως η πρώτη μας έγνοια κι η πρώτη μας πράξη θα σταθούν στο Κομμένο και τον άγιο του τόπο θα τον κάνουν πάρκο ανθρωπιάς και μουσείο της ειρήνης και της συναδέλφωσης των ανθρώπων και των λαών.
Και μπορεί από τούτα τα πάρκα της φιλίας και της ανθρωπιάς να ξεχυθεί το μεγάλο ποτάμι σε μια παγκόσμια διαδήλωση, που στις πιο ψηλές κορφές των βουνών θα στήσει τα λάβαρα και στο κέντρο της γης θα θέσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του: Να τελειώνουμε τώρα με τους πολέμους. Να τελειώνουμε τώρα με τους αποικιοκράτες και τους ιμπεριαλιστές. Το απαιτούν οι νεομάρτυρες των πυρπολημένων και πλημμυρισμένων στο δάκρυ και στο αίμα χωριών μας. Το απαιτούν οι νεομάρτυρες των φούρνων και των κρεματορίων. Το απαιτεί το Κομμένο με τα 317 θύματά του και τ’ απερίγραπτο ολοκαύτωμά του.

Ο τραγικός απολογισμός και το έγκλημα πολέμου

Ότι στο Κομμένο διαπράχθηκε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα πολέμου είναι πέραν πάσης αμφιβολίας. Ανεξάρτητα από το τι έχει αποφασιστεί στη δίκη της Νυρεμβέργης και τι εκκρεμότητες έχουν απομείνει στα διεθνή δικαστήρια και στα επίσημα εθνικά και διεθνή έγγραφα, στη συνείδηση όλων των ανθρώπων, η σφαγή των αμάχων και η ισοπέδωση του χωριού μόνο ως έγκλημα πολέμου έχει καταγραφεί. Το ολοκαύτωμα του Κομμένου ανήκει στις ελάχιστες εκείνες φρικιαστικές περιπτώσεις όπου άνθρωποι ανυπεράσπιστοι και κατά κύριο λόγο ανυποψίαστοι μετατρέπονται αιφνίδια σε τραγικά θύματα μιας οργανωμένης επίθεσης τακτικού στρατού με στόχο δήθεν την εξόντωση ανταρτών.
Στο Κομμένο οι ναζιστικές δυνάμεις δεν έδωσαν μάχη. Δε συγκέντρωσαν τους κατοίκους του για να επιλέξουν θύματα προς εκτέλεση. Δεν εφάρμοσαν τα γνωστά αντίποινα. Τέτοιος λόγος, ασφαλώς, δεν υπήρχε, αφού κανείς Γερμανός αξιωματικός ή στρατιώτης ούτε εκτελέστηκε ούτε τραυματίστηκε ούτε, εν πάση περιπτώσει, αντιμετωπίστηκε με βαναυσότητα από τους κατοίκους του ή από τους αντάρτες που υποτίθεται ότι έδρευαν σ’ αυτό. Ακόμη και ο ίδιος ο συνταγματάρχης Ζάλμινγκερ, που έφτασε σ’ αυτό στις 12 Αυγούστου, διευκολύνθηκε να το εγκαταλείψει ανενόχλητος. «Όχι μόνο δεν πείραξαν τους Γερμανούς οι αντάρτες, αλλά βοηθήσαμε το αυτοκίνητο να βγη από το χαντάκι, που είχε ανατραπή, και να φύγη ανενόχλητο. Κάναμε περισσότερο από ό,τι επέβαλε η εθνική μας τιμή, ενώ μπορούσαμε όλους να τους σκοτώσουμε», αναφέρει ο Στέφανος Παππάς καταθέτοντας στη δίκη της Νυρεμβέργης (Στέφανου Παππά, σελ. 132)
Πλήθος στοιχείων και μαρτυριών από τους ίδιους τους Γερμανούς στρατιώτες δεν αφήνουν το ελάχιστο ίχνος σχετικά με το κακούργημα και το έγκλημα πολέμου. «Χωριά στα οποία θα πέφτουν πυροβολισμοί ή θα απαντώνται οπλισμένοι, θα καίγονται και ο ανδρικός πληθυσμός θα εκτελείται» ανέφερε η διαταγή του στρατηγού Βάλτερ φον Στέτνερ, διοικητή της 1ης Μεραρχίας Ορεινών Καταδρομών. Στο Κομμένο εκτελέστηκαν οι πάντες χωρίς καμιά διάκριση, παρότι δεν έπεσαν πυροβολισμοί ούτε απαντήθηκαν οπλισμένοι αντάρτες. «Στο χωριό δεν υπήρξε η παραμικρή αντίσταση, ούτε καν ένας πυροβολισμός, και από τη δική μας πλευρά δεν υπήρξε ούτε ένας τραυματίας», αναφέρει ο δεκανέας Κουρτ Ντρέερ». Παρά ταύτα εκτελέστηκαν 95 παιδιά ηλικία 4 μηνών έως 15 χρονών, 126 γυναίκες από 16 έως 80 χρονών και 96 άντρες από 16 έως 80 χρονών.
«Πρώτα ρίχναμε χειροβομβίδες μέσα στα σπίτια και μετά πυροβολούσαμε με καραμπίνες και οπλοπολυβόλα από τις πόρτες. Πολλά πτώματα κάηκαν μέσα στα σπίτια και η μυρωδιά ήταν αφόρητη», θυμάται ο Γιοχάνες Ραλ. «Ήμουν αυτόπτης μάρτυρας όταν κάποιοι στρατιώτες έχωναν μπουκάλια μπίρας στα γεννητικά όργανα γυναικείων πτωμάτων. Νομίζω ότι είδα και πτώματα με βγαλμένα μάτια», εκμυστηρεύεται χωρίς να μπορεί να κρύψει την αηδία του ο Άλμπερτ Σένγκερ.
«Τα μέλη του 12ου λόχου συνέλαβαν εκείνους που ήταν κρυμμένοι στα σπίτια τους και τους συγκέντρωσαν στη μικρή πλατεία… ήταν μια ομάδα 15 – 20 ανθρώπων, κυρίως γυναίκες. Ανάμεσά τους υπήρχαν όμως και μερικά αγόρια και κορίτσια 12 ή 13 ετών… Ο Τσάντερ έστησε το πολυβόλο σε απόσταση 10 – 15 μέτρων… έριξε μια σειρά ριπές και θέρισε τον κόσμο», περιγράφει ο Όσκαρ Γκούντμαν, ο οποίος σημειώνει πως ο Τσάντερ άνοιξε πυρ στην αυλή του Θεόδωρου Μάλλιου την ώρα του γάμου, κατόπιν διαταγής του ανθυπολοχαγού και απειλής ότι σε περίπτωση ανυπακοής θα συντάξει αναφορά σε βάρος του και θα τον στείλει στο στρατοδικείο. Αλλά κι ο ίδιος ο πυροβολητής δεκανέας Άλμπερτ Τσάντερ ομολογεί χαρακτηριστικά: «Ήμουν πολύ ταραγμένος που θ’ αναγκαζόμουν να πυροβολήσω γυναικόπαιδα. Τα νεύρα μου ήταν εξαιρετικά τεντωμένα. Πραγματικά δε θυμάμαι πια, είναι σαν να έχω στη μνήμη μου ένα κενό». (Βλ. Χ. Φ. Μάγερ σελ. 76 – 82)
Για το ίδιο γεγονός καταθέτει στη δίκη της Νυρεμβέργης ο γυμνασιάρχης Στέφανος Παππάς: Οι Γερμανοί «έβγαλαν έξω από το σπίτι του Θεόδωρου Μάλλιου, που γινόταν ο γάμος, 10 – 15 άτομα που εθέρισαν με το πολυβόλο. Είδα με τα μάτια μου απέναντι από τα θύματα σωρός από κάλυκες. Οι υπόλοιποι, γαμπρός, νύφη, συμπέθεροι και άλλοι εν όλω 32 κάηκαν, έγιναν στάχτη μέσα στο διώροφο σπίτι, που καίονταν μια ολόκληρη ημέρα και νύχτα». (Στέφανου Παππά, σελ. 126)
Οι Γερμανοί φρόντισαν, μετά το τέλος της «μάχης» και παρά την αφόρητη ζέστη, να κάνουν μια τελευταία επιθεώρηση στο χωριό και να αποτελειώσουν ό,τι έμεινε στη μέση. «Παντού υπήρχαν πτώματα. Ορισμένοι δεν είχαν αφήσει ακόμη την τελευταία τους πνοή. Προσπαθούσαν να μετακινηθούν και βογκούσαν. Δύο ή τρεις κατώτεροι αξιωματικοί έκαναν μια τελευταία περιπολία στο χωριό κι έδωσαν τη χαριστική βολή στους ετοιμοθάνατους», θυμάται ο δεκαεννιάχρονος στρατιώτης Γιόχαν Χάουσμαν. (Χ. Φ. Μάγερ, σελ. 80)
Λίγο πριν αναχωρήσει ο στρατός, οι επικεφαλής παρότρυναν τους στρατιώτες να πάρουν μαζί τους ό,τι ήθελαν ως λάφυρο από το χωριό. «Οι στρατιώτες όμως ήταν σε τέτοιο βαθμό εξαντλημένοι, που δεν άγγιξαν σχεδόν τίποτε από τα πράγματα που βρίσκονταν ολόγυρα. Μόνο οι αξιωματικοί φόρτωσαν στα φορτηγά κλεμμένα χαλιά και άλλα πολύτιμα αντικείμενα», θυμάται ένας άλλος δεκαεννιάχρονος στρατιώτης, ο Χανς Τίσλερ. (Χ.Φ. Μάγερ, σελ. 80) Ενώ ο Ρέζερ «διέταξε μερικούς στρατιώτες να βάλουν φωτιά στα λίγα σπίτια που είχαν μείνει ανέπαφα». (Mark Mazower, σελ. 223)
Θα μπορούσε να παραθέσει κανείς αμέτρητα γεγονότα που δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία πως το ολοκαύτωμα του Κομμένου ήταν ένα έγκλημα πολέμου, σε βαθμό που ο ίδιος ο ταγματάρχης Ράινχολντ Κλέμπε, που ακολούθησε την εκκαθαριστική επιχείρηση ως διοικητής του τάγματος στο οποίο ανήκε ο 12ος λόχος, χωρίς να λάβει μέρος σ’ αυτή, να επιπλήξει αυστηρά τον υφιστάμενό του υπολοχαγό Βίλι Ρέζερ, όταν κάτωχρος και αηδιασμένος από αυτό που αντίκρισαν τα μάτια του μέσα στο Κομμένο, βρέθηκε αντιμέτωπος μαζί του: «αυτό, κύριε υπολοχαγέ, δεν έχει καμιά σχέση με τον πόλεμο. Με κάτι τέτοια δε θέλω να έρθω σε επαφή». (Χ.Φ. Μάγερ, σελ. 90 και Mark Mazower, σελ. 226)

Τα στοιχεία της καταστροφής είναι συνταρακτικά. Εξοντώθηκαν και αφανίστηκαν 20 ολόκληρες οικογένειες. Δολοφονήθηκαν μαζικά και αποτρόπαια 71 παιδιά ηλικίας κάτω των δέκα ετών. Μέσα στα ίδια τους τα σπίτια κάηκαν ζωντανοί γονείς μαζί με τα παιδιά τους. Ούτε ένα τουφέκι δε στράφηκε εναντίον των γερμανών. Οι απώλειες του Κομμένου 317 νεκροί. Σπίτια καμένα, αγαθά λεηλατημένα, κτίρια πυρπολημένα. Οι απώλειες των επιδρομέων ένα μεγάλο, ένα τεράστιο και απερίγραπτο μηδέν, που στρέφεται, εντέλει, εναντίον τους και τους εξευτελίζει.
Στο Κομμένο, στις 16 Αυγούστου 1943, γράφτηκε μια από τις πιο τραγικές σελίδες, από εκείνες που αδυνατεί να τις αντέξει ο νους του ανθρώπου και αρνείται να τη συγχωρήσει η παγκόσμια ιστορία. Η μαζική εκτέλεση και ο αφανισμός ολόκληρων οικογενειών συνιστά μια γενοκτονία, με χαρακτηριστικά που παραπέμπουν σε αρχαίες τραγωδίες.
Ο Θεόδωρος Αντωνίου εκτελέστηκε μέσα στο σπίτι του μαζί με τη γυναίκα του και τα τρία παιδιά του, ηλικίας 4, 3 και 2 ετών. Ο Χρήστου Αποστόλου σφαγιάστηκε μέσα στο σπίτι του μαζί με τη γυναίκα του, τη μητέρα του και τα δύο παιδιά του, ηλικίας 11 και 3 ετών. Ο Αθανάσιος Διαμαντής εκτελέστηκε μαζί με τη γυναίκα του και τα πέντε παιδιά του, ηλικίας 30, 10, 16, 8 και 5 ετών. Ο Κων/νος Κριτσιμάς σφαγιάστηκε μέσα στο σπίτι του μαζί με τη γυναίκα του και τα τέσσερα παιδιά του, ηλικίας 8, 6, 3 και 1 έτους. Η Αικατερίνη Μαράγγου εκτελέστηκε μαζί με το παιδί της, ηλικίας 40 ετών, και τα πέντε εγγόνια της, ηλικίας 14, 11, 8, 6 και 4 ετών. Ο Θεόδωρος Μάλλιος σφαγιάστηκε στο γάμο της κόρης του, μαζί με τη γυναίκα του, τα εφτά από τα εννιά παιδιά του, ηλικίας 25, 24, 22, 21, 16, 11, και 6 ετών, και τη νύφη του, ηλικίας 24 ετών. Στο ματωμένο γάμο δολοφονήθηκαν η νύφη Αλεξάνδρα και ο γαμπρός Θεοχάρης.
Από το γένος Κοντογιάννη εκτελέστηκαν 29 άτομα, από το γένος Κριτσιμά 24, από το γένος Κολιοκώτση 16, από το γένος Διαμαντή 15, από το γένος Αντωνίου 13. Από τους ξένους που εκείνη την ημέρα βρέθηκαν στο Κομμένο λόγω του πανηγυριού του Δεκαπενταύγουστου και του γάμου εκτελέστηκαν περίπου 35 άτομα. Εκτελέστηκαν επίσης 3 Ισραηλίτες, οι οποίοι έμεναν στο Κομμένο.

Από το βιβλίο «Άι Κομμένο της άσβεστης μνήμης» του Δημήτρη Χρ. Βλαχοπάνου, «Εντύπωσις», 2009
Βασική βιβλιογραφία
1. Στέφανου Παππά: Η σφαγή του Κομμένου
2. Χ.Φ. Μάγερ: Η φρίκη του Κομμένου (Καλέντης)
3. Mark Mazower: Στην Ελλάδα του Χίτλερ (Αλεξάνδρεια)
Δημήτρης Χρ. Βλαχοπάνος
Πηγη:http://aletri.blogspot.com/201​1/01/blog-post_4127.html
Από: Kyriakatiko Sxoleio Metanastwn

"Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε"


"Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε"
Σίγουρα ο καιρός προσφέρεται για διάβασμα. Ενώ, λοιπόν, είχα προμηθευτεί 3 ογκώδη βιβλία για να διαβάσω τις λίγες μέρες που θα ξεφύγω απ’ την τερατούπολη, η κριτική που έκανε ο Δημήτρης Καζάκης –ένας οικονομολόγος-αναλυτής που έχω εκτίμηση στις απόψεις του- για το βιβλίο που Νίκου Μπογιόπουλου «Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε», από τις εκδόσεις Λιβάνη, με έκανε να το προμηθευτώ κι αυτό το βιβλίο.
Είναι εντυπωσιακό πάντως τα ιδιαίτερος κολακευτικά λόγια που γράφει ο Δημήτρης Καζάκης για το πόνημα του δημοσιογράφου του «Ριζοσπάστη». Κι αυτό γιατί ναι μεν μπορεί να προέρχεται από την μήτρα του ΚΚΕ ο Δ. Καζάκης –θήτεψε σε επιτελικές θέσεις του- όμως πολύ συχνά όμως, ο ίδιος έχει στιγματίσει την θέση του ΚΚΕ απέναντι στην καπιταλιστική οικονομική κρίση, όπως παράλληλα του έχει ασκηθεί δριμιά κριτική από το όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για τις πολιτικές απόψεις που είχε εκφράσει. (Βασικά τον έπαιρνε η «μπάλα» γιατί ένα διάστημα πριν διαχωρίσει την θέση του ο Δ. Καζάκης άνηκε στην «Σπίθα» του Μίκη Θεοδωράκη).
Και ναι μεν μπορεί να θεωρεί, ο Δ. Καζάκης "κολοβή" την όλη ανάληση του Ν. Μπογιόπουλου εστιάζοντας στις γνωστές θέσεις που έχει, σε αντίθεση με το ΚΚΕ, για την αντιμετώπιση του εξωτερικού δημόσιου χρέους όμως δεν παύει να εντυπωσιάζει ο θετικός τρόπος που αντιμετωπίζει το βιβλίο του συντάκτη του "Ριζοσπάστη".
Ας δούμε όμως τον τρόπο με τον οποίον αναφέρεται ο Δημήτρης Καζάκης στον ιστότοπο του για το βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου.
Μια πολύ ευχάριστη έκπληξη
Το βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου, «Είναι ο Καπιταλισμός, Ηλίθιε», εκδόσεις Λιβάνη, αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη. Από δυο απόψεις. Αφενός γιατί πρόκειται για ένα πολύ προσιτό και ευκολοδιάβαστο βιβλίο για τον μέσο αναγνώστη που αναζητά να μάθει τι συμβαίνει με την σημερινή κρίση. Κι αφετέρου γιατί διαπιστώσαμε ότι υπάρχει ακόμη μαρξιστική φλόγα στο σημερινό ΚΚΕ.
Για να είμαστε ειλικρινείς δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά. Τον Ν. Μπογιόπουλο τον γνωρίζουμε από τις επιφυλλίδες και τις παρεμβάσεις του μέσα από τις στήλες του Ριζοσπάστη, αλλά και από τις δημόσιες εμφανίσεις του όλο αυτό το διάστημα που και εύστοχες υπήρξαν και αποκαλυπτικές και αρκούντως τεκμηριωμένες. Κι αυτό πρέπει να το τονίζουμε ιδιαίτερα σήμερα.
Μπορεί να ακούγεται αυτονόητο, αλλά δυστυχώς η τεκμηριωμένη παρέμβαση είναι είδος εξαιρετικά δυσεύρετο στις μέρες μας.
Η κυρίαρχη προπαγάνδα δεν έχει ανάγκη κανενός είδους τεκμηρίωση. Ασκείται στην πνευματική τρομοκρατία και καταστολή με όλα τα μέσα.
Ο Ν. Μπογιόπουλος δεν ανήκει σ’ αυτήν την κατηγορία. Δεν γράφει για τους οπαδούς της άποψής του, ούτε για την δική του προσωπική αυτοεπιβεβαίωση. Γράφει για τον απλό κόσμο. Ψάχνει τον τρόπο που οδηγεί στην κοινή λογική του αναγνώστη του, όχι για να του περάσει ένα σύνθημα, αλλά για να του αποκαλύψει την εσωτερική αλληλουχία των γεγονότων που βιώνει ο ίδιος και γενικά η κοινωνία. Γράφει σαν μαρξιστής, σαν κομμουνιστής, αλλά όχι απαραίτητα για μαρξιστές και κομμουνιστές. Γράφει για όλους. Προσπαθεί να πείσει με το καλοζυγισμένο επιχείρημα, τα άφθονα στοιχεία που παραθέτει, την κοινή λογική που διαθέτει κάθε καλής προαίρεσης άνθρωπος. Δεν πυροβολεί την νοημοσύνη του αναγνώστη του με κλισέ εγχειριδίου. Ούτε γράφει σαν να τον μαλώνει γιατί δεν ξέρει, ή γιατί δεν έχει ακόμη καταλάβει. Νοιάζεται σαν συγγραφέας να γίνει κατανοητός ακόμη και από τον πιο πολιτικά αμύητο αναγνώστη του βιβλίου του. Κι αυτό είναι ένα ιδιαίτερα πολύτιμο προσόν που δυστυχώς έχει αφοριστεί προ πολλού από την αριστερά γενικά, αλλά και από το ίδιο το ΚΚΕ.
Ο Ν. Μπογιόπουλος είναι από τους ελάχιστους σήμερα μαρξιστές και κομμουνιστές που δεν φοβούνται να εκθέσουν τις πεποιθήσεις τους στην δοκιμασία και στην τριβή της πραγματικότητας. Είναι ο μόνος που γνωρίζω από τον χώρο του επίσημου ΚΚΕ, ο οποίος γράφει ανελλιπώς για την κρίση από το ξεκίνημά της. Κανένας άλλος δεν τόλμησε να δοκιμάσει τις αναλυτικές του ικανότητες με συστηματική αρθρογραφία και παρέμβαση στα τεκταινόμενα της κρίσης. Εκτός βέβαια από την προσφυγή στα γνωστά κλισέ: Καπιταλισμός, πλουτοκρατία, ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε! Δεν χρειάζονται πολλά-πολλά, γιατί όσο πιο πολύ ασκείται ο εγκέφαλος στην σκέψη, στον προβληματισμό, τόσο μεγαλύτερες γίνονται οι απαιτήσεις των «κάτω» προς τους «πάνω». Κι αυτό οι γραφειοκράτες το τρέμουν πολύ περισσότερο απ’ όσο τρέμει ο διάολος το λιβάνι.
Ο Ν. Μπογιόπουλος δεν ήταν ποτέ των κλισέ και το βιβλίο του το αποδεικνύει. Γι’ αυτό και κατά τη γνώμη μας έχει αυτή την αποδοχή από τον κόσμο, όχι μόνο του ΚΚΕ, αλλά και ευρύτερα. Ο απλός κόσμος ξέρει πότε του υποτιμάς την νοημοσύνη, ή πότε πας να τον κοροϊδέψεις και σε πληρώνει πάντα με το ίδιο νόμισμα. Η αποδοχή του Νίκου από το ευρύ κοινό, αποδεικνύει ότι και ο ίδιος δεν είναι σκάρτος. Όπως νοιάζεσαι για τον κόσμο, έτσι κι ο κόσμος νοιάζεται για σένα. Και το να νοιάζεσαι με κάθε ειλικρίνεια από τα βάθη του είναι σου για τον απλό κόσμο, για αυτό που ονομάζουμε εργατική τάξη και λαό, είναι η αληθινή πεμπτουσία του να είσαι και να δηλώνεις κομμουνιστής. Κι ο Νίκος ανήκει σ’ αυτήν την σπάνια σήμερα κατηγορία των κομμουνιστών που με υπερηφάνεια αποτυπώνονται στους στίχους του ποιητή της Ρωμιοσύνης: …εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, απ' τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.
Στο βιβλίο του Ν. Μπογιόπουλου θα βρει ο αναγνώστης ένα πανόραμα της σημερινής κρίσης με όλα τα βασικά δεδομένα της. Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος ο αναγνώστης εξοικειώνεται με τις διαστάσεις της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού. Στο δεύτερο μέρος με την εκδήλωση της κρίσης χρέους στην Ελλάδα και την ευρωζώνη. Και στο τρίτο μέρος ο συγγραφέας προσπαθεί να σκιαγραφήσει τα πολιτικά προτάγματα που αποτελούν λογική απόρροια της κρίσης. Το βιβλίο απευθύνεται στον γενικό αναγνώστη, γι’ αυτό και δεν είναι σωστό να περιμένει κανείς κάποια θεωρητική πραγματεία επί του θέματος. Ωστόσο, ακροθιγώς θέτει ορισμένα θεμελιώδη θεωρητικά ερωτήματα που τους μαρξιστές, ή όσους θεωρούν ακόμη τον εαυτό τους μαρξιστή, οφείλουν να τους απασχολούν.
Ένα από τα βασικά ερωτήματα είναι, τι είναι το δημόσιο χρέος. Η συνήθης απάντηση που δίνεται αριστερά και δεξιά, είναι αυτή που επέβαλε η κυρίαρχη προπαγάνδα, δηλαδή ότι το δημόσιο χρέος είναι προϊόν της δημοσιονομικής πολιτικής και των ελλειμμάτων του κράτους. Η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της μιλούν γενικά για σπάταλο και διεφθαρμένο κράτος, ενώ η αριστερά σύσσωμη μιλά για κρατικές παροχές στο κεφάλαιο. Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Τα κράτη στον καπιταλισμό δεν δανείζονται γιατί έχουν ελλείμματα, αλλά δημιουργούν ελλείμματα για να ενισχύσουν με κάθε τρόπο τον δανεισμό από τις αγορές κεφαλαίου. Με άλλα λόγια τα κράτη φορτώνονται χρέη πρώτα και κύρια γιατί δεν πρέπει να λιμνάσουν οι αγορές δανείσιμου κεφαλαίου. Κι έτσι μέσω των χαριστικών παροχών και της αναδιανομής εισοδήματος, τα κράτη εξασφαλίζουν την ανακύκλωση του κεφαλαίου.
Γι’ αυτό άλλωστε και το φαινόμενο της κρίσης χρέους δεν εμφανίζεται σε όλες τις περιόδους του καπιταλισμού, αλλά μόνο σε περιόδους υπερσυσσώρευσης πλασματικού κεφαλαίου σαν την σημερινή. Ιδίως σε διεθνές επίπεδο, μιας και ο δανεισμός και μάλιστα ο δημόσιος ήταν και παραμένει η πρωταρχική μορφή εξαγωγής του κεφαλαίου παγκόσμια. Ειδικά για την Ελλάδα ήταν καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορίας της ένας από τους βασικούς μοχλούς οικονομικής και πολιτικής εξάρτησης και υποτέλειας στις μεγάλες δυνάμεις και τον ιμπεριαλισμό.
Ο Ν. Μπογιόπουλος επιχειρεί να θέσει το θέμα όπως πρέπει. Με τα πόδια κάτω και το κεφάλι πάνω, ξεκινώντας από τον τρόπο που αντιλαμβανόταν το χρέος ο Μαρξ. Αν και δεν προχωρεί σε μια ταξική ανατομία του δημόσιου χρέους, όπως θα έπρεπε, απέχει παρασάγγας από τους πλείστους δήθεν μαρξιστές του χώρου του και της υπόλοιπης αριστεράς, που αντιμετωπίζουν το χρέος ως πάρεργο του καπιταλισμού, ή σαν κάτι το εντελώς δευτερεύον και το ασήμαντο για την ταξική προσέγγιση της κρίσης. Αντίθετα προσπαθεί να φωτίσει την εξέλιξη της οικονομικής και πολιτικής κρίσης στην Ελλάδα μέσα από την οπτική του χρέους, όπως αρμόζει σ’ έναν αληθινό μαρξιστή. Παραθέτει τις συγκεκριμένες ιστορικές παραμέτρους του δημόσιου δανεισμού ως οργανικό στοιχείο στην ανάπτυξη του ελληνικού καπιταλισμού από την εποχή της ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους και προχωρά στην ανάλυση των μύθων που πλασάρει σήμερα η κυρίαρχη προπαγάνδα.
Εκεί όπου το βιβλίο του Ν. Μπογιόπουλου παρουσιάζει την κύρια αδυναμία του είναι στο κλείσιμό του με την (αναγκαστική;) υιοθέτηση της στείρας θέσης του ΚΚΕ περί λαϊκής οικονομίας και λαϊκής εξουσίας. Στην ουσία είναι σαν ο ίδιος ο συγγραφέας να ναρκοθετεί όλη την προηγούμενη ανάλυσή του. Κι αυτό γιατί η λύση του προβλήματος δεν μπορεί να δοθεί αν, όταν και όποτε φτάσουμε στην λαϊκή εξουσία, αλλά προτάσσοντας σήμερα σαν άμεσα αιτήματα την μονομερή διαγραφή του χρέους και την έξοδο από το ευρώ σαν πρώτο βήμα για την αποδέσμευση από την ΕΕ ως προγραμματική βάση ενός ευρύτατου λαϊκού μετώπου, σαν το παλιό ΕΑΜ.
Αν οι επιτελείς του σημερινού ΚΚΕ πίστευαν στ' αλήθεια ότι η διαγραφή του χρέους, η απαλλαγή από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ δεν γίνεται χωρίς λαϊκή εξουσία, τότε θα έτρεχαν να θέσουν από μόνα τους αυτά τα αιτήματα χωρίς να νοιάζονται για το αν θα υιοθετήσει κανείς και την πρότασή τους για λαϊκή εξουσία. Η ίδια η πράξη θα οδηγούσε αναγκαστικά όποιον παλεύει σήμερα για διαγραφή του χρέους, για απαλλαγή από ΕΕ και ΝΑΤΟ στο αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα ότι για να τα κατορθώσεις χρειάζεσαι λαϊκή εξουσία. Αν λοιπόν πίστευαν σ' αυτό που προτείνουν θα έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους όλο και πλατύτερα στρώματα, όλο και περισσότεροι να δεχτούν να παλέψουν για διαγραφή του χρέους, για αποδέσμευση από ΕΕ και ΝΑΤΟ, χωρίς αναγκαστικά να αποδέχονται την λαϊκή εξουσία.
Δεν το κάνουν. Αντίθετα, λένε ότι πρώτα πρέπει να δεχτείς την δική μας πρόταση εξουσίας και έπειτα να παλέψουμε για τα αιτήματα αυτά. Κι αυτό το κάνουν για έναν και μόνο λόγο: να διαλύσουν εκ προοιμίου κάθε δυνατότητα ανάπτυξης ενός ευρύτατου κινήματος μέσα στον λαό, το οποίο προτάσσοντας την διαγραφή του χρέους, την έξοδο από το ευρώ ως πρώτο βήμα για την αποδέσμευση από την ΕΕ, κοκ, να απειλήσει καίρια την κυρίαρχη πολιτική της άρχουσας τάξης. Κι έτσι η θαυμάσια ανάλυση του Ν. Μπογιόπουλου που απευθύνεται στον απλό εργαζόμενο για να του εξηγήσει τι συμβαίνει με την κρίση και το χρέος μένει κολοβή.
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/08/blog-post_01.html