Η λίμνη των στεναγμών

«Η ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΣΤΕΝΑΓΜΩΝ»!
Στη μικρή πόλη Βερόνα της Ιταλίας πάντα υπάρχει τουριστική κίνηση! Οι επισκέπτες φτάνουν ίσαμε κει, για να δουν από κοντά το μπαλκόνι του αρχοντικού της Ιουλιέτας, που τα βράδυα έπαιρνε φωτιά από τα ερωτόλογα, που αντάλλασσε με το Ρωμαίο της… Οι δύο ερωτευμένοι πλάστηκαν με μαεστρία από την πένα του Σαίξπηρ κι αποτελούν εσαεί το σήμα κατατεθέν της
Βερόνας. Όμως, όμως τι χαρτοσιά να πιάσουν οι φανταστικοί ήρωες μπροστά στους αληθινούς;
Γιατί εμείς στον τόπο μας έχουμε υπαρκτά πρόσωπα που σημάδεψαν με τον έρωτά τους την πόλη!..
Αναφέρομαι φυσικά στην πολυτραγουδισμένη κυρά-Φροσύνη και τον αγαπημένο της Μουχτάρ, τον γιο του Αλή-Πασά. Αφορμή για τούτες τις σκέψεις στάθηκε μια τηλεοπτική σειρά, που επαναπροβάλλεται όλο το καλοκαίρι από το Alter.
Εν μέσω καύσωνα κι ατέλειωτων Τουρκικών σίριαλ… η Λίμνη των Στεναγμών (στο ALTER, κάθε μέρα στις 11 το βράδυ), είναι μια μικρή όαση. Το σενάριο καλοδουλεμένο από την Κάκια Ιγερινού, βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γεωργίου Ρούσσου. Όσο για το καστ της σειράς έιναι πράγματι εξαιρετικό:
Ο Τάσος Χαλκιάς κάνει τον καλύτερο ρόλο της καριέρας του… είναι ο Αλής ο Τεπενλής… φοβερός, υπεροπτικός, άπληστος, αιμοδιψής, πανούργος, οξύθυμος μα και διπλωμάτης.
Ο Μπάμπης Χατζηδάκης, στο ρόλο του γιου του Αλή, είναι ο Μουχτάρ, γοητευτικός μα και σκληρός πολεμιστής, με στρατηγικές ικανότητες κι αμέτρητες φιλοδοξίες, που όμως ανατρέπονται, από το φλογερό του έρωτα, για μια χριστιανή, τη Φροσύνη… Στην αγκαλιά της Φροσύνης, ο άγριος Μουχτάρ γίνεται ήμερο σχολιαρόπαιδο.
Η Άννα Τσουκαλά υποδύεται τη Φροσύνη. Πανέμορφη αρχοντοπούλα, Γιαννιώτισσα, που δεν απαρνιέται την πίστη της ούτε για μια στιγμή κι επιλέγει συνειδητά το μαρτυρικό της θάνατο.
Την παράσταση όμως στην τηλεοπτική σειρά την κλέβει η ηθοποιός Ντίνα Μιχαηλίδου, η αφοσιωμένη Βάγια της Φροσύνης, ο άνθρωπος που μεταφέρει το ύφος και την καθημερινότητα της πόλης, στις αρχές του 1800, με τόσο αυθορμητισμό και γλαφυρότητα, που ο θεατής νομίζει πως ζει κι ο ίδιος μέσα στο κάστρο.
Το μεγάλο μειονέκτημα της σειράς είναι η έλλειψη γυρισμάτων στους φυσικούς χώρους. Προφανώς το «μπάτζετ» δεν επέτρεψε εξωτερικά γυρίσματα. Γιατί αν υπήρχε αυτή η πολυτέλεια, θα υπήρχε και όφελος για τα Γιάννενα.
Βλέπεις τα όμορφα τοπία, όταν συνδυάζονται και με όμορφες ιστορίες… γίνονται πολύ δελεαστικά, για τους επισκέπτες.
Στα χρόνια της κυρά-Φροσύνης δεν υπήρχε τηλεόραση, υπήρχαν όμως άνθρωποι με πολύ δυνατές προσωπικότητες, που δάμασαν το χρόνο και τη λησμονιά. Η κυρά-Βασιλική, η Μόσχω Τζαβέλα, ο Κατσαντώνης, ο Τεπενλής, ο Θανάσης Βάγιας, ο Βεληγκέκας, ο Μουχτάρ, η Φροσύνη Βασιλείου… άφησαν την πατημασιά τους στον τόπο και την ιστορία, καθένας με τον τρόπο του. Κι είναι παράξενο πως όλα τούτα εξελίχτηκαν γύρω από τη λίμνη μας και μετουσιώθηκαν σε θρύλους και παραμύθια.
Για τούτους τους λόγους η λίμνη των Γιαννίνων δεν μοιάζε με καμιά άλλη.
«Κρατάει κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα» όπως θάλεγε και η Σωτηρία Μπέλλου.
Αγκαλιάζει την πόλη με στοργή. Μια πόλη που πέρασε πολλά. Και που σε δύσκολες εποχές η λίμνη την έθρεψε… Γιομάτη ήταν κάποτε από κυπρίνια, δρομίτσες, γλίνια, χέλια, τσίμες… Τα Καΐκια δεν πρόκαναν να ξεφορτώνουν. Και μετά οι βενζίνες ατέλειωτο σύρε-έλα από το νησάκι στους Ποταμούς (δηλαδή τον κάμπο της Καστρίτσας). Οι νησιώτες τους έδιναν τα ψάρια τους κι οι καμπίσιοι αντάλλασαν τα ζαρζαβατικά και τις κονίτσες.
Η λίμνη διαμορφώνει και το μικροκλίμα της περιοχής. Κλίμα μουχλερό και υγρό που διαπερνά τα κόκαλα μέχρι το μεδούλι.
Κι ήταν η αιτία που οι άνθρωποι παλιότερα βασανίζονταν από την ελονοσία… πέθαιναν ή κατάπιναν αμέτρητα «ντιμπρίνια» μπας και γιατρευτούν!
Όποτε ο χειμώνας ήταν βαρύς η λίμνη πάγωνε απ’ άκρο σ’ άκρο. Άνθρωποι, σου λέει, ξένοι πούρχονταν από το χάνι του Πόρου και το μοναστήρι του Ντουραχάν πασά, τη διέσχιζαν καβάλα στ’ άλογά τους, νομίζοντας πως πατάνε τη στεργιά!
Η λίμνη συμπορεύεται με τις εποχές. Κι είναι πάντα διαφορετική. Χωρίς αυτήν τα Γιάννενα θάταν μια άχαρη πόλη, στεγνή. Χωρίς τον ίσκιο της, τους θρύλους και τους ήρωές της. Τα Γιάννενα δεν θα γοήτευαν ούτε θα μολογιόνταν. Γιατί πώς να το κάνουμε, δεν πιστεύω πως υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος σ’ όλη τη χώρα, που δεν θέλει νάρθει έστω μια φορά, να τα δει και να τα θαυμάσει!
http://www.proinoslogos.gr/component/content/article/35/6869