Τέλος η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία (ΕΚΠ)

Τέλος η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία (ΕΚΠ)

Όταν τον Φλεβάρη του 2022 η ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, (1) που συντάχθηκε με πρωτοβουλία των ΚΚ Ελλάδας, Εργ.Ισπανίας, Μεξικού και Τουρκίας, χαρακτήριζε τον πόλεμο στην Ουκρανία "ιμπεριαλιστικό" και υιοθετούσε τη θέση των "ισων αποστάσεων", τίποτα καλό δεν προμηνύονταν για το ήδη βρισκόμενο σε χρόνια και βαθιά κρίση Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα (ΔΚΚ). Οι συγκεντρώσεις και πορείες του ΚΚΕ (και όχι μόνο) στη ρωσική πρεσβεία, σηματοδοτούσαν τη νέα κατάσταση που θα βιώναμε καθώς η γραμμή των ίσων αποστάσεων και της "ιμπεριαλιστικής πυραμίδας" αποκτούσε νέα χαρακτηριστικά (2).

Αυτό έμοιαζε να είναι το τέλος εποχής των επιζησάντων από την περεστρόικα (μετα) τριτοδιεθνικών κομμάτων. Όμως θα ήταν τόσο άδοξος θάνατος ;

Σύντομα, έγινε αντιληπτό ότι από τα 90 ΚΚ που συμμετείχαν στην τελευταία διεθνή διάσκεψη του 2018 (λιγότερα από τα μισά της αρχικής διάσκεψης του 1998), περίπου το 1/3 εξ αυτών συνυπέγραψαν την κοινή (αντιρωσική) δήλωση που συντάχθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ (3).

Όπως ήταν αναμενόμενο, μια οξυμένη πολεμική ξεκίνησε εντός του ΔΚΚ και όχι μόνο, που άρχισε σταδιακά να παίρνει και οργανωτική μορφή:

~ Αρχές Οκτώβρη 2022, συγκροτείται στο Παρίσι η Παγκόσμια Αντιιμπεριαλιστική Πλατφόρμα (ΠΑΠ) (4) από μια σειρά ΚΚ και οργανώσεις, αλλά και άλλες αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις από όλες τις ηπείρους του πλανήτη (5).

~ Τέλη Οκτώβρη 2022 πραγματοποιείται στην Αβάνα η 22η Διεθνή Συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, στο περιθώριο της οποίας διακινείται με πρωτοβουλία του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος της Ρωσίας (ΚΕΚΡ) και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ) κείμενο με τίτλο "H πάλη εναντίον του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για παγκόσμια ηγεμονία είναι το πιο σημαντικό καθήκον των προοδευτικών δυνάμεων" το οποίο συνυπογράφουν 23+12 κόμματα και οργανώσεις (6) .

~ Στη συνέχεια κορυφώνεται η αντιπαράθεση εντός του ΔΚΚ γύρω από τη θέση για το Ουκρανικό, με πιο ορατό στοιχείο την ανταλλαγή ανακοινώσεων πολεμικής μεταξύ ΚΕΚΡ και ΚΚΕ (7) (8).

~ Τον Δεκέμβριο 2022 πραγματοποιείται στο Βελιγράδι (9) η 2η Συνάντηση της Παγκόσμιας Αντιιμπεριαλιστικής; Πλατφόρμας (9). Σε αυτή τη συνάντηση καταγράφεται μια σημαντική εξέλιξη, εντάσσεται στην ΠΑΠ το Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα Βενεζουέλας (PSUV) (10). Αυτό δίνει νέα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά, καθώς το PSUV είναι το μεγαλύτερο και το μόνο κυβερνητικό κόμμα που συμμετέχει στην ΠΑΠ και ταυτόχρονα εργάζεται συστηματικά, τουλάχιστον από το 2020, για τον συντονισμό της δράσης των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων όλου του πλανήτη, έχοντας οργανώσει δύο αντιιμπεριαλιστικά συνέδρια, το 2020 και το 2021 στο Καράκας (11) (12).

~ Έτσι πολύ φυσιολογικά, η επόμενη συνάντηση της ΠΑΠ τον Μάρτιο του 2023, φιλοξενείται στο Καράκας (13), στο πλαίσιο των εκδηλώσεων μνήμης για την επέτειο των 10 χρόνων από το θάνατο του Ούγκο Τσάβες. Τότε είναι που το ΚΚΕ βάζει στο κάδρο την ΠΑΠ με εκτενές συλλογικό άρθρο πολεμικής του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ (14).

~ Και η αντιπαράθεση στο ΔΚΚ και εντός των ΚΚ συνεχίζεται, με τελευταία ορατή εξέλιξη την αλλαγή της (αντιρωσικής) γραμμής του ΚΚ Βελγίου και μάλιστα μέσα από Συνέδριο (15).

Βαθαίνει η κρίση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος (ΔΚΚ)

Στις 11 Σεπτέμβρη 2023 ανακοινώνεται ( μονομερώς από το ΚΚΕ σύμφωνα με τους Γάλλους κομμουνιστές) η διάλυση της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας (ΕΚΠ) (16), η οποία ιδρύθηκε το 2013 και συμμετείχαν σε αυτήν 31 κόμματα από την Ευρώπη. Ήταν πια φανερός ο βαθύς διχασμός καθώς και ότι η γραμμή των "ίσων αποστάσεων" και της “ιμπεριαλιστικής πυραμίδας” δεν υιοθετείτο από την πλειοψηφία των κομμάτων-μελών της. Υπό αυτή την έννοια, ενδεχομένως είναι επιτυχημένος ο σχετικός τίτλος του Ριζοσπάστη "Ένας «κύκλος» έκλεισε και ένας νέος ανοίγει". Το θέμα είναι ποιος κύκλος έκλεισε και ποιος ανοίγει.

Αυτές οι απόψεις ήταν από παλιά γνωστές και όσο και αν τις όξυνε το Ουκρανικό (που βαδίζει στο δεύτερο χρόνο) η κορύφωση της αντιπαράθεσης εντός του ΔΚΚ δεν οφείλεται στο γεγονός ότι "οι παλιοί γνώριμοι γνωρίστηκαν καλλίτερα". Αιτία είναι η ίδια η πραγματικότητα, τα γεγονότα και όχι η ωρίμανση (ή το σάπισμα) των ιδεολογικών απόψεων, αντιλήψεων ή πολιτικών γραμμών. Και η πραγματικότητα είναι ότι στο πολεμικό πεδίο το ΝΑΤΟ ηττάται ή τουλάχιστον δεν μπορεί να νικήσει. Στο πολιτικό πεδίο η Ρωσία όχι μόνο δεν καταρρέει από τις κυρώσεις, αντίθετα, αυτές στρέφονται κατά των επίδοξων εχθρών της. Στο γεωπολιτικό πεδίο, οι προσπάθειες απελευθέρωσης από τη μισοαποικία της Γαλλίας μιας σειράς χωρών της Αφρικής, η διεύρυνση των BRICS και τα σχετικά επακόλουθα, ο αυξημένος διεθνής ρόλος της ομάδας G77+Κίνα, γεμίζει αισιοδοξία όλη την προοδευτική ανθρωπότητα. Όμως ταυτόχρονα χρεοκοπεί και την γραμμή των "ισων αποστάσεων" και αποτελειώνει το ηδη συρρικνωμένο ΔΚΚ.

Τα κόμματα των παλαί ποτέ χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού που επέζησαν της κατάρρευσης (Κίνα, Βιετνάμ, ΛΔ Κορέας, Κούβα κ.α) αποφεύγουν να εμπλακούν στους ιδεολογικούς καυγάδες των ΚΚ, καθώς δεν φαίνεται να περιμένουν και πολλά από αυτό. Η θέση τους είναι φυσιολογικά, ενεργητικά και μαχητικά με τον Παγκόσμιο Νότο και ενάντια στο imperium (αυτοκρατορία) και ταυτόχρονα, αναπτύσσουν ιδιαίτερες διμερείς σχέσεις (17) (18) ενώ ορισμένα πρωταγωνιστούν και στις διεθνείς και περιφερειακές συναντήσεις.

Ένα μικρό και ηρωικό κομμάτι του ΔΚΚ μένει ζωντανό πολεμώντας τον φασισμό με το όπλο στο χέρι στο μέτωπο του Ρωσο-Νατοικού πολέμου. Όπως έκαναν ήδη από το 2014 στο Ντονέτσκ και στο Λουχάνσκ, δεχόμενοι από τότε την "συντροφική κριτική" ότι πολεμούν "κάτω από ξένες σημαίες".

Ωστόσο, ο ρόλος του ΔΚΚ, των εναπομεινάντων (μετά)-τριτοδιεθνικών κομμάτων, ανεξάρτητα από θέση, είναι μηδαμινός. Άλλες δυνάμεις πλέον "σέρνουν το κάρο" και αυτό είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτό και διαχειρίσιμο. Έτσι οι φιλοδοξίες ~ τουλάχιστον του τμήματος που υιοθετεί την γραμμή ΚΚΕ ~ περιορίζονται στην συγκρότηση δεξαμενών σκέψης, περιορισμένης περιφερειακής ή παγκόσμιας εμβέλειας ή το πολύ, συμβολικών ακτιβισμών.

Σε κάθε περίπτωση, το ΔΚΚ είναι βαθιά διχασμένο και τα ποσοτικά του χαρακτηριστικά το κάνουν δυσδιάκριτο, ενισχύοντας την εντύπωση ότι τα μετα - τριτοδιεθνικά κόμματα, ακολούθησαν την πορεία των προκατόχων τους, αυτών της Β Διεθνούς.

Επιτακτική ανάγκη η ενότητα των αντι ιμπεριαλιστικών δυνάμεων

Η νέα πραγματικότητα είναι ότι το ΔΚΚ είναι διχασμένο και πρακτικά διασπασμένο στα εξής κεφαλαιώδη :

Α) Στο ζήτημα του πολέμου και του ιμπεριαλισμού, ανάμεσα στη νεο-τροτσκιστική τάση που εκφράζουν τα ΚΚ Ελλάδας, Τουρκίας, Ισπανίας, Μεξικού και στην αντι-ιμπεριαλιστική τάση που εκφράζει τα ΚΚΡΟ, ΚΕΚΡ (Ρωσία), ΚΚ Ουκρανίας, Βραζιλίας κ.α. Είναι βέβαιο ότι θα συνεχίζει διασπασμένο και ακόμα πιο αναποτελεσματικό και, ευτυχώς ή δυστυχώς, θα επηρεάσει ακόμα λιγότερο τις εξελίξεις.

Β) Ανάμεσα στα κόμματα που κυβερνούν (Κίνα, Βιετνάμ, ΛΔ Κορέας, Κούβας κ.α) ή που πολεμούν (Ρωσία, Ουκρανία, Αφρική, Λατινική Αμερική) και ανάμεσα στα κόμματα της Δύσης (Μητροπόλεων) που αναζητούν τον, με κινηματικά αποικιοκρατικούς όρους, οριστικά χαμένο ρόλο τους.

Η δημιουργία της Παγκόσμιας Αντιιμπεριαλιστικής Πλατφόρμας (ΠΑΠ) ανέδειξε μια ελπιδοφόρα προοπτική, θέτοντας τα καθήκοντα της στιγμής και της εποχής. Σε συνδυασμό με το κείμενο των 23+12 στη 22η Διεθνή Συνάντηση της Αβάνας, έσωσε την τιμή και την υπόληψη του ΔΚΚ. Έτσι καταγράφηκε, τουλάχιστον, ότι το ΔΚΚ δεν πήγε αύτανδρο και άκλαυτο στην αγκαλιά της κυρίαρχης στη Δύση “Νατοικής Αριστεράς”.

Η ΠΑΠ θέτει εκ νέου την ανάγκη της συνεργασίας και ενότητας των αντι-ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Αυτό τέθηκε και υποστηρίχτηκε με πολύ πρακτικά μέσα από το PSUV (Βενεζουέλα), τα κόμματα του Φόρουμ του Σάο Πάολο και άλλες πολιτικές και κινηματικές δυνάμεις από όλο την πλανήτη, τουλάχιστον από το 2020 και μετά, στα αντιιμπεριαλιστικά συνέδρια στο Καράκας.

Προφανώς, αυτό είναι και το νόημα της συμμετοχής του PSUV και άλλων παρεμφερών δυνάμεων στην ΠΑΠ . Όμως αυτό είναι ~ ή πρέπει να είναι ~ και το ζητούμενο από τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα, που προωθούν αυτή ακριβώς τη συνεργασία μέσω της ΠΑΠ.

Η ΠΑΠ λοιπόν, δεν είναι μία νέα Κομμουνιστική Διεθνής είναι ακριβώς αυτό που λέει το όνομά και το ιδρυτικό της κείμενο. Σε κάθε περίπτωση, τα καλύτερα είναι μπροστά μας. Ξαφνικά(?) έγινε εξαιρετικά επίκαιρο το παλαιό απόφθεγμα:

«Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση»…

 

 https://platforma-anexartisias.blogspot.com/2023/09/blog-post.html?fbclid=IwAR3FBc1e12BlQTi2leXhDgqAKnCP1Vzpv6gic_JbguJ5pyebcJ1jiNMmpV8

 

 

Την Πέμπτη 21 Σεπτέμβρη απεργούμε! Κάθε ώρα και παντού στη μάχη! Απεργιακός ξεσηκωμός!

 

Στις 21 Σεπτέμβρη απεργούμε! Κάθε ώρα και παντού στη μάχη!

Απεργιακός ξεσηκωμός!

Γιατί απεργούμε λοιπόν την Πέμπτη;

Απεργούμε για να πεταχτεί στα σκουπίδια το αντεργατικό νομοσχέδιο - έκτρωμα, που άρθρο - άρθρο θωρακίζει την εργασιακή ζούγκλα, η οποία χρόνια τώρα επεκτείνεται σε κλάδους και χώρους δουλειάς.

Γιατί η κυβέρνηση για λογαριασμό της εργοδοσίας παλεύει να κάνει νόμο τη δουλειά «ήλιο με ήλιο» 13 ώρες τη μέρα, την ευελιξία δίχως όρια, τη δουλειά τις Κυριακές, την απεργοσπασία, τις απολύσεις «κατά βούληση» από την εργοδοσία με τον φερετζέ της «δοκιμαστικής περιόδου». Γιατί μετατρέπεται σε ακόμα βαρύτερο «έγκλημα» η απεργιακή κινητοποίηση και η περιφρούρησή της από την υπονόμευση της εργοδοσίας.

Ολα εκείνα, δηλαδή, που έρχονται να συμπληρώσουν το νομοθετικό έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Γιατί, αν με βάση τους μέχρι σήμερα αντεργατικούς νόμους έφτασε η εργατική τάξη να μετράει πάνω από 7.000 απολύσεις τη μέρα, αν οι μισές σχεδόν προσλήψεις κάθε μήνα είναι μερικής, εκ περιτροπής απασχόλησης και με ημερομηνία λήξης, αν η δουλειά τις Κυριακές είναι καθεστώς σε Εμπόριο, Επισιτισμό κ.α., εύκολα μπορεί να αναλογιστεί ο κάθε εργαζόμενος τι έχει να γίνει αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο της κυβέρνησης... Αυτός ο εφιάλτης θα αγκαλιάσει νέους κλάδους που αφορούν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους όπως στη Βιομηχανία, ώστε να δοθεί ώθηση για να μη μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα.

Απεργούμε λοιπόν, γιατί εν έτει 2023 δεν μπορεί να θεωρείται παρωχημένο το να δουλεύει ο εργαζόμενος 8ωρο και να ζει από τη δουλειά του.

Τι είναι αυτό που εμποδίζει να ικανοποιηθεί αυτή η αυτονόητη ανάγκη; Είναι ακριβώς η ουσία της καπιταλιστικής ανάπτυξης που ευαγγελίζονται η κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα, οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Είναι το κυνήγι της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, η επιδίωξή τους να έχουν εργαζόμενους όσο γίνεται πιο φθηνούς και ευέλικτους για να βγάζουν περισσότερα κέρδη. Είναι η εμπορευματοποίηση μιας σειράς ζωτικών λαϊκών αναγκών, όπως η Υγεία και η Παιδεία, η Πρόνοια κ.λπ. Η ακρίβεια που τσακίζει κόκαλα, οι «πράσινες μπίζνες» που για να χρηματοδοτηθούν ματώνει ο λαός και ζει μέσα στην ενεργειακή φτώχεια.

Ολα τα παραπάνω μετατρέπουν σε αγώνα επιβίωσης την καθημερινότητα του λαού. Ομολογείται μάλιστα ότι τα επόμενα χρόνια η κατάσταση θα χειροτερέψει, με την κυβέρνηση να ετοιμάζεται να φορτώσει και νέα χαράτσια στα λαϊκά νοικοκυριά, με αφορμή τις καταστροφές στη Θεσσαλία.

Και με το νομοσχέδιο ομολογείται λοιπόν ότι πράγματι τα επόμενα χρόνια οι εργαζόμενοι δεν θα μπορούν να ζουν από τη δουλειά τους, γι' αυτό και η κυβέρνηση φτάνει να βαφτίζει «δικαίωμα» την πολλαπλή απασχόληση, τις «συμβάσεις μηδενικών - ελάχιστων ωρών» κ.ο.κ.

Απεργούμε γιατί το «δεν πάει άλλο» πρέπει να δώσει τη θέση του στη διεκδίκηση όλων εκείνων που μπορούν πραγματικά να βελτιώσουν σήμερα τη ζωή των εργαζομένων, όπως η μόνιμη και σταθερή δουλειά, οι Συλλογικές Συμβάσεις με αυξήσεις στους μισθούς και στα μεροκάματα, σύγχρονα δικαιώματα. Το σταθερό ωράριο (7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο), χωρίς ευελιξία, με κατοχύρωση συνδικαλιστικών ελευθεριών. Η προστασία του λαϊκού εισοδήματος από τα χαράτσια και την ακρίβεια, της κατοικίας του λαού από τους πλειστηριασμούς, η ουσιαστική προστασία της ζωής και της περιουσίας του λαού από πλημμύρες, σεισμούς και πυρκαγιές.

 

https://litlepost.blogspot.com/2023/09/16-2023.html

 

 

 

ΑΙΤΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

Απεργία την Πέμπτη 21 Σεπτέμβρη ετοιμάζουν τα συνδικάτα

Στις 10.30 π.μ. στο Σύνταγμα η απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας. Την ίδια ώρα στο Αγαλμα Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη

Συναγερμό έχει σημάνει στις συνδικαλιστικές οργανώσεις η κατάθεση του αντεργατικού νομοσχεδίου στη Βουλή. Η συζήτηση στις αρμόδιες Επιτροπές βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, ενώ η πρόθεση της κυβέρνησης είναι να έρθει το νομοσχέδιο στην Ολομέλεια την ερχόμενη Πέμπτη 21 Σεπτέμβρη, μέρα για την οποία ήδη έχει αποφασιστεί απεργιακή απάντηση από Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και πρωτοβάθμια Συνδικάτα.

Στην Αθήνα, απεργιακή συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 21/9, στις 10.30 π.μ., στην πλατεία Συντάγματος.

Στη Θεσσαλονίκη, 10.30 π.μ., Αγαλμα Βενιζέλου.

Στην Πάτρα, στις 10.30 π.μ. έξω από τα γραφεία του Εργατικού Κέντρου που έχει πάρει απόφαση για απεργία (Κολοκοτρώνη 20).

Πυκνώνουν οι απεργιακές αποφάσεις

Αποφάσεις για απεργία έχουν πάρει τα Εργατικά Κέντρα: Πάτρας, Λαυρίου - Ανατ. Αττικής, Λάρισας, Ιωαννίνων, Εύβοιας, Αρτας, ΒΣ Δωδεκανήσου, Θεσπρωτίας, Κεφαλονιάς - Ιθάκης, Λευκάδας, Ημαθίας «Γιώργος Βουτυράς», Σάμου, Λέσβου, Ζακύνθου, Λαμίας, Αμαλιάδας, Κέρκυρας, Φωκίδας.

Οι Ομοσπονδίες: Γάλακτος, Τροφίμων και Ποτών, Λογιστών, Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος, Τύπου και Βιομηχανίας Χάρτου, Οικοδόμων, Φαρμάκου.

Επίσης, απεργιακές αποφάσεις έχουν ήδη πάρει δεκάδες κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία.

Το αίτημα να συγκληθεί το ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Αθήνας και να αποφασίσει 24ωρη παναθηναϊκή Πανεργατική Απεργία για τις 21 Σεπτέμβρη επανέφεραν χτες οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές της ΔΑΣ. Η πρόταση για προκήρυξη απεργίας συγκεντρώνει ήδη τη συμφωνία των 17 μελών της Διοίκησης, σε σύνολο 31 μελών, και οι δυνάμεις της ΔΑΣ ζήτησαν να αποφασιστεί και τυπικά η απεργία, μέσα από σχετική συνεδρίαση, ώστε να μη χαθεί πολύτιμος χρόνος για την προετοιμασία της.

Σε Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις

Ανάλογο αίτημα έχουν καταθέσει οι εκλεγμένοι της «Εργατικής Ενότητας» στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, αλλά και οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές της ΔΑΣ στη διοίκηση της ΓΣΕΕ.

 

https://litlepost.blogspot.com/2023/09/16-2023.html

 

 

 

Κάθε άρθρο και ένα δώρο στην εργοδοσία για το ξεζούμισμα των εργατών

Tην επέκταση και κυριαρχία των ευέλικτων μορφών απασχόλησης έρχεται να διευκολύνει το αντεργατικό νομοσχέδιο που έχει εισαχθεί για συζήτηση στη Βουλή και αναμένεται να μπει για ψήφιση την ερχόμενη Πέμπτη. Το νομοσχέδιο «νομιμοποιεί» ουσιαστικά τη μαύρη εργασία, αυξάνει τον ημερήσιο χρόνο εφαρμογής της πολλαπλής απασχόλησης από τις 8 στις 13 ώρες ημερησίως, χτυπά περαιτέρω το δικαίωμα στην απεργία, ποινικοποιώντας τη μάχη της περιφρούρησής της από την εργοδοτική τρομοκρατία και την απεργοσπασία.

Παράλληλα, διευκολύνει τις απολύσεις συμβασιούχων ορισμένου χρόνου και φτάνει να επιτρέπει ακόμα και την απόλυση κατηγοριών εργαζομένων που υποτίθεται ότι προστατεύονται από την απόλυση, όπως οι εγκυμονούσες και νέες μητέρες, οι συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες.

Ενταση της εκμετάλλευσης για περισσότερα κέρδη

Επιγραμματικά κάποιες από τις βασικές προβλέψεις του νομοσχεδίου είναι οι εξής:

Στο άρθρο 9 επιτρέπει την πολλαπλή απασχόληση, δηλαδή την απασχόληση ενός εργαζόμενου σε περισσότερους του ενός εργοδότη, φτάνοντας σε δουλειά μέχρι και 13 ώρες τη μέρα και 78 ώρες τη βδομάδα.

Στο άρθρο 10 εισάγει νέες μορφές ελαστικής απασχόλησης χωρίς συγκεκριμένο ωράριο και μέρες εργασίας, καθώς αναφέρεται σε «πρόγραμμα οργάνωσης του χρόνου εργασίας» που είναι «εξολοκλήρου ή ως επί το πλείστον μη προβλέψιμο»! Είναι οι συμβάσεις «ελάχιστων - μηδενικών ωρών» και «κατά παραγγελία» χωρίς συγκεκριμένα ωράρια και αμοιβές. Ο εργαζόμενος δεν ξέρει αν και πότε θα έχει δουλειά, και άρα αν, πότε και πόσο ελεύθερο χρόνο θα έχει.

Στο άρθρο 27 προσθέτει νέες κατηγορίες εργαζομένων για τις οποίες επιτρέπει την απασχόληση την Κυριακή και σε μέρες αργίας, και πιο συγκεκριμένα τους εργαζόμενους στη βιομηχανία Τροφίμων, σε επιχειρήσεις εμφιάλωσης φυσικού μεταλλικού νερού, παραγωγής αναψυκτικών και παραγωγής προϊόντων εμφιάλωσής τους.

Με τα άρθρα 25 και 26 καταργεί και τυπικά την πενθήμερη εργασία, αφού επιτρέπει στις επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας με το σύστημα εναλλασσόμενων βαρδιών και τις επιχειρήσεις που λειτουργούν 24 ώρες από Δευτέρα έως Σάββατο, να απασχολούν τους εργαζόμενους και έκτη μέρα, με μόνο αντίτιμο την προσαύξηση του μεροκάματου κατά 40% για την έκτη μέρα.

Στο άρθρο 31 επιφέρει νέο χτύπημα στο δικαίωμα της απεργίας, αφού όποιος συμμετέχει σε περιφρούρηση απεργίας, θα τιμωρείται τουλάχιστον με φυλάκιση 6 μηνών και με χρηματική ποινή 5.000 ευρώ! Ενώ «η επανειλημμένη τέλεση της αξιόποινης πράξης συνιστά επιβαρυντική περίσταση».

Στον αέρα η προστασία από την απόλυση

Σημειώνεται ότι με βάση τις ισχύουσες διατάξεις (άρθρο 339 του Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου), η καταγγελία της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου από τον εργοδότη είναι άκυρη σε μια σειρά περιπτώσεις, όπως για τις εγκυμονούσες. Το νομοσχέδιο μέσω της ρύθμισης για τη λεγόμενη «δοκιμαστική περίοδο» δρομολογεί το «ξήλωμα» ακόμα και της λειψής τέτοιας προστασίας που προβλέπει σήμερα ο νόμος.

Πιο συγκεκριμένα, στο άρθρο 4 προβλέπεται ότι στην περίπτωση που ο εργοδότης κρίνει ότι η δοκιμαστική υπηρεσία του εργαζόμενου δεν ήταν επιτυχής, «η σύμβαση υπό δοκιμή λύεται αυτοδικαίως». Αυτή η «αυτοδίκαιη λύση» σύμβασης αποτελεί στην πραγματικότητα νέα κατηγορία απόλυσης, που όπως φαίνεται δεν εξαιρεί ούτε τις εγκυμονούσες!

https://litlepost.blogspot.com/2023/09/16-2023.html

 

 

 

Κίνδυνοι για την υγεία των εργαζομένων στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας

Ορισμένες πλευρές του νομοσχεδίου του υπουργείου Εργασίας

Με το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας:

•           Επεκτείνονται αντεργατικές κατευθύνσεις της διευθέτησης του χρόνου εργασίας που έχουν ήδη νομοθετηθεί από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.λπ.) στη βάση των κατευθύνσεων της ΕΕ. Φτάνουμε έτσι να ξεπερνιούνται οι 13 ώρες εργασίας τη μέρα, χωρίς να υπολογίζονται μετακινήσεις, ενεργός και ανενεργός χρόνος κ.ο.κ.

Τι και αν πλήθος μελετών τεκμηριώνουν τις επιπτώσεις στην υγεία και τη ζωή των εργαζομένων από τις πολλές ώρες εργασίας... Αύξηση εργατικών «ατυχημάτων», αύξηση θανατηφόρων εργατικών «ατυχημάτων», αύξηση θανάτων και αναπηριών από επαγγελματικές ασθένειες, πρόωρη φθορά της υγείας... Χαρακτηριστικά, το σύνδρομο KAROCHI αναφέρεται στους θανάτους από διάφορα αίτια που αποδίδονται ακριβώς στις πολλές ώρες εργασίας, που με περισσό κομπασμό και περηφάνια επεκτείνει το νομοσχέδιο...

•           Επεκτείνει τις «ελαστικές» σχέσεις εργασίας και νομιμοποιεί «παράνομες - παράτυπες σχέσεις εργασίας» που ήδη εφαρμόζονταν ελέω εργοδοτικής ασυδοσίας και αυθαιρεσίας... Ενδεικτικότερο ίσως παράδειγμα η ομηρία των εργαζομένων με τις συμβάσεις μηδενικού χρόνου...

https://litlepost.blogspot.com/2023/09/16-2023.html

 

Έξω οι λαθρομετανάστες

Σάλτα και γαμίσου μικροαστούλη!!! Δεν τους γουστάρουμε τους λαθρομετανάστες και ούτε θα τους γουστάρουμε ποτέ!!!

Και επειδή σαν μικροαστούλης που είσαι δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβεις σε τι κόλαση ζει η εργατική τάξη, που δεν τη έχεις φανταστεί ούτε στους πιο φρικτούς σου εφιάλτες, επειδή αυτοί οι λαθρομετανάστες που φέρνουν βυθίζουν την εργατική τάξη σε μεγαλύτερη κόλαση από αυτήν που βρισκόταν, επειδή εγώ δεν είμαι ούτε βιομήχανος ούτε τσιφλικάς να θέλω περισσότερα εργατικά χέρια για να εξαθλιώσω περισσότερο την ζωή των εργατών, γιαυτό σου λέω σάλτα και γαμίσου!!!

Επειδή σαν μικροαστικό φοιτηταριάτο που είσαι, που το παίζεις «ανθρωπιστής», που και τώρα βολεμένος είσαι, και όταν τελειώσεις τη σχολή σου πάλι βολεμένος θα είσαι, κυρ Παντελή, που έχεις κάνει ψωμοτύρι τη λεξη ενώ στην ουσία αναφέρεσαι σε σένα τον ίδιο, και δεν με ενδιαφέρει αν το κάνεις από ηλιθιότητα ή είσαι πληρωμένος από την CIA, το ίδιο αποτέλεσμα έχει, γιαυτό σου λέω, αϊ σάλτα και γαμίσου μικροαστούλη!!!

Και όλη αυτή η μουσική τραπ και η αλητεία είναι απόρροια της εξαθλίωσης της εργατικής τάξης, που δεν έχει πια κανένα μέλλον, και το μόνο μέλλον που έχει είναι να γίνει μετανάστης μπας και σωθεί, γιαυτό σου λέω, αϊ σάλτα και γαμίσου!!!!

Σχολιο.- Μα οι κυβερνώντες τους φέρνουνε τους λαθρομετανάστες, και τους δίνουν επιδόματα. Και όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παγκόσμια. Υποστηριχτές της μετανάστευσης είναι η Μέρκελ, ο Ομπάμιας, ο Κλίγκον, ο Τζίφρας, ενώ ο Μητσοτάκουλας έχει διακηρύξει χίλιες φορές ότι είναι ενάντια στον νατιβισμό, στους αυτόχθονες δηλαδή, στους ντόπιους, στους Έλληνες. Τι κοινό έχω εγώ με όλους αυτούς; Τι κοινό έχω εγώ με τον αληταρά κωλόγερα Γκουτιέρεζ του αποικιοκρατικού ξεφτιλοΟΗΕ που υποστηρίζει τη μετανάστευση ενάντια στους αυτόχθονες; Τι κοινό έχω εγώ με το χαπακωμένο παλιοτόμαρο Τζίφρα που πήγε στη διεθνή διάσκεψη του αποικιοκρατικού ξεφτιλοΟΗΕ στο Μαρόκο και έβαλε και αυτός τη τζίφρα του να κουβαλήσουν 300 εκατομμύρια λαθρομετανάστες στην Ευρώπη;

https://litlepost.blogspot.com/2023/09/8-2023.html