http://litlepost.blogspot.com/2011/04/4-2011-1710.html
James Petras - Λιβύη και η υπεράσπιση του «ξεσηκωμού» α πό τον Ομπάμα
James Petras - Λιβύη και η υπεράσπιση του «ξεσηκωμού» από τον Ομπάμα
Λιβύη και η υπεράσπιση του «ξεσηκωμού» από τον Ομπάμα
Τις τελευταίες δύο εβδομάδες η Λιβύη έχει υποστεί την πιο βάρβαρη ιμπεριαλιστική επίθεση από αέρος, θαλάσσης και εδάφους στη σύγχρονη ιστορία της. Χιλιάδες βόμβες και πύραυλοι εκτοξευμένοι από αμερικάνικα και ευρωπαϊκά υποβρύχια, πολεμικά πλοία και αεροσκάφη, καταστρέφουν λιβυκές στρατιωτικές βάσεις, αεροδρόμια, δρόμους, λιμάνια, αποθήκες πετρελαίου, στρατιωτικά οχήματα, αεροπλάνα και στρατόπεδα. Δεκάδες ειδικές δυνάμεις της CIA και της SAS εκπαιδεύουν, συμβουλεύουν και χαρτογραφούν τους στόχους για τους αποκαλούμενους λίβυους ‘επαναστάτες’ που έχουν εμπλακεί σε εμφύλιο πόλεμο εναντίον της κυβέρνησης του Καντάφι, των ενόπλων δυνάμεών της, των λαϊκών πολιτοφυλακών και των πολιτών που την υποστηρίζουν. Παρά αυτή την μαζική στρατιωτική υποστήριξη και τον πλήρη έλεγχο των ουρανών και της ακτογραμμής της Λιβύης από τους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους, οι ‘επαναστάτες’ έχουν φανεί ανίκανοι να κινητοποιήσουν τη λαϊκή υποστήριξη σε χωριά ή πόλεις και υποχωρούν όταν αντιμετωπίζουν τα στρατεύματα της λιβυκής κυβέρνησης και τις πολιτοφυλακές στα χωριά. που μάχονται με ισχυρά κίνητρα. Μία από τις πιο αδύναμες δικαιολογίες γι’αυτήν την άδοξη υποχώρηση των επαναστατών που προσφέρουν οι Κάμερον-Ομπάμα-Σαρκοζύ και αντηχούν τα ΜΜΕ είναι οτι οι λίβυοι πελάτες τους ‘υστερούν σε οπλισμό’. Προφανώς οι Ομπάμα και κομπανία δεν συνυπολογίζουν τα εκατοντάδες αεροπλάνα, δεκάδες πολεμικά πλοία και υποβρύχια, τις εκαντοντάδες καθημερινές επιθέσεις και τις χιλιάδες βόμβες που πέφτουν επί της λιβυκής κυβέρνησης από την αρχή της δυτικής ιμπεριαλιστικής επίθεσης. Η ευθεία στρατιωτική επέμβαση από 20 μεγάλες και μικρότερες χώρες ενατίον του κυρίαρχου κράτους της Λιβύης όπως και όλοι οι συνεργάτες στα Ηνωμένα Έθνη δεν προσφέρουν κανένα στρατιωτικό πλεονέκτημα στους πελάτες των ιμπεριαλιστών, σύμφωνα με την καθημερινή φιλική προς τους εξεγερμένους προπαγάνδα. Οι Los Angeles Times παρολ’αυτά περιέγραψαν πως «...πολλοί επαναστάτες με φορτηγάκια γεμάτα με όπλα το έσκασαν...παρόλο που τα βαριά πολυβόλα τους και τα αντιαεροπορικά μπορούν να αντιμετωπίσουν στα ίσα κάθε κυβερνητικό όχημα.» Πράγματι, καμμία ‘επαναστατική’ δύναμη στη σύγχρονη ιστορία δεν έχει λάβει τόση συνεχή στρατιωτική υποστήριξη από τόσες πολλές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στη μάχη του με ένα καθεστώς. Πάντως, οι δυναμεις των ‘επαναστατών’ στην πρώτη γραμμή βρίσκονται σε πλήρη υποχώρηση, τρέχοντας υπό διάλυση και αηδιασμένοι με τους ‘επαναστάτες’ στρατηγούς τους και υπουργούς πίσω στη Βεγγάζη. Τη ίδια στιγμή οι ηγέτες των ‘επαναστατών’, με κομψά κουστούμια και στολές, απαντούν στην ‘έκκληση για μάχη’ παρευρισκόμενοι σε ‘συνόδους’ στο Λονδίνο όπου η ‘στρατηγική της απελευθέρωσης’ αποτελείται από την παράκλησή τους στα ΜΜΕ για χερσαίες δυνάμεις των ιμπεριαλιστών. Το ηθικό στους ‘επαναστάτες’ της πρώτης γραμμής είναι χαμηλό: με βάση αξιόπιστες αναφορές από το μέτωπο στην Αζνταμπίγια, «οι επαναστάτες...παραπονέθηκαν οτι οι διοικητές τους δεν φαίνονταν πουθενά. Γκρινιάζουν για συντρόφους που διέφυγαν στη σχετική ασφάλεια της Βεγγάζης....οτι δυνάμεις στη Βεγγάζη μονοπωλούν 400 ασυρμάτους από δωρεές και άλλα 400 δορυφορικά τηλέφωνα που ήταν προορισμένα για το πεδίο μάχης...οι επαναστάτες ισχυρίζονται οτι οι διοικητές σπάνια επισκέπτονται το πεδίο της μάχης και ασκούν ελάχιστη εξουσία καθώς πολλοί μαχητές δεν τους εμπιστεύονται» (Los Angeles Times, 3/31/2011). Προφανώς το Twitter δεν πιάνει στο πεδίο της μάχης. Οι αποφασιστικοί παράγοντες σε έναν εμφύλιο πόλεμο δεν είναι τα όπλα, η εκπαίδευση ή η ηγεσία, αν και σίγουρα αυτοί οι παράγοντες είναι σημαντικοί: Η βασική διαφορά ανάμεσα στις στρατιωτικές ικανότητες των φιλοκυβερνητικών λιβυκών δυνάμεων και αυτές των Λίβυων ‘επαναστατών’ που υποστηρίζονται τόσο από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές όσο και από τους ‘προοδευτικούς’, είναι τα κίνητρά τους, οι αξίες τους, τα πλεονεκτήματά τους. Η δυτική ιμπεριαλιστική επέμβαση έχει εξυψώσει την εθνική συνείδηση στους Λίβυους, που τώρα βλέπουν την μάχη με τους αντικανταφικούς ‘επαναστάτες’ ώς μια μάχη για υπεράσπιση της πατρίδας τους ενάντια σε δυνάμεις από αέρα και θάλασσα και έναν στρατό-μαριονέτα στο έδαφος, ένα αρκετά δυνατό κίονητρο για οποιοδήποτε λαό και στρατό. Το αντίθετο ισχύει για τους ‘επαναστάτες’, των οποίων οι ηγέτες έχουν παραδώσει την εθνική τους ταυτότητα και εξαρτώνται ολοκληρωτικά από τη στρατιωτική ιμπεριαλιστική επέμβαση για να τους θέσει στην εξουσία. Ποιοί βαθμοφόροι ‘επαναστάτες’ θα ρισκάρουν τη ζωή τους πολεμώντας τους συμπατριώτες τους, απλά για να θέσουν τη χώρα τους υπό ιμπεριαλιστική ή νεο-αποικιοκρατική εξουσία? Επιτέλους οι δυτικοί δημοσιογράφοι άρχισαν να φέρνουν στο φως αναφορές για λαϊκές πολιτοφυλακές υπέρ της κυβέρνησης σε πόλεις και χωριά που απωθούν τους ‘επαναστάτες’ και το πώς «ένα τσούρμο ντόπιων γυναικών εμφανίστηκε ξαφνικά στο χωριό και άρχισε να ζητοκραυγάζει για τους αντάρτες», έλκοντάς τους υποστηριζόμενους από τη Δύση αντάρτες σε μια θανάσιμη ενέδρα οργανωμένη από τους φιλοκυβερνητικούς συζύγους και γείτονές τους. (Globe and Mail, 28/3/11) Οι ‘επαναστάτες’ που μπαίνουν στα χωριά θεωρούντια εισβολείς, σπάζοντας πόρτες, ανατινάζοντας σπίτια και συλλαμβάνοντας και κατηγορώντας ντόπιους ηγέτες για ‘πεμπτοφαλαγγίτες’ του Καντάφι. Η απειλή στρατιωτικής κατοχής από τους ‘αντάρτες’, η σύλληψη και κακοποίηση ντόπιων ηγετών και η παρεμπόδιση των τοπικών οικογενειακών και κοινοτικών σχέσεων έχουν κινητοποιήσει ντόπιες πολιτοφυλακές και μαχητές σε έναν αγώνα εναντίον των υποστηριζόμενων από τη Δύση ‘επαναστατών’. Οι ‘επαναστάτες’ θεωρούνται εξωγενείς δυνάμεις όσον αφορά τις τοπικές και φυλετικές συμμαχίες. Ποδοπατώντας τα τοπικά ήθη, οι ‘επαναστάτες’ βρίσκονται τώρα σε εχθρικό έδαφος. Ποιός ‘αντάρτης’ θα ήθελε να πεθάνει υπερασπιζόμενος εχθρική περιοχή? Τέτοιοι ‘επαναστάτες’ το μόνο που μπορούν να κάνουν είνα να καλούν τις αεροπορικές δυνάμεις των ξένων να ‘απελευθερώνουν’ τα φιλοκυβερνητικά χωριά γι’αυτούς. Τα δυτικά ΜΜΕ, ανίκανα να συλλάβουν αυτά τα πλεονεκτήματα των φιλοκυβερνητικών δυνάμεων, αποδίδουν τη λαϊκή υποστήριξη στον Καντάφι σε εξαναγκασμό και εκφοβισμό, εμπιστευόμενα τους ισχυρισμούς των ‘επαναστατών’ οτι «όλοι εναντιώνονται κρυφά στο καθεστώς». Υπάρχει μια άλλη απτή πραγματικότητα που αγνοείται βολικά: Το καθεστώς του Καντάφι έχει αξιοποιήσει αποτελεσματικά τον πετρελαϊκό πλούτο της χώρας για να χτίσει ένα τεράστιο δίκτυο δημόσιων σχολείων, νοσοκομείων και κλινικών. Οι Λίβυοι έχουν το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στην Αφρική, με 14.900 δολλάρια ετησίως (Financial Times 2/4/11). Δεκάδες χιλιάδες φοιτητές χαμηλών εισοδημάτων λαμβάνουν υποτροφίες για να σπουδάσουν στη χώρα και στο εξωτερικό. Η αστική υποδομή έχει εκσυγχρονιστεί, η αγροτική παραγωγή επιδοτείται και οι παραγωγοί και κατασκευαστές μικρής κλίμακας λαμβάνουν κυβερνητική ενίσχυση. Ο Καντάφι έχει επιβλέψει αυτά τα αποτελεσματικά προγράμματα, παράληλα με τον πλουτισμό της δικιάς του φυλής και οικογένειας. Απ’την άλλη οι Λίβυοι επαναστάτες και οι ιμπεριαλιστές μέντορές τους έχουν στοχοποιήσει την οικονομία, βομβάρδισαν λιβυκές πόλεις, διέκοψαν τα εμπορικά δίκτυα, σταμάτησαν τη διανομή επιδοτούμενων τροφίμων και κοινωνικής πρόνοιας, έκλεισαν τα σχολεία και εξανάγκασαν εκατοντάδες χιλιάδες ξένων επαγγελματιών, δασκάλων, γιατρών και εργατών να φύγουν απ’τη χώρα. Οι Λίβυοι, που σε άλλη περίπτωση απεχθάνονται την μακρόχρονη απολυταρχική εξουσία του Καντάφι, βρίσκνται αντιμέτωποι τώρα με την επιλογή ανάμεσα στην υποστήριξη ενός προχωρημένου και λειτουργικού κράτους πρόνοιας και την στρατιωτική κατάκτηση κατευθυνόμενη από ξένους. Πολλοί έχουν επιλέξει, αρκετά λογικά, την πλευρά του καθεστώτος. Το μειονέκτημα των υποστηριζόμενων από την αυτοκρατορία ‘επαναστατικών’ δυνάμεων, παρά την τεράστια τεχνικο-στρατιωτική υπεροχή τους οφείλεται στην κουίσλινγκ ηγεσία τους, το ρόλο τους σαν ‘εσωτερικοί αποικιοκράτες’ που εισβάλλουν σε τοπικές κοινότητες και πάνω απ’όλα στην διακηρυγμένη καταστροφή ενός συστήματος κοινωνικής πρόνοιας που έχει ευεργετήσει εκατομμύρια κονών Λίβυων για δύο γενιές. Η αποτυχία των ‘επαναστατών’ να προχωρήσουν, παρά τη μαζική υποστήριξη των ιμπεριαστιών από αέρα και θάλασσα, σημαίνει οτι ο ‘συνασπισμός’ των ΗΠΑ-Βρετανίας-Γαλλίας θα πρέπει να κλιμακώσει την επέμβαση πέρα από την αποστολή ειδικών δυνάμεων, συμβούλων και ομάδων δολοφονιών της CIA. Δεδομένου οτι ο διακηρυγμένος στόχος των Ομπάμα-Κλίντον είναι η ‘αλλαγή καθεστώτος’, δεν υπάρχει επιλογή από το να εισάγουν ιμπεριαλιστικά στρατεύματα, μεγάλης κλίμακας αποστολές οχημάτων και τανκς, και να αυξήσουν τη χρήση των κατατρεπτικών πυρομαχικών απεμπλουτισμένου ουρανίου. Δεν υπάρχει αμφιβολία οτι ο Ομπάμα, το δημόσιο πρόσωπο της «ανθρωπιστικής ένοπλης επέμβασης» στην Αφρική, θα υποστηρίξει ακόμα μεγαλύτερα και γκροτέσκα ψέμματα,καθώς Λίβυοι χωρικοί και κάτοικοι πόλεων θα πέφτουν θύματα του ιμπεριαλιστικού του οδοστρωτήρα. Ο ‘πρώτος μαύρος πρόεδρος’ της Ουάσιγκτον θα κερδίσει την ιστορική κακοφημία σαν ο αμερικάνος πρόεδρος υπεύθυνος για τη σφαγή εκακοντάδων μαύρων Λίβυων και τη μαζική έξοδο εκατομμυρίων υποσαχάριων Αφρικανών εργατών που εργάζονταν υπό το σημερινό καθεστώς (Globe and Mail 28/3/11) Χωρίς αμφιβολία, οι αγγλοαμερικάνοι πρροδευτικοί και αριστεριστές θα συνεχίσουν να συζητάνε (σε πολιτισμένους τόνους) τα συν και τα μείον της ‘επέμβασης’, ακολουθώντας τα βήματα των προκατόχων τους, των γάλλων σοσιαλιστών και των αμερικανών του New Deal του 1930 που κάποτε συζητούσαν για τα συν και τα μείον του να υποστηρίξουν τη δημοκρατική Ισπανία καθώς ο Χίτλερ και ο Μουσσολίνι βομβάρδιζαν τη δημοκρατία για λογαριασμό των ‘επαναστατικών’ φασιστικών δυνάμεων υπό τον στρατηγό Φράνκο που σηκώναν τη σημαία των Φαλαγγιτών ‘Οικογένεια, Εκκλησία και Πολιτισμός’ –ένα φασιστικό πρωτότυπο της ‘ανθρωπιστικής επέμβασης’ του Ομπάμα για λογαριασμό των ‘επαναστατών’ του.
