Λιβύη. Επιδρομή κατά της κοινής λογικής...

Λιβύη. Επιδρομή κατά της κοινής λογικής…
Προσπαθώ να συγκρατηθώ, σεβόμενος τους αναγνώστες της εφημερίδος που με φιλοξενεί, ώστε να μην χρησιμοποιήσω χυδαία και βρώμικη γλώσσα, προσπαθώντας να περιγράψω τι ακριβώς συμβαίνει αυτές τις μέρες στην Λιβύη. Δυσκολεύομαι πολύ, είναι σχεδόν αδύνατο να ανοίξει κανείς το καπάκι ενός βόθρου για να κοιτάξει μέσα και να αποφύγει την μπόχα που αναδύεται, που προκαλεί αποστροφή, αηδία, αναγούλα. Πάρετε λοιπόν βαθιά ανάσα!
Γιατί γίνονται όλα αυτά στην Λιβύη; Για την προστασία του λαού της, μας πληροφορεί ο πρόεδρος Ομπάμα προσβάλοντας, ανελέητα τη νοημοσύνη μας και την λογική μας.
Βομβαρδίζεται δηλαδή, μας λέει, ένας ολόκληρος λαός, καταστρέφεται η υποδομή της χώρας του, διαλύεται η οικονομία του, καταργείται η εθνική του ανεξαρτησία, η αξιοπρέπειά του, για το … καλό του. Τέτοια διαστροφή της γλώσσας ούτε ο ίδιος ο Όργουελ δεν θα μπορούσε ποτέ να την φανταστεί.
Σαράντα χρόνια προσπαθεί ο Μουαμάρ Καντάφι να μετατρέψει έναν νομαδικό, αμόρφωτο, φτωχό λαό σε σύγχρονο οργανωμένο κράτος και μόλις πλησίαζε να το καταφέρει, πλάκωσαν οι «σύμμαχοι», οι «προστάτες» των λαών και ανέλαβαν δράση.
Σε λίγο δεν θα υπάρχει πια Λιβύη, θα γίνει κι αυτή μια υποτελής χώρα, θα κυβερνάται από αχυράνθρωπους, όπως όλες οι υπόλοιπες χώρες του «ελευθέρου κόσμου», θα έχει μετατραπεί σε πτώμα και θα έχει προσφερθεί βορά στους διεθνείς γύπες.
Αλλά ποιος είναι αυτός ο «λαός» για τα δικαιώματα του οποίου κόπτονται οι «σύμμαχοι»; Μήπως είναι τα εκατομμύρια του Λιβυκού λαού, τον οποίον οι δυτικοί «δημοκράτες» έχουν αποκλείσει επικοινωνιακά από τον υπόλοιπο κόσμο και περί της βουλήσεως του οποίου δεν ακούμε τίποτα; Όχι.
Είναι μερικοί τυχοδιώκτες, μισθοφόροι της δεκάρας, που τους δίνουν από δέκα δολάρια, τους βάζουν να χοροπηδάν μπρος στις κάμερες χαμογελώντας, κάνοντας το σήμα της νίκης, αδειάζοντας και κανέναν γεμιστήρα ενίοτε, για να τους δείχνουν εν συνεχεία στον μέσο Ευρωπαίο και Αμερικάνο «δημοκράτη», τον οποίο κατέστησαν πνευματικά ανάπηρο, ανίκανο να σκέφτεται και να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα, ώστε να τον πείθουν ότι ορθώς βομβαρδίσουν, ισοπεδώνουν μια χώρα και τον λαό της, για το …καλό του.
Όμως είναι οι «σύμμαχοι» εκείνοι που δουλεύουν πάντα με μισθοφόρους κι όχι ο συνταγματάρχης Καντάφι, όπως διαδίδουν ψευδέστατα.
Μισθοφόροι παντού, από τον απλό λαντζιέρη του αεροπλανοφόρου, μέχρι τον ανταποκριτή δημοσιογράφο, τον υπάλληλο των διαφόρων οργανισμών της «διεθνούς κοινότητος», τους μυστικούς πράκτορες που διαβρώνουν τα έθνη και υποθάλπουν εξεγέρσεις, τους δικαστές των διαφόρων «διεθνών δικαστηρίων», και τους πολιτικούς που αποτελούν την συμμαχία των προθύμων.
Υπάρχει ένα θεώρημα της «πολιτικής γεωμετρίας» που λέγεται «θεώρημα του αντιθέτου» το οποίο επισημαίνει ότι τα πράγματα, όπου εμπλέκονται οι «σύμμαχοι», είναι ακριβώς αντίθετα απ’ ότι λέγονται. Ό,τι εγκληματικό κάνουν αυτοί το προσάπτουν στον αντίπαλό των, κι όποιο δίκιο έχει ο αντίπαλος, το προσεταιρίζονται αυτοί.
Εν προκειμένω, εμφανίζονται οι «σύμμαχοι» ως υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και ο Μ. Καντάφι ως ο καταπατητής των. Ε λοιπόν, στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Πράγματι, ο Μ. Καντάφι από το 1988 έχει θεσπίσει το Διεθνές Βραβείο αλ-Καντάφι για τα ανθρώπινα δικαιώματα (Al-Gaddafi International Prize for Human Rights), το οποίο συνοδεύονταν αρχικά με το ποσό των 10 εκατ. δολαρίων, και απονέμεται από τον οργανισμό, Βορράς-Νότος, με έδρα την Ελβετία.
Αντίθετα, στο ίδιο διάστημα, οι «σύμμαχοι» ισοπέδωσαν πολλές χώρες και μετέτρεψαν τους λαούς των σε μάζες απελπισμένων, εξαθλιωμένων δούλων, χωρίς απολύτως κανένα ανθρώπινο δικαίωμα, οεδ.
Πολλές διεθνείς προσωπικότητες και οργανισμοί έχουν τιμηθεί με αυτό το βραβείο για την ξεχωριστή συνεισφορά τους στο χώρο της βοήθειας προς τον άνθρωπο και της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με την υποστήριξη της διεθνούς ειρήνης. Σήμερα το ποσό που απονέμεται είναι της τάξης των 250.000 δολαρίων.
Μεταξύ των τιμηθέντων είναι ο Νέλσον Μαντέλα, Τα Παιδιά της Παλαιστίνης, οι Ιθαγενείς λαοί της Αμερικής, το Αφρικανικό Κέντρο για την Καταπολέμηση του AIDS, τα Παιδιά της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, η Ένωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Κοινωνιών και των Λαών της Αφρικής, ο Φιντέλ Κάστρο, τα Παιδιά του Ιράκ και πολλοί άλλοι.
Στο ίδιο μήκος κύματος, της διαστροφής της πραγματικότητος, κινείται και ο κ. Ε. Βενιζέλος. Πρέπει να γίνει σεβαστή η «βούληση του λαού της Λιβύης», δηλώνει αναίσχυντα, ο υπουργός εθνικής αμύνης ο καθηγητής του συνταγματικού δικαίου, ο οραματιστής της «βουλήσεως του λαού της Λιβύης». Τι «δημοκρατική» ευαισθησία!
Στην πραγματικότητα όμως, τι υποκρισία! Ένας ειδικός νομικός, όπως αυτός, δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται τον εξευτελισμό του διεθνούς δικαίου και των οργανισμών που επιβλέπουν της διεθνή νομιμότητα που συντελείται!
Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται τον εξευτελισμό της έννοιας της δημοκρατίας, που λαμβάνει χώρα, εφ’ όσον όλα τα ψέματα τα οποία λέγονται, όλα τα εγκλήματα τα οποία διαπράττονται, λέγονται και διαπράττονται συνειδητά στο όνομα της δημοκρατίας. Δεν μπορεί να μην συνειδητοποιεί ότι αυτή η δημοκρατία χρησιμοποιείται ως κάλυμμα ενός επελαύνοντος διεθνούς φασισμού!
Αντί λοιπόν να βγει και να καταγγέλλει μετά βδελυγμίας όλα τα τεκταινόμενα και να οδηγήσει την σκέψη των μη ειδικών, γνωμοδοτεί έτσι ώστε να καλύπτει νομικά τους επιδρομείς, ταυτίζεται μ’ αυτούς, αποπροσανατολίζει, παραπλανά την σκέψη του απλού λαού, και «σκεπάζει» το έγκλημα που διαπράττουν οι διεθνείς νονοί εις βάρος του λαού της Λιβύης.
Άκουγα τις προάλλες τον κύριο Τσουκαλά, καθηγητής κι αυτός και πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ, να λέει, ότι όταν βλέπει τον Μουαμάρ Καντάφι, του φαίνεται λίγο σχιζοφρενής. Και έχει δίκιο. Στον δυτικό διεφθαρμένο πολιτισμό, στον οποίο αυτός κάνει καριέρα, δίπλα στους ψεύτες, τους κλέφτες, τους υποκριτές και τους κομπιναδόρους, όποιος είναι αυθεντικός, άμεσος, ανεπιτήδευτος φαντάζει από περίεργος έως σχιζοφρενής. Έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ στα ψεύτικα λόγια, τα προσποιητά χαμόγελα, στο πολιτικό θέατρο που παίζεται από τα νούμερα που συνεδριάζουν στις Βρυξέλες, ώστε αδυνατούμε να κατανοήσουμε και να δεχθούμε την αληθινή, την αυθεντική πολιτική.
Γιατί όμως δείχνουν ότι κόπτονται τόσο πολύ οι διεθνείς γκάγκστερ, για την δημοκρατία και τα πολιτικά δικαιώματα του λαού της Λιβύης;
Η προφανής απάντηση είναι, για να πλιατσικολογήσουν την περιουσία της Λιβύης η οποία ανέρχεται σε περίπου πέντε με έξι τρισεκατομμύρια δολάρια, και να καλύψουν με αυτά ένα μέρος του ακάλυπτου χρήματος το οποίο έχουν τυπώσει και έχει οδηγήσει την παγκόσμια οικονομία σε χρηματοπιστωτική κρίση.
Αυτό είναι σωστό ως πρώτη προσέγγιση. Υπάρχουν όμως κι άλλοι λόγοι, λιγότερο προφανείς. Πχ, επειδή δεν μπορούν να προσβάλλουν στρατιωτικά το Ιράν, αποφάσισαν να ανατρέψουν το καθεστώς του, καθώς και αυτό της Συρίας, εκ των έσω. Προκαλούν λοιπόν ανατροπές σ’ όλον τον μουσουλμανικό κόσμο με την ελπίδα, και τους υπόγειους χειρισμούς των βεβαίως, να πάρουν φωτιά το Ιράν και η Συρία.
Μ’ άλλα λόγια βάζουν φωτιά γύρω - γύρω για να κάψουν το οικόπεδο το οποίο θέλουν να καταπατήσουν. Για λίγο, τους ξέφυγε η φωτιά προς το Μπαχρέιν, όμως έκαναν εισβολή τα στρατεύματα της «δημοκρατικής» Σαουδικής Αραβίας και την έσβησαν εγκαίρως, σκοτώνοντας και ισοπεδώνοντας, χωρίς να συγκινηθεί κανένας «δημοκράτης», κανένας ευαίσθητος στα «ανθρώπινα δικαιώματα», και στην «βούληση του λαού του Μπαχρέιν», από την «διεθνή κοινότητα».
Στην εφαρμογή του σχεδίου αυτού θυσίασαν ακόμα και τον δικό τους, τον Μουμπάρακ της Αιγύπτου, ο οποίος βέβαια θα αποσυρόταν έτσι κι αλλιώς το Φθινόπωρο, λόγω ηλικίας. Είμαι περίεργος να δω, θα επιτύχει αυτό το σχέδιο ή μήπως γυρίσει ο αέρας και η φωτιά καταστεί ανεξέλεγκτη και ανάψουν η Ευρώπη και η Αμερική.
Άλλοι λόγοι, τακτικής της παγκοσμιοποιήσεως, είναι να πλημμυρίσει η Ευρώπη με λαθρομετανάστες, ή ακόμη να υπονομευθεί ο Μπερλουσκόνι, ο οποίος φαίνεται να κάνει ζαβολιές στην πολιτική της παγκοσμιοποίησης. Δεν επιτρέπει να κατακλυσθεί η Ιταλία από λαθρομετανάστες, και αντί να δανεισθεί, επαναπατρίζει Ιταλικά κεφάλαια, πράγματα πολύ ενοχλητικά για τους διεθνείς μαφιόζους. Προσπάθησαν λοιπόν να τον διαβάλουν, να τον συκοφαντήσουν, εξαγοράζοντας κάτι πορνίδια, αλλά φαίνεται ότι ο Ιταλικός λαός είναι πιο ώριμος από ότι υπολόγιζαν. Έτσι αποφάσισαν να τον ελέγξουν μέσω Λιβύης, ελέγχοντας την ροή του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.
Υπάρχει όμως κι ένας άλλος λόγος, γεωπολιτικής σημασίας. Ο λόγος αυτός είναι η παγκόσμια επικυριαρχία, που έχει καρφωθεί στα αρρωστημένα μυαλά ορισμένων πολιτικώς ψυχοπαθητικών ατόμων. Αυτή τη συλλογική ψυχασθένεια βιώνουμε στις μέρες μας. Η κατάκτηση συνεχίζεται. Η Λιβύη είναι μια πράξη αυτού του έργου. Πρώτα οι ευάλωτες χώρες, οι ασθενείς κρίκοι, και μετά οι ισχυρότερες. Αν νομίζουν οι Γάλλοι, οι Βρετανοί, οι Γερμανοί ότι θα την γλυτώσουν είναι τραγικά γελασμένοι. Θα έρθει σύντομα και η δική των η σειρά, και θα βρεθούν προ εκπλήξεως, όταν θα διαπιστώσουν ποσό μόνοι και ευάλωτοι κατέστησαν.
Θα διαπιστώσουν τότε, ότι όταν αποσταθεροποιούσαν τις έννοιες του δικαίου, της αλήθειας, την λογική, την διαφάνεια, όταν βοηθούσαν να καταστραφούν τα μικρά εθνικά κράτη, πριόνιζαν το κλαδί πάνω στο οποίο καθόταν. Τότε όμως θα είναι πολύ αργά για να σταματήσουν την ελευθέρα πτώση στο κενό στην οποία θα βρίσκονται.
Όλος ο δυτικός κόσμος βρίσκεται σήμερα σε μια προϊούσα σήψη, σε μια άνευ προηγουμένου παρακμή. Η Αμερική είναι μια ήδη χρεοκοπημένη χώρα. Η Ευρώπη το ίδιο. Όλος ο δυτικός κόσμος έχει ήδη καταρρεύσει οικονομικά, πολιτισμικά, ηθικά. Βιολογικά γηράσκει και εξαφανίζεται, ιδεολογικά στέρεψε, και το κυριότερο, έχασε τον αυτοσεβασμό του, την αξιοπρέπειά του, και την εκτίμηση, της υπόλοιπης ανθρωπότητος. Μοιάζει να έχει υποστεί βαρύ εγκεφαλικό και να αργοπεθαίνει μέσα στις βρωμιές που ο ίδιος δημιούργησε.
Προκαλεί ανατριχίλα, όχι τόσο η βία που ασκείται εναντίον των διαφόρων λαών, όσο η θρασύτητα, η αναίδεια, με την οποία αυτή δικαιολογείται.
Διερωτάται κανένας, είναι δυνατόν ο πρόεδρος μιας ηγέτιδας χώρας, όπως ο πρόεδρος Ομπάμα, να διαστρεβλώνει τόσο πολύ την πραγματικότητα, ισχυριζόμενος ότι ο Μ. Καντάφι κακοποιεί τον λαό του, ενώ αυτός πάει για να τον σώσει, …βομβαρδίζοντας τον;
Να ομολογεί ότι έδωσε εντολή στις μυστικές υπηρεσίες της χώρας του, η οποία υποτίθεται βρίσκεται υπό την εποπτεία του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ, να αναλάβουν μυστικές, σκοτεινές, ύποπτες αποστολές σε μια ανεξάρτητη χώρα, και ο ΟΗΕ να κάθεται να τον ακούει χωρίς να τον εγκαλεί;
Αυτή ήταν η έννοια της «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων»; Αυτό εννοούσε ο ΟΗΕ εκδίδοντας το σχετικό ψήφισμα; Να απαγορεύεται δηλαδή στην Λιβυκή αεροπορία να βομβαρδίζει τους «αντιφρονούντες», αλλά να επιτρέπεται να βομβαρδίζουν οι «σύμμαχοι» για λογαριασμό των «αντιφρονούντων» την Λυβική αεροπορία;
Ή μήπως ζώνη απαγόρευσης πτήσεων σημαίνει απόβαση στο έδαφος της Λιβύης Βρετανών κομάντος της SAS, όπως και έγινε, ή μήπως ενίσχυση των «αντιφρονούντων» με όπλα και εφόδια και ταυτόχρονα επιβολή εμπάργκο στις νόμιμες δυνάμεις της χώρας, όπως και γίνεται. Διότι το ακούσαμε κι αυτό το πρωτάκουστο, και είδαμε τους Ειρηνοποιούς να επεμβαίνουν…υπέρ του ενός των αντιμαχομένων.
Αλλά υπάρχουν και χειρότερα. Είδαμε τον ΟΗΕ που η αποστολή του είναι να αποτρέπει την επιθετικότητα, να δίνει άδεια σε χώρες να επιτεθούν, να εισβάλουν και να βομβαρδίσουν μια ανεξάρτητη κυρίαρχη χώρα. Εν συνεχεία δε να μην επιβλέπει πώς χρησιμοποιείται η άδεια αυτή. Είδαμε εν συνεχεία το ΝΑΤΟ να αναλαμβάνει δράση χωρίς εξουσιοδότηση του ΟΗΕ. Είδαμε δηλαδή τον ΟΗΕ να γίνεται μια πατσαβούρα στα χέρια των ιμπεριαλιστών με την οποία αυτοί καθαρίζουν τις βρωμιές των.
Δεν υπάρχει πλέον, ούτε πολιτική αξιοπρέπεια, ούτε διπλωματία, αλλά κυρίως δεν υπάρχει, αν υπήρξε ποτέ, διεθνές δίκαιο. Ωμές επεμβάσεις, εμφανείς αλλά και υπόγειες, γίνονται σε κυρίαρχα κράτη. Ηγέτες συκοφαντούνται, δαιμονοποιούνται, δολοφονούνται. Παράνομα διεθνή δικαστήρια στήνονται που σκοπό έχουν να καθαρίσουν τους πολιτικούς αντιπάλους του «διεθνούς καθεστώτος», ποδοπατώντας κάθε έννοια δικαίου, ηθικής, αξιοπρέπειας.
Όλα όσα λέγονται για διεθνή νομιμότητα, για ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι παρά υποκρισίες, που σκοπό έχουν να παραπλανήσουν τον μέσο αφελή, αδιάφορο, απερίσκεπτο, κουρασμένο, απασχολημένο με τον αγώνα της καθημερινής επιβίωσης δυτικό ψηφοφόρο, και να εξασφαλίσουν έτσι δημοκρατικό άλλοθι στις εγκληματικές ενέργειές των.
Ο κατήφορος δεν έχει τελειωμό. Ωμές επεμβάσεις στα εσωτερικά μιας ανεξάρτητης χώρας, πέρα από κάθε έννοια πολιτικής. Διαβάζουμε. Ο πρόεδρος Ομπάμα προειδοποίησε τον συνταγματάρχη Μ. Καντάφι, από το Οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου, όπου δέχτηκε τον Δανό πρωθυπουργό Λαρς Λόκε Ράσμουσεν, ότι έχει χάσει την νομιμότητά του και πρέπει να εγκαταλείψει την εξουσία, πριν από την συνάντηση που προβλέπεται να έχει η υπουργός του των Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον… με εκπροσώπους της Λιβυκής αντιπολίτευσης στο Παρίσι.
Ο πρόεδρος λοιπόν Ομπάμα, και οι «σύμμαχοι», ξαφνικά δεν αναγνωρίζουν τον Μ. Καντάφι ως νόμιμο εκπρόσωπο του Λιβυκού λαού. Ενώ τον αναγνώριζαν επί σαράντα χρόνια που η Λιβύη ήταν μέλος του ΟΗΕ, κι όλα τα λαμόγια του «ελευθέρου κόσμου» έτρεχαν να φωτογραφηθούν μαζί του, με το αζημίωτο φυσικά.
Ο κ. Παπανδρέου, τζούνιορ, ήταν μέλος του ιδρύματος Καντάφι, το London school of economics, ποιος ξέρει πόσα πήρε για να δημιουργήσει την έδρα Καντάφι, που ακόμα σήμερα διατηρεί. Τα βραβεία Καντάφι διανέμονται επί είκοσι πέντε χρόνια, χωρίς κανένας να διαμαρτυρηθεί. Ο Σαρκοζί, δέχτηκε την χρηματοδότηση της προεκλογικής του εκστρατείας από τον άνθρωπο που τώρα βομβαρδίζει, ο Ανδρέας είχε πάρει τεράστια ποσά, όπως αποκάλυψε ο Μίκης Θεοδωράκης, για να …διώξει τις «βάσεις του θανάτου». Ο Μπερλουσκόνι το ίδιο. Και πόσοι άλλοι που δεν ξέρουμε.
Το αίσχος συνεχίζεται. Οι μισθοφόροι των δέκα δολαρίων χαρακτηρίζονται και νομιμοποιούνται ως...«αντιπολίτευση» με την οποία συνομιλεί η υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ. Αυτή δε παροτρύνει και απειλεί τους συνεργάτες του Μ. Καντάφι ότι αν δεν τον εγκαταλείψουν και δεν λιποτακτήσουν, θα τους στείλει στο διεθνές ποινικό δικαστήριο.
http://www.proinoslogos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4128&catid=35