e-mail που λάβαμε

24γράμματα
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
γράφει ο Γιώργος Δαμιανός
“Ή θα ψηλώσει ο κοντός ή θα γίνει ήρωας ο "μακελάρης" της Μεσογείου”

Ο κοντός πρόεδρος, σύζυγος του ωραίου μανεκέν, ήταν ιδιαίτερα εκνευρισμένος. Η συζήτηση είχε ξεκινήσει εδώ και ώρα, αλλά η σύζυγος, ακόμα δεν είχε φτάσει. Ο ανέραστος διεθνολόγος, παγκοσμίου φήμης, επέμενε με ένα εκνευριστικό πείσμα:
- “Πρόεδρε, πρέπει να επιτεθούμε. Να επιτεθούμε άμεσα και δυναμικά στο "μακελάρη" της Μεσογείου. Θυμήσου τον προκάτοχο σου το 2003. Εβδομάδες ολόκληρες το σκεφτόταν και τον πρόλαβαν άλλοι”
- “Μα, πως είναι δυνατόν;” απαντά, αμήχανα, ο πρόεδρος, “μόνοι μας, χωρίς να ρωτήσουμε τον Μεγάλο; Δεν κινδυνεύει άλλωστε η συλλογική ασφάλεια του πλανήτη από έναν "ανισόρροπο μακελάρη". Και οι σοφοί; Τι λένε οι σοφοί”;
Ο ανέραστος διεθνολόγος, διεθνούς φήμης, έψαξε για λίγο τα χαρτιά του και περιχαρής σήκωσε ένα κιτρινισμένο χαρτί.
- Νάτο, νάτο, το λένε απερίφραστα, φώναξε ο ανέραστος διεθνολόγος, παγκοσμίου φήμης, κρατώντας ένα κιτρινισμένο βιβλίο, από εκείνα που μισούσε, όταν ήταν πρωτοετής φοιτητής και κρύβοντας, επιμελώς, το εξώφυλλο. Και αμέσως το διάβασε δυνατά: “Η συλλογική ασφάλεια ούτε υπήρξε, ούτε θα υπάρξει ποτέ. Ένας ζωντανός οργανισμός πραγματοποιεί, μέσα στα σύνορά του, τη δική του ασφάλεια και αρνείται να εμπιστευθεί το μέλλον του στα χέρια του ξένου” [1]
- “Μμμ! Καλό ακούγεται, αν και μιλά για κάτι σύνορα, εμείς κάλλιστα μπορούμε να διευρύνουμε την έννοια των συνόρων. Και αν μας κατηγορήσουν αργότερα για επιλεκτική αντιμετώπιση, για ιδιοτέλεια για αυτά τα ασήμαντα πετρέλαια;”
- Κύριε πρόεδρε οι σοφοί το λένε ξεκάθαρα: “ στην αρχή των εχθροπραξιών θα χρησιμοποιήσω μια πρόφαση. Το αν είναι αληθοφανής ή όχι λίγο ενδιαφέρει. Δεν ελέγχεται ποτέ ο νικητής για το αν λέει ή όχι την αλήθεια”[2].
Ο κοντός πρόεδρος, σύζυγος του ωραίου Μανεκέν, ενθουσιάστηκε. Τον έβαλε να το διαβάσει ξανά και ξανά. Για ακόμα μια φορά ευγνωμονούσε την ωραία του γυναίκα, που του είχε συστήσει να προσλάβει τον ανέραστο ως σύμβουλο. Τα πράγματα φαινόταν ότι πήγαιναν σε καλό δρόμο. Δεν έπρεπε, όμως, να δείξει την ικανοποίηση του. Συνέχισε να κάνει το δύσπιστο
- “Δε με ενδιαφέρει για τους Αμερικάνους! για την Αμερική θα μιλάμε τώρα! (Φώναξε δυνατά βάζοντας την παλάμη του στο στέρνο). Δε με ενδιαφέρει τι θα μου πουν από το λογιστήριο του κόμματος! Αλλά αν με κατακεραυνώσει ο Άγιος Πατέρας της Ρώμης; Αν θα με απειλήσει; Πως θα αντιμετωπίσω το χριστεπώνυμο πλήθος των ψηφοφόρων μου;
Στην αίθουσα επικράτησε νεκρική σιγή. Αυτός ο άνθρωπος είχε τον τρόπο να χαλάει τα πάντα την τελευταία στιγμή. Τότε ο ανέραστος σύμβουλος ανέκραξε. Ούτε και αυτός ήλπιζε να το βρει στα αρχεία του υπολογιστή του:
- “Κύριε πρόεδρε σας διαβάζω τα λόγια του Αγίου Ποντίφηκα”. “Γενναιότατοι στρατιώτες… πάρτε το δόμο για τους Αγίους τόπους, ελευθερώστε αυτή τη γη από το γένος του Διαβόλου και υποτάξτε τη σε εσάς…Γι αυτό το λόγο αναλάβετε το ταξίδι, για την άφεση των αμαρτιών σας και εξασφαλίστε την αθάνατη δόξα του βασιλείου των ουρανών [3]
Στην αίθουσα επικρατούσε το πανδαιμόνιο. Αγκαλιές και φιλιά. Ο κοντός πρόεδρος, σύζυγος του ωραίου Μανεκέν, σηκώθηκε πανευτυχής, αγκάλιασε έναν- έναν τους συνεργάτες του, πλησίασε τον ανέραστο σύμβουλο, πίεσε τον εαυτό του να φανεί όσο γίνεται πιο σοβαρός και του είπε:
- “το Έθνος σε ευγνωμονεί. Είναι δίκαιο πατριώτες σαν και εσένα να μου ετοιμάσουν το Ιστορικό Διάγγελμα προς το Έθνος, για την έναρξη του πολέμου”
- “Μα κύριε πρόεδρε είναι ήδη έτοιμο, Ακούστε: Τα στρατεύματα τούτα δεν παρουσιάζονται ως εχθροί σας και η κυβέρνηση μας δεν προτίθεται να θίξει την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της χώρας σας, παρά μόνο όταν κινδυνεύει η άμυνα μας…εάν τα στρατεύματα μας συναντήσουν αντίσταση, η αντίσταση αυτή θα καμφθεί δια των όπλων και η κυβέρνηση σας θα φέρι την ευθύνη…” [4]
Σε λίγες μέρες η κλαγγή των όπλων μάτωσε τη σάρκα, τις ψυχές και τα μάτια των ανθρώπων της υφηλίου. Δεν είχε φύγει ακόμα ο Χειμώνας του 2011, εκείνος που πήρε μαζί του και την Άνοιξη. Έτσι και αλλιώς δε θα έφερνε το γιασεμί και τη λεβάντα, αλλά φωτιά εξ ουρανού. Κλάματα στα μάτια των παιδιών. Ένα τεράστιο “γιατί” στη μάνα που θάβει το βλαστάρι της στην έρημη γη ή σε εκείνη που έμεινε μοναχή της στη μακρινή Δύση.
Ποιος Θεός το ανέχεται να φεύγουν πρώτοι οι τελευταίοι;
Τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Έντρομος ο ανέραστος σύμβουλος ετοιμαζόταν να πάει στο γραφείο του προέδρου για να παραδώσει την παραίτηση του, όπως του είχε ζητηθεί. Τακτοποιώντας για τελευταία φορά τα χαρτιά του, βρήκε κάτι σημειώσεις (απ΄ εκείνες που δεν είχε καλομελετήσει στα φοιτητικά του χρόνια)
“Κατά τη διάρκεια του πολέμου, η συνήθεια της παθητικής υπακοής και ο φυσικός ενθουσιασμός για τους νικητές στρατηγούς μεταβάλλει τους στρατιώτες της πατρίδας σε στρατιώτες του μονάρχη ή των στρατηγών” [5]
- “ Τόσα χρόνια σπουδών και τι κατάφερα; Ή θα ψηλώσει ο κοντός ή θα γίνει ήρωας ο "μακελάρης" της Μεσογείου”, σκέφτηκε για πρώτη φορά ως έλλογο ον, ο ανέραστος διεθνολόγος παγκοσμίου φήμης.
Παραπομπές:
[1] Μπενίτο Μουσολίνι, Λόγος του 1936, όταν αποχώρησε από την Κοινωνία των Εθνών
[2] Αδόλφος Χίτλερ, 22 Αυγούστου 1939
[3] Πάπας Ουρβανός Β΄, κηρύσσει την πρώτη σταυροφορία, 1095
[4] Ιταλικό Τελεσίγραφο προς την Ελληνική Κυβέρνηση, 28 Οκτωβρίου 1940
[5] Ροβεσπιέρος, λόγος στη λέσχη των Ιακωβίνων, 18/12/1791
http://www.24grammata.com/?p=12043#more-12043

Περισσότερα στο 24grammata.com
και άλλα 1530 άρθρα στην ελληνική, αγγλική, γαλλική, γερμανική, ιταλική και ισπανική γλώσσα. Δωρεάν e-books (νέα βιβλία)
Δείτε όλο το αρχείο από την “λέξη της εβδομάδας” αλλά και άλλα ενδιαφέροντα άρθρα στη διεύθυνση www.24grammata.com. Μπορείτε να εγγραφείτε για να ενημερώνεστε για τα εβδομαδιαία ανανέωση από τα 24γραμματα, στη διεύθυνση http://24grammata.com/?page_id=6.