Ψύχραιμο σχόλιο για την πορεία και τους μετανάστες της Ηγουμενίτσας

ΤΟ ΠΙΟ ΨΥΧΡΑΙΜΟ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ & ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ

Η παρουσία μεταναστών στη χώρα μας δεν είναι άσχετη με την πολιτική της δικής μας χώρας.
Δε φταίει μόνο η γεωγραφική μας θέση.
Αυτό ας μην το ξεχνάμε.

Πως βρίσκονται στρατεύματα ελληνικά στο Αφγανιστάν.
Πως περιπολούν φρεγάτες ελληνικές στα ανοιχτά της Σομαλίας.
Και πως η χώρα μας είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Στην πορεία πάντως των αναρχικών δεν πήγα.
Συνειδητά.
Δε θεωρώ πως μέσα από τέτοιες διαδικασίες θα λυθεί το πρόβλημα των μεταναστών.
Μέσα από το να κάνεις μπάχαλο μια πόλη για λίγες ώρες... και με διαδηλωτές εκδρομείς που ήρθαν, είδαν και απήλθαν.
Η παρουσία τους σε τίποτε δεν άλλαξε την καθημερινότητα των μεταναστών.
Μόνο αγρίεψαν τους κατοίκους.
Όπως το διαπιστώσαμε και στα σχόλια που προηγήθηκαν.

Από κει και πέρα. Πήγα σήμερα στη γέφυρα στο Λαδοχώρι.
Όπως πάνε και πολλοί άλλοι κάτοικοι αυτής της πόλης.
Ναι, κι εμένα μου έχουν περικόψει το μισθό.
Αλλά δε θα γίνω φτωχότερη αν πάω λίγα φαγώσιμα στους συνανθρώπους μου που τους βλέπω δίπλα μου να στερούνται τα πάντα.
Στο κάτω κάτω προερχόμαστε οι περισσότεροι Ηπειρώτες από πατεράδες και παππούδες μετανάστες.
Όπως τώρα αυτοί οι άνθρωποι στην άκρη της πόλης μας έτσι και οι δικοί μας κάποτε βρέθηκαν στα ξένα χωρίς να έχουν στον ήλιο μοίρα.

Το ίδιο κάνουν, το τονίζω, πολλοί άλλοι κάτοικοι της Ηγουμενίτσας.
Ξέρουμε πως έτσι δεν μπορούμε να απαλείψουμε τη δυστυχία αυτών των ανθρώπων.
Αλλά και δεν είναι λόγος αυτός να μένεις στις φραστικές κατηγορίες κατά των ενόχων που προκαλούν το πρόβλημα.
Και που δεν είναι σε καμία περίπτωση οι ίδιοι οι μετανάστες.
Αυτοί είναι θύματα όπως κι εμείς. Είναι αδέρφια μας.

Πιέζουμε λοιπόν - πρέπει να πιέζουμε - και για πολιτικές πρωτοβουλίες που θα δώσουν πραγματική λύση.
Όχι με κραυγές...
Αλλά μέσα από τους φορείς που συμμετέχουμε.

Με το να δημιουργείς μπάχαλο όμως κανένα πρόβλημα των μεταναστών δε λύνεις.
Ίσα ίσα που εξωθείς σε ενέργειες εναντίον τους.
Και δίνεις λαβή να παρθούν μέτρα για σκληρότερη στάση.
Η παρουσία τόσων αστυνομικών προχτές στην Ηγουμενίτσα είναι απόδειξη.

Για μένα μόνο η οργανωμένη πάλη μπορεί να δώσει λύση.
Και η συνεχής δουλειά στο να αλλάξεις τη νοοτροπία των ανθρώπων.

Ξέρω πως δεν είναι εύκολο.
Μα ακριβώς για τούτο και το επιλέγω.

Γιατί και το πρόβλημα των μεταναστών είναι δύσκολο και τεράστιο.
Και δε λύνεται με εκδρομούλες της μιας μέρας.

Και ώσπου να λυθεί έχει θέση και η ανθρωπιστική βοήθεια.
Όση και όποια μπορεί ο καθένας μας να προσφέρει.
Είτε ατομικά είτε και συλλογικά.

Πχ η κ. Πολυξένη Ανδρεάδου στο Κέντρο Υγείας προσφέρει ιατρικές υπηρεσίες στους μετανάστες. Μπορεί κανείς να έρθει σε επαφή μαζί της και να συνδράμει τον αγώνα της με φάρμακα και άλλο υγειονομικό υλικό.
Ο παπα - Θόδωρος στον άγιο Σπυρίδωνα διοργανώνει συσσίτια.
Το ίδιο και κάποιες συλλογικότητες που έχουν δημιουργηθεί στην Ηγουμενίτσα για συμπαράσταση στους μετανάστες.
Αλλά και εκπαιδευτικοί της πόλης προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν τους μαθητές και να συγκεντρώσουν τρόφιμα.

Το σίγουρο είναι πως δεν μπορείς να λέγεσαι άνθρωπος μένοντας στο ζεστό σου σπιτάκι και παραγεμίζοντας την κοιλιά σου χωρίς να ενδιαφέρεσαι για το συνάνθρωπο που λίγα μέτρα πιο πέρα δεν έχει ούτε τα απαραίτητα να επιβιώσει.
Ήδη αρκετοί συμπολίτες έχουν συνηθίσει να κρεμάνε σε καθαρές τσάντες τρόφιμα που τους περισσεύουν έξω από τους κάδους.
Αυτά που για μας θεωρούνται σκουπίδια, δυστυχώς για τους μετανάστες θεωρούνται τροφή...
Ντροπή μας που έτσι συμβαίνει, αλλά είναι γεγονός. Αλλιώς δε θα μπαίνανε μέσα στους κάδους...

Κι όλα αυτά, το είπα, δεν αναιρούν την υποχρέωσή μας να παλεύουμε και σε πολιτικό επίπεδο για αντιμετώπιση των αιτιών που προκαλούν τη μετανάστευση και την προσφυγιά...
Λέω λοιπόν πως οι μετανάστες πρέπει να βρεθεί τρόπος να γυρίσουν στις πατρίδες τους και οι ξένοι στρατιώτες που τώρα βρίσκονται εκεί να γυρίσουν στις δικές τους.
Και να σταματήσει η εκμετάλλευση αυτών των χωρών από τους μεγάλους της γης.
Να μπορέσουν να ορθοποδήσουν και να μην αναγκάζονται οι λαοί τους να μεταναστεύουν.
Το λέω εδώ και το λέω και με την ψήφο μου και την καθημερινή μου δράση ως πολίτης και ως εργαζόμενη.

Όταν όμως βλέπω να αριβάρουν εδώ εκδρομείς - διαδηλωτές αγριεύομαι.
Και σε καμία περίπτωση δε με πείθουν ότι ήρθαν εδώ να λύσουν το πρόβλημα των μεταναστών.
Η παρουσία τους και μόνο εδώ, έτσι όπως οργανώθηκε και έγινε, πρόσβαλε το λαό της Ηγουμενίτσας.
Και το επιβεβαίωσαν και με τα σχόλια που άφησαν σ' αυτό εδώ το ποστ.

Φτάνοντας να χρησιμοποιήσουν ακόμη και το κατάπτυστο προβοκατόρικο σύνθημα για κονσερβοκούτια.
Ακόμη και αν ανάμεσα στους διαδηλωτές υπήρξαν και κάποιοι αγνοί και ιδεολόγοι άνθρωποι και πάλι θα πρέπει να προβληματιστούν για το αν η διαδήλωση αυτή συνέβαλε στο ελάχιστο να λυθεί το πρόβλημα των μεταναστών.
Ή για το ακριβώς αντίθετο...

Μ.Λ.
Σ.Σ. Θα συμφωνήσω σε όλα με τον φίλο Μ.Λ. και προσυπογράφω μαζί του το παραπάνω κείμενο. Ράδιο Ηγουμενίτσα!
Πηγή: ΡΑΔΙΟ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ 89,2

Μ.Λ. Says
Κατ' αρχάς να ευχαριστήσω το Ράδιο Ηγουμενίτσα που αναδημοσίευσε το σχόλιό μου. Και κατά δεύτερο να απαντήσω σε όσους σχολίασαν στη συνέχεια, αρχίζοντας από το τελευταίο σχόλιο. Που διαμαρτύρεται για το χαρακτηρισμό εκδρομείς.
Αγαπητέ μου, στην Ηγουμενίτσα είμαι λίγους μόλις μήνες. Το ρόλο αυτών των ανθρώπων που ήρθαν προχτές εδώ τον έχω ζήσει σε μεγάλες διαδηλώσεις στην Αθήνα. Και εκεί το μόνο που έκαναν ήταν να δημιουργούν μπάχαλο με καταστροφικά αποτελέσματα για τις πορείες χιλιάδων ανθρώπων. Ευτυχώς εδώ στην Ηγουμενίτσα δεν τόλμησαν να φτάσουν στις ακρότητες που δημιουργούν στις μεγάλες πόλεις. Δεν τους το επέτρεπαν και οι συνθήκες.
Και για το άλλο σχόλιο, να πηγαίνουμε στις χώρες τους. Ναι, έχω πάει. Και επειδή είδα να δείχνουν περισσότερη ανθρωπιά στους ξένους από όση δείχνουμε εμείς, θεωρώ πως χρωστάω να τους το ανταποδίδω. Εσύ πήγες ποτέ εκεί; Για να δεις με τα μάτια σου τι συμβαίνει; Και δε λέμε στα μεγάλα ξενοδοχεία. Να πας στα λιμάνια που γύρναγα κι εγώ στα νιάτα μου.
Και το έγραψα και το εννοώ. Πως το σόι μου μετανάστες ήταν. Άλλοι στην Αίγυπτο, άλλοι στη Νότια Αφρική. Και στο Κόγκο και στο Ζαΐρ και στο Σουδάν. Ξέρω λοιπόν πολύ καλά τι συμβαίνει εκεί. Και γιατί τώρα εγκαταλείπουν οι άνθρωποι αυτοί τις πατρίδες τους. Εσύ ξέρεις τι σημαίνει απαρντχάιντ; Ποιοι το δημιούργησαν;
Και συμβαίνει ακόμη να έχω δυο στενούς συγγενείς νεκρούς από επιθέσεις μαύρων. Κι όμως καταφέρνω να βλέπω ποιος είναι ο αληθινός ένοχος αυτών των καταστάσεων. Και να λέω πως η βία φέρνει βία. Και να την καταδικάζω από όπου και αν προέρχεται.
Κι ακόμη. Έζησα τα τελευταία τριάντα χρόνια δίπλα δίπλα στην Αθήνα με μια γυναίκα από την Κωνσταντινούπολη. Αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει όταν ο όχλος παρακινήθηκε να τα βάλει με τους ρωμιούς. Τους αλλόθρησκους και άπιστους... Και ήταν ένας Τούρκος που σε κρίσιμες ώρες τους βοήθησε να γλιτώσουν. Που αντιστάθηκε στον τυφλό ρατσισμό και κατάφερε να μείνει άνθρωπος.
Έχω ζήσει ένα φεγγάρι και στην Κύπρο. Κι έχω γνωρίσει από κοντά τους ανθρώπους που έζησαν τα γεγονότα του '74. Το φανατισμό και τη μισαλλοδοξία Που έντεχνα καλλιεργούν στους απλούς ανθρώπους οι μεγάλοι και οι δυνατοί αυτού του κόσμου για τα δικά τους συμφέροντα. Θύμα εγώ στα δικά τους σχέδια δε θα γίνω. Ούτως ή άλλως με εκμεταλλεύονται οικονομικά. Και λέω πως όλοι οι κατατρεγμένοι αυτού του κόσμου είναι αδέρφια μου. Και έχουμε τον ίδιο εχθρό.
Μα δε θα τον νικήσουμε ποτέ αυτόν τον εχθρό όσο επιμένουμε να τον πολεμάμε με τα δικά του όπλα. Δεν μπορούμε και να θέλουμε να τον συναγωνιστούμε σε απανθρωπιά. Το δικό μας όπλο είναι η απαρέγκλιτη πίστη στον άνθρωπο! Και η αταλάντευτη προάσπιση των δικαιωμάτων του κάθε ανθρώπινου πλάσματος.
Και κάτι ακόμη. Δεν τους πήγα γάλα. Το σκέφτηκα κι εγώ πως θα χαλάσει... Μην ανησυχείς λοιπόν. Δε θα μαζευτούν μύγες...

M.Λ. Says
Βλέποντας και το άλλο σχόλιο που δημοσιεύτηκε όσο έγραφα την προηγούμενη απάντηση. Φίλε μου, σκουπίδια 1 η ώρα τη νύχτα ούτε και στις γειτονιές της Αθήνας τολμάνε να κατεβάσουν. Προσωπικά ήταν κι αυτός ένας λόγος που εγκατέλειψα την Αθήνα και ήρθα εδώ, στην πόλη που μεγάλωσα. Και δε μας έφταιγαν οι μετανάστες. Μια χαρά τα κατάφερναν και τα δικά μας μπουμπούκια. Κοριτσάκι του γυμνασίου μαχαίρωσαν στην παλιά μου γειτονιά και μέρα μεσημέρι για να της αρπάξουν το κινητό. Στο διαμέρισμα της αποκάτω μου, μπήκαν νύχτα για να κλέψουν σκαρφαλώνοντας από το μπαλκόνι... Εδώ; Στην Ηγουμενίτσα; Προσωπικά δε φοβάμαι να βγω για τσιγάρα ό,τι ώρα και αν είναι. Ούτε φοβάμαι να αφήσω την τσάντα μου στο κάθισμα του συνοδηγού. Την εγκληματικότητα της Αθήνας η Ηγουμενίτσα δεν τη φτάνει ούτε στο μικρό της ... δαχτυλάκι...
Λες για σκουπίδια 1 τη νύχτα. Καλέ εγώ δεν τολμούσα στην Αθήνα να πάω στο ATM ούτε απόγευμα από τη μέρα που με απειλή μαχαιριού ληστέψανε συνάδελφό μου... Κι έτσι και γύρναγα μετά τη δύση του ήλιου στο σπίτι φρόντιζα να μην κρατάω καθόλου τσάντα.
http://892fm.blogspot.com/2011/01/blog-post_1547.html