Αθήνα 17Σεπτέμβρη, εκδήλωση κατά της απαγόρευσης του καπνίσματος

ΕΛΛΑΔΑ: ΑΘΗΝΑ, ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ
Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010
«Το κάπνισμα είναι κουλτούρα, όχι πάθηση», «το τσιγάρο έγινε το εξιλαστήριο θύμα και του φορτώνουν όλα τα κακά», «δεν επιτρέπω σε κανέναν, ούτε στην κυβέρνηση, να με σώσει», ήταν μερικές από τις απόψεις που ακούστηκαν προχθές το μεσημέρι στην ανοιχτή εκδήλωση στην Αθήνα ενάντια στην καθολική απαγόρευση του καπνίσματος που πραγματοποιήθηκε στο βιβλιοπωλείο Ιανός.
Εκπρόσωποι της καλλιτεχνικής και πνευματικής ζωής της Ελλάδας, επαγγελματίες εστιατορίων και μπαρ αλλά και πολίτες που αντιδρούν στην απαγόρευση του καπνίσματος έδωσαν το «παρών» στην εκδήλωση, εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους διαφωνούν με τον πρόσφατο νόμο της καπνοαπαγόρευσης στους στεγασμένους δημόσιους χώρους.
Μεταξύ των ομιλητών, ο μουσικοσυνθέτης Θάνος Μικρούτσικος υποστήριξε ότι η έννοια του παθητικού καπνιστή δεν έχει εξακριβωθεί, ενώ πρόσθεσε ότι στη Γαλλία όταν εφαρμόστηκε η καθολική απαγόρευση ο τζίρος στους χώρους καφεστίασης μειώθηκε τα δύο πρώτα χρόνια κατά 39%. «Το να ζούμε σαν άρρωστοι για να πεθάνουμε υγιείς δεν βλέπω να έχει και πολύ νόημα» παρατήρησε η συγγραφέας Ζυράννα Ζατέλη, ξεκαθαρίζοντας ότι το κάπνισμα είναι θέμα προσωπικής επιλογής.
Λίγο αργότερα, ο μουσικοσυνθέτης Σταμάτης Κραουνάκης έλεγε μεταξύ άλλων ότι «δεν μπορεί να κοπεί το τσιγάρο στον γέροντα που πάει στο καφενείο και το έχει ως μοναδική παρηγοριά», ενώ παράλληλα εξέφραζε την αντίθεσή του στους νόμους της ευρωπαϊκής κοινής αγοράς, που «δεν μπορούν να εφαρμοστούν».
Μεταξύ άλλων στην εκδήλωση μίλησαν ο καθηγητής Εγκληματολογίας και μη καπνιστής Γιάννης Πανούσης, ο οποίος εξέφρασε την άποψη ότι «η κοινωνία είναι αρκετά ώριμη ώστε να λύσει μόνη της το συγκεκριμένο ζήτημα», ενώ ο Δημήτρης Αρβανίτης, ιδιοκτήτης καφέ- μπαρ αναρωτήθηκε «πώς γίνεται να είναι παράνομος ο χρήστης και όχι το προϊόν;». Οι απόψεις των ομιλητών στο αθηναϊκό βιβλιοπωλείο μεταφέρονταν άμεσα σε ανάλογες εκδηλώσεις στην Πάτρα, τη Θεσσαλονίκη, τα Χανιά και τη Ρόδο μέσω Διαδικτύου.

http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=print&sid=8543

Διαβάστε τις δηλώσεις μερικών διάσημων ενάντια στην απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους.
Σταμάτης Κραουνάκης, συνθέτης
«Είμαι καπνιστής και θέλω να συνεχίσω να καπνίζω. Αυτές οι απαγορεύσεις, που έχουν ευρωπαϊκή προέλευση, θέλουν να μας μετατρέψουν σε μια κοινωνία που αποτελείται από ανθρώπους που κάθονται όλη μέρα μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή. Συμφωνώ ότι οι μη καπνιστές δεν πρέπει να ενοχλούνται, όμως στην Ελλάδα δεν είναι και τόσο πολλοί. Σε μια χώρα που έχει βάσανα, ο κόσμος θέλει να καπνίσει. Αν τους ενδιέφερε να κάνουν κάτι για την υγεία μας θα έπρεπε να απαγορέψουν τις εισαγωγές των τσιγάρων αντί να στέλνουμε τα δικά μας καπνά στις βιομηχανίες της Αμερικής. Πάντως θεωρώ ότι το μέτρο δύσκολα θα εφαρμοστεί. Τα μαγαζιά ήδη βρίσκουν ένα σωρό πατέντες, ο Ελληνας μπορεί να γίνει πολύ ευρηματικός όταν θέλει να καπνίσει. Στο κάτω κάτω της γραφής, είδατε να απαγορευτεί το κοκορέτσι που είναι και πιο βλαβερό; ».
Θάνος Μικρούτσικος, συνθέτης
«Δεν πρόκειται να πατήσω σε μαγαζί που δεν μου επιτρέπεται το κάπνισμα, ακόμα και αν ήταν αγαπημένο μου στέκι ως τώρα. Θεωρώ το μέτρο φασιστικό και γελοίο. Δεν δίνω σε κανένα το δικαίωμα να με σώσει. Το κάπνισμα θα έπρεπε να απαγορεύεται σε όσα σημεία υποχρεούται να πάει ο πολίτης, όπως είναι οι δημόσιες υπηρεσίες, τα νοσοκομεία και οι τράπεζες. Σε έναν χώρο διασκέδασης όμως, όπως το εστιατόριο, η απαγόρευση του καπνίσματος με καθιστά πολίτη β΄ κατηγορίας. Θα μπορούσε να επιβληθεί η δημιουργία ξεχωριστών χώρων για καπνιστές και μη καπνιστές στα μαγαζιά, ακόμα και η εναλλάξ λειτουργία των μαγαζιών ως καπνιζόντων και μη καπνιζόντων. Οσο για το επιχείρημα ότι με αυτό το μέτρο θα αποθαρρυνθούν οι νέες γενιές από το να καπνίζουν, με την ίδια λογική θα έπρεπε να υπάρχει και ανώτερη παραγγελία στα μπαρ. Το αλκοόλ ίσως είναι περισσότερο βλαπτικό. Επιπλέον η οικονομική συγκυρία είναι η χειρότερη δυνατή. Στη Γαλλία όπου εφαρμόστηκε το μέτρο ο τζίρος στα καφέ μειώθηκε κατά 40%».
Δημήτρης Παπαχρήστος (συγγραφέας)
«Εχω κόψει το κάπνισμα από μόνος μου. Αν μου το επέβαλλε κάποιος, ακόμη και ο γιατρός μου, ίσως και να μην το έκανα. Είμαι ενάντια σε κάθε είδους απαγόρευση. Συμφωνώ με το σύνθημα του Μάη του 1968: Απαγορεύεται το απαγορεύεται. Ο προηγούμενος νόμος είχε εξαιρέσεις. Τώρα δεν υπάρχει καμιά, η πολιτεία αποφασίζει απόλυτα και ολοκληρωτικά. Το τσιγάρο δεν έχει μόνο αρνητικές συνέπειες, οι οποίες είναι αδιαμφισβήτητες. Το τσιγάρο είναι παρηγοριά και συντροφιά του ανθρώπου που πίνει καφέ ή ποτό, που προσπαθεί να στοχαστεί. Δεν είναι τυχαίο ότι το τσιγάρο έχει υμνηθεί από όλες τις τέχνες, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και το θέατρο. Πρέπει να δούμε τις βλαβερές συνέπειες στη δημοκρατία μας από τέτοιου είδους απαγορεύσεις. Οπως κατά καιρούς χρησιμοποιείται το επιχείρημα του δίκαιου της σιωπηρής πλειοψηφίας, έτσι σε αυτή την περίπτωση γίνεται με τον παθητικό καπνιστή».
Αλλωστε είναι γνωστό ότι η απαγόρευση του καπνίσματος επιβλήθηκε στη ναζιστική Γερμανία το 1935. Από τότε άρχισε να διαδίδεται αυτή η εκφυλισμένη απαγορευτική άποψη στα κράτη και τις εξουσίες!

http://politikokafeneio.com/Forum/viewtopic.php?t=22982&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight=




Έχει όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δει κανείς πως και πότε ξεκίνησε η πρώτη συστηματική κρατική αντικαπνιστική εκστρατεία, για να κατανοήσει ότι το κράτος και η εξουσία καθόλου δεν ενδιαφέρονται για την υγεία των υποτελών τους. Αλλωστε βιομηχανίες όπως αυτές του καπνού ασκούν τεράστια επιρροή στις κυβερνήσεις ενώ παράλληλα και άλλα «αγαθά» που διακινούνται νόμιμα ή παράνομα βλάπτουν περισσότερο την υγεία των υποτελών, από τα μεταλλαγμένα, τα γεμάτα λιπάσματα γεωργικά προιόντα και τα φορτωμένα ορμόνες κτηνοτροφικά ή άλλες καταστροφικές όπως το αλκοόλ, ο τζόγος κλπ, που βρίσκονται και αυτές κάτω από την κρατική προστασία.
Η πρώτη συστηματική κρατική αντικαπνιστική προπαγάνδα και η απαγόρευση του καπνίσματος άρχισε βέβαια στη ναζιστική Γερμανία. Εξυπακούεται ότι τελικά όλοι οι βασικοί ναζί πρωτεργάτες της αντικαπνιστικής εκστρατείας και της προστασίας της υγείας ή αυτοκτόνησαν το 1945 ή καταδικάστηκαν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας αφού εκτός άλλων εξάντλησαν τα πειράματά τους πάνω σε ανθρώπους στη ευγονική, βιοηθική, μεταμοσχεύσεις οργάνων κλπ.
Για τη ναζιστική ηγεσία, οι προσπάθειές της στην προπαγάνδα, για κοινωνικό έλεγχο και καταστολή με σκοπό τη μείωση τη κριτικής σκέψης των ανθρώπων και την αύξηση της αποδοχής τους στα μηνύματα του μίσους, του φόβου και του προσδιορισμού, ήταν πάντα το επίκεντρο των στόχων της.
Έτσι λοιπόν από τη δεκαετία του 1930 στη ναζιστική Γερμανία, ανέπτυξε μηχανισμούς που καθιστούσαν τον ανεφοδιασμό του καπνού όλο και πιο δύσκολο και περιόρισε τους χώρους που μπορούσε κανείς να καπνίσει, απαγορεύοντας το κάπνισμα σε δημόσιες υπηρεσίες, χώρους δουλιάς, . Προώθησε την προπαγάνδα της δυσφήμισης και της καταδίκης των καπνιστών με τον χαρακτηρισμό «ζιζάνιο/κόκκινος άνθρωπος». Απαγόρευσε τις διαφημίσεις των τσιγάρων, ενώ εξέδωσε και προπαγανδιστικές αφίσες κατά του καπνίσματος που συνήθως απεικόνιζαν ως καπνιστές εβραίους, έγχρωμους, Ρομά κλπ. Mηνύει τις καπνοβιομηχανίες, περιορίζει τις καλλιέργειες καπνού, αυξάνει τους φόρους…
Με αυτόν τον τρόπο (καλη μας ώρα) μπόρεσε ο ναζισμός να καλλιεργήσει τον φόβο, τον φανατισμό και τον διαχωρισμό στους ανθρώπους. Οι ναζιστές επιστήμονες, πρωτοι αυτοί, συνέδεσαν τον καρκίνο με το κάπνισμα, πράγμα που δεν έχει ποτέ αποδειχθεί, ενώ θεώρησαν ότι ουσίες του καπνού και ιδιαίτερα αυτή του μονοξειδίου του άνθρακα ευθύνονται για την μη αποδοχή των ανθρώπων της επιβολής της εξουσίας. Θεώρησαν ακόμα ότι και οι παθητικοί καπνιστές παθαίνουν ανοσία στην αποδοχή της εξουσίας.
Βέβαια η ανυποταξία και η ανάγκη για την ελευθερία, είναι σύμφυτα στον άνθρωπο και καμιά ουσία δεν μπορεί να είναι υπεύθυνη για την αέναη αναζήτηση της ελεύθερίας, αλλά ο κοινωνικός έλεγχος και η καταστολή που επιχειρείται μέσω του ψυχαναγκασμού, είναι κοινά εργαλεία που χρησιμοποιεί κάθε εξουσία είτε ναζιστική είτε οι σημερινές που είναι παρόμοιες.
Σήμερα, τα εργαλεία του ψυχολογικού πόλεμου και του ψυχαναγκασμού, είτε πρόκειται για την αύξηση των πωλήσεων προιόντων, τις εθνικές / θρησκευτικές / εταιρικές ταυτότητες ή το φόβο για τον άλλο, και οι όλο και πιο εξελιγμένες τεχνικές πειθαναγκασμού, καθιστά αναγκαία για τους κυρίαρχους την επιβολή εξάλειψης του καπνίσματος. Εργαλεία που αναπτύχθηκαν ιδιαίτερα στη ναζιστική Γερμανία με χαρακτηριστικά παραδείγματα την αύξηση των πωλήσεων στο μηλόξυδο, που η κρατική προπαγάνδα προώθησε ως αναγκαίο συστατικό για την ανάπτυξη υγιών παιδιών της Αρείας φυλής.



Ιστορικές απαγορεύσεις του καπνού
H πρώτη απαγόρευση του καπνίσματος έγινε το 1575 από το εκκλησιαστικό συμβούλιο του Μεξικό που αποφάσισε να μην το επιτρέπεται στις εκκλησίες της χώρας και αυτών στις Ισπανικές αποικίες της Καραϊβικής.
Ο Μουράτ IV Γκάζι σουλτάνος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας (1624 - 1640) απαγόρευσε παντελώς το κάπνισμα το 1633.
Ο Πάπας Ουρμπαν VII απείλησε ότι θα αφορίσει οποιον "φέρει καπνό στο προαύλιο ή μέσα σε εκκλησία".
Οι πρώτες απαγορεύσεις του καπνίσματος σε ολόκληρες πόλεις νομοθετήθηκαν λίγο αργότερα. Στα τέλη του 1600 στην Βαυαρία, το Κούρζάχσεν και διάφορες πόλεις της Αυστρίας. Το κάπνισμα απαγορεύτηκε στο Βερολίνο το 1723, το Κονινσμπεργκ το 1742 και το Στετιν το 1744. Ηταν απαγορεύσεις που αρθηκαν στη διάρκεια των επαναστάσεων του 1848.
Το πρώτο κτίριο παγκοσμίως που υιοθέτησε αντικαπνιστική πολιτική ήταν το Παλιό Κυβερνητικό Κτίριο στο Ουέλινγκτον της Νέας Ζηλανδίας το 1876. Κι αυτό διότι υπήρχε ανησυχία για φωτιά δεδομένου ότι το κτίριο είναι το δεύτερο μεγαλύτερο ξύλινο κτίριο στον κόσμο.
Το κόμμα των Ναζί απαγόρευσε το κάπνισμα στα πανεπιστήμια της Γερμανίας, τα ταχυδρομεία, το στρατιωτικό νοσοκομείο, τα κτίρια του κόμματος. Η ιδέα ήταν του Αδόλφου Χίτλερ ο οποιος διέταξε τη διεξαγωγή ειδικής μελέτης από το Ινστιτούτο για τους Κινδύνους του Καπνού Καρλ Αστελ που ολοκληρώθηκε το 1941. Μέχρι την πτώση του καθεστώτος το 1945 οι Ναζί έκαναν ολόκληρη σταυροφορία κατά του καπνίσματος.
Στα τέλη του 20ου αιώνα κι ενώ οι έρευνες για τους κινδύνους του παθητικού καπνίσματος δημοσιεύονταν η μία μετά την άλλη, οι καπνοβιομηχανίες ξεκίνησαν ενημερωτική καμπάνια με τίτλο: "Οι καλοί τρόποι του καπνιστή". Φοβήθηκαν βλέπετε, την πτώση των πωλήσεων τους κι έτσι δημιούργησαν ομάδες δημοσίων σχέσεων που επικεντρώθηκαν στον συμβιβασμό των καπνιστών με τους μη καπνιστές. Η ένταση που είχε δημιουργηθεί μεταξύ των καπνιστών και των γύρω τους έπρεπε να κατευναστεί ώστε να μη χρειαστεί να ληφθούν αντικαπνιστικά μέτρα. Στις ΗΠΑ οι Πολιτείες ενθαρρύνθηκαν να νομοθετήσουν τη δημιουργία χώρων για καπνιστές.
Το 1975 η Μινεσότα πέρασε τον νόμο "Καθαρού Αέρα στους Εσωτερικούς Χώρους". Ηταν η πρώτη πόλη που απαγόρευσε το κάπνισμα στους περισσότερους δημόσιους χώρους. Αρχικά τα εστιατόρια υποχρεούνταν να έχουν χώρους Μη Καπνιστών. Τα μπαρ εξαιρούνταν. Τον Οκτώβριο του 2007 με το νόμο "Ελευθερία Αναπνοής" η Μινεσότα απαγόρευσε το κάπνισμα σε όλα τα εστιατόρια και τα μπαρ.
Το 1990 η πόλη του Σαν Λουϊς Ομπισπο της Καλιφόρνια ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που απαγόρευσε το κάπνισμα σε όλους τους δημόσιους εσωτερικούς χώρους συμπεριλαμβανομένων των μπαρ και των εστιατορίων.