Περι Χιροσίμας....

Τη Χιροσίμα δεν ξεχνάμε, στον ιμπεριαλισμό μ'αγώνες απαντάμε" και η αλήθεια
από ένας φίλος του Στάλιν 4:11μμ, Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010
Γιατί πέρα από τον ψευδεπίγραφο ανθρωπισμό, υπάρχει και η ιστορική αλήθεια...
Ο γιος του αμερικάνου πιλότου - σμήναρχου Πολ Τίμπετς, που ήταν επικεφαλής του πληρώματος του Ενόλα Γκέυ που μετέφερε και τελικά έκανε ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα, δήλωσε με αφορμή την 65η επέτειο του βομβαρδισμού, ότι δε λυπάται τόσο για τα θύματα μεταξύ του ιαπωνικού πληθυσμού "όσο χαίρεται για τις εκατοντάδες χιλιάδες ζωές ΠΟΥ ΕΣΩΣΕ" (Αμερικανών, Σοβιετικών, Βρετανών, Αυστραλών, Ολλανδών, Κινέζων συμμάχων) "τελειώνοντας" τον ιαπωνικό αυτοκρατορικό μιλιταριστικό ιμπεριαλισμό.
Η Σοβιετική Ένωση, με επικεφαλής τον Ι.Β.Σταλιν, όχι μόνο δε διαμαρτυρήθηκε και δεν καταδίκασε τη ρίψη των ατομικών βομβών σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι, αλλά απόλυτα συνεπής σε όσα είχε υποσχεθεί από τη Γιάλτα ακόμη, την ίδια μέρα του βομβαρδισμού του Ναγκασάκι επετίθετο στις ιαπωνικές δυνάμεις, κηρύσσοντας τον πόλεμο στην Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας.
Βεβαίως, και αμέσως μετά τη λήξη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου (2/9/1945) με την αλλαγή της κύριας αντίθεσης, ο υπερδυναμικός ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ και ο Τρούμαν χρησιμοποιήσανε το φόβητρο των πυρηνικών κατά των λαών και της σοσιαλιστικής τότε Σοβιετικής Ένωσης των Στάλιν-Ζντάνωφ-Μπέρια-Μολότωφ.
Αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΝΑΖΙΦΑΣΙΣΜΟ, τόσο ο βομβαρδισμός της Δρέσδης όσο και των Χιροσίμα - Ναγκασάκι ήταν δίκαιες ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΠΛΕΥΡΑ πράξεις του αντιφασιστικού στρατοπέδου για να τελειώσουν μια ώρα αρχύτερα τα δύο μεγαλύτερα αγκωνάρια του Άξονα (η Ιταλία είχει ήδη εξουδετερωθεί), τη Γερμανία και την Ιαπωνία.
Πώς τα θυμήθηκα όλ' αυτά;;
Ας αναδημοσιεύσουν ωστόσο ντοκουμέντα από την επαναστατική τότε ΕΣΣΔ να δούμε και μεις πώς "καταδίκασε" η μεγάλη αυτή χώρα το "ιμπεριαλιστικό έγκλημα" των Αμερικανών που ήταν ουσιαστικά υλοποίηση της απόφασης της Διάσκεψης του Πότσνταμ Στάλιν - Τρούμαν - Άτλυ.
Είναι απλά βέβαια τα πράγματα. Μόνος αυτός, o ταγματασφαλιτισμός, έγραφε στην Ελλάδα για το "έγκλημα της Δρέσδης" σαν κατοχικός τύπος, ενώ έδερνε το λαό, σαν αγγλόδουλος πια φασισμός, όταν έβγαινε να πανηγυρίσει τις συμμαχικές νίκες από το Μάη μέχρι το Σεπτέμβρη του ΄45 σε Αθήνα - Πειραιά...