Αποστολή Αλληλεγγύης στους Μετανάστες Κυριακή ३/10

Αποστολή Αλληλεγγύης στους Μετανάστες Κυριακή 3/10
Ολοκληρώθηκε άλλη μια αποστολή αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες της περιοχής μας που διαβιούν στο ύπαιθρο γύρω από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Στην ομάδα μας συμμετείχαν αρκετά νέα πρόσωπα μεταξύ των οποίων και φίλοι από την Πρέβεζα. Από το αυτοσχέδιο ιατρείο κοινωνικής αλληλεγγύης πέρασαν περίπου 120 άτομα, οι περισσότεροι των οποίων έλαβαν φαρμακευτική αγωγή. Λόγω του γεγονότος ότι φέτος ξεκίνησαν νωρίς έντονες βροχοπτώσεις, είχαμε πολλούς μετανάστες με κρυολογήματα αλλά και αρκετούς με μολυσματικές δερματοπάθειες (σταφυλόκοκκο, ψώρα, κλπ). Αυτή τη φορά οι περισσότεροι μετανάστες έλαβαν συσσίτιο με πρωτοβουλία του πάτερ-Θεόδωρου. Παράλληλα μοιράστηκαν κρέπες και σάντουιτς, προσφορά γνωστού εστιατορίου της πόλης μας. Οι συνθήκες διαβίωσης στο βουνό για τους πρόσφυγες της Ηγουμενίτσας καθημερινά δυσκολεύουν λόγω της κακοκαιρίας, αλλά και της καταστολής από ομάδες ενστόλων. Έτσι αρκετοί φίλοι μας, μην αντέχοντας πλέον την καθημερινότητα, προσπαθούν απελπισμένα να φύγουν από τη χώρα μας βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους.

Είναι λοιπόν φανερό πως υπάρχει οργανωμένη πολιτική διαχείριση της μετανάστευσης με όρους αναπαραγωγής του συστήματος. Επιχειρείται έλεγχος της δύναμης των μεταναστών, με επίσημο καθεστώς ομηρίας. Μιας ομηρίας που ξεκινάει από την υποτίμηση της εργασίας τους ως φτηνό εργατικό δυναμικό (ανασφάλιστη εργασία, μηδαμινά μεροκάματα) έως και την υποτίμηση της ίδιας τους της ζωής. Ο έλεγχος επεκτείνεται και στους ντόπιους, μέσω της γενίκευσης του φόβου για «τον ξένο που θα πάρει τη δουλειά», «θα βιάσει» και «θα κλέψει».
Με τους μετανάστες όμως δεν είμαστε ξένοι, είναι παλιοί μας γνώριμοι, στο βαθμό που για την κατάστασή τους ευθύνεται το σύστημα που επιδιώκει και τη δική μας υποταγή. Είναι αυτή η επίγνωση της «από κοινού» καταπίεσης που μας συνδέει με τους μετανάστες και που μας οπλίζει με αποφασιστικότητα ώστε να επιτεθούμε σε ό,τι μας διαχωρίζει, ό,τι μας αναγκάζει να ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας, ό,τι μας διαιρεί και μας απομονώνει. Επομένως η αλληλεγγύη στους μετανάστες δεν μπορεί να είναι ζήτημα ανθρωπισμού ή «υπεράσπισης των δικαιωμάτων», αλλά αποτέλεσμα της συνειδητοποίησης των αιτιών που οδηγούν σε αυτή την κατάσταση και μας ενώνουν με τους μετανάστες στην βάση του κοινού αγώνα ενάντια στις πολιτικές ΕΕ-ΔΝΤ-κυβερνήσεων και του κεφαλαίου. Η επίθεση στους μετανάστες είναι επίθεση σε όλους μας και δεν γίνεται να ανασχεθεί αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε στον ίδιο παρονομαστή.
http://antiratsistikihg.blogspot.com/
http://perdika-thesprotias.blogspot.com/2010/10/310.html