Η Ερη Ρίτσου μιλά για τον Γιάννη Ρίτσο

e-mail που λάβαμε


Η Έρη Ρίτσου μιλά για τον Γιάννη Ρίτσο
24grammata.com/ επικαιρότητα
Η συγγραφέας Έρη Ρίτσου, κόρη του ποιητή Γιάννη Ρίτσου, συνομίλησε με τη Γεωργία Θεοδωρακοπούλου για τη σχέση με τον πατέρα της, αλλά και και με την ποίηση. Η μαθήτρια, της Βαραβακείου Σχολής, Γεωργία Θεοδωρακοπούλου αναζήτησε την Έρη Ρίτσου στα πλαίσια σχολικής εργασίας της και τα 24grammata.com τη δημοσιεύουν, γιατί θεωρούν ότι πρέπει να προβάλλεται με κάθε τρόπο η νεολαία της Δημιουργίας και της Προκοπής.
Σας έχει μιλήσει ο ποιητής για τα βιώματα του για την εποχή που έγραψε την «Ρωμιοσύνη»;
Ο Ρίτσος ως πατέρας ήταν πάρα πολύ προσεκτικός. Δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να με βάλει σε ένα κλίμα δύσκολο και σκοτεινό, δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να επηρεάσει τον τρόπο σκέψης μου και το προς τα πού θα πορευτώ εγώ ως πολιτικό ον και επιπλέον, επειδή ήταν και ο ίδιος άνθρωπος πάρα πολύ αισιόδοξος δεν ήθελε να γυρνά πίσω στο παρελθόν και να αναπολεί τις δύσκολες στιγμές που έχει περάσει. Για αυτό δεν μου είχε μιλήσει ποτέ για τις περιόδους που έγραψε αυτό το ποίημα, για τον εμφύλιο, δεν μου είχε μιλήσει ποτέ για τις εξορίες που είχε πάει. Ό,τι ξέρω για τις περιόδους της ζωής του πατέρα μου τα έχω μάθει από γνωστούς ή φίλους του, αλλά όχι από εκείνον. Νομίζω ότι ήταν απόλυτα συνειδητή αυτή η στάση του από την μια και από την άλλη ο ίδιος ότι βιώματα είχε τα περνούσε στην ποίησή του. Θεωρούσε, λοιπόν, ότι αν κάποιος θέλει να με γνωρίσει δεν έχει παρά αν διαβάσει τα ποιήματά μου. Το ίδιο ισχύει και για το παιδί μου
Έχετε σιγοτραγουδήσει το τραγούδι αυτό;
Ναι, σίγουρα και όχι μόνο εγώ, άλλα και πολλοί άλλοι της γενιάς μου. Γιατί η «Ρωμιοσύνη» είναι ένα ποίημα που μελοποιήθηκε από τον Θεοδωράκη λίγο πριν την δικτατορία, ακούστηκε ελάχιστα σε μια-δυο συναυλίες, γίνεται η δικτατορία, στην οποία δεν ακούγεται ποτέ και πουθενά, ούτε από το ραδιόφωνο, ούτε σε συναυλίες και όταν πια γίνεται η μεταπολίτευση και τα πάντα είναι ελεύθερα κόσμος διψασμένος, επειδή είχε στερηθεί όλα αυτά τα πράγματα, και δεν μιλάω μόνο για την «Ρωμιοσύνη», μιλάω για τα βιβλία που ήταν απαγορευμένα, για τις μουσικές που ήταν απαγορευμένες, ψάχνει να γνωρίσει όλα εκείνα που του είχαν στερήσει. Ο κόσμος είναι τόσο πολύ διψασμένος και ανταποκρίνεται τόσο πολύ στο αίσθημα της στιγμής, έχουμε βγει από μια δικτατορία κι έχουμε το μέλλον μπροστά μας και το «σώπα, όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες» αισθάνεσαι ότι σημάνανε και ότι «αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας» και δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει επίσης είναι κάτι που το βιώνεις, περάσαμε τα χρόνια της δικτατορίας και αυτή η γη μας ανήκει, είναι δική μας και θα ζήσουμε πάνω σε αυτή. Άρα, λοιπόν, αυτόματα και εγώ και πάρα πολύ άλλοι ειδικά εκείνα τα χρόνια σιγοτραγουδάγαμε όχι μόνο την «Ρωμιοσύνη», αλλά μια σειρά από τέτοια τραγούδια. Και βεβαίως η «Ρωμιοσύνη» είναι ένα μελοποιημένο ποίημα σταθμός, γιατί είναι η ιστορία της χώρας ολόκληρης.
Φαντάζομαι είναι και ο αγαπημένος σας ποιητής;
Να πω την αλήθεια εγώ με την ποίηση δεν τα ‘χω τόσο καλά. Είναι η πεζογραφία που με γοητεύει. Όμως ο Ρίτσος είναι από τους αγαπημένους μου ποιητές, γιατί ακριβώς έχει κάποια ποιήματα τα οποία είναι γραμμένα ως δραματικοί μονόλογοι και προσεγγίζουν το ιδανικό μου που είναι η πεζογραφία. Από εκεί και πέρα η ποίηση είναι ένας λόγος πολύ πιο υπαινικτικός που δίνει δυνατότητες να τον προσαρμόσεις στα δικά σου δεδομένα και να έχεις μια πιο ιδιαίτερη σχέση. Μου αρέσουν κυρίως τα ποιήματα τέταρτης διάστασης του Ρίτσου και οι δραματικοί μονόλογοι και είναι ακριβώς αυτός ο λόγος που μ’ αρέσει πολύ ως ποιητής ο Καβάφης, γιατί τα ποιήματά του είναι ας πούμε μια μικρή ιστοριούλα το καθένα με αρχή, μέση και τέλος. Αυτό με γοητεύει πάρα πολύ.
Ευχαριστώ!
http://www.24grammata.com/?p=22025