Η Πάργα ανήκει στη Θεσπρωτία! - (Κυριακούλης Μαυρομιχάλης)

Εορτή Αγίου Δονάτου Παραμυθιάς
Την Παρασκευή 30 Απριλίου 2010, θά εορταστει η μνήμη του εν Αγίοις Πατρως ημων Δονάτου επισκόπου Ευροίας του Θαυματουργου, ο οποιος ειναι ο πολιουχος και προστάτης της ιερης Μητροπόλεως Παραμυθίας, Φιλιατων, Γηρομερίου και Πάργας. H εορτη τελειται επισήμως στον πανηγυρίζοντα ομώνυμο Μητροπολιτικο ιερο Ναο του Αγίου Δονάτου στην Παραμυθιά. Την παραμονή, 29 Απριλίου (καί ωρα 20:00), θά τελεσθει Μέγας Πανηγυρικος αρχιερατικος εσπερινος χοροστατουντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Παραμυθίας, Φιλιατων, Γηρομερίου και Πάργας κ.κ. Τίτου, μετ’ αρτοκλασίας και Θείου Κηρύγματος. Το πρωί, 30 Απριλίου (καί ωρα 07:00), θά τελεσθει ο ορθρος και αρχιερατικη Θεία Λειτουργία. Στη συνέχεια θά ακολουθήση η λιτάνευση της Εικόνος και τον Ιερων Λειψάνων του Αγίου Δονάτου στους δρόμους της πόλεως Παραμυθιας.
e-igoumenitsa.gr
Όπως βλέπουμε, η Μητρόπολη της Θεσπρωτίας, λέγεται Παραμυθίας, Φιλιατών Γηρομερίου και Πάργας. (Φυσικά όχι Ηγουμενίτσας, γιατί δεν υπήρχε τότε Ηγουμενίτσα. Την Ηγουμενίτσα την έφτιαξε το ελληνικό κράτος όταν απελευθέρωσε την Ηπειρο, στη θεσι Ρεσηδιέ που είχαν φτιάξει οι Τούρκοι τα τελωνεία τους, και μέχρι το 1960 φυτοζωούσε με 2.000 άτομα, και μέχρι τότε ουσιαστικά Ηγουμενίτσα ήταν το Γκρεκοχώρι). Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας. Από που και ως που, έχουν περάσει την Πάργα στο Νομό Πρεβέζης, δε μπορεί να το καταλάβει κανένας. Οι ίδιοι οι Παργινοί, θέλουν να ενωθούν με τη Θεσπρωτία, αφού σε αυτήν ανήκουν. Ολη η οικονομία της Πάργας είναι συνδεδεμένη με τη Θεσπρωτία, οι Θεσπρωτοί είναι αυτοί που γεμίζουν τις ακτές της κάθε καλοκαίρι, οι Πρεβεζάνοι δεν ξέρουν ούτε που πέφτει. Και να ήξεραν δηλαδή, σιγά μην κάναν ολόκληρο ταξίδι για να πάνε στην Πάργα! Οι Θεσπρωτοί, όλοι, τη θεωρούν δικό τους τόπο, και είναι δηλαδή!
(Και ιστορικά να το πάρουμε, τον Ιούνιο του 1822, ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης, αδερφός του Πετρόμπεη, από τις ευγενέστερες μορφές του αγώνα της εθνικής ανεξαρτησίας, στην εκστρατεία για την απελευθέρωση της Ηπείρου, αποβιβάστηκε με τους άντρες του στο Μούρτο (Σύβοτα), αιχμαλωτίζοντας 150 Τούρκους στρατιώτες, έκαψε τις τουρκικές αποθήκες στη Πάργα, και τελικά, οχυρώθηκε στο Φανάρι (σύνορα Νομού Πρέβεζας και Νομού Θεσπρωτίας), όπως ήταν ο αρχικός σκοπός του, και η διαταγή που είχε από την κυβέρνηση της Επιδαύρου. Ήταν απόφαση δηλαδή της Επιδαύρου, έπειδη δεν είχαν άλλες δυνάμεις, τα σύνορα του ελληνικού κράτους που σκόπευαν να ιδρύσουν, να φτάνουν μέχρι το Φανάρι, στις εκβολές του ποταμού Αχέροντα. Την Πάργα και την Θεσπρωτία, τα άφησαν για άλλους, καλύτερους καιρούς. Στο Φανάρι έδωσε σκληρές μάχες με τα ισχυρά σώματα του Χασάν και Μεχμέτ πασά. Σε μια από τις εξόδους του, όπου έσφαξε έξι αγάδες, τραυματίστηκε βαριά και έπεσε. Τα παλικάρια του όμως κατάφεραν με αιματηρή συμπλοκή να τον τραβήξουν πάλι μέσα στα περιχαρακωμένα οχυρώματα. Μετά την ήττα των Ελλήνων στην Πλάκα και στο Πέτα του σημερινού Νομού Άρτας, και την υποχώρηση του Μάρκου Μπότσαρη, το οχυρό των Μανιατών στο Φανάρι, των σύγχρονων συνεχιστών και απογόνων των αρχαίων Σπαρτιατών, συγκέντρωσε ολόκληρο τον όγκο του τουρκικού στρατού. Κάθε παραπέρα αντίσταση κρίθηκε αδύνατη. Ο Κυριακούλης, συμβούλεψε τους συντρόφους του να φροντίσουν για τη σωτηρία και τη φυγή τους, και την ώρα που άρχισε να ψυχορραγεί σύρθηκε μέχρι τη μεγάλη τάπια, για να πεθάνει απέναντι του εχθρού. Έπεσε στις 4 Ιουλίου 1822).
Μόνο το πανέξυπνο το ελληνικό κράτος, που είναι δούλος πότε αρχικά των τριών μεγάλων δυνάμεων, πότε των άγγλων, πότε των αμερικάνων, και πότε των γερμανών, έχοντας τη βλαμένη σουλτανική παράδοση των Τούρκων, πέρνει αποφάσεις ηλίθιες και βλακώδεις, σαν αυτή που πέρασε την Πάργα στην Πρέβεζα
thesprotos-panta.blog