Οι μαχητές του Γράμμου δεν λύγισαν
ποτέ. Τιμή και δόξα στον ΔΣΕ!
Άκουσα το τραγούδι «Παιδια της Σαμαρινας» σε μια ταβέρνα στη Φλώρινα, την Πρωτοχρονιά
του 1990, από Σλαβομακεδόνες παλιούς μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ. Έχοντας
στερηθεί την ελληνική ιθαγένεια, είχαν έρθει για λίγες μέρες να δουν τον τόπο
όπου γεννήθηκαν και που γι' αυτόν πολέμησαν. Ήταν συγκλονιστική η διασκευή μιας
στροφής του τραγουδιού:
"Κι αν σας ρωτήσει η μάνα μου, η δόλια η αδελφή μου
μην πείτε πως λαβώθηκα, πως είμαι σκοτωμένος.
Μόν' πείτε πως παντρεύτηκα, πως είμαι παντρεμένος.
Τον Γράμμο πήρα για γυναίκα μου, το Βίτσι πεθερά μου
Τασκένδη και Μακρόνησο τα πήρα συμπεθέρια".
μην πείτε πως λαβώθηκα, πως είμαι σκοτωμένος.
Μόν' πείτε πως παντρεύτηκα, πως είμαι παντρεμένος.
Τον Γράμμο πήρα για γυναίκα μου, το Βίτσι πεθερά μου
Τασκένδη και Μακρόνησο τα πήρα συμπεθέρια".
