Δυο πασχαλινές περιπέτειες
Πάσχα Ελλήνων ορθοδόξων και παγανιστών και όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, βουρ για Σύβοτα. Όλα καλά και όλα ωραία, γλυκά, ζεστά, ανθισμένα , εκτός από 2 γεγονότα που δείχνουν πολλά σε σχέση με την έννοια του δημοσίου, ιδιωτικού, κοινού και με την αντίστοιχη ποιότητα ζωής που προσφέρουν.
Πρώτο γεγονός: ο καιρός ζεστός, υπέροχος, άρα μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για το πρώτο μπάνιο της σεζόν. Έτσι κι έγινε και με τα ανάπηρα πόδια μας- καλό μας κάνει το περπάτημα- πάμε για βουτιά στην πιο κοντινή παραλία, στο γαλλικό μόλο. Μια στενή όμορφη λωρίδα ακτής που εμφανέστατα την έχουν καταπατήσει μια σειρά από σπίτια και μαγαζιά, που βρίσκονται πάνω ακριβώς εκεί που κτυπά το κύμα.
Έτσι η πρόσβαση για το κοινό γίνεται από μονοπάτια η ένα δρόμο με ανηφόρα και κατηφόρα. Το καλοκαίρι το μαγαζί είναι ανοικτό οπότε όλα κυλάνε σχεδόν ομαλά. Όχι όμως και το μεγάλο Σάββατο που έτυχε το μαγαζί να είναι κλειστό. Άρα ως ΑμεΑ που αποφασίσαμε να περπατήσουμε και να κολυμπήσουμε, έπρεπε να διαλέξουμε το δρόμο ή τα μονοπάτια που είναι επικίνδυνα για εμάς , δύσβατες ανηφόρες, κατηφόρες.
Τέλος καλό, όλα καλά, μετά από μια μικρή περιπέτεια, χαρήκαμε την πρώτη θαλασσινή μας βουτιά. Δεν έπρεπε όμως τουλάχιστον το μαγαζί να έχει ανοικτή μια πρόσβαση προς τους παραθεριστές, τουλάχιστον για τους πεζούς;; Μήπως έπρεπε ο Δήμος να έχει δημιουργήσει μια ευκολότερη πρόσβαση για όλους τους πολίτες, κόβοντας τις ορέξεις στους καταπατητές της αιγιαλίτιδας ζώνης;;; Πως είναι δυνατόν η πρόσβαση σε ένα ελεύθερο, δημόσιο χώρο να αφήνετε στην καλή προαίρεση ιδιωτών που έχουν εμφανώς καταπατήσει τον ελεύθερο- δημόσιο χώρο.
Δεύτερο γεγονός: Η ανάσταση έγινε, το κατσικάκι το φάγαμε, και αφού ξεκουραστήκαμε είπαμε να επιστρέψουμε με ότι ήρθαμε. Δηλαδή με τα ΚΤΕΛ την Δευτέρα του Πάσχα το απόγευμα με το τελευταίο στις 6.30. Είχαμε δε προβλέψει το χαμό και είχαμε εγκαίρως κλείσει θέση.
Αλλά αυτό που συνέβη ήταν απερίγραπτο. Το λεωφορείο όχι μόνο ήταν φίσκα αλλά είχε και 6 όρθιους όταν ξεκίνησε. Ενώ στον υποσταθμό του Νιοχωρίου Παραμυθιάς είχαν κοπεί άλλα 10 εισιτήρια. Με αποτέλεσμα το λεωφορείο να έρθει στα Γιάννενα με 19 όρθιους, καθώς υπήρχαν και 3 με ελευθέρας.
Ένα ταξίδι, σκέτος κίνδυνος για την ασφάλεια του οδηγού, που ήταν σε όλα του κύριος, σε αντίθεση με τον αναιδή, απαράδεκτο οδηγό του ταξιδιού της μεγάλης Πέμπτης προς Ηγουμενίτσα. Κίνδυνος, θάνατος για τους 69 επιβάτες που ύστερα από 2 ώρες φτάσαμε με το ζόρι στα Γιάννενα. Από καθαρή τύχη δεν σημειώθηκε ατύχημα….!!!!! Αλήθεια με 19 όρθιους το ΚΤΕΛ δεν δικαιολογεί να χρησιμοποιήσει εφεδρικό λεωφορείο ; Πόσο κέρδος θέλουν αυτοί οι άνθρωποι για να μην βάλουν σε κίνδυνο 70- μαζί με τον οδηγό-ανθρώπους;;;;
Λοιπόν αυτή είναι η ποιότητα που προσφέρει η ιδιωτική πρωτοβουλία;;; Αυτή και χειρότερη αν είσαι μονοπώλιο ή ολιγοπώλιο, με το κράτος και την κάθε κυβέρνηση να σε στηρίζει!!!!! Ένα επί της ουσίας κρατικοφεουδαρχικό σύστημα που εξυπηρετεί ισχυρά ιδιωτικά συμφέροντα, όπως φάνηκε και με την υπόθεση του ΚΤΕΛ Ιωαννίνων στην Παπανδρέου, που ενώ το συμβούλιο επικρατείας το έβγαλε παράνομο, με την ανοχή των δημοτικών αρχόντων βρίσκεται στην θέση του.
Αλήθεια θα βοηθούσε ένα ανοικτό ανταγωνιστικό πλαίσιο με πολλά ΚΤΕΛ να ανταγωνίζονται ή θα έκαναν «ντιλ» σε βάρος των τιμών, της ποιότητας και των πελατών;;; Όπως άλλωστε συμβαίνει και με τις τιμές στα σούπερ μάρκετ με τις "συμφωνίες" που κάνουν οι πολυεθνικές των τροφίμων. Ναι η αγορά πρέπει να απελευθερωθεί, μόνο που η απελευθέρωση της βρίσκεται αντίκρυ από την λεγόμενη "απελευθέρωση" που προσφέρει η καπιταλιστική αγορά. Δεν ξέρω τι συμβαίνει στην εσπέρια, μα ακόμη και στην "απελευθερωμένη" συγκοινωνία της σημερινής νεοφιλελεύθερης Βουλγαρίας, οι συγκοινωνίες κάθε άλλο παρά προσφέρουν ποιοτικές υπηρεσίες. Παρόλα αυτά στο μακρινό ταξίδι Φιλιππούπολη - Σόφια - Θεσσαλονίκη σε κερνάνε ένα καφέ, τσάι και σάντουιτς ..τόσα ταξίδια έκανα με Αθήνα- Γιάννενα με το ΚΤΕΛ ένα ευχαριστώ δεν άκουσα...
Στην πραγματικότητα αυτό που νομίζω πως θα βοηθούσε αποτελεσματικά ήταν να υπήρχαν ποιοτικά αναβαθμισμένες δημόσιες, κοινωνικές, δημοτικές συγκοινωνίες. Που η ανωτερότητα τους θα φαίνονταν αν λειτουργούσαν και σε ανταγωνισμό με το ΚΤΕΛ.
Ένα δίκτυο δημόσιων, κοινωνικών και δημοτικών συγκοινωνιών- κάτω από τον λαϊκό/ κοινωνικό έλεγχο-με λεωφορεία και τραίνα. Αν είναι δυνατόν, μια ευρωπαϊκή χώρα και να μην έχει φτιάξει παράλληλα με την Εγνατία, μια γραμμή τραίνου που να συνδέει την Ηγουμενίτσα με την Καλαμπάκα!!!!! Στα όμορφα και αντιφατικά Βαλκάνια, στην Γιουγκοσλαβία και την Βουλγαρία αυτός ο κακός, αντιδημοκρατικός σοσιαλισμός είχε φτιάξει παντού γραμμές τραίνου που λειτουργούν ως τα σήμερα. Και εμείς παράλληλα με την τραγωδία του μνημονίου, ζούμε την τραγωδία του ΟΣΕ. Προς χάριν της δικτατορίας των ΚΤΕΛ και των πολυεθνικών του ιδιωτικού αυτοκινήτου.
Τέλος πάντων οι περιπέτειες του Πάσχα τελείωσαν και αυτό που μένει είναι οι πολλές καλές στιγμές ευτυχίας, χαράς, διασκέδασης και ξεκούρασης που ζήσαμε!!!
http://argiros.net/?p=4742
