Ολοκληρώθηκαν οι ανασκαφές και…
Σε φάση αναστήλωσης περνά το αρχαίο Θέατρο των Γιτάνων
Τι τονίζει η Αρχαιολόγος που ανέδειξε το σπουδαίο μνημείο της Ηπείρου
Ολοκληρώθηκε το ανασκαφικό έργο στο αρχαίο Θέατρο των Γιτάνων στη Θεσπρωτία, το οποίο χαρακτηρίζεται ως μνημείο ιδιαίτερης αρχαιολογικής αξίας για την Ήπειρο.
Τόσο η θέση του, στα όρια της αρχαίας Ηπείρου με την Ιλλυρία (σημερινή Αλβανία), όσο και η χάραξη αρχαίων ελληνικών ονομάτων στα εδώλια του κοίλου του Θεάτρου, αποδεικνύουν τη μοναδικότητά του.
Επιπλέον, μπορεί να συμβάλει και στη μελέτη της προσωπογραφίας της Ηπείρου και των περιοχών εκείνων που διατηρούσαν εμπορικές ή άλλου είδους επαφές με τα Γίτανα.
Καθώς οι ανασκαφές τελείωσαν, σύντομα αναμένεται να ξεκινήσουν οι αρχιτεκτονικές, στερεωτικές, τοπογραφικές και αναστηλωτικές μελέτες στο Θέατρο. Σε πρώτη φάση θα αποκατασταθούν οι τρεις κερκίδες και ο χορός του Θεάτρου, και σε δεύτερη φάση θα γίνουν οι εργασίες αντιστήριξης του μνημείου. Προς την κατεύθυνση αυτή αναζητούνται χρήματα, όπως τόνισε η κ. Καλλιόπη Πρέκα - Αλεξανδρή, Διδάκτορας Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης και επίτιμη Διευθύντρια της Εφορίας Εναλίων Αρχαιοτήτων.
Ανέδειξε το μνημείο
Η κ. Πρέκα ήταν αυτή η επιστήμονας που ανέδειξε το αρχαίο Θέατρο των Γιτάνων. Μάλιστα, η ίδια καθιέρωσε και την ονομασία του αρχαιολογικού χώρου των Γιτάνων, ανακαλύπτοντάς την σε επιγραφές δημόσιου κτιρίου (Πρυτανείο) και σε πλήθος πήλινων σφραγισμάτων. Μέχρι τότε η τοποθεσία ονομαζόταν Τιτάνη!
Σύμφωνα με την κ. Πρέκα, η χωρητικότητα του Θεάτρου υπολογίζεται σε 4.000 θεατές περίπου, χωρίς να προσμετρούνται όσοι θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις σε ξύλινα καθίσματα, από το επιθέατρο και μέχρι το τείχος. Όπως ανέφερε, η κατασκευή του εντάσσεται με ασφάλεια στα μέσα του 3ου αι. π.Χ., ενώ οι επιγραφικές μαρτυρίες των εδωλίων μπορούν να επιτρέψουν μία πιο αυστηρή χρονολόγηση, τόσο για την κατασκευή όσο και για τις φάσεις χρήσης του μνημείου.
Τεχνικά στοιχεία
Η καταστροφή του Θεάτρου τοποθετείται στο 167 π.Χ., χωρίς να υπάρχουν στοιχεία που να δηλώνουν την επαναχρησιμοποίησή του. Η Αρχαιολόγος αναφέρθηκε και σε ορισμένα τεχνικά στοιχεία που αφορούν το μνημείο. Όπως είπε, η σκηνή του, μία ορθογώνια κατασκευή μήκους 15,50 μ. και πλάτους 5,50 μ., φαίνεται ότι διατηρεί τη χαρακτηριστική αρχιτεκτονική τυπολογία των θεάτρων του ελλαδικού χώρου, γενικά, και του Ηπειρωτικού, ειδικότερα. Κατασκευάστηκε εξαρχής λίθινη, στην τοιχοδομία της υιοθετήθηκε το πολυγωνικό σύστημα και το δάπεδό της αποτελείται από πατημένο χώμα και λατύπη.
Στο μέσο περίπου του οπίσθιου τοίχου της ένα άνοιγμα, μήκους 1,20 μ. και πλάτους 0,50μ. εξυπηρετούσε προφανώς στην είσοδο ή και αποχώρηση των ηθοποιών από το χώρο της σκηνής χωρίς να γίνονται αντιληπτοί από το κοινό.
