Μιχάλης Πασιάκος
Για, κάπως μου πόνεσε για τα ψηλά, για τη βρύση στο Μαλούνι, κάτω από το θερίο τον πλάτανο... Πριν καεί, φαίνουνταν απ' τα Γιάννενα η κορφή του έλεγαν με καμάρι οι παλιοί Μαλουνιώτες! (Χτες πέρασα μια ζεστή μέρα, κι είπα ν' ασχοληθώ λίγο με το Μαλούνι, μπας και δροσίσει λιγάκι... Το όνομά του με βασανίζει καιρό, αλλά μάλλον βγήκε μια άκρη που θα διαβάσετε σύντομα. Εδώ σας μεταφέρω ένα τμήμα, που α...φορά στη σχέση του Μαλουνιού με την...προελληνική εποχή! "...Θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι η ρίζα μαλ- του Μαλουνιού, είναι πανάρχαια και σημαίνει βουνό. Ο Paul Faure τη θεωρεί προελληνική και συνδέει τα τοπωνύμια Μαλάθυρος, Μαλάξα και Μάλαι στην Κρήτη (καθώς και την αρχαία πόλη Αμφίμαλα, τα = ανάμεσα σε δυο βουνά) με το Ησυχιανό "μάλα, βούνισμα". Ακόμα, ένα από τα αρχαιότερα τοπωνύμια της Ελλάδας που δεν άλλαξαν στο πέρασμα των χιλιετιών είναι ο Μαλέας, ο κάβο Μαλιάς στην Πελοπόννησο, ο οποίος αναφέρεται ακόμη και από τον Όμηρο. Η ρίζα του βραχώδους ακρωτηρίου είναι η ίδια: μαλ- Μαλέας..."
