e-mail που λάβαμε
Ελλάδα: Η αυτοκτονία ΔΕΝ είναι λύση...
Καθημερινά, γινόμαστε θεατές μιας τραγικής επικαιρότητας που μας βομβαρδίζει με επαναλαμβανόμενα περιστατικά αυτοκτονιών.
Την ώρα που η κρίση στην Ελλάδα παρασύρει στον κατήφορο την οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών, τα ποσοστά αυτοκτονιών στη χώρα μας έχουν χαράξει ανηφορικό δρόμο αφού η αύξηση των ποσοστών μας φέρνει στην πρώτη θέση στην Ευρώπη.Είναι αξιοσημείωτο πως μέχρι πρότινος η Ελλάδα είχε ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών παγκοσμίως. Και όμως, τους τελευταίους μήνες και κυρίως τις τελευταίες εβδομάδες, λίγο πριν τις εκλογές, ο αριθμός των ανθρώπων που επιχειρούν να βάλουν τέλος στη ζωή τους έχει αυξηθεί δραματικά αντανακλώντας την ολοένα αυξανόμενη απελπισία που βιώνουν κάποιοι συμπολίτες μας.
«Αυτοκτονία» είναι η πράξη κατά την οποία ένα άτομο εσκεμμένα δίνει τέλος στην ζωή του. Αξίζει πράγματι να αναλογιστούμε την βαθιά απόγνωση που αισθάνεται ο άνθρωπος αυτός που αντικρίζει το θάνατο, έναν από τους μεγαλύτερους φόβους του ανθρώπου, σαν την πόρτα σωτηρίας του.
Σε μια βαθιά, ανεξέλεγκτη συναισθηματική φόρτιση, οι ορίζοντες φαίνονται να κλείνουν γύρω του ώστε τίποτε στο παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον να φαίνεται πως έχει πια νόημα για αυτόν. Οι άνθρωποι του περιβάλλοντος βιώνονται ως απόμακροι και ανίκανοι να προσφέρουν ο,τιδήποτε, ενώ ο ίδιος αισθάνεται τις δικές του δυνάμεις να τον έχουν πια εγκαταλείψει. Σε αυτό το θλιβερό σκηνικό το άτομο απομονώνεται όλο και περισσότερο, αφήνεται στον πόνο και στο θυμό του, παραιτείται από τη ζωή και… αναζητά το θάνατο. Κατά πόσο όμως άραγε η αυτοκτονία μπορεί να είναι λύση ή και λύτρωση στον πόνο, στο θυμό, στην απόγνωση; Η ζωή όσο άδικη, στενάχωρη, πικρή, αδιέξοδη κι αν βιώνεται κάποιες στιγμές, είναι και ευκαιρία... μια ευκαιρία για αλλαγή, μια ευκαιρία να βγει πάλι φως στο σκοτάδι.
