Aς ακουσθεί και η άλλη πλευρά
Mετά την εμπιστοσύνη του λαού στον Σύριζα ,ανέμενα ότι την επόμενη ημέρα η ηγεσία του θα καλούσε όλα τα αριστερά κόμματα, τις συλλογικότητες , προσωπικότητες και ανένταχτους της αριστεράς σε μια ενωτική συσπείρωση, για την έξοδο της χώρας από τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση, μετά το τέλος του πολέμου. Ταυτόχρονα θα άρχιζε μια πυρετώδης διαδικασία για την ετοιμασία ενός προγράμματος για την ανακούφιση των ανέργων, για την αποκατάσταση των εργαζομένων και συνταξιούχων, για την αποκατάσταση της δημόσιας υγείας και παιδείας, που διαλύθηκαν από τους κ.κ Λοβέρδο και Διαμαντοπούλου. Με διάγγελμα ο Τσίπρας θα καλούσε το λαό σε συσπείρωση και σε αγωνιστική ετοιμότητα, θα ανακοίνωνε ότι συγκρότηση της πρώτης αριστερής κυβέρνησης, άμεσα ή μετά τις επόμενες εκλογές, θα ακύρωνε τις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια, θα κήρυττε στάση πληρωμών , θα εθνικοποιούσε τις τράπεζες και με ειλικρίνεια θα δήλωνε στον Ελληνικό λαό ότι το θέμα του νομίσματος θα αντιμετωπισθεί με γνώμονα το συμφέρον του λαού- για μην προκληθεί πανικός- και ότι δε θα απαιτηθεί καμιά θυσία για το €. Με μια τέτοια στάση δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να μην ανταποκριθεί. Ακόμη και η ηγεσία του ΚΚΕ θα αναγκαζόταν να πάρει θέση, γιατί δε θα μπορούσε να ελέγξει τις αντιδράσεις των μελών του. Μπροστά στις κινδυνολογικές αντιδράσεις της Ν.Δ και του δεξιότερου από τη Θάτσερ ΠΑΣΟΚ, που θα έβαζαν το δίλημμα € ή χάος, η αριστερά που θα άρχιζε να συσπειρώνεται, θα δήλωνε στο λαό ότι έχει στις προσεχείς εκλογές να επιλέξει ανάμεσα στο μονόδρομο του € και στην επιβίωσή του, και ότι ή αριστερά ανάμεσα στην επιβίωση του λαού ή της ευρωζώνης, επιλέγει χωρίς δεύτερη κουβέντα την επιβίωση του λαού. ·Αντίθετα, από το κέντρο της Κουμουνδούρου με αξιοποίηση του πλούτου της γλώσσας- οι συνειρμοί αυτονόητοι- το σύνθημα της πλατείας Συντάγματος: «πάρτε τα μνημόνια και φύγετε από εδώ» αρχίζει να «εκπολιτίζεται» σε αναδιαπραγμάτευση, επαναδιαπραγμάτευση, απαγκίστρωση, σταδιακή απαγκίστρωση, πολιτική καταγγελία(!), η Ελλάδα μέσα στην ευρωζώνη, ο Σύριζα εγγυάται τη σταθερότητα της ευρωζώνης, “
ο Αλαβάνος αποχώρησε από την παράταξη πριν μερικά χρόνια, επειδή ο ίδιος δε συμμεριζόταν την πεποίθησή μας, ότι πρέπει να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη”( συνέντευξη Τσίπρα στο SPIEGEL), και άλλα που δεν έχουν νόημα να αναφερθούν. Ταυτόχρονα από διάφορα στελέχη του Σύριζα προτείνεται η ένταξη διαφόρων στελεχών άλλων αριστερών συλλογικοτήτων στα ψηφοδέλτια του Σύριζα, για να αποφευχθεί κατά τη γνώμη μου οποιαδήποτε προγραμματική δέσμευση του Σύριζα πάνω σε αριστερό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση. Σε ότι αφορά το ΜΑΑ, στην τελευταία Πανελλαδική του με σαφήνεια καθόρισε ότι έξοδος από την κρίση προς όφελος του λαού μέσα στα πλαίσια του ευρωζώνης και του € δεν υπάρχει. Η Καταγγελία των δανειακών συμβάσεων, αν όντως είναι διατεθειμένοι να την κάνουν, θα οδηγήσει σε σύγκρουση με την ευρωζώνη και οφείλει η αριστερά να απευθυνθεί με ειλικρίνεια στο λαό και να τον προετοιμάσει για τη σύγκρουση αυτή. Αν η ηγεσία του Σύριζα έχει ετοιμάσει πρόγραμμα και σχέδιο που θα οδηγήσει το λαό σε έξοδο από την κρίση , χωρίς καταγγελία και ακύρωση των μνημονίων, αν πιστεύει ότι ο λαός μπορεί να πληρώνει τα δάνεια, χωρίς οι εργαζόμενοι να εξαθλιώνονται, ας το δηλώσουν οι σοφοί του. Εγώ ακούγοντας Μηλιό, Σταθάκη, Δραγασάκη, άλλα κατάλαβα. Ιδρώνουν να πείσουν το σύστημα ότι μπορούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο και ότι όλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Εγώ δικαιούμαι να φοβάμαι. Δικαιούμαι να έχω ενστάσεις. Δικαιούμαι να επιμένω ότι η αριστερά που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να μιλάει με ειλικρίνεια στο λαό, να τονίζει ότι δεν υπάρχει άλλη λύση και ότι κυρίως ότι δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Υπάρχει ευφορία. Σύμφωνοι. Αλλά το ΜΑΑ , επειδή επιμένει στη συμπόρευση της αριστεράς, επειδή επιμένει ότι «δεν υπάρχει κανένα, απολύτως κανένα, περιθώριο σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής», επειδή πιστεύει ότι «στις δυνάμεις που κινούνται ή θα κινηθούν εντός του μνημονίου και της Ευρωζώνης» καμία από αυτές δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από το τέλμα σε ορίζοντα μιας τουλάχιστον γενιάς, επειδή βλέπει ότι ο Σύριζα με λεκτικές μετατοπίσεις καθημερινά προσεγγίζει τον αντίπαλο, έχει ιστορικό ρόλο να προειδοποιήσει και να μην υποταχθεί σε φωνές που στηρίζονται στην ευφορία της στιγμής. Η πολιτική εξουσία ασκεί έλξη. Γοητεία. Είναι πρόκληση. Η θέση που παίρνουμε απέναντί της, μας χαρακτηρίζει, μας εκθέτει. Η ευκολία με την οποία την προσεγγίζει ο καθένας στις μέρες μας, για την αριστερά εγκυμονεί κινδύνους. Και ίσως είναι δύσκολο να πεις πράγματα, που κανένας δεν του αρέσει να ακούσει.
http://litlepost.blogspot.com/
