Αρχαιολογικό Μουσείο Ηγουμενίτσας. Η αισθητική και η στενότητα του κτηρίου

　
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ : Η ¨αισθητική¨ η στενότητα και λειτουργικότητα του κτηρίου

Του Θωμά Σόρογκα, Φιλόλογου- Αρχαιολόγου
Όνειρο παλιό των Θεσπρωτών ήταν η ίδρυση αυτοτελούς Εφορείας Κλασικών Αρχαιοτήτων και η ανέγερση και λειτουργία Αρχαιολογικού Μουσείο, παύοντας έτσι την εξάρτηση από όμορους Νομούς. Τα παλαιότερα, ως γνωστόν, αρχαιολογικά μας ευρήματα ¨ξενιτεύονταν¨ στα Γιάννενα και την Κέρκυρα, όπου ακόμα εμπλουτίζουν και κοσμούν τα Μουσεία τους.Το όνειρο έγινε πραγματικότητα με την ίδρυση αφενός της ΛΒ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Θεσπρωτίας και αφετέρου την ανέγερση Αρχαιολογικού Μουσείου στην Ηγουμενίτσα. Στην αισθητική, την έκταση και τη λειτουργικότητα αυτού του Μουσείου θέλω εν ολίγοις ν’ αναφερθώ, καθώς άνοιξε για πρώτη φορά στο κοινό τις πύλες του αρχές Απριλίου με την διοργάνωση μιας ημερίδας αφιερωμένης στην ¨ανάδειξη του Αρχαιολογικού χώρου της Γ(τ)ιτάνης¨, της δεύτερης πρωτεύουσας των αρχαίων Θεσπρωτών
Aγναντεύεις, λοιπόν, προσερχόμενος ένα στενόμακρο τραπεζοειδές οικοδόμημα, εφαπτόμενο κάθετα προς τον τσιμεντένιο όγκο του κτηρίου της Πυροσβεστικής, δομημένο σε ένα μικρό οικόπεδο, που προοριζόταν νομίζω για πλατεία που θα ανέπνεαν και οι γύρωθεν οικοδομές. Το όλο οικοδόμημα δε έχει κανέναν ρυθμό. Ένα τυποποιημένο τσιμεντοκούτι, όπως τα άλλα της νεόδμητης και πυκνοδομημένης Ηγουμενίτσας
Χώρος για στάθμευση και πράσινο ελάχιστος ως ανύπαρκτος. Ο περισσότερος κατελήφθη ήδη για parcing παρακείμενου μαγαζιού.Το πρώτο σκαλί της κεντρικής εισόδου εφάπτεται σχεδόν στο πεζοδρόμιο της κεντρικής πολύβουης και μεγάλης κυκλοφορίας λεωφόρου και επικίνδυνης διασταύρωσης. Και ερωτώ κάτι απλό: πως θα περάσει ο δάσκαλος του επισκέπτες μαθητές του σ’ αυτή την καρμανιόλα και που θα παρκάρει ο τουρίστας το αυτοκίνητο του; Εισερχόμενος, στη συνέχεια, στο εσωτερικό του Μουσείου αναμένεις να δεις τους επαρκείς χώρους που προβλέφθηκαν να φιλοξενήσουν τα τόσα Θεσπρωτικά ευρήματα που θα ¨παλινοστήσουν¨ επιτέλους στο γενέθλιο τόπο από τα Γιάννενα και Κέρκυρα, αυτά που είναι στοιβαγμένα στις αποθήκες και όσα προκύπτουν πλουσιοπάροχα από τις συνεχιζόμενες ανασκαφές ή τις εκσκαφές της μπουλντόζας. Και όμως! Μια περιορισμένη ισόγεια αίθουσα κι ένας μικρότερος ημιώροφος τα περιμένουν όλα αυτά! Μια εγκάρσια ανάερη γέφυρα δεν κατάλαβα ποια αρχιτεκτονική και πρακτική λειτουργία έχει.Εύχομαι να βγω ψεύτης, αλλά οι εσωτερικοί αυτοί χώροι δεν θα χωρούν ούτε το 1/5 των υπαρχόντων θεσπρωτικών αρχαιοτήτων. Εκτός αν δεν επιστραφούν όλες οι περικαλλείς λάρνακες του Λαδοχωρίου και της Φωτικής ή μήπως εκτεθούν στις μικρές του αυλές στο ύπαιθρο. Πάντως ως Θεσπρωτός αρχαιολόγος και ιστοριοδίφης θα απαιτούσα να επιστραφούν στο Μουσείο μας και το πιο ασήμαντο θεσπρωτικό εύρημα που φιλοξενείται αλλού. ¨Κάθε λουλούδι μοσχοβολάει στον τόπο του¨. Εδώ είναι η γενέθλια γη και ο οικείος τους χώρος.Αυτό απαιτεί η φωνή των προγόνων. Και οι πρόγονοι μένουν ακόμη με το παράπονο ότι φιλοξενούνται από τους επιγόνους τους νέο- Θεσπρωτούς σ’ ένα λειψό, άκομψο και ανεπαρκές τσιμεντένιο οικοδόμημα. Περίμεναν καλύτερη τιμή. Χάθηκαν άλλοι χώροι, άνετοι, λειτουργικοί, πανοραμικοί, 5-10 στρεμμάτων, εκεί στους λόφους προς το Δρέπανο ή μέσα στην αρχαία πρωτεύουσα Γ(τ)ιτάνη ή ακόμα αποκεντρωμένα στο Φιλιάτι, όπου η αρχαία πόλη χωροταξικά ανήκει; Εκεί να σχεδιαστεί με μεράκι ένα περικαλλές οικοδόμημα, με αντιπροσωπευτικά ντόπια αρχιτεκτονικά στοιχεία, με άνεση και λειτουργικότητα, με εργαστήρια για μαθητές και εκπόνηση προγραμμάτων, με εκτεταμένο πράσινο και δένδρα, χώρους parcing, με αναψυκτήρια, αποθηκευτικούς χώρους, με χίλια δυο.Τα είπα τότε- μέσα το ’90- στους αρμόδιους, όταν προγραμματιζόταν η ίδρυση, αλλά βιάζονταν. Ήθελαν να γίνει επί των ημερών τους. Αλλά οι λανθασμένες επιλογές ωστόσο μένουν εσαεί. Ισχύει τελικά και η ρήση του επιφανούς αρχιτέκτονα: ¨χτίζομε ότι είμαστε και είμαστε ότι χτίζομε¨.

Θωμάς Γ. Σόρογκας

από e-igoumenitsa.gr
Αναρτήθηκε από epirusgate
Έχει πρωτοδημοσιευθεί στην εφημερίδα Τα Νέα της Επαρχίας Φιλιατών