Υπάρχει και άλλος δρόμος.
Επειδή οι επενδύσεις κατά τα λεγόμενα του
καπιταλιστικού συστήματος γίνονται εκεί όπου υπάρχουν, ιδιωτικοποιήσεις, χαμηλό
μισθολογικό κόστος και σταθερή φορολογική βάση να σας περιγράψω πως η Κούβα
παρόλο το εμπάργκο και τα προσκόμματα που τις βάζει Αμερική και Ευρώπη, έχει
ρυθμό ανάπτυξης 18% , ανεργία 0% και τουρίστες που έφτασαν μέσα σε πέντε χρόνια
από 100.000 χιλιάδες τα τέσσερα εκατομμύρια. Τα δε συναλλαγματικά της αποθέματα
από 500.000 ρούβλια σε 7 δις ευρώ. Υπ όψη ότι… ακόμα η Κούβα συναλλάσετε με τη
μορφή κλήρινγκ. Δηλαδή ανταλλάσει προϊόντα. Η μεγαλύτερη μορφή ανάπτυξης
προέρχεται από τον τουρισμό και τις επενδύσεις που κάνουν κατά κύριο λόγο σε
τουριστικής μορφής ακίνητα, Καναδοί και Ισπανοί. Εάν ένας επιχειρηματικός
όμιλος ή επενδυτής θέλει να φτιάξει ένα ξενοδοχείο στην Κούβα τότε έχει τις
εξής δυνατότητες. Το κράτος του παρέχει δωρεάν τη γη που θα χτίσει το
ξενοδοχείο. Ο επενδυτής δεν είναι κάτοχος της γης ούτε έχει το δικαίωμα να την
αγοράσει, απλά κάνει χρήση αυτής.
Ο επενδυτής χτίζει την μονάδα με δικά του έξοδα και με
υποχρέωση, ότι κατασκευαστικό υλικό χρειάζεται και παράγεται στην Κούβα, να το
αγοράσει από την Κούβα. Ο επενδυτής έχει δικαίωμα κατοχής μόνο του 49% της
επένδυσης. Το υπόλοιπο 51% ανήκει στο κράτος. Ο επενδυτής απαλλάσσεται όλων των
φόρων, από πέντε μέχρι δέκα χρόνια, ανάλογα το ύψος της επένδυσης. Απλά δεν
πληρώνει κανένα φόρο. Ο επενδυτής δεν πληρώνει κανέναν από τους υπαλλήλους που
χρησιμοποιεί στην επένδυση. Οι υπάλληλοι είναι δημόσιοι και πληρώνονται από το
κράτος. Δηλαδή από τα κέρδη του 51% Παρόλο που στο διοικητικό συμβούλιο της
επιχείρησης το κράτος με βάση το 51% έχει την πλειοψηφία, εν τούτοις αφήνει τη
διοίκηση στα χέρια των επενδυτών.
Εάν ο επενδυτής αποφασίσει να εγκαταλείψει την
επένδυση μετά από ένα διάστημα, τα αφήνει όλα στο κράτος. Ο επενδυτής επίσης
είναι αναγκασμένος ότι καταναλωτικά προϊόντα χρειάζεται και παράγονται στην
Κούβα να τα παίρνει από αυτή. Με άλλα λόγια η Κούβα σε καμιά των περιπτώσεων
δεν πουλάει δημόσια περιουσία. Απεναντίας δημιουργεί δημόσια περιουσία. Το
αποτέλεσμα… οι επενδύσεις που γίνονται σε αυτή τη χώρα είναι άνευ προηγούμενου.
Το μικρότερο ξενοδοχείο είναι το μεγαλύτερο δικό μας. Και αυτό είναι μόνο ένα
παράδειγμα. Οι Αμερικάνοι το είδαν, το κατάλαβαν, το εμπέδωσαν και τώρα τρέχουν
και αυτοί να κάνουν επενδυτικά σχέδια και πλάνα.
Να σημειώσετε δε, ότι ένας ευρωπαίος για 9 ημέρες στην
Κούβα θα αφήσει κατά μέσω όρο 1.000 ευρώ, όταν στην Ελλάδα αφήνει στην καλύτερη
των περιπτώσεων περίπου 300. Ο τουρισμός στην Κούβα είναι πολύ υψηλού επιπέδου.
Το βασικότερο όμως όλων είναι ότι στην Κούβα υπάρχει διπλό νόμισμα. Ένα για τον
ντόπιο πληθυσμό το πέσος και έναν για τους ξένους το πέσος κονβέρτιμπλ. Κατ
αυτόν τον τρόπο η χώρα γεμίζει συνάλλαγμα ένω παράλληλα τα παίρνει από τους
τουρίστες χοντρά. Όταν μάλιστα ένα πέσος κονβέρτιμπλ ισοδυναμεί με ένα ευρώ.
Σχολιο.- Πολυ ωραια ολα αυτα αλλα μηπως εμαθες και
ποσο ειναι ο μεσος ή ο βασικος μισθος του Κουβανου εργαζομενου ? του σερβιτορου
στο ξενοδοχειο σου , του ρεσεψιονιστ κλπ? του εργατη παραγωγης ? Το βιοτικο
τους επιπεδο σε ικανοποιησε ?
Σχολιο.- Ο μέσος μισθός είναι 20 ευρώ
το μήνα. Μη βιαστείς να γελάσεις γιατί. 1. Όλοι έχουν το δικό τους σπίτι και το
δικό τους χωράφι. 2. Ιατρική κάλυψη δωρεάν. (Υπ όψη ότι η Κούβα έχει την
καλύτερη ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη. Η Κούβα κάνει εξαγωγή γιατρών σε
όλες τις χώρες της Αμερικής, ακόμα και στον Καναδά.) 3. Δωρεάν παιδεία. Το 70%
των Κουβανών αποκτούν πτυχίο Πανεπιστημίου) 4. Ο κινηματογράφος και το θέατρο
στοιχίζουν 0,03 λεπτά. 5. Μια τετραμελής οικογένεια για φαγητό ξοδεύει την
ημέρα περίπου 0,50 ευρώ. 6. Οι Κουβανοί δεν πληρώνουν ούτε φόρους, ούτε ΔΕΚΟ Η
μόνη πληρωμή είναι κάποια ελάχιστα κοινόχρηστα και αυτά μόνο όσοι διαμένουν σε
διαμερίσματα. 7. Στην Κούβα δεν υπάρχουν εισαγόμενα προϊόντα και όλα είναι
εγχώρια. Με συνέπεια το χρήμα να ανακυκλώνεται εντός των συνόρων. Αλλά ένα
ταξιδάκι στην Κούβα θα σε πείσει για το πώς λειτουργεί η προπαγάνδα εναντίον
της.
