Όταν το Ταλέντο συναντά το Ήθος. Αφιέρωμα στον ποιητή Γιάννη Βέλλη

Όταν το "Ταλέντο" συναντά το "Ηθος". Αφιέρωμα στον ποιητή Γιάννη Βέλλη.

Η ποιητική σελίδα:
ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ (ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ & ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ)
https://www.facebook.com/groups/111418325613720/
έχει σήμερα ένα εκτενές αφιέρωμα και μια συνέντευξη του συμπατριώτη μας Θεσπρωτού ποιητή Γιάννη Βέλλη, καθώς και ένα σημαντικό μέρος από το πλούσιο ποιητικό του έργο μέσα από το οποίο αναδεικνύεται το ταλέντο αλλά και το ήθος του σπουδαίου αυτού ηπειρώτη ποιητή που συνεχώς μάς κάνει όλους υπερήφανους, ιδιαίτερα εμάς που καταγόμαστε από τα χωριά της Μουργκάνας!


ΕΝΑΛΛΑΓΕΣ

"Στέγνωσα από λέξεις, χολώθηκα, ήταν κι ο άνεμος βουβός, βιαζόταν/ να κλέψει την τελευταία σταγόνα ευτυχίας, πριν γυρίσει, πριν πλαγιάσει ξανά/ στα μάτια κάποιας αγάπης, ίσως και στην καρδιά της, όσο γυρεύει μοναξιά/ όμως θα ξανάρθει πίσω, το παλιό γνωστό λεξιλόγιο, στολισμένο, παθιασμένο/ με άνθη του ουρανού, ένα έρωτα ζωή, κρίσιμες εναλλαγές στην όποια καταραμένη στασιμότητα/ και θα είμαι πάλι εδώ, καταγραφέας με όνομα και αριθμό, τζογάροντας για κάποια αλήθεια, για ένα χαμένο πειρασμό."
Γιάννης Βέλλης



Συνέντευξη του Γιάννη Βέλλη στη Ρούλα Χατζή
Ερ: Η ποίηση παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή σας;

Aπ: Στα πρώτα χρόνια της ζωής μου, περισσότερο μετά την Τρίτη δημοτικού, άρχισα να καταλαβαίνω ότι αυτό που λέμε ποίηση δεν είναι μια σειρά λέξεων σε ένα θέμα. Ότι ήταν μια αντίδραση συναισθηματική στην πραγματικότητα, ίσως και μια ασφάλεια του εσωτερικού μας κόσμου από ερεθίσματα τα οποία δεν θέλαμε. Τότε ζούσα στην Πρέβεζα και όλα τα παιδιά ή τουλάχιστον τα περισσότερα είχαμε μια αγάπη για τον Κώστα Καρυωτάκη, την ποίησή του, παρά το άδοξο τέλος του δίπλα σε μια παραλία της. Για κάποια χρόνια συνέχισα να γράφω αυτό που καταλάβαινα ως δική μου ποίηση. Γιατί η ποίηση θεωρώ ότι πρέπει να έχει τα ιδιαίτερα προσωπικά της χαρακτηριστικά, πέρα από τις γενικότερες τάσεις γραφής. Μετά σταμάτησα ξαφνικά, χωρίς λόγο και στράφηκα προς τη ζωγραφική αλλά και τη φωτογραφία. Πέρασαν χρόνια χωρίς να γράψω ούτε ένα ποίημα. Την τελευταία δεκαετία επανήλθα, θεωρώ ωριμότερος ποιητικά και έκτοτε καθημερινά γράφω και κάτι.

Eρ:Ποιόν θεωρείτε πιο σπουδαίο Έλληνα ποιητή και από ποιόν έχετε επηρεαστεί;

Απ: Θεωρώ ότι στην αρχή της πορείας μου επηρεάστηκα από τον Κώστα Καρυωτάκη. Ήταν σημαντικός ποιητής. Αλλά μετά όλοι οι μεγάλοι ποιητές -Έλληνες και ξένοι- πέρασαν πολλαπλές αναγνώσεις και σε κάποιο μέρος του έργου τους ένιωσα κοντά. Δεν θέλω να σταθώ σε ένα μεγάλο ποιητή, γιατί θα αδικήσω άλλους εξίσου εξαιρετικούς. Ίσως οι Λειβαδίτης, Γώγου, Αναγνωστάκης, Καβάφης, Ελύτης, Σεφέρης, Καρούζος έχουν τον ρόλο του Καρυωτάκη, σε θέματα επηρεασμού την ώριμη εποχή της ποίησης μου. Αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν συγκινούμαι εξίσου με τον στίχο ενός αγνώστου ποιητή ή ποιήτριας. Η μαγεία της ποίησης με επηρεάζει και ως ποιητή και ως αναγνώστη.

Ερ:Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από τα ποιήματά σας;

Απ :Δεν είναι στοχευμένη η ποίησή μου σε κάτι συγκεκριμένο, ούτε φυσικά το επιδιώκει. Μπορεί να βλέπει τον έρωτα, ένα κακώς κείμενο, μια βροχερή ημέρα, πολιτικές αντιδράσεις, τον ξεπεσμό, την ανάταση στα χειρότερα. Απλά ψάχνω μέσα μου και ποιητικά δίνω πράγματα, άλλοτε καλύτερα άλλοτε λιγότερο καλά. Είναι ένας συνεχής διάλογος με τον εαυτό μου. Δεν λέω τώρα θα γράψω ποίηση, μετά θα κάνω δουλειά, μετά θα διασκεδάσω. Κινείται πάντα στους δικούς της χρόνους και όποτε έρθει απλά συμμετέχω μαζί της στην γέννηση ενός ποιήματος μικρού ή μεγάλου. Παιδιά μου, δημιουργήματά μου είναι όλα. Η καθαρότητα της ποίησης μας πρέπει να κινείται στην αγνότητα των συναισθημάτων με την οποία την προσεγγίζουμε κάθε φορά.

Ερ:Τι σημαίνει για σας η ποίηση;

Απ:Η ποίηση είναι μια βιωματική κατάσταση. Δεν έχει σχέση με φιλολογικές αναζητήσεις, κινείται ως παράλληλη πραγματικότητα στη ζωή μου. Αν την αφήσω θεωρώ ότι θα έχω ένα μεγάλο κενό, δυσαναπλήρωτο. Για αυτό προσπαθώ να είμαι συνεπής στις ανάγκες μου σε αυτήν, σχεδόν σε καθημερινή βάση. Νομίζω ότι πολλοί ποιητές και ποιήτριες βιώνουν την ίδια κατάσταση και ότι δεν αποτελώ κάποια φωτεινή εξαίρεση ή κάποια ιδιαιτερότητα σε αυτό. Κατά τη γνώμη μου η ποίηση είναι ένα συναισθηματικό ξέσπασμα που χρησιμοποιεί τις λέξεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ώστε να περιγραφεί σωστά.

Ερ:Ποιες είναι οι κύριες πηγές έμπνευσής σας;

Απ: Από το ποιο ασήμαντο πράγμα μέχρι το ποιο σημαντικό. Έρωτας, πολιτική κατάσταση, αντιδράσεις, βιώματα, μεταφυσική, τα πάντα. Περισσότερο με γοητεύει ο τρόπος που τα προσεγγίζω κάθε φορά παρά το ίδιο το θέμα. Είναι σημαντικό να δοκιμάζεις νέους τρόπους γραφής για το θέμα που έχεις δει πάνω από εκατό φορές και να είναι εξίσου ιδιαίτερο κάθε φορά, σαν να είναι η πρώτη και μοναδική που το είδες. Πιστεύω ότι αξίζει να το δοκιμάσουν φίλοι ποιητές και ποιήτριες, την διαφορετική στάση και τρόπο γραφής σε κάτι.

Ερ:Ποιες είναι οι δυσκολίες της ποιητικής τέχνης;

Απ:Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν. Ίσως η δυνατότητα έκφρασης, τα εκφραστικά εργαλεία που χρησιμοποιεί ο καθένας μας στον τρόπο γραφής του. Αλλά αυτό δεν είναι μόνο θέμα παιδείας ή επιστημονικής γνώσης, περισσότερο είναι θέμα εσωτερικής αναζήτησης και γλώσσας που συγκινεί πρώτα εμάς. Η καθημερινή προσέγγιση της ποίησης τόσο με ανάγνωση παλιών και νέων αξιόλογων ποιητών παράλληλα με την γραφή του καθενός βοηθάει στο να έχουμε καλύτερα ποιήματα και περισσότερο ποιήματα που συγκινούν. Μια κουλτούρα γενικότερα θετική απέναντι στις τέχνες βοηθάει την ευαισθησία μας να βλέπει περισσότερα πράγματα και ιδιαίτερα.

Ερ:Πιστεύετε ότι η σημερινή εποχή μπορεί να εμπνεύσει τους ποιητές;

Απ:Κάθε εποχή μπορεί να συγκινήσει και εμπνεύσει ποιητές. Ιδίως οι κακές εποχές γιατί βλέπουμε τι χάνουμε, τι θέλουμε, τι νοσταλγούμε και που μπορούμε να φτάσουμε για την αναπλήρωση αναγκών μας. Αναζητήσεις υπάρχουν και σήμερα πολλές και το διαπιστώνω τακτικά στην επίσκεψή μου σε σελίδες φίλων ποιητών και ποιητριών. Εκείνο που έχει χαθεί είναι ο ηγετικός ρόλος της ποίησης στα δρώμενα του τόπου μας. Δεν ξέρω τι φταίει ή δεν φταίει σε αυτό. Γιατί μεγάλοι ποιητές υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Ίσως πολλοί συμπολίτες ας έχουν βγάλει την ποίηση από τη ζωή τους, έχουν κλειστεί σε μια λογικοφανή πραγματικότητα με θύμα το συναίσθημα και για αυτό η ποίηση δεν έχει ρόλο σε αυτούς, ούτε θετικό ούτε αρνητικό.

Ερ:Τι εκφράζετε με την ποίησή σας;

Απ:Τον εαυτό μου όπως εξελίσσεται σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου, τα σκιρτήματα που του προκαλεί η επαφή του με την κοινωνία, το περιβάλλον, τη μεταφυσική, τον έρωτα, την δράση και την αντίδραση σε πράγματα που θεωρούνται δεδομένα, την επαφή μου με τις τέχνες και τα γράμματα γενικότερα. Για τους τρίτους αυτό μεταδίδεται ανάλογα με τα κέντρα ευαισθησίας που έχει ο καθένας, την ωριμότητα, την πολιτική του στάση, την πίστη ή την απιστία του. Θέλω να πιστεύω ότι η ποίηση μου θα συνεχίζει να επηρεάζει τη ζωή μου όπως και σήμερα και ίσως σε τρίτους να δίνει την ίδια χαρά ή προβληματισμό με την ανάγνωσή της.