Οι συνθήκες για την πρώτη εμπλοκή ελληνικής στρατιωτικής δύναμης σε πολεμικό ρόλο μετά την Κορέα, δεν είναι οι πιο ευοίωνες.
Η δυσαρέσκεια του τοπικού πληθυσμού εναντίον των Γάλλων αποικιοκρατών εντάθηκε τους τελευταίους μήνες από την ενίσχυση των κατηγοριών περί εξοπλισμού των τζιχαντιστών στο Σαχέλ από τη Γαλλία. Ακολούθησαν αντιγαλλικές διαδηλώσεις στο Μπαμακό.
Ελληνικός στρατός στο Σαχέλ;
Αναζωπύρωση της συζήτησης για εμπλοκή μάχιμων ελληνικών δυνάμεων στο Σαχέλ, τη στιγμή που αυξάνονται οι αντιδράσεις στην περιοχή για τη γαλλική παρουσία.
Με τον ΥΕΘΑ να προετοιμάζει το έδαφος πάλι, για την αποστολή «μάχιμων στελεχών» στην περιοχή του Σαχέλ (εικάζει κανείς ως τμήμα της δύναμης Τακούμπα, εν πολλοίς ένα Ευρωπαϊκο σχήμα, που αποτελεί συνέχεια της αδόξως τερματισθείσας Γαλλικής επιχείρησης Barkhane) είναι καλό να δούμε τι συμβαίνει αυτήν την εποχή στο Σαχέλ.
Καταρχάς να παρατηρήσουμε πως για το θέμα μοιάζει να υπάρχουν «δυο γραμμές» στην κυβέρνηση, καθώς ο Νίκος Δένδιας υποβάθμιζε το ενδεχόμενο πολεμικής εμπλοκής της χώρας στο Σαχέλ, ενώ ο Νίκος Παναγιωτόπουλος και πριν τις πρόσφατες δηλώσεις, είχε σαφέστερα εννοήσει πρόθεση μάχιμης ελληνικής εμπλοκής, αφού «η Ελλάδα θα πρέπει να συνεισφέρει στηρίζοντας τη Γαλλία».
Όμως η κατάσταση στο Σαχέλ βράζει. Η Γαλλία βρίσκεται μπροστά σε ένα τεράστιο κύμα διαδηλώσεων και διαμαρτυριών στις χώρες του Σαχέλ τον τελευταίο καιρό. Προ ημερών αντιμετώπισε με φονική βία (2 νεκρούς, 18 τραυματίες) διαδηλωτές στο Νίγηρα που απαιτούσαν την απομάκρυνση των γαλλικών στρατευμάτων.
Οι Γάλλοι στην επιχείρηση φέρονται να χρησιμοποίησαν ακόμα και μαχητικά αεροπλάνα που έκαναν υπερπτήσεις σε εντυπωσιακά χαμηλό ύψος.
Προηγουμένως οι γαλλικές δυνάμεις είχαν έρθει σε σύγκρουση με πολίτες της Μπουρκίνα Φάσο όπου καθηλώθηκαν επί μία εβδομάδα.
Παλαιοί αποικιοκράτες, ανανεωμένες αντιπαλότητες
Υπάρχει λοιπόν μια κατάσταση γενικευμένης δυσαρέσκειας για τη στρατιωτική παρουσία της πρώην αποικιοκρατικής δύναμης στην περιοχή. Πέραν δηλαδή, της απόλυτα δικαιολογημένης ιστορικής επιφυλακτικότητας προς το αφεντικό που ανέβηκε προ δύο αιώνων στο κεφάλι τους και δεν λέει να τους αφήσει.
Η δυσαρέσκεια αυτή εντάθηκε τους τελευταίους μήνες από την ενίσχυση των φημών περί εξοπλισμού των τζιχαντιστών στο Σαχέλ από τη Γαλλία, ιδίως όταν την κατηγορία απηύθυνε ο ίδιος ο – πραξικοπηματίας – Πρόεδρος του Μάλι. Ακολούθησαν αντιγαλλικές διαδηλώσεις στο Μπαμακό. Ο ισχυρισμός βέβαια μοιάζει συνωμοσιολογικός, αλλά έχει καταβολές τόσο στην προϊστορία του εξοπλισμού, και από τη Γαλία, των πιο ακραίων τζιχαντιστών στην επέμβασή τους στη Λιβύη (που αποτέλεσε κρίσιμο σημείο για τη διασπορά ακραίων ισλαμιστών σε ολόκληρο το Σαχέλ), όσο και στη διαδεδομένη (και ποιος ξέρει αν είναι βάσιμη) ιδέα, πως η Γαλλία υποστήριζε το αντάρτικο των Τουάρεγκ στην περιοχή για να έχουν οι χώρες της ζώνης του Σαχέλ, την ανάγκη της.
Βέβαια, η στρατιωτική παρουσία της Γαλλίας στην περιοχή έχει επιδείξει στιγμές αφγανικού επιπέδου αδιαφορίας για τις ζωές των αμάχων και των ντόπιων γενικότερα, που περιλάμβαναν βομβαρδισμούς γάμων, οπότε υπάρχει μια συνέχεια στο κλίμα εχθρότητας / δυσαρέσκειας – που δεν περιλαμβάνει συνήθως τις πολιτικές ελίτ των χωρών. Πλέον και η γαλλική κοινή γνώμη είναι ενάντια στη στρατιωτική εμπλοκή της Γαλλίας στο Μάλι.
Όλα αυτά σε μια εμπόλεμη ζώνη που βρίσκεται σε ένα ασαφές και δυσνόητο για δυτικούς, μπέρδεμα:
Να μη γίνει της Κορέας
Η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται πως προετοιμάζει λοιπόν την εμπλοκή της χώρας σε άμεση πολεμική συμμετοχή σε μια επιχείρηση που
• δεν έχει τη στήριξη (έχει μάλιστα την ενεργή αντίθεση) ευρύτατων στρωμάτων του πληθυσμού του Σαχέλ, που είναι εύλογα καχύποπτοι απέναντι στη Γαλλία,
• υποδύεται την πολυμερή δράση ενώ ουσιαστικά παραμένει μονομερής Γαλλική επιχείρηση
• έχει εκτραπεί ή στηρίξει αγριότητες εφάμιλλες εκείνων των τζιχαντιστών και
• είναι σύνθετη και παντελώς άγνωστη στους Έλληνες
Είναι κατανοητό πως η ζώνη του Σαχέλ θεωρείται κάτι σαν «σύνορο της Ευρώπης» για μια Ευρώπη που οι λαοί τοις θεωρούν τη μετανάστευση πηγή ανησυχίας, αλλά υποστηρίζεται η μετανάστευση από τις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις τις οποίες βοηθάνε οι αποικιοκρατικές ΜΚΟ. Επίσης, υπάρχουν σκέψεις (αβέβαιης υλοποιησιμότητας) για την εκμετάλλευση του ηλιακού ενεργειακού δυναμικού της Σαχάρας, όπως είδαμε και στις πρόσφατες ελληνοαιγυπτιακές συζητήσεις. Τέλος, ο Νίγηρας και δευτερευόντως και άλλες χώρες της περιοχής, είναι η πηγή του ουρανίου που τροφοδοτεί τα Γαλλικά εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας. Η δράση όμως της Γαλλίας και της Δύσης γενικότερα στην περιοχή, έχει συμβάλλει τα μέγιστα στο πρόβλημα του τζιχαντισμού, τον οποί δήθεν η Δύση πολεμάει αλλά στην ουσία στηρίζει και εξοπλίζει, για να τους στηρίζει και να δικαιολογεί τις στρατιωτικές εισβολές τους και να σιγάζει τις αντιδράσεις των Ευρωπαϊκών Λαών για τις αποικιοκρατικές κτηνωδίες.
Οι συνθήκες για την πρώτη εμπλοκή ελληνικής στρατιωτικής δύναμης σε πολεμικό
ρόλο μετά την Κορέα, δεν είναι οι πιο ευοίωνες.
https://litlepost.blogspot.com/2021/12/6-2021.html
