Το παιδομάζωμα και οι παιδουπόλεις της Φρίκης

 

 

Ένα απο τα μεγαλύτερα εγκλήματα της Ελληνικής ιστορίας είναι η μαζική αρπαγή και εκμετάλλευση ανήλικων παιδιών από το αστικό κράτος του εμφυλίου, με την καθοδήγηση των Αμερικανών και της κυβέρνησης της Αθήνας.
Η αρπαγή ήταν μέρος του σχεδίου για να χάσει ο Δημοκρατικός Στρατός κάθε στήριξη. Αυτό το πρωτοφανές έγκλημα, που δεν είχαν τολμήσει ούτε οι ναζί και είχε εμφανιστεί στον Ελλαδικό χώρο μόνο με τους Οθωμανούς και τους γενίτσαρους, οργανώθηκε απο την φιλοναζίστρια Φρειδερίκη "Φρίκη" Γλύξκμπουργκ και όλο τον αστικό κρατικό μηχανισμό. Ο τίτλος του σχεδίου ήταν "Ειδικό Πρόγραμμα Απομάκρυνσης Παιδιών".
Δημιουργήθηκε ένα δίκτυο αρπαγής ανηλίκων απο τις οικογένειες τους με την βία, φυλάκισης και εκμετάλλευσης τους. Το 1947 εγκαινιάστηκε στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης η πρώτη "παιδούπολη", στην οποία φυλακίστηκαν 500 παιδιά. Τον ίδιο χρόνο εγκαινιάζονται τέσσερις νέες σε Ιωάννινα, Λάρισα, Βόλο και Καβάλα.Το 1948 σ' ολόκληρη την Ελλάδα λειτουργούν 52,στις οποίες έχουν φυλακίσει 18.000 παιδιά, όπου εφαρμόζεται "πειθαρχημένη διαβίωση". Ο αριθμός θα φτάσει γύρω στο 1949 στις 28.000. Μέχρι το 1968 έφτασε τα 36.562. Πρωταρχικός στόχος ήταν ο εγκλεισμός των παιδιών σε στρατόπεδα για να τα μετατρέψουν σε γενίτσαρους και να τα στρέψουν ενάντια στους γονείς τους.
Η κατάσταση που επικρατούσε στις παιδουπόλεις ήταν απάνθρωπη. Δεν είναι τυχαίο ότι κανένα απ' τα έγκλειστα παιδιά, όχι μόνο δεν πήγε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά δεν τέλειωσε καν τη δευτεροβάθμια (με ελάχιστες εξαιρέσεις). Τα ήθελαν αμόρφωτα και ανίκανα ν' αναπτύξουν την προσωπικότητά τους. ΄Οσα κορίτσια δεν επέστρεψαν στα χωριά τους μετατράπηκαν σε φτηνή εργατική δύναμη στα μεγάλα υφαντουργεία και καπνεργοστάσια όπως αυτά του Ρετσίνα, Καρέλα, Σφαέλου, Λαναρά, Παπαστράτου και Κεράνη. Σε πολλές περιπτώσεις, οικογένειες της "υψηλής" κοινωνίας επισκέπτονταν τις παιδουπόλεις για να αγοράσουν, στην κυριολεξία, υπηρετικό προσωπικό. Πολλά παιδιά δόθηκαν παράνομα και με το αζημιώτο, φυσικά, σε υιοθεσία. Πολλά από αυτά είχαν ήδη οικογένειες και συγγενείς εν ζωή. Τέλος τα περιστατικά κακοποίησης ανηλίκων και ξυλοδαρμών, είχαν και αυτά την θέση τους στον μακρύ κατάλογο της φρίκης των παιδουπόλεων.
Γράφει πχ ο Γιώργος Χατζάτογλου, ο οποίος οδηγήθηκε σε μιά τέτοια παιδούπολη:"Το στρατόπεδο ήταν περιφραγμένο με συρματόπλεγμα 4 μέτρα ύψος. Υπήρχαν παιδιά από 2 χρόνων, που έκλαιγαν γιατί είχαν με την βία αποχωριστεί απ' τους γονείς τους. Μέναμε σε τολ, που το καλοκαίρι οι λαμαρίνες τους καίγανε και το χειμώνα πάγωναν. Με την άφιξή μας, μας μοίρασαν στρατιωτικές φόρμες. Πρώτο μέλημά τους ήταν να μας στείλουν ιεροκήρυκα, να δημιουργήσουν κατηχητικά. Θυμάμαι ότι σε όλους τους τοίχους ήταν ζωγραφισμένη μια μορφή ενός αγριανθρώπου γενειοφόρου με μια χατζάρα στο στόμα, που έσταζε αίμα, να αρπάζει απ' την αγκαλιά της μάνας το παιδί της...στους τοίχους υπήρχαν συνθήματα για το έθνος και τη Φρειδερίκη. Μέσα σ' αυτό το κλίμα γίνονταν η διαπαιδαγώγηση για τη "μάνα μας" τη Βασίλισσα".
Πάνω στα φυλακισμένα ανήλικα, το αστικό κράτος και η Φρίκη έστησαν μια ολόκληρη επιχείρηση, όπου τα παιδιά χρησίμευαν ως τζάμπα εργάτες. Πχ στα 22 ταπητουργεία-κιλιμοποιεία, όπου πάλι κορίτσια απ' το παιδομάζωμα της Φρίκης εργάζονταν χωρίς αμοιβή, κατασκευάστηκαν χιλιάδες χαλιά, που πουλήθηκαν στην εσωτερική αγορά και στο εξωτερικό. Το 1968, τα ταπητουργεία της Φρειδερίκης έφθαναν τα 65!
Όταν η αρπαγή και φυλάκιση παιδιών κλιμακώθηκε, ο Δημοκρατικός Στρατός, το ΚΚΕ και η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση, οργάνωσαν την διάσωση τους. Με τη συγκατάθεση των γονιών τους-κι όπου δεν υπήρχαν, των στενότερων συγγενών-μεταφέρονταν στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Όταν οι Αμερικανοί και το Ελληνικό αστικό κράτος-επειδή είχαν λυσσάξει για τα παιδιά που διασώθηκαν-άρχισαν καμπάνια-για τα δήθεν "θύματα", η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση, μέσω του υπουργού Παιδείας, καθηγητή Ιατρικής Πέτρου Κόκκαλη, δήλωνε τη συμφωνία της για διεξαγωγή έρευνας εκ μέρους του Ερυθρού Σταυρού για την κατάσταση των παιδιών στις Λαϊκές Δημοκρατίες, εφόσον γινόταν και στα στρατόπεδα της μοναρχοφασιστικής Ελλάδας. Η Φρειδερίκη βέβαια ποτέ δε δέχτηκε τέτοια έρευνα.
Τα επόμενα χρόνια εκθέσεις του ΟΗΕ και του Ερυθρού Σταυρού επιβεβαίωσαν την πρόσβαση που είχαν όλα τα παιδιά στις δομές κοινωνικής πρόνοιας των Λαικών Δημοκρατιών. Εκεί σπούδασαν, δούλεψαν. Αργότερα τα περισσότερα βρέθηκαν πάλι στις ρίζες τους, με την γλώσσα, τον πολιτισμό και τις συνήθειες, άσβεστες. Από τα παιδιά του εγκλήματος της Φρειδερίκης ο συντριπτικός αριθμός δε γνώριζε ή δεν γνωρίζει ακόμα ότι υπήρξε θύμα αρπαγής/αγοραπωλησίας. Το λιγότερο που υποχρεούται να κάνει το σημερινό κράτος είναι να ανοίξει όλα τα αρχεία των παράνομων υιοθεσιών από τα κολαστήρια της Φρειδερίκης, για να μπορέσουν τα θύματα η οι οικογένειες τους να ξαναενώσουν το χαμένο παρελθόν τους.
Πηγές: Δημήτρης Σέρβος, "Το "παιδομάζωμα" και ποιοί φοβούνται την αλήθεια", Σύγχρονη Εποχή, Βενιζέλος Λεβεντογιάννης,"Οι παιδουπόλεις της Φρίκης-Ένα αρρωστημένο σχέδιο, από έναν νοσηρό νου", Ποντίκι, Λουκιανός Χασιώτης, "Τα παιδιά του εμφυλίου", Εστία

https://litlepost.blogspot.com/2020/08/27-2020.html

 

Από το “βυθίσατε το Χόρα” καταλήξαμε στο “βυθίσατε τη χώρα”!

 

 

Από το “βυθίσατε το Χόρα” καταλήξαμε στο “βυθίσατε τη χώρα”!

14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020

Ανακοίνωση της ΠΓ του ΕΠΑΜ

Στο διάγγελμά του στις 12/8/20, ο Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, είπε μεταξύ άλλων: «Προσβλέπουμε να επικρατήσει, επιτέλους, η λογική στη γειτονική μας χώρα. Ώστε να μπορέσει να ξεκινήσει ένας καλόπιστος διάλογος. Βασισμένος στο Διεθνές Δίκαιο και στον αμοιβαίο σεβασμό για τη μία διαφορά που αποτελεί το αντικείμενο συζήτησης και ενδεχόμενης προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο: Την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.»

Επειδή η κυβερνητική προπαγάνδα έχει κάνει τα πάντα τα τελευταία χρόνια, ώστε να θολώσει τα νερά και να συσκοτίσει την κοινή γνώμη σχετικά με το περιεχόμενο των όρων του διεθνούς δικαίου, (χωρικά ύδατα, υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ) θα πρέπει κατ’ αρχάς να κάνουμε κάποιες βασικές επισημάνσεις:

§  Η θέσπιση και οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών αποτελεί πράξη κυριαρχίας ενός παράκτιου κράτους και όχι αντικείμενο διαλόγου ή διαπραγμάτευσης με τα γειτονικά του κράτη. Κι αυτό γιατί δεν μπορεί η κυριαρχία ενός κράτους να υπόκειται στην έγκριση ή τη συμφωνία τρίτων.

§  Τα κυριαρχικά δικαιώματα στις θαλάσσιες ζώνες θεμελιώνονται στην κυριαρχία στο έδαφος. Το έδαφος ενός κράτους είναι ενιαίο και δεν τεμαχίζεται. Η «μερική οριοθέτηση», με βάση το διεθνές δίκαιο, παραβιάζει το αδιαίρετο της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας του κράτους.

§  Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η αμφισβήτηση της επήρειας των νησιών μας, δηλ. των δικαιωμάτων τους σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, αποτελεί ευθεία αμφισβήτηση της κυριαρχίας της Ελλάδας στο έδαφος αυτών των νησιών. Αυτό πράττει η Τουρκία. Δεν είναι απλώς «προκλητική», διεκδικεί έδαφος.

§  Με βάση το Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, όλα τα νησιά, νησίδες και βράχοι, έχουν χωρικά ύδατα μέχρι τα 12 ν.μ., τα δε κατοικημένα δικαιούνται υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ μέχρι τα 200 ν.μ.

§  Η θέσπιση των θαλάσσιων ζωνών ενός κράτους γίνεται μονομερώς, ως πράξη κυριαρχίας, με χάραξη γραμμών βάσης και κατάθεση στον ΟΗΕ του πίνακα συντεταγμένων που ορίζουν τις ζώνες αυτές. 136 από τα 142 κράτη που έχουν υπογράψει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, το έχουν πράξει αυτό, μεταξύ των οποίων και η Κύπρος. Ακόμα και η Αλβανία. Η Ελλάδα όχι.

§  Η μονομερής αυτή θέσπιση και οριοθέτηση οφείλει να είναι σύμφωνη με τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου. Τα γειτονικά παράκτια κράτη μπορούν να προβούν σε συμφωνίες για την οριοθέτηση της μεταξύ τους ΑΟΖ, αλλά αυτό δεν είναι υποχρεωτικό.

§  Διάλογος και διαπραγματεύσεις, χωρίς προηγούμενη κατοχύρωση της κυριαρχίας του κράτους με θέσπιση των θαλάσσιων ζωνών του, δεν νοείται, παρ’ εκτός αν χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Στην περίπτωση αυτή, ισοδυναμεί με εθνική προδοσία.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες αποφεύγουν την οριοθέτηση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ., υποχωρώντας στις απειλές της Τουρκίας που έχει θέσει casus belli (αιτία πολέμου). Δηλαδή, η Τουρκία μας απειλεί με πόλεμο αν ασκήσουμε τα έννομα δικαιώματά μας ως κυρίαρχο κράτος, και εμείς υποκύπτουμε!

Αντ’ αυτού, οι ελληνικές κυβερνήσεις, προβάλλουν ως δήθεν δείγμα «ωριμότητας», «ψυχραιμίας» ή διάθεσης για «καλή γειτονία» την τακτική τους να καλούν την Τουρκία σε «διάλογο», τη στιγμή που αυτή απειλεί ευθέως την κυριαρχία μας, καλύπτοντας πίσω από εύηχες φράσεις την πολιτική ενδοτισμού στις παράνομες απαιτήσεις της.

Από τη μεριά της, η Τουρκία φροντίζει να κατοχυρώσει για τον εαυτό της αυτό που αφήνει ακάλυπτο η Ελλάδα, με πολύ ξεκάθαρες κινήσεις, όπως είναι το σύμφωνο Τουρκίας – Λιβύης. Πέρα από τις «σκληρές» δηλώσεις (για εσωτερική κατανάλωση) και τις επιστολές του Δένδια στον ΟΗΕ, η ελληνική κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα για να καταδικάσει στους διεθνείς οργανισμούς το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο εντός της προθεσμίας που της έδινε το Διεθνές Δίκαιο, παρά προσπαθεί να μας πείσει ότι «προασπίζει» τα ελληνικά συμφέροντα οριοθετώντας μερική ΑΟΖ με την Αίγυπτο.

Στην πραγματικότητα, με την εν λόγω συμφωνία η Ελλάδα για πρώτη φορά συνομολογεί τον τεμαχισμό της αδιαίρετης ελληνικής εδαφικής κυριαρχίας – εδαφικής ακεραιότητας. Ταυτόχρονα, ικανοποιεί όλα τα αιτήματα της Αιγύπτου χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Επίσης αναιρεί την «αλφαβήτα» του διεθνούς δικαίου, αναφορικά με τη «μέση γραμμή» και τα «12 ν.μ.». Η οριοθέτηση με την Αίγυπτο έγινε μόνο δυτικά του 28ου μεσημβρινού, δηλαδή η κυβέρνησή μας ήταν πολύ προσεκτική ώστε να μη θίξει τις περιοχές που διεκδικεί η Τουρκία, κατοχυρώνοντας έτσι τις τουρκικές αξιώσεις του παράνομου Συμφώνου Τουρκίας – Λιβύης, υπαναχωρώντας από τις θέσεις που η ίδια διατύπωσε στις σχετικές επιστολές προς τον ΟΗΕ, ακυρώνοντας στην ουσία τον εαυτό της! Αναγνωρίσαμε επίσης ότι κάποια νησιά μας έχουν περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα, (πχ Κρήτη 40%, Κάσος και Κάρπαθος 20%), ενώ άλλα δεν τα υπολογίσαμε καθόλου. Η συμφωνία αφήνει εκτός το Καστελόριζο, το οποίο είναι σα να μην υπάρχει. Δεν είναι μόνο ότι του αναγνωρίζεται μηδενική ΑΟΖ, αλλά ουσιαστικά υπογράψαμε ότι βρίσκεται σε περιοχή που είναι υπό αμφισβήτηση. Το ίδιο και με τη ΒΑ Ρόδο, την οποία ο 28ος μεσημβρινός την κόβει στη μέση, και αναγνωρίζουμε ότι το δυτικό τμήμα της είναι ελληνικό, αλλά το 1/3 ΒΑ τμήμα του νησιού είναι αμφισβητούμενο.  Η ελληνική κυβέρνηση απεμπόλησε κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, που σημαίνει ότι επιτρέπει στην Τουρκία να διεκδικεί εδαφική επικράτεια! Ακύρωσε ουσιαστικά τις διεθνείς συμφωνίες του συνοριακού status quo στην περιοχή!

Επίσης, με την εν λόγω συμφωνία ακυρώνεται στην πράξη το αμυντικό δόγμα Ελλάδας-Κύπρου. Η Κύπρος απομονώνεται στρατιωτικά, γεωπολιτικά,  διπλωματικά και αφήνεται έρμαιο στις ορέξεις της Άγκυρας. Σε περίπτωση σύρραξης με την Τουρκία, μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου μεσολαβούν εχθρικά ύδατα.

Ενώ οι δικοί μας πολιτικοί προσπαθούν στις δηλώσεις τους να θολώσουν τα νερά, οι Τούρκοι μιλούν ξεκάθαρα και ετοιμάζονται να παραλάβουν ό,τι τους παραχώρησε η ελληνική κυβέρνηση. Όπως δήλωσε ο Τούρκος ΥπΕξ, Μ. Τσαβούσογλου, η συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου τους ενισχύει: «Όπως φαίνεται έχουν γίνει υποχωρήσεις από τα κυριαρχικά δικαιώματα των νησιών και της Κρήτης κι αυτό ουσιαστικά ενισχύει τις θέσεις μας. Αυτή η συμφωνία μας συμφέρει, διότι κανένας δεν μπορεί να μας πει πως προκαλούμε ένταση. Κανένας δεν μπορεί να πει να μην πάμε στις περιοχές αυτές. Κανένας δεν μπορεί να πει οτιδήποτε στις έρευνες και γεωτρήσεις που θα κάνει η Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο. Και όλοι είδαν πως η Ελλάδα δεν θέλει διάλογο…Η Συμφωνία της Ελλάδας με την Ιταλία, όπως κι αυτή με την Αίγυπτο ενισχύουν τις θέσεις μας πως τα νησιά δεν μπορούν να έχουν υφαλοκρηπίδα.»

Η περιοχή όπου κινείται το Oruc Reis θα ήταν ελληνικά χωρικά ύδατα, αν οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν φροντίσει να τα κατοχυρώσουν. Αν είχαμε επεκτείνει τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ν.μ., αν είχαμε χαράξει «γραμμές βάσης» για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, αν είχαμε καταθέσει συντεταγμένες στον ΟΗΕ, αν είχαμε οριοθετήσει ΑΟΖ με την Κύπρο. Η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο δεν έκανε τίποτα απ’ όλα αυτά, αλλά χρησιμοποιεί τη συμφωνία με την Αίγυπτο για να παραπλανεί τον ελληνικό λαό ότι κατάφερε μια μεγάλη επιτυχία. Κατηγορεί την Τουρκία ότι παραβιάζει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, τη στιγμή που η ίδια η κυβέρνηση τα απεμπόλησε! Η ελληνική κυβέρνηση δεν δημιούργησε «αμφισβητούμενα ύδατα», αυτό ίσχυε προτού υπογραφεί η συμφωνία με την Αίγυπτο. Τώρα, τα «αμφισβητούμενα» τα παραχώρησε στην Τουρκία!

Ο πολυπόθητος για τον Πρωθυπουργό μας διάλογος με την Τουρκία και η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, δεν είναι παρά ένας εύσχημος τρόπος για να προχωρήσουμε στην τελευταία πράξη του δράματος: να παραχωρηθούν, φανερά και επίσημα, στην Τουρκία, όλα όσα έχουν ήδη κρυφά συμφωνηθεί, παρουσιάζοντάς τα στον ελληνικό λαό ως «αναπόφευκτες» υποχωρήσεις για να αποφύγουμε τον πόλεμο ή ακόμα και ως υποχρεώσεις μας με βάση ένα ψευδεπίγραφο «διεθνές δίκαιο»! Παρασύροντας τον ελληνικό λαό να συναινέσει στον εθνικό διαμελισμό, να συνυπογράψει την ίδια του την αυτοκτονία ως έθνος!

Κανένας διάλογος, καμία διαπραγμάτευση δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή υπό την παρούσα κατάσταση από τον ελληνικό λαό. Μόνο αγώνας για ανατροπή του προδοτικού πολιτικού συστήματος και την ανάδειξη μιας δημοκρατικής πατριωτικής κυβέρνησης, η οποία θα ακυρώσει όλες αυτές τις συμφωνίες, όπως και όλα τα μνημόνια μέσω των οποίων έχει επιβληθεί κατοχή στη χώρα μας από το 2010. Μια πατριωτική κυβέρνηση που θα είναι ικανή  να επανιδρύσει το κράτος, που θα ξανακάνει την Ελλάδα μας ανεξάρτητη και κυρίαρχη, θα διακόψει κάθε σχέση και συνέχεια με το διεφθαρμένο και υπόδουλο πολιτειακό καθεστώς της μεταπολίτευσης, θα αποκαταστήσει τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία στον τόπο και θα δικάσει τους ενόχους εσχάτης προδοσίας!  Με ένα τέτοιο κράτος, μαχόμενο υπέρ Πατρίδος, καμιά Τουρκία δεν θα τολμήσει να τα βάλει!  Ας σηκώσουμε επιτέλους κεφάλι!

Αθήνα, 14 Αυγούστου 2020
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ

https://www.epamhellas.gr/to-quot-vythisate-to-chora-quot-katalixame-quot-vythisate-ti-chora-quot/

 

Σαν σήμερα ο Αλέκος Παναγούλης στις 13 Αυγούστου 1968 κάνει απόπειρα εναντίον του τυράννου

 

 

 

Σπόρος οργής πέφτει στο χώμα
Μήνυμα πάλης τρέφει φτερά
Σπίθα φεγγίζει μες στο σκοτάδι
Νέοι αγώνες σε προσκαλούν.

Αλέξανδρος Παναγούλης

Σημάδεψε την ιστορία των αγώνων για ελευθερία και αξιοπρέπεια με την απόπειρά του να γίνει τυραννοκτόνος, στις 13 Αυγούστου 1968.

https://www.youtube.com/watch?v=Q8lo9oxpiJ0

Μίκης Θεοδωράκης - Οι πρώτοι νεκροί (Πάλης ξεκίνημα)

Στίχοι: Αλέκος Παναγούλης

Αλλο ΕΛΑΣ, άλλο ΔΣΕ

 

Αλλο ΕΛΑΣ, άλλο ΔΣΕ

Παρά την αδυσώπητη κρατική τρομοκρατία, ο αριθμός των πρώην ΕΛΑΣιτών που κατεφυγαν εθελοντικά στον ΔΣE, «για να ζήσουμε μια ώρα περισσότερο», όπως έλεγαν, ήταν εξαιρετικά περιορισμένος. Γιατι οι περισσοτεροι ΕΛΑΣιτες ηταν στις φυλακες και στις εξοριες, και οι νεοι ΕΛΑΣιτες στη Μακρονησο/
 Οι Ελληνες πλήρωσαν ακριβά τη φιλοπατρία τους.
Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, πάνω από 100.000 ΕΑΜίτες και ΕΛΑΣίτες εξομοιώθηκαν με τους δολοφόνους Γερμανοτσολιαδες των Ταγματων Ασφαλειας των ναζι, κυνηγήθηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν και δολοφονήθηκαν. Οι οικογένειές τους διαλύθηκαν, οι περιουσίες τους καταστράφηκαν.
Oι διωκόμενοι, οσοι ειχαν μεινει ελευθεροι,  είχαν να διαλέξουν ανάμεσα σε δύο δρόμους:
- O πρώτος ήταν να μην κάνουν τίποτα και «να υπομείνουν τη μοίρα τους», όπως ήταν η εντολή του καθεστωτος. Oι δεκάδες χιλιάδες που ακολούθησαν αυτόν τον δρόμο κακοποιήθηκαν άγρια, δολοφονήθηκαν ή σάπισαν στις φυλακές.
«Ακόμα και τη δεκαετία του ’60, οι ελληνικές φυλακές ήταν γεμάτες με εκατοντάδες άνδρες και γυναίκες που το μόνο τους έγκλημα ήταν ότι είχαν πολεμήσει τους Γερμανούς» (Mazower).
- O δεύτερος δρόμος ήταν να κρυφτούν.
Πολλοί προσπάθησαν να χαθούν στην ανωνυμία των μεγάλων πόλεων ή έζησαν τρυπωμένοι σαν αγρίμια στις σπηλιές και στις χαράδρες, ελπίζοντας σε καλύτερες ημέρες.
(Ενα μικρό τμήμα, περί τους 4.000, κυρίως μέλη του KKE, φυγαδεύτηκαν σταδιακά στις γειτονικές χώρες Αλβανία και Γιουγκοσλαβία, όπου δημιουργήθηκαν στρατόπεδα προσφύγων.)
- Ενας τρίτος δρόμος παρουσιάστηκε για τους διωκόμενους ΕΛΑΣίτες μετά από έναν χρόνο, το 1946, όταν ο ηγέτης του KKE Ζαχαριάδης αποφάσισε τη δυναμική αναμέτρηση με την κυβέρνηση, που άρχισε με τις «ομάδες αυτοάμυνας» των διωκόμενων και συνεχίστηκε με τον ΔΣE (Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας).
Μα παρά την αδυσώπητη κρατική τρομοκρατία, ο αριθμός των πρώην ΕΛΑΣιτών που προσχώρησαν εθελοντικά στον ΔΣE, «για να ζήσουμε μια ώρα περισσότερο», όπως έλεγαν, ήταν εξαιρετικά περιορισμένος. Οι περισσοτεροι ηταν στις φυλακες, στις εξοριες, και στη Μακρονησο. Ο ΔΣE ούτε καθ’ υποψίαν πλησίασε τη μαζικότητα, τη συνοχή ούτε, φυσικά, τη λαϊκή αποδοχή του EΛAΣ. Στον κολοφώνα της ακμής του, με όλα τα μέλη του KKE στο βουνό και με τους χιλιάδες προερχόμενους από υποχρεωτική στρατολόγηση (άνδρες και γυναίκες), ζήτημα είναι αν έφτασε τους 40.000 μαχητές.
Σε αντίθεση με τους 130.000 μόνιμους και έφεδρους αντάρτες του EΛAΣ, που ήταν από τον πρώτο ώς τον τελευταίο, όλοι εθελοντές.
O Εμφύλιος ήταν το αποκορύφωμα σε μια σειρά λανθασμένων αποφάσεων της πολιτικής καθοδήγησης του ΚΚΕ. Είχαν προηγηθεί οι καταστροφικές Συμφωνιες του Λιβανου και της Καζέρτας με την ταφοπλακα της Συμφωνιας της Βαρκιζας  και άλλα πολλά.
O ελληνικός λαός δεν ακολούθησε. Ειχε σκυψει το κεφαλι και ειχε υποταχτει στη μοιρα του μετα την προδοσια.
Το ΕΑΜικό κίνημα της Κατοχής των 2.000.000 μελών ειχε σκυψει το κεφαλι μετα την προδοσια που ολος ο λαος αντιληφθηκε με συνέπεια να χαρακτηριστούν συλλήβδην από την καθοδήγηση του ΚΚΕ «προδότες», «δειλοί» και «συμβιβασμένοι».
Oι Ελληνες είχαν κουραστεί και το μόνο που ήθελαν ήταν καπου να κρυφτουν για να επουλώσουν τα τραύματά τους. Ομως πολλοί υποχρεώθηκαν να συμμετάσχουν, καθώς οι δύο αντίπαλες παρατάξεις δεν αναγνώριζαν ουδέτερους και εφάρμοζαν την υποχρεωτική στρατολόγηση: την «κρατική» οι μεν, την «επαναστατική» οι δε.
Ετσι, δεν ήταν σπάνιο το φαινόμενο πρώην ΕΑΜίτες ή ΕΛΑΣίτες να υπηρετούν στον Εθνικό Στρατό και μέλη δεξιών οικογενειών στον Δημοκρατικό.
Οι παλιοί καπετάνιοι του ΕΛΑΣ που βρέθηκαν στον ΔΣΕ δεν μπορούσαν να χωνέψουν το μέτρο της επιστράτευσης - εκτός από απάνθρωπο, τους φαινόταν και αναποτελεσματικό. Οι βιαίως επιστρατευθέντες, μόλις αυτό ήταν δυνατόν, το έσκαγαν και χάνονταν. Οι συνεχείς λιποταξίες μαχητών είχαν εξελιχθεί σε μάστιγα, με σοβαρές επιπτώσεις στο ηθικό των τμημάτων.
Ακόμη και οι παλιοί ΕΛΑΣίτες που είχαν υποχρεωθεί να καταταγούν έφευγαν μόλις μπορούσαν από τον στρατό του Ζαχαριάδη. Αλλωστε στον ΔΣE επικρατούσε μια απροκάλυπτη εχθρότητα για τον ΕΛΑΣ, όπου «είχαν τις διοικήσεις οι καραβανάδες και οι κατσαπλιάδες, οι καπεταναίοι με τα γένια και τις χαντζάρες».
Για τη γραφειοκρατική ηγετική ομάδα του ΚΚΕ, οι πρώην ΕΛΑΣίτες εθεωρούντο ύποπτοι και απροσάρμοστοι. Και, αν προέρχονταν από το περιβάλλον του Αρη, ακόμη χειρότερα.
O Ζαχαριάδης αγνόησε την ελληνική ανταρτικη παράδοση και φιλοδόξησε να δημιουργήσει μονάδες απολύτως στρατιωτικοποιημένες, και προσπαθησε να κανει μετωπικο πολεμο με ανταρτικο στρατο, με νέους ηγήτορες της επιλογής του. Oύτε γένια και φισεκλίκια, αλλά ούτε και μόνιμοι αξιωματικοί, «καραβανάδες», που δεν τους ήθελε και δεν τον θέλανε.
Oρισμένα έμπιστα κομματικά στελέχη, Γ. Βοντίτσος (Γούσιας), Δ. Βλαντάς, κ.ά., που στην περίοδο της Εθνικης Αντίστασης ειχαν μικρους βαθμους,  χρίστηκαν «στρατηγοί», με τραγικά επακόλουθα.
Οπως δηκτικά έγραψε στέλεχος του KKE και ταγματάρχης του ΔΣE, «οι θαλαμάρχες των φυλακών και οι γραφιάδες γίνανε μέλη της K.Ε. και στρατηγοί του ΔΣE». (Κουτρούκης) O ΔΣE ήταν στρατός εμφορούμενος από το πνεύμα της κομματικής ορθοδοξίας• είχε εντελώς άλλο περιεχόμενο από τον εθνικοαπελευθερωτικό EΛAΣ. Ο ΕΛΑΣ ζητουσε να φερει την Εθνικη Απελευθερωση από τους Γερμανους Ναζι, ενώ ο ΔΣΕ ζητουσε απλως Δημοκρατια. Ενας παλιός ΕΛΑΣίτης καπετάνιος που βρέθηκε στον ΔΣΕ, έλεγε αργότερα σε έναν μόνιμο λοχαγό του EΛAΣ:
«Tι τα θέλεις, στον Δημοκρατικό Στρατό γίνονταν πράγματα που, αν τα ’κανες εσύ στον EΛAΣ, εγώ θα σε περνούσα από ανταρτοδικείο και θα σε τουφέκιζα εκατό φορές, κι αν τα ’κανα εγώ, διακόσιες φορές θα με τουφέκιζαν οι προϊστάμενοί μου!».
Όσο για το βασικό επιχείρημα για τη μαζικότητα των δύο ανταρτικών στρατών δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Ο Δ.Χ φαίνεται να ξεχνάει(;) όσα μεσολάβησαν. Τον αφοπλισμό της Βάρκιζας, το όργιο τρομοκρατίας που ακολούθησε, τις δολοφονίες, τις φυλακές, τα ξερονήσια, τις εκτοπίσεις πληθυσμών που υπαγόρευσαν εν μέρει την τακτική των επιτάξεων και της επιστράτευσης.
Ο ΔΣΕ δε στερούνταν μαχητών. Είχε πρόβλημα εφεδρειών οι οποίες βρίσκονταν σε φυλακές και ξερονήσια. Ακόμα και έτσι, σύμφωνα με το κατά γενική ομολογία έργο αναφοράς για τον εμφύλιο του Γιώργου Μαργαρίτη (Ιστορία του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου 1946-1949, τ.2, σ. 236), από το δεύτερο αντάρτικο πέρασαν συνολικά 100.000 άνθρωποι, ενώ 25000 ήταν μόνο οι νεκροί του, δηλαδή πέντε χιλιάδες περισσότεροι από αναφέρει ο Χαριτόπουλος ως σύνολο μαχητών. Εκτός κι αν ο συγγραφέας εννοεί ότι οι όλοι οι επιζήσαντες του ΔΣΕ μετά το 1949 είναι φαντάσματα και επιπλέον το 1/4 των μαχητών του όχι απλά πέθανε, αλλά αναστήθηκε και σκοτώθηκε ξανά.
Και το πραγματικό λάθος του ΚΚΕ και της καθοδήγησής του ήταν ότι δεν προσανατολίστηκε εγκαίρως στην επιλογή του ένοπλου για να βγάλει πιο νωρίς περισσότερο κόσμο στο βουνό.
Κι εννοούμε κόσμο που όχι απλά δεν είχε αμφιβολίες για τον δεύτερο αγώνα, που τον έβλεπε ως φυσική συνέχεια του πρώτου αντάρτικου…
Αλλά έβγαινε αυθόρμητα στο βουνό, παρακαλούσε τους υπεύθυνους του κόμματος για όπλα, για να πολεμήσει και τελικά δεν μπόρεσε. Ή άλλους που το έσκαγαν στην πρώτη ευκαιρία από τον εθνικό στρατό για να βρεθούν με τους συντρόφους τους, ειδικά τα 1-2 χρόνια του εμφυλίου.
Και τέλος πάντων. Ακόμα κι αν παραβλέψουμε τη λαθροχειρία του Δ.Χ. στον υπολογισμό των μαχητών του ΔΣΕ, ας πούμε το εξής αδιαμφισβήτητο: κανείς ένοπλος αγώνας δε θα άντεχε ούτε τρεις μέρες, όχι τρία χρόνια, αν δεν είχε λαϊκό έρεισμα.
Απλή λογική κύριε Χαριτόπουλε…

https://litlepost.blogspot.com/2020/08/8-2020.html

 

Η “Αστυνομία Σκέψης”, μια απολυταρχική φαντασίωση του κ. Χρυσοχοΐδη και της κυβέρνησης ΝΔ

 

Η “Αστυνομία Σκέψης”, μια απολυταρχική φαντασίωση του κ. Χρυσοχοΐδη και της κυβέρνησης ΝΔ
 7 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020
Ανακοίνωση της ΠΓ του ΕΠΑΜ
«Αστυνομία σκέψης» ονειρεύεται να δημιουργήσει ο Υπουργός «Προστασίας» του Πολίτη, κ. Μ. Χρυσοχοΐδης, προκειμένου να προστατεύσει τους πολίτες από τις ανυπόστατες θεωρίες που αμφισβητούν τα μέτρα προστασίας ενάντια στον κορωνοϊό και να διαφυλάξει τη δημόσια υγεία που κινδυνεύει από αυτές.
Για άλλη μια φορά, βλέπουμε ότι η πανδημία COVID-19, ασχέτως της όποιας επικινδυνότητάς της για την υγεία των πολιτών, χρησιμοποιείται ως ένας πολύ βολικός μανδύας για την υλοποίηση των απολυταρχικών φαντασιώσεων αυτών που νέμονται την εξουσία της χώρας μας.
§ Δεν του αρκεί του κ. Χρυσοχοΐδη το έργο των «ελεγκτών της αλήθειας» στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, οι οποίοι, σε διατεταγμένη υπηρεσία, σπεύδουν να χαρακτηρίσουν «ψευδή είδηση» κάθε άποψη ή θεωρία που θέτει εν αμφιβόλω την πολιτική που έχουν επιβάλει.
§ Δεν του αρκεί το γεγονός ότι αυτές οι ίδιες οι πλατφόρμες λογοκρίνουν και αποκλείουν έγκριτους επιστήμονες, προκειμένου να μη διαταραχθεί η αίσθηση του κοινού ότι δήθεν υπάρχει καθολική επιστημονική συναίνεση στον τρόπο αντιμετώπισης του κορωνοϊού. Από αυτούς τους επιστήμονες και τις έρευνές τους αντλεί πληροφορίες ο απλός πολίτης και τις αναπαράγει με όποιον τρόπο μπορεί και όπως τις αντιλαμβάνεται. Το ιδανικό του κ. Χρυσοχοΐδη, κατά πως φαίνεται, είναι ο πολιτισμός της «πυράς» στην οποία ρίχνονταν κατά τον Μεσαίωνα, όποιοι τολμούσαν να αμφισβητήσουν την κατεστημένη θεώρηση των πραγμάτων. Σ’ αυτόν τον πολιτισμό, που αν δεν είχε εκλείψει ακόμα η γη θα θεωρούνταν επίπεδη, ονειρεύεται να μας ξαναγυρίσει!
§ Δεν του αρκεί η φίμωση που έχει επιβληθεί μέσω των ΜΜΕ σε κάθε αντίθετη φωνή, που φτάνει μέχρι του σημείου να απειλούνται και να απολύονται δημοσιογράφοι, με κυβερνητική εντολή, επειδή τόλμησαν να αμφισβητήσουν την πολιτική της κυβέρνησης, να αποκαλύψουν στοιχεία, να θέσουν ερωτήματα – ερωτήματα που ουδέποτε απαντήθηκαν.
§ Δεν του αρκεί η «πλύση εγκεφάλου» από τα ΜΜΕ, των πολιτών που βομβαρδίζονται εδώ και μήνες νυχθημερόν από ειδήσεις εκφοβισμού, και από καταιγισμό ανακοινώσεων όλο και περισσότερων και αντιφατικών πολλές φορές «μέτρων προστασίας», εκ των οποίων ελάχιστα μπορούν να περάσουν την κρησάρα της κοινής λογικής.
§ Δεν του αρκούν όλα αυτά, όπως δεν θα αρκούσαν σε κανέναν επίδοξο δικτάτορα, σε κανέναν πολιτικό που εμφορείται από φασιστικής χροιάς αντιλήψεις και διακατέχεται από φαντασιώσεις απόλυτης επιβολής της εξουσίας που εκπροσωπεί.
Ο κ. Χρυσοχοΐδης ανακοίνωσε την πρόθεσή του για δημιουργία «αστυνομίας σκέψης» με μία και μόνη στόχευση: να εκφοβίσει τον απλό πολίτη ότι αυτά που σκέφτεται και γράφει στο Facebook μπορεί να του δημιουργήσουν προβλήματα όχι μόνο εντός του διαδικτύου (πχ διαγραφή της ανάρτησής του ή ακόμα και του λογαριασμού του από το Facebook) αλλά και στην πραγματικότητα, φτάνοντας μέχρι και την καταδίκη του για «διασπορά ψευδών ειδήσεων».
Θα θέλαμε να ενημερώσουμε τον κ. Χρυσοχοΐδη ότι ο κύριος κίνδυνος για τη δημόσια υγεία δεν είναι η «παραπληροφόρηση» ή οι «θεωρίες συνωμοσίας», αλλά η τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται το δημόσιο σύστημα υγείας, συνέπεια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και ειδικά συνέπεια των μνημονίων – αυτών των μνημονίων που ο κ. Χρυσοχοΐδης ψήφισε ελαφρά τη καρδία χωρίς καν να τα διαβάσει.
Να του θυμίσουμε επίσης, ότι από την αρχή της πανδημίας στην Ελλάδα, η επίσημη δικαιολογία για την επιβολή των περιοριστικών μέτρων ήταν ότι η πανδημία ήταν κάτι «καινούργιο», κάτι «άγνωστο», κάτι που «μας βρήκε απροετοίμαστους» και γι’ αυτό έπρεπε να προσπαθήσουμε «να επιβραδύνουμε τη διασπορά της νόσου, για να κερδίσουμε χρόνο και να προετοιμάσουμε το σύστημα υγείας». Οι Έλληνες πολίτες, παρά τις όποιες αμφιβολίες και αντιρρήσεις μπορεί να εκφράζουν στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ανταποκρίθηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Έμειναν στα σπίτια τους, έκλεισαν τα μαγαζιά τους και, γενικά, με πολύ μεγάλο κόστος, έδωσαν στην κυβέρνηση τον χρόνο που τους ζήτησε. Πώς τον αξιοποίησε η κυβέρνηση αυτόν τον «κερδισμένο» χρόνο; Δεν πήρε απολύτως κανένα μέτρο για ενισχύσει τα δημόσια νοσοκομεία και να προασπίσει την υγεία των πολιτών. Ακόμα και τώρα, που ούτε καινούργια είναι η νόσος ούτε αιφνιδιαστική, συνεχίζει να ρίχνει όλο το βάρος της αντιμετώπισης στην «ατομική ευθύνη» των πολιτών, εφαρμόζοντας κατασταλτικά μέτρα, περιορίζοντας τις ατομικές τους ελευθερίες και καταβαραθρώνοντας την οικονομία.
Τέλος, θα επισημάνουμε στον κ. Χρυσοχοΐδη ότι υπάρχουν και κάποιες πραγματικά επικίνδυνες ψευδείς ειδήσεις και παραπληροφόρηση που συνιστούν πράγματι ποινικό αδίκημα, καθώς η διασπορά τους προκαλεί φόβο στους πολίτες και προξενεί «ζημία στην οικονομία, τον τουρισμό ή την αμυντική ικανότητα της χώρας ή διαταράσσουν τις διεθνείς της σχέσεις», όπως προβλέπει το άρθρο 191 του Ποινικού Κώδικα.
Επειδή είναι πάρα πολλές, θα αναφέρουμε ενδεικτικά δύο μόνο παραδείγματα:
Κατ’ αρχάς, σε σχέση με την πανδημία COVID-19, στην Ελλάδα είχαμε παραποίηση της καταμέτρησης των θυμάτων του κορωνοϊού. Αυτό δεν το λένε κάποιοι «ψεκασμένοι συνωμοσιολόγοι», αλλά το ομολόγησε δημοσίως ο επικεφαλής της ομάδας λοιμωξιολόγων, κ. Σ. Τσιόδρας, στην καθημερινή ενημέρωση του κοινού στις 4/5. Συνεπώς, η καθημερινή καταμέτρηση των θυμάτων COVID, ήταν μια ψευδής είδηση, που προκάλεσε φόβο στον κόσμο και είχε συνέπειες στην οικονομία της χώρας (και όχι μόνο). Ωστόσο, κανένας εισαγγελέας δεν κινήθηκε, αν όχι για να συλλάβει τον κ. Τσιόδρα, έστω για να διερευνήσει την υπόθεση, όπως γίνεται σε άλλες χώρες όπου αποκαλύφθηκε ότι ακολουθήθηκε παρόμοια τακτική.
Πέραν της πανδημίας, ο ελληνικός λαός, ειδικά κατά τα τελευταία 10 χρόνια, είναι θύμα διαρκούς, συστηματικής παραπληροφόρησης και ψευδών ειδήσεων, σε σχέση με την οικονομική κατάσταση της χώρας, το δημόσιο χρέος και τους λόγους που μας οδήγησαν στα μνημόνια και στις «αγκάλες του ΔΝΤ». Να θυμηθούμε το «Μαζί τα φάγαμε», το «καμία χώρα δεν έχει αρνηθεί να πληρώσει το χρέος της προς το ΔΝΤ» ή τα πιο πρόσφατα «δεν γίνεται εντός της Ευρωζώνης μια χώρα να εκδώσει δικά της Ευρώ», και σε σχέση με τα εθνικά μας θέματα, ότι «δεν μπορεί μία χώρα να καθορίσει μονομερώς τα χωρικά της ύδατα» και άλλα πολλά. Πραγματικά, ασύστολα ψεύδη, ειπωμένα από χείλη «υπευθύνων», με σκοπό να προκαλέσουν φόβο και αισθήματα ενοχής και αδιέξοδου στους πολίτες και με τραγικές συνέπειες και για την οικονομία, αλλά και για την άμυνα και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας μας. Και φυσικά, το μέγα ψέμα ότι τα Μνημόνια έχουν εγκαθιδρυθεί νόμιμα και σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας, ενώ δεν έχουν καν ψηφιστεί στο ελληνικό κοινοβούλιο, γεγονός που έχει καταγγελθεί από το ΕΠΑΜ με τη μήνυση – έγκλιση για εσχάτη προδοσία που έχει καταθέσει.
Ο κ. Χρυσοχοΐδης και οι συν αυτώ, είναι υπηρέτες ενός συστήματος που βασίζεται στη συστηματική εξαπάτηση του ελληνικού λαού, που μέσω του ψεύδους, της παραπλάνησης και της παραπληροφόρησης, τον έχουν καταστρέψει ηθικά, ψυχολογικά, εθνικά και οικονομικά. Αντί λοιπόν ο κ. Χρυσοχοΐδης να απειλεί τον ελληνικό λαό με διώξεις για τις αναρτήσεις του στο facebook, καλά θα κάνει να αρχίσει από τώρα να σκέφτεται την απολογία του, όταν θα βρεθεί ο ίδιος και οι συνεργάτες του στο εδώλιο του κατηγορουμένου για εγκλήματα κατά του έθνους. Ο καιρός, γαρ, εγγύς!
Αθήνα, 7 Αυγούστου 2020
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ

https://litlepost.blogspot.com/2020/08/7-2020.html