Το ΕΠΑΜ για τον Κωνσταντίνο Κατσίφα
• 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Ο θάνατος του Κωνσταντίνου Κατσίφα
Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας έπεσε νεκρός από τα πυρά της αλβανικής αστυνομίας, προφέροντας το όνομα της Ελλάδας στα χείλη του, φέροντας στη μνήμη ιδανικά και αξίες που οι πολιτικοί μας ταγοί και οι πάτρωνές τους θεωρούσαν ότι κατάφεραν να εξοβελίσουν από τη συλλογική μνήμη του ελληνικού λαού. Ένας νεκρός που συγκλόνισε όλη τη χώρα, τους υπενθύμισε ότι οι ιερές έννοιες της πατρίδας, της ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας, είναι εσαεί παρούσες σ’ αυτόν τον λαό, όσο υπάρχουν Έλληνες που αψηφούν ακόμη και τον θάνατο προκειμένου να αντισταθούν στις επιλογές της εθνικής μειοδοσίας, που συνειδητά επιχειρείται να εθιστούμε όλα τα τελευταία χρόνια.
11 ολόκληρες μέρες μετά το φόνο του Έλληνα Βορειοηπειρώτη από τα πυρά της αλβανικής αστυνομίας, δεν υπάρχει ακόμη καμία ξεκάθαρη αναφορά των αλβανικών αρχών για τις συνθήκες υπό τις οποίες έπεσε νεκρός ο Κωνσταντίνος Κατσίφας. 11 ολόκληρες μέρες, οι συνθήκες θανάτου του καλύπτονται από ένα πλέγμα ένοχης σιωπής, κρυψίνοιας και συσκότισης στοιχείων, για τις οποίες η ελληνική κυβέρνηση απλώς ψέλλισε διαμαρτυρίες, παρά το ότι ο νεκρός δεν ήταν μέλος μόνο της εθνικής ελληνικής μειονότητας της Αλβανίας αλλά και Έλληνας Πολίτης!
Ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε η αλβανική πλευρά το όλο ζήτημα, αναδίδει έντονα την οσμή όχι μόνο της συγκάλυψης αλλά και της συνειδητής προβοκάτσιας για το περιστατικό του φόνου. Προβοκάτσιας για την επίτευξη των στόχων που έχουν ήδη σχεδιαστεί, όπως αποκάλυψε πριν από λίγο καιρό ο Επίτροπος της Ε.Ε., Γιοχάνες Χαν, μιλώντας για «αναδιάρθρωση των συνόρων μεταξύ Αλβανίας και Ελλάδας», δρομολογώντας τις «διαρκείς Έλληνο-Αλβανικές συνομιλίες για την αποκλειστική οικονομική ζώνη».
Οι αιτίες όμως για τη συμπεριφορά των Αλβανών, δεν θα πρέπει να αναζητηθούν μόνο στη γείτονα χώρα, αλλά κυρίως εντός της ελληνικής καθεστηκυίας πολιτικής τάξης που έχει θέσει εδώ και χρόνια την Ελλάδα σε τροχιά αποσύνθεσης, δίνοντας το έναυσμα στους «γείτονες» να συμπεριφέρονται ανάλογα. Βήμα το βήμα, αυτό που κάποτε γνωρίζαμε ως «Ελληνικό Κράτος», η πάλαι ποτέ «Ελληνική Δημοκρατία», αποδομείται και ουσιαστικά αυτοδιαλύεται, με συνέπεια ο εθνικός διαμελισμός να μην αποτελεί πλέον ένα σενάριο που μεθοδεύουν για το μέλλον οι επικυρίαρχοι, αλλά μια σκληρή πραγματικότητα που έχει αρχίσει να μπαίνει σε εφαρμογή.
Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει ο ελληνικός λαός να φτάσει στο κατώτατο στάδιο της ταπείνωσης, πρέπει με κάθε ευκαιρία να γίνεται φανερό το πόσο αυτή η χώρα αδυνατεί να υπερασπιστεί ακόμα και τα πιο στοιχειώδη. Πρέπει ο Έλληνας να φτάσει στο έσχατο σημείο, όπου όχι μόνο να νιώθει, αλλά και να αποδεχθεί το γεγονός ότι δεν έχει απολύτως κανένα δικαίωμα: κανένα δικαίωμα στο χώμα που πατάει, κανένα δικαίωμα στο νερό που πίνει ούτε και στον αέρα που ανασαίνει. Δεν έχει δικαίωμα ούτε καν στην ταφή του παιδιού του. Ακόμη κι αυτό, είναι μια χάρη που του παραχωρήθηκε από τον Αλβανό πρόεδρο και μάλιστα με την «ανθρωπιστική» διαμεσολάβηση ενός ξένου κόμματος!
Δεκάδες τα περιστατικά που με ευθύνη των «ελληνικών κυβερνήσεων» αθροίζονται για την ταπείνωση του Έλληνα, αλλά και της Ελλάδας ως χώρας. Από τη φρεγάτα του ελληνικού πολεμικού ναυτικού που αποχώρησε από τα εθνικά μας ύδατα κυνηγημένη από μια τουρκική ακταιωρό, από τους Έλληνες αξιωματικούς που κρατήθηκαν ως κοινοί εγκληματίες στις τουρκικές φυλακές, από τη γερμανική αστυνομία που περιπολεί σε κεντρικούς δρόμους ελληνικών πόλεων 73 χρόνια μετά την αποχώρηση της Βέρμαχτ, μέχρι την παρακράτηση επί ένα 10ήμερο της άταφης σορού του Κωνσταντίνου Κατσίφα, το μήνυμα είναι ένα: «Το παρόν κατεδαφίζεται. Πωλούνται τα υλικά». Είναι ένα μήνυμα που απευθύνεται τόσο προς το εξωτερικό, προς όσους επιβουλεύονται τη χώρα και ελπίζουν σε μερίδιο από το πλιάτσικο, όσο και προς το εσωτερικό, για να ισοπεδώσει το ηθικό του Έλληνα πολίτη, να τον οδηγήσει στην πλήρη απογοήτευση, τη φυγή, την παραίτηση.
Γι’ αυτό και η Αλβανία, σ’ αυτήν τη συγκυρία, βρήκε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί το πάθος και τη φλόγα ενός απλού, νεαρού Έλληνα, για να προχωρήσει σ’ αυτήν την απίστευτα προκλητική, δολοφονική και προβοκατόρικη ενέργεια. Η αλβανική αστυνομία δεν χρειάστηκε να σχεδιάσει μια προσεκτική επιχείρηση για να παγιδεύσει και να συλλάβει τον Κωνσταντίνο Κατσίφα. Ποιος ο λόγος να το κάνει, όταν μπορεί πολύ εύκολα να πυροβολήσει στο ψαχνό; Άλλωστε ποιος θα τους ζητήσει τον λόγο και από ποιον θα υποστούν συνέπειες; Δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό να αμαυρώσουν τη μνήμη του θύματός τους, κυκλοφορώντας την εκδοχή ότι «γάζωνε κόσμο με το Καλάζνικοφ», χωρίς να έχουν εμφανίσει ως τώρα (11 μέρες μετά) όχι ένα θύμα, αλλά έστω έναν ελαφρύ τραυματισμό, μια γρατζουνιά, έστω, ως αποτέλεσμα αυτής της «επίθεσης». Παρακράτησαν τη σορό, δεν επέτρεψαν μέχρι σήμερα την έρευνα, αποκρύπτουν τα στοιχεία, αλλοιώνουν τα πειστήρια, δεν παραδίδουν τα προσωπικά του αντικείμενα… Γιατί το κάνουν; Απλά, επειδή μπορούν!
Ο φόνος του Κωνσταντίνου Κατσίφα έφερε στο προσκήνιο της δημοσιότητας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Βορείου Ηπείρου. Μια κοινότητα η οποία, από το 1914, αποτελεί αναγνωρισμένη εθνική μειονότητα, εντός της αλβανικής επικράτειας, με βάση το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας. Το Πρωτόκολλο αυτό, με το οποίο αναγνωρίστηκε η Αυτόνομη Βόρεια Ήπειρος, ουδέποτε καταργήθηκε, ουδέποτε τροποποιήθηκε ή αντικαταστάθηκε από άλλη διεθνή συνθήκη. Συνεπώς, με βάση το Διεθνές Δίκαιο, είναι σε ισχύ και ο αντλών δικαιώματα (στην περίπτωση αυτή, η Ελλάδα) μπορεί ανά πάσα στιγμή να τα εγείρει, πολύ περισσότερο εφόσον το ζήτημα της Β. Ηπείρου παραμένει σε εκκρεμότητα σύμφωνα με τη Συνθήκη των Παρισίων του 1946. Ο φόνος του Κωνσταντίνου Κατσίφα έγινε σε μια περιοχή όπου με βάση το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, απαγορεύεται να υπάρχουν στρατός και χωροφύλακες του κράτους της Αλβανίας, εκτός από την περίπτωση πολέμου ή επανάστασης. Το δε Αστυνομικό Σώμα προβλέπεται να αποτελείται από Βορειοηπειρώτες και όχι από εθνικά Αλβανούς!
Δεν τα γνωρίζουν αυτά οι ιθύνοντες της αλβανικής κυβέρνησης; Βεβαίως και τα γνωρίζουν. Γνωρίζουν όμως επίσης πολύ καλά ότι η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι σε τέτοια θέση, που όχι μόνο δεν υπερασπίζεται, αλλά απεμπολεί και παραχωρεί αφειδώς ακόμη και τα κεκτημένα κυριαρχικά της δικαιώματα. Πόσο μάλλον να προβεί σε απαιτήσεις και διεκδικήσεις με βάση μια συνθήκη, καθόλα έγκυρη μεν, αλλά που οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν την ενεργοποίησαν εδώ και περίπου έναν αιώνα, ανταποκρινόμενες στις απαιτήσεις των ξένων δυνάμεων και «προστατών» μας! Δεν την ενεργοποίησαν μεν, αλλά ουδέποτε διανοήθηκε ελληνική κυβέρνηση -με εξαίρεση τη σημερινή- να την αποποιηθεί.
Με βάση το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, οι ενέργειες της αλβανικής αστυνομίας και των αλβανικών αρχών, δεν είναι μόνο εγκληματικές αλλά και παράνομες. Γνωρίζουν όμως ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το επικαλεστεί η ντόπια πολιτική ολιγαρχία της χώρας μας, αφού έχουν ήδη διαρρεύσει οι προθέσεις της «ελληνικής» κυβέρνησης να προχωρήσει στην αποποίηση και την κατάργησή του! Και μόνον η πρόθεση αυτή, που επίτηδες διέρρευσαν για να μετρήσουν αντιδράσεις, αποδεικνύει τη δύναμη που εμπεριέχει η ύπαρξή του και τις καταλυτικές δυνατότητες που δίνει στην ελληνική πλευρά για να τις αξιοποιήσει.
Ο φόνος του Βορειοηπειρώτη Κωνσταντίνου Κατσίφα και τα όσα ακολούθησαν μέχρι την κηδεία του, έκανε πασίδηλο ότι ο ελληνικός λαός, ο λαός της Ηπείρου, της Μακεδονίας, της Θράκης, του Αιγαίου, της Κρήτης, δεν έχει να περιμένει το παραμικρό από το λεγόμενο «ελληνικό κράτος», όσο αυτό συνεχίζει να βρίσκεται υπό καθεστώς κατοχής και με κυβερνήσεις που υποτάσσονται και εκτελούν τις εντολές των κατοχικών δυνάμεων. Μόνο ταπεινώσεις, εξευτελισμούς, εξαθλίωση. Και αδικία. Κατάφωρη. Γιατί ποτέ δεν υπάρχει δικαιοσύνη υπό κατοχή. Γιατί δεν έχεις τίποτα, όταν δεν έχεις πατρίδα.
Η πάνδημη κηδεία του Κωνσταντίνου Κατσίφα στο χωριό του, τους Βουλιαράτες της Β. Ηπείρου, η συγκίνηση και η βουβή οργή που προκάλεσαν στο πανελλήνιο, αποτελούν κόλαφο για την ιθύνουσα πολιτική τάξη της χώρας μας. Εκπρόσωποι της οποίας δεν έπαψαν από την πρώτη στιγμή να τον στιγματίζουν, έστω και νεκρό, αποδεχόμενοι πλήρως την αλβανική εκδοχή. Όμως ο λαός, τού έχει ήδη αποδώσει τιμές ήρωα, επειδή αψήφησε τον βέβαιο θάνατο. Όπως έκαναν πάντοτε οι ήρωες σ’ αυτόν τον τόπο, από την ομηρική εποχή.
Αυτόν τον λαό που γνωρίζει να τιμάει τα παιδιά του, δεν θα καταφέρουν να τον ισοπεδώσουν, όσους εξευτελισμούς κι αν του έχουν επιφυλάξει μέχρι τώρα. Όταν το αντιληφθούν αυτό οι χαμερπείς και οι δωσίλογοι που τα τελευταία 8 χρόνια κυβερνούν, θα είναι πολύ αργά γι’ αυτούς.
8 Νοεμβρίου 2018
Το Γραφείο Τύπου του ΕΠΑΜ
