Στις 22 Φεβρουαρίου 1974,
τρεις μήνες μετά την εισβολή του τανκ στο Πολυτεχνείο, σε ένα οικόπεδο της οδού
Βαλτετσίου, δίπλα σε μια νεοανεγειρόμενη οικοδομή της Αθήνας, περαστικοί
ανακάλυπταν το πτώμα ενός 24χρονου άνδρα. Χτυπημένος μέχρι θανάτου, με σπασμένα
τα δάχτυλα και κατακρεουργημένο το κεφάλι, ο νεκρός παρουσίαζε μια εικόνα που
δεν δικαιολογούσε την επίσημη αιτία θανάτου. Η εκδοχή της «αυτοκτονίας» δεν
έπειθε κανέναν. Τις αμφιβολίες ενίσχυε το γεγονός ότι ο 24χρονος φοιτητής της
Σχολής Καλών Τεχνών καταζητούνταν από τη χούντα, είχε εξαφανιστεί επί μέρες από
τους οικείους του και οι πληροφορίες έλεγαν ότι είχε ήδη συλληφθεί. Ονομαζόταν
Γιάννης Καΐλης. Ηταν ο φοιτητής που είχε γράψει με το πινέλο του στην πύλη του
Πολυτεχνείου τα δύο συνθήματα που έμειναν άσβηστα στην Ιστορία: «Εξω αι ΗΠΑ»,
«Εξω το ΝΑΤΟ»…
Αυτός ο ήρωας δεν
θεωρείται νεκρός του Πολυτεχνείου!
Επίσης, ήρωα νεκρό του
Πολυτεχνείου, που δεν μνημονεύεται κάθε χρόνο, είναι ο Λοχίας επικεφαλής του
τανκ που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου, ο οποίος αρνήθηκε να εκτελέσει την
διαταγή φωνάζοντας "εγώ έλληνες αδέρφια δεν σκοτώνω", και πήγε και
τον εκτέλεσε εξ επαφής ένας καθίκι λοχαγός, και με άλλο πλήρωμα έριξε την πύλη
του Πολυτεχνείου. Για χρόνια και δεκαετίες νόμιζα ότι ήταν απλώς φήμη, μέχρι
που πριν 5 χρόνια διάβασα σε μια εφημερίδα ότι είναι αλήθεια, Η οποία εφημερίδα
έδινε το όνομα του τα στοιχεία του και την ιστορία του. Αλλά ο ηλίθιος δεν το
κράτησα το φύλλο, νομίζοντας ότι θα γίνει γνωστή η ιστορία του από δω και μπρος.
Γενικώς τους ήρωες του
Πολυτεχνείου προσπαθούν όλοι να τους θάψουν, και να ξεχαστούν. Όπως ο ήρωας που
είναι πάνω στην πύλη και κουνάει την ελληνική σημαία λίγο πριν γκρεμίσει την
πύλη το τανκ. Ο οποίος γλύτωσε, αποσύρθηκε, έμενε στην Ικαρία, και κάηκε στις
φωτιές του 1993 νομίζω, προσπαθώντας να γλυτώσει μια οικογένεια. Και λόγω του
ότι κάηκε το 93 γράψανε οι εφημερίδες την ιστορία του. Γιωργος Κυρηκου νομιζω
λεγοταν.
