Δυμόκαστρο - Πέρδικα

Ο αρχαιολογικός χώρος του Δυμοκάστρου (ή Ελλημο-/Ελληνοκάστρου) βρίσκεται σε λόφο νότια του όρμου Καραβοστάσι της Κοινότητας Πέρδικας του Νομού Θεσπρωτίας.
Πρόκειται για τειχισμένο παράλιο οικισμό, ο οποίος ταυτίζεται με την αρχαία Ελίνα, που αναφέρεται σε μολύβδινη επιγραφή από τη Δωδώνη.
Το όνομα είναι παράγωγο του εθνικού ονόματος Ελινοί, γνωστού από το Στέφανο Βυζάντιο θεσπρωτικού φύλου, το οποίο θεωρείται ότι κατοικούσε στην περιοχή Μαργαριτίου - Δυμοκάστρου.
Ο τειχισμένος οικισμός δημιουργείται κατά την περίοδο των ύστερων κλασικών χρόνων.
Το μεγαλύτερο μέρος των τειχών χτίστηκε κατά τον 4ο π.Χ. αιώνα (περίμετρος 2.000 μ.), συγχρόνως με αυτά των μεγαλύτερων αρχαίων οικισμών της Θεσπρωτίας, της Ελέας (θέση Βέλιανη στην Παραμυθιά, όπου και η αρχαία Φωτική), της Γιτάνης (θέση Γκούμανη στις Φιλιάτες, πρωτεύσουσα του Κοινού των αρχαίων Θεσπρωτών) και της Φανοτής (θέση Ντόλιανης στον Παραπόταμο).
Την περίοδο αυτή η έκταση του οχυρωμένου οικισμού ήταν εβδομήντα περίπου στρέμματα.
Κατά την ελληνιστική εποχή, η οχύρωση επεκτείνεται προς τα δυτικά, περικλείοντας συνολική έκταση εκατόν πενήντα περίπου στρεμμάτων και καταλήγοντας στην ακτή, σε ένα αρκετά ασφαλισμένο μικρό λιμάνι, τη Σκάλα Ελληνικού, επιβεβαιώνοντας έτσι την ανάπτυξη του οικισμού κατά τον 3ο και 2ο αι. π.Χ.
Ο πληθυσμός της πόλης την περίοδο της ακμής της υπολογίζεται ότι έφτανε τους 6.000 κατοίκους.
H θέση του οχυρωμένου οικισμού είναι εξαιρετική, δίπλα στον όρμο Καραβοστάσι, ο οποίος στην αρχαιότητα θα πρέπει να εισχωρούσε βαθύτερα στον κάμπο, δημιουργώντας ένα μεγάλο φυσικό λιμάνι, όπως δηλώνει και το νεότερο όνομά του.
Από τον ίδιο τον οικισμό, ο οποίος φαίνεται να ήταν στραμμένος προς τη θάλασσα, έχει κανείς εξαιρετική θέα προς το νότιο τμήμα της Κέρκυρας, τους Παξούς, τους Αντίπαξους και τη Λευκάδα.
Από το καλοκαίρι του 2000, μετά τον εντοπισμό τριών λαθρανασκαφών στο υψηλότερο σημείο της οχύρωσης ξεκίνησε σωστική ανασκαφή στον αρχαίο οικισμό.
Η έρευνα αυτή συνεχίστηκε τα έτη 2001 ~ 2002 και οδήγησε στη μερική αποκάλυψη κάποιων -ήδη από πριν εν μέρει ορατών- κτιρίων, απέδωσε δε σημαντικά κινητά ευρήματα.
Σύμφωνα με τα πρώτα πορίσματα της έρευνας αυτής, διαπιστώνεται ότι η κατοίκηση της ακρόπολης συνεχίζεται και μετά την καταστροφή από τους Ρωμαίους το 167 π.Χ., κατά τον 1ο αι. π.Χ. ή και αργότερα, οπότε στο εσωτερικό ενός από τα κτίρια κατασκευάζεται μεγάλη υδατοδεξαμενή.

Συντάκτης Λάζου Θεοδώρα / Κασσιανή Λάζαρη / Τζωρτζάτου Αντωνία, Ιστορικός ΛΒ΄ ΕΠΚΑ / Αρχαιολόγος ΛΒ΄ ΕΠΚΑ / Επί συμβάσει αρχαιολόγος.

perdika-thesprotias.blogspot