Τι σχέση έχει ο εθνομηδενισμός με τον Covid-19
Σοκ έχει προκαλέσει η αδράνεια κυβερνήσεων χωρών όπως η Ισπανία, η Ιταλία, η Μεγάλη Βρετανία, αλλά και άλλων, κατά τη διάρκεια του πολύτιμου τρίμηνου που τους προσέφερε η Κίνα έτσι ώστε να προετοιμαστούν να αντιμετωπίσουν τον Covid-19. Οι ευρωπαϊκές χώρες σπατάλησαν τον πολύτιμο χρόνο που τους προσέφεραν τα δρακόντεια κινεζικά μέτρα μέχρι την αναπόφευκτη και απολύτως προβλέψιμη έλευση του κορονοϊού στην Ευρώπη χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα. Αυτή η σοκαριστική αδιαφορία οδήγησε στις τραγικές καταστάσεις που ζούμε σήμερα. Ειδικά σε χώρες όπως η Ισπανία είναι τόσο μεγάλο το μέγεθος της αδράνειας που ουσιαστικά μιλάμε για άρνηση κρατικής λειτουργίας.
Όμως, αυτή η αυτοεξάλειψη δεν προέκυψε ως προϊόν παρθενογένεσης αλλά είναι το αποτέλεσμα μιας πολύχρονης κοινωνικής μηχανικής. Είναι το τελικό αποτέλεσμα μιας μακράς πορείας αποδόμησης των συλλογικών ευρωπαϊκών ταυτοτήτων. Η αρχή ξεκίνησε με τα έθνη, τα οποία χαρακτηρίστηκαν από ένα πανίσχυρο πλέγμα "διανοουμένων" ως αυθαίρετες "φαντασιακές κατασκευές", δηλαδή σαν κάτι ανύπαρκτο. Η διαδικασία συνεχίστηκε με τους λαούς οι οποίοι επίσης έπρεπε να πάψουν να υπάρχουν. Και η έννοια του λαού, λοιπόν, θεωρήθηκε ως μια συλλογική αυταπάτη γιατί, πολύ απλά, αν τοποθετήσεις τον λαό στη διάσταση του χρόνου μετατρέπεται σε έθνος.
Αφού λοιπόν δεν υπήρχε έθνος και λαός, εννοείται ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχουν και χώρες ως συγκροτημένες κρατικές δομές γιατί το κράτος είναι το πλαίσιο, το "κουτί", μέσα στο οποίο υπάρχει και λειτουργεί ο λαός. Συνακόλουθα, για να βεβαιωθούμε ότι δεν θα συγκροτείται λαός ο οποίος, αναπόφευκτα, θα διεκδικεί και εθνική ταυτότητα, θα έπρεπε και οι χώρες να πάψουν να υπάρχουν ή έστω να έχουν ασαφείς χωρικές υποστάσεις. Και για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο δεν θα έπρεπε να υπάρχουν και σύνορα. Και αφού, λοιπόν, δεν υπήρχαν έθνη, λαοί, κράτη και σύνορα τι θα μπορούσε να υπάρχει στη θέση του κενού που προέκυψε;
Η απάντηση ήταν το άτομο και οι υπερεθνικές ταυτότητες. Έτσι, δημιουργήθηκε η αντίληψη του πανίσχυρου, "δικαιωματικού", ατόμου, τα δικαιώματα του οποίου ήταν απόλυτα και χωρίς όρια. Αυτή η αντίληψη του "απέραντου" ατόμου αμφισβήτησε εν τη πράξει το τελευταίο στοιχείο συλλογικής ταυτότητας που είχε μείνει στους ευρωπαϊκούς λαούς. Αυτόν της κοινωνίας, η οποία έθετε όρια στα "δικαιώματα" του ατόμου. Έτσι, η ίδια η έννοια της κοινωνίας αμφισβητήθηκε και τέθηκε στο περιθώριο.
Μαζί δε με αυτήν απαξιώθηκε και η έννοια της δημοκρατίας, μιας και αυτή βασίζεται στην αρχή της πλειοψηφίας πάνω στην οποία εδράζεται η έννοια του συλλογικού–λαϊκού συμφέροντος ως κοινή συνισταμένη των επιμέρους ατομικών συμφερόντων. Όμως, αν υπάρχει συλλογικό συμφέρον σημαίνει ότι υπάρχει και συλλογική υπόσταση, δηλαδή λαός, και αν υπάρχει λαός υπάρχει και έθνος που με τη σειρά του χρειάζεται έναν διακριτό και οργανωμένο χώρο, δηλαδή ένα κράτος.
Και όπως είπαμε αυτά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν γιατί έτσι είχαν κρίνει κάποιοι ιδεοληπτικοί διανοούμενοι, ένας συρφετός πολιτικών "ηγετών" και μια υπερεθνική και α–εθνική οικονομική ολιγαρχία. Άρα, η δημοκρατία, όπως την ξέραμε, η οποία βασιζόταν στην αρχή της πλειοψηφίας, έπρεπε να καταργηθεί και στη θέση της αναδύθηκε η «μειονοτική» δημοκρατία.
Ατομοκεντρική μεταδημοκρατία και κορονοϊός
Συγκεκριμένα, η πολιτική και κοινωνική δομή των σύγχρονων ευρωπαϊκών κοινωνιών θεωρείται απλώς συνύπαρξη ατόμων και όχι σύνθεση. Γιατί τότε θα προέκυπτε ενιαία συλλογική ταυτότητα. Έτσι, οι μόνες συλλογικές ταυτότητες που επιτρέπονται είναι αυτές των πάσης φύσεως μειονοτήτων, πραγματικών και φανταστικών, ακριβώς γιατί λειτουργούν αποδομητικά στην ευρύτερη συλλογική ταυτότητα του κοινωνίας και του λαού. Τα δε δικαιώματα των "μειονοτήτων" θεωρούνται αξιωματικώς ως υπέρτερα αυτών της πλειοψηφίας.
Για να ολοκληρωθεί το σχήμα, το "απέραντο" άτομο και οι "μειονότητες" εντάχθηκαν σε ένα ασαφές ευρύτερο πλαίσιο υπερεθνικών σχημάτων όπως είναι η ΕΕ ή η περιβόητη παγκοσμιοποίηση. Όμως, αυτά είτε ήταν ολοκληρωτικά φαντασιακές κατασκευές, όπως στην περίπτωση της παγκοσμιοποίησης, είτε ημιτελείς γεωπολιτικές δομές όπως στην περίπτωση της ΕΕ.
Όταν λοιπόν προέκυψε μια απειλή για την οποίο το κράτος έπρεπε να κάνει κάτι για να υπερασπίσει την κοινωνία, οι κρατικές δομές, οι πολιτικές ηγεσίες και οι πολιτειακές αρχές της Ευρώπης έκαναν αυτό για το οποίο είχαν εκπαιδευτεί άτυπα όλα αυτά τα χρόνια. Δηλαδή δεν έκαναν απολύτως τίποτα μιας και είχαν αρνηθεί την ύπαρξη όλων των οποίων στο όνομα των οποίων θα λειτουργούσαν και τα συμφέροντα των οποίων θα υπεράσπιζαν. Δηλαδή, το έθνος, τον λαό και την κοινωνία. Και το αποτέλεσμα ήταν η άρνηση κρατικής λειτουργίας. Και το αποτέλεσμα της άρνησης κρατικής λειτουργίας, ήταν η παραλυτική αδράνεια.
Έτσι, βρισκόμαστε ενώπιον της αμείλικτης πιθανότητας να ζήσουμε στην Ευρώπη τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική καταστροφή από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.
Και αυτό, επαναλαμβάνω, δεν προέκυψε ως "μάστιγα του Θεού". Ο ιός ήλθε αλλά οι συνέπειές του οφείλονται στην αδράνεια των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και η αδράνεια αυτή, σε μεγάλο βαθμό, αποτελεί άμεσο αποτέλεσμα των εθνοαποδομητικών–ατομοκεντρικών πολιτικών.
https://litlepost.blogspot.com/2020/03/16-2020.html
«Εθνομηδενισμός»: «όχημα» αθώωσης του νεοφιλελευθερισμού…
Οι απολογητές του καπιταλιστικού συστήματος, συνακόλουθα και του πλανητικού ιμπεριαλισμού (ο καπιταλισμός στη σημερινή του μορφή) είναι ευρηματικοί στην ταχυδακτυλουργία, προκειμένου να αθωώσουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα…
Μία από τις τελευταίες ταχυδακτυλουργίες είναι η υποκατάσταση του νεοφιλελευθερισμού από τον «εθνομηδενισμό»:
Η υποκατάσταση, δηλαδή της... βασικής και κυρίαρχης λειτουργίας του ΥΠΕΡ-εθνικού Κεφαλαίου από ένα ιδεολόγημα αυτής της λειτουργίας: «εθνομηδενισμός»!
Οι ταχυδακτυλουργοί, λοιπόν, της καπιταλιστικής κατήχησης διαχωρίζουν τη λειτουργία του καπιταλιστικού οργανισμού (νεοφιλελευθερισμός) από το ιδεολογικό όργανο («εθνομηδενισμός») αυτής της λειτουργίας, ανυψώνουν το «όργανο» σε αυθύπαρκτη οντότητα και στο τέλος, με αυτό το τέχνασμα, τα φορτώνουν όλα στο «ιδεολογικό όργανο», αθωώνοντας τον οργανισμό και τις λειτουργίες που το παράγουν…
Αυτό το τέχνασμα είναι της μόδας σήμερα, διότι πρέπει να επικαλυφτεί και να αποκρυφτεί η καπιταλιστική κακουργία (νεοφιλελευθερισμός), η οποία έχει πάρει επιδημικές και εφιαλτικές διαστάσεις, τόσο με τα «ανοικτά σύνορα» και τις λαθρομεταναστευτικές εισβολές, όσο με την «πανδημία» του κορονοϊού…
Έτσι αντικαθιστούμε το «νεοφιλελευθερισμό» με τον «εθνομηδενισμό» και αθωώνουμε τη βαρβαρότητα της διεθνούς μαφίας του χρήματος, δηλαδή τη βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισμού: Η κυρίαρχη λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος…
Για τα ΠΑΝΤΑ, λοιπόν, φταίει ο «εθνομηδενισμός», δηλαδή το ιδεολόγημα του 4ου Ράιχ, ΚΑΙ ΟΧΙ το ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΟΥΣΙΩΔΕΣ: Η κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη λειτουργία του ΥΠΕΡ-Εθνικού κεφαλαίου.
Αυτό το ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα έχει διπλό στόχο: Εκτός από την αθώωση του συστήματος, μεταθέτει και τις ευθύνες στα «άλλοθι» (ιδεολογικά και πολιτικά) της Νέας Τάξης (ΥΠΕΡ-ΕΘΝΙΚΟΣ ιμπεριαλισμός): τους «αριστερούς» νεοφιλελεύθερους!!!
Και εδώ απαστράπτει η ΑΠΑΤΗ των ταχυδακτυλουργών «πατριωτών» της καπιταλιστικής προπαγάνδας. Αυτοί οι εραστές του καπιταλιστικού νεοφιλελευθερισμού (που είναι ταυτόχρονα και «πατριώτες»- ΑΠΑΤΗ «οξύμωρη»), ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ, δολίως, ότι αυτή η «αριστερά» είναι νεοφιλελεύθερη (δηλαδή προωθεί τα δόγματα και τις «αξίες» του ΥΠΕΡ-εθνικού κεφαλαίου), ΚΑΙ ταυτόχρονα την κατατάσσουν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στον «εθνομηδενισμό».
Φυσικά και εδώ διαπράττεται τεράστια πολιτική ΑΠΑΤΗ, διότι δεν είναι εθνομηδενιστική μόνο η νεοφιλελεύθερη «αριστερά», αλλά ΟΛΕΣ οι δυνάμεις της καπιταλιστικής κατήχησης, οι οποίες βρίσκονται στην υπηρεσία της ΕΕ, των ΗΠΑ και του πλανητικού ιμπεριαλισμού.
Και για να μην ξεχνούμε την ιστορία, οι πρώτες δυνάμεις του εθνομηδενισμού στην Ελλάδα ήταν οι δυνάμεις της Δεξιάς. Κορυφαίες εκφράσεις: Πατήρ Μητσοτάκης Μάνος, Ανδριανόπουλος και ΣΙΑ (οι πλέον κυνικοί νεοφιλελεύθεροι).
Μετά είχαμε τις «εκσυγχρονιστικές» κορυφώσεις των εθνομηδενιστών: Σημίτης, ΓΑΠ και CIA…
Οι νεοφιλελεύθεροι «αριστεροί» ήταν τα δεκανίκια και οι «οργανικοί διανοούμενοι» των στρατηγικών του συστήματος, συνακόλουθα και του εθνομηδενισμού…
Και σε διεθνές επίπεδο τα σύμβολα του νεοφιλελευθερισμού ήταν η Θάτσερ και ο Ρήγκαν και κατόπιν οι ενσωματωμένοι σοσιαλδημοκράτες…
Σήμερα, λοιπόν, που η στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού (τα «ανοικτά σύνορα», οι κατασκευές νέων αποικιών δουλείας, κ.λπ), έχει καταρρεύσει, εφευρίσκονται τεχνάσματα αθώωσης του νεοφιλελευθερισμού και χρέωσης των ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ του («ανοικτά σύνορα», διάλυση εθνικών κρατών, πολυπολιτισμικότητα κ.λπ), στο ιδεολόγημα του «εθνομηδενισμού»…
Όταν ένας που θέλει να ποζάρει ως επιστήμονας δεν έχει καταλάβει, ακόμα, ότι η «Δημοκρατία» (όπως την ξέραμε) έχει πεθάνει ανεπιστρεπτί, ΟΧΙ από υποκειμενικές ατέλειες, αλλά από την ίδια τη ΛΟΓΙΚΗ και τη Λειτουργία του ιμπεριαλισμού, τότε πώς μπορεί να αντιληφτεί και τα πιο σύνθετα κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα;;;
Βεβαίως, ο «επιστημονας» σκοπίμως μπερδεύει τα ζητήματα, εκτός και αν είναι τυποποιημένος προπαγανδιστής του νεοφιλελευθερισμού.
Διότι δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι το Κοινωνικό Κράτος, συνεπώς και το Σύστημα Υγείας τα κατεδάφισε η καπιταλιστική λειτουργία του νεοφιλελευθερισμού και οι κυβερνήσεις του που εκτελούσαν τις εντολές της ΕΕ και της Νέας Τάξης, δηλαδή του πλανητικού ιμπεριαλισμού;
Το ίδιο τα «ανοικτά σύνορα», η άλωση των εθνών-κρατών, η αποδόμηση της Ιστορίας, οι νέες ιδεολογίες (αντι-εθνικιστικές, αντί-ρατσιστικές, «εθνομηδενιστικές» κ.λ.π), και πολλά άλλα αποτελούν στρατηγικές της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής κακουργίας…
Συνεπώς, είναι ο νεοφιλελευθερισμός με τις πλανητικές του κυρίαρχες δομές (4ο Ράιχ) που διέλυσε κάθε αμυντική λειτουργία των εθνικών κρατών, που μετέτρεψε τα εθνικά κράτη σε σουρωτήρια, που αφάνισε το Κράτος Πρόνοιας, συνακόλουθα «άνοιξε τα σύνορα» σε κάθε «Πανδημία», την οποία και μετατρέπει σε ένα «εργαλείο» ΤΡΟΜΟΥ και ΠΑΝΙΚΟΥ για την παραπέρα υποδούλωση και ΥΠΟΤΑΓΗ των λαών στον σύγχρονο φασισμό (4ο Ράιχ).
Ο εθνομηδενισμός είναι το ιδεολόγημα αυτής της καπιταλιστικής ΦΡΙΚΗΣ και όχι ο παραγωγός της.
Παραγωγός είναι το ΥΠΕΡ-εθνικό κεφάλαιο και οι νεοφιλελεύθερες λειτουργίες του…
ΟΙ εθνομηδενιστές της «αριστεράς, δηλαδή η «αριστερά» του κεφαλαίου, είναι οι «οργανικοί διανοούμενοι» της πλανητικής εξουσίας, οι «μαγκούρες» του νεοφιλελευθερισμού, όπως και οι εθνομηδενιστές της Δεξιάς και τους «εκσυγχρονισμού»: Οι πρώτοι διδάξαντες.
Οι απόκρυψη όλων αυτών δεν γίνεται δίχως ιδεολογικό δόλο και πολιτική ιδιοτέλεια…
Ο «επιστημονας» εξαπατά ιδιοτελώς, με τη γνωστή μέθοδο της ταχυδακτυλουργίας, με στόχο την από-ενοχοποίηση του καπιταλιστικού νεοφιλελευθερισμού…
https://litlepost.blogspot.com/2020/03/17-2020.html
