Η αντιφατικότητα του πολυπολιτισμού
Οι πολυπολιτισμικοί ανοιχτοσυνοράκηδες ορίζουν τον πολυπολιτισμό ως
εξισωτική συνύπαρξη πολλών πολιτισμών μέσα σε μια γεωγραφική έκταση που
εξουσιάζεται από τον ίδιο κρατικό μηχανισμό.
Η αδυναμία όμως αυτής της ομαλής συνύπαρξης έχει ήδη αποδειχτεί κοινωνικο-ιστορικά
από τις αστικές επαναστάσεις, που κατά κανόνα υπήρξαν εθνικές επαναστάσεις
εναντίον φεουδαλικών αυτοκρατοριών με κύριο ζητούμενο τον κρατικό αποχωρισμό
στην βάση εθνικών κριτηρίων.
Ο πολυπολιτισμός σε κάθε εποχή, όπως και στην σύγχρονη ιμπεριαλιστική εποχή
των μονοπωλίων σημαίνει αποδοχή της ιδεολογίας της άρχουσας κεφαλαιοκρατικής
τάξης και επικράτηση του ανώτερου πολιτισμού, είτε αν συμφέρει το μεγάλο
κεφάλαιο που θέλει να διασπάσει την εργατική τάξη του πιο συντηρητικά (και
συνεπώς κατώτερου) πολιτισμού, είτε την συγχώνευση διαφορετικών πολιτισμών σε
ενιαίο κράτος για να ελέγχει και να διασπά το λαό για να αποκομίζουν μεγαλύτερα
κέρδη.
Τρεις δυνατότητες που στην εποχή του ιμπεριαλισμού δεν μπορεί να
πραγματοποιηθεί καμία από αυτές με διαφορετικούς όρους από αυτούς που τίθενται
από την ύπαρξη και λειτουργία του ιμπεριαλισμού.
Δηλαδή κατ ουσίαν ο πολυπολιτισμός, όπως διδάσκει η ιστορία και όπως
προκύπτει από την διαλεκτική λογική καταλήγει σε έναν και μόνο πολιτισμό,
διαδικασία που υπάγεται στους ορούς και τους κανόνες του κοινωνικού συστήματος
στα πλαίσια του οποίου συντελείται.
Εύλογο λοιπόν το πως μπορεί να συντελεστεί κάτι τέτοιο και σε ποιο
αποτέλεσμα θα καταλήξει στην εποχή του συγχρόνου ιμπεριαλισμού των πολυεθνικών
υπερμονοπωλίων.
Ο πολυπολιτισμός από την στιγμή που στην βάση των υπαρκτών κοινωνικών όρων
δεν μπορεί να οδηγηθεί σε ένα από τα τρία προαναφερθέντα αποτελέσματα, θα
οδηγήσει σε ακόμα ισχυρότερες κοινωνικές συγκρούσεις ανάμεσα στα καταπιεζόμενα
στρώματα και περισσότερο από ντόπια καταπιεζόμενα στρώματα, που η ζωή τους θα
μεταβληθεί σε κόλαση επί γης, και θα οδηγήσουν σε τυφλές και αδιέξοδες
εξεγέρσεις χειρότερες από αυτές της εποχής των αστικών επαναστάσεων που
προσφέραν κάποια διέξοδο στο λαό, με αποτέλεσμα σε κάθε διαφορετική έκταση και
χτύπημα της κρατικής εξουσίας να προκύψει η ύπαρξη γκέτο στο οποίο θα υπάρχει η
επικράτηση ενός και μόνο πολιτισμού διαφορετικού από τους επικρατούντες
πολιτισμούς σε άλλα γκέτο που όμως θα υπάγονται στις ίδιες κρατικές εξουσίες.
Υπάρχει ακόμα η δυνατότητα διάμεσου της αντιθετικής εναντίωσης πολιτισμών
να προκύψουν μέσα από αντιδραστικές ενδοκρατικές πολεμικές συγκρούσεις νέες
ακόμα αντιδραστικότερες κρατικές εξουσίες.
Ο πολυπολιτισμός λοιπόν συνιστά μία καθαρή αυτό-αντίφαση αφού αναγκαστικά
καταλήγει σε έναν και μόνο πολιτισμό, τον πολιτισμό της άρχουσας τάξης, και η
επιτυχία του δεν οδηγεί στην υπέρβαση των διαφορών αλλά ανακυκλώνει το πρόβλημα
της εθνικής διαφορετικότητας μέσα στα ίδια καπιταλιστικά κοινωνικά πλαίσια από
τα οποία γεννήθηκε.
Αντίθετα τότε και μονό τότε, όταν μέσα από την ανάπτυξη των ξεχωριστών
εθνικών πολιτισμών, στο δικό τους εθνικό κράτος, αρχικά μέσα στα ίδια τα αστικά
πλαίσια στα οποία αναπτύσσονται και οι επί μέρους εργατικές τάξεις,
καθοριζόμενες από τη δική τους εθνική πολιτισμική ταυτότητα η κάθε μια, μπορεί
να αναπτυχθεί ένας προλεταριακός πολιτιστικός διεθνισμός, μέσα από τον οποίο να
κατοχυρώνεται και πολιτισμικά ο διεθνής χαρακτήρας και ιστορικός ρόλος της
διεθνούς εργατικής τάξης (ως κοινωνικά ενιαίας παγκόσμιας τάξης).
Ο πολυπολιτισμός μέσα στο ίδιο εθνικό κράτος με όρους αστικών καθεστώτων
σημαίνει στην καλύτερη περίπτωση ανακύκλωση του καπιταλισμού και στην χειρότερη
επιστροφή σε έναν προεθνικής μορφής φεουδαλικού τύπου αστικό μεσαίωνα.
Και επειδή αφενός η ακριβής επιστροφή σε ένα ξεπερασμένο κοινωνικό παρελθόν
είναι αδύνατη και αφετέρου διότι ο ιμπεριαλισμός συνιστά το πέρασμα του
καπιταλισμού στην αντίδραση, μόνη δυνατή είναι η χειρότερη από τις δυο
περιπτώσεις.
Συνεπώς το πολυπολιτισμικό αίτημα της εποχής μας συνιστά μορφή (προεθνικού
τύπου - προκαπιταλιστικής εποχής) αντεθνικής ιδεολογίας και συνεπώς
αντιδιεθνισμού και συνάμα μορφή υποτροπιασμού του αστικού εθνικισμού σε μια
μορφή ξεπερασμένου και ξεπεσμένου φεουδαλισμού.
https://litlepost.blogspot.com/2020/11/1-2020.html
