Η αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συρία και η σημασία του νέου σκηνικού για την Ελλάδα
Πολύ νωρίς οι χρηματοδοτούμενες από πολλές και διαφορετικές πηγές (ΗΠΑ, αραβικές αντιδραστικές ισλαμοφασιστικες χώρες, σουλτανοφασιστικη Τουρκία κλπ) ένοπλες ομάδες ισλαμοφασιστών καθοδηγουμενες από την CIA στο πλαισιο της «αραβικης ανοιξης της CIΑ», στην αρχη ειχαν το πάνω χέρι στη δράση κατά της Δημοκρατιας της Συριας και του Προεδρου της Άσαντ. Από το κεντρικό Ιράκ ως σχεδόν τη Μεσόγειο, σε μεγάλες πόλεις αλλά και στην ύπαιθρο της Συρίας (αλλά και στο μισό σχεδόν Ιράκ), ο ISIS κατήγαγε τη μία νίκη μετά την άλλη, πριν ερθει σε ρηξη με τα αφεντικα του που τον δημιουργησαν, τους Αμερικανους. Σήμερα, στο στρατιωτικό πεδίο έχει ηττηθεί, χωρίς ωστόσο να έχει εξαφανιστεί.
Η νίκη της Δημοκρατιας της Συριας και του Προεδρου της Άσαντ, με την καθοριστική στρατιωτική βοήθεια αρχικα των Λιονταριων της λιβανικης Χεζμπολάχ και κατοπιν της Ρωσίας (από τον Σεπτέμβριο του 2015), αλλά και του Ιράν, είναι αναμφισβήτητη. Όχι μόνο δεν ανατράπηκε, όπως ήταν ο βασικός στόχος των αποικιοκρατων των ΗΠΑ, Γαλλίας, και της ισλαμοφασιστικης οθωμανικης Τουρκίας και άλλων «προθύμων χωρών», αλλά φαίνεται πλέον πως ειδικά οι ισλαμοφασιστικες πετρομοναρχίες του Κόλπου αναγκαζονται να αναγνωρίσουν τη νίκη του, με το νου τους φυσικά στα κέρδη από την μεταπολεμική «ανοικοδόμηση». Ήδη το Μπαχρέιν άνοιξε και πάλι την πρεσβεία του, ενώ και η ουαχαμπιτικοναζιστικη Σαουδική Αραβία δήλωσε ότι η Συρία μπορεί να επιστρέψει στον Αραβικό Σύνδεσμο.
Ο ρόλος της Ρωσίας στη Συρία, καθίσταται πλέον αδιαμφισβήτητος και οι στόχοι της δεν πρόκειται να περιοριστούν στη διατήρηση της στρατιωτικής της βάσης στη χώρα (η μοναδική στο Μεσόγειο).
Η Τουρκία αναγκαζεται να παρει πισω τα σχεδια της για εισβολη στην Συρια εναντιον των Κουρδων, καθώς η αποχώρηση των Αμερικάνων, κάνει εξαιρετικά δυσχερή την θέση των Κούρδων, οι οποιοι βλακωδως συνταχθηκαν μαζι τους, ενώ μπορουσαν να ειχαν κερδισει τηνη αυτονομια τους όταν η Δημοκρατια της Συριας ηταν σε δυσχερη θεση, αν τοτε ειχαν συνταχθει μαζι της.
Οι ΗΠΑ-μεταξύ των άλλων- θυσίασαν την στρατιωτική συνεργασία τους με τους Κούρδους, προσπαθώντας να διατηρήσουν την ήδη κλονισμένη συμμαχία τους με την Τουρκία. Δεν πρόκειται φυσικά να αποχωρήσουν οριστικά από την περιοχή, άλλωστε αυτό ήθελε να υπογραμμίσει η επίσκεψη Τραμπ στην αμερικάνικη στρατιωτική βάση στο Ιράκ. Αντικειμενικά, επιφορτίζονται με μεγαλύτερο ρόλο (και οικονομικό βάρος), οι στενοί τους σύμμαχοι στην περιοχή όπως η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ. Σε ότι αφορά τους Ισραηλινούς, η νέα γραμμή άμυνας είναι φυσικά η αναχαίτιση της αυξημένης παρουσίας του Ιράν στη Συρία, παροτι οι Ρωσοι τους εχουν επιβαλλει το σταματημα των συνεχών βομβαρδισμών σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις των Ιρανικών πολιτοφυλακών που δρουν σε αυτήν. Ο μεγάλος Σιϊτικός διάδρομος που επιχειρεί να διαμορφώσει η Τεχεράνη από το Αφγανιστάν ως τα παράλια του Λιβάνου, στις παρούσες συνθήκες εχει πλεον πραγματοποιηθει.
Ο πιθανοτητα είναι να σφραγιστεί η μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από την Συρία εποχή από ένα νέο γύρο πολέμου «όλων των ισλαμοφασιστων εναντίον όλων των ισλαμοφασιστων», αυτή τη φορά σε «κατώτερο επίπεδο αντιπροσώπων (proxies)», είναι ορατός. Οι συγκρούσεις που ξέσπασαν ήδη στο Ιντλίμπ μεταξύ των ισλαμοφασιστών που στηρίζονται από την Τουρκία και αυτών που αποτελούν παρακλάδια της Αλ Κάϊντα και μένουν προσωρινά «ορφανοί», είναι χαρακτηριστικές για το τι θα συμβεί. Τα ίδια μαύρα σύννεφα συγκεντρώνονται πάνω από την αραβικη πολη Μανμπίζ, πολύ κοντά στα σύνορα με την Τουρκία. Εκεί συνυπάρχουν σε διαφορετικούς τομείς της πόλης, με το δάχτυλο στη σκανδάλη, Αμερικάνοι, Γάλλοι, Κούρδοι (που εχουν πλεον υποχωρησει και εχουν παραδωσει τις θεσεις τους στον δημοκρατικο Συριακο Αραβικο Στρατο), Συριακός Αραβικος Στρατός (που καταλαμβάνει προοδευτικά θέσεις σε συμφωνία με τους Κούρδους), μισθοφόροι ισλαμοφασιστες των Τούρκων και άλλες ομάδες ενόπλων ισλαμοφασιστων.
Η Ανατολική Συρία το κύριο θέατρο εξελίξεων
Δεν πρόκειται να υπάρξει εύκολη και αναίμακτη συμφωνία για την Ανατολική Συρία, καθώς αυτή έχει στρατηγική σημασία. Στην περιοχή αυτή, που αποτελεί πάνω από το 25% της Συρίας, συγκεντρώνονται πηγές πετρελαίου, ροές νερού, φράγματα και υδροηλεκτρικοί σταθμοί, γόνιμα εδάφη και εκτεταμένα αρδευτικά συστήματα. Συναντιούνται εκεί τα συμφέροντα πολύ διαφορετικών δυνάμεων.
Είναι το πεδίο αντιπαράθεσης τριών διαφορετικών συνασπισμών. Στον πρώτο συνασπίζονται η Συριακη Δημοκρατια ο Συριακος Λαος με τν Προεδρο του Άσαντ, και οι συμμαχοι του, το Ιράν, η Ρωσία και η Χεζπολάχ. Ο δεύτερος αποτελείται από Τουρκία, Κατάρ Αιγυπτο και ο τρίτος από τον «καθαρό» Αμερικάνικο άξονα, δηλαδή ΗΠΑ, ισραηλινοναζιστικο καθεστως, ουαζαμπιτικοναζιστικη Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Μπαχρέιν. Στον τελευταίο άξονα «ακουμπούν» οι Κούρδοι του Βόρειου Ιράκ (μέσω ΗΠΑ και Ισραήλ), αλλά και η Παλαιστινιακή Αρχή (μέσω Σαουδικής Αραβίας) και Χαμας. Και τα δυο τελευταια μπλοκ δυνάμεων χρηματοδοτούν ένοπλες ομάδες στην περιοχή. Αναμφισβήτητα όμως τη μεγάλη δύναμη πυρός έχουν ο Συριακός Στρατός και η συμμαχος του Χεζμπολαχ (που χαρη σε αυτην κερδισε τον πολεμο με τους αμερικανοευρωπαιους αποικιοκρατες και τους σιωναζι).
Οι επιπτώσεις της ηττας των ΗΠΑ στην Ελλάδα
Η ηττα των ΗΠΑ στη Συρια αφησε στα κρυα του λουτρου τα «αριστερα» τσουτσεκια τους στην Ελλαδα. Μιλαμε για τα νεοτροτσικιστικα τσουτσεκια του Σορος, όπως, ΑΝΤΑΡCIA, ΝΑΡ, ΣΕΚ, ΔΕΑ, ΛΑΕ, και λοιπα αθηρματα, τα οποια φυσικα εφοσον είναι πληρωμενα ουτε που σκεφτονται να ζητησουν συγνωμη για την προηγουμενη αθλια προδοτικη πολιτικη τους. Αλλωστε συγνωμη ζητανε μονο οι επαναστατες, και αυτά τα τσουτσεκια είναι απλως λακεδες των ιμπεριαλιστων και των αποικιοκρατων. Το καλυτερο θα ηταν να παραμεινουν αφωνοι, αλλα αυτά τα νεοτροτσικιστικα τσουτσεκια αποδεικνυουν καθημερινα ποσο αθλιοι είναι και ότι τζαμπα τους πληρωνουν σαν χαφιεδες, γιατι είναι ηλιθιοι και πανιβλακες για να είναι εστω και χαφιεδες και να δικαιολογουν το μισθο τους.
Τα κυβερνητικα κεντροαριστερα ρεφορμιστικα τσουτσεκια του ΣΥΡΙΖΑ μελετανε ηδη πως θα ξανανοιξουν την πρεσβεια της Συριας στην Ελλαδα και θα αποκαταστησουν τις διπλωματικες σχεσεις με την Δημοκρατια της Συριας, μιας και ηταν η μονη χωρα της αποικιοκρατικης Ευρωπαικης Ενωσης που διεκοψε τις διπλωματικες σχσεις με την Συρια.
