Μετανάστες. Οι άνθρωποι της αβύσσου

Οι άνθρωποι της αβύσσου
Χάρης Δ. Κωστούλας*
Ο τίτλος του παρόντος άρθρου υπήρξε και τίτλος βιβλίου του Τζακ Λόντον. Σε εκείνο το βιβλίο ο Αμερικάνος συγγραφέας (δημιουργός του Ασπροδόντη και του Καλέσματος της Άγριας Φύσης) περιγράφει τις συνθήκες ζωής των εξαθλιωμένων φτωχών ανθρώπων στο Δυτικό Λονδίνο στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Δυστυχώς έναν αιώνα μετά και αφού η ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει επιτρέψει στον άνθρωπο να ταξιδεύει και να εξερευνεί το διάστημα, παρόλα αυτά ακόμα και στον σημερινό αιώνα οι εικόνες που περιγράφει ο Τζακ Λόντον είναι ζωντανές και υπαρκτές.
Είναι δίπλα μας. Μπορεί να εθελοτυφλούμε και να προσποιούμαστε ότι δεν τις βλέπουμε, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Παρατηρείς ανθρώπους οι οποίοι σκυμμένοι πάνω από τους κάδους απορριμμάτων αναζητούν λίγη τροφή. Ταλαιπωρημένες ανθρώπινες υπάρξεις οι οποίες μη έχοντας στέγη, οργανώνουν την ζωή τους, εκτεθειμένοι στις εκάστοτε καιρικές συνθήκες. Αυτά είτε τα αγνοεί ένα μέρος των συμπολιτών μας, είτε όταν αναδεικνύονται συνοδεύονται με μια ξενοφοβική και ρατσιστική λογική.
Άνθρωποι διαφόρων εθνοτήτων, από διάφορες προελεύσεις κουβαλώντας ο καθένας την δική του πολιτιστική και πολιτισμική κουλτούρα βρίσκονται και ζουν στην χώρα μας, αναζητώντας την ευκαιρία να ζήσουν μια διαφορετική ζωή.
Άνθρωποι από το Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Παλαιστίνη και από διάφορες άλλες χώρες διαβαίνουν τον ελλαδικό χώρο, όχι για να επισκεφτούν τα μουσεία και να δουν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, ούτε για να δουν την νυχτερινή ζωή της Μυκόνου, αλλά αποχωρίζονται την πατρίδα τους γιατί οι συνθήκες ζωής στις χώρες τους είναι πια τραγικές, πρόκειται για χώρες οι οποίες έχουν καταστραφεί από τους πολέμους σε κάποιους από τους οποίους και η ελληνική κυβέρνηση είχε συνδράμει, μετατρέποντας τους σε οικονομικούς μετανάστες.
Ενώ λοιπόν οι κυρίαρχοι του πλανήτη με την συνδρομή των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων, έχουν κάνει αφόρητη την ζωή αυτών των ανθρώπων στις πατρίδες τους, και τους αναγκάζουν να μεταναστεύσουν, οι ίδιες αυτές κυβερνήσεις θεσπίζουν σιδερένιους νόμους όσον αφόρα την μετανάστευση…Και έτσι παρατηρούμε πλήθη από ταλαιπωρημένες περιπλανώμενες υπάρξεις σε ένα πλανήτη χωρίς διαβατήριο…
Είναι απαραίτητο και αναγκαίο να σταθούμε δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους. Αν η θεσμικά συγκροτημένη πολιτεία μεριμνούσε για τις συνθήκες ζωής και τους όρους ύπαρξης αυτών των ανθρώπων δεν θα πέθαιναν από την πείνα, δεν θα αρρώσταιναν από κρυοπαγήματα, δεν θα εμφανιζόταν το παραμικρό φαινόμενο μικροκλοπών.
Οι οικονομικοί μετανάστες αποτελούν το πιο εξαθλιωμένο και καταπιεσμένο κομμάτι της διεθνούς τάξης των εργαζομένων. Απέναντι στην λογική του ατομισμού και της διαίρεσης των καταπιεσμένων, εργαζόμενων και μη, μαζών που προωθούν οι κυρίαρχοι αυτού του κόσμου πρέπει να υψώσουμε την διεθνιστική μας αλληλεγγύη σε κάθε «κολασμένο της γης».
Οι αιτίες που δημιουργούν την μετανάστευση είναι κοινωνικές και οικονομικές, ο δρόμος μέσα από τον οποίο περνά η λύση για την αποτροπή του φαινόμενου της μετανάστευσης είναι η υπέρβαση του ισχύοντος κοινωνικού και οικονομικού συστήματος, το οποίο χωρίς πολέμους και εντεινόμενη κοινωνική ανισότητα δεν μπορεί να επιβιώσει.
*Μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους Μετανάστες
(Οι θέσεις του παραπάνω άρθρου είναι προσωπικές και δε δεσμεύουν σε καμία περίπτωση τα υπόλοιπα μέλη της Επιτροπής)
(ΒδΕλλα 10-2-2010)
ΠΗΓΗ : http://protovouliaf.blogspot.com/