Πώς η Ουάσιγκτον οδήγησε στην εκκαθάριση των χριστιανών από τη «Νέα Μέση Ανατολή»
Επιδιώκοντας τον δεδηλωμένο στόχο της δημιουργίας μιας «Νέας Μέσης Ανατολής», η Ουάσιγκτον ήταν εκείνη που σχεδίασε την εκκαθάριση των χριστιανών από την περιοχή, υπό το πρόσχημα της ψευδοχριστιανικής της «σταυροφορίας» του 21ου αιώνα.
Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2021 - 14:06
Στα πλαίσια της ψευδοχριστιανικής της «σταυροφορία» του 21ου αιώνα , η Ουάσιγκτον ήταν ο εγκέφαλος της εκκαθάρισης των χριστιανών από την περιοχή, επιδιώκοντας τον διακηρυγμένο στόχο της να δημιουργήσει μια «Νέα Μέση Ανατολή» .
Για την εκκαθάριση χρησιμοποίησε τον σεχταριστικό Ιουδαϊσμό με επικεφαλής το απαρτχάιντ «Ισραήλ» , τις χειρότερες σέκτες ισλαμιστών με επικεφαλής τους Σαουδάραβες και τις ομάδες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, καθώς και την εθνοκάθαρση που πραγματοποιήθηκε από τα υποστηριζόμενα από τις ΗΠΑ κουρδικά αυτονομιστικά έργα τόσο στο Ιράκ όσο και στη Συρία.
Πολλές πηγές αναφέρουν την πρόσφατη εκκαθάριση των χριστιανών από τη Μέση Ανατολή. Τα ίδια τα μέλη των παλαιότερων χριστιανικών κοινοτήτων έγραψαν για την «εθνοκάθαρση των Ασσυρίων από το Ιράκ», αμέσως μετά την εισβολή των ΗΠΑ το 2003. Αργότερα, κατηγορήθηκε η τρομοκρατική ομάδα ISIS.
Το 2015, ο Πάπας Φραγκίσκος ζήτησε τον άμεσο τερματισμό της «γενοκτονίας» των χριστιανών που λαμβάνει χώρα στη Μέση Ανατολή. Το 2018, επανέλαβε αυτό το κάλεσμα προς τη ROACO, μια ομάδα που βοηθά τις Ανατολικές Εκκλησίες, μιλώντας για τον κίνδυνο «εξάλειψης των Χριστιανών» από τη Μέση Ανατολή και για το «μεγάλο αμάρτημα του πολέμου». Ωστόσο, δεν κατηγόρησε κάποιο συγκεκριμένο κράτος ή ομάδα ως υπεύθυνη. Μία αστοχία, για την οποία επιπλήχθηκε από τον Σύριο ιερέα πατέρα Ηλία Ζαχλάουι.
Τα δυτικά πολεμικά μέσα ενημέρωσης έχουν κατηγορήσει τους πάντες, από το ISIS έως τη Χαμάς και τους Μουσουλμάνους γενικά για τη σταθερό διωγμό των χριστιανών από την Παλαιστίνη, το Ιράκ και τη Συρία. Αλλά όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί χάνουν το σημάδι. Οι ΗΠΑ και οι συνεργάτες τους, συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας, είναι οι πρωταρχικοί κινητήρες αυτού του μεγάλου εγκλήματος.
Η δυτική νεοφιλελεύθερη δημοσιογραφία του δυτικών καθεστώτων έχει επίσης διαδραματίσει τον ρόλο της, περηφανευόμενη κιόλας ότι δίνει καταφύγιο σε «διωκόμενες μειονότητες», ενώ ξέρει πολύ καλά ότι οι χριστιανοί της μέσης Ανατολής σφάζονται από τα γουρούνια ισλαμοφασίστες δούλους των δυτικών γιατί αρνούνται να εγκαταλείψουν τα προαιώνια εδάφη τους, και τους καίνε τις εκκλησίες, ενώ η νεοφιλελευθερη δικαιωματική τσογλαναρία επιμένει να αγνοεί αγνοεί την ευθύνη για τους πολέμους των δυτικών ιμπεριαλιστών που δίνουν το πρόσχημα στους ισλαμοφασίστες να παριστάνουν τους «πρόσφυγες», και όταν έρχονται στην Ευρώπη, αντί η ηγετική εξουσιαστική κλίκα να τοιυς σφάξει όπως τους αρμόζει, τους χτίζει και τζαμιά.
Οι στόχοι της «σταυροφορίας» της Ουάσιγκτον, που αρχικά έλεγε ότι ήταν κατά της «τρομοκρατίας», έγιναν σαφείς τα επόμενα χρόνια. Το αυξανόμενο σύμπλεγμα των πολέμων ήταν μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου το οποίο η πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κοντολίζα Ράις, το 2005 και το 2006, ονόμασε «δημιουργικό χάος» που σχετίζεται με τα «κοιλοπονήματα» του οράματος της Ουάσιγκτον για μια «Νέα Μέση Ανατολή». Αυτό σήμαινε να «απομακρυνθούν» πολλά ανεξάρτητα κράτη, τα οποία ο στρατηγός Ουέσλι Κλαρκ κατονόμασε μετά το Αφγανιστάν ότι είναι «το Ιράκ, μετά η Συρία και ο Λίβανος, μετά η Λιβύη, μετά η Σομαλία και το Σουδάν και στο βάθος το Ιράν».
Όσοι εστιάζουν μόνο στις εκκαθαρίσεις του ISIS ή κάνουν λόγο για κάποια «φυσική» μουσουλμανική αντίδραση στις διάφορες εισβολές και τους πολέμους με αντιπροσώπους των ΗΠΑ, κλείνουν τα μάτια στις επιπτώσεις της παρέμβασης της Ουάσιγκτον. Αυτός ήταν ο βασικός μοχλός πίσω από την καταστροφή που έπληξε ολόκληρη την περιοχή και ιδιαίτερα τις παλαιότερες χριστιανικές κοινότητες του κόσμου σε πολλές χώρες της Δυτικής Ασίας.
Καθώς ο «πόλεμος κατά του ISIS» έγινε το κύριο ψευδές πρόσχημα για την κατοχή τόσο του Ιράκ όσο και της Συρίας, ας ρίξουμε μια ματιά πρώτα στα στοιχεία που αφορούν την ευθύνη των ΗΠΑ για τη δημιουργία του ISIS, πριν προχωρήσει στην εκκαθάριση των Χριστιανών στην Παλαιστίνη, το Ιράκ και τη Συρία.
Η ευθύνη της Ουάσιγκτον για το ISIS
Στις αρχές του 2007, ο Αμερικανός ερευνητής δημοσιογράφος Σέιμουρ Χερς έγραψε για την «αλλαγή κατεύθυνσης» στην πολιτική των ΗΠΑ, η οποία θα επικεντρωνόταν στη χρήση «μετριοπαθών σουνιτικών» μουσουλμανικών κρατών, όπως η Σαουδική Αραβία, για να αντιμετωπίσουν την επιρροή του σιιτικού μουσουλμανικού Ιράν. Η θρησκευτική σύγκρουση ήταν ο πυρήνας της ιδέας του «δημιουργικού χάους».
Το ISIS δημιουργήθηκε το 2004-05 στο Ιράκ ως AQI ή ISI, από τους Σαουδάραβες υπό την καθοδήγηση της Ουάσιγκτον, για να πυροδοτήσει τη θρησκευτική βία και ειδικότερα για να διαχωρίσει τις (μετά τον Σαντάμ Χουσεΐν) σιιτικές κυβερνήσεις του Ιράκ και το Ιράν. Αυτή η τρομοκρατική ομάδα διέπραξε συγκλονιστικές θρηκευτικές φρικαλεότητες εναντίον Ιρακινών αμάχων, ιδιαίτερα Σιιτών Μουσουλμάνων. Μέχρι το 2007, τα έγγραφα του αμερικανικού στρατού έδειχναν ότι η μεγαλύτερη ομάδα ξένων μαχητών ISI/AQI στο Ιράκ είχε προέλθει από τη Σαουδική Αραβία.
Τον Αύγουστο του 2012, η αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών DIA προέβλεψε ότι ήταν δυνατό ένα «πριγκιπάτο σαλαφιστών στην ανατολική Συρία», καθώς οι εξτρεμιστικές δυνάμεις κυριαρχούσαν στην εξέγερση, και αυτό ήταν αυτό που ήθελαν οι ΗΠΑ, ώστε να «απομονώσουν το συριακό καθεστώς» στη Δαμασκό.
Η αναζωπύρωση του ISIS τόσο στο Ιράκ όσο και στη Συρία, το 2012-2017, ακολούθησε την αποτυχία των άλλων αντιπροσώπων της Ουάσιγκτον να ανατρέψουν την κυβέρνηση της Δαμασκού και τον φόβο της για τους αυξανόμενους δεσμούς μεταξύ Δαμασκού, Βαγδάτης και Τεχεράνης, οι οποίες αντιμετωπίστηκαν ως απειλές για την ασφάλεια.
Εφαρμόζοντας το παλιό «διαίρει και βασίλευε», η Ουάσιγκτον ήταν αποφασισμένη να διατηρήσει τα εμπόδια μεταξύ του Ιράν, του Ιράκ και της Συρίας. Ωστόσο, ήταν οι συνδυασμένες δυνάμεις αυτών των τριών γειτόνων που τελικά έδιωξαν το ISIS από τις μεγάλες πόλεις και κωμοπόλεις. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι παραδέχτηκε εν μέρει ότι η Ουάσιγκτον επέβλεψε την ανάπτυξη της τρομοκρατικής ομάδας, ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί, ενώ το ISIS, που είχε ιδρύσει η ίδια η CIA, καταλάμβανε τις πόλεις Μοσούλη στο Ιράκ και Ράκα και Παλμύρα στη Συρία.
Μέχρι τα τέλη του 2014, ανώτεροι αξιωματούχοι των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του αντιπροέδρου Μπάιντεν και του στρατηγού των ΗΠΑ, Μάρτιν Ντέμπσεϊ, έχουν παραδεχτεί ότι οι «μεγάλοι σύμμαχοί» τους στην περιοχή εξόπλιζαν και χρηματοδοτούσαν όλες τις εξτρεμιστικές ομάδες στη Συρία, συμπεριλαμβανομένων των απαγορευμένων ομάδων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, Jabhat al Nusra και ISIS, σε μια προσπάθεια ανατροπής της συριακής κυβέρνησης. Ο Ντέμπσεϊ αναγνώρισε ότι οι «μεγάλοι Άραβες σύμμαχοι» χρηματοδοτούν το ISIS, ενώ ο Μπάιντεν κατονόμασε την Τουρκία, τους Σαουδάραβες και τα Εμιράτα πως έριξαν «εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια και χιλιάδες τόνους όπλων» σε «οποιονδήποτε θα πολεμούσε εναντίον του Άσαντ». Είναι ανειλικρινές για τον Μπάιντεν και τον Ντέμπσεϊ να ισχυρίζονται ότι οι «μεγάλοι σύμμαχοί» τους θα ακολουθούσαν μια τέτοια κατεύθυνση ανεξάρτητα.
Παρά αυτές τις παραδοχές, και παρά την επιτυχή εκκαθάριση του ISIS από το Ιράν-Ιράκ-Συρία που ανακοινώθηκε από τον Ιρανό στρατηγό Κασέμ Σουλεϊμανί τον Νοέμβριο του 2017, η άμεση στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ τόσο στο Ιράκ όσο και στη Συρία διατηρήθηκε, με το πρόσχημα της «πολέμησης του ISIS».
Κανένας από τους χριστιανούς της Παλαιστίνης δεν είναι Ισραηλινός
Οι μόνοι χριστιανοί «κάτοικοι» (το «Ισραήλ» δεν θα τους αναγνωρίσει ως «πολίτες») στην ισραηλινοναζιστική αποικία είναι Παλαιστίνιοι και υπόκεινται στην ίδια εθνοκάθαρση με τους μουσουλμάνους αδελφούς τους στην πλειοψηφία τους. Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της στο ΝΑΤΟ παραπονιούνται κατά καιρούς για τους επεκτεινόμενους ισραηλινοναζιστικούς «οικισμούς» στην Παλαιστίνη, αλλά στην πράξη, η Ουάσιγκτον είναι ο κύριος ξένος χρηματοδότης της αποικίας, ενώ οι ΗΠΑ, η Γερμανία και ορισμένοι άλλοι Ευρωπαίοι είναι οι κύριοι προμηθευτές όπλων του «Ισραήλ» .
Οι Χριστιανοί είναι τώρα μια πολύ μικρή μειονότητα στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, αλλά κάποτε ήταν πολύ περισσότεροι, τουλάχιστον σε ορισμένες περιοχές. Μια εκκλησιαστική πηγή ανέφερε πως οι Χριστιανοί ήταν το 11% της Παλαιστίνης, στο τέλος της Οθωμανικής εποχής το 1922. Ωστόσο, ο Ραμζί Μπαρούντ λέει ότι «οι πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις» σήμερα κατατάσσουν τους Παλαιστίνιους Χριστιανούς σε λιγότερο από το 2% της κατεχόμενης Παλαιστίνης.
Ορισμένες μειώσεις πληθυσμού ήταν αρκετά πρόσφατες. Ο χριστιανικός πληθυσμός της «Βηθλεέμ» το 2020 ήταν μόνο 22%, αλλά λέγεται ότι ήταν πολύ περισσότερος μόλις δέκα χρόνια νωρίτερα. Άλλα χωριά έχουν δει μεγάλες απώλειες. Στο Beit Jala, η χριστιανική πλειοψηφία μειώθηκε από 99% σε 61%. στο Beit Sahour, από 81% σε 65%. Μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο Dar Al-Kalima διαπίστωσε ότι η απότομη πτώση των Χριστιανών στην Beit Jala οφειλόταν στην «πίεση της ισραηλινής κατοχής … πολιτικές διακρίσεων, αυθαίρετες συλλήψεις, δήμευση εδαφών που πρόσθεσαν στη γενική αίσθηση απελπισίας μεταξύ των Παλαιστινίων Χριστιανών».
Τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης κατηγόρησαν το ισλαμοφασιστικό κόμμα «Χαμάς» που ίδρυσαν οι σιωναζί για την μείωση των χριστιανών στη Γάζα. Αλλά οι Παλαιστίνιοι Χριστιανοί κατηγορούν το «Ισραήλ». Ο Σύρος ιερέας πατέρας Σαλαουί έθεσε αυτή την ερώτηση στον Πάπα Φραγκίσκο: «Αν θέλετε να υποδείξετε ότι οι Μουσουλμάνοι είναι αυτοί που αναγκάζουν τους Χριστιανούς να εγκαταλείψουν “τη γη που αγαπούν”… πώς μπορείτε να εξηγήσετε τη μετανάστευση τους με ανησυχητικό ρυθμό από την ίδρυση του Ισραήλ ενώ αυτοί οι Χριστιανοί για εκατοντάδες χρόνια, ζούσαν.. πλάι-πλάι με τους Μουσουλμάνους;»
Αναμφίβολα οι φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν κατά της παλαιστινιακής νεολαίας στη «Βηθλεέμ» συνέβαλαν στην εκκαθάριση σε αυτήν την πόλη. Στον «καταυλισμό» Dheisheh, πλέον ένα εξωτερικό προάστιο της «Βηθλεέμ», ένας νεαρός πρόσφυγας τρίτης γενιάς είπε στον γράφοντα στις αρχές του 2018 ότι η ισραηλινή νότια διοίκηση είχε μια δεδηλωμένη πρακτική να πυροβολεί συστηματικά Παλαιστίνιους νέους στα πόδια και στα γόνατα, για να τους σακατέψει. Πολλές δημοσιεύσεις υποστηρίζουν την ιστορία του. Ήταν και είναι μια συστηματική εκστρατεία κατά των μουσουλμάνων και των χριστιανών Παλαιστινίων.
Εκκαθαρίσεις στο Ιράκ μετά την εισβολή του 2003
Παρότι δήθεν οι Ιρακινοί φοβούνταν τον Σαντάμ Χουσεΐν, σύμφωνα με τα δυτικά αποικιοκρατικά ΜΜΕ, ανάμεσα στα πολλά ψέματα που έλαγαν για να δικαιολογήσουν την εισβολή, πολλοί Χριστιανοί φοβούνταν την απομάκρυνσή του, καθώς η κυβέρνησή του ήταν «σε μεγάλο βαθμό ανεκτική με την πίστη τους και περιλάμβανε υψηλόβαθμους χριστιανούς». Μέχρι τα τέλη του 2004, ο γενικευμένος φόβος των χριστιανών για τις χωρίς καμιά τιμωρία σφαγές τους από τους δούλους των δυτικών αποικιοκρατών ισλαμοφασίστες, με τους Χριστιανούς να θεωρούν ότι ήταν «υψηλοί στη λίστα στόχων». Αποτελούσαν μόνο το 3% του ιρακινού πληθυσμού, αλλά η κοινότητά τους ήταν «μια από τις παλαιότερες στη Μέση Ανατολή… [και είχε] από παλιά σημαντικό ρόλο στην πολιτική, την κοινωνία και την οικονομία του Ιράκ».
Μόλις ένα χρόνο μετά την παράνομη εισβολή των ΗΠΑ τον Μάρτιο του 2003, ισλαμιστές εξτρεμιστές ανέφεραν ότι βομβάρδισαν πολλές ιρακινές εκκλησίες , ενώ βομβαρδίστηκαν 59 ασσυριακές εκκλησίες. «40 στη Βαγδάτη, 13 στη Μοσούλη, 5 στο Κιρκούκ και 1 στο Ραμάντι». Αυτό ήταν περίπου την εποχή που άρχισε τις επιχειρήσεις της η Αλ Κάιντα του Ιράκ (AQI, αργότερα ISI και αργότερα ακόμα ISIS).
Μια έκθεση του 2007 (που αναθεωρήθηκε το 2017) έκανε λόγο για την «εναρκτήρια γενοκτονία» των Ιρακινών Ασσυρίων, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν Χριστιανοί. Μέχρι τότε, 118 εκκλησίες λέγεται ότι είχαν δεχθεί επίθεση ή βομβαρδιστεί. Η έκθεση ανέφερε ότι «Οι Ασσύριοι αποτελούσαν το 8% (1,5 εκατομμύριο) του πληθυσμού του Ιράκ τον Απρίλιο του 2003. Από τότε, το 50% έχει εγκαταλείψει τη χώρα». Μέχρι το 2007, υπήρχαν περισσότεροι από 1,2 εκατομμύρια Ιρακινοί πρόσφυγες στη γειτονική Συρία .
Η ασσυριακή έκθεση κατηγόρησε τους εξτρεμιστές μουσουλμάνους αλλά και τις πρόσφατα δυναμωμένες από τις ΗΠΑ κουρδικές διοικήσεις . «Οι κουρδικές αρχές αρνήθηκαν την ξένη βοήθεια για την ανασυγκρότηση των ασσυριακών κοινοτήτων και ανέλαβαν δημόσια έργα για να εκτρέψουν το νερό και άλλους ζωτικούς πόρους από τις ασσυριακές στις κουρδικές κοινότητες. Οι κουρδικές δυνάμεις απέκλεισαν ασσυριακά χωριά. Παιδιά απήχθησαν και μεταφέρθηκαν βίαια σε κουρδικές οικογένειες».
Ήδη από τη δεκαετία του 1970, η Ουάσιγκτον είχε ζητήσει την υποστήριξη των Κούρδων ηγετών στο βόρειο Ιράκ , αρχικά ως αντίβαρο στον Σαντάμ Χουσεΐν (ο οποίος ήταν επίσης συνεργάτης των ΗΠΑ κατά τις δεκαετίες του 1970 και του 1980) και αργότερα ως εργαλείο για να διχάσει και να αποδυναμώσει οποιαδήποτε κυβέρνηση στη Βαγδάτη. Το «Ισραήλ» είχε επίσης μια μακροχρόνια παρουσία στο Ιρακινό Κουρδιστάν, «πιο εμφανή» τα τελευταία χρόνια.
Η ισχυρή αναζωπύρωση του ISIS στο Ιράκ το 2014, μετά την επαναδραστηριοποίησή του και την ανασυγκρότησή του για να βοηθήσει στη διαίρεση τόσο του Ιράκ όσο και της Συρίας, ανανέωσε αυτές τις πιέσεις. Μια έκθεση του 2015 έγραφε ότι, ενώ το ISIS είχε «σκοτώσει Σιίτες Μουσουλμάνους Ζωροάστρες και άλλες μειονότητες, εμπλέκεται σαφώς σε μια συστηματική εκστρατεία για να απαλλάξουν το Ιράκ από τους μη μουσουλμάνους και εθνοτικές μειονότητες, συμπεριλαμβανομένων των Ασσύριων Χριστιανών». Η τρομοκρατική ομάδα, ουσιαστικά ένα όργανο της Ουάσιγκτον μέσω των Σαουδάραβων, έδωσε στους Χριστιανούς στη Μοσούλη τις «επιλογές» να ασπαστούν το Ισλάμ, να πληρώσουν θρησκευτικό φόρο ή να πεθάνουν. Πολλοί τράπηκαν σε φυγή.
Όταν το δεύτερο κύμα επιθέσεων του ISIS έπληξε το Ιράκ το 2014, η τρομοκρατική ομάδα κατέλαβε τη Μοσούλη και έδιωξε χιλιάδες Χριστιανούς από αυτή τη μεγάλη πόλη και από την κοντινή μικρότερη πόλη Qaraqosh, κοντά στα ερείπια της αρχαίας Nimrod και Nineveh. Οι περισσότεροι από αυτούς τους Ασσύριους κατέφυγαν βόρεια στην περιοχή του Κουρδιστάν, κυνηγημένοι από ISIS και Κούρδους, αλλά πολλοί άλλοι εγκατέλειψαν τη χώρα για τη διπλανή Συρία. Οι αλήτικες ΗΠΑ, που τα οργάνωσαν αυτά, είχαν προειδοποιήσει για μια «ανθρωπιστική καταστροφή» από τις επιθέσεις του ISIS, αλλά ενδιαφέρονταν περισσότερο για τον διαμελισμό των κρατών του Ιράκ και της Συρίας.
Πριν από το ISIS, η Μοσούλη είχε περισσότερους από 15.000 Χριστιανούς. μέχρι τα μέσα του 2019 είχαν επιστρέψει μόνο 40. Μια χριστιανική έκθεση του 2019 έκανε λόγο για «γενοκτονία» Χριστιανών και Γιαζίντι, και για ένα 15ετές κλίμα βίας και αναταραχής, μετά την εισβολή των ΗΠΑ. Το βιβλίο του Σαργκόν Ντόναμπεντ «Ανασχηματίζοντας μια ξεχασμένη ιστορία», καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα 1,4 εκατομμύρια Ιρακινοί Χριστιανοί το 2005 είχαν σχεδόν μειωθεί στο μισό σε 750.000, μέχρι το 2014.
Οι Κούρδοι αυτονομιστές στο Ιράκ και τη Συρία, με την υποστήριξη του πολεμικού αποικιοκρατικού συνασπισμού των ΗΠΑ, συνέβαλαν στις πιέσεις στις ασσυριακές και άλλες χριστιανικές κοινότητες. Μετά τους θρησκευτικούς ισλαμιστές, που στρατολογήθηκαν κυρίως από τις μοναρχίες του Περσικού Κόλπου, οι Κούρδοι αυτονομιστές έγιναν το δεύτερο εργαλείο της Ουάσιγκτον για να διχάσει και να αποδυναμώσει αυτά τα ανεξάρτητα κράτη. Πράγματι στο βόρειο Ιράκ, η έννοια του «δεύτερου [κουρδικού] Ισραήλ» διαφημίστηκε ευρέως.
Τον Σεπτέμβριο του 2017, όταν ένα κουρδικό δημοψήφισμα στο βόρειο Ιράκ προσπάθησε να μετατρέψει το ομοσπονδιακό καθεστώς σε ξεχωριστό κράτος, αυτή η προσπάθεια απόσχισης απορρίφθηκε από το ιρακινό κοινοβούλιο και την κυβέρνηση . Το «Ισραήλ» ήταν « το μόνο κράτος που υποστήριξε [ανοιχτά] την απόσχιση των Κούρδων από το Ιράκ». Οι ιρακινές σιϊτικές δυνάμεις εισέβαλαν και πήραν τον έλεγχο του Κιρκούκ μέσα σε λίγες ώρες, συντρίβοντας το σχέδιο απόσχισης.
Παρόλα αυτά, η περιοχή του βόρειου Ιράκ είχε αναπτύξει στρατηγικές σχέσεις τόσο με τις ΗΠΑ όσο και με το «Ισραήλ» και έγινε βάση για μυστικές επιχειρήσεις με στόχο τη διαίρεση του Ιράκ και την αποσταθεροποίηση τόσο του Ιράν όσο και της Συρίας. Αλλά αυτά τα σχέδια συνάντησαν αντίσταση. Τουλάχιστον από το 2007, το Ιράν άρχισε να βομβαρδίζει ομάδες κουρδικών αντι-ιρανικών ανταρτών στα σύνορά του, οι οποίες εύρισκαν καταφύγιο στο Ιρακινό Κουρδιστάν. Ο ιρανικός βομβαρδισμός αυτών των αντιπροσώπων των ΗΠΑ εντός των βόρειων συνόρων του Ιράκ συνεχιζόταν μέχρί τα τέλη του 2021 .
Η Ουάσιγκτον ήταν επομένως ο κύριος κινητήριος μοχλός και ο εγκέφαλος του θανάτου των Χριστιανών του Ιράκ, καθώς με την εισβολή του στη χώρα, ανέτρεψαν τη σχετική προστασία που είχε προσφερθεί στους Χριστιανούς. Στη συνέχεια, αποσταθεροποιώντας τις νέες κυβερνήσεις της Βαγδάτης με την τρομοκρατία των ισλαμιστικών δημιουργημάτων της Σαουδικής Αραβίας (AQI/ISI και αργότερα ISIS), που εκκαθάρισαν χριστιανούς και άλλες μειονότητες. Και τέλος με την υποστήριξη μιας ελεγχόμενης από τους Κούρδους βόρειας ζώνης, η οποία εκκαθάρισε περαιτέρω τους αυτόχθονες χριστιανούς και ιδιαίτερα τους Ασσύριους. Αυτή η επιχείρηση μεταφέρθηκε αργότερα στη ΒΑ Συρία, όπου Ασσύριοι και Αρμένιοι είχαν καταφύγει έναν αιώνα πριν, αναζητώντας καταφύγιο από τις σφαγές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
https://litlepost.blogspot.com/2021/12/27-2021.html
