Η αλλαγή της ιστορίας πού έχει μπει σε επιθετική φάση
προοιωνίζει και τις άλλες αλλαγές πού έρχονται. Και οι οποίες πιστεύω ότι θα
ταιριάζουν σε ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΕΠΑΡΧΙΑ.
Όσο περισσότερο συνειδητοποιήσουμε ότι αυτά είναι τα σχέδια, τόσο περισσότερο θ΄ανοίξουμε το δρόμο για μια κάποια αντιμετώπιση και για την αναπόφευκτη ΕΞΕΓΕΡΣΗ
ΟΙ «ΜΙΚΡΕΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΕΣ ΕΠΑΡΧΙΕΣ» ΜΗΠΩΣ ΠΡΟΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΣΤΗ «ΜΗΤΕΡΑ- ΠΑΤΡΙΔΑ» ΤΟΥΣ;
Επιτροπή «Ελλάδα 2021», Γιάννα Αγγελοπούλου και φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ομιλία του στην εκδήλωση της «Πρωτοβουλία 1821-2021», που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής: «Προοδεύσαμε και μέσα από τον πόλεμο και κυρίως μέσα από την ειρήνη. Μετατρέψαμε ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΕΠΑΡΧΙΑ σε ένα κράτος πρότυπο της βαλκανικής.» Νέο ερώτημα: «Αυτή η φράση συνδέεται κάπου με ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ από προγραμματισμένη έκθεση στο μουσείο του Λούβρου; Μη βιαστείτε να πείτε όχι. Αν το εξετάσουμε καλλίτερα και τα δύο γεγονότα μπορεί να έχουν από πίσω την αντίληψη ότι τα έθνη της βαλκανικής είναι δημιούργημα της ύστερης τουρκοκρατίας στην οποία ήταν αρμονικά ενταγμένα αλλά αποσπάστηκαν με κάποιο είδος αποσχιστικής διαδικασίας. Βυζάντιο σύμφωνα μ’ αυτή την αντίληψη η οποία φαίνεται να περνά τώρα σε επιθετική φάση, δεν υπήρξε και το νέο έθνος των Ελλήνων καμία ιστορική συνέχεια δεν έχει με την Ελλάδα της αρχαιότητας. .Αντίληψη για τη διάδοση της οποίας δημιουργήθηκε ένα ολόκληρο ίδρυμα στη Θεσσαλονίκη με συμμετοχές και χρηματοδοτήσεις πού φέρνουν ζάλη , μια Μ.Κ.Ο. γνωστή με τα αρχικά της CDRSEE (Κέντρο για τη Συμφιλίωση και τη Δημοκρατία στη Νοτιοανατολική Ευρώπη). Αλλά πριν πούμε γι αυτό ας δούμε τι έγινε με τη διένεξη της Βουλγαρίας και του Μουσείου του Λούβρου.
Το περίφημο παρισινό Μουσείο του Λούβρου πρότεινε με δική του πρωτοβουλία στη Βουλγαρία να φιλοξενήσει για το β΄εξάμηνο αυτού του έτους μιά έκθεση της τέχνης και του βουλγαρικού πολιτισμού στη διάρκεια διακοσίων χρόνων τα οποία συμπίπτουν με την οθωμανική κατοχή της Βουλγαρίας. Η πρόταση έγινε δεκτή και συγκεντρώθηκε υλικό προερχόμενο βασικά από μοναστήρια και εκκλησιαστικά μουσεία (σημειώνω εδώ ότι οι χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ έχουν με αξιοζήλευτη φροντίδα διαφυλάξει τα έργα της πολιτιστικής τους κληρονομιάς). Σάλο ξεσήκωσε όμως σε όλη τη χώρα η είδηση ότι η έκθεση είχε προγραμματιστεί να φιλοξενηθεί σε αίθουσα του τμήματος «Ισλαμική Τέχνη». Ισλαμική Τέχνη τα έργα χριστιανικών μοναστηριών; Οργισμένες αντιδράσεις ξεσπάσαν από την κοινή γνώμη, από διανοουμένους και επιστήμονες αλλά και από την Εκκλησία η διοίκηση της οποίας δήλωσε ότι δεν θα παραχωρήσει τα αντικείμενα τα οποία στο σύνολο της ανήκαν. Συζητήσεις δίναν και παίρναν στα Μ.Μ.Ε. στη διάρκεια των οποίων φαίνεται ότι από τη Βουλγαρία χρησιμοποιήθηκαν «μη πολιτικά ορθές εκφράσεις» ενάντια στους Οθωμανούς και στους διαδόχους τους όπως «οθωμανική κυριαρχία», «δουλεία», «αγριότητες των κατακτητών» κ.λ.π. τις οποίες επισημαίνει στην ιστοσελίδα της η επίσημη φωνή της Γερμανίας Ντώυτσε Βέλλε κατηγορώντας τους Βούλγαρους για εθνικισμό, στενό πνεύμα, επιρρεαζόμενους από το ακροδεξιό κόμμα και σαν «συμπλεγματικούς» πού δεν εννοούν να αποστασιοποιηθούν από την εθνική τους ιστορία. Από το Μουσείο προσπάθησαν να κρύψουν ότι το αίτιο της διαμάχης ήταν η αίθουσα ισλαμικής τέχνης. Είπαν κάτι σαν «στόχος να αναδειχθεί η ισλαμική επιρροή στη χριστιανική τέχνη». Παρόλο ότι διάφοροι Βούλγαροι τεχνοκρίτες, καλλιτέχνες κ.λ.π. αμφισβήτησαν το αξιόλογο τέτοιας επιρροής εγώ θα έλεγα ότι και να υπήρχε, το σημαντικό είναι άλλο : Η κατάταξη στο τμήμα ισλαμικής τέχνης δεν δείχνει αναζήτηση της όποιας επιρροής αλλά χάρισμα της ορθόδοξης τέχνης των μοναστηριών στο Ισλάμ. (δεν καταλάβαιναν ότι έτσι τοποθετούσαν στο Ισλάμ και τούς σαφώς διαφοροποιημένους ανθρώπους;)Τα ερωτήματα από εκεί και πέρα έρχονται αυθόρμητα. Πώς έγινε και οι υπεύθυνοι του Λούβρου κάναν τέτοιο εξώφθαλμο σφάλμα; Γιατί διαλέξαν για την έκθεση μια αιθουσα σε πτέρυγα με όνομα θρησκείας άλλης απ’ αυτήν πού είχαν οι δημιουργοί των συγκεκριμένων έργων πού επρόκειτο να εκτεθούν; Γιατί θεώρησαν ότι σε μια τόσο διαφημισμένη για την πολυπολιτισμικότητά της αυτοκρατορία δεν θα μπορούσε να υπάρχει και χριστιανική τέχνη δίπλα στην ισλαμική αλλά θα πρέπει όλοι οι υπηκόοι της να είναι «ένα αδιαίρετο οθωμανικό πράγμα» όπως είπε και ένας δικός μας για άλλη περίπτωση; Τι είναι τελικά η πολυπολιτισμικότητα γιατί αρχίζω να μπερδεύομαι. Και όπως ήταν φυσικό οι διαμαρτυρίες πού ξέσπασαν στη Βουλγαρία και κατέληξαν στην ακύρωση της έκθεσης ήταν γιατί οι άνθρωποι ένοιωσαν να τους αμφισβητείται η εθνική τους ταυτότητα και η ιστορία τους ,να κατατάσσονται οι ίδιοι στο Ισλάμ και να ταυτίζονται με τους κατακτητές τους.
Δεν εντοπίστηκε η κινητήρια ιδέα πίσω απ’ αυτή την ενέργεια του γαλλικού Μουσείου, γιατί τυχαία δεν ήταν, υπήρχε αλλά πήγαινε να επιβληθεί πλαγίως. Ενδεικτικό ότι όταν έγινε πρόταση από τη βουλγαρική κυβέρνηση να γίνει έκθεση άλλης χρονολογικής περιόδου ώστε να μην υπάρχουν παρερμηνείες, από το Μουσείο αρνήθηκαν : ήθελαν αυτήν ακριβώς την έκθεση.
Είναι φυσικό να σκεφτούμε μετά απ’ αυτό ότι δεν ήταν καθόλου τυχαία και προϊόν κακής διατύπωσης όπως θεώρησε αρκετός κόσμος και η φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη για οθωμανική επαρχία. Ήταν συνειδητή και προσεκτικά μελετημένη. Οι εμπνευστές της πού την υπαγόρευσαν ξέραν ότι επαρχία δεν ονομάζεται μια κατακτημένη χώρα, ο όρος «επαρχία» υπονοεί μια συναίνεση. Αλλά ακριβώς ήθελαν να παραπέμψουν στην ιδέα ότι η συναίνεση αυτή υπήρχε αφού τα εθνικά κράτη, τα έθνη των Βαλκανίων και η εθνική συνείδηση δεν υπήρχαν τότε αλλά δημιουργήθηκαν μετά σαν κλωσσόπουλα πού βγήκαν από το αυγό τους. Και η τοποθέτηση αυτή ταιριάζει μια χαρά με το αποεθνικοποιημένο σήμα με το «κασκόλ» της επιτροπής του εορτασμού και προϊδεάζει για το πνεύμα μέσα στο οποίο σκοπεύει να κινηθεί.
Λίγα λόγια τώρα για το CDRSEE (Κέντρο για τη Συμφιλίωση και τη Δημοκρατία στη Νοτιοανατολική Ευρώπη), το ίδρυμα πού φτιάχτηκε και άρχισε να λειτουργεί το 2000 για να προωθήσει το ξαναγράψιμο της ιστορίας των Βαλκανίων και της Ελλάδας πρώτα απ’όλα, από «μη εθνοκεντρική σκοπιά». Σημειώνω ότι πληροφορίες για το βίο και πολιτεία του είχε δημοσιεύσει σε ανύποπτο χρόνο, το 2006 νομίζω, το περιοδικό ΑΡΔΗΝ .
Λοιπόν το ίδρυμα αυτό φτιάχτηκε με την αρωγή μιάς πληθώρας εμπνευστών , υποστηρικτών και χορηγών πού προϊδεάζουν ότι «τα λεφτά είναι πολλά» για όσους/-ες θα θέλαν να αναμειχθούν. Ούτε να απαριθμηθούν θα ήταν εύκολο :τράπεζες των Ρότσιλντ και άλλες, επιχειρήσεις όπως ΤΙΤΑΝ, ΚΟΚΑ ΚΟΛΑ και αρκετές άλλες, ξένες πρεσβείες Αμερικής, Γερμανίας, και κάποιες απρόσμενες Νορβηγία, Ιαπωνία κ,λ,π., αμερικάνικα και νατοϊκά ιδρύματα, οργανισμοί χρηματοδοτούμενοι από το State Department, από το υπουργείο εξωτερικών της Γερμανίας, φυσικά τα ιδρύματα του Σόρος Open society (δεν θα μπορούσαν να λείπουν ειδικά αυτά), υπουργεία ξένα και ελληνικά και ελληνικές τράπεζες, ο δήμος Θεσσαλονίκης (Μπουτάρης βέβαια και με ενεργή συμμετοχή) και από πρόσωπα… άλλο τίποτα. Μεγαλοεπιχειρηματίες, διπλωμάτες και πολιτικοί ένα σωρό. Πρώτος πρόεδρος ήταν ο Μάθιου Νίμιτς, ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ για την επίλυση της ελληνοσκοπιανής διαφοράς, και ακολούθησε ο Ρίτσαρντ Σίφτερ, αμερικανός πρεσβευτής στην Ελλάδα με πολλές καταγγελίες για σιωνιστική δράση και σε βάρος των Παλαιστινίων. Αρκετά στελέχη της παγκόσμιας Τράπεζας, αλλά και Έλληνες αστέρες του οικονομικού και επιχειρηματικού στερεώματος. Το πανταχού παρόν ΕΛΙΑΜΕΠ και άτομα ενός κλειστού κυκλώματος πανεπιστημιακών και λοιπών διανοουμένων τα οποία αρίστευσαν στον εθνομηδενιστικό λόγο και απέκτησαν πρόσβαση σε διεθνή κέντρα απ’ όπου αποκομίζουν τίτλους και χρηματοδοτήσεις για να διαδίδουν τις ιδέες τους. Είναι αυτοί πού συναντούμε συχνά ακόμη να βγάζουν τους «αντιεθνικιστικούς» λόγους τους από υψηλές πανεπιστημιακές, κυβερνητικές και άλλες προωθημένες θέσεις. Χαρακτηριστικό ακόμη ότι αναφέρεται πώς από τα 13 μέλη του α΄διοικητικού συμβουλίου τα 7 είχαν θεαθεί να σουλατσάρουν στις συγκεντρώσεις της Λέσχης Μπιλντεμπεργκ δύο μάλιστα υπήρξαν οργανωτές των συγκεντρώσεων του ευαγούς αυτού ιδρύματος.
Όλοι αυτοί συνέβηκε να έχουν στενοχωρηθεί επειδή οι Έλληνες πρώτα απ’ όλα αλλά και οι υπόλοιποι Βαλκάνιοι δεν έχουν σωστή αντίληψη της ιστορίας τους ούτε σωστά εκτιμήσει την κοινή καταγωγή τους από την μεγάλη και ανεκτική πολυπολιτισμική Οθωμανική Αυτοκρατορία γι αυτό έσπευσαν να χρηματοδοτήσουν τις προσπάθειες για να αποκτηθούν επιτέλους αυτές οι σωστές μη εθνοκεντρικές αντιλήψεις
Το ίδρυμα αυτό προχώρησε μάλιστα στην έκδοση ενός τετράτομου έργου με τίτλο Εναλλακτικό Εκπαιδευτικό Υλικό για τη Διδασκαλία της Νεότερης Ιστορίας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης συλλογικό έργο με συγγραφείς από όλα τα νότια Βαλκάνια πού παρουσιάστηκε πομπωδώς στην Αθήνα πριν από χρόνια διεκδικώντας την αναγνώριση του επιστημονικού, αντικειμενικού και ανώτερου ποιοτικά έργου. Ο πρώτος τόμος είναι αφιερωμένος στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και έχει στόχο να αναδείξει την πολυπολιτισμικότητά της και ότι απ’ αυτήν ξεπήδησαν τα ανύπαρκτα μέχρι τότε κράτη των Βαλκανίων.
Λοιπον , όλα αυτά δείχνουν ότι το ενδιαφέρον για να βρούμε τις «πραγματικές» ρίζες μας είναι μεγάλο και είναι και πολλά τα λεφτά. Πιστεύω ότι δεν ήταν τυχαία η φράση του πρωθυπουργού μας για μικρή οθωμανική επαρχία και ότι στο επόμενο διάστημα θα έχουμε κι άλλα δείγματα από επίσημα χείλη μέχρι να εμπεδώσουμε τις νέες αντιλήψεις. Καπάκι σε όλα αυτά και οι «αναρχοαυτόνομοι» από τους κύκλους των οποίων δήλωσαν σε σχόλια στα ηλεκτρονικά μέσα ότι βανδαλίζουν τα μνημεία γιατί θέλουν να καταγγείλουν το συγκεκριμένο αφήγημα της ιστορίας πού επικρατεί. Δεν ξέρω πόσο έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι μόνοι τους σ’ αυτόν τον αγώνα και ποιοι είναι οι συνεταίροι.
Αυτή η επέλαση για αλλαγή της ιστορίας η οποία γίνεται με πρώτο στόχο την Ελλάδα , την υπ’ αριθμ. 1 χώρα πού προορίζεται να καταργηθεί αλλά όχι μόνο σ’ αυτήν, στέλνει ένα υπόγειο μεν αλλά όχι δύσκολο να αποκρυπτογραφηθεί μήνυμα. Οι λαοί με τους διανοουμένους τους στις διάφορες εποχές πάντα βάζαν σε αναθεώρηση την ιστορία τους. Επέστρεφαν στο παρελθόν για να απαντήσουν σε ερωτήματα της εποχήε τους και να βρουν ιδέες για το μέλλον. Γιατί το παρελθόν χωρίς το παρόν δεν έχει κανένα νόημα όπως συμβαίνει και το αντίστροφο. Και επειδή στις διαφορετικές εποχές οι ανάγκες και οι ερωτήσεις για να απαντηθούν είναι διαφορετικές πάντα χρειάζεται η επιστροφή στην ιστορία για να εξεταστεί με τη διαφορετική ματιά της κάθε εποχής πού αλλάζει. Αυτό πού κάνει να ξεφεύγει απ’ αυτό το πλαίσιο η αναθεώρηση της εποχής μας είναι ότι δεν ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥΣ ΛΑΟΥΣ γιατί οι εμπλεκόμενοι επιστήμονες και διανοούμενοι έχουν εντελώς αποκοπεί και δεν έχουν πια καμιά σχέση με το λαό τους. Η σημερινή αναθεώρηση και με τον τρόπο πού γίνεται, με σαρωτική πολιορκία των εγκεφάλων απ’ αυτούς πού έχουν τα μέσα να το κάνουν έχει τη μορφή εξωτερικής πολεμικής πολιορκίας για τον έλεγχο του νου. Δεν εκφράζει καμιά ανάγκη του ίδιου του κόσμου, δεν βγαίνει μέσα απ’ αυτόν αλλά του έρχεται από πάνω, απ’ έξω και από πίσω με τη μορφή πλύσης εγκεφάλου και με ιδέες οι οποίες έχοντας περιβληθεί με τον ισχυρισμό της ανωτερότητας από τους ίδιους πού τις δημιούργησαν τού επιβάλλονται με καταναγκασμό.
Κι αν αναρωτηθούμε τώρα ποιός είναι ο λόγος πού παρακινεί όλους αυτούς να αλλάξουν το αφήγημα της ελληνικής (πρώτα απ’ όλα) ιστορίας η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι μία αν έχουμε δεχτεί τη στενή διασύνδεση του παρελθόντος με το παρόν και βέβαια με το μέλλον : γιατί η παλιά ταίριαζε με μια δομή της χώρας κοινωνική, πολιτική, γεωπολιτική κ.λ.π., και με μια εσωτερικευμένη ταυτότητα και συνειδησιακή κατάσταση πού της επέτρεπε να υπάρχει , ενώ τώρα αυτά τα δεδομένα αλλάζουν όχι από μόνα τους αλλά με τις επεμβάσεις των παγκοσμιοποιητικών διευθυντηρίων. Η αλλαγή της ιστορίας πού έχει μπει σε επιθετική φάση προοιωνίζει και τις άλλες αλλαγές πού έρχονται. Και οι οποίες πιστεύω ότι θα ταιριάζουν σε ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΕΠΑΡΧΙΑ.
Όσο περισσότερο συνειδητοποιήσουμε ότι αυτά είναι τα σχέδια, τόσο περισσότερο θ΄ανοίξουμε το δρόμο για μια κάποια αντιμετώπιση και για την αναπόφευκτη ΕΞΕΓΕΡΣΗ.
Όσο περισσότερο συνειδητοποιήσουμε ότι αυτά είναι τα σχέδια, τόσο περισσότερο θ΄ανοίξουμε το δρόμο για μια κάποια αντιμετώπιση και για την αναπόφευκτη ΕΞΕΓΕΡΣΗ
ΟΙ «ΜΙΚΡΕΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΕΣ ΕΠΑΡΧΙΕΣ» ΜΗΠΩΣ ΠΡΟΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΣΤΗ «ΜΗΤΕΡΑ- ΠΑΤΡΙΔΑ» ΤΟΥΣ;
Επιτροπή «Ελλάδα 2021», Γιάννα Αγγελοπούλου και φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ομιλία του στην εκδήλωση της «Πρωτοβουλία 1821-2021», που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής: «Προοδεύσαμε και μέσα από τον πόλεμο και κυρίως μέσα από την ειρήνη. Μετατρέψαμε ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΕΠΑΡΧΙΑ σε ένα κράτος πρότυπο της βαλκανικής.» Νέο ερώτημα: «Αυτή η φράση συνδέεται κάπου με ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ από προγραμματισμένη έκθεση στο μουσείο του Λούβρου; Μη βιαστείτε να πείτε όχι. Αν το εξετάσουμε καλλίτερα και τα δύο γεγονότα μπορεί να έχουν από πίσω την αντίληψη ότι τα έθνη της βαλκανικής είναι δημιούργημα της ύστερης τουρκοκρατίας στην οποία ήταν αρμονικά ενταγμένα αλλά αποσπάστηκαν με κάποιο είδος αποσχιστικής διαδικασίας. Βυζάντιο σύμφωνα μ’ αυτή την αντίληψη η οποία φαίνεται να περνά τώρα σε επιθετική φάση, δεν υπήρξε και το νέο έθνος των Ελλήνων καμία ιστορική συνέχεια δεν έχει με την Ελλάδα της αρχαιότητας. .Αντίληψη για τη διάδοση της οποίας δημιουργήθηκε ένα ολόκληρο ίδρυμα στη Θεσσαλονίκη με συμμετοχές και χρηματοδοτήσεις πού φέρνουν ζάλη , μια Μ.Κ.Ο. γνωστή με τα αρχικά της CDRSEE (Κέντρο για τη Συμφιλίωση και τη Δημοκρατία στη Νοτιοανατολική Ευρώπη). Αλλά πριν πούμε γι αυτό ας δούμε τι έγινε με τη διένεξη της Βουλγαρίας και του Μουσείου του Λούβρου.
Το περίφημο παρισινό Μουσείο του Λούβρου πρότεινε με δική του πρωτοβουλία στη Βουλγαρία να φιλοξενήσει για το β΄εξάμηνο αυτού του έτους μιά έκθεση της τέχνης και του βουλγαρικού πολιτισμού στη διάρκεια διακοσίων χρόνων τα οποία συμπίπτουν με την οθωμανική κατοχή της Βουλγαρίας. Η πρόταση έγινε δεκτή και συγκεντρώθηκε υλικό προερχόμενο βασικά από μοναστήρια και εκκλησιαστικά μουσεία (σημειώνω εδώ ότι οι χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ έχουν με αξιοζήλευτη φροντίδα διαφυλάξει τα έργα της πολιτιστικής τους κληρονομιάς). Σάλο ξεσήκωσε όμως σε όλη τη χώρα η είδηση ότι η έκθεση είχε προγραμματιστεί να φιλοξενηθεί σε αίθουσα του τμήματος «Ισλαμική Τέχνη». Ισλαμική Τέχνη τα έργα χριστιανικών μοναστηριών; Οργισμένες αντιδράσεις ξεσπάσαν από την κοινή γνώμη, από διανοουμένους και επιστήμονες αλλά και από την Εκκλησία η διοίκηση της οποίας δήλωσε ότι δεν θα παραχωρήσει τα αντικείμενα τα οποία στο σύνολο της ανήκαν. Συζητήσεις δίναν και παίρναν στα Μ.Μ.Ε. στη διάρκεια των οποίων φαίνεται ότι από τη Βουλγαρία χρησιμοποιήθηκαν «μη πολιτικά ορθές εκφράσεις» ενάντια στους Οθωμανούς και στους διαδόχους τους όπως «οθωμανική κυριαρχία», «δουλεία», «αγριότητες των κατακτητών» κ.λ.π. τις οποίες επισημαίνει στην ιστοσελίδα της η επίσημη φωνή της Γερμανίας Ντώυτσε Βέλλε κατηγορώντας τους Βούλγαρους για εθνικισμό, στενό πνεύμα, επιρρεαζόμενους από το ακροδεξιό κόμμα και σαν «συμπλεγματικούς» πού δεν εννοούν να αποστασιοποιηθούν από την εθνική τους ιστορία. Από το Μουσείο προσπάθησαν να κρύψουν ότι το αίτιο της διαμάχης ήταν η αίθουσα ισλαμικής τέχνης. Είπαν κάτι σαν «στόχος να αναδειχθεί η ισλαμική επιρροή στη χριστιανική τέχνη». Παρόλο ότι διάφοροι Βούλγαροι τεχνοκρίτες, καλλιτέχνες κ.λ.π. αμφισβήτησαν το αξιόλογο τέτοιας επιρροής εγώ θα έλεγα ότι και να υπήρχε, το σημαντικό είναι άλλο : Η κατάταξη στο τμήμα ισλαμικής τέχνης δεν δείχνει αναζήτηση της όποιας επιρροής αλλά χάρισμα της ορθόδοξης τέχνης των μοναστηριών στο Ισλάμ. (δεν καταλάβαιναν ότι έτσι τοποθετούσαν στο Ισλάμ και τούς σαφώς διαφοροποιημένους ανθρώπους;)Τα ερωτήματα από εκεί και πέρα έρχονται αυθόρμητα. Πώς έγινε και οι υπεύθυνοι του Λούβρου κάναν τέτοιο εξώφθαλμο σφάλμα; Γιατί διαλέξαν για την έκθεση μια αιθουσα σε πτέρυγα με όνομα θρησκείας άλλης απ’ αυτήν πού είχαν οι δημιουργοί των συγκεκριμένων έργων πού επρόκειτο να εκτεθούν; Γιατί θεώρησαν ότι σε μια τόσο διαφημισμένη για την πολυπολιτισμικότητά της αυτοκρατορία δεν θα μπορούσε να υπάρχει και χριστιανική τέχνη δίπλα στην ισλαμική αλλά θα πρέπει όλοι οι υπηκόοι της να είναι «ένα αδιαίρετο οθωμανικό πράγμα» όπως είπε και ένας δικός μας για άλλη περίπτωση; Τι είναι τελικά η πολυπολιτισμικότητα γιατί αρχίζω να μπερδεύομαι. Και όπως ήταν φυσικό οι διαμαρτυρίες πού ξέσπασαν στη Βουλγαρία και κατέληξαν στην ακύρωση της έκθεσης ήταν γιατί οι άνθρωποι ένοιωσαν να τους αμφισβητείται η εθνική τους ταυτότητα και η ιστορία τους ,να κατατάσσονται οι ίδιοι στο Ισλάμ και να ταυτίζονται με τους κατακτητές τους.
Δεν εντοπίστηκε η κινητήρια ιδέα πίσω απ’ αυτή την ενέργεια του γαλλικού Μουσείου, γιατί τυχαία δεν ήταν, υπήρχε αλλά πήγαινε να επιβληθεί πλαγίως. Ενδεικτικό ότι όταν έγινε πρόταση από τη βουλγαρική κυβέρνηση να γίνει έκθεση άλλης χρονολογικής περιόδου ώστε να μην υπάρχουν παρερμηνείες, από το Μουσείο αρνήθηκαν : ήθελαν αυτήν ακριβώς την έκθεση.
Είναι φυσικό να σκεφτούμε μετά απ’ αυτό ότι δεν ήταν καθόλου τυχαία και προϊόν κακής διατύπωσης όπως θεώρησε αρκετός κόσμος και η φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη για οθωμανική επαρχία. Ήταν συνειδητή και προσεκτικά μελετημένη. Οι εμπνευστές της πού την υπαγόρευσαν ξέραν ότι επαρχία δεν ονομάζεται μια κατακτημένη χώρα, ο όρος «επαρχία» υπονοεί μια συναίνεση. Αλλά ακριβώς ήθελαν να παραπέμψουν στην ιδέα ότι η συναίνεση αυτή υπήρχε αφού τα εθνικά κράτη, τα έθνη των Βαλκανίων και η εθνική συνείδηση δεν υπήρχαν τότε αλλά δημιουργήθηκαν μετά σαν κλωσσόπουλα πού βγήκαν από το αυγό τους. Και η τοποθέτηση αυτή ταιριάζει μια χαρά με το αποεθνικοποιημένο σήμα με το «κασκόλ» της επιτροπής του εορτασμού και προϊδεάζει για το πνεύμα μέσα στο οποίο σκοπεύει να κινηθεί.
Λίγα λόγια τώρα για το CDRSEE (Κέντρο για τη Συμφιλίωση και τη Δημοκρατία στη Νοτιοανατολική Ευρώπη), το ίδρυμα πού φτιάχτηκε και άρχισε να λειτουργεί το 2000 για να προωθήσει το ξαναγράψιμο της ιστορίας των Βαλκανίων και της Ελλάδας πρώτα απ’όλα, από «μη εθνοκεντρική σκοπιά». Σημειώνω ότι πληροφορίες για το βίο και πολιτεία του είχε δημοσιεύσει σε ανύποπτο χρόνο, το 2006 νομίζω, το περιοδικό ΑΡΔΗΝ .
Λοιπόν το ίδρυμα αυτό φτιάχτηκε με την αρωγή μιάς πληθώρας εμπνευστών , υποστηρικτών και χορηγών πού προϊδεάζουν ότι «τα λεφτά είναι πολλά» για όσους/-ες θα θέλαν να αναμειχθούν. Ούτε να απαριθμηθούν θα ήταν εύκολο :τράπεζες των Ρότσιλντ και άλλες, επιχειρήσεις όπως ΤΙΤΑΝ, ΚΟΚΑ ΚΟΛΑ και αρκετές άλλες, ξένες πρεσβείες Αμερικής, Γερμανίας, και κάποιες απρόσμενες Νορβηγία, Ιαπωνία κ,λ,π., αμερικάνικα και νατοϊκά ιδρύματα, οργανισμοί χρηματοδοτούμενοι από το State Department, από το υπουργείο εξωτερικών της Γερμανίας, φυσικά τα ιδρύματα του Σόρος Open society (δεν θα μπορούσαν να λείπουν ειδικά αυτά), υπουργεία ξένα και ελληνικά και ελληνικές τράπεζες, ο δήμος Θεσσαλονίκης (Μπουτάρης βέβαια και με ενεργή συμμετοχή) και από πρόσωπα… άλλο τίποτα. Μεγαλοεπιχειρηματίες, διπλωμάτες και πολιτικοί ένα σωρό. Πρώτος πρόεδρος ήταν ο Μάθιου Νίμιτς, ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ για την επίλυση της ελληνοσκοπιανής διαφοράς, και ακολούθησε ο Ρίτσαρντ Σίφτερ, αμερικανός πρεσβευτής στην Ελλάδα με πολλές καταγγελίες για σιωνιστική δράση και σε βάρος των Παλαιστινίων. Αρκετά στελέχη της παγκόσμιας Τράπεζας, αλλά και Έλληνες αστέρες του οικονομικού και επιχειρηματικού στερεώματος. Το πανταχού παρόν ΕΛΙΑΜΕΠ και άτομα ενός κλειστού κυκλώματος πανεπιστημιακών και λοιπών διανοουμένων τα οποία αρίστευσαν στον εθνομηδενιστικό λόγο και απέκτησαν πρόσβαση σε διεθνή κέντρα απ’ όπου αποκομίζουν τίτλους και χρηματοδοτήσεις για να διαδίδουν τις ιδέες τους. Είναι αυτοί πού συναντούμε συχνά ακόμη να βγάζουν τους «αντιεθνικιστικούς» λόγους τους από υψηλές πανεπιστημιακές, κυβερνητικές και άλλες προωθημένες θέσεις. Χαρακτηριστικό ακόμη ότι αναφέρεται πώς από τα 13 μέλη του α΄διοικητικού συμβουλίου τα 7 είχαν θεαθεί να σουλατσάρουν στις συγκεντρώσεις της Λέσχης Μπιλντεμπεργκ δύο μάλιστα υπήρξαν οργανωτές των συγκεντρώσεων του ευαγούς αυτού ιδρύματος.
Όλοι αυτοί συνέβηκε να έχουν στενοχωρηθεί επειδή οι Έλληνες πρώτα απ’ όλα αλλά και οι υπόλοιποι Βαλκάνιοι δεν έχουν σωστή αντίληψη της ιστορίας τους ούτε σωστά εκτιμήσει την κοινή καταγωγή τους από την μεγάλη και ανεκτική πολυπολιτισμική Οθωμανική Αυτοκρατορία γι αυτό έσπευσαν να χρηματοδοτήσουν τις προσπάθειες για να αποκτηθούν επιτέλους αυτές οι σωστές μη εθνοκεντρικές αντιλήψεις
Το ίδρυμα αυτό προχώρησε μάλιστα στην έκδοση ενός τετράτομου έργου με τίτλο Εναλλακτικό Εκπαιδευτικό Υλικό για τη Διδασκαλία της Νεότερης Ιστορίας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης συλλογικό έργο με συγγραφείς από όλα τα νότια Βαλκάνια πού παρουσιάστηκε πομπωδώς στην Αθήνα πριν από χρόνια διεκδικώντας την αναγνώριση του επιστημονικού, αντικειμενικού και ανώτερου ποιοτικά έργου. Ο πρώτος τόμος είναι αφιερωμένος στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και έχει στόχο να αναδείξει την πολυπολιτισμικότητά της και ότι απ’ αυτήν ξεπήδησαν τα ανύπαρκτα μέχρι τότε κράτη των Βαλκανίων.
Λοιπον , όλα αυτά δείχνουν ότι το ενδιαφέρον για να βρούμε τις «πραγματικές» ρίζες μας είναι μεγάλο και είναι και πολλά τα λεφτά. Πιστεύω ότι δεν ήταν τυχαία η φράση του πρωθυπουργού μας για μικρή οθωμανική επαρχία και ότι στο επόμενο διάστημα θα έχουμε κι άλλα δείγματα από επίσημα χείλη μέχρι να εμπεδώσουμε τις νέες αντιλήψεις. Καπάκι σε όλα αυτά και οι «αναρχοαυτόνομοι» από τους κύκλους των οποίων δήλωσαν σε σχόλια στα ηλεκτρονικά μέσα ότι βανδαλίζουν τα μνημεία γιατί θέλουν να καταγγείλουν το συγκεκριμένο αφήγημα της ιστορίας πού επικρατεί. Δεν ξέρω πόσο έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι μόνοι τους σ’ αυτόν τον αγώνα και ποιοι είναι οι συνεταίροι.
Αυτή η επέλαση για αλλαγή της ιστορίας η οποία γίνεται με πρώτο στόχο την Ελλάδα , την υπ’ αριθμ. 1 χώρα πού προορίζεται να καταργηθεί αλλά όχι μόνο σ’ αυτήν, στέλνει ένα υπόγειο μεν αλλά όχι δύσκολο να αποκρυπτογραφηθεί μήνυμα. Οι λαοί με τους διανοουμένους τους στις διάφορες εποχές πάντα βάζαν σε αναθεώρηση την ιστορία τους. Επέστρεφαν στο παρελθόν για να απαντήσουν σε ερωτήματα της εποχήε τους και να βρουν ιδέες για το μέλλον. Γιατί το παρελθόν χωρίς το παρόν δεν έχει κανένα νόημα όπως συμβαίνει και το αντίστροφο. Και επειδή στις διαφορετικές εποχές οι ανάγκες και οι ερωτήσεις για να απαντηθούν είναι διαφορετικές πάντα χρειάζεται η επιστροφή στην ιστορία για να εξεταστεί με τη διαφορετική ματιά της κάθε εποχής πού αλλάζει. Αυτό πού κάνει να ξεφεύγει απ’ αυτό το πλαίσιο η αναθεώρηση της εποχής μας είναι ότι δεν ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥΣ ΛΑΟΥΣ γιατί οι εμπλεκόμενοι επιστήμονες και διανοούμενοι έχουν εντελώς αποκοπεί και δεν έχουν πια καμιά σχέση με το λαό τους. Η σημερινή αναθεώρηση και με τον τρόπο πού γίνεται, με σαρωτική πολιορκία των εγκεφάλων απ’ αυτούς πού έχουν τα μέσα να το κάνουν έχει τη μορφή εξωτερικής πολεμικής πολιορκίας για τον έλεγχο του νου. Δεν εκφράζει καμιά ανάγκη του ίδιου του κόσμου, δεν βγαίνει μέσα απ’ αυτόν αλλά του έρχεται από πάνω, απ’ έξω και από πίσω με τη μορφή πλύσης εγκεφάλου και με ιδέες οι οποίες έχοντας περιβληθεί με τον ισχυρισμό της ανωτερότητας από τους ίδιους πού τις δημιούργησαν τού επιβάλλονται με καταναγκασμό.
Κι αν αναρωτηθούμε τώρα ποιός είναι ο λόγος πού παρακινεί όλους αυτούς να αλλάξουν το αφήγημα της ελληνικής (πρώτα απ’ όλα) ιστορίας η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι μία αν έχουμε δεχτεί τη στενή διασύνδεση του παρελθόντος με το παρόν και βέβαια με το μέλλον : γιατί η παλιά ταίριαζε με μια δομή της χώρας κοινωνική, πολιτική, γεωπολιτική κ.λ.π., και με μια εσωτερικευμένη ταυτότητα και συνειδησιακή κατάσταση πού της επέτρεπε να υπάρχει , ενώ τώρα αυτά τα δεδομένα αλλάζουν όχι από μόνα τους αλλά με τις επεμβάσεις των παγκοσμιοποιητικών διευθυντηρίων. Η αλλαγή της ιστορίας πού έχει μπει σε επιθετική φάση προοιωνίζει και τις άλλες αλλαγές πού έρχονται. Και οι οποίες πιστεύω ότι θα ταιριάζουν σε ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΕΠΑΡΧΙΑ.
Όσο περισσότερο συνειδητοποιήσουμε ότι αυτά είναι τα σχέδια, τόσο περισσότερο θ΄ανοίξουμε το δρόμο για μια κάποια αντιμετώπιση και για την αναπόφευκτη ΕΞΕΓΕΡΣΗ.
