Να θυμάσαι μόνο αυτό.
Το μόνο που θα σου αφήσουν για να θυμάσαι ότι αυτός ο τόπος ήταν κάποτε δικός σου θα είναι το όνομά σου και κάποια ζεϊμπέκικα του Καζαντζίδη, έτσι για να ξεδίνεις μες στη μιζέρια και να θυμάσαι ότι μ` αυτά…. ΚΑΠΟΤΕ ο πατέρας σου ονειρευόταν ένα καλύτερο αύριο για σένα, τα παιδιά σου και τον τόπο αυτό !
Αν μείνεις αδιάφορος και στην ….. αναμονή, σύντομα θα είσαι αυτό που οι αρχαίοι πρόγονοί μας το πρόφεραν με περιφρόνηση : Ανέστιος !
Χωρίς εστία. Χωρίς σπίτι. Χωρίς τόπο καταγωγής. Χωρίς ιστορία (γιατί αν είχες τέτοια, θα έπρεπε να την υπερασπιστείς). Χωρίς …. «στιά», όπως λένε σήμερα στα χωριά μας για το σπιτικό τζάκι, το παραγώνι. Το χώρο που θεωρούν ιερό και τον υπερασπίζονται με το αίμα τους!
Το μόνο που θα σου επιτρέπουν να λες θα είναι το …. «ΚΑΠΟΤΕ ..είχα κι εγώ πατρίδα, ιστορία, σπίτι, γονιούς, όνειρα και αξιοπρέπεια».
Δεν θα τους ενοχλεί, γιατί θα τους έχεις ήδη παραδοθεί.
Γιατί όταν σου πάρουν το σπίτι και το πουλήσουν στον κάθε ….Χανς ή Γιόχαν, για ένα κομμάτι ψωμί, εσύ (θυμήσου με) , για να ζήσεις, θα αναγκαστείς να δουλεύεις σαν κηπουρός στο σπίτι του Χανς (στο, πρώην, δικό σου σπίτι).
Τότε θα είναι αργά για σένα.
Εμείς, το ΕΠΑΜ, αποφασίσαμε να τους ανατρέψουμε, διώχνοντας την ξένη ακρίδα από τον τόπο μας. Και θα το κάνουμε !
Κάθε ώρα, κάθε μέρα γινόμαστε και πιο πολλοί !
Εσύ έχεις να επιλέξεις, το τι θέλεις να λες αύριο στους φίλους, και τα παιδιά. «Κάποτε είχαμε πατρίδα» ή «Τότε πάλεψα κι εγώ μαζί με όλο το λαό και το ΕΠΑΜ κι έχουμε σήμερα πατρίδα» ;;
Δική σου η επιλογή. Δική σου και η μοίρα.
Το μόνο που θα σου αφήσουν για να θυμάσαι ότι αυτός ο τόπος ήταν κάποτε δικός σου θα είναι το όνομά σου και κάποια ζεϊμπέκικα του Καζαντζίδη, έτσι για να ξεδίνεις μες στη μιζέρια και να θυμάσαι ότι μ` αυτά…. ΚΑΠΟΤΕ ο πατέρας σου ονειρευόταν ένα καλύτερο αύριο για σένα, τα παιδιά σου και τον τόπο αυτό !
Αν μείνεις αδιάφορος και στην ….. αναμονή, σύντομα θα είσαι αυτό που οι αρχαίοι πρόγονοί μας το πρόφεραν με περιφρόνηση : Ανέστιος !
Χωρίς εστία. Χωρίς σπίτι. Χωρίς τόπο καταγωγής. Χωρίς ιστορία (γιατί αν είχες τέτοια, θα έπρεπε να την υπερασπιστείς). Χωρίς …. «στιά», όπως λένε σήμερα στα χωριά μας για το σπιτικό τζάκι, το παραγώνι. Το χώρο που θεωρούν ιερό και τον υπερασπίζονται με το αίμα τους!
Το μόνο που θα σου επιτρέπουν να λες θα είναι το …. «ΚΑΠΟΤΕ ..είχα κι εγώ πατρίδα, ιστορία, σπίτι, γονιούς, όνειρα και αξιοπρέπεια».
Δεν θα τους ενοχλεί, γιατί θα τους έχεις ήδη παραδοθεί.
Γιατί όταν σου πάρουν το σπίτι και το πουλήσουν στον κάθε ….Χανς ή Γιόχαν, για ένα κομμάτι ψωμί, εσύ (θυμήσου με) , για να ζήσεις, θα αναγκαστείς να δουλεύεις σαν κηπουρός στο σπίτι του Χανς (στο, πρώην, δικό σου σπίτι).
Τότε θα είναι αργά για σένα.
Εμείς, το ΕΠΑΜ, αποφασίσαμε να τους ανατρέψουμε, διώχνοντας την ξένη ακρίδα από τον τόπο μας. Και θα το κάνουμε !
Κάθε ώρα, κάθε μέρα γινόμαστε και πιο πολλοί !
Εσύ έχεις να επιλέξεις, το τι θέλεις να λες αύριο στους φίλους, και τα παιδιά. «Κάποτε είχαμε πατρίδα» ή «Τότε πάλεψα κι εγώ μαζί με όλο το λαό και το ΕΠΑΜ κι έχουμε σήμερα πατρίδα» ;;
Δική σου η επιλογή. Δική σου και η μοίρα.
