Tα Jumpo στα Ιωάννινα, οι νταήδες και η σαβούρα

Τα Jumpo στα Ιωάννινα, οι νταήδες και η σαβούρα
Ονομάζομαι Κώστας Παπαθεοδώρου και σήμερα το βράδυ ( 8 Δεκεμβρίου 2009) μαζί με τον τρίχρονο γιο μου πήγα στο Jumbo Ιωαννίνων που βρίσκεται στην περιφερειακή οδό Ιωαννίνων –Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου, στην περιοχή των σεισμοπλήκτων προκειμένου να αλλάξω ένα τηλεκατευθυνόμενο αεροπλανάκι το οποίο είχαμε αγοράσει την προηγούμενη ημέρα και απεδείχθη ελαττωματικό.
Κατευθύνθηκα στις πληροφορίες όπου μια καθόλα αγενής υπάλληλος με πληροφόρησε ότι στα «ιπτάμενα» παιχνίδια δεν γίνονται αλλαγές γιατί- όπως είπε- υπάρχει πινακίδα εντός του καταστήματος που το απαγορεύει.
Επισήμανα ότι οι όποιοι κανονισμοί δεν υπέχουν θέση νόμου και πάντως ότιδε ζητάω αλλαγή αλλά ένα παιχνίδι που να λειτουργεί κανονικά και που βεβαίως αντιστοιχεί στα χρήματα τα οποία κατέβαλα.
Συνέχισε αρνούμενη και ζήτησα να δω το Διευθυντή του καταστήματος. Και πάλι αρνήθηκε. Επιδεικτικά τότε εισήλθα μαζί με τον τρίχρονο γιο μου στο κατάστημα και κατευθύνθηκα στο ράφι με τα συγκεκριμένα παιχνίδια. Πήρα ένα στα χέρια μου και επέστρεψα στη Ρεσεψιόν λέγοντας ότι θα έπρεπε να καλέσουν είτε την αστυνομία είτε τον προϊστάμενο. Σε διαφορετική περίπτωση τους είπα ότι θα φύγω με το νέο παιχνίδι. Ήταν προφανώς μια αντίδραση προκειμένου να έρθει κάποιος υπεύθυνος…
Η αγενής κυρία αφού προηγουμένως με αποκάλεσε κλέφτη, κάλεσε κάποιον σωματώδη νεαρό ο οποίος όταν έκανα ότι έβγαινα από την πόρτα του καταστήματος αφού με προπηλάκισε μπροστά στα έκπληκτα μάτια του γιου μου και δεκάδων άλλων επισκεπτών, μου απέσπασε βίαια το παιχνίδι από τα χέρια.
«Τώρα κάλεσε εσύ την αστυνομία» μου είπε αυτάρεσκα!
Βεβαίως δεν είχα πολλές δυνατότητες αντίδρασης όχι μόνο επειδή δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου αλλά γιατί εκτός των άλλων στο ένα χέρι μου είχα το γιο μου ο οποίος άρχισε να κλαίει ζητώντας να φύγουμε.
Προφανώς η αντίδραση των υπαλλήλων έχει να κάνει με την αγωνία διατήρησης της θέσης εργασίας τους αλλά -όπως διαπίστωσε ένας άγνωστος πολίτης δίπλα μου -είναι υπερβολικό και αναξιοπρεπές να πέφτεις τόσο χαμηλά.
Στο μυαλό μου ήρθε τότε η περίφημη ρήση του μακαρίτη Σοπενχάουερ«Όταν γίνεσαι σκουλήκι, μη διαμαρτύρεσαι όταν σε ποδοπατούν».
Εν πάση περιπτώσει ευτυχώς υπήρχαν και άνθρωποι που είδαν τη σκηνή και πρόθυμα προσέτρεξαν να δηλώσουν την προθυμία τους σε περίπτωση που θελήσω να προχωρήσω σε καταγγελία.
Έχω υποχρέωση ως πολίτης όχι μόνο να δημοσιοποιήσω την περιπέτειά μου αλλά και να διεκδικήσω την εφαρμογή του νόμου. Πιστεύω ότι ζω σε μια ευνομούμενη πολιτεία που είναι σε θέση να επιβάλλει τους νόμους και φυσικά να απορρίψει τέτοιους γελοίους και ανυπόστατους κανονισμούς που εφευρίσκουν τυχάρπαστες εταιρίες για να ξεφορτώνουν σε ανυποψίαστους και ανυπεράσπιστους καταναλωτές τη σαβούρα τους.
Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι μας αξίζει τέτοια συμπεριφορά και τέτοιες υπηρεσίες. Νομίζω όχι…
Πρώτη πράξη είναι φυσικά η προσφυγή στο Συνήγορο του Καταναλωτή.Και έπεται συνέχεια...
epirusgate.blogspot